One man(tzios) show

Έχει σκίσει συμβόλαιο, έχει έλθει σε ανοιχτή αντιπαράθεση με ανθρώπους που ήξερε πως θα μπορούσαν να του κάνουν την καριέρα -και κατά συνέπεια τη ζωή- δύσκολη, έχει κάνει λάθη, τα έχει παραδεχθεί και έχει διαχειριστεί τον εαυτό του κατά τρόπο που να είναι συνεπής με τις αρχές του, ανεξάρτητα από το κόστος.

Να, για παράδειγμα ξέρει πως το στιλ που έχει παραπέμπει σε τεμπέλη. "Είναι κάτι που το έχω ακούσει πολλές φορές. Στο παιχνίδι ποτέ δεν τεμπελιάζω. Έτσι είναι το στιλ μου. Προσπάθησα μέσα στα χρόνια να βελτιωθώ, αλλά δεν μπορώ να γίνω και Μπολτ!" λέει ο Βαγγέλης Μάντζιος, σε μια συνέντευξη ζωής που παραχώρησε στο Sport24.gr και εξηγεί μεταξύ πολλών άλλων, τι θα έκανε αν... είχε τη στερνή γνώση, πρώτα.

Πιστός στις αξίες του, τρελός με τα tattoos

Ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του Λεβαδειακού και μέλος της παρέας των εχόντων περισσότερα γκολ έως την 6η αγωνιστική της Super League -μαζί με τους Φορτούνη, του Ολυμπιακού και Γιάννου, του Αστέρα Τρίπολης που επίσης έχουν σκοράρει πέντε φορές- είναι αδιαμφισβήτητα, μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Το ξέρει και αναγνωρίζει τις αιτίες. Παρ' όλα αυτά, επιμένει να παραμένει πιστός στον εαυτό του, στα "θέλω" του και να αδιαφορεί για το... καλό του, έτσι όπως διατυπώνεται από ανθρώπους που τον παρακολουθούν, αλλά δεν ζουν τη ζωή του. Εκείνος, που τη ζει, αποφάσισε μεταξύ άλλων το τελευταίο καλοκαίρι να μείνει εκεί που ήταν -μολονότι είχε προτάσεις-, γιατί περνά καλά.

Εντός των τεσσάρων γραμμών, αλλά και εκτός μαζί με την σύζυγο του, Ειρήνη και την ενός έτους κόρη του, Ραφαέλα, η οποία έκανε... παρεμβάσεις στη συζήτηση μας, διότι ήθελε την προσοχή του μπαμπά της. Εκείνος πριν μόλις τρεις εβδομάδες, απέκτησε το δεύτερο tattoo που σχετίζεται με τη βασίλισσα του." Είναι ένα Ρ με μια κορώνα, στο λαιμό". Πού έχει φτάσει ο αύξοντας αριθμός; " Δεν θυμάμαι πόσα tattoos έχω. Θέλω να 'χω πάνω μου όσα με ενδιαφέρουν, όσα με αντιπροσωπεύουν. Διαβάζω πολύ και κρατώ τις φράσεις που μ' εκφράζουν". Όσα αντιπροσωπεύουν τις αξίες του " στις οποίες φροντίζω να μένω πιστός. Μου αρέσει να είμαι ειλικρινής" ακόμα και αν αυτό δεν αρέσει στους άλλους.

Μετά τα όσα έζησε, είναι οπαδός της φράσης " κάθε εμπόδιο για καλό". "Είναι κάτι που σκέφτομαι πάντα. Γενικά θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είμαι αισιόδοξος και θετικός άνθρωπος. Και, ναι, κάνω και του κεφαλιού μου πολλές φορές. Φαίνεται και από τα tattoos μου. Έχω μια ρήση του Μαχάτμα Γκάντι ("Κανείς δεν μπορεί να με πληγώσει χωρίς τη συγκατάθεσή μου"), μια του Όσκαρ Ουάιλντ ("δεν θέλω να μου δίνεις συμβουλές, μπορώ να κάνω και μόνος μου λάθη"), αλλά και το "μη μετανιώνεις για τίποτα, γιατί κάποτε ήταν ακριβώς αυτό που ήθελες".

