Υπάρχει ένας "άγραφος" ποδοσφαιρικός κανόνας, που λέει πως όσο πιο γρήγορα "φορέσεις" τη ταμπέλα του "νέου" παλιού παίκτη – συμβόλου της ομάδας που αγωνίζεσαι, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχεις να αποτύχει. Ο Δημήτρης Πέλκας "συστήθηκε" ως ο "νέος Κούδας", και σα να μη του έφτανε αυτό, στα 18 του, πήρε και το "10" που φορούσε ο "Μεγαλέξανδρος". Στη αρχή "ήταν μεγάλη η στολή" και ο βραχύσωμος μεσοεπιθετικός, ακολούθησε το ρητό ενός συμπαίκτη του. Του... επετράπη η πτώση, και του επιβλήθηκε η επιστροφή.

Στα 25 του πλέον, ο Δημήτρης Πέλκας όχι μόνο "σήκωσε" τη φανέλα με το "10", φόρεσε και το περιβραχιόνιο και έβαλε το λιθαράκι του στο πρώτο νταμπλ στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Η μοίρα το έφερε έτσι που ο ποδοσφαιριστής με το "10" ήταν εκείνος που ανέλαβε να σηκώσει το 10ο τίτλο της ιστορίας του ΠΑΟΚ.

Το 2012 ήταν ο Δημητράκης, το 2015 έγινε ο Δημήτρης, το 2017 έβαλε για πρώτη φορά το περιβραχιόνιο και το 2019 ξεπέρασε τον Γιώργο Κούδα σε αριθμό τίτλων με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, του οποίου υπερήφανος χορηγός είναι η Stoiximan.gr. Αυτός είναι ο Δημήτρης Πέλκας, και όσα ακολουθούν είναι η δική του περιγραφή στον Αντώνη Τσακαλέα. Όχι μόνο σε πρόσωπα και καταστάσεις της τελευταίας ανεπανάληπτης τριετίας του ΠΑΟΚ – που περιλαμβάνει τέσσερα τρόπαια – αλλά και στιγμών που συνθέτουν το παζλ της δικής του διαδρομής...

Ας γυρίσω το χρόνο στις πρώτες προπονήσεις της φετινής σεζόν, εκεί που βρίσκεστε ξανά όλοι μαζί, και μιλάω για όλους εσάς που ήσασταν και πέρυσι στον ΠΑΟΚ. Τι σκεφτόσασταν, τι γεύση είχατε;

"Να σου πω την αλήθεια, στην αρχή δεν είχαμε καθόλου το μυαλό μας στα περσινά. Τα είχαμε αφήσει. Αδειάσαμε το καλοκαίρι, "γεμίσαμε μπαταρίες" που λέμε, και από την ώρα και τη στιγμή που ξεκινήσαμε προπονήσεις, αρχίσαμε να συζητάμε για τα προκριματικά. Εκεί μας πήγε η κουβέντα, εκεί έριξε το βάρος και ο προπονητής διότι είχαμε μπροστά μας δύσκολα και απαιτητικά παιχνίδια. Μας έβαλε στο κλίμα και ο προπονητής, μας μιλούσε γι' αυτά τα ματς, μας προετοίμαζε, δεν ήθελε να σκεφτόμαστε τίποτε άλλο πέρα από αυτά τα παιχνίδια".

Η επόμενη μέρα μετά τον αποκλεισμό από την Μπενφίκα, πως ήταν;

"Ψηλοαδειάσαμε... Ημασταν κοντά, πάρα πολύ κοντά, αλλά αν κάθε φορά που γίνεται κάτι, είτε καλό, είτε κακό, μείνεις εκεί, πάει τελείωσες. Μετά την Μπενφίκα, είχαμε σημαντικό ματς. Μάλλον, λάθος. Ξέραμε οτι κάθε παιχνίδι στο πρωτάθλημα είναι σημαντικό, πόσο δε μάλλον όταν προέρχεσαι από μια τέτοια άσχημη βραδιά".

Μέσα στο 2018 κληθήκατε τον Μάρτιο να ξεπεράσετε τη βραδιά της αναμέτρησης με την ΑΕΚ, και τον Αύγουστο τη βραδιά της αναμέτρησης με την Μπενφίκα...

