Είναι ο πρώτος Γερμανός που έχει παίξει στα τέσσερα κορυφαία πρωταθλήματα ποδοσφαίρου της Ευρώπης. Μια στιγμή, να σου πω: στη Bundesliga αγωνίστηκε με τις Borussia, Werder Bremen, στην Premier League με την Chelsea, στη La Liga με τη Sevilla και στην Serie A με την Fiorentina. Δεν ήταν επιλογή του, αλλά μικρή σημασία έχει αυτό. To θέμα είναι τι γίνεται από όταν ο Marko Marin αποφάσισε να θέσει προτεραιότητες και να πάρει την καριέρα του, στα χέρια του. Δηλαδή, από την ημέρα που αποφάσισε να συνδέσει την τύχη του με τον Ολυμπιακό. Γιατί όμως, στο λέω αυτό; Δες.

Η Bosanska Gradiška είναι πόλη που θα τη βρεις βορειοδυτικά του χάρτη της Βοσνίας. Παρεμπιπτόντως, είναι αδελφή πόλη με την Καβάλα, από το 1994. Εκεί ζούσαν ο Ranko και η Borka, όταν απέκτησαν τον Marko, στις 13/3 του 1989 -βέβαια, τότε η γενέτειρα του άνηκε στη Γιουγκοσλαβία. Εν πάση περιπτώσει, μόλις έγινε 2 χρόνων, η οικογένεια του μετανάστευσε στη Frankurt. Εκεί ήταν που πρωτοκλώτσησε το τόπι ο παίκτης του Ολυμπιακού. Η πρώτη φανέλα που φόρεσε ήταν της SG 01 Hoechst (της περιοχής του), πριν πάει το 1996 στην Eintracht Frankfurt. Το 2005 μετακινήθηκε στην Borussia Mönchengladbach.

Δηλαδή, άφησε το πατρικό του και πήγε να ζήσει στις ακαδημίες. Ένα χρόνο αργότερα (2006-07), είχε γίνει μέλος της δεύτερης ομάδας και κυριαρχούσε στην Regionalliga Nord, για να μην αφήσει άλλη επιλογή από την κλήση του στην πρώτη ομάδα, το καλοκαίρι του 2007. Μεσολάβησε η υπογραφή στο πρώτο του συμβόλαιο. Ήταν διάρκειας 3 χρόνων. Κοίτα όμως, τώρα πώς τα φέρνει καμια φορά η μοίρα: η πρώτη του εμφάνιση, ως επαγγελματία, έγινε στις 31/3 του 2007... εναντίον της Frankfurt, στο πλαίσιο της 27ης αγωνιστικής της Bundesliga. Μπήκε στο 63' και στο 89' ο Fererico Insua του έδωσε πάσα που εκείνος έκανε γκολ και αποτέλεσμα (1-1). Μέχρι το τέλος της σεζόν, έκανε άλλες 3 εμφανίσεις.

ΑΠΟ ΤΗ Β' ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΗΝ NATIONALMANNSCHAFT

Η Mönchengladbach υποβιβάστηκε, κάτι που μάλλον δεν βγήκε σε κακό για τον Marin -ο οποίος μεταξύ των φιλάθλων ήταν γνωστός ως "σπιρτόκουτο" λόγω της μικροσκοπικής φιγούρας του. Μέσω της δουλειάς του, βρήκε τη θέση τους στην 11αδα και το χρόνο του, σιγά σιγά κέρδιζε σε αυτοπεποίθηση. Σκόραρε το πρώτο του γκολ εναντίον της Osnabrück, στον πρώτο γύρο του γερμανικού κυπέλλου. Το δεύτερο άργησε... κάπως. Ήλθε στην 28η αγωνιστική, εναντίον της Fürth. Στα 13 τελευταία ματς, σκόραρε 4 φορές και έδωσε 8 ασίστ, όπως η παρέα του επέστρεφε στην πρώτη κατηγορία. Σκέψου λίγο τι έκανε (είχε ήδη ξεχωρίσει για την τεχνική του κατάρτιση και την εξαιρετική δημιουργία -αν και ήταν ξεκάθαρο ότι δεν θα κερδίσει ποτέ μάχες στον αέρα) που μολονότι αγωνιζόταν στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία, ο Joachim Löw τον κάλεσε να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο, στην προετοιμασία για το Euro 2008, σε φιλικό με τη Λευκορωσία και τη Σερβία.

