O Τennys είναι από το Tennessee. Και ναι, όπως μπορείς να υποθέσεις αυτό το “πείραγμα” το ακούει όσα χρόνια θυμάται τον εαυτό του. Στην αρχή ήταν μεταξύ φίλων. Από όταν όμως, άρχισε να εμφανίζεται σε Grand Slams, το κακό έχει παραγίνει. Γιατί ο Tennys παίζει τένις -και είναι από το Tennessee.

“Όταν πηγαίνω στα Starbucks δίνω ως όνομα το David, γιατί... κανείς δεν θέλει να διαχειριστεί το δράμα του περίεργου ονόματος του, πριν πιει τον πρώτο καφέ της ημέρας”. Ο Tennys, από το Tennessee, που παίζει τένις είναι και πολλά περισσότερα, τα οποία θα δούμε ευθύς αμέσως.

Ο μόνος Αμερικανός που "επιβίωσε" στο Australian Open

Για αρχή, έγινε ο πρώτος Αμερικανός που έφτασε στους “8” του Australian Open, μετά τον Andy Roddick, το 2010. Ο 26χρονος είναι ο μόλις δεύτερος τενίστας της ιστορίας που στην πρώτη του εμφάνιση, σε Grand Slam έφτασε έως τους οκτώ καλύτερους. Eίχε προηγηθεί το 2003 ο Martin Verkerk (στο Roland Garros). Για να μπει στα προημιτελικά, μεταξύ άλλων νίκησε τον Stan Wawrinka (νικητή τριών Grand Slams και Νο8 στην παγκόσμια κατάταξη) και τον Dominic Thiem (Νο5), σε αγώνα πέντε σετ-θρίλερ. “Χρειάστηκε να τσιμπήσω τον εαυτό μου, για να βεβαιωθώ πως δεν ονειρευόμουν. Σκέφτηκα πως “αν είναι όνειρο, ειλικρινά θα εκνευριστώ”, ενημέρωσε.

Επόμενος αντίπαλος θα είναι ο (Νο58) Hyeon Chung, που έγινε ο πρώτος Νοτιοκορεάτης που βρέθηκε στα προημιτελικά Grand Slam, αφήνοντας εκτός τον Novak Djokovic. Το μεταξύ τους παιχνίδι είναι ο πρώτος προημιτελικός του Australian Open μεταξύ παικτών που δεν ανήκουν στο ΤΟΡ50, μετά το Patrick McEnroe (No114) vs. Cristiano Caratti (Νο101), το 1991.

Οι δυο τους είχαν συναντηθεί λίγες ημέρες πριν το Australian Open, στο Auckland Classic της Νέας Ζηλανδίας. Ο 21χρονος είχε νικήσει, με εμφατικό τρόπο. “Ήταν σαν να τον ρώτησε “μπορείς να αντέξεις σε αυτό το επίπεδο;”, εξήγησε ο προπονητής του Αμερικανού, Jim Madrigal, πριν προσθέσει “ο Tennys άφησε στην άκρη τα συναισθήματα του και έπαιξε όσο καλύτερα μπορούσε. Ναι, έχασε, αλλά κέρδισε την εμπειρία του τι πρέπει να κάνει, ώστε να ανέβει επίπεδο. Τώρα ξέρει ποιες λεπτομέρειες πρέπει να προσέξει”. Για αυτό τον βλέπουμε να συμπεριφέρεται σαν... παιδί που πηγαίνει βόλτα στο πάρκο. “Δεν σκέφτεται “τι θα γίνει; Θα μπορέσω να νικήσω;”. Έχει αποκλείσει οτιδήποτε μπορεί να τον “καταπιεί”.

Tη γλίτωσε ο πρωτότοκος

Το παιδί αυτό γεννήθηκε και μεγάλωσε στις ΗΠΑ, στο Gallatin, πόλη έξω από το Nashville (σου είπα ήδη πού είναι αυτό). Ο προπάππους του (από την πλευρά του πατέρα του, David), από τον οποίον πήρε το όνομα, είχε φύγει στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, από τη Σουηδία για τις ΗΠΑ. Και όχι, δεν έπαιζε τένις. Η αρχική σκέψη ήταν να πάρει το όνομα “Tennys” ο πρωτότοκος της οικογενείας. Το ζευγάρι όμως, δεν πήρε ρίσκα και ονόμασε τον πρώτο γιο “Davey”. Ε, όταν έμεινε έγκυος δεύτερη φορά, η απόφαση ήταν μονόδρομος.