"Μεγάλα μαθήματα. Πολύ μεγάλα. Αρκεί να τα λάβεις ως τέτοια. Ωριμάζεις. Καταλαβαίνεις το τι πρέπει να κάνεις όταν τα πράγματα δε σου πάνε όπως τα θέλεις, προβληματίζεσαι, στεναχωριέσαι, αλλά πρέπει όλα, μα όλα να πηγαίνουν στην άκρη. Ο κόουτς μας το λέει συνέχεια, πως "ο,τι και να γίνει, υπάρχει πάντα επόμενη μέρα. Μετά τη μεγάλη χαρά; Μετά τη μεγάλη πίκρα; Πάντα. Πάντα υπάρχει επόμενη μέρα".

Οταν έφυγε ο Αλεξ, δεν φύγαμε από το δρόμο μας

Πάμε στη πρώτη εβδομάδα του 2019. Ο Πρίγιοβιτς ανοίγει την πόρτα της εξόδου, και όπου και να μπεις, διαβάζεις, αντιλαμβάνεσαι πως όλοι κάνουν την ίδια σκέψη. Τι θα κάνει ο ΠΑΟΚ χωρίς τον πρώτο του σκόρερ. Πως το εισέπραξες;

"Διαβάσαμε πολλά. Και λογικό διότι μιλάμε για σημαντική απώλεια. Ο Αλεξ έκανε πολλά για την ομάδα. Σημείωσε πολλά και κρίσιμα γκολ. Ηταν πάντα μέσα στη φάση, το είχε το γκολ. Και το έχει ακόμα, έτσι, μη παρεξηγηθώ. Συσπειρωθήκαμε, και πιστέψαμε πως θα τα καταφέρουμε. Πως θα βρούμε το τρόπο να τα καταφέρουμε. Δουλέψαμε, μας μίλησε αρκετά και ο προπονητής, που σε αυτό το κομμάτι είναι ξεχωριστός. Μετά ήρθε και ο Κάρολ (σ.σ. Σβιντέρσκι) που μας βοήθησε από τη πρώτη στιγμή, με εκείνο το γκολ στα Γιάννενα, που πετάχτηκα μπροστά από τον Βελλίδη, του απέσπασα τη προσοχή και ήρθε εκείνος, πέτυχε το γκολ και πήρε εκείνος όλη τη δόξα (γέλια). Χαλάλι του, αφού κερδίσαμε... Η ουσία είναι πως βρήκαμε και τότε το τρόπο να μη φύγουμε από το δρόμο μας. Και, ευτυχώς και για τον Τσούμπα, που πήρε την ευκαιρία και δάγκωνε! Το άξιζε. Δούλεψε πολύ, δούλευε κάθε μέρα. Το πάλευε. Αλλάξαμε τρόπο παιχνιδιού. Εγω με τον Τσούμπα έχω παίξει λίγα παιχνίδια".

Πάνω σε αυτό που λες... Το εντυπωσιακό ήταν πως ο ΠΑΟΚ άλλαξε στυλ παιχνιδιού και αυτό φάνηκε να έχει γίνει πολύ εύκολα.

"Είναι πιο συμμετοχικός ο Τσούμπα, είναι παντού, μέσα, έξω, τρέχει, βοηθάει. Είναι μεγαλωμένος στην Αγγλία. Εκεί, δε μπορείς να περιμένεις τη μπάλα να σου έρθει για να κάνεις το γκολ, εκεί θέλει να πηγαίνεις πάνω – κάτω. Ο Αλεξ είχε το στυλ του, εντελώς διαφορετικό. Η ουσία είναι μια. Να μπορεί η ομάδα να στηρίξει το παιχνίδι. Και αυτό μετράει στο τέλος. Ο Αλέξ έβαζε γκολ, αλλά και ο Τσούμπα τελείωσε τη σεζόν με οκτώ γκολ, αν θυμάμαι καλά... Με μια καλή προετοιμασία και συμμετοχές από την αρχή της σεζόν, θα έχει και εκείνος νούμερα, και πιστεύω πως αυτό που κάνει θα το κάνει καλύτερα... ".

