Υπερηφανεύεται ότι είναι ο μεγαλύτερος συλλέκτης με φανέλες σε όλη τη χώρα. Έχει στην κατοχή του πάνω από 1.000 (!) και ορισμένες εξ αυτών αποτελούν πραγματικά κειμήλια. Όπως λέει ο ίδιος, όνειρό του είναι να διατηρήσει ζωντανή την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και οι αφηγήσεις του για το πώς έχει αποκτήσει πολλές από αυτές, είναι πραγματικά μοναδικές. Δεν διστάζει μάλιστα να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη, αν θέλει να αποκτήσει μια, ειδικά αν είναι συλλεκτική και δυσεύρετη. Έχει τρέλα, πάθος, μεράκι, έχει δικτυωθεί με συλλέκτες απ' όλο τον κόσμο και μεγάλα αστέρια του ελληνικού ποδοσφαίρου τον έχουν βοηθήσει στο σπουδαίο και ιδιαιτέρως δύσκολο εγχείρημά του.

Ο Θεόφιλος Αδαμάκης -περί ου ο λόγος- είναι από το Ηράκλειο της Κρήτης, εκεί ζει μόνιμα και αγαπάει παθολογικά τον Ολυμπιακό και την Εθνική Ελλάδας. Έχει ταξιδέψει παντού με τους ερυθρόλευκους και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, έχει δώσει πραγματικές "μάχες" για να αποκτήσει αρκετές από τις φανέλες που κοσμούν τη συλλογή του και μας αφηγείται τις πιο εντυπωσιακές. Οι ιστορίες του γεμίζουν ολόκληρο τόμο και τις μεταφέρει με περίσσιο πάθος. Αγαπάει πολύ αυτό που κάνει και δεν έχει καμία διάθεση να το σταματήσει. Ίσα ίσα μάλιστα, σκοπός του είναι να αποκτήσει και άλλες.

Ο Νίκος Νιόπλιας, ο Νίκος Αναστόπουλος, ο Τάσος Μητρόπουλος, ο Σταύρος Παπαδόπουλος, ο Γιάννης Γκαϊτατζής, ο Σάββας Κωφίδης, ο Νίκος Τσιαντάκης, ο Τάκης Νικολούδης, ο Μελέτης Περσίας, ο Αντώνης Μήνου, ο Γιάννης Καλιτζάκης και ο Κώστας Μπατσινίλας είναι αυτοί που τον έχουν βοηθήσει τα μέγιστα στο εγχείρημά του. Οι Νιόπλιας και Αναστόπουλος μάλιστα, του έχουν δώσει όλη τη συλλογή τους, ενώ ο "μουστάκιας" τού έχει χαρίσει και το χάλκινο παπούτσι που κατέκτησε το 1983, όταν είχε βγει τρίτος σκόρερ στην Ευρώπη. Ναι, βρίσκεται στα χέρια του Θεόφιλου Αδαμάκη. Ο ίδιος ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας του στο Sport24.gr.

Πώς ξεκίνησε όμως την δραστηριότητά του; Πώς του μπήκε το μικρόβιο να αποκτά φανέλες αθλητών; "Από μικρός, μου άρεσε το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Είμαι Ολυμπιακός και αγαπάω και την Εθνική Ελλάδας. Ήθελα να έχω κάτι από την ιστορία τους. Έτσι, άρχισα να ζητάω φανέλες από αθλητές. Πιο μικρός, δούλευα σε ξενοδοχεία που φιλοξενούνταν οι αποστολές των ομάδων που κατέβαιναν στην Κρήτη. Πήγαινα και ζητούσα φανέλες αναμνηστικές. Μετά που δούλευα σε αεροπορική εταιρεία, ήμουν συνοδός και βρισκόμουν κοντά στους παίκτες, στους προέδρους, σε στελέχη των ομάδων και έπαιρνα φανέλες. Κάπως έτσι άρχισε να μεγαλώνει η συλλογή", αφηγείται αρχικά ο Θεόφιλος και συνεχίζει:

Έχω 150 φανέλες από τον Νιόπλια και 70 από τον Αναστόπουλο, μαζί με το χάλκινο παπούτσι