Ήταν η αλλαγή του Bastian Schweinsteiger, με τον Löw να προτιμά ωστόσο τους Helmes και Jones. Το όνομα του βέβαια, είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά εκτός Γερμανίας, με τη Σερβία να τον διεκδικεί για τη δική της εθνική και να γίνεται ένας... χαμούλης, πριν τελικά οι Γερμανοί τον πείσουν να τους προτιμήσει για πάντα. Οι κακοήθεις επέμεναν πως ο μόνος λόγος που είχε κληθεί τότε στην Mannschaft, ήταν για να... διευκολυνθεί η Γερμανία ως προς την "αρπαγή" του.

Δεν πήγε στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας, αλλά και εκεί που έμεινε μια χαρά δουλειά έκανε. Η χαρά ήταν τέτοια που ο Toni Kroos τον χαρακτήρισε "το επόμενο μεγάλο πράγμα του γερμανικού ποδοσφαίρου". Στις 9/8 του 2008 έκανε hat trick μέσα σε 17 λεπτά, στο 8-1 επί της VfB Fichte Bielefeld (ομάδα έβδομης κατηγορίας), στο πλαίσιο του α' γύρου του DFB-Pokal. Ξεκίνησε με εκτέλεση φάουλ (7'), συνέχισε με κεφαλιά (11') και ολοκλήρωσε με πέναλτι (17'). Συνέχισε με ντεμπούτο στην εθνική, σε επίσημο ματς, όταν στις 6/9 μετείχε στο 6-0 της Γερμανίας, στο Liechtenstein, για τα προκριματικά του World Cup 2010. Στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου 2008-09, είχε 11 ασίστ και 4 γκολ. Στην ιστοσελίδα του, έχει σχολιάσει πως "ήταν μια πραγματικά καλή χρονιά για εμένα, σε ό,τι αφορά τα όσα έκανα στην επίθεση". Πήρε και πρωτάθλημα με την U21.

Μάλλον αυτά εκτίμησε και η Werder Bremen και τον έκανε "τη μεταγραφή ρεκόρ", στις 24/6 του 2009. Έδωσε το μεγαλύτερο ποσό που είχε δώσει έως τότε για αγορά παίκτη, ήτοι 8.2 εκατ. ευρώ, με τον προπονητή Thomas Schaaf να προειδοποιεί πως "πρόκειται για εκπληκτικό παίκτη", πριν τον ταιριάξει με τους Aaron Hunt και Mesut Özil, στην επίθεση. Την πρώτη σεζόν είχε 50 συμμετοχές (σε Bundesliga, Europa League, DFB-Pokal και προκριματικά Europa League), 7 γκολ και 18 ασίστ. "Η πρώτη μου χρονιά στη Werder ήταν εξαιρετική. Είχαμε επιτυχίες και προσωπικά έκανα καλά παιχνίδια". Και μετά και μετά;

Τον Αύγουστο του 2010 ο Özil έφυγε για τη Real Madrid και ήταν πολλοί εκείνοι που πίστεψαν πως ο Marin θα αναλάβει δράση. Αυτό δεν έγινε. Τη δεύτερη σεζόν μέτρησε 44 παρουσίες, 5 γκολ και 12 ασίστ (σε Buldesliga, προκριματικά Champions League, τους ομίλους της διοργάνωσης και το DFB-Pokal), κυρίως ως βασικός. "Όταν έφυγε ο Mesut, αλλάξαμε ολοκληρωτικά το σύστημα μας και παρ' όλα αυτά προκριθήκαμε στο Champions League, έστω την τελευταία στιγμή".