Αν δε μπορείς στη Σετούμπαλ, πώς θα παίξεις στον ΠΑΟΚ;

Με αφορμή όλο αυτό το "λούκι" που περιέγραψε μετά τον τελικό ο Ακπομ, το πρώτο διάστημα στον ΠΑΟΚ, θέλω να φέρεις στο μυαλό σου το πρώτο σου διάστημα στην Πορτογαλία, στη Σετούμπαλ.

"Οπως το είπες... "Λούκι". Ειδικά το πρώτο τρίμηνο, είχα κάνει προετοιμασία, φουλ στις προπονήσεις πάλευα, έκανα, έρανα, και δεν είχα συμμετοχές. Πρέπει να είχα κανένα δυο – τρια παιχνίδια, και αυτά ως αλλαγή. Κάποια στιγμή, ήμουν τόσο νευριασμένος, που είχα πάρει τηλέφωνο τον μάνατζέρ μου, τον Πολ (Κουτσολιάκος), και του είπα "και τώρα, τι κάνουμε; Τι γίνεται;". Εκείνος δεν μου είπε ψέματα. Μου είπε απλά "Και εγώ, τι θες να κάνω; Πως να σε βοηθήσω; Μου είπες να βρούμε μια ομάδα να πας δανεικός, αλλά στο εξωτερικό. Σου βρήκα; Και σε καλό πρωτάθλημα... Τι θες να κάνω; Αν δεν μπορείς να παίξεις στη Σετούμπαλ, πως θες να γυρίσεις στον ΠΑΟΚ να παίζεις στον ΠΑΟΚ, να πετύχεις στον ΠΑΟΚ, να πας στην Εθνική, να κάνεις όσα ονειρεύεσαι; Ολα όσα φαντάζεσαι;" Είχε μεγάλο δίκιο... Εγω άρχισα να πιέζομαι περισσότερο, να προσπαθώ, να κάνω ατομικές προπονήσεις, και τελικά, όλα πήραν το δρόμο τους... "

Φέτος, πόσο έχεις αλλάξει αγωνιστικά; Σε κάθε ματς "ξοδεύεις" πολλή ενέργεια για να μαρκάρεις, για να τρέξεις. Είναι πράγματα που ίσως η κερκίδα, ο κόσμος να μη τα βλέπει, και να στέκεται μόνο στα νούμερα, στα γκολ και τις ασίστ.

"Αυτό το κάνω διότι το ζητάει ο προπονητής. Ο πρώτος στόχος είναι να κερδίζει η ομάδα. Να κάνει ο καθένας μας ό,τι μπορεί για να κερδίσει η ομάδα. Για παράδειγμα, θα μπορούσα και στη φάση του γκολ του Ακπομ να μπω σε διαδικασία ώστε να σουτάρω, αλλά και στην ευκαιρία που είχαμε με τον Ζαμπά, να τη τελειώσω εγώ τη φάση. Η νοοτροπία μου είναι να κερδίζει η ομάδα. Πολλές φορές, όταν παίρνω εγώ μια τελική προσπάθεια, είναι διότι κρίνω πως αυτή είναι καλύτερη επιλογή για την ομάδα, με τη πίστη που έχω πως θα το καταφέρω. Δεν το κάνω για να πάρω τη δόξα ή οτιδήποτε χαζό που μπορεί να ακουστεί".

"Πολλές φορές αναλώνω τις δυνάμεις μου στο να πιέζω ψηλά, να τρέξω για να κλείσω χώρους. Προσπαθώ να βοηθήσω όλη την ομάδα, διότι έτσι, με αυτό το τρόπο παιχνιδιού, βοηθάω για παράδειγμα τους μέσους. Προσπαθώ να αλλάξω το στυλ, διότι πλέον δεν υπάρχει το "δεκάρι" που λέγαμε κάποτε. Και σε αυτή τη θέση να παίζεις πρέπει να τρέχεις, να μαρκάρεις, να πιέζεις, να κάνεις τη πρώτη άμυνα, αλλά και να βοηθάς στην ανάπτυξη, να πηγαίνει από τη μια περιοχή για να πάρεις τη μπάλα και με συνδυασμούς να φτάνεις στην άλλη περιοχή, και φυσικά να βάζει γκολ και να βγάζει ασίστ. Βασικά, έναν τέτοιο Πέλκα θέλω να δείξω μέσα στο γήπεδο, γι' αυτό το πράγμα δουλεύω και γι' αυτό το πράγμα προσπαθώ".