"Επίσης, για 15 χρόνια έχω εργαστεί ως αθλητικός συντάκτης στο Ηράκλειο και είχα ακόμα μεγαλύτερη πρόσβαση. Μετά, από τον ΟΦΗ και τον Εργοτέλη που ήξερα παίκτες, ζητούσα στοχευμένες φανέλες. Υπήρξα και τηλεοπτικός παρουσιαστής και παραγωγός, καλούσα κόσμο και ζητούσα επίσης φανέλες. Είχα πλέον πολύ καλές σχέσεις με όλους τους παίκτες, ειδικά του ΟΦΗ και της Εθνική. Έχω όλη τη συλλογή του Νιόπλια με 150 φανέλες, έχω από τον Μαχλά, τον Κολιτσιδάκη, ο Αναστόπουλος μού έχει δώσει όλη του την συλλογή, 70 εμφανίσεις. Ανάμεσά τους είναι εμφανίσεις του Ταρντέλι, του Κόντι, του Φαν Μπάστεν. Με αποκορύφωμα, ότι έχω το χάλκινο παπούτσι που έχει κερδίσει. Το λέω και ανατριχιάζω. Έχω την τελευταία του φανέλα με την Εθνική, το 1988 στη Ρουμανία. Είναι ακόμα πρώτος σκόρερ".

Στη συνέχεια, με τα socia media και κυρίως με το Facebook άρχισα να έχω επαφές με ξένους συλλέκτες. Έτσι μπήκα στην διαδικασία να δικτυωθώ με όλο τον κόσμο. Ο έναν έπαιρνε τον άλλον. Ζητούσα φανέλες, έδινα και κάπως έτσι έγινε. Έχω πάνω από 1.000 φανέλες. Η συλλογή μου είναι κυρίως από Ολυμπιακό και Εθνική. Από την Εθνική, μου λείπουν 7-8 σχέδια, έχω σχεδόν όλες τις φανέλες από το 1965 και μετά. Έχω του Κούδα, του Σιδέρη, του Γαλάκου, του Κρητικόπουλου, του Αναστόπουλου, του Μητρόπουλο, του Μίχου. Όλους σχεδόν τους έχω στη συλλογή μου".

Από το '75 και μετά δεν έχω μόνο δυο ερυθρόλευκες. Έχω του Μανωλά από το πρώτο ματς της ΑΕΚ στο Ch. League

Δεν χρειάζεται ερωτήσεις. Τις δημιουργεί και τις απαντά μόνος του. Συνεχίζουμε, λοιπόν, με την αφήγησή του: "Έχω πάνω από 30 φανέλες από το Μουντιάλ του 1994 που είχα πάει μάλιστα. Έχω πολλές από το Euro 2004 που το πήραμε, από το Euro 2008, από το Euro 2012. Δεν έχω χάσει διοργάνωση με την Εθνική που να μην έχω πάει. Και με τον Ολυμπιακό έχω κάνει πάνω από 60 ταξίδια. Και μπάλα και μπάσκετ και πάει λέγοντας. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Νιόπλια, τον Αναστόπουλο, τον Μητρόπουλο, τον Περσία, τον Μπατσινίλα, τον Καλιτζάκη, τον Μαχλά, τον Τσιαντάκη, τον Κωφίδη, τον Νικολούδη. Με αγαπάνε σαν παιδί τους. Με βοηθούσαν και με άλλους παίκτες.

Έχω πάρει φανέλες και από φιλάθλους και από άλλους συλλέκτες. Έχω πάνω από 300-400 κομμάτια του Ολυμπιακού από τη δεκαετία του 70', του 80' και όχι μόνο. Από το 1975 και μετά, δεν έχω μόνο δυο ερυθρόλευκες και τις ψάχνω κυρίως με ξένους να τις βρω. Έχω φυσικά και αντιπάλων του Ολυμπιακού στα Κύπελλα Ευρώπης. Του Άγιαξ όταν παίξαμε το 1983, του Αμβούργου, της Νάπολι, της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και από πολλές άλλες ομάδες. Έχω φανέλες του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΟΦΗ. Έχω την φανέλα του Μανωλά από τον πρώτο αγώνα της ΑΕΚ στο Champions League".