Η αρχή στις γειτονιές, όταν μοιράστηκε μεταξύ ποδοσφαίρου και μπάσκετ

Για να τον καταλάβουμε όσο το δυνατόν καλύτερα, μηδενίσαμε το κοντέρ. Γυρίσαμε στην παιδική του ηλικία, στην αρχή της ιστορίας: στη γειτονιά του Νέου Κόσμου, όπου μεγάλωσε, ως ο πρωτότοκος γιος του Ζώη και της Γεωργίας Μάντζιου. Ένα χρόνο αργότερα, η οικογένεια έγινε τετραμελής με την άφιξη της Ματίνας και 13 χρόνια μετά εμφανίστηκε στην... εικόνα ο Σταύρος. Τότε ακόμα υπήρχαν γειτονιές και χώροι για να συναντιούνται τα παιδιά και να "στήνουν" παιχνίδια. " Έτσι ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο. Στη γειτονιά. Η αλήθεια βέβαια, είναι ότι έπαιζα και μπάσκετ. Το λάτρευα. Και τα δυο σπορ ήταν το χόμπι μου. Σε αυτές τις ηλικίες, μέχρι εκεί φτάνεις. Δεν πας πιο μακριά. Κάνεις ό,τι σε διασκεδάζει".

Μου έλεγαν τα καλύτερα και μια μέρα μου έδωσαν το περιβραχιόνιο

Με την παρότρυνση του πατέρα του "που έπαιζε ποδόσφαιρο, όχι επαγγελματικά, αλλά ασχολείτο σε ερασιτεχνικό επίπεδο" στα 7 του χρόνια εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής του Πανιωνίου. Θυμάται ακόμα την εποχή που ως παιδί απολάμβανε να βρίσκεται στα ματς, με την ιδιότητα του ballboy. " Περνούσαν τα χρόνια στο παιδικό, από εκεί στο εφηβικό και άρχισα να αντιλαμβάνομαι όλο και περισσότερο πως κάτι κάνω καλά. Όλοι γύρω μου έλεγαν τα καλύτερα. Κάποια στιγμή μου έδωσαν και το περιβραχιόνιο. Τότε το έδιναν στον καλύτερο παίκτη του τμήματος".

Θα σου θυμίσω πως ήταν διαφορετική εποχή. Δεν υπήρχε ανταγωνισμός τρελός, γιατί δεν υπήρχαν συμβόλαια ή "σκάουτς" και μάνατζερ που να σε προσεγγίζουν από τόσο νωρίς. Οι συμπαίκτες μου ήταν η παρέα μου. Πανηγυρίζαμε όλοι μαζί της επιτυχίες. Υπήρχε ακόμα εκείνη η αθωότητα που τα κάνει όλα πιο απλά". Η οικογένεια του ήταν εκεί να τον στηρίζει, με ό,τι τρόπο διέθετε. "Θυμάμαι τον πατέρα μου, ο οποίος διατηρούσε ένα μαγαζί με μαναβική δίπλα στο Hilton, να το κλείνει νωρίτερα για να με πάει στις προπονήσεις ή να μην το ανοίγει καθόλου. Έκανε πολλές θυσίες και τον ευχαριστώ".

Εκείνος συνέχισε να παίζει ποδόσφαιρο στον Πανιώνιο και μπάσκετ στη γειτονιά, έως τα 15. " Δεν ήμουν σε ομάδα, έκανα κάποιες προπονήσεις με τον Θρίαμβο. Είχα όμως, τρέλα. Για να καταλάβεις και τώρα πιο πολύ μπάσκετ βλέπω στην τηλεόραση. Τι μου αρέσει να παρακολουθώ; Τα πάντα. Έως και παιχνίδια της Α2. Πέρυσι πήγαινα στα παιχνίδια του Λεβαδειακού. Να, και τώρα που έχουμε διακοπή στο πρωτάθλημα, έχω κανονίσει να παίξω μπάσκετ με φίλους. Είμαι γκαρντ. Παίζω και στη θέση "1" και στο "2"" και ενδεχομένως αν δεν ήταν ο κύριος Ζώης να επέλεγε την πορτοκαλί μπάλα αντί της ασπρόμαυρης. Αλλά... ήταν, οπότε ας πάμε παρακάτω.

