Τον Οκτώβριο του 2016 ήταν στο Νο205 του κόσμου. Έλεγε πως "ο στόχος μου για τον επόμενο χρόνο είναι να φτάσω το ΤΟΡ100". Στις 23 Οκτωβρίου του 2017, ο Στέφανος Τσιτσιπάς βρέθηκε στο Νο95 και ναι, αυτή ήταν η καλύτερη θέση που έχει πάρει ποτέ Έλληνας τενίστας στην παγκόσμια κατάταξη. Από σήμερα (30/4) φιγουράρει στο Νο44 της ATP. Να τονιστεί, δε, πως όσο είναι μέσα στο ΤΟΡ100, θα παίζει κατευθείαν στα κυρίως ταμπλό των Grands Slam. Ό,τι ισχύει και με τη Μαρία Σάκκαρη

Ο 20χρονος φυσικά και δεν θα σταματήσει εκεί. Από όταν ήταν έφηβος, έχει ξεκαθαρίσει πως "όνειρο μου είναι να γίνω ο καλύτερος τενίστας, όλων των εποχών. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο, αλλά είμαι πρόθυμος να κάνω ό,τι χρειάζεται για να το πραγματοποιήσω". Πριν χλευάσεις, να ξέρεις ότι στο εξωτερικό υπάρχουν πολλοί (γνώστες του σπορ) που πιστεύουν ότι έχει τις ικανότητες να ζήσει το όνειρο του. Ας γνωρίσουμε λοιπόν, τον Έλληνα πρωταθλητή, ξεκινώντας -παραδοσιακά- από τους γονείς του.

H Yulia Salnikova γεννήθηκε (στις 13/8 του 1964) στη Σοβιετική Ένωση. Ο πατέρας της, Sergej Salnikov, ήταν ποδοσφαιριστής -επιθετικός- και μάλιστα, διεθνής. Είχε κατακτήσει και μια θέση στο... club Grigory Fedotov, όπου έμπαιναν όσοι είχαν σκοράρει περισσότερα από 100 γκολ, στην καριέρα τους στο σοβιετικό πρωτάθλημα. Είχε γίνει χρυσός Ολυμπιονίκης, το 1956 και τιμήθηκε με μετάλλιο τιμής (1957). Είχε πάρει πτυχίο γυμναστή (δούλεψε ως προπονητής στην Spartak Moscow, από το 1964 έως το 1969, στην εθνική νέων της ΕΣΣΔ και αργότερα στο Αφγανιστάν), πριν αποκτήσει και αυτό του δημοσιογράφου και συνδύασε τις σπουδές του, όταν του ζήτησαν να γίνει σχολιαστής της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου (1979-1984). Είχε γίνει ήδη, γραμματόσημο.

H κόρη του ασχολήθηκε με το τένις. Το 1978 έγινε επαγγελματίας και έφτασε να εκπροσωπεί το έθνος στο Federation Cup για τρία χρόνια (1980-1982). Σε αυτό το διάστημα έζησε τις μεγαλύτερες επιτυχίες της. Όπως τη νίκη επί του τότε Νο2 του ταμπλό, Virginia Wade και του Νο22 (Renáta Tomanová). Ζούσε στο Δυτικό Βερολίνο, έως το 1988 που παντρεύτηκε τον Απόστολο Τσιτσιπά (γνωρίστηκαν σε τουρνουά του WTA -τότε γίνονταν και στην Αθήνα- στο οποίο έπαιζε η Yulia και ο Απόστολος ήταν κριτής γραμμών) και έφτιαξαν το σπίτι τους στην Ελλάδα. Η Βουλιαγμένη έγινε η... έδρα της εξαμελούς οικογένειας.

