Ο Μάικ Τάισον παραδέχεται πως δεν ήταν άνδρας

Συνήθιζε να αυτοαποκαλείται "the baddest man on the planet". Ώσπου παραδέχθηκε πως "δεν ήμουν ούτε ο μισός άνδρας, από ό,τι πίστευα πως είμαι". Αυτό έγινε έπειτα από δεκάδες συλλήψεις, χρόνια πίσω από τα σίδερα της φυλακής, από επιστροφές, καταστροφές. Μια ζωή, ήταν ή του ύψους ή του βάθους. Δεν τα... βρήκε ποτέ στη μέση με τον εαυτό του. Τουλάχιστον όχι πριν καταλάβει πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

O Μichael Gerald Tyson έγινε ο νεαρότερος, σε ηλικία, πρωταθλητής στην ιστορία της κατηγορίας "βαρέων βαρών" της πυγμαχίας. Στις 22/11 του 1986, όταν έβγαλε knock out τον Trevor Berbick, για να φορέσει το στέμμα του World Boxing Council. Ήταν 20 χρόνων, 4 μηνών και 22 ημερών. Στις 7/3 του 1987, διεκδίκησε τη ζώνη της World Boxing Association. Τη φόρεσε, όταν νίκησε τον James Smith. Την 1η Αυγούστου του ίδιου έτους, αναγνωρίστηκε -ομόφωνα- ως ο πρωταθλητής της κατηγορίας και από τις τρεις αρχές του αθλήματος (WBC, WBA και Interantional Boxing Feredation). Το στιλ του ήταν μοναδικό: τα χέρια του ήταν πάντα κοντά στα ζυγωματικά και η ενέργεια του αστείρευτη, σε βαθμό που ουδείς μπορούσε να "σπάσει" την άμυνα του.

"Ο πρώτος μου προπονητής, μου έμαθε τη σημασία της αμυντικής προσέγγισης. Ναι, όλοι μιλούσαν για τον τρόπο που επιθετόμουν, αλλά ήταν απόρροια του γεγονότος ότι κανείς δεν μπορούσε να με χτυπήσει. Αν αποφύγεις το χτύπημα, μπορείς να τους χτυπήσεις όπου θες". Δεν είχε το παρουσιαστικό ενός συνηθισμένου πυγμάχου της κατηγορίας (ήταν 1.80 και 99 κιλά). Θεωρούνταν κοντός, αλλά "μάτσαρε" την αδυναμία του με την ταχύτητα και την επιθετικότητα που έδειχνε.

Παρέμεινε ο απόλυτος άρχοντας των κιλών του, για δέκα χρονιές, πριν χάσει την πρωτοκαθεδρία από τον -ελαφρύτερο- James "Buster" Douglas, στο 10ο γύρο του αγώνα (42-1) που έδωσαν στις 11/2 του 1990, στο Tokyo Dome του Tokyo. Στις προαναγγελίες, οι έχοντες γνώση διαβεβαίωναν πως ο Douglas δεν επρόκειτο να "βγάλει" ούτε λεπτό όρθιος. Για αυτό και ήταν μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις, στην ιστορία του σπορ. Αντέδρασε με τέσσερις σερί νίκες και μετά... ήλθε ο βιασμός. Βέβαια, είχαν προηγηθεί πολλά άλλα, μόνο που ουδείς έδινε σημασία. Είχαν εστιάσει στη δυνατότητα του να μαζεύει ζώνες.

Ο Mike Tyson, που λέτε, γεννήθηκε στο Cumberland Hospital του Fort Greene, στο Brooklyn, στις 30/6 του 1966. Τότε, αυτή η περιοχή ήταν... για δυνατούς λύτες. Ήταν μόλις 2 χρόνων όταν ο Jimmy Kirkpatrick εγκατέλειψε την οικογένεια του και άφησε την Lorna να αναλάβει την πλήρη ευθύνη της ανατροφής δυο αγοριών (του Rondey και του Mike) και μιας κόρης (Denise). Στο πιστοποιητικό γέννησης, αναφέρεται ως πατέρας του ένας Purcell Tyson (από τη Jamaica, πρώην σύζυγος της μητέρας του). Η πραγματικότητα όμως, θέλει τον Κirkpatrick να έχει παρατήσει την πρώτη του σύζυγο (με το παιδί τους), στη Charlotte το 1959, να έχει μετακομίσει στο Brooklyn, όπου γνώρισε την Lorna Mae (Smith) Tyson και απέκτησαν τον Mike. Οι εικόνες που έχει ο Tyson από αυτόν τον άνδρα, είναι να τριγυρνά στη γειτονιά, να παίζει μπιλιάρδο, να τζογάρει. Το 1968 εξαφανίστηκε και το 1992 πέθανε.

Δυο χρόνια νωρίτερα, είχε πεθάνει η Denise, από καρδιακή προσβολή. Πολύ νωρίτερα, το 1982 είχε εγκαταλείψει το μάταιο τούτο κόσμο η Lorna. Οι απώλειες δεν τον άφησαν αστιγμάτιστο. Ήταν ήδη γνωστός πυγμάχος, αλλά για κάποια πράγματα ήταν πολύ αργά. "Δεν είδα ποτέ χαρούμενη τη μητέρα μου, για κάτι που έχω κάνει. Δεν πρόλαβα να την κάνω να αισθανθεί υπερήφανη. Το μόνο που πρόλαβε να δει από εμένα, ήταν ένα άγριο παιδί, που έτρεχε στους δρόμους και εμφανιζόταν στο σπίτι με νέα ρούχα, χωρίς εκείνη να ξέρει πως δεν είχα πληρώσει για αυτά. Δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να μιλήσω μαζί της, να τη μάθω. Να καταλάβω γιατί έκανε σεξ με διάφορους άνδρες, ενώ εμείς κοιμόμασταν στα κρεβάτια μας. Αυτό ήταν κάτι που με συνέτριψε, συναισθηματικά", ομολόγησε όταν πια δεν είχε κάτι να χάσει -γιατί τα είχε χάσει όλα.

Ήταν τότε (τον Οκτώβριο του 2014) που αποκάλυψε, σε ραδιοφωνική συνέντευξη, πως τον είχε κακοποιήσει σεξουαλικά, ένας άνδρας, στους δρόμους του Brooklyn, όταν ήταν μόλις 7 χρόνων. "Με άρπαξε καταμεσής του δρόμου. Ήμουν ένα μικρό παιδί και εκείνος ένας μεγάλος άνδρας. Με τρομοκράτησε, με κακοποίησε, δεν τον είδα ποτέ ξανά και συνέχισα με τη ζωή μου. Αν με άλλαξε αυτό το περιστατικό; Δεν έχω ιδέα. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Δεν νιώθω ντροπή και δεν το θυμάμαι πάντα. Δηλαδή, αποφεύγω να το θυμάμαι". Αυτό ήταν κάτι που δεν είχε πει ποτέ άλλοτε στη ζωή του. Γιατί; Είπαμε: ήταν ο baddest man on the planet.

Την ίδια περίοδο, η μητέρα του απολύθηκε από την υποδοχή της γυναικείας φυλακής που υπήρχε στη New York (Women's House of Detention) και πολύ γρήγορα, ήλθε η έξωση από το διαμέρισμα και η ανάγκη για εύρεση πόρων. Τότε ήταν που ο Mike ξεκίνησε την καριέρα του, ως κακοποιός. Οι μεγαλύτεροι τον έβαζαν -ως τον πιο μικρόσωμο- να παραβιάζει παράθυρα σπιτιών ή να κλέβει οτιδήποτε απαιτούσε μικρά χέρια. Η πρώτη φορά που χτύπησε άνθρωπο, ήταν όταν ένας της παρέας αποκεφάλισε το αγαπημένο του περιστέρι, μπροστά στα μάτια του.