Στις 20/8 του 2011 θυμήθηκαν όλοι γιατί, ως έφηβος ακόμα, είχε χαρακτηριστεί "Γερμανός Messi" (για αυτό έχει πει πως "ο Messi είναι ανήκει σε ένα άλλο, τελείως διαφορετικό επίπεδο από κάθε άλλο παίκτη στον κόσμο. Δεν υπάρχει σύγκριση"), όταν στο ματς με τη SC Freiburg, μοίρασε ασίστ σε όλους τους σκόρερ του 5-3. Ατυχώς, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Αντιμετώπισε έξι διαφορετικούς τραυματισμούς μέσα στην αγωνιστική περίοδο, που τον κράτησαν εκτός γηπέδων για 112 ημέρες -συνολικά. Περιορίστηκε στις 22 συμμετοχές, στις 5 ασίστ και το ένα γκολ (στις 18/2 του 2012, στο 9ο λεπτό του 3-1 επί της Hamburger SV).

Το τελευταίο του παιχνίδι, ως μέλους της Werder ήταν αυτό της 13ης Απριλίου, στην ήττα από τη VfB Stuttgart. Στα τρία χρόνια του στη Βρέμη, είχε δώσει 24 ασίστ, αριθμός που είχαν ξεπεράσει μόνο οι Franck Ribery και Juan Arango, στο ίδιο χρονικό διάστημα. Όλοι θύμιζαν πως είχε χαρακτηριστεί εκ των πιο ελπιδοφόρων παικτών της Γερμανίας, με διάφορους τραυματισμούς να ανακόπτουν την πορεία του. Και όταν δεν τραυματιζόταν, όλο κάτι συνέβαινε στο σύλλογο που δεν του επέτρεπε να διακριθεί. Σημειωτέον, δεν λάμβανε πια προσκλήσεις και για την Mannschaft "κάτι που με πλήγωσε στην αρχή, όταν έπαιζα καλά. Μετά, θεώρησα φυσιολογικό αυτό που συνέβαινε". Όπως και να έχει στη Werder τα πήγε καλά.

Για αυτό και όταν του δόθηκε η ευκαιρία να αλλάξει παραστάσεις, την άρπαξε. Ήταν στις 28/4 του 2012, οπότε συμφώνησε με την Chelsea για πέντε χρόνια (έως το 2017) και 9.4 εκατομμύρια ευρώ. Ο τρόπος παιχνιδιού του ήταν τέτοιος που ταίριαζε περισσότερο στην Ισπανία. Γιατί πήγε στην Αγγλία; "Διότι εκεί διεξάγεται η καλύτερη λίγκα στον κόσμο, στην παρούσα φάση. Λατρεύω το ρυθμό και όσα γίνονται εκτός μεγάλες περιοχής. Δυσκολίες υπάρχουν σε κάθε πρωτάθλημα, αλλά σίγουρα ανυπομονώ να αγωνιστώ σε πιο γρήγορο ρυθμό από αυτόν της Γερμανίας".

Αποκάλυψε ότι είχε πρόταση και από την Tottenham, αλλά "αποφάσισα πως η Chelsea μου ταιριάζει καλύτερα. Την ίδια άποψη είχε και ο οργανισμός, αφότου με παρακολούθησαν οι "κατάσκοποι", οι προπονητές και άλλα μέλη του συλλόγου για δυο χρόνια. Όλοι με διαβεβαίωσαν πως μπορώ να βοηθήσω". Τον ρώτησαν για τη φυσική του κατάσταση. "Αυτό που έχει σημασία είναι τι σκέφτεται η Chelsea για εμένα και τι εγώ για εκείνη. Δεν φοβάμαι. Ελπίζω δε, μέσω των εμφανίσεων μου στην Αγγλία να επιστρέψω και στην εθνική". Η πραγματικότητα ήταν άρδην διαφορετική.