Η Yulia συνέχισε να αγωνίζεται σε τουρνουά της WTA, αλλά δεν κατάφερε να μπει στο ΤΟΡ100 που ήταν ο στόχος της. Έφτασε (σε επίπεδο ατομικό) στο Νο194, στις 15/10 του 1990. Μετά, έγινε προπονήτρια και... συνάδελφος του συζύγου της, Απόστολου Τσιτσιπά "στη σχολή που ήταν δίπλα στο σπίτι μας" θυμάται ο Στέφανος. Ο πατέρας του, απόφοιτος της Γυμναστικής Ακαδημίας, με ειδικότητα στο τένις και η Yulia εργάζονταν στα courts του Αστέρα Βουλιαγμένης.

"Με έπαιρναν μαζί τους κάθε μέρα" έχει πει σε αφιέρωμα που του έκανε το κανάλι του ATP "η πρώτη ανάμνηση που έχω, είναι να είμαι 3 και να παίζω μπάλες με τον πατέρα μου, στα κενά του ανάμεσα στα μαθήματα. Μου άρεσε πολύ που ασχολείτο με εμένα. Θυμάμαι να βλέπω και παιχνίδια στην τηλεόραση, από μωρό. Δεν μπορώ να σας πω ποιοι έπαιζαν, αλλά θυμάμαι πως μου άρεσε να παρακολουθώ παιχνίδια". Και όταν δεν παρακολουθούσε, έπαιζε με τα αδέλφια του (ο δευτερότοκος, Πέτρος έχει ήδη μπει σε αγώνες Futures και ήταν φέτος μέλος της Εθνικής του Davis Cup), όπως εσύ έπαιζες ποδόσφαιρο ή μπάσκετ.

Τώρα που είπα "ποδόσφαιρο", όταν ήταν 6 η Ελλάδα πάτησε στην κορυφή της Ευρώπης "και όσα τρελά ακολούθησαν της κατάκτησης του Euro, στην Ελλάδα με έκαναν να καταλάβω τι σήμαινε αυτό το άθλημα για τη χώρα μου. Όπως και ότι οι φίλαθλοι... τρελαίνονται κάποιες φορές. Εύχομαι να τους δώσω και εγώ λόγους να τρελαθούν -με την καλή την έννοια".

Σε ερώτηση για τις στιγμές που ξεχωρίζει, η μητέρα του στάθηκε στο πρώτο του τουρνουά "ήταν στη Γαλλία -στη Νορμανδία- και μετά την πρώτη του επιτυχία, ήμασταν όλοι σίγουροι για το μέλλον. Σύντομα διαπιστώσαμε πως ήθελε όλη του η ζωή να είναι το τένις". Ήταν 8 και δεν ήταν προγραμματισμένη η συμμετοχή -έτυχε όμως, η οικογένεια να κάνει διακοπές στο συγκεκριμένο μέρος!

Έκτοτε, ο Όμιλος Αντισφαίρισης Γλυφάδας (ΟΑΓ) έγινε το δεύτερο σπίτι του. "Έγινε η τενιστική "φωλιά" του και παραμένει ως τέτοια μέχρι σήμερα" έχει πει ο πατέρας του, "ο Γιώργος Φουντούκος, το συμβούλιο του ΟΑΓ και οι υπόλοιποι προπονητές ήταν πάντα κοντά του. Είναι τόσοι πολλοί αυτοί που τον έχουν βοηθήσει, που του στάθηκαν".

Προφανώς, γιατί έβλεπαν κάτι καλό. Άσε που από όταν μπήκε στην εφηβεία ενημέρωσε πως στόχος του ήταν "να γίνω ο καλύτερος τενίστας στην ιστορία. Ξέρω πως έχω πολλή δουλειά μπροστά μου και έναν μεγάλο δρόμο, όπως ότι χρειάζονται θυσίες και η απόλυτη αφοσίωση, αλλά είναι αυτό που επέλεξα να κάνω στη ζωή μου. Είναι δύσκολο να πραγματοποιήσω το όνειρο μου, αλλά έχω αποφασίσει να κάνω ό,τι χρειάζεται για αυτό".