Όταν ήταν 10 χρόνων, μετακόμισε με τα αδέλφια και τη μητέρα του, στην περιοχή Bedford-Stuyvesant, του Brooklyn, το σημείο αναφοράς των αφροαμερικανών της περιοχής που είχαν εγκατασταθεί εκεί, αφότου το Harlem είχε "γεμίσει". Έξι χρόνια αργότερα, έμεινε ορφανός. Μέσα στην ατυχία του (έως τα 13 είχε συλληφθεί 38 φορές, για αδικήματα που αφορούσαν κλοπές και επιθέσεις -την επιβίωση στη γειτονιά, όπου τον κορόιδευαν επειδή είχε "ψιλή" φωνή και ψεύδιζε. Μέσω... της γενικότερης διαδικασίας έμαθα πώς να είναι πιο αποτελεσματικός από τους αντιπάλους του, στους καβγάδες του δρόμου, εκεί όπου δεν υπάρχουν κανόνες) είχε προλάβει να γνωρίσει τον Cus D' Amato, τον προπονητή του στην πυγμαχία, αυτόν που δέχθηκε να γίνει ο κηδεμόνας του, όταν "έχασε" τη μητέρα του.

"Τότε δεν είχα όνειρα. Δεν ήθελα τίποτα και δεν πίστευα σε τίποτα. Είχα πιστέψει πως θα πεθάνω, όπως κάθε άλλος στη γειτονιά μου ή αν δεν πεθάνω, θα καταλήξω στη φυλακή για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου όπου πιθανότατα θα με σκοτώσουν. Στην καλύτερη, έβλεπα πως θα βρω δουλειά ως το παιδί του σούπερ μάρκετ που βάζει τα πράγματα στις σακούλες. Σκεφτόμουν πως δεν θα φτάσω τα 25".

Στα 11 δοκίμασε για πρώτη φορά κοκαΐνη, στα 12 έκανε χρήση Thorazine (αντιψυχωσικού φαρμάκου -συνιστάται για τη σχιζοφρένεια), συνήθιζε να κοιμάται σε εγκαταλειμμένα κτίρια και κατά την κλοπή τσάντας, στο δρόμο, συνελήφθη και εστάλη στο Tryon School of Boys (σωφρονιστικό κατάστημα για νεαρά αγόρια, 200 μίλια μακριά από το σπίτι του), μήπως και "στρώσει". Εκεί γνώρισε τον Bobby Stewart, έναν σύμβουλο και πρώην μποξέρ που είδε στον Tyson έναν εν δυνάμει πυγμάχο, όταν έφτασε τα 80 κιλά και μπορούσε να σηκώσει στον πάγκο βάρος μεγαλύτερο του ιδίου. Συνέστησε τον μικρό στον D' Amato, τον προπονητή του πρώην πρωταθλητή στα heavyweight, Floyd Patterson.

Όταν αποφυλακίστηκε ο νεαρός, μετακόμισε στο σπίτι του προπονητή του, ο οποίος έγινε και ο μάνατζερ του. Μαζί τους ζούσε και η Camille Ewald, νύφη του D' Amato. Το σπίτι ήταν Βικτωριανού ρυθμού, είχε 14 δωμάτια και θέμα στον ποταμό Hudson. "Δεν είχα ξαναδεί κάτι ανάλογο στη ζωή μου", είχε πει ο πρωταγωνιστής της ιστορίας. Ο D' Amato τον ενημέρωσε πως "αν με ακούς, θα γίνεις ο νεαρότερος πρωταθλητής στην κατηγορία βαρέων βαρών". "Σκέφτηκα πως είναι διεστραμμένος και ότι μου λέει μαλακίες. Στο δικό μου τον κόσμο, μόνο ένας διεστραμμένος έκανε καλά πράγματα για εσένα. Δεν ήξερα τι να πω. Δεν είχα ξανακούσει από κανέναν καλά λόγια. Ήθελα ωστόσο, να μείνω κοντά του, γιατί μου άρεσε ο τρόπος που με έκανε να νιώθω. Πολύ αργότερα κατάλαβα τη ψυχολογία του: αν δώσεις σε έναν αδύναμο, δύναμη μετά εθίζεται".

Οι δυο ενήλικες προσπάθησαν να διδάξουν στον ταλαιπωρημένο νέο -αυτόν που στις πρώτες επισκέψεις έκλεβε χρήματα από το πορτοφόλι τους για να αγοράσει μαριχουάνα- πειθαρχία "που έπρεπε να "βγαίνει" από μέσα σου. Όχι αυτή που επέβαλαν οι τρίτοι". Του έμαθαν πως είναι φυσιολογικό να φοβάται και ότι έπρεπε να αποδεχθεί το φόβο του. "Ο φόβος είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο, στη διαδικασία εκμάθησης. Αλλά μπορεί να γίνει ο καλύτερος φίλος σου. Είναι σαν τη φωτιά. Αν μάθεις να την ελέγχεις, θα είναι προς όφελος σου. Αν δεν μάθεις, θα σε καταστρέψει", του είχε πει ο μέντορας, "νομίζεις πως ξέρεις τη διαφορά μεταξύ ενός ήρωα και ενός δειλού; Δεν υπάρχει, σε ό,τι αφορά αυτό που νιώθουν. Αυτά που κάνουν είναι και αυτά που τους διαφοροποιούν. Χρειάζεσαι πειθαρχία για να κάνεις ό,τι κάνει ένας ήρωας και για να μην κάνεις ό,τι κάνει ένας δειλός".

Η Ewald αποκάλυψε ότι "ο Cus με είχε ρωτήσει τι άποψη έχω για τον Mike, μετά τη γνωριμία μας. Του είπα "δείχνει πολύ καλό παιδί". Συμφώνησε. Στο τέλος της ημέρας, αυτό που χρειαζόταν ήταν κάποιον να τον αγαπά, να τον καταλαβαίνει. Ήταν πολύ ντροπαλός και δεν εκφραζόταν. Δεν είχε μεγαλώσει σε σπίτι, σε ένα πραγματικό σπίτι και χρειάστηκε καιρό για να προσαρμοστεί, να γίνει συναισθηματικός. Άργησε περισσότερο από όλα τα παιδιά που είχε αναλάβει ο Cus, να δείξει το συναίσθημα του. Κάποια στιγμή, αναζητούσε τις αγκαλιές όλη μέρα. Ήταν κάτι που δεν είχε ζήσει στη ζωή του, πριν έλθει κοντά μας". Έως το θάνατο της Ewald το δωμάτιο του Tyson, στο σπίτι ήταν άθικτο -ακόμα και τα ρούχα του ήταν στη θέση τους.

