Ο Michael Jordan του NFL

Οι προτεραιότητες του είναι τέσσερα "f": faith, family, friend και football. Με αυτή τη σειρά. Στα 13 του, ο Peyton Williams Manning αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στο Χριστό. Έκτοτε, προσεύχεται κάθε βράδυ, προσεύχεται πριν τα ματς και "φροντίζω να μην κάνω πολλά που να Τον δυσαρεστούν, πριν τον συναντήσω στον Παράδεισο. Προσεύχομαι για πολλούς, αλλά δεν θέλω να καυχιέμαι ή να μιλώ για αυτό, γιατί μεταξύ του Θεού και εμένα, δεν είμαι καλύτερος στα μάτια Του από οποιονδήποτε άλλον". Ήταν μεταξύ εκείνων που στήριξαν την προεκλογική εκστρατεία του George W. Bush. Είναι εκείνος που ηγείται της λίστας του Forbes, με τους footballers που "βγάζουν" τα περισσότερα χρήματα, εκτός γηπέδου (βλ. διαφημίσεις, σπόνσορες, δικαιώματα για βιβλίο, προϊόντα της λίγκας που τους αφορούν κλπ). "Έκλεισε" το 2015 με 12 εκατ. δολ. στην τσέπη. Παρεμπιπτόντως, το ΤΟΡ3 συμπληρώνει ο αδελφός του, Eli με 8 εκατ. δολ.

Εντός των γραμμών, κερδίζει 15 εκατ. δολ. το χρόνο και είναι στο Νο32 της λίστας με τους πιο ακριβοπληρωμένους αθλητές του πλανήτη -σε όλα τα σπορ. Είναι και large, αν σκεφτείτε πως τον Μάρτιο του 2015 δέχθηκε μείωση μισθού 4 εκατ. δολ., για να αποκτήσει η ομάδα του (Broncos) τη δυνατότητα να κάνει καμια μεταγραφή ελεύθερου παίκτη. Είναι παντρεμένος (τα πεθερικά του έμεναν δίπλα στο σπίτι των γονιών του), έχει δυο παιδιά και θα μπορούσε να είναι όσο βαρετός έχετε υποψιαστεί, αν δεν ξεπερνούσε τα όρια μια, δυο (έως και πέντε) φορές. Αλλά ας είμαστε ακριβοδίκαιοι. Ας τα πούμε όλα για έναν από τους πιο εμβληματικούς παίκτες στην ιστορία του NFL, που αναμένεται να αποσυρθεί αυτό το καλοκαίρι.

Γεννήθηκε στις 24/3 του 1976, στη New Orleans της Louisiana. Ήταν ο δευτερότοκος των τριών γιων που απέκτησαν οι Archie Manning και Olivia Williams και... εμφανίστηκε δυο χρόνια μετά τον πρωτότοκο Cooper (all State wide receiver, όταν ήταν στο high school, ο οποίος διαγνώσθηκε με στένωση σπονδύλων στο κολέγιο και αποσύρθηκε) και πέντε πριν τον Eli (quarterback των New York Giants). Και οι τρεις ήταν αθλητές, από την ημέρα που γεννήθηκαν -τα κιλά και το ύψος παρέπεμπαν σε άλλες ηλικίες. Πράγμα που φάνηκε, από όταν άρχισαν να μπουσουλούν στα πατώματα του σπιτιού τους. Γεγονός που δεν προκάλεσε την παραμικρή εντύπωση, δεδομένου του... ποιον είχαν για πατέρα: τον τύπο από το Mississippi που έκανε καριέρα ως quarterback στο NFL από το 1971 έως το 1984, που ήταν Νο2 επιλογή στο NFL draft του 1971 και εκ των πιο γνωστών παικτών του Νότου. Παρεμπιπτόντως, θα μπορούσε να κάνει καριέρα και στο baseball, όπου επελέγη τέσσερις φορές (από το 1967 έως το 1971).

Την επιλογή την έκανε η μοίρα. Βλέπετε, το καλοκαίρι του 1969, ο πατέρας του, Buddy αυτοκτόνησε, ο Archie ήταν εκείνος που βρήκε το πτώμα και πέραν του ψυχολογικού σοκ, ένιωσε ότι πρέπει να συντηρήσει πια την οικογένεια του (τη μητέρα του και την αδελφή του). Η μητέρα του τον έπεισε να επιστρέψει στο κολέγιο "και να μην αχρηστεύσεις την ευκαιρία που έχεις να μεγαλουργήσεις στο football". Εκείνος ορκίστηκε πως όταν γίνει πατέρας, θα είναι πάντα δίπλα στα παιδιά του, θα τα αγκαλιάζει, θα παίζει μαζί τους, θα είναι πάντα εκεί (τους έλεγε κάθε μέρα "ποτέ δεν θα είστε αρκετά μεγάλοι για να σας αγκαλιάσω, δεν θα πάψει ποτέ να είναι cool να μου λέτε πως μ' αγαπάτε"). Στο University of Mississippi, όπου του συμπεριφέρονταν σαν να ήταν βασιλιάς, ήταν που γνώρισε και την Olivia, μια κοπέλα από τη Philadephia, μέλος αδελφότητας και Homecoming Queen ως απόφοιτος του κολεγίου. Μετά έγινε "η πρώτη κυρία του football", στις ΗΠΑ -όπως την είχε ονομάσει το περιοδικό Garden&Gun, ως μητέρα των δυο πιο δημοφιλών quarterbacks της λίγκας- και απέκτησε έντονη φιλανθρωπική δράση. Αλλά... παραλείψαμε πολλά και διάφορα που συνέβησαν στο μεσοδιάστημα.