Δεν ξεχνά τους ανθρώπους που τον βοήθησαν, από το ξεκίνημα, πριν τον αναλάβει ο πατέρας του, ο οποίος τον ακολουθεί σε κάθε βήμα. "Προσπαθώ να είμαι καλός προπονητής και δάσκαλος στα courts και καλός πατέρας έξω από αυτά. Η κοινή συνισταμένη είναι η αγάπη", έχει ξεκαθαρίσει ο Απόστολος.

Η μόνη συμβουλή που του έδωσε -ποτέ- η Yulia ήταν "να μη χάσει το πάθος του. Εγώ δεν ήμουν τόσο παθιασμένη με το σπορ και ήξερα πόσο σημαντικό θα ήταν για το παιχνίδι του και την καριέρα του, να κάνει ό,τι μπορεί να διατηρήσει την τρέλα που είχε". Κατά τα φαινόμενα, τη διατηρεί, ενώ βάζει στα θετικά του πάθους που έχει τα ταξίδια που κάνει, ενόσω ασχολείται με αυτό που αγαπά, παρέα με τον πατέρα του και προς ένα στόχο.

Όχι, δεν τον ενόχλησε ποτέ το γεγονός ότι η καθημερινότητα του απαιτεί... σιδηρά πειθαρχία (για τις ώρες που τρώει, το τι τρώει, το πότε κοιμάται, το πώς και πόσο προπονείται). "Ξυπνάω, τρώω πρωινό, πάω για προπόνηση, μετά στο γυμναστήριο, για μεσημεριανό, πίσω στα courts, έπειτα για κολύμβηση και τελειώνω με φαγητό και ύπνο. Έχω όμως, κάτι στο μυαλό μου που θέλω να το καταφέρω. Οπότε όλα είναι φανταστικά", λέει και από το ύφος του, καταλαβαίνεις πως το εννοεί. "Α, την Κυριακή πηγαίνω στον κινηματογράφο" προσθέτει. Πώς αντέχει;

Σχολείο δεν πήγαινε; "Κάνω όλα μου τα μαθήματα online. Το σχολείο δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο, διότι μπόρεσα και βρήκα online school και κάνω τα μαθήματα μέσω υπολογιστή", είχε πει στις 18 Φεβρουαρίου του 2015 στο Sport24.gr και τη Γιώτα Κουνάλη.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΟ ΝΟ1 ΤΑΜΠΛΟ

Στα 15 κατέκτησε το Legend Cup (τουρνουά των καλύτερων νέων), έπειτα από συγκλονιστικό -εκ των καλύτερων στην ιστορία του τουρνουά-, με τον Ντάνιελ Ορλίτα, το μεγάλο φαβορί. Τότε μπήκε στα... μπλοκάκια όλων των ειδικών του χώρου και συνέχισε με την Εθνική Κ16, πριν τερματίσει τρίτος στο Tennis Europe Master Κ16. Ένα χρόνο μετά, έφτασε έως τα ημιτελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

Μετά, άρχισαν οι συνεχόμενοι τίτλοι στις κατηγορίες Grade 2 και Grade 1, η 3η θέση στο πανευρωπαϊκό Κάτω των 16 και η νίκη που, κατά τον ίδιο, άλλαξε την πορεία της καριέρας του.

"Ο αγώνας που με ανέβασε ψυχολογικά και με έφερα να καταλάβω στο πόσο ψηλά μπορώ να σταθώ ήταν εναντίον του Nikola Milojevic (στα $10.000 Futures στην Κρήτη). Ο παίχτης αυτός ήταν Νούμερο #1 στα ITF Juniors, 3 χρόνια μεγαλύτερος μου και #352 στην παγκόσμια κατάταξη. Ήταν ο αγώνας που με βοήθησε σε όλες τις επόμενες "τρελές" νίκες!" .