Τον Απρίλιο του 2015 η Welt έγραψε για τη "στενάχωρη πτώση του Μarko Marin", εξηγώντας πως "όταν πήγε στην Chelsea, ήταν ο "Γερμανός Messi". Ακολούθησαν ανεπιτυχείς μετακομίσεις στην Ισπανία, την Ιταλία και το Βέλγιο". Μετά θα γινόταν και άλλη μία, στην Τουρκία. Γιατί δεν "στέριωσε" στους "Μπλε"; Στην προετοιμασία ήταν εξαιρετικός και όλοι ενθουσιασμένοι με το νέο απόκτημα. Άπαξ όμως, και ξεκίνησε η αγωνιστική περίοδος 2012-13 αγωνίστηκε μόλις σε 6 από τα 38 ματς της ομάδας του, χάνοντας πολύτιμο χρόνο στην αρχή λόγω τραυματισμού στους προσαγωγούς. Μετά το ματς εναντίον της Fulham, στις 28/11 ξαναέπαιξε στην Premier League με την QPR, τον Γενάρη του 2013 και έκανε αυτό.

Η Daily Mail έγραψε πως ήταν τυχερός που δεν αποβλήθηκε μόλις στα 4' συμμετοχής του και τη γλίτωσε με μια κίτρινη κάρτα -γεγονός που έκανε έξαλλους τους αντιπάλους. Τυχερός ήταν και ο Mbia που δεν τραυματίστηκε σοβαρά. Είχαν ήδη κυκλοφορήσει φήμες που τον ήθελαν να πηγαίνει -ως δανεικός- στη Bayer- και εκείνος είχε ομολογήσει πως ο δανεισμός του είναι υπαρκτό ενδεχόμενο, για τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. "Ενδεχομένως να είναι και η ιδανική λύση, ώστε να παίζω τακτικά και να βελτιωθώ γενικά. Αλλά δεν θα επιστρέψω στη Bundesliga", είχε διευκρινίσει. Και έλεγε αλήθεια. Πήγε στη Sevilla, τον Ιούνιο του 2013.

ΤΟ... ΣΥΝΟΙΚΕΣΙΟ ΣΤΗ SEVILLA ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΔΟΧΙΚΟΙ ΔΑΝΕΙΣΜΟΙ

Τον ενόχλησε άραγε, ποτέ που ο Lukaku και ο de Bruyne δεν τον ήθελαν; "Θεωρώ πως ό,τι έγινε, ήταν αποτέλεσμα του μεγάλου τραυματισμού που είχα και έκανε πολύ δύσκολη την αποστολή μου να βρω χώρο στο ρόστερ. Ίσως να μη μου δόθηκαν και πολλές ευκαιρίες να δείξω τι μπορώ να κάνω, αλλά η Chelsea ανέκαθεν είχε πολύ καλούς παίκτες και άρα ήταν πάντα δύσκολο να βρεις θέση και λεπτά συμμετοχής. Πρέπει να κερδίζεις τη συμμετοχή σου και όταν άρχισαν οι δανεισμοί, κατάλαβα ότι δεν θα επιστρέψω ποτέ". Παρέμεινε φαν της ομάδας και έως πέρυσι είχε τακτική επικοινωνία με τα μέλη του οργανισμού, μέσω Skype. "Μιλάμε μια φορά το μήνα και έπειτα από κάθε ματς, μου στέλνουν την ανάλυση. Δεν είναι ότι σε δίνουν δανεικό και σε ξεχνούν". Αλλά δεν είναι και ότι σε αξιοποιούν -μάλλον.