Είχα συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό

" Όταν ήμουν στην Κ17, με είχαν καλέσει να κάνω προπονήσεις με την πρώτη ομάδα. Στις ακαδημίες, υπό τις οδηγίες του Στέλιου Μπραουδάκη, έπαιζα ως δεκάρι, γιατί είχα καλή τεχνική. Ο κ. Μπραουδάκης ήταν προπονητής μου για 3-4 χρόνια και στο διάστημα αυτό με έβλεπε να σκοράρω, οπότε κάποια στιγμή αποφάσισε να με βάλει πιο κοντά στην περιοχή για να είμαι και πιο κοντά στο τέρμα". Και έτσι έγινε η μετακόμιση. " Στα 17 με έδωσαν για ένα χρόνο δανεικό στον Πανιώνιο Καλλιθέας, που έπαιζε στο ερασιτεχνικό. Προπονητής μου ήταν ο Γιάννης Χατζηράπτης. Θέλω να πω ότι μαζί με τον κ. Μπραουδάκη ήταν οι προπονητές που επηρέασαν θετικά την καριέρα μου και τους ευχαριστώ για όσα μου πρόσφεραν".

Ακολούθησε η επιστροφή στον Πανιώνιο " και μετά τη δεύτερη χρονιά είχα προτάσεις από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Είχε μεσολαβήσει και η συμμετοχή μου στην Εθνική Ελπίδων, όπου είχα καταφέρει να κάνω αισθητή την παρουσία μου". Ήταν πιο κοντά στον Ολυμπιακό. " Είχαμε μιλήσει με τον κ. Λούβαρη και είχαμε έλθει σε συμφωνία". Αλλά δεν άνηκε στον εαυτό του... Άνηκε στον Πανιώνιο και ο τότε πρόεδρος του συλλόγου, Αχιλλέας Μπέος αποφάσισε πως θα τον πουλούσε, μαζί με τον Αλέξανδρο Τζιόλη, στον Παναθηναϊκό. " Ακολούθησε ραντεβού με τον Σπύρο Λιβαθηνό, η συμφωνία και το συμβόλαιο".

Από τέταρτη λύση, έγινε βασικός

Είμαστε στην αγωνιστική περίοδο 2005-06, με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη στην ιδιοκτησία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και τον Αλμπέρτο Μαλεζάνι προπονητή της ομάδας. " Πήγα ως τρίτη -για να μη σου πω τέταρτη- επιλογή, στη θέση μου. Στο ρόστερ υπήρχαν οι Ολιζαντέμπε, Γκέκας και Παπαδόπουλος. Παρ' όλα αυτά, όχι μόνο κατάφερα να βρω λεπτά συμμετοχής, αλλά έγινα και βασικός. Δούλεψα πάρα πολύ και από ό,τι φάνηκε, ήμουν έτοιμος για τις ευκαιρίες που μου έδωσε ο Μαλεζάνι, ο οποίος αρχικά με χρησιμοποιούσε ως αλλαγή".

Είναι η εποχή που οι "πράσινοι" είχαν κάνει... παιδομάζωμα (ή κάπως έτσι, καθώς παιδιά δεν ήταν όσοι πήγαν στην ομάδα -Σαλπιγγίδης, Παπαδόπουλος κλπ-, αλλά ήταν νεαροί σε ηλικία) και ο Μάντζιος άδραξε την ευκαιρία. " Ομολογουμένως, δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο να πηγαίνεις σε ομάδα του επιπέδου του Παναθηναϊκού, όπου ξέρεις πως οι απαιτήσεις είναι πολλές, μαζί και οι προσδοκίες και συν το βάρος της φανέλας μπορεί να λυγίσεις από την πίεση. Τότε ο Παναθηναϊκός αγόραζε ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε. Αυτό το είδα ως ευκαιρία για να μάθω πράγματα, για να εξελιχθώ. Δεν αγχώθηκα. Αντιθέτως, προσπάθησα να "βγάλω" ό,τι καλύτερο μπορούσα από τον ανταγωνισμό που υπήρχε".

Με αυτόν τον προσανατολισμό συνέχισε και στα επόμενα χρόνια, με την αγωνιστική περίοδο 2008-09 να είναι η καλύτερη -βάσει τεκμηρίων- που πέρασε ως παίκτης του Παναθηναϊκού. Ήταν η πρώτη χρονιά της πολυμετοχικότητας, με τον Νικόλα Πατέρα να ηγείται του σχήματος και οι "πράσινοι" είχαν αποκτήσει τον Σόουζα " αλλά ο προπονητής μας, Χενκ τεν Κάτε, γύρισε σε εμένα! Είχαμε αποκλειστεί στους "16" του Champions League, για ένα γκολ", σε ματς που εκείνος είχε "ανοίξει" το σκορ.