Το 2015, σε ηλικία 16 χρόνων τον παρακολουθούσαν πια από όλον τον κόσμο. Πέραν όλων των άλλων, το Δεκέμβριο του 2014 βρέθηκε στο Νο1 του ταμπλό των juniors. Στο Australian Open, το οποίο έχει χαρακτηρίσει ως αγαπημένο του Grand Slam, ήταν το πρώτο που... δοκίμασε "και ένιωσα πως κατάφερα ένα μικρό κομμάτι από αυτά που ονειρευόμουν, ως παιδί". Τον Ιούνιο που ακολούθησε, πάτησε το πόδι του στο γρασίδι του ιστορικότερου εκ των Grands Slam, ευρύτερα γνωστού ως Wimbledon.

Προ της συμμετοχής, στη δεύτερη εβδομάδα των juniors είχε πει στο Sport24.gr πως " όταν σκέφτομαι το Wimbledon, έρχονται στο μυαλό μου οι εικόνες από τα καταπράσινα γήπεδα, τα λευκά ρούχα και το αυθεντικό στυλ. Πιστεύω πως η στιγμή του πρώτου μου αγώνα θα είναι τρομερή, παίζοντας στο διασημότερο Grand Slam. Εκεί όπου το τένις ξεκίνησε για πρώτη φορά. Ανυπομονώ να έρθει εκείνη η στιγμή". Η μητέρα του και ο Κωνσταντίνος Οικονομίδης τον προετοίμασαν, για ό,τι αφορούσε ένα παιχνίδι στο γρασίδι. Η Yulia εστίασε στο "η μπάλα είναι πολύ γρήγορη και δεν υπάρχουν πολλά ράλι".

Το 2016 κέρδισε μεταξύ πολλών άλλων, το Trofeo Bonfiglio (Grade A τουρνουά), στο Μιλάνο, ενώ αναδείχθηκε νικητής στο διπλό του Wimbledon, μαζί με τον Εσθονό Κenneth Raisma, στις 10 Ιουλίου του 2016. Μια στάση εδώ: στα Grands Slam οι juniors παίζουν πριν τους άνδρες, οπότε στα courts είχε την ευκαιρία να συναντήσει όλα του τα ινδάλματα.

"Το ότι βρισκόμουν τόσο κοντά σε όλους τους επαγγελματίες τενίστες έγινε συνήθεια μετά απο λίγο. Στην αρχή ήμουνα φαν, αλλα αργότερα κατάλαβα ότι ήμουν και εγω ένας αγωνιζόμενος, όπως και αυτοί. Δυστυχώς, δεν έκανα προπόνηση με κανένα επαγγελματία, παρόλο που ο πατέρας μου είχε μιλήσει με τον Djokovic και αυτός δεν είχε πρόβλημα. Είχα όμως την ευκαιρία να προπονηθώ δίπλα στον Wawrinka".

Η πίεση είναι μόνο... μια λέξη

Εν τοιαύτη περιπτώσει, στις 10/7 του 2016 έγινε ο δεύτερος Έλληνας που κέρδισε σε τελικό Grand Slam, στην Open Era (από το 1968, οπότε οι επαγγελματίες μπορούσαν να παίξουν με ερασιτέχνες), μετά τον Νίκο Καλογερόπουλο, παίκτη που είχε αριστεύσει στο Roland Garros και το Wimbledon, το 1963.

"Ήταν η πιο ευτυχισμένη ημέρα της ζωής μου, είχε πει στο site του US Open, τον Σεπτέμβριο του 2016, για την ημέρα που έβαλε πάλι την Ελλάδα στο χάρτη του τένις. "Παίζω για εμένα και για τη χώρα μου και θέλω να δω περισσότερα παιδιά να ασχολούνται με το σπορ αυτό", είχε προσθέσει το τότε Νο335 του ATP World Tour. Είχε ενημερώσει πως τον ερχόμενο χρόνο θα έμπαινε στο ΤΟΡ200 και θα έπαιζε στα προκριματικά του Australian Open. Περιττό να πω ότι έκανε και τα δύο.

