Έως τα 25 είχε φορέσει έντεκα διαφορετικές φανέλες, ομάδων έξι διαφορετικών χωρών. Ειρήσθω εν παρόδω, είχε φορέσει και δυο με διαφορετικά εθνόσημα. Αυτό της Σερβίας (όπου γεννήθηκαν οι γονείς του, οι οποίοι ζουν 47 χρόνια στην Ελβετία), στην U17 και την U19 και εκείνο της Ελβετίας, όπου γεννήθηκε εκείνος, με την U20 και την U21. Ο Aleksandar Prijović θα μπορούσε να είχε χαθεί κάπου στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό πλανήτη, αν δεν αποφάσιζε το 2014 να τα παίξει όλα για όλα και να κάνει το restart σε ομάδα της δεύτερης κατηγορίας, στην Τουρκία.

Ο νέος παίκτης του ΠΑΟΚ πέρασε πολλά, έμαθε πολλά, όπως πέντε γλώσσες (σερβικά, γερμανικά, αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά “ενώ καταλαβαίνω νορβηγικά και ελβετικά”) και αν τον ρωτήσεις, αισθάνεται “Σέρβος! Έπαιξα για την Ελβετία, επειδή μου το είχε προτείνει ο πρόεδρος της Sion. Αν με ρωτάς όμως, πού θέλω να αγωνιστώ θα σου πω στην εθνική Σερβίας. Όταν ολοκληρώσω την καριέρα μου, σίγουρα θα ζήσω στη Σερβία, εκεί όπου ζει όποιος θέλει να είναι ελεύθερος”. Όλα αυτά τα εξήγησε σε συνέντευξη που έδωσε ως παίκτης της Legia Warsaw. Όταν πια είχε βρει το δρόμο του. Αλλά να σου πω και πότε τον έχασε, μετά την πρώτη γνωριμία που είχες μαζί του, μέσω όσων είχε να καταθέσει ο Κώστας Πετρωτός .

"Ήμουν ο κανένας"

H ιστορία του ξεκινά στην πόλη St. Gallen της Ελβετίας. Είναι η έβδομη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, την κατοικούν 74.101 άνθρωποι και “στέκεται” σε υψόμετρο 675 μέτρων. Είναι η έδρα της FC St. Gallen, της παλαιότερης εν ζωή ελβετικής ομάδας ποδοσφαίρου. Αυτή έδωσε στον Aleksandar την πρώτη φανέλα που φόρεσε ποτέ.

Το 2006, σε ηλικία 16 χρόνων, πήγε στην Parma “που είχε κερδίσει κάποτε το UEFA Cup και είχε εκπληκτικούς επιθετικούς. Ήμουν όμως, ο “κανένας”. Ένας έφηβος που έπαιζε στη δεύτερη ομάδα. Για να μπω στην πρώτη, έπρεπε να δουλέψω σκληρά. Δεν θα μου χαριζόταν κάτι. Ο Hector Cuper προφανώς είδε κάτι σε εμένα και με κάλεσε”.

Aπό τότε τον συνόδευαν οι συγκρίσεις με τον Zlatan Ibrahimovic. Είχαν την ίδια κορμοστασιά και έφεση στο σκοράρισμα. “Ήμουν 17 χρόνων, ψηλός, αδύνατος και με αποκαλούσαν “Ibra”. Ήταν ο καλύτερος παίκτης της Inter, οπότε δεν είχα πρόβλημα. Αλλά συνεχίστηκε αυτή η κατάσταση, όπου και αν πήγα. Αν με ενοχλούσε; Σίγουρα όχι. Είναι ο καλύτερος επιθετικός στον κόσμο. Οι Messi και Ronaldo παίζουν σε διαφορετική θέση”. Με τα χρόνια, άρχισε να μακραίνει και τα μαλλιά του. “Όχι για να του μοιάζω περισσότερο, αλλά επειδή άρεσαν τα μακριά μαλλιά στη γυναίκα μου”. Πες ένα γεια στη Μarina.

