Ο Παυλίδης στο SPORT24: "Με ενδιαφέρει η επιστροφή στην Ελλάδα, προτεραιότητά μου το εξωτερικό"
Ο Βαγγέλης Παυλίδης συνεχίζει την παράδοση των πετυχημένων Ελλήνων επιθετικών στο ολλανδικό πρωτάθλημα και μίλησε στο SPORT24 για τη νέα Εθνική ομάδα που έστειλε θετικά μηνύματα κόντρα στο Βέλγιο, το ενδεχόμενο μιας μεταγραφής αλλά και το μικρό του αδερφό το Βασίλη που αγωνίζεται στη Σάλκε.
Το βράδυ της Πέμπτης η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου έδωσε ένα άκρως θετικό δείγμα γραφής απέναντι στο Βέλγιο με τον Βαγγέλη Παυλίδη να αγωνίζεται ως βασικός σε ένα ακόμα ματς υπό τις οδηγίες του Φαν Σιπ.
Ο 22χρονος επιθετικός έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ολλανδού και βρίσκεται διαρκώς στις κλήσεις του. Ο Βαγγέλης Παυλίδης μίλησε στο SPORT24 για την παρουσία του στο ολλανδικό πρωτάθλημα, τα σχέδιά του, αλλά και για την παρουσία του στην Εθνική ομάδα.
Το κουβάρι των αναμνήσεων του άρχισε να ξετυλίγεται από όταν έφυγε από την Ελλάδα μόλις έκλεισε τα 16 του χρόνια, χωρίς να αγωνιστεί ποτέ σε κάποια ελληνική ομάδα. Από την ακαδημία ποδοσφαίρου "Μπέμπηδες" στα τμήματα υποδομής της Μπόχουμ.
Την απόφαση του να…μεταναστεύσει, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, δεν χρειάστηκε να την σκεφτεί και πολύ: "Δεν ήταν τόσο δύσκολο για μένα να πάρω την απόφαση και να πάω στην Γερμανία σε ηλικία 16 ετών. Περισσότερο δύσκολο ήταν για τους γονείς μου και κυρίως για την μητέρα μου. Εγώ το ήθελα πολύ, οι γονείς μου έδωσαν την ευκαιρία, η Μπόχουμ το ίδιο. Τελικά δεν ήταν και πολύ δύσκολο να αποφασίσω να φύγω.
Έτσι έφυγα μόνος μου από την Ελλάδα. Στην αρχή με φιλοξενούσε μια γερμανική οικογένεια, η οικογένεια ενός συμπαίκτη μου.
Για μένα τότε δεν μου φαινόταν τίποτα αρνητικό. Ήμουν αποφασισμένος να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα και αυτό μου ήταν αρκετό. Το μόνο δύσκολο ήταν η μετακίνηση στο σχολείο γιατί έπρεπε να αλλάζω τρένα και χρειαζόμουν 1,5 ώρα για να φτάσω. Το να μάθω την γλώσσα επίσης στην αρχή μου ήταν αρκετά δύσκολο. Σε γενικές γραμμές όμως ήταν όλα καλά…".
Από τη Μπόχουμ στη Βίλεμ μέσω Ντόρτμουντ
Στα 16 ξεκίνησε στην U-17 της Μπόχουμ και στα 17 του έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη της ομάδα. Στη συνέχεια δόθηκε δανεικός στην ομάδα Νέων της Ντόρτμουντ, πριν προκύψει το ενδιαφέρον της Βίλεμ από το Τίλμπουργκ.
"Όλα έγιναν πολύ γρήγορα…Στο τέλος της σεζόν με την U-17, με πήραν στην προετοιμασία της πρώτης ομάδας. Πήρα μάλιστα μέρος και σε κάποια φιλικά παιχνίδια, ωστόσο το επίσημο ντεμπούτο μου με την πρώτη ομάδα έγινε στο τέλος της χρονιάς.