"Στη Sevilla πέρασα εξαιρετικά, πήρα το Europa League (το 'χε πάρει και την προηγούμενη χρονιά με την Chelsea -τυπικά- αλλά στη Σεβίλλη είχε ενεργή συμμετοχή από την αρχή έως το τέλος) και είχα σταθερή συμμετοχή, ώσπου προέκυψε νέος τραυματισμός και έμεινα πάλι εκτός για μεγάλο χρονικό διάστημα". Έχασε 175 ημέρες από τη σεζόν 2013-14, αλλά αγωνίστηκε σε 30 ματς και είχε 2 γκολ και 7 ασίστ στα προκριματικά του Europa League, τους ομίλους της διοργάνωσης, το Copa del Rey και τη La Liga.

Οι "Rojiblancos" τον είχαν αγαπήσει τόσο που του έψαχναν κοπέλα από την Ισπανία, προκειμένου να τον κρατήσουν κοντά τους. Είχαν κάνει ανάλογη καμπάνια... και για τον Ivan Rakitic και είχε πετύχει. Ο Unai Emery είχε πει και ότι "είναι απίστευτο ταλέντο, πολύ γρήγορος, από αυτούς που κάνουν τη διαφορά για εμάς". Οι Ισπανοί δεν μπορούσαν να τον αγοράσουν και οι "Μπλε" αποφάσισαν πως θα τον έδιναν αλλού, όπου υπήρχε αυτή η προοπτική. Επέλεξαν τη Fiorentina. Η συμφωνία αφορούσε για αρχή το δανεισμό (2014-15) και είχε option αγοράς (για 3 εκατ. ευρώ).

Έκανε πρεμιέρα εναντίον του ΠΑΟΚ, στις 23/10 σε ματς για το Europa League. Σκόραρε το πρώτο του γκολ με τη συγκεκριμένη φανέλα, πάλι στην ευρωπαϊκή διοργάνωση, στις 27/11 εναντίον της Guingamp. Ξανασκόραρε τον Δεκέμβριο, στην ήττα από την Dinamo Minsk. Συνολικά, δεν σηκώθηκε από τον πάγκο 12 φορές, είχε νέο τραυματισμό με την Corriere Mercantile να ενημερώνει τον Δεκέμβριο του 2014 πως "o Montella δεν έχει ενθουσιαστεί με τον Marin και θα ζητήσει το τέλος του δανεισμού, έξι μήνες πριν το προγραμματισμένο φινάλε".

Η Chelsea του ξεκαθάρισε ότι δεν επρόκειτο να επιστρέψει στην Αγγλία και τον έστειλε στην Anderlecht για το υπόλοιπο της σεζόν. Οι Βέλγοι επίσης, είχαν την option να τον αγοράσουν το καλοκαίρι του 2015. Δεν το έκαναν, όχι γιατί δεν τους άρεσε ο παίκτη, αλλά επειδή είχε νέο τραυματισμό στους προσαγωγούς, σε ματς για το κύπελλο. Έμεινε εκτός από τις 23/3 έως τις 20/4 και όταν οι Άγγλοι ενημερώθηκαν πως η Anderlecht δεν θα τον κρατούσε, αναζήτησαν τον επόμενο προορισμό του. Ήταν η Τουρκία και η Trabzonspor. Είχε φτάσει τα 26.

Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗΣ

Στην προσγείωση του στη γείτονα, κόσμος τον περίμενε στο αεροδρόμιο για να φωτογραφηθεί μαζί του. Από τις πρώτες ημέρες διαμονής, αισθάνθηκε πως επιτέλους τον θέλουν κάπου. Παραδέχθηκε πως έκανε λάθη (η επιλογή της Fiorentina ήταν ένα από αυτά), πως ήταν άτυχος και ότι δεν "έβγαλε" τελικά κάτι από τους δανεισμούς. Αλλά δεν ήταν αιθεροβάμων.

"Ξέρω πώς έχουν τα πράγματα, όταν πας κάπου ως δανεικός. Κάποιοι έχουν πληρώσει πολλά χρήματα για εσένα, ώστε να σε έχουν για μικρό χρονικό διάστημα και θέλουν να είσαι αποτελεσματικός από το πρώτο λεπτό". Άρα, κάτι που καταστρέφει όλη αυτή τη διαδικασία, είναι οι τραυματισμοί.