Στο... τελείωμα της φάσης, ήλθαν και τα tattoos. “Δεν έχει όσα έχω. Τα λατρεύω. Είναι πράγματα που έγραψε η γυναίκα μου, για την αυτοπεποίθηση, τα ονόματα των μελών της οικογενείας μου, οι ημερομηνίες που γεννήθηκαν, ένας παγκόσμιος χάρτης -γιατί έχω ζήσει σε πολλές χώρες-, φράσεις του Bukowski, όπως ότι “αν δεν ρισκάρεις, δεν μπορείς να πετύχεις κάτι”. Είναι αλήθεια. Ρίσκαρα όταν πήγα στην Τουρκία και αν δεν τα πήγαινα καλά, μάλλον τώρα θα έπαιζα στη Μαλαισία”. Αλλά προχώρησα πολύ την ιστορία. Ας γυρίσω πίσω, στο 2008.

Τον έκλεψαν από την Arsenal

Το καλοκαίρι εκείνου του έτους έληγε το συμβόλαιο του. Του πρότειναν μονοετές, με option τετραετούς επέκτασης. Αρνήθηκε. “Η ομάδα υποβιβάστηκε στη Serie B και εκεί οι συνθήκες για τους παίκτες είναι οι χείριστες. Πολλώ δε, για τους νεαρούς σε ηλικία, που είχα δει ότι δεν βρίσκουν χώρο. Τους υπόσχονται τα πάντα και στο τέλος όχι μόνο δεν παίρνουν τα χρήματα τους, αλλά τους στέλνουν και ως δανεικούς στη Serie C. Δεν ήθελα να το ζήσω αυτό”, στα 18 του.

Προτίμησε να πάει για δοκιμή στην Derby County. “Σκόραρα hat trick στο ματς με τη δεύτερη ομάδα της Arsenal (4-1) και αμέσως μετά το σφύριγμα της λήξης, ο προπονητής των “Gunners” ζήτησε να με δει. Το έμαθαν οι άνθρωποι της Derby County με έβαλαν στα αποδυτήρια και “κλείσαμε” αμέσως τη συμφωνία. Υπογράψαμε διετές συμβόλαιο. Όλα αυτά μου τα είπε η γραμματέας του συλλόγου”. Σημείωση: ο προπονητής που ειδοποίησε ήταν ο Arsene Wenger.

Και στην Ιταλία και στην Αγγλία γνώρισε Πολωνούς παίκτες. “Ο Robertem Trznadel ήταν ο λόγος που έμαθα αγγλικά, όταν πήγα στην Parma. Έμενε στο διπλανό δωμάτιο και ήμασταν από τους λίγους ξένους. Περάσαμε πολύ ωραία. Στην Derby έπαιξα με τον Przemyslaw Kazmierczak, ένα ακόμα εξαιρετικό τύπο που ήλθε με δανεισμό από την Porto”.

"Προτιμούσα να πάω για τρέξιμο"

Εξήγησε ότι “επειδή είχα υπογράψει κατ' αρχάς συμφωνία με την Parma, για ενάμιση μήνα, έως ότου τα βρουν οι Ιταλοί με την Derby (50.000 ευρώ) δεν είχα δικαίωμα καν να προπονηθώ. Μετά, με κάλεσαν στον ελβετικό στρατό. Έπρεπε να εμφανίσω χαρτιά, που να αποδείκνυαν ότι είμαι επαγγελματίας παίκτης και άρα δεν μπορούσα να υπηρετήσω. Για να τα κάνω όλα αυτά, έπρεπε να πάω εκεί. Όταν τελικά, πάτησα το πόδι μου στο γήπεδο, ο προπονητής που με είχε πάρει στην Derby, Paul Jewel έφυγε και ήλθε στη θέση του ο Nigel Clough, ο οποίος έδιωξε όλους τους ξένους”, αφότου τους έβαζε να κάνουν προπονήσεις οι τέσσερις τους, μόνοι. “Προτιμούσα να πάω για τρέξιμο”.