Από τις ημέρες του στο ίδρυμα, δεν είχε να θυμάται πολλά. Γενικά, είχε διαγράψει τις αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας -δεν είχε κρίνει πως υπάρχει κάτι που αξίζει να κρατήσει. Με μια εξαίρεση: ένα βράδυ, στο Tryon School of Boys έκαναν προβολή της ταινίας "The Greatest" "αφορούσε τη ζωή του Muhammad Ali. Όταν τελείωσε, ήμασταν όλοι σε κατάσταση σοκ. Ιδίως από τη στιγμή που "βγήκε" στη σκηνή. Τότε σκέφτηκα "θέλω να γίνω αυτός ο τύπος". Δεν εννοούσε να γίνει πυγμάχος. Εννοούσε να γίνει μεγάλος πυγμάχος.

Μόνο που συνέχισε να μην μπορεί να αρνηθεί καβγά και το 1982 εκδιώχθηκε από το Catskill High School, για πειθαρχικούς λόγους. Τότε αποφάσισε να παρατήσει το σχολείο και αφοσιώθηκε στην πυγμαχία. Πολύ αργότερα (το 1989) του απονεμήθηκε Doctorate of Humane Letters, τιμητικό πτυχίο που δίνεται σε ανθρώπους, οι οποίοι διακρίνονται σε τομείς που δεν αφορούν την επιστήμη, τη διοίκηση, τη θρησκεία ή τη συγγραφή. Αλλά ας γυρίσουμε στην αρχή της δεκαετίας του '80. Για την ακρίβεια, ας πάμε στα μέσα της: στις 4/11 του 1985 οπότε ο Tyson "έχασε" και τον D' Amato, από πνευμονία και έμεινε μόνος και απελπισμένος.

"Είχε φτάσει στο 11-0 και είχε αρχίσει να κερδίζει αναγνωρισιμότητα, κάτι για το οποίον τον είχε προειδοποιήσει ο Cus. Του είχε εξηγήσει πως θα ήταν χρήσιμο να μάθει να διαχειρίζεται τη δημοσιότητα", είχε πει η Ewald το 1989, μετά την καταδίκη του Tyson, "ο Cus πέθανε όταν τον χρειαζόταν περισσότερο ο mike. Τον προετοίμαζε για το πρωτάθλημα στην κατηγορία του, εντός και εκτός του ρινγκ. Του μάθαινε να διαχειρίζεται την πίεση που θα επρόκειτο να αντιμετωπίσει". Μετά το knock out του Berbick (τον Νοέμβριο του '86), πέθανε ένας ακόμα σημαντικός άνθρωπος που είχε στη ζωή του: ο Jim Jacobs. ήταν εκείνος που χρηματοδοτούσε τη στέγαση και τη φροντίδα νεαρών πυγμάχων, στο σπίτι των D' Amato και Ewald. Τα αναπάντητα "γιατί" είχαν μαζευτεί πολλά. Κυριαρχούσαν στη ζωή του, μαζί με την οργή που συνήθως συνοδεύει αυτές τις καταστάσεις.

"Μετά το θάνατο του Cus άρχισα να πίνω και να κάνω χρήση ναρκωτικών ουσιών. Είχα χάσει κάθε διάθεση να μάχομαι. Ήταν ένας εκπληκτικός τύπος, για περισσότερους από έναν λόγους. Δεν ήμουν προετοιμασμένος για τη ζωή, χωρίς εκείνον δίπλα μου". Ο Kevin Rooney εμφανίστηκε διατεθειμένος να τον αναλάβει και έμεινε κοντά του, έως ότου απολύθηκε -στα τέλη του '80-, γιατί ο Tyson είχε αρχίσει να το "χάνει". Αλλιώς δεν εξηγείται πώς έδιωξε τον άνθρωπο που ήταν γνωστός ως η ιδιοφυΐα πίσω από τον Tyson, ως εκείνος που τον βοήθησε να εξελίξει τις δυνατότητες του στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Προηγήθηκαν δυο χρυσά μετάλλια, σε Ολυμπιακούς Αγώνες εφήβων και κρατά ακόμα το ρεκόρ για το πιο γρήγορο knockout (8''), τρόπος που συνήθως κέρδιζε τους αγώνες του τότε.

Έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο, στις 6/3 του 1985 στο Albany της New York, όταν "έβγαλε" knockout και τον Hector Mercedes. "Πήρε" τους 26 από τους πρώτους 28 αγώνες του. Τους 16 στον πρώτο γύρο. Σταδιακά, αυξανόταν ο συντελεστής δυσκολίας. Όχι όμως, το αποτέλεσμα (γινόταν πιο γρήγορος, πιο επιθετικός), εξ ου και εστίασαν πάνω του τα ΜΜΕ. Εστίασαν βέβαια, και στην ταραχή που είχε αρχίσει να προκαλεί στους αντιπάλους του. Έφτασε στο ζενίθ της καριέρας του, το 1988, όταν απέδειξε πως ο Michael Spinks δεν ήταν τελικά... και τόσο guru της πυγμαχίας, όσο έλεγαν: τον νίκησε σε 91''. Η περιουσία του είχε γίνει 50 εκατ. δολ.

Από το 1983 έως το 1988 του είχαν πάρει το δίπλωμα οδήγησης για τον αριθμό ρεκόρ των 44 φορών. Οι λόγοι ήταν πολλοί και διάφοροι. Από το ότι είχε λήξει η ασφάλεια του έως ότι οδηγούσε υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών. Πέντε φορές, είχε προκαλέσει ατύχημα και τον τραυματισμό άλλων ανθρώπων. Σε ένα από τα δείγματα ούρων που είχε δώσει, είχαν βρει "angel dust", με τις υποψίες όσων τον είχαν δει στο Gleason's Gym να προσπαθεί να προπονηθεί τις προηγούμενες ημέρες, να επιβεβαιώνονται. Γιατί από τον τρόπο που συμπεριφερόταν, ήταν ξεκάθαρο ότι κάτι έχει πάρει.

Είχε συλληφθεί και άλλα παραπτώματα. Μια φορά, είχε επιτάξει βενζινάδικο, κυνήγησε τον ιδιοκτήτη, εκείνος τράπηκε σε φυγή και εκείνος βρήκε την ευκαιρία να εξυπηρετεί τους πελάτες και να τσεπώνει τα χρήματα. Είχε προκαλέσει και μια διαμάχη με τον Don King, το 1986, που κατέκριναν τα απανταχού μέσα. Πώς; Είχε εμφανιστεί χωρίς πρόσκληση, σε μια συνέντευξη Τύπου και απείλησε τη ζωή του King. Είχε προηγηθεί το... ντου σε συνέντευξη Τύπου του Larry Holmes, για να τον προκαλέσει -με ό,τι τρόπο διέθετε- σε αγώνα και να αμφισβητήσει τον τίτλο του.

Όταν τον προκάλεσαν σε street fight, ξημερώματα... σε πάρκινγκ

Toν Αύγουστο του 1988 έχασε ένα ματς που έδωσε με τον Mitch Green (πρώην διεκδικητή του τίτλου στην κατηγορία "βαρέων βαρών"), χωρίς να υπάρχουν διαιτητές, κριτές, εξοπλισμός ή ό,τι άλλο αφορά έναν επίσημο αγώνα. Εξαιρουμένων ενδεχομένως, κάποιων θεατών, καθώς οι δυο άνδρες πλακώθηκαν το ξημέρωμα της 23ης Αυγούστου, σε parking ενός 24ωρου καταστήματος ρούχων, στο Harlem. Ο Tyson είχε επισκεφτεί το μαγαζί για να πάρει ένα δερμάτινο μπουφάν, με τη φράση "Don't believe the hype" ραμμένη στην πλάτη. Ναι, εκείνη την ώρα του είχε έλθει να ψωνίσει, εκείνη και πήγε.