Tα παιδιά άρχισαν να κάνουν παρέα με την μπάλα του football, στην αυλή του σπιτιού τους, στην ιστορική Garden District της New Orleans. Πρόβλημα χώρου δεν είχαν, υπήρχε αρκετός γύρω από το παλαιό αρχοντικό, οπότε εκτονώνονταν. Ο Cooper ήταν καλύτερος αθλητής και ο Eli ο αγαπημένος βενιαμίν της οικογενείας. Ο Peyton ήταν... το παιδί "σάντουϊτς" που πάντα πάλευε να βρει το ρόλο του, το χώρο του, την ταυτότητα του. Να κερδίσει την έγκριση τους, την επιβράβευση τους. Αυτό δεν σταμάτησε να το προσπαθεί ποτέ.

Τα αγόρια ωστόσο, είχαν λυμένο και ένα άλλο θέμα -πέραν του χώρου για τις αθλοπαιδιές: του παιδικού τους ήρωα. Ήταν ο πατέρας τους ("είμαι υπερήφανος που είμαι ο γιος του Archie. Είχα το μέντορα μου, το ζωντανό ήρωα μου, στο σπίτι μου, να ζει μαζί μου"). Επίσης, ήταν ο ένας η καλύτερη παρέα του άλλου. Πράγμα που σημαίνει πως διαδικασίες που για άλλα παιδιά ήταν βαρετές (μια επίσκεψη στους παππούδες), για αυτούς ήταν απόλαυση. Φαντάζεστε λοιπόν, πώς αντιμετώπισαν το γεγονός ότι ο Archie έπρεπε να πάει στο Houston για δουλειά και τα παιδιά να μείνουν εκεί που ήταν. Σημειωτέον, επί των σπορ ο Archie τους είχε πει από νωρίς "αν θέλετε να ασχοληθείτε, να το κάνετε. Αλλά η απόφαση είναι δική σας". Mια μικρή λεπτομέρεια: ακολουθεί video, στο οποίο ο 3χρονος Peyton λέει πως θα γίνει footballer.

Ήταν το αστέρι του σχολείου του (Isidore Newman School, στη New Orleans). Τίτλος που είχε ο αδελφός του, δυο χρόνια νωρίτερα. Όταν εμφανίστηκε ο Peyton, ο Cooper είχε ήδη υποχρεωθεί να εγκαταλείψει τα γήπεδα. Είχε διαγνωσθεί με γενετική ανωμαλία στη σπονδυλική στήλη και υποβλήθηκε σε δύσκολη επέμβαση (λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του), την οποία διαδέχθηκε μακρά περίοδο αποθεραπείας. Επαναλάμβανε διαρκώς πως "αυτό είναι άδικο". Μετά, είπε στον Peyton ότι "θέλω να ζήσω το όνειρο μου να παίξω football, μέσω εσού". Εκείνη την ημέρα ορκίστηκε στον εαυτό του πως θα "ματώνει" κάθε μέρα για αυτό το όνειρο. Εκείνη την ημέρα, άλλαξε το πεπρωμένο του. Μετά, φόρεσε το νούμερο του Cooper (#18), πράγμα που έκανε μετά και ο Eli. Όταν αποφοίτησε και αυτός, η φανέλα αποσύρθηκε στην οροφή του γυμναστηρίου. Είχε ζήσει αρκετές συγκινήσεις.

Ο Peyton έγινε ο ηγέτης του 34-5 σε τρεις σεζόν. Είχε μόνο ένα πρόβλημα: δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί οι συμπαίκτες του δεν ήταν το ίδιο καλοί, γιατί δεν κάνουν ό,τι εκείνος. Ήταν τελειομανής, από παιδί, όπως εξήγησε ο τότε προπονητής του, Frank Gendusa. Χρειάστηκε να παρέμβει ο πατέρας του, για να του εξηγήσει πως "δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Κάποιοι αντιδρούν διαφορετικά από εσένα. Κάποιοι διαχειρίζονται αλλιώς την πίεση, την απογοήτευση. Αλλά να σας πω κάτι; Πάντα είχε πρόβλημα με εκείνους που ξεπερνούσαν εύκολα τη λύπη μιας ήττας". Τουλάχιστον, είχε καταλάβει πως πρέπει να σταματήσει να φωνάζει στους συμπαίκτες του για τα λάθη τους. Οι άλλοι κατάλαβαν ότι "η δική του άποψη ήταν πάντα η σωστή. Ακόμα... κι όταν δεν ήταν. Αρκεί που το πίστευε". Αρκεί που είχε διαφανεί πως κύριο ζητούμενο του ήταν να τους κάνει όλους να δείχνουν, να είναι καλύτεροι. Πήρε το βραβείο του καλύτερου παίκτη της χρονιάς, το 1993.

Φοίτησε στο University of Tennessee. Γεγονός που εξέπληξε κόσμο. Γιατί είχε πρόταση και από το University of Mississippi (τον κύριο ανταγωνιστή του Tennessee), όπου είχε γίνει star ο πατέρας του και "βασίλισσα" η μητέρα του, αλλά την προσπέρασε. Με τις ευλογίες της οικογένειας του, που του είχε πει "εσύ αποφασίζεις. Από τη στιγμή που θα αποφασίσεις, μην κοιτάξεις πίσω σου". Ήταν πολλοί εκείνοι που δυσαρεστήθηκαν. Που επιτέθηκαν στον Archie. Εκείνος ήταν σαν να πήγαινε σε κηδεία, την ημέρα της ανακοίνωσης. Μέχρι που του εξήγησαν πως δεν ήταν πια ευπρόσδεκτος στο Mississippi. Σύντομα αποφάσισαν όλοι μαζί πως δεν θα επέτρεπαν σε τίποτα να "χαλάσει' την καθημερινότητα τους.