Το ίδιο έτος, ήταν ο φιναλίστ του Orange Bowl (ένα από τα 5 τουρνουά juniors που έχουν βαθμολογηθεί με "A" από την International Tennis Federation). Το αυτό συνέβη και στα 17 του. Την πρώτη χρονιά είχε δηλώσει συγκινημένος, γιατί "ήθελα να αγωνιστώ σε αυτό το τουρνουά από όταν ήμουν πολύ μικρός". Περιορίστηκε στη δεύτερη θέση -και τις δυο σεζόν- αλλά δεν απογοητεύτηκε. Όπως έχει πει "η νίκη είναι αυτή που θα σε κάνει να καταλάβεις τι έδωσες και τι έκανες για να φτάσεις μέχρι εκεί, ενώ η ήττα είναι αυτή που θα σε κάνει δυνατότερο, θα σε πεισμώνει και θα σου δώσει να καταλάβεις τι έκανες λάθος μέσα στον αγώνα". Εν τω μεταξύ, έχει διευκρινίσει και πώς βλέπει το θέμα της πίεσης: "Είναι μόνο... μια λέξη".

Στις 25 Ιουλίου του ίδιου έτους, έγινε ο πρωταθλητής Ευρώπης Κ18 και εν μέσω όλων αυτών, δέχθηκε και μια ενδιαφέρουσα πρόταση: από τους υπεύθυνους της ακαδημίας του Πατρίκ Μουράτογλου, στην πόλη Nice της Γαλλίας. Από τους ανθρώπους που είχαν βοηθήσει στην εξέλιξη του ταλέντου του Μάρκλου Παγδατή. Επίσης, ο ιδρυτής της ήταν ο άνθρωπος που προπονούσε τη Serena Williams, οπότε μπορείς να πεις ότι ήξεραν πώς να εκτιμούν και να βελτιώνουν.

"Το κλίμα είναι καλό και φιλικό προς τους παίκτες. Το πρόγραμμα μου περιελάμβανε τένις δύο φορές την ημέρα, για ενενήντα λεπτά και γυμναστική τρεις φορές την εβδομάδα, για 75 λεπτά. Η προπόνηση ήταν δύσκολη, αλλά ένιωσα πως ήταν αποδοτική. Κατά τη διάρκεια των προπονήσεων υπήρξαν και άλλα πράγματα στα οποία δουλέψαμε όπως είναι το κομμάτι της πειθαρχίας, αυτοσυγκέντρωσης και διάρκειας. Κατάλαβα πως υπάρχουν και άλλα πράγματα προς βελτίωση. Το σλόγκαν για όλους σχεδόν τους προπονητές σε αυτές τις ακαδημίες είναι να δίνεις το 100% στην προπόνηση".

Δεν έκανε τη μετακόμιση, έκανε όμως, ένα συνδυασμό, καθώς με την οικογένεια του κατέληξαν στο ότι αυτό που γινόταν στον ΟΑΓ ήταν πολύ καλό, άρα θα ήταν αρκετό να πηγαίνουν για προετοιμασία στη Γαλλία, κάποιες εβδομάδες το χρόνο. Το αυτό κάνει και τώρα και προπονείται με παίκτες όπως ο Djokovic και ο Goffin.

Η 10η Σεπτεμβρίου του 2017, ημέρα Κυριακή, προσδιορίστηκε από το Tennis Circus ως η ημερομηνία που άλλαξε την καριέρα του Στέφανου. Στη Genova, την πόλη όπου κατέκτησε το πρώτο ΑΤP Challenger τουρνουά (δεν έχασε σετ, όπως γινόταν ο τρίτος Έλληνας που έφτασε σε αυτή τη διάκριση, μετά τους Κωνσταντίνο Οικονομίδη και Βασίλη Μαζαράκη), ο -τότε- 19χρονος πήρε τους βαθμούς που χρειαζόταν για να προχωρήσει... απειλητικά προς το Νο100. "Αυτός είναι ο στόχος μου για την τρέχουσα σεζόν" είχε πει στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου.