Τι είχε γίνει; Εξαρτάται ποιον ρωτάτε. Ο Tyson κατέθεσε πως ο Green ήταν εκείνος που τον πλησίασε και τον προκάλεσε -συν του ότι τον χτύπησε στο στήθος και για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, του έριξε γροθιά στο μάτι-, ουρλιάζοντας ότι εκείνος και ο μάνατζερ του, Don King του χρωστούσαν χρήματα. Το ένα έφερε το άλλο και του έσκισε την μπλούζα, για να αρχίσει ο καβγάς που ολοκληρώθηκε με τον Green να καταθέσει κατηγορία επίθεσης και τον Tyson να εμφανίζεται σε συνέντευξη Τύπου με νάρθηκα έως τον αγκώνα -από κάταγμα στο τρίτο μετακάρπιο του δεξιού χεριού. Με πόνο ψυχής, έλεγε και ξαναέλεγε "δεν έχω μπλέξει σε καβγά, στο δρόμο εδώ και επτά χρόνια. Φοβήθηκα".

Ο Green ενημέρωσε ότι ο τσακωμός έγινε έξω από 24ωρο nightclub, όπου είχε πάει ο Tyson με δυο φίλους του και ότι ο Tyson ήταν εκείνος που έριξε την πρώτη γροθιά -αφού προηγουμένως εκείνος αμφισβήτησε τη νίκη του στον μεταξύ τους αγώνα, το 1986. "Φερόταν σαν γκέι, με φόβισε. Είναι ομοφυλόφιλος. Ίσως να είναι και bisexual. Δεν είναι Mike. Είναι Michelle".

Ένας εκ των μαρτύρων ήταν ο Walter Berry, τότε παίκτης των Sun Antonio Spurs, ο οποίος κατέθεσε πως ο Green ήταν εκείνος που επιτέθηκε, λέγοντας πως ο Tyson του χρωστούσε λεφτά "και ο Mike του ζητούσε να τον αφήσει ήσυχο, κάτι που δεν έγινε, με τον Green να πιάνει τον Maik από την μπλούζα και να τη σκίζει, πριν σπάσει τον καθρέφτη του αυτοκινήτου του Tyson".

Τι ήθελε ο Green; Να ξαναμπεί στο σύστημα κατάταξης -απ' όπου απείχε- και για να το κάνει αυτό, έπρεπε να νικήσει κάποιον από το ΤΟΡ10. Επίσημα. Εκείνος είχε εξηγήσει πως αρνείται κάθε πρόταση για αγώνα (και τα χρήματα που τη συνόδευαν και έφταναν τα 40.000 δολάρια), αν ο αντίπαλος του δεν ήταν ο Tyson. Μόνο που αυτό δεν γινόταν, βάσει κανονισμών. Ναι. Τόσο του είχε στοιχίσει η ήττα του 1986. Για να αποσύρει τη μήνυση, του έταξαν αγώνα με το... αντικείμενο του πόθου, εφόσον επέστρεφε πλήρως στο πρόγραμμα των πυγμάχων και στο σύστημα αξιολόγησης. Αυτό δεν έγινε ποτέ.

Toν Μάρτιο του 1987 γνώρισε την Robin Givens -στο πρώτο ραντεβού ήταν η μητέρα της, Ruth και ο μάνατζερ της- και έντεκα μήνες αργότερα (7/2 του 1988) την παντρεύτηκε. "Ο γιατρός μου είχε πει πως η ικανότητα που είχα στην κοινωνικοποίηση ήταν ίδια με ενός τύπου που είναι σε κώμα. Οπότε, μάλλον η Robin ήταν ό,τι χρειαζόμουν. Ή τουλάχιστον αυτό φαινόταν. Μετά έμαθα πως η μητέρα της προσπαθούσε να της βρει έναν πλούσιο μαύρο, από την ημέρα που τελείωσε το κολέγιο. Παντρευτήκαμε όταν μου είπε πως ήταν τριών μηνών έγκυος. Μόνο που έφτασε Ιούνιος και δεν είχε πάρει γραμμάριο. Τότε μου είπε πως "έχασε" το μωρό".

Δεν υπέγραψαν προγαμιαίο συμβόλαιο, έτσι όταν διαλύθηκε ο γάμος (το Φεβρουάριο του 1989, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου), η έπαυλη που είχε αγοράσει η σύζυγος του, σε προάστιο του New Jersey, αξίας 4.6 εκατ. δολ, της έμεινε. Μαζί με πολλά άλλα υλικά αγαθά, γιατί της είχε βάλει σε δικό της λογαριασμό 10 εκατ. δολ. Στην αίτηση διαζυγίου, η Givens ανέφερε πως ο σύζυγος της ήταν βίαιος. Ο Tyson επέμεινε ότι αυτό που ήθελε -η ίδια και η μητέρα της που την εκμεταλλευόταν- ήταν τα λεφτά του. Παρεμπιπτόντως, έδωσε και μια λεπτομέρεια: σε μια επίσκεψη στο σπίτι που λέγαμε, πριν το διαζύγιο βρήκε στον καναπέ τον Brad Pitt. Της έδωσε 10 εκατ. δολ, για να τον αφήσει στην ησυχία του, αλλά ακολούθησε πινγκ πονγκ δηλώσεων. "Ναι ήμουν πολύ επιθετικός, για πολύ καιρό. Συμπεριφερόμουν σαν να τη μισώ. Ίσως γιατί την αγαπούσα πολύ και δεν άντεχα την εκμετάλλευση και το χωρισμό', είπε πριν δυο χρόνια.

Mια ημέρα που έπνιγε τον καημό του, σε ένα τσάι Long Island, σε εστιατόριο του Chicago είδε μπροστά του τον Michael Jordan, πρώην σύντροφο της Gibbons. Τον τσέκαρε με το βλέμμα του, πριν του πει "νομίζεις ότι είμαι ηλίθιος; Ότι δεν ξέρω πως γ... τη π...;". Ο Jordan ήταν σαν να είχε δει φάντασμα. Έβαλε γρήγορα το μπουφάν του, αλλά κατάλαβε πως δεν μπορεί να τρέξει προς την έξοδο. Έφυγε με ηρεμία, όσο δυο φίλοι του Tyson προσπαθούσαν... να τον περιορίσουν στο χώρο του. Γενικά είχε μια αδυναμία στις γυναίκες, όπως διαβεβαιώνουν οι άνθρωποι του περιβάλλοντος του. Ήταν τέτοια που ο πάλαι ποτέ, μάνατζερ του Rory Holloway, φίλος του απ' όταν ήταν έφηβοι, είχε προσλάβει security guards για να τον κρατούν στο δωμάτιο του, πριν τους αγώνες και είχε καταλήξει στο ότι "ο εθισμός του στο σεξ δεν τον άφησε να γίνει ο καλύτερος όλων των εποχών".