Τον ρωτήσαμε με ποιον προπονητή είχε ταιριάξει περισσότερο. Με ποιον ταίριαζαν περισσότερα τα χνώτα. " Ένας προπονητής μπορεί να σε "φτιάξει" ή να σε καταστρέψει. Είναι ο τρόπος που θα σε προσεγγίσει, πώς θα επιλέξει να οικοδομήσει τη συνεργασία με τους παίκτες, αν δίνει δεύτερες ευκαιρίες -αντί να τιμωρεί. Θα επαναλάβω ότι τότε ο Παναθηναϊκός έπαιρνε όποιον ήθελε, είτε επρόκειτο για παίκτη, είτε για προπονητή. Ο καθένας είχε τα δικά του χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, ο Μαλεζάνι ήταν καλός σε θέματα τακτικής, ο Τεν Κάτε στο πάσινγκ γκέιμ, στις κινήσεις στο 4-3-3, ως προς το πώς πρέπει να κινηθώ. Ο Μουνιόθ είχε το ισπανικό στιλ. Όλοι ήταν αξιόλογοι και από όλους "κράτησα" κάτι".

Η κρούση του Αναστασίου, το καλοκαίρι του 2015

Ναι, αλλά με ποιον ταίριαζε περισσότερο; " Με τον Μαλεζάνι και τον Αναστασίου που ήταν τότε με τον Τεν Κάτε. Μετά τις προπονήσεις, μέναμε στο γήπεδο για να δουλέψουμε στα "τελειώματα". Ασχολήθηκε, δούλεψε μαζί μου ο Αναστασίου. Και ναι, τον ήθελε το περασμένο καλοκαίρι στον Παναθηναϊκό " άλλος όμως, δεν με ήθελε. Δεν πειράζει. Στη ζωή όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Προχωράμε".

Πριν προχωρήσουμε, να κάνουμε μια μικρή στάση; " Είχα συζητήσει με τον Αναστασίου λίγο προτού τελειώσει το προηγούμενο πρωτάθλημα. Μου είχε αναλύσει το πλάνο για την επόμενη σεζόν, είχε μοιραστεί τις σκέψεις του για την ομάδα της εφετινής σεζόν, με ήθελε. Δεν είχαμε μπει σε λεπτομέρειες για συμβόλαια και οικονομικά θέματα. Είχαμε μιλήσει μόνο ποδοσφαιρικά. Τελικά δεν προχώρησε. Έχω ακούσει πολλά, αλλά δεν είμαι βέβαιος για τον λόγο".

Ήταν τα χρόνια αυτά στον Παναθηναϊκό, τα καλύτερα του; " Ναι. Και στο πρωτάθλημα, αλλά κυρίως στην Ευρώπη. Αυτά τα παιχνίδια δεν τα ξεχνώ. Στο Τσάμπιονς Λιγκ. Την ατμόσφαιρα, τα γκολ, την προετοιμασία, όλα! Στη Βρέμη, το 0-1. Πιο πολύ το γκολ με τη Βιγιαρεάλ στο ΟΑΚΑ, αυτό ήταν τρομερή στιγμή".

Ποιο είναι το μεγαλύτερο απωθημένο; Το 0-2 στο Μαδριγάλ ή η ισοφάριση στον τελικό του Κυπέλλου με τη Λάρισα; " Το γκολ που έχασα στον τελικό του Κυπέλλου. Ακόμη δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω πώς το έχασα. Λάθος υπολογισμός. Στο πλασέ βρήκε η μπάλα στη φτέρνα, αν είναι δυνατόν! Συμβαίνει. Το κακό ήταν ότι συνέβη σε τελικό Κυπέλλου, στο τελευταίο λεπτό. Ήταν και το γήπεδο βρεγμένο. Κακή στιγμή, πολύ κακή.