Πρόσφατα, εξήγησε μέσω της Welt ότι "από τον πρώτο δανεισμό, στη Σεβίλλη, σε μια προπόνηση συμπαίκτες μου έκανε τάκλιν και τραυματίστηκα σε τένοντα. Όχι σοβαρά, αλλά με άφησε εκτός για καιρό" και οι Ισπανοί τον ώθησαν να επιστρέψει νωρίτερα του προγραμματισμένου.

"'Ενιωσα ενοχλήσεις, πριν τον τελικό του Europa League με τη Benfica, το 2014. Δεν είπα τίποτα". Στο 26ο λεπτό κατάλαβε ότι δεν γινόταν να συνεχίσει. Η ομάδα πήρε το τρόπαιο, εκείνος όμως, ήταν στα μάτια του κοινού "loser", το θύμα αλλαγής τακτικής. "Αμέσως μετά, έμεινα εκτός 4 μήνες, λόγω τραυματισμού. Είναι ξεκάθαρο ότι θες μεγάλη δύναμη, για να τα καταπιείς όλα αυτά και να ανταποκριθείς".

Κουβάλησε το πρόβλημα στην Ιταλία, έχασε την προετοιμασία (μετείχε σε μόλις 4 φιλικά) και ο νέος του προπονητής του είπε πως... δεν τον θέλει. "Δεν ήθελα να χάσω άλλους έξι μήνες και ζήτησα να φύγω", λέει. Στην Anderlecht είχε θέμα πια, ψυχολογίας. Είχε και την ελπίδα πως όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο.

Δεν ανταποκρίθηκε άμεσα, ο κόσμος άρχισε πάλι να μιλά και εκείνος βυθίστηκε στην απελπισία. "Όταν κατάφερα να επιστρέψω, ήταν ξεκάθαρο ότι θα χρειαζόμουν κάποιο χρόνο να βρω ρυθμό. Δεν είχαν όμως, υπομονή. Περίμεναν πως θα είμαι εξαιρετικός, στο τρίτο ματς".

Παρ' όλα αυτά έδωσε τη μάχη του, πριν φάει το νέο χαστούκι από τη μοίρα. Στον τελικό κυπέλλου διέλυσε μυ του ποδιού. Την ίδια ώρα, οι εφημερίδες έγραφαν πως κάθε λεπτό συμμετοχής του στην Anderlecht, κοστίζει στην ομάδα 1841 ευρώ και σύντομα ξεκίνησαν οι πληροφορίες περί άρνησης του συλλόγου να τον αγοράσει. Εκείνος απέφευγε να μιλά στα ΜΜΕ και από μια φάση και έπειτα, δεν τον ενδιέφερε αν θα είναι καλός ή κακός στο ματς.

Την άνοιξη του 2015, ο Besnik Hasi, προπονητής της Anderlecht είπε κάτι που έμελλε να αλλάξει τα πάντα μέσα του. Ενώπιον των media, εξήγησε "θα ξαναγίνει υγιής και τότε θα πάρετε όσα έχετε γράψει πίσω". Τον υπερασπίστηκε και εκείνος δεν το ξέχασε ποτέ. Τα άφησε όλα πίσω του και έκανε νέο ξεκίνημα. "Δεν σκέφτηκα ποτέ να τα παρατήσω, αλλά τώρα είμαι σίγουρος πως τα καλύτερα έρχονται".

Πήγε συνειδητά στην Trabzonspor, γνωρίζοντας ότι "έπρεπε να κάνω ένα βήμα πίσω και να παίξω με συνέπεια και με συνέχεια για ένα χρόνο, ώστε να μπορώ να ξαναβρώ τον εαυτό μου. Για αυτό διάλεξα αυτήν την ομάδα: για να αγωνιστώ και να ανακτήσω την αυτοπεποίθηση μου, ως παίκτης, αλλά και ως άνθρωπος".