Είναι φίλος με πολλούς ποδοσφαιριστές. Έχει άριστες σχέσεις μαζί τους και τον βοηθούν σε κάθε ευκαιρία. Δεν υπάρχει περίπτωση να τους ζητήσει κάτι και να μην τον εξυπηρετήσουν. Βέβαια, υπάρχουν και οι... στραβές, όπως συνέβη μια φορά με τον Μανιάτη, όμως και εκεί βρήκε τη λύση, έστω και αν χρειάστηκε να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Είπαμε, μπροστά στην αγάπη του να μεγαλώνει τη συλλογή του και να αποκτά φανέλες που για τον ίδιο (και όχι μόνο) έχουν αξία, δεν λογαριάζει τίποτα.

Έδωσα 500 ευρώ για να πάρω φανέλα του Μανιάτη που προοριζόταν για μένα και κατέληξε καταλάθος σε άλλον

Θα σου πω μια ιστορία από αγώνα της Εθνικής με τον φίλο μου τον Μανιάτη. Το 2012 που παίξαμε στο Euro σε Ουκρανία και Πολωνία, ήμουν στο γήπεδο στον αγώνα που νικήσαμε τη Ρωσία και περάσαμε στα προημιτελικά. Έχω συνεννοηθεί μαζί του για το πού θα κάθομαι. Του έχω πει 'θα με δεις μπροστά μπροστά, να μου δώσεις τη φανέλα μετά το ματς. Μη τυχόν και δε μου τη δώσεις'. Μου λέει 'μείνε ήσυχος'. Έρχεται, λοιπόν, μετά το ματς και ήταν τόσο κουρασμένος που αντί να μου τη δώσει χέρι χέρι, μου την πέταξε και αυτή κατέληξε δυο θέσεις πιο δίπλα και την πήρε άλλος. Του λέω 'φιλαράκι, για μένα ήταν' και μου απαντάει 'και εμένα τι με νοιάζει'. Έβγαλα τότε 500 ευρώ από τη τσέπη μου, του λεω 'πάρτα και δώσε μου την'. Φυσικά, την πήρα. Του το είπα την επόμενη μέρα του Μανιάτη και μου απάντησε πως από την κούραση δεν μπορούσε να κάνει ούτε βήμα παραπάνω.

Έχω και άλλη μια ιστορία με τον Μανιάτη από το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Στο 0-0 με την Ιαπωνία, πήρα και τη δικιά του και του Καρνέζη. Καταλαβαίνουν που κάθομαι και ήρθαν να μου τις δώσουν χέρι με χέρι. Βέβαια, πήγε η ψυχή μου στην κούλουρη μέχρι να την πάρω στα χέρια μου. Τι έγινε; Μετά το φινάλε του ματς, πήγε ένας Γιαπωνέζος παίκτης, τον σταμάτησε και του ζήτησε ανταλλαγή. Δεν του την έδωσε όμως, του είπε όχι και ήρθε ταυτόχρονα με τον Καρνέζη και μου τις έδωσαν. Μας έβγαζαν και φωτογραφίες".

Ο Θεόφιλος δεν κρύβει ότι αγαπάει παθολογικά τον Ολυμπιακό από μικρό παιδί. Μάλιστα, επειδή στο Ηράκλειο τον γνωρίζουν καλά, έχει υπάρξει και περιστατικό, όπου αποτέλεσε σύνθημα στα χείλη των φίλων της ΑΕΚ σε ντέρμπι στο Γεντί Κουλέ και κάπως έτσι ήρθε και η γνωριμία του με τον Τάσο Μητρόπουλο. Ο ίδιος εξιστορεί τι συνέβη σε εκείνο το παιχνίδι Καθαρά Δευτέρα το 2001, όπου η Ένωση έπαιξε με τον Ολυμπιακό ως γηπεδούχος, επειδή ήταν τιμωρημένη η έδρα της.

Με έβριζαν οι ΑΕΚτζήδες στο γήπεδο εν χορώ. Μου λέει ο Μητρόπουλος, κάτσε εδώ, δεν θα σε πειράξει κανείς

"Όταν ήμουν συντάκτης στην Κρήτη, με ήξεραν όλοι. Σε ένα ΑΕΚ - Ολυμπιακός το 2001, ήμουν γήπεδο. Με είδαν οι ΑΕΚτζήδες και με έβριζαν στο γήπεδο εν χορώ. Γελούσα, δεν μπορούσα να το πάρω στα σοβαρά. Τους εκνεύρισε αυτό και ορισμένοι μπήκαν μέσα. Μάλιστα, μου έβαλε χέρι η αστυνομία ότι δυναμιτίζω το κλίμα, με πήραν άρον άρον και με έβαλαν να κάτσω δίπλα στον πάγκο του Ολυμπιακού. Με ρώτησε ο Τάσος Μητρόπουλος τι έγινε και μου λέει 'κάτσε εδώ, δεν θα σε πειράξει κανείς'. Μετά τον αγώνα, είπε στον Κούλη Καραταΐδη να μου δώσει τη φανέλα και το έκανε, δίνοντάς μου και το περιβραχιόνιο".