Εναντίον της Βιγιαρεάλ δεν το έχω απωθημένο, γιατί έκανα το σωστό. Ντρίμπλα, σουτ. Είχε διαβάσει τη φάση ο τερματοφύλακας, βγήκε γρήγορα, έκλεισε το πεδίο. Το μόνο που θα μπορούσα να κάνω είναι να προσπαθήσω να την περάσω κάτω από τα πόδια του. Τώρα που είμαι πιο έμπειρος, αυτό θα επιχειρούσα".

Από το "βρες ομάδα να πας" στο μεγαλύτερο λάθος που έχει κάνει

Στη δεύτερη χρονιά της πολυμετοχικότητας, τεχνικός διευθυντής ήταν ο Κώστας Αντωνίου " και μου είπε να βρω ομάδα, να πάω δανεικός. Δεν υπήρχε κάποιος προφανής λόγος. Ήταν απόφαση του". Το ίδιο καλοκαίρι την έξοδο είδαν οι Λεοντίου, Δάρλας και Τζιόλης, συμπτωματικά -λέμε τώρα- όλες επιλογές του Λιβαθηνού. " Αιφνιδιάστηκα είναι η αλήθεια. Μετά αναζήτησα προορισμό. Προέκυψε το ενδιαφέρον της ΑΕΚ, που μου έκανε πολύ καλή πρόταση. Είχαμε συμφωνήσει" αλλά δεν τον άφησε να πάει ο Παναθηναϊκός, διότι επρόκειτο για ανταγωνιστική ομάδα. " Αυτή είναι η Ελλάδα, έτσι λειτουργούν τα πράγματα και μετά αναρωτιόμαστε γιατί χάνουμε από τα Φερόε", σχολιάζει -και έχει τα δίκια του.

Τον έδωσαν δανεικό στην Αϊντραχτ Φρανκφούρτης " και ήταν καλά, πήγα καλά, αλλά μετά το εξάμηνο δεν ήθελαν να με αγοράσουν", άρα έπρεπε να βρει τι θα κάνει. " Ήλθε η πρόταση από την Ανόρθωση και κατόπιν προτροπής των ανθρώπων του συλλόγου, αποφάσισα να πάω στην Κύπρο, στην ομάδα που τότε έπαιζε στους ομίλους του Champions League. Θα σου πω ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έχω κάνει. Ήμουν 26 και σε πολύ καλή κατάσταση. Έπρεπε να έχω περισσότερη υπομονή, γιατί είχα και άλλες προτάσεις. Να πάω κάπου που θα κέρδιζα κάτι ως παίκτης. Σε μια ομάδα, όπου θα εξελισσόμουν, σε μια λίγκα που θα είχε μεγαλύτερη προβολή και άρα θα μπορούσα να "χτίσω" πάνω σε ό,τι είχα ήδη κάνει".

Το καλοκαίρι του 2010 επέστρεψε στον Παναθηναϊκό, για να μάθει πως και πάλι δεν υπολογίζεται. Για την ακρίβεια, ήταν στη δεύτερη ομάδα -σε αυτούς που δεν ήταν στα άμεσα ή μακροπρόθεσμα πλάνα. " Προέκυψε η πρόταση από την Μαρίτιμο και σκέφτηκα πως το πρωτάθλημα της Πορτογαλίας θα ήταν η ευκαιρία μου να βρω θέση στην 11αδα, να παίξω και να ανακτήσω την αυτοπεποίθηση μου". Από τις πρώτες ημέρες του στη νέα του πόλη, αισθάνθηκε όμορφα. Άνετα. Είχε κάθε λόγο να πιστεύει πως όλα θα πάνε καλά.

Η πραγματικότητα ήταν κομματάκι διαφορετική. " Στο πρώτο ματς, με την Πάσος ντε Φερέιρα ήμουν στη βασική ενδεκάδα και κάπου στο 35ο λεπτό, ένιωσα κάτι στον αστράγαλο. Δεν έδωσα σημασία. Στο ημίχρονο όμως, "πάγωσε" το πόδι και δεν μπορούσα να περπατήσω. Πήγα για εξετάσεις και αυτές έδειξαν κάταγμα στο μετατάρσιο. Μου είπαν πως έπρεπε να κάνω επέμβαση και να μου βάλουν βίδα".