Η πρώτη διάσημη φίλη που είχε, ήταν η Naomi Campbell. Είχαν γνωριστεί σε πάρτι, στη New York και έγιναν αμέσως "ένα". Μόνο που εκείνος δεν έγινε πιστός, με τη Βρετανή να πηδά από μπαλκόνι -στον 29ο όροφο ξενοδοχείου- για να τον πιάσει επ' αυτοφώρω. Ο δεύτερος γάμος του ήταν με την παιδίατρο Monica Turner, στις 19/4 του 1997. Τελείωσε στις 14/1 του 2003, όταν εκείνη έγραψε στην αίτηση διαζυγίου πως την απατούσε. Μαζί απέκτησαν δυο παιδιά, τον Amir και τη Rayna. Σε μια απονενοημένη προσπάθεια να μην τον εγκαταλείψει, της είπε πως έχει AIDS. "Μάλλον δεν βοήθησε πολύ την κατάσταση". Στις 6 Ιουνίου του 2009, δυο εβδομάδες μετά το θάνατο της κόρης του, Exodus (από εξωσυζυγική σχέση), παντρεύτηκε για τρίτη φορά, την Lakiha "kiki" Spicer, την οποία γνώριζε από παιδί. 'Εχουν δυο παιδιά, την Milan και τον Morocco. Η Spicer είχε πλήρη επίγνωση του πού έμπλεκε. Ήταν μια από την ουρά των γυναικών που στήνονταν για να τον επισκεφτούν, στα έξι χρόνια που πέρασε στη φυλακή, ως ένοχος για βιασμό.

Ο Tyson είχε χάσει τον τίτλο του από τον Douglas, τον Φεβρουάριο του 1990. Στα μέσα του Ιουλίου του 1991, έκανε ένα διάλειμμα από την προετοιμασία του για να ανακτήσει τα πρωτεία. Το ίδιο διάστημα η Ιndiana Black Expo (η μεγαλύτερη πολιτιστική εκδήλωση εθνότητας των ΗΠΑ, διάρκειας δέκα ημερών) επρόκειτο να φιλοξενηθεί στην Indianapolis. Στο πρόγραμμα υπήρχε και διαγωνισμός ομορφιάς, για τη Miss Black America. Οι διοργανωτές αποφάσισαν να καλέσουν τον Mike Tyson να παρακολουθήσει τα events, ο οποίος εμφανίστηκε στην πόλη στις 17/7. Έμεινε στο Holiday Inn, μαζί με την τότε κοπέλα του, την τραγουδίστρια της rap Angela Boyd. Εκείνη έφυγε 37 ώρες αργότερα. Το πρώτο του βράδυ, πήγε με την παρέα του σε διάφορα clubs, έως το ξημέρωμα.

Κοιμήθηκε σε ένα ξενοδοχείο, κοντά... στο τελευταίο μπαρ. Σε αυτό έμεναν και οι υποψήφιες για το διαγωνισμό ομορφιάς, με τους διοργανωτές να τον πείθουν να δώσει μια χείρα βοηθείας για την προώθηση. Η ιστορία περιέλαβε και κοινή φωτογράφιση και ήταν πολλές οι κοπέλες που διαμαρτυρήθηκαν για... την ελευθερία στην κίνηση των χεριών του Tyson. Μια, η Rosie Jones κατέθεσε και μήνυση και ζητούσε αποζημίωση 100 εκατ. δολ., για "πληγή στην αξιοπρέπεια της", όταν εναπόθεσε τα χέρια του στα οπίσθια της. Οι δυο πλευρές τα βρήκαν εκτός δικαστικών αιθουσών. Ακολούθησε μήνυση (για το ποσό των 607 εκατ. δολ.) από τις 10 εκ των 23 υποψηφίων, τις οποίες είχε θωπεύσει ο Tyson, προς τον ιδρυτή του Miss Black America.

Στην τελική πρόβα για το διαγωνισμό ομορφιάς, έπιασε κουβέντα με μια 18χρονη φοιτήτρια, εκπρόσωπο του Rhode Island, ονόματι Desiree Washington. Του έδωσε το τηλέφωνο στο δωμάτιο της, για να την καλέσει και να συνεννοηθούν για την έξοδο τους. Της πρότεινε να βρεθούν κάπου ήσυχα, για να μπορούν να μιλήσουν και να γνωριστούν και μετά να πάνε μια βόλτα σε διάφορα clubs. "Για αυτό άλλωστε, είχα μαζί μου και φωτογραφική μηχανή, για να τραβήξω φωτογραφίες από όλους τους celebrities που θα συναντούσαμε". Όταν συναντήθηκαν, της είπε πως έχει ξεχάσει κάτι στο δωμάτιο του και έπρεπε να πάει να το πάρει. Πήγε μαζί του. Μπήκε στο μπάνιο και όταν βγήκε από αυτό, δεν φορούσε τίποτα. Έσπρωξε την κοπέλα στο κρεβάτι και της είπε να χαλαρώσει. Την ίδια ώρα, είχε πέσει επάνω της. Μισή ώρα αργότερα, η νεαρή έφυγε τρέχοντας.

Το πρωί της 19ης Ιουλίου, εκείνη πήγε στο αστυνομικό τμήμα και κατήγγειλε το βιασμό της. Ο Tyson συνελήφθη αμέσως, είπε πως ότι έγιναν όλα με τη συγκατάθεση της κοπέλας και τον εκβίαζε, για να του πάρει χρήματα, γιατί είχε εκνευριστεί που δεν την πήγε βόλτα με τη λιμουζίνα του. Αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση 30.000 δολαρίων, με το δικαστήριο να τον ενημερώνει πως πρέπει να επιστρέψει μια εβδομάδα αργότερα, για τις ακροάσεις. Η δικάσιμος είχε οριστεί για το τέλος του χρόνου. Ένα χρόνο νωρίτερα, είχε κατατεθεί μήνυση εναντίον του, στο Manhattan Federal Court για σεξουαλική παρενόχληση εναντίον γυναίκας που είχε συναντήσει σε μια disco. Η απόφαση ήταν καταδικαστική μεν, αλλά επιδίκασε μόλις 100 δολάρια στο θύμα.

Η έρευνα για το συμβάν της Indianapolis ξεκίνησε στις 12/8 και εμφανίστηκαν περισσότεροι από 12 μάρτυρες. Συμπεριλαμβανομένου του ιδίου και του θύματος. Του απαγγέλθηκαν τέσσερις κατηγορίες (μια για βιασμό, δυο για εγκληματική αποκλίνουσα συμπεριφορά και μια για περιορισμό). Η Washington επέμενε πως δεν ενδιαφερόταν να αποκτήσει κάτι μη πλατωνικό με τον Tyson και όταν αρνήθηκε τις προτάσεις του, εκείνος εκβίασε τις μη συναινετικές σεξουαλικές σχέσεις μαζί της. Οι εξετάσεις που της έκαναν στο νοσοκομείο, μετά την καταγγελία, απέδειξαν πως δεν υπήρχε κάτι το συναινετικό στην όλη ιστορία.

Εκείνος επιστράτευσε ό,τι μέσο διέθετε, για να μην πάει στη φυλακή. Μέχρι που εμπιστεύτηκε έναν ειδικό στα voodoo (του έδωσε δεκάδες χιλιάδες δολάρια), που του είπε να κάνει μπάνιο με γάλα, για να γνωρίσει την πραγματική κάθαρση. Του είχε πει να γράψει σε ένα χαρτί τα ονόματα όσων των εδίωκαν, για να το φάει και να το καταπιεί, στην εκκίνηση της δίκης (27/1) την ώρα που είχε καρφωμένο το βλέμμα του πάνω τους. Πράγμα που έκανε, χωρίς όμως το αποτέλεσμα που ήθελε.