Αγωνίστηκε σε 29 ματς, για 63.5'' ανά αγώνα, σκόραρε 2 γκολ, έδωσε πέντε ασίστ και δεν σταμάτησε ποτέ να λέει τα καλύτερα για την Chelsea και τον τρόπο που του φερόταν. "Αν ζητήσω ψυχολόγο, θα μου στείλουν κάποιον την επομένη" είχε πει χαρακτηριστικά. Αναγνώριζε βέβαια, πως "το μέλλον μου θα είναι αλλού. Όχι στο Stanford Bridge"

ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ Ο BENTO, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΥ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ

Και πάλι είχε δίκιο: ήταν στον Ολυμπιακό, με τον οποίον συμφώνησε στις 23/8 του 2016, για τρία χρόνια. "Κατάφερα να βρω το δρόμο μου σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα και νιώθω ευτυχής". Ένιωθε πως μπορούσε να γίνει πάλι διεθνής; "Είναι κάτι που δεν σκέφτομαι. Χαίρομαι να τους βλέπω να παίζουν. Έχουμε εξαιρετική ομάδα με νέους παίκτες"... και αυτά.

Δες όμως, τι έγραψε η Daily Mail την ημέρα που ολοκληρώθηκε η πώληση στους Πειραιώτες. Το άρθρο είχε τίτλο " Ο Μάρκο Μαρίν φεύγει επιτέλους από την Τσέλσι" . Έχοντας παίξει για οκτώ διαφορετικές ομάδες, σε έξι διαφορετικής χώρες προφανώς και ήθελε να τακτοποιηθεί κάπου. Να βρει την ηρεμία στο μυαλό του και τη θέση του σε μια ομάδα. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση εναντίον της Βέροιας, στις 11/9 (στο 6-1). Έπαιξε για 70' και πέρασε 2 ασίστ.

Τα επόμενα τρία παιχνίδια τα είδε από τον πάγκο, απ' όπου τον σήκωσε ο Bento στις 15/10 για τον αγώνα με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη. Αγωνίστηκε για 65' και έδωσε μια ασίστ. Μετά... μέτρησε επτά σερί απουσίες από την αποστολή. Δεν έχασε τη διάθεση του για δουλειά. Ούτε το κέφι του. Στο διάστημα της διακοπής εμφανίστηκε ορεξάτος στις προπονήσεις και πάντα ήταν συνεργάσιμος.

Ο Bento τον περιέλαβε στην αποστολή με τον Αστέρα (για πρώτη φορά μετά τις 15/10), για πρώτη φορά τον χρησιμοποίησε ως αλλαγή (στο 79') και 14 λεπτά αργότερα παραβίασε την εστία των φιλοξενούμενων, διαμορφώνοντας τελικό (2-1) . Όλα αυτά ίσχυσαν για το πρωτάθλημα έτσι; Γιατί είχε παίξει στις 15/12 στο ματς Κυπέλλου με την Σπάρτη. Αποχώρησε στο 57' (σερνόταν) για να δώσει τη θέση του στον νεαρό Μανθάτη, ο οποίος είχε βάλει το γκολ της νίκης.

Εσύ κράτα πως όπως ενημερώνει ο Γιώργος Περπερίδης, ο Marin έχει την αναγνώριση του Bento για την ποδοσφαιρική του αξία, αλλά ο Πορτογάλος δεν του χαρίζεται. Πράγμα που σημαίνει πως όταν κάνει με συνέπεια ο Γερμανός αυτά που του ζητά ο κόουτς, παίζει. Διαφορετικά, δεν παίζει -και δεν μπαίνει καν στις αποστολές. Πράγμα που έχει αντιληφθεί, από ό,τι φαίνεται τελευταία και άρα μάλλον τα καλύτερα έρχονται.