Οι ιστορίες του είναι ανεξάντλητες. Κάθε φανέλα έχει και την ιστορία της, την μοναδικότητά της, την αξία της. Για τον ίδιο είναι μια κατάκτηση, μια μικρή "νίκη" και κάνει ό,τι μπορεί από τη μεριά του για να μεγαλώνει τη συλλογή του.

Ο Νιόπλιας μού έχει δώσει τη φανέλα του Μπατιστούτα από το '94, έχω και του Κανίγια από τον Κολιτσιδάκη

"Ένας ποδοσφαιριστής, δεν θέλω να πω όνομα, μου έχει στείλει ένα δέμα και λείπουν από μέσα δυο φανέλες, μια του Ολυμπιακού και μια της Εθνικής. Δεν μου τις έστειλε αυτές και τον πήρα τηλέφωνο. Επέμεινα ότι τις ήθελα, διότι το είχαμε συμφωνήσει. Μου λέει λοιπόν 'αύριο μεθαύριο, μπορεί να κάνει η κόρη μου κανένα παιδι, να μην έχει κάτι από τον παππού της;'. Τότε, γυρίζω και του λέω 'να είσαι σίγουρος ότι θα έρθω εγώ στο μαιευτήριο και θα σου τις δώσω'. Μου τις έστειλε την επόμενη μέρα".

Όπως προαναφέρθηκε, στη συλλογή του υπάρχουν και φανέλες άλλων ομάδων, όπως του ΟΦΗ. "Έχω την ιστορικότερη φανέλα του ΟΦΗ, αυτή από τον τελικό του Κυπέλλου το 1987 με τον Ηρακλή, του Γιάννη Μιχαλήτσου. Τον πήρα τηλέφωνο και του λέω ότι θα ήθελα μια φανέλα του. Μου απαντά 'ευχαρίστως, αλλά τα έχω δώσει όλα, όχι μόνο του ΟΦΗ, αλλά και του Άρη'. Με παίρνει δυο μέρες μετά μόνος του και μου λέει 'Θεόφιλε, δεν θα το πιστέψεις. Η γυναίκα μου έχει φυλάξει μια εμφάνιση σε μέρος που δεν μπορούσα να βρω, εκεί που έχω τα βαφτιστικά των παιδιών μου. Έχω την φανέλα του τελικού'. Μου την έδωσε. Κάλτσες, σορτσάκι και φανέλα".

Φυσικά, από τις ιστορίες του δεν θα μπορούσε να λείπει ο Νίκος Νιόπλιας, με τον οποίον διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις: "Πήγα σπίτι του. 'Επιτέλους Θεόφιλε να φύγει η σαβούρα. Έχω γεμίσει τρεις ντουλάπες', μου λέει η γυναίκα του. Μου τις έδωσε όλες. Ο Νίκος μού έδωσε τη φανέλα του Μπατιστούτα από το Μουντιάλ του '94, έχω από εκείνον και μια φανέλα του Λίνεκερ από ματς με την Αγγλία το 1989. Από τον Κολιτσιδάκη έχω φανέλα του Κανίγια. Ο Γιώτης Τσαλουχίδης μού έχει δώσει μέχρι και τη δάδα από τη λαμπαδηδρομία του 2012 στη Βέροια, ο Σταύρος Παπαδόπουλος, ο μεγάλος αρχηγός του Ολυμπιακού, μου έχει δώσει τη μπλε φανέλα με τον Άγιαξ, το λάβαρο του αρχηγού που αντάλλαξε με τον αρχηγό των Ολλανδών. Πρόκειται για μουσειακά κομμάτια".