“Οι γονείς μου λάτρεψαν για κάποιο λόγο αυτό το όνομα και μου του έδωσαν. Το δίχως άλλο είναι μοναδικό”. Η εκ Νοτίου Αφρικής μητέρα του, Lia ήταν αυτή που του γνώρισε το τένις, όταν ήταν 4 χρόνων. Τρία χρόνια μετά, αγωνιζόταν σε τουρνουά. Θυμάται ότι σε κάποιον από τους πρώτους αγώνες του, το παιδάκι που είχε απέναντι του έτρεξε στη μητέρα του και της είπε “μαμά ο αντίπαλος μου πρέπει να είναι πολύ καλός, γιατί τον λένε Tennys”. Θυμάται και ότι κάποια στιγμή, τα είχε ακούσει όλα. Οπότε όποιος έμπαινε στη διαδικασία να τον πειράξει για το όνομα του “άκουγε “φίλε, πρέπει να κάνεις κάτι καλύτερο από αυτό”.

Η μητέρα του ήταν και η δασκάλα του, καθώς ο Tennys δεν πήγε σχολείο (το home-schooling είναι στις επιλογές των Αμερικανών, ως προς την εκπαίδευση τους). Την πρώτη κοινωνικοποίηση, σε επίπεδο εκπαίδευσης την έζησε στο κολέγιο. Έως τότε “τσακωνόμουν με τη μάνα μου καθημερινά. Να επισημάνω ωστόσο, πως ήμουν τελείως διαφορετικός από ό,τι είμαι σήμερα. Πολύ πιο νευρικός και απότομος”.

Η Lia είχε πει, σε συνέντευξη του 2004, πως “όταν συστήνω σε κάποιον το παιδί μου, αρχικά νομίζει πως τον λένε Dennis. Αν δεν είμαστε σίγουροι πως θα ξαναδούμε αυτούς τους ανθρώπους, δεν τους διορθώνουμε. Όσοι τώρα, ακούν καλά, μένουν με το στόμα ανοιχτό. Ένας είχε σχολιάσει “είναι πάντα χρήσιμο ότι η οικογένεια σας δεν ασχολείται με το baseball, γιατί θα τον βγάζατε “ρόπαλο”.

Το "ας είμαστε ρεαλιστές, θα γυρίσεις σύντομα" της μάνας

Η μητέρα του δεν τον ακολούθησε στη Μελβούρνη, γιατί όπως του είπε “ας είμαστε ρεαλιστές, θα επιστρέψεις σύντομα”. Διαψεύστηκε και κατέληξε στο να τραυματιστεί... από τον πανηγυρισμό της πρόκρισης του παιδιού της, στα προημιτελικά. “Χοροπηδούσαν σαν τρελοί στο σπίτι, εκείνη ανέβηκε σε ένα τραπεζάκι, έπεσε και ράγισε ένα πλευρό. Την πήγαν στο νοσοκομείο και πλέον παρακολουθεί τα ματς ξαπλωμένη. H αλήθεια είναι πως ανησύχησα, αλλά έχω ένα γκρουπ γειτόνων με τους οποίους βλέπει τους αγώνες μου και εκείνοι τη βοήθησαν”.

Στα 13 είχε ήδη μετρήσει ουκ ολίγες πρωτιές, σε τουρνουά της ηλικίας του. Ο -κατά τρία χρόνια- μεγαλύτερος αδελφός του, επίσης ασχολήθηκε με το σπορ. Επίσης είχε προπονήτρια τη Lia. Ο Tennys είχε δηλώσει το 2004 πως “στόχος μου είναι να γίνω επαγγελματίας. Για αυτό άλλωστε, τρώω κάθε μέρα 2-3 ώρες στο γήπεδο”. Ίνδαλμα του τότε ήταν ο “Mr. Vowel”, Younes El Anynaoui. “Μου αρέσει το σερβίς του και ο συνδυασμός του forehand. Στο Australian Open του 2003 είχε δώσει τη ρακέτα του σε ένα ballboy. Ενδεχομένως βέβαια, αυτό να διέλυσε την αυτοσυγκέντρωση του γιατί μετά έχασε από τον Roddick”.

Από τα 14 είχε αποφασίσει πως θα μπει στο ΤΟΡ100. Είχε καταλήξει πως διασκεδάζει όταν βρίσκεται στο γήπεδο, ότι του αρέσει πολύ να χτυπά “απλά” την μπάλα, ο ανταγωνισμός, το γεγονός ότι “είσαι μόνος στο γήπεδο και δεν έχεις να κρυφτείς πουθενά. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι ανταγωνισμός. Αν δεν μπορείς να το κάνεις, δεν πρέπει να παίζεις τένις”.