Για είκοσι ημέρες προσπάθησε να ακολουθήσει συντηρητική αγωγή. Δεν απέδωσε "και τότε μάζεψα τα πράγματα μου και γύρισα στην Ελλάδα, όπου με χειρούργησε ο κ. Νικολάου. Αυτός ο τραυματισμός, ήταν μια από τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου. Είχα ανάγκη να παίξω, να νιώσω καλά και έτυχε αυτό. Ευτυχώς, ήταν περαστικό".

Και επίσης "ευτυχώς" είχε κοντά του την οικογένεια του, να τον στηρίξει. " Ήταν εκείνη που με κράτησε, γιατί εύλογα από το μυαλό μου περνούσαν πολλά. Οι δικοί μου άνθρωποι με φρόντισαν και με βοήθησαν να συμβιβαστώ με αυτό που είχε συμβεί. Οι τραυματισμοί είναι μέσα στο "παιχνίδι", για τους αθλητές. Επίσης, θα μπορούσε να 'χει συμβεί κάτι χειρότερο. Δηλαδή, μέσα στην ατυχία μου, μπορώ να πω ότι στάθηκα και τυχερός". Τρεις μήνες αργότερα, ήταν έτοιμος να πατήσει ξανά σε χορτάρι " για τρέξιμο και σιγά σιγά επανήλθα πλήρως".

Τότε ήταν που χτύπησε το τηλέφωνο και άκουσε τον Νίκο Αναστόπουλο να του μιλά από την άλλη άκρη της γραμμής. Η μπάλα είχε... γυρίσει. " Με όσα μου είπε στο τηλέφωνο, με κέρδισε. Ξέρετε πώς είναι ο κ. Αναστόπουλος. Μου εξήγησε ότι γίνεται καλή προσπάθεια στον ΟΦΗ και τους λόγους που ταίριαζα στο project. Όπως αποδείχθηκε, η απόφαση μου να πάω στην Κρήτη ήταν η καλύτερη δυνατή. Αποδείχθηκε πως ο ΟΦΗ ήταν η αναγέννηση μου". Σε κάθε επίπεδο, αφού πέραν των όσων έκανε στα γήπεδα, γνώρισε και την Ειρήνη που αποδείχθηκε η γυναίκα της ζωής του.

Η κρητική ομάδα είχε αμέτρητα προβλήματα. " Ζήσαμε φοβερές καταστάσεις, αλλά ήμασταν "οικογένεια", με "πατέρα" τον Αναστόπουλο. Περάσαμε μεγάλα βάσανα με το οικονομικό. Μιλάμε για παιδιά που δεν είχαν να βάλουν βενζίνη και για άλλες τραγικές καταστάσεις. Αλλά κάναμε υπομονή, βοηθούσαμε ο ένας τον άλλο, είμασταν ενωμένοι, είχαμε καλούς παίκτες. Τον αγάπησα τον ΟΦΗ, με αγάπησαν εκεί, ήταν ωραία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συσπείρωση της ομάδας, τους φιλάθλους, το γήπεδο, όλα".

Η αναζήτηση του καλού συμβολαίου

Στη σεζόν που πέρασε εκεί (2011-12) " έρχονταν σκάουτς και με έβλεπαν. Είχα κάνει πολύ καλή χρονιά και το καλοκαίρι του 2012 ήθελα να την εκμεταλλευτώ, με ένα καλό συμβόλαιο. Ο Μπόζινταρ Μπάντοβιτς μου τηλεφωνούσε επί μήνες και μου έλεγε πως το καλύτερο που είχα να κάνω, ήταν να αποδεχθώ την πρόταση της Μπακού και να πάω στο Αζερμπαϊτζάν. Τα χρήματα που μου έδιναν ήταν πολύ καλά, είχα ακούσει τα καλύτερα, οπότε είπα το "ναι".

Ήταν το... "όνομα" της ομάδας, ο έχων το μεγαλύτερο συμβόλαιο και κάπως έτσι ξεκίνησε να προσφέρει σκορ και θέαμα. Αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα. " Δεν μπορούσα να ζήσω στο Μπακού. Προσπάθησα. Πραγματικά προσπάθησα να τα καταφέρω, αλλά δεν κατέστη δυνατό. Είχα πάρει το σκυλάκι μου, τον Μπούκερ να μου κάνει παρέα, ενώ είχαν έλθει και οι δικοί μου για να μην αισθάνομαι μόνος. Για αυτό και τους ζήτησα να με αφήσουν να φύγω. Τους ενημέρωσα ότι είμαι διατεθειμένος να αφήσω τα δεδουλευμένα. Αρκεί να μου έδιναν την ελευθερία μου. Δεν μου την έδωσαν και έκανα προσφυγή, αφού προηγουμένως ακολούθησα τις απαραίτητες νομικές διαδικασίες". Η υπόθεση εκδικάζεται αυτήν την περίοδο και από ό,τι φαίνεται, ο Μάντζιος είναι προ της δικαίωσης.