Ο Θεόφιλος Αδαμάκης βλέπει ακόμα πιο μακριά. Το μεγάλο του όνειρο δεν είναι άλλο από το να δει πολλά από τα κομμάτια της συλλογής του να κοσμούν το Μουσείο του αγαπημένου του συλλόγου, το οποίο κατά τη γνώμη του πρέπει να είναι ακόμα μεγαλύτερο από το τωρινό, το οποίο βρίσκεται στο γήπεδο "Γ. Καραϊσκάκης" και για το οποίο έχει κάνει αφιέρωμα το Sport24.gr στα 94α γενέθλια του συλλόγου.

Οι φανέλες και η ιστορία δεν έχουν χρώματα

"Έχω όνειρο ζωής να περάσω στην ιστορία του Ολυμπιακού, να αποτελέσω κομμάτι της. Πρέπει να το δει ο Βαγγέλης Μαρινάκης και να φτιάξει ένα Μουσείο αντάξιο του συλλόγου, να στεγάσει αντικείμενα απ' όλα τα αθλήματα του συλλόγου και να βρεθεί μια φόρμουλα να στεγαστεί εκεί ένα κομμάτι της συλλογής μου. Θα ήταν πολύ όμορφο να δούμε την εξέλιξη της φανέλας της Εθνικής στο πέρασμα των δεκαετιών με τους διεθνείς παίκτες του Ολυμπιακού. Επίσης, έχω τρομερά κομμάτια και από τον Παναθηναϊκό. Έχω από μεγάλα αιώνια ντέρμπι. Πρέπει να είναι αυτά στο Μουσείο του Ολυμπιακού.

Υπάρχει φανέλα της Μπαρτσελόνα στο Μουσείο της Ρεάλ και αντιστοίχως σε άλλα Μουσεία μεγάλων συλλόγων βλέπουμε φανέλες των αντιπάλων. Οι φανέλες και η ιστορία δεν έχουν χρώματα. Πρέπει να μπορούν τα Μουσεία να προσελκύσουν κόσμο και από άλλες ομάδες, να πηγαίνουν σχολεία. Στο Μάντσεστερ έχει ειδική προθήκη ο Μπέκαμ, στη Λίβερπουλ ο Τζέραρντ, στη Μπαρτσελόνα ο Μέσι. Πρέπει να έχει δική του βιτρίνα ο Αναστόπουλος, έτσι νομίζω.

Εγώ τα μαζεύω γιατί θέλω να σώσω την ιστορία του Ολυμπιακού και της Εθνικής, διότι πολλές φανέλες έχουν περάσει σε χέρια ξένων παικτών ή συλλεκτών και με λυπεί που οι παίκτες οι δικοί μας δεν τα έχουν σε υπόληψη. Πολλοί παίκτες τα έχουν πεταμένα σε βαλίτσες και σε υπόγεια και έχουν καταστραφεί από υγρασία, έχουν πιάσει σκόρους ένα κάρο φανέλες. Εγώ θέλω να τις σώσω και να πάνε εκεί που τους αρμόζει. Έχω ξοδέψει μεγάλα ποσά σε ξένους για να τους πείσω να μου δώσουν αυτά τα αντικείμενα πίσω".

Έχω τη φανέλα του Μαραντόνα από τον τελικό του Κυπέλλου UEFA που πήρε η Νάπολι

Εκτός από φανέλες, ο Θεόφιλος Αδαμάκης έχει και αντικείμενα. Όταν του κάναμε τη σχετική ερώτηση, έκανε ειδική μνεία στον Γιάννη Γκαϊτατζή: "Ο μύθος του Ολυμπιακού, αυτός που έχει τις περισσότερες συμμετοχές με τη φανέλα του, ο Γιάννης Γκαϊτατζής, μου έχει δώσει τα δυο μετάλλια του νταμπλ του 1973. Είναι η χρονιά που γεννήθηκα και για μένα έχουν ιδιαίτερη αξία". Παράλληλα, έχει πολλά λάβαρα από μεγάλα παιχνίδια, μετάλλια και άλλα σημαντικά αντικείμενα που αποτελούν κειμήλια με ιστορική αξία".

Φυσικά, την τεράστια συλλογή του κοσμούν και φανέλες μεγάλων παικτών ξένων ομάδων. Τα ονόματα προκαλούν ανατριχίλα. Μαραντόνα, Καρέκα, Αλεμάο, Μπατιστούτα, Ματέους, Ζίκο, Γκιγκς, Γκούλιτ, Λίνεκερ, Ρόμπσον και πολλοί ακόμη. Φανέλες που τις έχουν φορέσει οι ίδιοι, φανέλες που τις έχουν ιδρώσει στο γήπεδο και έχουν αξία και ιστορία, όσο και το βαρύ όνομά τους στην πλάτη.