Δεν είχε υπολογιστεί για την πρώτη του χρονιά, ως starter. Προφανώς, εκείνοι που έκαναν τους υπολογισμούς, δεν είχαν σκεφτεί το ενδεχόμενο να τραυματιστεί ο βασικός quarterback (Jerry Colquitt) στην πρώτη περίοδο της πρεμιέρας με το UCLA και να αποδειχθεί αναποτελεσματικός ο αναπληρωματικός, Todd Helton. Στο δεύτερο παιχνίδι, με το Washington State ξεκίνησε. Δεν "πνίγηκε" στο άγχος. Ήταν έτοιμος. Η παρέα του νίκησε 10-9 για να συνεχιστεί αυτό το story για καιρό, με τον ίδιο να εξελίσσεται από εβδομάδα σε εβδομάδα. Είχε τέτοια αντίληψη για το παιχνίδι, που σε ένα χρόνο είχε προσφέρει ό,τι ποτέ άλλοτε σε μια σεζόν βετεράνος της θέσης του.

Ο Payton έγινε ο πρώτος πασέρ όλων των εποχών (11.201 yards και 89 touchdowns) στο κολέγιο του -ακόμα είναι- και το ρεκόρ του ήταν 39-6, ως starter. Δεν υπήρχε καλύτερο, στην ιστορία της Southeastern Conference. Μια από τις αποφάσεις που συνετέλεσαν στο να ζήσει την καριέρα που έζησε, ήταν όταν έπειτα από τον τρίτο χρόνο στο πανεπιστήμιο, αποφάσισε να επιστρέψει για να ολοκληρώσει το πρόγραμμα -αντί να δηλώσει συμμετοχή στο NFL draft. Ο λαός του Tennessee τον λάτρεψε, στο βαθμό που έδιναν το όνομα του στα παιδιά τους.

Ένα από τα περιστατικά που θυμούνται οι συμφοιτητές του, είναι το εξής: Μια ημέρα, εμφανίστηκε στο σχολείο, με μια τεράστια σακούλα σκουπιδιών στο πορτ μπαγκάζ. Ήταν οι κασέτες με τα παιχνίδια που είχε δώσει η ομάδα. Τις είχε πάρει σπίτι του, να τις μελετήσει. Τις είχε τελειώσει και τις επέστρεφε. Ο Cooper Manning διαβεβαίωνε ότι "είτε επρόκειτο για τεστ μαθηματικών στο δημοτικό, είτε για ματς playoffs θέλει ό,τι κάνει να το κάνει σωστά και αφιερώνει ατελείωτες ώρες στην προετοιμασία". Ο ίδιος είχε πει πως "δεν ντρέπομαι να ομολογήσω ότι έχω τρέλα με την προετοιμασία, γιατί νιώθω υπεύθυνος αν χάσει η ομάδα μου, αφού είμαι εγώ εκείνος που δίνει τις πάσες. Νιώθω ένοχος απέναντι σε τόσους ανθρώπους". Ξεχώρισε και για τη μνήμη του, ως προς την αποστήθιση των plays. Θυμόταν ό,τι είχε παίξει, από παιδί.

Μοιραία,... έχασε την επαφή με απλά πράγματα. Όπως συνηθίζουν να λένε τα αδέλφια του "δεν έχει ιδέα πώς να τηγανίσει ένα αβγό και... δεν είμαστε σίγουροι ότι ξέρει πώς είναι το πλυντήριο ρούχων". Επίσης, σώθηκε όταν βγήκαν τα GPS, γιατί συνήθιζε να χάνεται (δεν έχει την παραμικρή αίσθηση προσανατολισμού) και τηλεφωνούσε σε διάφορους να δώσουν μια χείρα βοηθείας., ενώ πάντα ντυνόταν ως country boy "και για τύπος που είχε τόσα λεφτά, έλεγες δεν μπορεί, θα βρει κάποιον να τον βοηθήσει να μάθει τι πρέπει να φορά". Αλλά δεν τον ένοιαζε τίποτα άλλο, πέραν του football.

Το κύριο προσόν του ήταν ο υψηλός δείκτης αθλητικού IQ που του επέτρεπε να δίνει τις καλύτερες δυνατές πάσες, να παίρνει τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις στο συντομότερο χρονικό διάστημα. Έλεγαν πως είχε εμμονή, ψυχαναγκασμό, με το football, με την προετοιμασία του για κάθε αγώνα. Μελετούσε κάθε ματς, επί ώρες, στο video έως ότου του έλθει μια ιδέα που θα μπορούσε να του φανεί χρήσιμη. Ασχολείτο με τη δουλειά του από τις 7 το πρωί έως τις 11 το βράδυ, επτά ημέρες την εβδομάδα. Για εκείνον, δεν ήταν ποτέ αρκετό να νικά η ομάδα του. Ήθελε να νικά, χωρίς εκείνος να 'χει δώσει έστω μια ημιτελή πάσα, να μην έχει κάνει κάτι λάθος.