Μη μου το αρνηθείς. Ξέρεις καλά πως η κερκίδα κρίνει διαφορετικά του Ελληνες από τους ξένους ποδοσφαιριστές. Είναι πιο αυστηρή με τους Ελληνες.

"Είναι αλήθεια αυτό. Το ξέρω καλά αυτό. Τη ξέρω καλά αυτή την ομάδα. Προσπαθώ να μην ακούω, να μην παρασύρομαι, ούτε θετικά ούτε και αρνητικά. Να σου πω... Είναι λογικό να είναι πιο αυστηρός, πιο απαιτητικός μαζί μας. Αλλά από την άλλη, είναι και καλό. Περιμένουν πράγματα από εμάς. Μας ζούσαν από παλιά, μας ζουν καθημερινά. Σαν χαρακτήρες, για τη προσωπική μας ζωή, δεν έχουν να πουν κάτι, αλλά πάντα απαιτούν, και εμείς θέλουμε να τους δώσουμε πολλά. Το ξέρω αυτό το συναίσθημα, είμαι φίλαθλος αυτής της ομάδας, πριν γίνω ποδοσφαιριστής της".

Νομίζω έρχεται η στιγμή που ο αριθμός πανηγυρικών στιγμών που έχεις ζήσει να φτάσει αυτόν των "λαϊκών δικαστηρίων"...

"Πιστεύω πως αν συνεχίσουμε έτσι, θα το ξεπεράσει. Αυτή η ομάδα είναι όπως τα χρώματά της. Πάντα έτσι ήταν. Άσπρο και μαύρο. Όλοι ζουν πολύ έντονα τις καταστάσεις. Παθιάζονται. Και όχι μόνο αυτό. Το δείχνουν... Εμείς αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να τους ακούμε. Τους έχουμε μάθει, μας έχουνε μάθει. Και θα πρέπει πάντα να ξέρουν, να μη ξεχνάνε πως εμείς κάνουμε τα πάντα για να χαρούν, για να χαρούμε και εμείς".

Νόμιζα οτι ήμουν ο Μέσι

Πρώτο ματς στη Τούμπα, με το 10 στη πλάτη, σκοράρεις. Θα σε ρωτήσω όπως το λέει η γενιά σου. Τι φάση;

"Τι να σου πω; Έβαλα και γκολ τότε. Νόμιζα οτι ήμουν ο Μέσι ο ίδιος. Ημουν και 18 χρόνων. Πραγματικά... Οι γονείς μου έκλαιγαν. Ξέρεις τι είναι από εκεί που ήμουν στη Κ20, να έρθουν στη Τούμπα, να με δουν να παίζω με το 10, μπροστά σε τόσο κόσμο και να βάζω και γκολ; Πολύ έντονα συναισθήματα, έχουν χαραχτεί βαθιά μέσα μου όλα αυτά".

Κύπελλα ήρθαν, πρωτάθλημα, ήρθε. Πριν από αυτά, έχεις πει πως κάτι λείπει.

"Τι να λείπει; Αυτό που παλέψαμε και πέρυσι, και άλλες χρονιές, άλλα παιδιά. Το Τσάμπιονς Λιγκ. Πρέπει να προετοιμαστούμε καλά όλοι μας. Ως οργανισμός. Οχι μόνο η ομάδα. Και αυτό βλέπω πως γίνεται".

Βγάζω το καπέλο στον Λουτσέσκου

Ο ΠΑΟΚ, με εσένα μέσα, έφτασε στους τίτλους. Τώρα, άρχισες να πηγαίνεις και στην εθνική, μια ομάδα, αν μπορώ να το πω έτσι, με εσένα, θα ψάξει, όπως ο ΠΑΟΚ, να ξαναπάει ψηλά.