Το Μπακού τον ωρίμασε ως άνθρωπο και ως παίκτη

Στο γενικότερο πνεύμα του "ουδέν κακόν αμιγές καλού", στο Αζερμπαϊτζάν ήταν που ωρίμασε περισσότερο ως άνθρωπος. " Με είχαν ξεχάσει όλοι, όταν ήμουν εκεί. Ξέρεις πώς είναι αυτά. Όταν είσαι στα πάνω σου, έχεις... λαοθάλασσα κόσμου γύρω σου, που θέλουν να πιουν έναν καφέ μαζί σου, που σου τηλεφωνούν καθημερινά"

"Στο Μπακού μέτρησα τους φίλους μου. Συνειδητοποίησα πολλά, με πρώτο ότι οι αληθινοί φίλοι είναι λίγοι".

Παρεμπιπτόντως, ωρίμασε και ως παίκτης, γιατί κατάλαβε πως χρειάζεται δουλειά σε κάποιους τομείς. Δουλειά που θα έπρεπε ενδεχομένως να 'χει κάνει νωρίτερα -αλλά ποτέ δεν είναι αργά.

" Η εκρηκτικότητα είναι κάτι που μου έλειπε πάντα συγκριτικά με άλλα παιδιά. Δεν έχω την ένταση που βγάζουν άλλοι επιθετικοί ή μεσοεπιθετικοί. Προσπάθησα κατά καιρούς, βελτιώθηκα, έκανα ατομικές προπονήσεις και με στιβικό προπονητή, αλλά κάποια στοιχεία δεν αλλάζουν σε μεγάλο βαθμό. Αν είχα παλιά το μυαλό που έχω τώρα... Έπρεπε να δουλέψω περισσότερο στον Παναθηναϊκό. Πολλές φορές νόμιζα ότι αρκεί η ικανότητα, το ταλέντο. Χρειάζονται όμως κι άλλα πράγματα. Τα έκανα αργότερα".

Τι εννοεί ακριβώς; "Δούλεψα και βελτιώθηκα κυρίως στην τελική προσπάθεια. Μέχρι ενός σημείου έχανα αρκετές ευκαιρίες. Οσο μεγαλώνεις, σκέφτεσαι περισσότερο τα λάθη σου, μαθαίνεις πώς θα λειτουργήσεις καλύτερα σε κάθε φάση. Δυνάμωσα και περισσότερο, πήρα όγκο, το πάλεψα πολύ και με personal trainer τα καλοκαίρια. Νομίζω και στο passing game και στην αντίληψη του παιχνιδιού. Έχω πια περισσότερη αυτοπεποίθηση και προσπαθώ να βοηθώ και τους συμπαίκτες μου πιο πολύ".

Τον Ιανουάριο του 2013 έγινε παίκτης του Ατρόμητου, αλλά ούτε κι εκεί έμελλε να βρει το απάγκιο του. Το βρήκε στον Λεβαδειακό. " Ήταν η σωστή στιγμή; Ήμουν εγώ στη σωστή φάση; Το σίγουρο είναι ότι "δέσαμε". Πριν ξεκινήσει όμως, αυτή η διαδικασία (του δεσίματος), εκείνος είχε συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό. Μόνο που οι "ερυθρόλευκοι", μετά το deal, υπέγραψαν τον Σαβιόλα και τον ενημέρωσαν πως επρόκειτο να δοθεί δανεικός στον Άρη ή τον Εργοτέλη. " Ήμουν 30 και τους εξήγησα ότι το να δοθώ ως δανεικός αλλού, δεν ήταν επιλογή για εμένα. Ήθελα να παίξω και δεν ήθελα να πάω πάλι εκτός Αθήνας".