Η Βίλεμ προέκυψε αργότερα. Πήγα δανεικός στην U-23 της Ντόρτμουντ. Εκεί με είδαν σε κάποια παιχνίδια τους άρεσα και ήθελαν να με αγοράσουν. Ωστόσο δεν είχαν τα χρήματα για να κάνουν αυτή την επένδυση.
Η Μπόχουμ αρνήθηκε την πρώτη προσφορά που της έγινε. Έτσι πήγα ξανά δανεικός στην U-23 της Ντόρτμουντ και μετά για ένα εξάμηνο δανεικός στη Βίλεμ με οψιόν αγοράς την οποία τελικά την ενεργοποίησαν".
Πολύ ψυχοφθόρο να παλεύεις για τη σωτηρία
Η σεζόν που μόλις τελείωσε ήταν ιδιαίτερα δύσκολη για την ομάδα του. Στο μεγαλύτερο διάστημα της η Βίλεμ πάλευε να ξεφύγει από τη ζώνη του υποβιβασμού. Ο Έλληνας επιθετικός έδωσε τη δική του μάχη πετυχαίνοντας – για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν- διψήφιο αριθμό γκολ.
Το πιο σημαντικό, όσο και εντυπωσιακό, ήταν αυτό με το οποίο η Βίλεμ άνοιξε το σκορ στον αγώνα της τελευταίας αγωνιστικής με αντίπαλο την Φορτούνα Σιτάρντ, στον οποίο εξασφάλισε την παραμονή της στη μεγάλη κατηγορία.
"Το πρώτο μου εξάμηνο στη Βίλεμ φτάσαμε μέχρι τον τελικό κυπέλλου, την επόμενη σεζόν που τελείωσε πρόωρα λόγω της Πανδημίας, βγήκαμε πέμπτοι και πήραμε ευρωπαϊκό εισιτήριο. Δυστυχώς φέτος είχαμε αυτή την κακή εικόνα και παλεύαμε για τη σωτηρία. Ευτυχώς τελευταία αγωνιστική καταφέραμε και γλιτώσαμε.
Όλο αυτό είναι πολύ αγχωτικό. Δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Μπαίνεις στο γήπεδο για να παίξεις αλλά και εκτός γηπέδου και το μόνο που σκέφτεσαι είναι πως θα αποφύγεις τον υποβιβασμό. Είναι πολύ ψυχοφθόρο και πολύ κουραστικό. Ειδικά όταν έχεις να αντιμετωπίσεις και όσα γίνονταν με το covid, χωρίς κόσμο στο γήπεδο. Ήταν μια πολύ δύσκολη σεζόν για μας".
Βασιλιάς του Τίλμπουργκ; Μάλλον όχι
Οι φίλοι της Βίλεμ πρέπει να πίνουν νερό στο όνομα του. Το Τίλμπουργκ μια πόλη στη Νότια Ολλανδία, με 250 χιλιάδες κατοίκους θα συνεχίσει να βλέπει την ομάδα του στην μεγάλη κατηγορία. Πως αντιμετωπίζουν τον Παυλίδη; Σαν σταρ;
"Όχι, όχι (γέλια). Δεν θα έλεγα ότι με αντιμετωπίζουν σαν σταρ. Δείχνουν αγάπη στο πρόσωπο μου και αυτό είναι κάτι που μου αρέσει. Καταλαβαίνουν ότι δίνω τον καλύτερο εαυτό και για την ομάδα και για τον κόσμο. Στην Ολλανδία οι φίλαθλοι δεν είναι όπως στην Ελλάδα, τόσο θερμοί. Η Βίλεμ έχει ωραίους οπαδούς, είναι πάντα δίπλα μας, κοντά στην ομάδα. Είναι όμορφο να παίζεις για αυτήν την ομάδα.