Στις 10/2 του 1992 οι ένορκοι δικαστηρίου της Indianapolis αποφάσισαν πως είναι ένοχος, στην κατηγορία του βιασμού. Η Washington, παρά τις προσπάθειες των δικηγόρων του Tyson να αποδείξουν το αντίθετο, δεν ήθελε τα λεφτά του. Αποδείχθηκε μια πολύ έξυπνη, όμορφη, ταλαντούχα κοπέλα, με πλήρη υποτροφία από το Providence College, η οποία εργαζόταν 16 ώρες την εβδομάδα σε σουπερμάρκετ. Στο βιογραφικό της είχε πολλές διακρίσεις και κοινωφελές έργο.

Το σώμα συζητούσε για εννέα ώρες, πριν καταλήξει στην απόφαση. Εκείνος επέμεινε πως όλα γίνονται, με στόχο να εξευτελιστεί. H δικαστής Patricia J. Gifford ζήτησε από τον Tayson να παραδώσει το διαβατήριο του, αλλά επέτρεψε να αφεθεί ελεύθερος, βάσει της προτέρας εγγύησης των 30.000 δολαρίων. Επίσης, τον ενημέρωσε πως τον περιμένει στο τμήμα δικαστικής επιτήρησης, την επομένη το πρωί για την έρευνα πριν του απαγγελθεί η ποινή. Επρόκειτο να περάσει την πόρτα της φυλακής, στις 6/3.

Οι ειδικοί εκτιμούσαν πως υπήρχε και το ενδεχόμενο να του επιβληθεί το μάξιμουμ (60 χρόνια φυλάκισης) και ότι η υπεράσπιση θα κατέθετε έφεση (όπερ και εγένετο, χωρίς τύχη). Ενόσω άκουγε όλα αυτά, καθόταν με τα χέρια στα πόδια, τους μύες του σε πλήρη ένταση και το πρόσωπο ανέκφραστο. Τελικά, η ποινή του ήταν έξι χρόνια -και άλλα τέσσερα με αναστολή. Αποφυλακίστηκε στα τρία χρόνια και έξι εβδομάδες, με την πολιτεία να τον υποχρεώνει να μπει στο σύστημα με τους καταδικασμένους για σεξουαλική κακοποίηση και να φορά το σχετικό βραχιολάκι, ώστε όσοι τον πλησιάζουν να ξέρουν τι είναι.

Μέσα στη φυλακή ασπάστηκε το Ισλάμ, έγινε Μουσουλμάνος και άρχισε να διαβάζει το Κοράνι. Είχε συνάψει σεξουαλικές σχέσεις και με μια γυναίκα που εργαζόταν ως σύμβουλος για ναρκομανείς. Ξεκίνησε, όταν τις έδωσε 10.000 δολάρια, για να φτιάξει τη στέγη του σπιτιού της. "Με καλούσε τρεις φορές την ημέρα και έλεγε πως χρειάζομαι χρόνο, για να προετοιμαστώ κατάλληλα για τις εξετάσεις μου. Κάναμε τόσο σεξ που ήμουν κουρασμένος για να πάω στο γυμναστήριο", είχε εξηγήσει. Παράλληλα, είχε και τις άλλες που περίμεναν επί ώρες για να τον συναντήσουν -ώσπου τον "έπιασαν" οι φύλακες και απαγόρευσαν τις επισκέψεις.

Όταν αποφυλακίστηκε (το 1995) ήταν ακόμα πιο παρανοϊκός και εκτός ελέγχου. Επέστρεψε στα ρινγκ και για αρχή διάλεξε τύπους που θα γίνονταν εύκολη λεία, πριν πάρει πίσω δυο ζώνες (με νίκες επί των Frank Bruno και Bruce Seldon). Κάπως έτσι, είχε έλθει η στιγμή για ένα πολυαναμενόμενο αγώνα: αυτόν με τον δυο φορές πρωταθλητή, Evander Holyfield. Οι δυο άνδρες συναντήθηκαν στις 9/11 του 1996, στην MGM Grand Garden Arena, του Las Vegas. Όχι. Δεν ήταν τότε που έγινε... αυτό. To περιστατικό με το αυτό έγινε το 1997. Το 1996, στην πρώτη τους συνάντηση ever, ο Holyfield χρέωσε στον Tyson τη δεύτερη ήττα της επαγγελματικής του καριέρας, με knock out στον 11ο γύρο. Ορίστηκε επαναληπτικός, για τις 28/6 του 1997. Το video παρακαλώ.

"Ήταν λάθος το όλο θέμα, ήταν όλα λάθος. Δεν με ενδιέφερε τότε η πυγμαχία. Δεν ήθελα να παίζω. Το μόνο που ήθελα ήταν να τον σακατέψω. Έτσι όπως ήμουν τότε, ένα χρόνο μετά τη φυλακή, ήμουν ήδη τελειωμένος. Δεν είχα καμία δουλειά στο ρινγκ. Είναι σαν να βάζεις ένα συγγραφέα στη φυλακή, για τρία χρόνια, με τα χέρια δεμένα στην πλάτη και όταν τον αφήνεις ελεύθερο να του δίνεις δυο Nobel. ήταν τρελό. Δεν σκεφτόμουν τίποτα, δεν έκανα προπονήσεις. Έκανα ναρκωτικά και πίστευα πως είμαι ο Θεός, ενώ θα έπρεπε να είμαι σπίτι με την οικογένεια μου, με τα παιδιά μου. Δεν ήξερα ότι δεν είναι αρκετό να είσαι δυνατός. Πως χρειάζεται να είσαι και αδύναμος", ομολόγησε προ εξαετίας. Τιμωρήθηκε από όλες τις διοργανώσεις, το 1998 του έκαναν ψυχιατρική εξέταση, για να καταλήξουν στο ποιο ήταν το θέμα του. Οι ειδικοί απεφάνθησαν ότι έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και κατάθλιψη. Το 2010 άλλαξε η διάγνωση: ανακάλυψαν πως είναι διπολικός. "Κανονικά, είμαι τριπολικός" λέει, με έντονη διάθεση αυτοσαρκασμού, πια. Ζήτησε συγγνώμη από τον Holyfield και έφτασαν στο σημείο να κάνουν κοινή διαφήμιση -πιο φίλοι από ποτέ.

Όπως έγραψε στην τελευταία αυτοβιογραφία του (αυτή που εκδόθηκε το 2013, με τίτλο Μike Tyson: Undisputed Truth και 500 σελίδες με θανάτους, βία, προδοσία και εθισμό -είχε σχολιάσει "ναι, έζησα εξοντωτική ζωή"), το 2000 απέλυσε όλους τους λογιστές του (γιατί τον έκλεβαν) και "έβγαλε" 65.7 εκατ. δολ. Ξόδεψε τα 62 εκατ. δολ -μόνο για αυτοκίνητα έδωσε 2.1 εκατ. δολ. Πριν μπει στο ρινγκ για να συναντήσει τον Lou Savarese, στο Hampden Park είχε κάνει χρήση μαριχουάνας και κοκαΐνης. Σημείωση: ήταν η επιστροφή του έπειτα από αποχή εννέα μηνών που αφορούσε και ποινή φυλάκισης τεσσάρων μηνών, έπειτα από επίθεση σε δυο ηλικιωμένους, έπειτα από αυτοκινητικό ατύχημα. Νίκησε τον Savarese σε 38'' -ήταν η δεύτερη πιο γρήγορη νίκη της καριέρας του. Αλλά να σας πούμε για τους ηλικιωμένους.