Όταν ήλθε η ώρα για σπουδές (βασικά, για να γίνει φοιτητής/αθλητής), διάλεξε... ω ναι, το University of Tennessee. Το 2011 έφτασε στους ημιτελικούς του μονού στο NCAA “και έγινε ξανά χιτ το “o Tennys που παίζει τένις, από το Tennessee”. Είναι ακόμα -online- φοιτητής και δίνει ένα μάθημα, κάθε εξάμηνο. Αυτό το εξάμηνο θα δώσει πληροφορίες επιστήμης. “Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν κενά διαστήματα μεταξύ των τουρνουά, αν δεν έχεις πάει σε κάποιο καλά. Κάνω τις προπονήσεις μου -δηλαδή, όσες ώρες και να προπονηθείς πάλι έχεις χρόνο- και μετά διαβάζω. Είναι ευχάριστο να ξεφεύγει το μυαλό σου”.

Κατάφερε να μπει στους 100 καλύτερους το περασμένο φθινόπωρο και σύντομα θα “καθίσει” στο Νο55. “Πήρε” το δεύτερο Challenger Tour, τον Φλεβάρη του 2017 (τρία χρόνια και δυο μήνες μετά το... σεφτέ). Ήταν ο πρώτος τίτλος, μετά την επέμβαση στο γοφό. Ήταν βέβαια, να μην πάρει φόρα και να σου τον στο κυρίως ταμπλό διοργάνωσης επιπέδου ATP Tour. Ποιος όμως, είναι ο νέος στόχος; Θα το σκεφτεί και θα σας πει. Προς το παρόν έχει άλλα θέματα. “Δεν έχω βγάλει αρκετά χρήματα έως τώρα. Αν τα καταφέρω, θα έχω επιτύχει ό,τι ήθελα. Η αλήθεια είναι πως μόλις μπήκα στο ΤΟΡ100, ένιωσα πως βρίσκομαι σε περίοδο επαναπροσδιορισμού. Εννοώ, αυτός ήταν ο στόχος μου και τον υλοποίησα, άρα πρέπει να βρω έναν νέο”.

Θέλει να φάει το κρέας, μέχρι το κόκκαλο

Για χρόνια ταξίδευε μόνος (δηλαδή, μόνο με τη μητέρα του) στα τουρνουά της ITF και τα Challenger. Πέρυσι προσέλαβε τον Jim Madrigal, επί σειρά ετών κόουτς του Belmont University. Ο Madrigal εμφανίστηκε στη συνέντευξη Τύπου, μετά το ματς με τον Thiem, με γυαλιά ηλίου. Όχι γιατί... την είδε κάπως, αλλά για να κρύψει τα δάκρυα του. Σε αυτή τη συνάντηση με τους δημοσιογράφους, ο Tennys αποκάλυψε ότι “έχουμε ένα slogan με τον προπονητή μου: να τρώμε το κρέας μέχρι το κόκκαλο. Στην παρούσα φάση, υπάρχει λίγο ακόμα ψαχνό, οπότε θέλουμε να το φάμε και αυτό”. Ο Madrigal πρόσθεσε ότι “τα περασμένα χρόνια, ο Tennys άφηνε ψαχνό πάντα, όπου και αν έπαιζε.

Το 2014 τραυματίστηκε. Διαλύθηκε ο αριστερός γοφός. Μπήκε στο χειρουργείο να διορθώσει το πρόβλημα και για ένα μήνα δεν μπορούσε να περπατήσει. “Είχα απογοητευτεί, γιατί ξέρετε πόσο σημαντική είναι η κίνηση στο τένις, έτσι;” είπε όταν πια είχε γιάνει. Για ένα μήνα σκεφτόταν πως ενδεχομένως να μην καταφέρει να επιστρέψει στα γήπεδα. Αυτή η σκέψη επέστρεψε στο μυαλό του, την περίοδο της αποθεραπείας.

Βλέπεις, ενώ οι γιατροί του έλεγαν πως είναι καλά και μπορεί να προπονηθεί, εκείνος είχε ενοχλήσεις, μαζί με οιδήματα και μώλωπες, γεγονός που σήμαινε ότι έπρεπε να περάσει περισσότερο χρόνο σε θεραπείες -και λιγότερο στα courts. Δεν τα παράτησε. Το 'χε πάρει απόφαση να γυρίσει. Το έκανε τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου. “Είχα απειλήσει τον εαυτό μου, ώστε να μην εγκαταλείπω. Υπήρξαν στιγμές, όταν δεν έβλεπα κάποια βελτίωση μολονότι προσπαθούσα πολύ σκληρά, που είπα “τι άλλο μπορώ να κάνω ώστε να περάσω καλά στη δεκαετία των 20; Είχα ένα “πρέπει”: να διαλέξω κάτι για το οποίο θα είχα μεγάλο πάθος. Ήταν το τένις”. Το πήρε λοιπόν, από την αρχή.