Φέτος με την Πανδημία δεν τους είχαμε στο γήπεδο. Και εμείς εντός ομάδες προσέχαμε πολύ. Κυκλοφορούσαμε με τις μάσκες μέσα στα αποδυτήρια. Μάλιστα μια περίοδο η ομάδα είχε 7-8 κρούσματα. Δύσκολη εποχή… Στο τελευταίο κύμα της Πανδημίας ήταν και τα μαγαζιά ανοικτά, δεν μπορούσες να βγεις, υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας μετά από κάποια συγκεκριμένη ώρα. Ήταν και στην Ολλανδία αρκετά δύσκολα".
Το ολλανδικό πρωτάθλημα ταιριάζει με τους Έλληνες ποδοσφαιριστές. Κυρίως τους επιθετικούς που συνεχίζουν την παράδοση που ξεκίνησε ο Νίκος Μαχλάς και αναγκάζουν τους Ολλανδούς ποδοσφαιρόφιλους να μαθαίνουν…συρτάκι. Οι Έλληνες έχουν δημιουργήσει τη δική τους παροικία στο ολλανδικό πρωτάθλημα.
"Είναι δεδομένο ότι ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζονται οι ομάδες στην Ολλανδία παίζει ρόλο και βοηθά τους επιθετικούς. Δεν έχω αγωνιστεί στην Ελλάδα σε επαγγελματικό επίπεδο. Έφυγα νωρίς στα 16 μου, χωρίς να προλάβω να παίξω σε κάποια ΠΑΕ και έτσι δεν μπορώ να περιγράψω τις διαφορές ανάμεσα στο ελληνικό με το ολλανδικό πρωτάθλημα"
Σίγουρα στην Ολλανδία το ποδόσφαιρο είναι περισσότερο ανοικτό. Οι ομάδες θέλουν να παίζουν επιθετικό ποδόσφαιρο και ο σκοπός του είναι να κερδίζουν τα παιχνίδια με μεγάλα σκορ. Και 1-0 και 2-0 να κερδίζουν δεν θα σταματήσουν να επιτίθενται. « Πάμε να βάλουμε όσα περισσότερα μπορούμε», αυτή είναι η φιλοσοφία τους.
Φέτος λόγω Πανδημίας τα πράγματα ήταν δύσκολα. Μιλούσαμε όμως με όλα τα παιδιά. Και με το Ρότα και με το Γιακουμάκη και με τον Λάμπρου τον τερματοφύλακα της Βάλβαϊκ… Με όλους του Έλληνες που παίζουν στην Ολλανδία είχαμε επαφή. Δεν μπορούσαμε να βρεθούμε, όμως ήμασταν σε επικοινωνία".
Η ΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΚΡΙΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ
Για τον Παυλίδη όμως και για κάθε ποδοσφαιριστή η φανέλα με το Εθνόσημο είναι μεγάλο όνειρο. Η κλήση του στην Εθνική ήταν για αυτόν αναπάντεχη. Νιώθει όμως πλέον κομμάτι της και πιστεύει ότι αυτή η ομάδα μπορεί να είναι ανταγωνιστική στα προκριματικά για το Μουντιάλ
"Φυσικά και δεν περίμενα την κλήση μου στην Εθνική. Ήταν για μένα κάτι ξαφνικό και αναπάντεχο και χάρηκα πάρα πολύ. Να σου πω η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι με ποιον επικοινώνησα πρώτα για να τον ενημερώσω ότι θα παίξω στην Εθνική. Μάλλον κάποιον από την οικογένεια μου ή τον προσωπικό μου προπονητή…
Στο πρώτο παιχνίδι με την Ισπανία για τα προκριματικά του Μουντιάλ δείξαμε ένα καλό πρόσωπο και πήραμε έναν πολύ σημαντικό βαθμό. Εντάξει, την Γεωργία έπρεπε να την κερδίσουμε. Παρόλο που δεν ήμασταν πολύ καλοί εκείνο το 1-0 έπρεπε να το κρατήσουμε. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε. Πιστεύω ότι θα είμαστε ανταγωνιστικοί και σίγουρα θα πρέπει η ομάδα να βρει καλύτερα τα πατήματα της. Τα δύο παιχνίδια που ακολουθούν με Κόσοβο και Σουηδία θα είναι κομβικά για μας".