Μετά προειδοποίησε και ότι "θα κατακτήσω ένα ακόμα Challenger (σ.σ. μέσω των Futures και των Challengers τουρνουά είχε τη δυνατότητα να βελτιώσει το ranking του, πριν μπει στα επαγγελματικά τουρνουά), ώστε να κερδίσω τη συμμετοχή μου στο Australian Open". Είχε ήδη 11 πρωτιές ως junior, συμπεριλαμβανομένης αυτής στο #NextGenATP Challenger και δήλωνε χαρούμενους "γιατί κατέκτησα κάτι που ονειρευόμουν για πολλά χρόνια". Αποκάλυψε πως "δεν είχα σκοπό να παίξω εδώ, διότι αισθανόμουν κουρασμένος μετά το US Open και ήθελα να χαλαρώσω. Την τελευταία στιγμή είπα "πάω" και αποδείχθηκε καλή απόφαση".

Του είπαν πως πλησίασε περισσότερο και το ΤΟΡ100 ("είμαι 100% σίγουρος πως με την προσπάθεια μου να εμπνεύσω παιδιά στη χώρα μου, να ασχοληθούν με το τένις"), μολονότι υπέστη βαριές ήττες, ενώ είχε κερδίσει και μεγάλα ματς.

Πώς κρατούσε στα ύψη την αυτοπεποίθηση του; "Ξέρω το επίπεδο μου. Ξέρω ότι είμαι ένας από τους εκπροσώπους της νέας γενιάς που μπορούν να τα καταφέρουν. Δεν έχασα ποτέ την ελπίδα. Η οικογένεια μου και η ομάδα μου ήταν πάντα δίπλα μου, με ενθάρρυναν και όλα πήγαν καλά. Οι άνθρωποι που έχω δίπλα μου "παίρνουν" μακριά την πίεση και με κάνουν να συνειδητοποιώ πόσο σημαντικό είναι να έχεις κοντά σου κόσμο να στηρίζει το όνειρο σου. Είμαι τυχερός". Και ικανός.

Οι Ιταλοί έγραψαν πως "παίζει κοντά στο φιλέ, με εκλεπτυσμένο τρόπο, είναι γρήγορος στα χτυπήματα, διαθέτει τα fundamentals, τον έλεγχο του εαυτού του και δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος. Το είδωλο του είναι ο Roger Federer και μολονότι η σύγκριση με τον Ελβετό είναι πρώιμη, ο Στέφανος δείχνει να έχει ξεκάθαρη εικόνα για τις ικανότητες του. "Μπορώ να γίνω ένας από τους τενίστες που θα εκπροσωπήσουν το σπορ, μελλοντικά", λέει.

Για την ιστορία, πέραν του Federer είχε πει ότι θαυμάζει και τους Wawrinka και Del Potro "για ξεχωριστά χαρακτηριστικά που έχει ο καθένας". Η πιο συχνή ερώτηση που του έχουν κάνει είναι το "γιατί η Ελλάδα δεν έχει "βγάλει" αρκετούς καλούς τενίστες".

Ο Στέφανος έχει πει, μεταξύ άλλων ότι "είναι κάτι που έχει να κάνει με την οικονομική κατάσταση της χώρας, αλλά και την οργάνωση του ελληνικού τένις. Η χώρα μας δεν έχει δομές και πειθαρχία που έχουν άλλες χώρες, σε ό,τι αφορά το σπορ. Μπορώ να λάβω ως παράδειγμα προς μίμηση, μόνο τους Κωνσταντίνο Οικονομίδη και Θεόδωρο Αγγελίνο. Ήταν δυο πολύ ταλαντούχοι παίκτες, που είχα μεγάλη διάθεση, πείνα, πειθαρχία και αποφασιστικότητα. Και τελικά, αυτή είναι η ουσία για όλα: πόσα είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις. Είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να μπορείς να διαχειρίζεσαι τα ταξίδια, όλο το χρόνο και τη ζωή σου μακριά από τους συγγενείς και τους φίλους σου".