Ως τελειόφοιτος, έδειξε στους Volunteers το δρόμο για το πρωτάθλημα της SEC, το 1997 -το πρώτο έπειτα από επτά χρόνια. Έχασαν όμως, το πρωτάθλημα από τη Nebraska (42-17) που πήρε τον τρίτο εθνικό τίτλο, σε τέσσερα χρόνια. Εκείνος πήρε Bachelor of Arts (συγγραφή, φιλοσοφία, μαθηματικά και κοινωνικές επιστήμες), στην επικοινωνία στα τρία χρόνια, το βραβείο Burger King Vincent Draddy, για τον αθλητή της χρονιάς που έδινε δώρο 100.000 δολ. ως υποτροφία και το Sullivan Award που απονέμεται στον καλύτερο ερασιτέχνη αθλητή του έθνους, βάσει του χαρακτήρα, του ηγετικού χαρακτήρα, των αθλητικών δυνατοτήτων και των ιδανικών του ερασιτεχνισμού. Επιπροσθέτως, ένας δρόμος που οδηγεί στο Neyland Stadium είχε πάρει το όνομα του.

Δήλωσε συμμετοχή στο NFL draft του 1998 και επελέγη στο Νο1 της διαδικασίας, από τους Indianapolis Colts. Σε μια επίσκεψη στην πόλη, πριν το βράδυ της επιλογής, τον είχε σταματήσει ένας περαστικός για να τον ρωτήσει προς τα πού... θα πάει. "Του είπα πως μου αρέσει πολύ η πόλη και θα ήθελα να ζω εδώ, άρα θα μου άρεσε να με επιλέξουν. Μετά, τον διαβεβαίωσα πως αν δεν με διαλέξουν οι Colts, θα τους κλωτσούσα στον κώλο για τα 15 επόμενα χρόνια". Μετά την επιλογή, αντάλλαξε μια δυνατή χειραψία με τον ιδιοκτήτη της ομάδας, Jim Irsay, τον κοίταξε στα μάτια και του είπε "θα κερδίσω για εσένα". Του είπαν πως τον διάλεξαν για να αλλάξει το ρου του οργανισμού. Απάντησε: "Είμαι έτοιμος. Είναι κάτι που θέλω". Το απέδειξε εμπράκτως, από την πρώτη προπόνηση.

Η αρχή ήταν δύσκολη "γιατί προσπαθούσε πάρα πολύ σκληρά -σκεφτόταν πως όλη η επίθεση τον αφορά- και έκανε λάθη". Ο Cooper πήγε να τον βρει. "Ήταν δυστυχισμένος. Δεν ήταν καθόλου ωραίο να είσαι δίπλα του. Έμεινα κοντά του. Ρωτούσε "ποιος είμαι και τι πρέπει να κάνω για να φτιάξω την κατάσταση;". Δεν ήθελε να νιώθει ντροπή. Ήξερε πως θα καταφέρει να γίνει ξεχωριστός. Έπρεπε να βρει τον τρόπο". Τον βρήκε, στη δεύτερη σεζόν όταν εμφανίστηκαν στην ομάδα οι Marvin Harrison, Edgerrin James και ξαφνικά οι Colts απέκτησαν σοβαρή επίθεση. Άρχισαν να συνεννοούνται χωρίς να μιλούν και να οδηγούν την ομάδα τους σε διαδοχικές νίκες, με πειστικές εμφανίσεις.

To 2009, σε ματς των Colts με τους Miami Dophins, ο Jon Gruden του ESPN τον αποκάλεσε "Σερίφη", γιατί όπως εξήγησε, ήταν εκείνος που έθετε τους νόμους για τις αντίπαλες ομάδες, στα γήπεδα τους. Συνέχισε να εξηγεί την έμπνευση (την αναλογία), περιγράφοντας το πώς χειραγωγεί την επίθεση στο ξεκίνημα της, με τη φωνή του. Όταν εστίασαν και στην κίνηση που κάνει, πριν το snap (πριν την πάσα προς τα πίσω), είχε... δέσει το γλυκό. Προφανώς και άρεσε το παρατσούκλι και για αυτό το χρησιμοποίησαν και άλλοι σχολιαστές.

Έμεινε εκεί 13 χρόνια (την τέταρτη σεζόν αναδείχθηκε για πρώτη φορά MVP, το 2004 έκανε το back to back, το 2006 πήρε το πρωτάθλημα, το 2008 τρίτωσαν οι τίτλοι του πολυτιμότερου, το 2009 έκανε τέσσερις τους σχετικούς τίτλους και εμφανίστηκε για δεύτερη φορά στο Super Bowl) και ουσιαστικά τους έβαλε στο χάρτη του football. Το 2001 παντρεύτηκε την κοπέλα που είχε από το κολέγιο, Ashley Thompson. "Η Ashley καταλάβαινε τη ζωή του, τον τρόπο που είχε επιλέξει να ζήσει και του έδινε αυτήν την ελευθερία. Δεν ήταν πάντα εύκολο, αλλά το έκανε. Ήταν ο άνθρωπος στον οποίον μπορούσε να μιλήσει ο Peyton, γνωρίζοντας πως τον ακούει πραγματικά", είχε εξηγήσει ο... πεθερός, Archie.

Μεταξύ των πολλών που έζησε εκεί, ήταν και αρκετές ιστορικές στιγμές, με πρώτη... αυτή. Οι Colts έγιναν η πρώτη ομάδα της ιστορίας που νίκησαν, ενώ έχαναν με 21 πόντους στα 4' πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας αγώνα. Είχαν νικήσει 38-35 στην παράταση, τους Buccaneers και το χρωστούσαν σε εκείνον. Τότε ήταν που όλοι άρχισαν να του συμπεριφέρονται κάπως διαφορετικά. Σαν να είχε κερδίσει μια "πίστα" και πήγαινε για την επόμενη. Στα αποδυτήρια έλεγαν πως "αυτός είναι ο τύπος που μπορεί να πιάσει την ομάδα του από το λαιμό και να τη σύρει όπου ήθελε".