Στις 6/2 του 2000 ενημερώθηκε πως του επιβάλλεται ποινή φυλάκισης ενός χρόνου, με δυο χρόνια αναστολή και 200 ώρες κοινωφελούς εργασίας, συν 2.500 πρόστιμο. Προηγήθηκε η παραδοχή της ενοχής για επίθεση σε δυο άνδρες, έπειτα από ένα τρακάρισμα, το 1998. Τον εκνεύρισαν και... υπήρχαν συνέπειες. Τελικά, πέρασε σε κελί τέσσερις μήνες. Και για να δείτε πώς τα φέρνει η μοίρα, το Σεπτέμβριο του 2014, είδε έναν μοτοσυκλετιστή να τρακάρει σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας του Las Vegas και έτρεξε για να τον βοηθήσει, ενώ έμεινε μαζί του μέχρι να εμφανιστεί το ασθενοφόρο. Ο Ryan Chesley -το "θύμα"- του έστειλε ένα καλάθι με φρούτα και ένα σημείωμα που έγραφε "δεν πρέπει να υπάρχει πράγμα που να σε διαβεβαιώνει με καλύτερο τρόπο πως όλα θα πάνε καλά, από το να 'χεις δίπλα σου τον Mike Tyson να διώχνει εκείνους που ήθελαν να με ακουμπήσουν".

Θέλω να φάω την καρδιά σου, να φάω τα παιδιά σου

Το 2000 ήταν και όταν το δείγμα του βρέθηκε θετικό στη μαριχουάνα, πριν το παιχνίδι με τον Andrew Golota. "Ήταν η ημέρα που δεν είχα προλάβει να τοποθετήσω το ψεύτικο μόριο με τα καθαρά ούρα που συνήθιζα να παίρνω από φίλους, για να περνώ τις εξετάσεις". Το 2002 είχε την ευκαιρία να παίξει με τον πρωταθλητή, Lennox Lewis. Γνωρίζονταν από το 1984, οπότε είχε αποπειραθεί να τους βάλει στο ίδιο ρινγκ ο D' Amato, αλλά οι κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση που συνόδευαν τον Tyson έκανε αδύνατη την εύρεση χώρου. Μετά το "θέλω να φάω την καρδιά σου, να φάω τα παιδιά σου", το θέμα επανήλθε στο προσκήνιο και στις 22/1 του 2002 βρέθηκαν στην Pyramide Arena, του Memphis. O Lewis ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος και ο Tyson αποδέχθηκε την ανωτερότητα του. Το ματς συγκέντρωσε τα περισσότερα έσοδα, στην ιστορία της pay per view τηλεόρασης: ήταν 106 εκατ. δολ.

Κάπου εκεί είχε γίνει σαφές πως η πυγμαχία δεν είναι πια κάτι που ενδιαφέρει τον Tyson. Συνέχισε να κάνει εμφανίσεις, πιο πολύ όμως, για να ζήσει. Τον Ιανουάριο του 2005 σόκαρε τον κόσμο, όταν παραιτήθηκε του ματς με τον Kevin McBride πριν τον έβδομο γύρο, για να αποκαλύψει τρία χρόνια αργότερα πως το deal που θα του έδινε χρήματα ήταν να βρεθεί στο ρινγκ. Όχι να νικήσει. Επιβεβαίωσε ότι έχει χαθεί το πάθος και το 2006 έπεσαν οι τίτλοι τέλους. Το 2011 μπήκε στο International Boxing Hall of Fame.

"Όταν είχα πάρει πολλά κιλά και με ενδιέφερε περισσότερο να διασκεδάζω, από το να παλεύω. Έπινα, κάπνιζα, έπαιρνα ναρκωτικά και την "έβγαζα" σε strip clubs και μπαρ. Ντρεπόμουν για τη ζωή μου, για τον εαυτό μου και ήθελα να αποδράσω. Σκεφτόμουν "ωραία, τελείωσε η ιστορία. Τώρα μπορώ να διασκεδάσω πραγματικά". Ώσπου έπιασε νέο πάτο. Στις 29/12 του 2006 συνελήφθη επειδή οδηγούσε υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, γιατί είχε στην κατοχή του μικροποσότητες και επειδή λίγο έλειψε να πέσει πάνω σε περιπολικό, όπως έβγαινε από nightclub. Στις 8/2 του 2007 ακολούθησε πρόγραμμα για διάφορους εθισμούς, στο Wonderland Center και περίμενε τη δίκη του. Έμεινε λίγο περισσότερο στο κέντρο αποκατάστασης, από το αναμενόμενο "γιατί αισθανόμουν ασφαλής". Στις 24/9 του 2007 δήλωσε ένοχος των κατηγοριών και μπήκε για 24 ώρες στη φυλακή, ενώ έπρεπε να προσφέρει 360 ώρες κοινωνικό έργο. Μετά, άρχισε να πουλά τον εαυτό του, αυτή τη φορά για να ζήσει η οικογένεια του.

Κάπου εκεί, βρέθηκε πάλι στη ζωή του η Lakiha Spicer. Την ήξερε από όταν ήταν 16 χρόνων "αλλά η μητέρα της δεν με άφηνε να την πλησιάσω". Στα 19 έδωσαν το πρώτο τους φιλί και είχαν επαφές για μια δεκαετία. Το 2002 προσπάθησαν να μείνουν μαζί, μετά την ήττα του από τον Lewis, αλλά ήταν καταστροφή. Έμειναν φίλοι έως το 2004, εξαφανίστηκαν για όσο καιρό ήταν στο κέντρο αποκατάστασης και μετά, με πρωτοβουλία του Tyson, βρέθηκαν ξανά. Έγινε η σύντροφος του, το στήριγμα του και πλέον όλα περνούν από τα χέρια της. Εκείνη τον έπεισε να πάει για απεξάρτηση, εκείνη έμεινε δίπλα του για να μη λοξοδρομήσει. Αγόρασαν το σπίτι τους, από τον NBAer Jalen Rose, όταν η αγορά είχε πάρει την κατηφόρα -για 1.7 εκατ. δολ, ενώ η αρχική τιμή ήταν 3.000.000 δολ.- το 2007 και έμαθε να ζει μια νορμάλ ζωή. Χωρίς εξάρσεις. "Όταν είσαι εθισμένος σε κάτι, η μάχη που δίνεις είναι καθημερινή. Δεν είναι δύσκολο να "κυλήσει". Για αυτό και πια έχει δίπλα του νηφάλιους ανθρώπους, δεν βγαίνει, δεν ξενυχτά. "Χτίζει" ξανά τη ζωή του", λέει η "Κiki". Κάπως έτσι, τελείωσε η πρώτη φάση της ζωής του -κατά του ιδίου το ρηθέν.

"Η πρώτη φάση της ζωής μου, ήταν ένα μάτσο εγωισμοί. Ένα μάτσο δώρα προς τον εαυτό μου και ανθρώπους που δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι τα άξιζαν. Στα 44 διαπίστωσα πως πέταξα τη ζωή μου. "Greatest man on the planet"; Δεν ήμουν καν τα μισά από όσα πίστευα πως είμαι. Οπότε εξέλιξα το πλάνο μου ως εξής: να δίνω σε όσους το αξίζουν. Έχω τη δυνατότητα να κοιτώ τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να λέω "είσαι γουρούνι. Είσαι ένα σκατό".