Τελικά, εγκατέλειψε το νομό Αττικής, για τον Λεβαδειακό, όπου έχει βρει τον εαυτό του. Όπου τον βοήθησαν να βρει τον εαυτό του -και τώρα τους βοηθά με όσα κάνει στο γήπεδο. Τι ισχύει για τη φετινή του παρέα; " Η αλήθεια είναι ότι ακόμη ψαχνόμαστε στην ομάδα. Ακόμη χτίζεται, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από εμάς και τον Άκη. Νιώθω καλά, είμαι καλά. Ίσως να έπαιξε ρόλο ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια έκανα προετοιμασία χωρίς να έχω προβλήματα τραυματισμών".

Σε αυτή τη φάση, άξιζα την κλήση στην εθνική

Εύλογα το όνομα του κυκλοφόρησε ως ένα εξ αυτών που θα φορούσαν τη φανέλα με το εθνόσημο. Κάτι που δεν έγινε. " Με ρωτούν πολλοί για την εθνική Ελλάδας. Δεν τρελαίνομαι, ούτε καίγομαι. Ναι, θα το ήθελα και νομίζω πως σε αυτή τη φάση το άξιζα. Όχι παλαιότερα. Τώρα, όμως, που έχουν κληθεί 50 παίκτες μετά τον Σάντος, ναι το άξιζα. Ειδικά στα τελευταία ματς, γιατί όντως νιώθω ότι είμαι σε πολύ καλή κατάσταση.

Δεν κατηγορώ κανέναν, ο καθένας κάνει τη δική του αξιολόγηση. Ίσως να μην κοιτάζουν πολύ τους παίκτες από τις μικρότερες ομάδες. Θα ήταν μια σπουδαία ηθική δικαίωση, θα έδινα τον καλύτερο εαυτό μου, όπως νομίζω ότι προσπαθούν όλα τα παιδιά που πάνε στην εθνική ομάδα. Ας είναι. Είπαμε, κάθε εμπόδιο για καλό!".

Ο Φορτούνης έχει τρομερά προσόντα

Διαφωνεί με όσους επιμένουν πως δεν έχουμε παίκτες, ως έθνος: " Απλώς, στην εθνική ομάδα λείπουν πια οι προσωπικότητες που θα τα βοηθήσουν τα παιδιά στα δύσκολα. Για μένα Νο1 είναι ο Φορτούνης. Τρομερά προσόντα. Και ο Πέλκας μου αρέσει, αλλά δεν είναι τόσο "ψημένος" ακόμη, θέλει 1-2 χρόνια. Το ίδιο και ο Μάνταλος. Από τους επιθετικούς, ο Νίκος ο Καρέλης. Το παιδί τα κάνει όλα".

Άλλαξαν άρδην οι προτεραιότητες

Το περασμένο καλοκαίρι δεν ήταν όλα πρίμα. " Ήταν για όλους πολύ δύσκολα. Δεν ξέραμε αν θα παίζαμε στην πρώτη ή στη δεύτερη εθνική. Δεν είχαμε κάνει μεταγραφές. Κάναμε προετοιμασία με 13 – 14 παιδιά, με παιδιά από τη δεύτερη ομάδα, με κάποιους παίκτες που τελικά δεν αποκτήθηκαν! Επιμείναμε, μας έλεγαν ότι όλα πήγαιναν καλά και θα παίζαμε στην πρώτη εθνική, αλλά κανείς δεν ήταν σίγουρος".

Είχε προτάσεις από άλλες ομάδες (Πλατανιάς, Βέροια, Πανιώνιος, Ηρακλής), αλλά δεν κούνησε. " Έμεινα γιατί νιώθω πια αυτήν την ομάδα, ως "οικογένεια". Δεν ήθελα να ξενιτευτώ, δύσκολα θα έφευγα για άλλη ομάδα αν δεν ήταν πολύ ανώτερου επιπέδου. Εδώ έχω το σπίτι μου, είναι ωραίο περιβάλλον για να μεγαλώσει η Ραφαέλα, είμαστε καλά με την Ειρήνη. Ήταν καλή και η πρόταση οικονομικά. Ξέρω ότι ίσως πολλοί να λένε ότι... βολεύτηκα, αλλά δεν με ενδιαφέρει. Αρκεί να είναι καλά η Ειρήνη και να μεγαλώσει ήρεμα και ωραία η Ραφαέλα".