Τον Ιανουάριο του 2009 τον έστειλαν ως δανεικό στην Yeovil Town, της League One, για ένα μήνα -έναντι 100.000 ευρώ. Έδωσε 4 ματς και επέστρεψε, για να φύγει τον Μάρτιο για τη Northampton Town, πάλι με μηνιαίο δανεισμό. Έκανε το ντεμπούτο του στο 4-0 επί της Stockport County και ενθουσίασε. Σκόραρε σε τρία ματς, πριν τον καλέσουν για... δοκιμαστικά στη γερμανική MSV Duisburg. Πέρασε και από άλλα, στην OB Odense, τον Νοέμβριο του 2009. Οι Δανοί ενημέρωσαν πως θα ήθελαν να τον πάρουν τον Γενάρη του 2010. Ο Clough είχε δηλώσει “προσπαθούμε να καταλήξουμε σε συμφωνία, αν είναι αυτό που θέλουν. Διαφορετικά, θα τον ξαναδώσουμε ως δανεικό ενδεχομένως και πριν την περίοδο των μεταγραφών”. Η αλήθεια είναι πως έφυγε τον Γενάρη, αλλά για τη FC Sion, έναντι συμβολικής αμοιβής.

Είχε αποφασίσει να επιστρέψει στην Ελβετία “από όπου έφυγα μικρός και ενώ ήμουν ο καλύτερος παίκτης της δεύτερης ομάδας στη FC St. Gallen, σκοράροντας πολλά γκολ στην περίοδο προετοιμασίας της πρώτης”, είχε εξηγήσει στην “St. Galler Tagblatt”. Είχε προσθέσει και ότι “πρόταση δεν μου έγινε και είχα πάθει κατάθλιψη. Έρχονταν παιδιά από την Ακαδημία και με ρωτούσαν τι έχει πάει λάθος. Δεν ήξερα τι να απαντήσω. Εν πάση περιπτώσει, πήγα για προπονήσεις στη Sion και ξεκίνησα με επτά γκολ. Μου έδωσαν τετραετές συμβόλαιο. Την ημέρα που υπέγραψα, ένας συμπαίκτης μου, μου είπε “καλωσόρισες στην κόλαση”. Μου εξήγησε πως “είναι εύκολο να γίνεις μέλος της ομάδας, αλλά δύσκολο να ζήσεις σε αυτό το σύλλογο”. Σύντομα κατάλαβα τι εννοούσε. Την πρώτη σεζόν είχα δέκα διαφορετικούς προπονητές και ενώ είχα βρει ρυθμό, ήλθε άλλος στον οποίον δεν άρεσε το στιλ μου”.

Ο τρελός ιδιοκτήτης

Με τη Sion έπαιξε σε 25 ματς της SuperLeague, τη σεζόν 2010-11, έβαλε 6 γκολ και έδωσε 3 ασίστ. Με αυτή τη φανέλα πήρε και το πρώτο του τρόπαιο: το ελβετικό κύπελλο, στις 30/5. Ήταν 21 χρόνων και δεν μπορούσε να “χορτάσει” το μετάλλιο που είχε στο στήθος. Λάτρευε την ιδέα της συμμετοχής στα προκριματικά του Europa League. Η ομάδα του ήταν γνωστή για την τρέλα του ιδιοκτήτη, Christian Constantin. “Θυμάμαι σε ματς για τα προκριματικά του κυπέλλου και ενώ το σκορ ήταν 2-2 στην παράταση, πετάχτηκε από τις εξέδρες, έκανε σπριντ έως τον πάγκο, έπιασε από το χέρι έναν αναπληρωματικό και τον ενημέρωσε ότι... μπαίνει στο ματς. Ο προπονητής δεν είπε κουβέντα”. Αυτό ήταν μόνο ένα από τα παραδείγματα που είχε πρόχειρα.