Σουηδία με Ιμπραχίμοβιτς; "Σίγουρα με Ιμπραχίμοβιτς. Απλώς τώρα δεν είναι της παρούσης. Έχουμε ακόμη μπροστά μας πολύ χρόνο μέχρι εκείνο το παιχνίδι".
Προτεραιότητα μου το εξωτερικό
Το συμβόλαιο του 22χρονου επιθετικού με τη Βίλεμ τελειώνει το καλοκαίρι του 2022. Ο Παυλίδης δεν μπορεί να γνωρίζει αν ο κύκλος του στην ολλανδική ομάδα έχει ολοκληρωθεί ή όχι . Την προοπτική να επιστρέψει στην Ελλάδα για να παίξει ποδόσφαιρο την σκέφτεται αν και όπως λέει προτεραιότητα του είναι να συνεχίσει στο εξωτερικό με την Άλκμααρ να έχει δείξει ήδη έντονο ενδιαφέρον για την απόκτηση του. Μην τον ρωτήσετε για ποια ομάδα θα επέστρεφε στην Ελλάδα. Δεν πρόκειται να πάρετε απάντηση.
"Ποτέ δεν γνωρίζεις πότε κλείνει ο κύκλος σου σε μια ομάδα. Όπως ποτέ δεν γνωρίζεις που θα βρίσκεσαι σε λίγο καιρό. Στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται ξαφνικά. Δεν μπορώ να πω ότι ο κύκλος μου στη Βίλεμ έχει κλείσει. Θα φανεί…Το μέλλον θα δείξει, είτε τον επόμενο, είτε τους επόμενους μήνες.
Την Ελλάδα φυσικά και την σκέφτομαι ως προοπτική. Απλώς αυτή την στιγμή προτεραιότητα μου είναι το εξωτερικό και δεν θα ήθελα να γυρίσω τώρα στην Ελλάδα".
Είναι δύσκολο να πω για ποια ομάδα θα γύριζα. Ποτέ δεν ξέρεις ποια ομάδα θα σε θέλει και που μπορείς παίξεις. Δεν θα ήθελα να πω για ποια ομάδα θα επέστρεφα στην Ελλάδα, γιατί ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις που μπορεί να βρεθείς. Φυσικά και θα είμαι ανοικτός για όλες τις ελληνικές ομάδες".
Δεν είμαι ο κατάλληλος να συμβουλεύσω τον Βασίλη
Ο Βαγγέλης δεν είναι το μόνο μέλος της οικογένειας Παυλίδη που μετανάστευσε για να παίξει ποδόσφαιρο. Ο μικρότερος αδερφός του ο Βασίλης παίζει στη Σάλκε και φέτος έκανε το επίσημο ντεμπούτο του στην Bundesliga. Επιθετικός ο ένας, στόπερ ο άλλος, οι οικογενειακές κόντρες δίνουν και παίρνουν
"Ο Βασίλης έφυγε από την Ελλάδα ένα χρόνο πιο μικρός από μένα. Το θετικό βέβαια για αυτόν ήταν ότι εγώ ήμουν ήδη εκεί και είχε κάποιον δικό του.
Μιλάμε αρκετά, αλλά όχι για θέματα προπόνησης και προσωπικής βελτίωσης δεν πιστεύω ότι είμαι ο κατάλληλος να τον καθοδηγήσω ή να του δώσω συμβουλές. Έχει τον προπονητή του για αυτό και ξέρει τι θα πρέπει να βελτιώσει. Αυτό που του έχω πει ότι είναι καλύτερο για αυτόν να ακούει μόνο τους προπονητές του και όχι εμένα ή οποιονδήποτε άλλο"
Πάντοτε όταν κάνουμε ατομικές προπονήσεις υπήρχε μια κόντρα αδερφός εναντίον αδερφού. Είναι ωραίο και συνεχίζει να υπάρχει…".