Ήταν starter από την πρώτη ημέρα έως τον τραυματισμό στον αυχένα (του "νέκρωνε" το χέρι), το Μάιο του 2011. Έως τότε, δεν είχε έστω μια απουσία. Είχε οκτώ πρωταθλήματα division, δύο AFC τίτλους και ένα Super Bowl. Ένιωθε για χρόνια ενοχλήσεις, αλλά στο βαθμό που τον ταλαιπωρούσε το θέμα το 2011, ποτέ. Για αυτό και μπήκε χειρουργείο. Δυο μήνες μετά την επέμβαση, η ομάδα του του έδωσε πενταετή επέκταση, για 90 εκατ. δολ. Στις διαπραγματεύσεις, είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν έχει την ανάγκη να είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης στο NFL. Δοκίμασε να επιστρέψει τον Σεπτέμβριο. Όχι μόνο δεν μπόρεσε, αλλά μπήκε για δεύτερο, πιο σοβαρό, χειρουργείο που τον κράτησε εκτός όλη τη σεζόν.

Είχε ξεκινήσει προπονήσεις, στα μέσα του Δεκέμβρη, οι πάσες του έδειχναν έτοιμες, αλλά δεν μπήκε στο ρόστερ. Οι Colts έζησαν τη δεύτερη χρονιά επί των ημερών του -μετά τη rookie του- που τελείωσαν τη σεζόν με λιγότερες από 10 νίκες. Στο NFL draft του 2012 είχαν την πρώτη επιλογή, με τη λίστα να περιλαμβάνει και το όνομα του Andrew Luck, του quarterback που έκανε θραύση εκείνες τις ημέρες. Έκαναν την καρδιά τους πέτρα και άφησαν ελεύθερο αυτόν που είχαν χαρακτηρίσει franchise player, με μια συγκινητική συνέντευξη Τύπου, στις 7/3. Εκεί, ο Manning τους ευχαρίστησε που, όπως είπε, τον άφησαν να είναι ο quarterback τους. Ο ιδιοκτήτης ανακοίνωσε πως ουδείς θα φορούσε ποτέ ξανά το Νο18. Για τις δυο επόμενες εβδομάδες έκανε προπονήσεις με διάφορες ομάδες και στις 20/3 του 2012 βρήκε δουλειά στους Denver Broncos. Που είχαν αποσύρει το Νο18, προς τιμήν του Frank Tripucka, αλλά εξασφάλισαν άδεια ώστε να το φορέσει ο νέος τους ήρωας.

Ήταν ήδη ένας από τους καλύτερους πασέρ quarterbacks από καταβολής σπορ. Είναι ο μόνος που 'χει αναδειχθεί πέντε φορές "MVP" της λίγκας (τέσσερις ως Colt, μια ως Bronco). Είναι ο κάτοχος του ρεκόρ σε touchdown passes και passing yards και ο τίτλος που πήρε τη δευτέρα, ήταν ο δεύτερος του. Έχει παίξει σε άλλους δύο και θα λέγατε πως αυτό είναι το μόνο -ας πούμε- αρνητικό της καριέρας του: δεν είχε τρελή συμμετοχή σε postseason αγώνες, αλλά και πάλι έκανε δουλειά.

Είναι τυχερός που δεν υπήρχαν social media το 1996

Θα λέγατε πως η ζωή του Manning είναι έως και βαρετή. Χωρίς... αλατοπίπερο. Δεν σας τα έχουμε πει όλα. Ανέκαθεν ήταν ο τύπος που ήθελε να τιμά την οικογένεια του, να μην την κάνει να ντρέπεται για κάτι, να είναι ο καλύτερος στη δουλειά του. Ή τουλάχιστον αυτό... έβγαινε προς τα έξω. Δεν ήταν η πάσα αλήθεια. Όπως εξηγούν οι αναλυτές της ιστορίας, αν υπήρχαν τη δεκαετία του '90 social media, θα ήξερε όλος ο κόσμος πως ο Peyton Manning δεν ήταν άγιος. Ήταν άνθρωπος. Αλλά τότε δεν υπήρχε τίποτα -ήμασταν στην απαρχή αυτού που λεγόταν... internet- και άρα τη γλίτωσε. Βέβαια, και όταν προέκυψαν τα Twitter, Facebook, Snap Chat, Instagram κλπ., πάλι οι αμφιλεγόμενες ιστορίες που τον αφορούσαν "καλύπτονταν" με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αλλά λέμε. Κάθε φορά που προκύπτει λοιπόν, θέμα με κολεγιόπαιδο, οι ιστοριοδίφες θυμούνται τι είχε γίνει... τότε με τον Manning που ήταν γνωστός ως "Mister clean".