Μετά τον Κύπελλο, έφταναν διάφορες προσφορές για εκείνον στα γραφεία “αλλά ζητούσε πάρα πολλά λεφτά. Είχε πουλήσει τον Giovanni Sio στην Wolfsburg, για 7 εκατ. ευρώ. Μια εβδομάδα πριν τη ρεβάνς με τη Celtic, για το δεύτερο προκριματικό γύρο ήλθε και με ρώτησε “γιατί δεν σκοράρεις;”. Τι του απάντησα; Δηλαδή, τι μπορούσα να του πω; Επειδή δεν θέλω; Του εξήγησα πως πρέπει να δουλέψω περισσότερο και με ενημέρωσε ότι μου δίνει δυο παιχνίδια να αποδείξω ποιος είμαι”. Η ομάδα του πέρασε τη Celtic “είχα παίξει για 80' και τα πήγα μια χαρά. Είχα και ευκαιρία, αλλά έστειλα την μπάλα στο δοκάρι. Εν πάση περιπτώσει, ο κόουτς είπε τα καλύτερα για εμένα και... στο επόμενο ματς ήμουν εκτός αποστολής. Με ενημέρωσαν ότι την είχε “βγάλει” ο πρόεδρος, ο οποίος στη συνέχεια με ενημέρωσε ότι θα δοθώ ως δανεικός”.

Δυο εβδομάδες μετά την πρόκριση στο Europa League πήγε στη Lausanne Sport (το Νοέμβριο του 2011), όπου έκανε 12 εμφανίσεις (σκόραρε και μια φορά), ως δανεικός. “Ο σύλλογος είχε χαράξει ήδη πορεία πτώσης και οι υπεύθυνοι προσπαθούσαν να αξιοποιήσουν τους παίκτες που επρόκειτο να πουλήσουν. Ήταν άλλο ένα βήμα προς τα πίσω για εμένα”.

Βρήκε και το χρόνο να δοκιμαστεί στην Molde, τον Φλεβάρη του 2012, ενόσω βρισκόταν σε προετοιμασία στη Marbella της Ισπανίας. Δεν του έδωσαν συμβόλαιο και τον Ιούλιο του 2012 έφυγε για τη νορβηγική Tromsø, που είχε το δικαίωμα να τον αγοράσει το 2013. “Αυτήν την επιλογή την έκανα εγώ”, ξεκαθάρισε. Έδωσε 37 ματς (σε λίγκα, προκριματικά Europa League, δυο ματς στο... κυρίως πιάτο της διοργάνωσης, στο κύπελλο), σκόραρε 10 γκολ, πέρασε 4 τελικές πάσες. Είχε γίνει ο αγαπημένος όλων, αλλά δεν υπήρχαν λεφτά να γίνει η αγορά. Έγινε κάτι άλλο. Στις 15/8 του 2013 τον πήρε μαζί του στην Djurgårdens IF της Κοπεγχάγης, ο προπονητής που είχε στην Tromsø, Per-Mathias Høgmo. Έκανε σεφτέ με hat trick, στο 3-2 επί της IFK Norrköping. Προηγήθηκε η απώλεια 12 κιλών, με τη βοήθεια της συζύγου του -μοντέλο στο επάγγελμα.

“O Høgmo είναι εξαιρετικός κόουτς, μοναδικός στο να δίνει κίνητρα. Έπαιζα, δεν έπαιζα, ήμουν ευτυχισμένος”. Παρεμπιπτόντως, έπαιξε σε 30 ματς και έβαλε 10 γκολ, πριν εξηγήσει ότι “οι προπονητές από την Νορβηγία είναι πάντα ήρεμοι, αναλύουν κάθε κατάσταση και μιλούν κατ' ιδίαν στους παίκτες. Φροντίζουν να υπάρχει ειρήνη στην ομάδα. Δεν έχουν εκρήξεις που μπορούν να “χαλάσουν” το μυαλό των παικτών. Δείχνουν ό,τι είναι να επισημάνουν στο video”.

"Δεν είναι πρόβλημα μου, τα κόμπλεξ του καθενός"

Έλα όμως, που την επόμενη χρονιά ο Høgmo έφυγε για να αναλάβει την εθνική Νορβηγίας. “Ο νέος κόουτς δεν με ήθελε. Με έβαζε να τρέχω γύρω γύρω και με άφηνε εκτός ομάδας, χωρίς να μου εξηγεί το γιατί”, το οποίο αναζήτησε ο εκπρόσωπος του, με δηλώσεις του στα media. “Αυτό ήταν λάθος. Προσπαθούσε να εξασφαλίσει τη μεταγραφή μου, αλλά ήταν λυπηρό ότι έμαθαν όλοι για το πρόβλημα, πολλώ δε χωρίς πρώτα να με ρωτήσει”.