Ήταν επώδυνη η διαδικασία; "Όχι, γιατί έφτασα στο σημείο να θέλω να προσφέρω. Να αποκτήσω κάτι που θα μου επέτρεπε να βοηθώ κόσμο" και το 2012 ίδρυσε το Mike Tyson Cares, για παιδιά από διαλυμένα σπίτια. Τους πρόσφερε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μέσα για να 'χουν εκπαίδευση και μετά τους έβρισκε δουλειά. Έφτασε στο σημείο από εκεί που έκανε επίδειξη πλούτου (300 εκατ. δολ. είχε "βγάλει" από την καριέρα του) και είχε το ακριβότερο σπίτι, συλλογή αυτοκινήτων, τίγρης και μπανιέρα αξίας 2.3 εκατ. δολ., να κηρύξει πτώχευση. "Δεν έχω μία, αλλά είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα ζωή. Δεν μπορώ να πληρώσω την εφορία και ζω με μεροκάματα". Καμία σχέση δηλαδή, με την εποχή που ξεχνούσε βαλίτσες με εκατομμύρια δολάρια, ρευστό... και του την έστελναν οι άνθρωποι του μια εβδομάδα αργότερα. "Είχα περάσει άσχημη νύχτα και είχα ξεχάσει πού έχω αφήσει την τσάντα", είχε απολογηθεί.

Είχε παραδεχθεί ότι "συμπεριφερόμουν σαν αλαζόνας κοινωνιοπαθής", διάγνωση που αφορά ανθρώπους με πρόβλημα συμπεριφοράς, καθώς συνήθως εκφράζουν έντονες αντικοινωνικές συμπεριφορές και δείχνουν να μην έχουν συνείδηση του τι κάνουν. Μόνο που το "σαν" είναι για τις συγκρίσεις. Εκείνος, "απορροφήθηκε" από το ρόλο. Έγινε ο ρόλος. "Το πρώτο μου ένστικτο ήταν η οργή. Δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου. Ήθελα να ξεσπάω και για να πείσω τους αντιπάλους μου πως ήθελα να τους σκοτώσω, δεν μπορούσα να προσποιούμαι. Άρα, έπεισα πρώτα τον εαυτό μου πως πρέπει να τους σκοτώσω". Και σίγουρα δεν τον βοηθούσε η ζωή του. Γιατί πέραν των επιτυχιών και των δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων, συνέχισε να θρηνεί απώλειες.

Τελευταία ήταν αυτή της κόρης του, Exodus, η οποία πνίγηκε από καλώδιο διαδρόμου, στο σπίτι της μητέρας της (καθάριζε το σπίτι και δεν κατάλαβε τι έγινε), στην Arizona, το 2009. Ήταν 4 χρόνων. Το πτώμα το βρήκε ο 7χρονος αδελφός της, Miguel.Ο τρόπος που διοχέτευσε το συναίσθημα που τον κυριάρχησε ήταν το κλάμα. "Από όλες τις εμπειρίες μου στην αποτοξίνωση, έμαθα να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου. Έπρεπε να την φροντίσω, να αναλάβω τα της κηδείας της. Πάντα κάποιος μου έφταιγε. Όχι αυτή τη φορά. Δεν ξέρω τις λεπτομέρειες του θανάτου της και δεν θέλω να τις μάθω. Γιατί αν βρω κάποιον να κατηγορήσω, θα υπάρξει πρόβλημα. Όταν "έχασα" την κόρη μου, είχα αυτό το απίστευτα αδιάφορο συναίσθημα, τη σκέψη πως άλλοι έπρεπε να 'χουν πεθάνει και εκείνη να είναι ακόμα ζωντανή. Προσπάθησα όμως, να συμπεριφερθώ ως άνδρας".

Ο Ali ήταν ο πιο κακός της ιστορίας

Τον είχαν ρωτήσει τι είχε μάθει από τους άλλους πυγμάχους. "Ο Jack Dempsey δεν ήθελε να σε σκοτώσει. Ήθελε να υποφέρεις, ήθελε να σου καταστρέψει το μάτι, να διαλύσει τα ζυγωματικά σου. Μπορώ να πω ότι έγινα ο καλύτερος μαθητής του". Τι έμαθε από τον Ali; "Να είμαι κακός. Ήταν ο πιο κακός της ιστορίας. Είχε απέναντι του δυνατούς αντιπάλους, δεχόταν δυνατά χτυπήματα, γύριζε το πρόσωπο του, ούρλιαζε "δεν σε φοβάμαι, γελοία "αδελφή". Είμαι ο Θεός. Λάτρεψε με. Είμαι ο καλύτερος και εσύ είσαι ένα γαμ... παιδί, ένας cocksucker". Κανείς δεν τα έγραφε αυτά, αλλά η αλήθεια είναι πως ουδείς μιλούσε όπως εκείνος".

Όπου σταθεί και όπου βρεθεί, εξηγεί πως δεν έχει γίνει zen master. "Ακόμα εκνευρίζομαι, ακόμα φωνάζω, αλλά προσπαθώ να μιλώ ήρεμα και να είμαι ταπεινός. Προσπαθώ να είμαι άνδρας και πίστεψε με, προσπαθώ πάρα πολύ σκληρά. Η ζωή μου ήταν σαν γαμ... τυφώνας που περνά από μια πόλη και αφήνει πίσω μόνο συντρίμμια. Υπάρχει τόση καταστροφή και όταν όλα τελειώνουν, το επόμενο πρωί που είσαι νηφάλιος σκέφτεσαι "τι στο διάβολο έγινε εδώ μέρα". Δοκίμασα να πάρω φαρμακευτική αγωγή. Για να σου πω την αλήθεια, πρέπει να είμαι ο πυγμάχος που πήρε τα περισσότερα χάπια, στην ιστορία του σπορ. Έκανα και χρήση ναρκωτικών ουσιών. Έχω ένα τραύμα που πρέπει να διαχειριστώ. Ή μάλλον, έχω ένα γαμ... "εγώ" που πρέπει να τακτοποιήσω".

Όταν τελείωσε η ζωή που "έχτιζε" από τα 12, δεν αισθάνθηκε κόμπο στο λαιμό. "Ήμουν ένας προβληματικός άνθρωπος και έπρεπε να συνεχίσω να παλεύω, αυτή τη φορά για τη ζωή μου. Και θα το κάνω μέχρι να πεθάνω. Σε όλη μου τη ζωή ήμουν εθισμένος στο απόλυτο χάος. Δεν αισθάνθηκα ποτέ ελεύθερος. Ποτέ δεν απέκτησα κάτι που να με κάνει να νιώθω ελεύθερος. Ακόμα εκνευρίζομαι, ακόμα φωνάζω, αλλά προσπαθώ να είμαι ταπεινός, να είμαι άνδρας. Δεν έχω μία και η γυναίκα μου έχει ζήσει μαζί μου σε μέρη που δεν θα έχεζα παλαιότερα. Έμαθα να ζω μια βαρετή ζωή και το απολαμβάνω. Κάποια στιγμή κατάλαβα πως πρέπει να με αγαπήσω, να με φροντίσω. Ήταν από τα πιο δύσκολα πράγματα που είχα να κάνω. Τώρα, θέλω όταν πεθάνω να έχω κερδίσει το σεβασμό του κόσμου".

Πηγές: Bad Intentions: The Mike Tyson Story, Μike Tyson: Undisputed Truth, Mike Tyson: His Fights, His Life, The Guardian, SiriusXM's Opie Radio, details.com, rollingstone.com, The New York Post, britannica.com, The New York Times.