" Έχω τη φανέλα του Μαραντόνα από τον τελικό του Κυπέλλου UEFA που πήρε η Νάπολι. Μου την έδωσε ο επόπτης Κουναλάκης. Από εκείνο το ματς έχω και του Καρέκα. Επίσης, έχω του Μπατιστούτα, του Κανίγια όπως προανέφερα από το Μουντιάλ του 1994, του Ματέους από το Κύπελλο Εθνών του 1980, του Μπράιαν Ρόμπσον από το ματς στο Καυτανζόγλειο κόντρα στην εθνική Αγγλίας, του Φαν Μπάστεν από το 1-1 στην Ολλανδία με το γκολ του Σαραβάκου, του Λίνεκερ το 1989. Έχω την εμφάνιση του σκόρερ του πρώτου γκολ του Άγιαξ στον τελικό του Γουέμπλεϊ το 1971, του Φαν Ντάικ.

Να πω βέβαια ότι δεν έχω μονάχα ποδοσφαιρικές εμφανίσεις. Έχω πολλές φανέλες τόσο του μπάσκετ όσο και του βόλεϊ. Έχω του Φιλίππου, του Σούμποτιτς και του Δοξάκη από τις μεγάλες Πέμπτες του Άρη, του Διαμαντίδη από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, είναι στα χέρια μου η τελευταία φανέλα του Χριστοδουλουλου απο την Ατλάντα το '96, του Καμπούρη από το πρώτο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού το 1992, του Τριανταφυλλίδη στο βόλεϊ από το πρώτο ευρωπαϊκό με τη Βούπερταλ το 1996 και φυσικά φανέλα του με την Εθνική. Φυσικά, έχω φανέλα και του μεγάλου κεντρικού, του Σωτήρη Αμαριανάκη".

Είναι στα χέρια μου η τελευταία φανέλα του Χριστοδουλουλου απο την Ατλάντα το '96

Κλείνοντας, εύλογο είναι να σκεφτεί κάποιος πώς μπορεί κάποιος να έρθει σε επαφή μαζί του, που θέλει να δει τη συλλογή του: "Μπορεί να με βρει στο Facebook και στο Instagram. Όποιος έχει φανέλα Εθνικής και μεγάλων ομάδων πριν το 1992, να μου τις στείλει φωτογραφία μπρος πίσω και να είναι σίγουρος ότι δεν θα βγει χαμένος. Αλλά φυσικά και κάποιο ιστορικό αντικείμενο".

ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ:

Ο Θεόφιλος Αδαμάκης μαζί με τον Νίκο Μαχλά και περιχαρής μπροστά σε συλλογή από φανέλες

Φανέλα του Τάσου Μητρόπουλου με τον Ολυμπιακό από παιχνίδι του Champions League

Φανέλα του Ολυμπιακού από την δεκαετία του '80 και ανήκει στον Νίκο Βαμβακούλα

Μια από τις πολλές εμφανίσεις της Εθνικής μας ομάδας και ανήκε στη συλλογή του Νίκου Αναστόπουλου

Γαλανόλευκη φανέλα του Τάκη Νικολούδη από παιχνίδι της Εθνικής Ελλάδας το 1980

Ο Νίκος Αναστόπουλος προσφέρει με χαμόγελο τη μεγάλη συλλογή του στον Θεόφιλο Αδαμάκη

Η φανέλα του Γιάννη Μιχαλήτσου από τον τελικό Κυπέλλου ΟΦΗ - Ηρακλής με τροπαιούχους τους Κρητικούς

Η φανέλα του Στέλιου Μανωλά από τον πρώτο αγώνα της ΑΕΚ στο Champions League

Δεν θα μπορούσε να λείπει από τη συλλογή του μια εμφάνιση του σπουδαίου Βασίλη Χατζηπαναγή

Φανέλα του Σάββα Κωφίδη την περίοδο που έφυγε από τον Ολυμπιακό και πήγε στον Άρη

Φανέλα της Σαμπντόρια από τα ευρωπαϊκά παιχνίδια με τον Ολυμπιακό το 1990

Το 10 το καλό του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα από τον τελικό του Κύπελλου UEFΑ το 1989 με τη Νάπολι