Ακολούθως, στο ματς με την Helsingborg άρχισαν να τον αποδοκιμάζουν οι φαν. “Ο προπονητής μου, με έβαλε λέγοντας “κάνε ό,τι θες”, τρία λεπτά αργότερα είχα σκοράρει. Οι ίδιοι οι φίλαθλοι από το γιουχάισμα πέρασαν στο χειροκρότημα”. Όλα είχαν ξεχαστεί. Ακόμα και η επίθεση που είχε δεχθεί από τα ΜΜΕ και κυρίως τόνιζαν ότι “ενδιαφέρεται μόνο για την Porsche του και για να αγοράζει καινούργια ρούχα”. Εκείνος εξήγησε ότι “έχω το ίδιο αυτοκίνητο πέντε χρόνια. Έχω και μια Mercedes. Και ναι, μου αρέσουν τα καλά αυτοκίνητα και τα ωραία ρούχα. Έχω και κάθε δικαίωμα να τα αγοράζω. Δεν είναι πρόβλημα μου το κόμπλεξ του καθενός”. Ιδιαίτερα, όταν κάνει τη δουλειά του.

Το καλοκαίρι του 2014 ενημερώθηκε πως τον ήθελαν πολλοί. Δεν δόθηκε κάπου, έμεινε εκεί όπου ήταν και λίγο μετά την εκκίνηση της σεζόν 2014-15... πήγε στην Τουρκία, για την Boluspor και το ποσό των 500.000 ευρώ. Σκόραρε 16 γκολ σε 31 ματς, όπως η παρέα του ανέβαινε κατηγορία, και είδε την αξία του να εκτινάσσεται στα 1.5 εκατ. ευρώ. Τα έδωσε η Legia της Βαρσοβίας.

Στην πρώτη συνέντευξη που έδωσε στην Πολωνία, τον ρώτησαν πώς του φαινόταν η Βαρσοβία; “Μου αρέσει πάρα πολύ, μου θυμίζει τη Στοκχόλμη. Σε μια εβδομάδα έρχεται η γυναίκα μου και την επόμενη εβδομάδα θα φτάσει και ο σκύλος μας. Οπότε θα νιώθω σαν να είμαι σπίτι”. Είχε ένα Sicilian mastiff, 70 κιλών “και κάποιες φορές, όταν τον πηγαίνει βόλτα η σύζυγος μου, ο κόσμος αλλάζει πεζοδρόμιο”.

Η Legia ήταν η πρώτη ομάδα στην οποία αγωνιζόταν και είχε μεγάλες φιλοδοξίες. Και ναι, είχε χάσει το πρωτάθλημα “αλλά αυτό είναι κάτι που συμβαίνει με όλους. Ακόμα και η Bayern Munich το 'χει ζήσει. Δεν αλλάζει όμως, η ουσία”.

Ένα χρόνο νωρίτερα, είχε πρόταση από την Lech Poznan, άρα και την ευκαιρία να πάει στην Πολωνία, αλλά κατέληξε στην τουρκική Boluspor, της δεύτερης κατηγορίας. Αυτό συνέβη διότι “η Lech δεν σεβάστηκε τη συμφωνία μας. Ξέρω τι λένε οι άνθρωποι της (πως αυτός ήταν ασυνεπής), αλλά έχω τα emails που αποδεικνύουν την πραγματικότητα. Παραμονή του ταξιδιού μου στην Τουρκία, είχαν πουλήσει τον Luke Teodorczyk και ήταν απελπισμένοι. Με πήραν τρεις φορές τηλέφωνο, ενδιαφέρθηκαν να μάθουν τα πάντα για εμένα. Ακόμα και το τι έτρωγα για πρωινό.