Πάμε πίσω στο 1996, οπότε ήταν στο University of Tennessee φοιτητής. Ήταν στο τρίτο έτος και φυσικά ο σταρ των Volunteers. Πονούσε στην πατούσα και πήγε για εξετάσεις. Όπως τον εξέταζε η personal trainer και είχε σκύψει για να δει τι έχει το παιδί, εκείνος κατέβασε το σορτς και κάθισε στο κεφάλι και το πρόσωπο της. H Jamie Ann Naughright ενημέρωσε τις αρχές (το Sexual Assault Crisis Center, όπου κατέθεσε μήνυση για σεξουαλική παρενόχληση και άλλες 13 κατηγορίες) για το συμβάν, μαζί και ότι "οι όρχεις του, οι γλουτοί του και ό,τι άλλο υπάρχει εκεί ήταν στο πρόσωπο μου και εκείνος τα έσπρωχνε πάνω μου". Εκείνος είπε ότι "κατέβασα το σορτς γιατί ήθελα να πειράξω, να κάνω μια πλάκα, στον Malcolm Saxon", έναν αθλητή στίβου που ήταν στα αποδυτήρια "και όταν είδα πως η κ. Naughright ήταν στην αίθουσα, ήταν αργά". Θα λέγατε πως οι καταθέσεις ήταν η μέρα με τη νύχτα. Για αυτό και πήγαν στα δικαστήρια. Εκείνη κατηγόρησε το κολέγιο για ελλειπή χειρισμό της υπόθεσης -συν κάποια άλλα παραπτώματα- και δέχθηκε να παραιτηθεί, για το ποσό των 300.000 δολ.

Το 2002 ο Manning εξέδωσε το βιβλίο "Manning: A father, his sons, a football legacy" και για το... μάρμαρο έγραψε πως η Naughright είχε "βρώμικο στόμα", ενώ "μπορεί να ήμουν άξεστος, αλλά δεν προκάλεσα κακό σε κανέναν", για να το τερματίσει προσθέτοντας ότι "οι γυναίκες στα αποδυτήρια των ανδρών είναι μια από τις πιο λανθασμένες παραχωρήσεις που αφορούν τα ίσα δικαιώματα των δυο φύλων. Όταν έπαιζε ο πατέρας μου, υπήρχε τουλάχιστον η αναγνώριση πως οι άνδρες και οι γυναίκες είναι δυο διαφορετικά φύλα με ό,τι συνεπάγεται αυτό και πρέπει να διατηρήσουμε ένα συγκεκριμένο επίπεδο ευπρέπειας. Πράγμα που σημαίνει πως σε ό,τι αφορά τα αποδυτήρια και τις ντουσιέρες, τα αντίθετα φύλα είναι ανεπιθύμητα".

Το "βρώμικο στόμα" στοίχισε στην Naughright τη δουλειά της στο Florida Southern College, εκείνη έκανε μήνυση για δυσφήμιση, ο Manning ζήτησε την απόρριψη της, με τον Δικαστή Harvey A. Kornstein της Polk County να εξηγεί πως "αν ο ενάγων είναι δημόσιο πρόσωπο, τα στοιχεία που έχουν καταγραφεί αποτελούν επαρκείς αποδείξεις για να ικανοποιήσουν το δικαστήριο πως υπάρχει ένα πραγματικό θέμα που επιτρέπει στους ενόρκους να το βρουν, μέσω καθαρών και πειστικών αποδείξεων για την ύπαρξη κακόβουλης συμπεριφοράς από τον κατηγορούμενο" και απέρριψε την αίτηση.

Οι δυο πλευρές τα βρήκαν εξωδικαστικά, το 2003, με το δικαστήριο να ενημερώνει πως στο εξής ουδείς είχε το δικαίωμα να μιλήσει για τους όρους του συμβιβασμού ή για τον άλλον. Ο Manning προέβη σε νέα παραβίαση, όταν το 2005 γύρισε σε εκείνη την ημέρα, στο κολέγιο του Tennessee, η Naughright του έκανε νέα μήνυση και έφτασαν σε νέο συμβιβασμό.Κάπου εδώ θα ήταν χρήσιμο να ξέρετε πως ο στόχος του... πειράγματος του Manning (ο αθλητής στίβου, ονόματι Malcolm Saxon) του είχε στείλει επιστολή, στην οποία του ζητούσε να αποδεχθεί το παράπτωμα του "για να διατηρήσεις λίγη από την αξιοπρέπεια σου, παραδέξου τι έγινε, κάνε το σωστό". Κάτι που ποτέ δεν έγινε, αλλά μικρή σημασία έχουν όλα αυτά.

Η μάχη του με το Al Jazeera, για τη χρήση απαγορευμένων ουσιών

Πριν το σαββατοκύριακο του φετινού Super Bowl, είχαν προκύψει φήμες που έκαναν το γύρο του κόσμου και τον ήθελαν να κάνει χρήση αυξητικής ορμόνης (HGH). Ουσία που το NFL άρχισε να ανιχνεύει το 2014. Συμπτωματικά, έκτοτε ο Manning δεν πετά... ακριβώς. Εν πάση περιπτώσει, την αποκάλυψη την είχε κάνει το Al Jazeera, κατά τη διάρκεια documentary που προέβαλε με τίτλο "Τhe dark side" και αφορούσε και άλλους αθλητές που είχαν καταφύγει στις απαγορευμένες ουσίες. Εμφανίστηκε φαρμακοποιός που υποστήριξε ότι του έχει προμηθεύσει την HGH, μέσω ταχυδρομικής αποστολής στη γυναίκα του, το 2011 μετά την επέμβαση που έκανε στον αυχένα. Οι αντιδράσεις ήταν πολλές, με την Washington Post να αποκαλύπτει πως ο Manning είχε προσλάβει ιδιωτικό ερευνητή, προκειμένου να ανακαλύψει ποιος ήταν ο μάρτυρας-κλειδί της υπόθεσης του. Όχι μόνο τον βρήκε, αλλά πήγε και χτύπησε την πόρτα του πατρικού του, στις 22/12. Το όνομα του ήταν Charlie Sly. Λίγες ημέρες αργότερα (26/12), εκείνος ανασκεύασε, σε video που "ανέβασε" στο YouTube και είχε "τραβήξει" με iPhone.