Το 2017 έκανε το ντεμπούτο του, σε επίπεδο ανδρών στα Grands Slam. Στην Αυστραλία, έμεινε στο δεύτερο προκριματικό ματς, σττο French Open προκρίθηκε, για πρώτη φορά -ως άνδρας- στο κυρίως ταμπλό, όπου παραδόθηκε στον Ivo Karlovic. Η αρχή όμως, είχε γίνει. Έφτασε έως το κυρίως ταμπλό και του Wimbledon (Dušan Lajović), ενώ στο US Open έμεινε στον τρίτο προκριματικό.

Στα δεύτερα σημαντικότερα τουρνουά, μετά τα Grands Slam, τα ATP World Tour Masters 100, πέρασε στα προκριματικά της Shanghai Masters και έκανε πραγματικότητα το όνειρο της πρώτης νίκης, σε κυρίως ταμπλό τουρνουά της ATP -έπειτα από επτά διαδοχικές προσπάθειες. Ακολούθως, στην Αμβέρσα, στο European Open, έφτασε έως τον ημιτελικό και κάπως έτσι βρέθηκε στο Νο95, έχοντας πανηγυρίσει και την πρώτη νίκη επί μέλους του ΤΟΡ10 του ταμπλό (David Goffin, No10).

Όσο είναι μέσα στο ΤΟΡ100, θα παίζει κατευθείαν στα κυρίως ταμπλό των Grands Slam. Ό,τι έκανε και η Σάκκαρη το 2016.

Το NextGen και τα φετινά επιτεύγματα του Τσιτσιπά

Η ΑΤP έχει φτιάξει ένα πρόγραμμα NextGen προωθεί κάτω 21 για να μη βρεθεί γυμνή, όταν σταματήσουν αυτοί που ξέρεις τώρα. Πέρυσι, έκαναν για πρώτη φορά τα NextGen Finals (7-11/11) στο Μιλάνο και πήραν μέρος οι επτά καλύτεροι παίκτες στον κόσμο, από 21 και κάτω και ένας θα παίξει με wild card. Βλέπετε ότι γίνεται δουλειά, για να υπάρχει συνέχεια.

Για να επιστρέψουμε όμως στον δικό μας τενίστα, ο Τσιτσιπάς έχει γράψει ήδη ιστορία. Σε ηλικία 19 χρονών και 7 μηνών έγινε ο πρώτος Έλληνας που έπαιξε σε τελικό του μονού σε τουρνουά της ATP από το 1973 και τον Νίκο Καλογερόπουλο. Το ότι δεν κατάφερε να νικήσει τον Ραφαέλ Ναδάλ, είναι απλά μια λεπτομέρεια.

Θα έχει και άλλες ευκαιρίες στο μέλλον. Έχει ήδη φτάσει τέσσερις φορές τουλάχιστον ως τον προημιτελικό μιας ATP διοργάνωσης και τρεις μέσα στο 2018, μετά τη Ντόχα και το Ντουμπάι. Στη Βαρκελώνη προχώρησε ακόμα περισσότερο, φτάνοντας στον τελικό. Θα έρθει και η στιγμή που θα σηκώσει τρόπαια. Η πορεία του διαγράφεται λαμπρή...

Βασική φωτογραφία: AP Photo/Manu Fernandez

*Το κείμενο είχε δημοσιευτεί πρώτη φορά στις 23/10/2017 και έγινε το ανάλογο update στα στοιχεία και στα νέα επιτεύγματα του Τσιτσιπά.