"Άδραξα τους καρπούς της απόφασης μου"

Προτίμησα την Boluspor και γιατί η προσφορά ήταν πολύ καλύτερη. Πήρα μια απόφαση και άδραξα τους καρπούς της, γιατί χάριν αυτής βρέθηκα τελικά, στο μεγαλύτερο σύλλογο της Πολωνίας”. Αυτή ήταν άλλη μια ενστικτώδης απόφαση, διότι είχε 7-8 προτάσεις “μεγάλων ομάδων που μου έδιναν περισσότερα από τη Legia, αλλά δεν με ενδιέφεραν τα χρήματα. Ήθελα να παίξω σε σύλλογο που είναι κυρίαρχος στη λίγκα του, για να 'χω περισσότερες ευκαιρίες να σκοράρω”.

Στην πιο “γεμάτη” σεζόν της καριέρας του, μετείχε σε 47 ματς, σκόραρε 16 γκολ και πέρασε 9 ασίστ (σε όλες τις διοργανώσεις -συμπεριλαμβανομένης του Champions League), ενώ πήρε και το Κύπελλο (με νίκη στον τελικό επί της Lech Poznan), όπως η ομάδα του επέστρεφε και στην κορυφή της λίγκας. Ήταν η λατρεία του κόσμου, με τον οποίον είχε συνάψει μοναδική σχέση. “Με νοιάζει να έχω το σεβασμό των οπαδών της Legia. Όλοι οι άλλοι άλλοι, όσο περισσότερο με μισούν, τόσο το καλύτερο για εμένα”. Σε αυτή τη λίστα (των οπαδών που τον μισούν) μπήκαν αυτοί της Legia, όταν αποφάσισε να φύγει για τον ΠΑΟΚ. Στα forums έγινε ο κακός χαμός και όλοι του ευχήθηκαν τα χειρότερα. Είχε πάρει όμως, την απόφαση του, άπαξ και αντιλήφθηκε πως το μέλλον του δεν θα είναι πια άμεσα συνδεδεμένο με την Πολωνία -τον περασμένο Δεκέμβριο, οπότε εμφανίστηκαν στο διάβα του και Κινέζοι.

Σε όλο αυτό το "ταξίδι" είχε πάντα δίπλα του τη Marina, που όπως εύκολα θα καταλάβεις, είναι μοντέλο, από τη Σερβία. Μια φορά που η "Kurir" είχε τη... σατανική ιδέα να γράψει κάτι για εκείνη που ο Aleksandar θεώρησε προσβλητικό, έγινε ο κακός χαμός. Το αυτό συμβαίνει και κάθε φορά που κάποιος έχει τη φαεινή ιδέα να γράψει κάτι απρεπές για τη Marina στα social media. "Είχα ανοίξει λογαριασμούς, γιατί μου το είχαν ζητήσει από τη Legia, ώσπου πολύ γρήγορα έγινα το "μαύρο πρόβατο" και απομακρύνθηκα από όλα αυτά". Του είχαν πει πως "υπερασπίζεσαι τη σύζυγο σου, με το σερβικό τρόπο". Ήταν αλήθεια. "Προστατεύω με ό,τι μέσω διαθέτω, το πρόσωπο που αγαπώ πιο πολύ στον κόσμο", ξεκαθάρισε.

Κάτι άλλο που του έμαθε η ζωή, ήταν πως "η Ελβετία μου έδωσε τα περισσότερα από όσα έχω στη ζωή μου. Αλλά εκεί, στην εποχή μου, δεν μπορούσες να επιτύχεις αν το επίθετο σου τελείωνε σε "ic". Τελευταία αυτό έχει αλλάξει και πλέον πρόβλημα έχουν οι Σύροι, οι Αφγανοί, οι Πακιστανοί".

Από όσα έχει κάνει έως τώρα, αντιλαμβάνεσαι πως ο χρόνος προσαρμογής είναι... άγνωστη έννοια για τον τύπο που φιλοδοξεί να προσφέρει στον ΠΑΟΚ συγκινήσεις που ονειρεύεται. Μήπως η εξέδρα βρήκε το νέο της φίλο;