Σε αυτό λέει ότι "υπέπεσε στην αντίληψη μου πως το Al Jazeera με κάποιον τρόπο απέκτησε ηχογραφημένες συνομιλίες μας, στις οποίες φέρομαι να κάνω δηλώσεις σχετικά με αθλητές που αφορούσαν το ντοκιμαντέρ που ετοίμαζε και να κάνω καταγγελίες. Αυτές οι ηχογραφήσεις έγιναν χωρίς να το γνωρίζω και να τις εγκρίνω. Έχω στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τις ηχογραφήσεις τις έκανε δημοσιογράφος που έχει τιμωρηθεί στη χώρα του, το Ηνωμένο Βασίλειο επειδή δεν έκανε σωστά τη δουλειά του. Αυτό που θα δείτε στο ντοκιμαντέρ, είναι ψευδές και λάθος".

Το Al Jazeera προχώρησε κανονικά, με την προβολή της ιστορίας και ως προς τα δεδομένα που έθεσε ο Sly εξήγησε πως "επικοινωνήσαμε μαζί του, στις αρχές Δεκεμβρίου για να του στείλουμε τις καταγγελίες του με email, με γράμμα και μετά με γραπτό μήνυμα στο κινητό, αλλά δεν εμφανίστηκε παρά πριν 48 ώρες" και μετά έθεσε μια σειρά ερωτήσεων που αμφισβητούσαν το κίνητρο της νέας τοποθέτησης. Το NFL διέταξε έρευνα για να καταλήξει κάπου και ο quarterback, μολονότι είπε πως θα κινηθεί νομικά εναντίον του τηλεοπτικού δικτύου, έως τώρα δεν το έχει κάνει. Το έκαναν δυο άλλοι αθλητές που προβλήθηκαν στο documentary. Έχετε εν τω μεταξύ, υπ όψιν σας πως ο Ari Fleischer, πρώην εκπρόσωπος Τύπου στο Λευκό Οίκο και εκείνος που προσέλαβε ο Μanning ως σύμβουλο κρίσης, επιβεβαίωσε πως η Ashley λάμβανε πακέτα από την εταιρία του Sly (Guyer Institute), αλλά επικαλέστηκε το δικαίωμα της στην ιδιωτική ζωή για να μην αποκαλύψει τι υπήρχε σε αυτά τα πακέτα.

Δεν κάνει τίποτα for free -ή τουλάχιστον έτσι νόμισε ο λαός

Το βράδυ της Δευτέρας, όταν η ομάδα του κατέκτησε το Super Bowl, στη συνέντευξη που έδωσε μετά το τέλος της διαδικασίας, είπε τη λέξη "Budweiser" τόσες φορές που η εταιρία έπρεπε να του δώσει 13.9 εκατ. δολ. Τη... βόλεψε παντού. Για παράδειγμα, όταν τον ρώτησαν "είναι αυτό το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας σου;" απάντησε "θα πιω πολλές Budweiser το βράδυ, αυτό είναι το μόνο που μπορώ να σου υποσχεθώ". Το 2014, έπειτα από νίκη για τα playoff, είχε πει στη συνέντευξη Τύπου πως "αυτό που κυριαρχεί στο μυαλό μου τώρα είναι πόσο σύντομα μπορώ να βάλω μια Bud Light στο στόμα μου". Λίγο αργότερα, η υπεύθυνη στο τμήμα μάρκετινγκ της εταιρίας, Lisa Weser ενημέρωσε μέσω Twitter πως "δεν πληρώσαμε τον Peyton Manning για να αναφέρει την Budweiser απόψε. Εκπλαγήκαμε και ενθουσιαστήκαμε που το έκανε". Τι είχε συμβεί; Όπως αποκάλυψε η Beer Business Daily, ο τύπος έχει μετοχές στην εταιρία που διανέμει την μπύρα στη γενέτειρα του, τη Lousiana. Επίσης, θα ήταν χρήσιμο να ξέρετε ότι το NFL ελέγχει ό,τι αφορά διαφημίσεις (έμμεσες ή άμεσες) το βράδυ του Super Bowl, οπότε οι διαφημιζόμενοι πλήρωσαν συνολικά το ρεκόρ των 50 εκατ. δολ., για 30'' διαφημιστικού σποτ -έκαστη. Εξίσου σημαντικό είναι να γνωρίζετε πως οι παίκτες του NFL δεν επιτρέπεται να προωθούν αλκοολούχα ποτά -βάσει των κανονισμών της λίγκας που έχει συμβόλαιο με την Bud Light (για 1.4 δισ. δολ. έως το 2022).

Θα αποσυρθεί τελικά;

Δεν πρέπει να υπάρχει αθλητής που να μην έχει ονειρευτεί το "αντίο" στην ενεργό δράση, με το πιο βαρύτιμο τρόπαιο στα χέρια. Ο Manning θα μπει στο 40ο έτος της ζωής του, στις 24/3 και αν μη τι άλλο έχει κάνει ό,τι ήταν να κάνει στο NFL. Για αυτό και η μητέρα επιμένει πως θα ήταν χρήσιμο να βάλει κάπου εδώ, μια τελεία. Ενδεχομένως να 'χει παίξει και ένα μεγάλο ρόλο το γεγονός ότι έχει περάσει όλη της τη ζωή, παρακολουθώντας τον άνδρα της και τους δυο της γιους να δέχονται απανωτά και σφοδρά χτυπήματα, στους αγωνιστικούς χώρους, ώστε να επισημαίνει "θα ήθελα να αποσυρθεί ο Peyton. Είναι στην κορυφή. Δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποιος λόγος να συνεχίσει. Πήρε το Super Bowl, ένα ακόμα Super Bowl. Είναι ο καλύτερος τρόπος να αποχωρήσει". Ο πατέρας του δεν πίστευε πως θα μπορέσει να παίξει και φέτος, μετά τους σοβαρός τραυματισμούς που είχε στο πόδι -συν την πελματιαία απονευρωσίτιδα, συν την επιβάρυνση στο χέρι του. "Αλλά το έκανε. Οπότε... τι να σας πω;".