"Για μένα είναι μεγάλη ευθύνη η Εθνική, και μεγάλη τιμή. Μου αρέσει να ετοιμάζομαι για παιχνίδι και να ακούω πριν από αυτό τον Εθνικό ύμνο. Είναι το τοπ για κάθε έναν να παίζει στην Εθνική. Είναι πρόκληση για μένα να φτάσω με την εθνική να παίξω σε τελική φάση είτε Πανευρωπαϊκού είναι Παγκοσμίου πρωταθλήματος. Αυτές είναι οι καλύτερες διοργανώσεις που μπορεί να παίξει ένας ποδοσφαιριστής. Ξέρεις τι είναι να παίζεις για 10 εκ. ανθρώπους; Ξέρεις τι είναι να περιμένουν όλοι αυτοί από σένα λίγη χαρά, ενώ έχουν τόσες σκοτούρες στο κεφάλι τους με τη κρίση και με όλα αυτά; Αν αυτό υπάρχει σε ένα βαθμό με την αγαπημένη μου ομάδα, σκέψου το να αφορά όλους. Θέλω όταν όλοι αυτοί θα περνάνε δυο ώρες από την ημέρα τους, για να δουν την Εθνική, να τις περνάνε ωραία. Να τους κάνουμε να θέλουν να έρθουν στο γήπεδο. Εχουν προβλήματα, μην τους φορτώνουμε άλλα".

Μίλησε μου για τον Ραζβάν Λουτσέσκου.

"Είναι ένας προπονητής που δουλεύει τρομερά τη ψυχολογία του ποδοσφαιριστή. Καταφέρει να έχει έτοιμους όλους τους ποδοσφαιριστές. Ολους. Από αυτόν που παίζει συνέχεια, μέχρι αυτόν που δεν παίζει καθόλου. Βρίσκει το τρόπο να σε κάνει να θέλεις να δώσεις τα πάντα για την ομάδα".

Εσένα. Υπήρχε διάστημα που σε άφηνε στον πάγκο. Τι σου έλεγε;

"Οταν δεν έπαιζα με έκανε να πιστεύω πως είμαι ο καλύτερος παίκτης στην ομάδα και πως ακόμα και που δεν παίζω, όταν μπω, θα είμαι ο καλύτερος. Με έκανε να πιστεύω πως είμαι ο καλύτερος. Εχει τον τρόπο του σε αυτό. Του βγάζω το καπέλο. Θα σου πω κάτι απλό. Στο ματς με τον Ολυμπιακό, στη Τούμπα. Δεν ήμουν βασικός. Στη θέση μου έπαιξε ο Μπίσεσβαρ. Οταν έβαλε το γκολ ο "Μπίσε" είμαι ο πρώτος που τρέχει και τον αγκαλιάζει. Τρέχω στον παίκτη που μου έχει πάρει τη θέση. Αυτό ίσως να μην το έχουν πολλές ομάδες".

Ο Βιεϊρίνια σε ανεβάζει, σου δείχνει το δρόμο...

Πάμε τώρα στον Βιεϊρίνια. Δε σε ρωτάω, διότι μπορεί στο τέλος να αρχίσω να μιλάω εγώ για εκείνον, και δεν έχει νόημα. Σε αφήνω...

"Τα έχω πει πολλές φορές, αλλά δεν βαριέμαι να τα λέω. Σου δίνει δύναμη. Σε ανεβάζει. Αυτό που θα συ το πει, ο τρόπος που θα σου το πει. Σου δείχνει το δρόμο... Σα να σου λέει "εμένα που με βλέπει και έχω κάνει αυτά που έχω κάνει, έτσι πρέπει να πορευτείς και εσύ". Οταν ήρθε, στις πρώτες προπονήσεις, τότε που έπαιζε εξτρέμ και μερικοί έλεγαν οτι δεν είναι ο παλιός Βιεϊρίνια, και κάτι τέτοια... Θυμάμαι τον έβλεπα σε μια προπόνηση, κάναμε την άσκηση που ήθελε ο κόουτς, την έκανε και αυτός, τον έβλεπα, γυρνούσα στον Λημνιό και του έλεγα "ρε 'συ, τι δουλειά έχει αυτός εδώ;" Απίστευτος. Απίστευτος. Αγωνιστικά, τι να σου πω; Τα είδε όλη η Ελλάδα..."

Θέλω τώρα, να με βάλεις στα αποδυτήρια, ή όπου συγκεντρώνεστε, για να σας μιλήσει ο Σαββίδη. Μια φορά μετά από θρίαμβο, και μια φορά μετά από αρνητικό αποτέλεσμα.