Πριν 18 μήνες έπαιζε στα “futures” και όπως λέει “ήταν πολύ δύσκολη διαδικασία, γιατί όλοι είναι πολύ καλοί, υψηλού επιπέδου και παλεύουν για ένα πολύ περιορισμένο αριθμό θέσεων. Νιώθω ευγνώμων που “αποφοίτησα” από αυτό, μέχρι ένα σημείο. Το σώμα μου άντεξε, ενώ είχα τη δυνατότητα να βελτιώσω και λίγο το παιχνίδι μου”.

Όταν δεν ασχολείται με το σπορ του, του αρέσει να διαβάζει βιβλία και να παίζει videogames. Τα βιντεοπαιχνίδια του αρέσουν τόσο που αν δεν ήταν τενίστας “θα ήμουν αποτυχημένος videogamer. Στα όνειρα μου έχω εναλλακτικό πλάνο, γιατί δεν είμαι αρκετά καλός -δυστυχώς. Διαφορετικά, θα ζούσα σαν να ήμουν σε διακοπές όλο το χρόνο και αυτό δεν το λες ρεαλιστικό πλάνο. Θα 'χε όμως, πλάκα να ήμουν καλός videogamer”. Πριν βγει στα courts, ακούει μουσική “κάτι να με χαλαρώνει”. Eίναι ενεργός στα social networks και αν τον ρωτάς, του αρέσει περισσότερο το Instagram. Στο Twitter όμως, έκανε κάτι που προκάλεσε χαμό.

Είναι, τελικά, ακροδεξιός;

Μετά τη νίκη επί του Thiem, δημοσιογράφος του ESPN τον ρώτησε για ένα retweet που είχε κάνει, πριν ένα μήνα, ανθρώπου δηλωμένα ταγμένου στον ακροδεξιό χώρο. Κίνηση που διαδέχθηκε η διαγραφή τιτιβισμάτων 18 μηνών. Καλά, μη φανταστείς ότι ήταν πολυγραφότατος. Είχε κάνει RT ένα σχόλιο για αεροπορική εταιρία, είχε γράψει ενθαρρυντικά μηνύματα για την εθνική ποδοσφαίρου των ΗΠΑ, κατά το Παγκόσμιο Κύπελλο, είχε ποστάρει μια τεράστια ακρίδα που είχε δει σε court και γενικά, δεν προκαλούσε. Αυτό που έκανε ήταν να αυτοσαρκάζεται. Είχε ξεκαθαρίσει και το πώς αντιλαμβάνεται τα social media, αναφέροντας στο βιογραφικό του ότι "γράφω όλα τα tweets πρώτα σε μια χαρτοπετσέτα, για να βάζω σε τάξη τις σκέψεις μου". Μετά όμως, το αμφιλεγόμενο retweet, έγινε χαμός από τους followers -μεταξύ των οποίων ήταν πολλοί ακροδεξιοί, μετά το 2016 που είχε στηρίξει τη θεωρία συνομωσίας με τίτλο "Pizzagate" (διαρροή emails συνεργάτη της Hillary Clinton, στα οποία -βάσει της συνομωσίας- υπήρχαν κρυφά μηνύματα για human trafficking σε διάφορα εστιατόρια των ΗΠΑ).

Πίσω στη συνέντευξη Τύπου, ο προπονητής του πήγε να τον σώσει, αλλά ο Sandgren πήρε το λόγο και εξήγησε πως "δεν απασχολούμαι με το αν κάποιοι με θεωρούν αμφιλεγόμενη ως προσωπικότητα. Στο μυαλό μου το ποιον ακολουθείς στο Twitter δεν σημαίνει κάτι. Οι πληροφορίες που βλέπεις δεν καθορίζουν τι σκέφτεσαι ή τι πιστεύεις. Είναι τρελό να το σκέφτεστε αυτό. Είναι τρελό να υποθέτετε ότι “α, επειδή ακολουθεί αυτόν τον τύπο, πιστεύει ό,τι πιστεύει και αυτός ο τύπος. Αυτό είναι γελοίο. Δεν λειτουργεί έτσι η πληροφόρηση. Αν παρακολουθείτε ειδησεογραφικά δίκτυα, δεν σημαίνει πως συμφωνείτε με όσα βλέπετε ή με όσα “βγάζει” προς τα έξω το δίκτυο που έχετε στην τηλεόραση”.

Μετά ενθάρρυνε δημοσιογράφο να τον ρωτήσει για τα “πιστεύω” του και εξήγησε ότι “βρίσκω διάφορα περιεχόμενα ως ενδιαφέροντα, αλλά δεν τα ασπάζομαι. Είμαι Χριστιανός και ακολουθώ το Θεό. Αυτό είναι το μόνο που στηρίζω”. Τώρα μπορεί να αφοσιωθεί στη δουλειά του;

Πηγές: baseline.tennis.com, Reuters, atpworldtour.com, DEUCE Magazine, USA Today, The Washington Post.

Photo Credits: AP