Ο DeMarcus Ware, συμπαίκτης του στους Broncos, πήγε στο Jimmy Kimmel Live και τον ρώτησαν για το θέμα. Αυτό που είχε να πει ήταν πως "το να κερδίζει, τον έχει τοποθετήσει στην κορυφή. Αν θέλει να παίξει λίγο ακόμα, έχει κάποια καύσιμα στο ρεζερβουάρ του". Παρεμπιπτόντως, έχει και ένα ακόμα χρόνο συμβόλαιο, για 19 εκατ. δολ.

Κάποια από αυτά που έχει πει κατά καιρούς

"Θυμάμαι όταν πρωτομπήκα στη λίγκα, είχε σκεφτεί ότι θα ήταν ωραίο να έχω μια σεζόν στην οποία θα είμαι ο καλύτερος. Αυτό θα σήμαινε πως η ομάδα πιθανότατα κερδίζει".

"Είμαι σοβαρός από τη φύση μου. Κάποιες φορές, είμαι πολύ σοβαρός".

"Αν ο κόσμος πιστεύει πως είμαι εύκολος άνθρωπος, είναι δικό του το λάθος".

"Η πίεση είναι κάτι που νιώθεις, όταν δεν ξέρεις τι στο διάβολο κάνεις".

"Αυτό που θέλω περισσότερο από τη ζωή, είναι να αφοσιώνομαι σε ό,τι κάνω, να πιστεύω σε αυτά. Να γίνομαι αυτά που θέλω να επιτύχω. Και καλά θα κάνω να συνεχίσω έτσι, γιατί από ό,τι φαίνεται όποτε κάνω ένα ή δυο λάθος βήματα, νιώθω τις συνέπειες".

"Όταν ο κόσμος έχει το βλέμμα του πάνω σου, σε κάνει να σκέφτεσαι δυο φορές τι κάνεις, αυτά που λες και τους ανθρώπους που είναι δίπλα σου".

"Το να σε μιμούνται είναι μια εξαιρετική έκφραση θαυμασμού".

"Είμαι ο καλύτερος Manning".

Κάτι τέτοια λέει και ο αδελφός του, Eli είχε αυτά τα... μούτρα που κέρδισε -πάλι- ο αδελφός του

"Με ρωτούσαν για την κληρονομιά μου, από όταν ήμουν 24. Δεν είμαι και τόσο σίγουρος πως μπορείς να 'έχεις κληρονομιά, όταν είσαι 25. Ούτε όταν είσαι 37. Θα ήθελα να έχω, όταν φτάσω τα 70, αλλά δεν είμαι 100% σίγουρος τι σημαίνει η λέξη "κληρονομιά".

"Ο πιο πολύτιμος παίκτης είναι αυτός που κάνει τους περισσότερους παίκτες πολύτιμους".

"Όταν δουλεύεις σκληρά και παίζεις καλά, όλες οι κριτικές εξαφανίζονται από μόνες τους πολύ γρήγορα".

"Δεν έχω φύγει ποτέ από το γήπεδο, σκεπτόμενος "θα μπορούσα να κάνω περισσότερα, για να προετοιμαστώ καλύτερα" και αυτό που δίνει ηρεμία στο μυαλό".

"Δεν είναι η θέληση για τη νίκη που σε κάνει νικητή, αλλά η άρνηση να αποτύχεις".

"Χρειάζεσαι 20 χρόνια για να "χτίσεις" τη φήμη σου και μόλις 5 λεπτά, για να την καταστρέψεις. Οπότε να χαμογελάτε και να είστε ευγενικοί".

"Πάντα πρέπει να θυμάσαι τις προτεραιότητες σου. Όταν παίζεις, όσα κάνεις στο γήπεδο είναι τα πιο σημαντικά".

"Δεν μου αρέσει να κάνω ό,τι περιμένουν όλοι. Αυτό που θέλω είναι να μοιράζω την μπάλα. Αλλά υπάρχει ένας παλιός κανόνας: πετάς την μπάλα σε εκείνον που μένει ελεύθερος στις προπονήσεις".

"Το να είμαι δίπλα στους συμπαίκτες μου κάθε εβδομάδα, είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Σημαίνει πως μπορούν να με εμπιστευτούν. Ακούω διαρκώς την ατάκα "ο πιο δυνατός quarterback της λίγκας". Τι σημαίνει όμως, αυτό;".

"Boy, i do hate to lose".

"Θα ήθελα να σκέφτομαι πως θα είμαι αυτός ο τύπος που ξέρει πότε είναι η ώρα να σταματήσει. Δεν θέλω να γίνω αυτός που μένει και μένει και μένει. Δεν έχω κάποιο στόχο στο μυαλό μου, που να αφορά χρόνια ή στατιστικά".

Πηγές: thefamouspeople.com, thepostgame.com, thebiglead.com, denverpost.com, Peyton Manning: the documentary, Washington Post, Vox, Denver Post.