"Μιλάμε για τον άνθρωπο που έχει κάνει ο,τι μπορεί για να δει τον ΠΑΟΚ να πρωταγωνιστεί. Οταν χάνουμε, πίστεψέ με, δε θες να είσαι εκεί. Σίγουρα, έχεις ρωτήσει και ξέρεις. Δε θα ξεχάσω την ομιλία μετά τον αποκλεισμό από το Γιουρόπα, μετά την ήττα από την ΜΠΑΤΕ. Δεν ήταν από τις φορές που φώναξε μόνο τους αρχηγούς, ή το προπονητή. Ημασταν όλοι μαζεμένοι εκεί. Οταν λέμε όλοι, όλοι. Και μας μίλησε όπως έπρεπε να μας μιλήσει. Και, καλά έκανε... Τη πονάει την ομάδα. Οταν κερδίζουμε, είναι σα μικρό παιδί. Στα κύπελλα, τον πήραμε τον σηκώσαμε στα χέρια, τον πετάξαμε στον αέρα, φωνάξαμε συνθήματα. Το ζούσε. Το απολάμβανε..."

Η Stoiximan.gr πλήρωσε τα πονταρίσματα των παικτών για την κατάκτηση της Super League από τον ΠΑΟΚ από τα τέλη Φεβρουαρίου. Εσύ πότε είπες μέσα σου οτι το πήρατε;

"Με τον Λεβαδειακό, όταν έγινε το 2-0. Εκεί ηρέμησα. Ασε, έχουμε δει και έχουμε δει..."

Περιέγραψε μου μια ημέρα σου, που περιλαμβάνει και προπόνηση.

"Ξυπνάω στις 8:00 για το πρωινό. Τρώω, ετοιμάζομαι και μέχρι τις 9:30, το πολύ 10:00, πρέπει να είμαι στο γήπεδο. Πρέπει να πηγαίνουμε μια ώρα πριν, και συνήθως η προπόνηση είναι στις 11:00. Αυτή τη μια ώρα πριν τη προπόνηση έχει συνήθως γυμναστήριο ή μασάζ, οπως νιώθει ο καθένας καλύτερα.... Μετά, μέχρι τη 1:00 είναι η προπόνηση. Μετά έχει μασάζ, κρύα νερά, αποκατάσταση γενικά. Μετά τρώμε εκεί και γύρω στις 3:00 φτάνουμε σπίτι. Μετά, είναι ανάλογα το πρόγραμμα της εβδομάδας. Για παράδειγμα, σε εβδομάδα που έχει ματς Κυριακή με Κυριακή, Τρίτη και Τετάρτη, το απόγευμα, μετά απο ένα δίωρο χαλάρωμα στο σπίτι, μπαίνει ατομική προπόνηση. Σε απόσταση από τους αγώνες. Μετά κανένα φαγητό με φίλους, με τη κοπέλα, κανένα σινεμά... Αυτά".

Τι εννοείς "αυτά"; Το Football Manager, τι ώρα έρχεται;

"Αυτό, έρχεται το βράδυ... Σιγά που δε θα με ρωτούσες. Κατα τις 8:00 – 9:00 το βράδυ, και για λίγη ώρα (γέλια)... Επαναλαμβάνω, για λίγη ώρα".

Μια ερώτηση που τη ρωτάω κάθε φορά σε ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ. Τη βοή της Τούμπας την ζω λόγω δουλειάς, από τα δημοσιογραφικά. Πως είναι από το κέντρο του γηπέδου;

"Εγω θα σου πω άλλο. Είμαι πολύ περίεργος το πως θα ήταν αν το ζούσα αυτό ως αντίπαλος. Οχι πως θέλω, στο λέω διότι μπορεί να με παρεξηγήσει κανείς, αλλά θα ήθελα να μπω στο μυαλό του αντιπάλου, που το "εισπράττει" όλο αυτό. Εγω παίρνω δύναμη από αυτό. Κάθε φορά, μα κάθε φορά. Μπαίνεις και τους βλέπεις να σε περιμένουν να τους δώσεις κάτι να πανηγυρίσουν".

Συνέντευξη: Αντώνης Τσακαλέας

PHOTO CREDITS: Μιχάλης Μπατσούλας