Όσκαρ Γκαρθία, με το γονίδιο της Μπάρτσα

Ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε το βράδυ της Παρασκευής την πρόσληψη του Όσκαρ Γκαρθία στην τεχνική ηγεσία των "ερυθρόλευκων". Για μια ακόμα φορά λοιπόν, οι Πειραιώτες επιστρέφουν στο ισπανικό μοντέλο, ελπίζοντας η επιλογή τους αυτή να σταματήσει τις συνεχόμενες αλλαγές προπονητών, κάτι που είχε γίνει "συνήθεια" κυρίως στον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Ο Όσκαρ συγκεντρώνει αρκετά από τα στοιχεία που ψάχνουν οι πρωταθλητές Ελλάδας και που έλειψαν από τους προκατόχους του. Η συγκυρία δεν είναι εύκολη, η λεγόμενη περίοδος προσαρμογής δεν υφίσταται, αφού ο Ολυμπιακός έχει και φέτος σαν στόχο του τον τίτλο της Super League, κάτι που καθιστά σχεδόν απαγορευτική κάθε πιθανή βαθμολογική απώλεια, ειδικότερα από τη στιγμή που ΠΑΟΚ και ΑΕΚ πιέζουν και διεκδικούν με ίσους όρους το πρωτάθλημα. Άρα ο Γκαρθία πέφτει αμέσως στα βαθιά και η πίεση θα είναι ασφυκτική, τόσο σε ότι αφορά στα αποτελέσματα, όσο και στην αγωνιστική εικόνα της ομάδας, από την οποία όλοι περιμένουν άμεση βελτίωση.

Η περίπτωση του Όσκαρ Γκαρθία είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα από πολλές πλευρές. Και μόνο - καταρχήν - η πολλαπλή του θητεία στην Μπαρτσελόνα (στα τμήματα υποδομής στη Μασία, ως παίκτης στη δεύτερη και την πρώτη ομάδα και ως προπονητής στην ομάδα των Νέων), είναι αναμφισβήτητα ένα πολύ μεγάλο εφόδιο, αφού οι παραστάσεις που έχει από εκεί, τον έχουν καθοδηγήσει σε όλη του την προπονητική καριέρα μέχρι σήμερα. Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε και τις πολύ μεγάλες προσωπικότητες με τις οποίες συνεργάστηκε εκεί (πάνω από όλους ο Κρόιφ, αλλά και οι Ρόμπσον και Φαν Χάαλ), καταλαβαίνουμε ότι ο Όσκαρ έχει μαζέψει επιρροές, ιδέες και αγωνιστική φιλοσοφία από κορυφαίους εκπροσώπους των ευρωπαϊκών πάγκων. Και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα άλλα μεγάλα ονόματα με τα οποία δούλεψε στις άλλες ομάδες της ποδοσφαιρικής του καριέρας, όπως ο Μπενίτο Φλόρο (Αλμπαθέτε), ο Ραούλ Κούπερ (Βαλένθια) και οι Πάκο Φλόρες, Χουάντε Ράμος, Χαβιέρ Κλεμέντε και Λουί Φερναντέζ (Εσπανιόλ). Μιλάμε κυριολεκτικά για αφρόκρεμα!

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ, Η ΜΑΣΙΑ ΚΑΙ Η ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Ο Όσκαρ πανηγυρίζει το 0-1 μέσα στο Μόναχο επί της Μπάγερν στον ημιτελικό του Κυπέλλου UEFA της σεζόν 1995/96 (AP Photo/Frank Augstein)

Ο Γκαρθία, που γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1973 στο Σαμπαδέλ της Καταλονίας, ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην τοπική Gimnástic Mercantil και σε ηλικία 11 ετών άφησε την πόλη του για την πρωτεύουσα Βαρκελώνη και την Μασία. Εκεί πέρασε από όλες τις κατηγορίες των ακαδημιών, ενώ τη σεζόν 1990/91 πήρε τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα Νέων (πίσω από τη Σεβίγια) και έχασε το Κύπελλο στον τελικό από τη Ρεάλ Μαδρίτης (στη διαδικασία των πέναλτι), με συμπαίκτες τους Σέρτζι Μπαρχουάν, Κίκε Μαρτίν και Λουίς Θεμπράνος. Εκείνη τη χρονιά έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα σε ένα φιλικό με την UD Vilassar (21/5/1991), πετυχαίνοντας μάλιστα δυο τέρματα στο τελικό 0-10, δίπλα σε ποδοσφαιριστές όπως ο Αμόρ, ο Λόπεθ Ρεκάρτε, ο Εουσέμπιο και ο Σολέρ. Την επόμενη σεζόν (1991/92) ο Όσκαρ προβιβάστηκε από τους Νέους στην Μπαρτσελόνα Β, όπου με προπονητή τον Κίκε Κόστας έγινε βασικός και εξέλιξε αρκετά το παιχνίδι του, "ανεβαίνοντας" από τη θέση του "εξαριού" σε εκείνη του "mediapunta", δηλαδή του μεσοεπιθετικού που αγωνίζεται πίσω από το σέντερ φορ.

Το καλοκαίρι του 1992 ο Κρόιφ τον πήρε μαζί του στην προετοιμασία της πρώτης ομάδας, ενώ λίγους μήνες αργότερα του έδωσε την ευκαιρία να κάνει το επίσημο ντεμπούτο με τους "μεγάλους" τόσο στο Κύπελλο εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης (πέτυχε το πρώτο του γκολ στο τελικό 6-0) όσο και στο πρωτάθλημα στη νίκη των "μπλαουγκράνα" με 4-1 επί της Κάντιθ. Με τρεις συμμετοχές στην Πριμέρα, ο Όσκαρ κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα, κάτι που επανέλαβε και την επόμενη σεζόν (1993/94) με δυο συμμετοχές, ενώ αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στην Μπαρτσελόνα Β μαζί με τον Τζόρντι Κρόιφ (12 γκολ έκαστος). Αμέσως μετά (1994/95) δόθηκε δανεικός στην Αλμπαθέτε για να πάρει παιχνίδια στα πόδια του, συμπληρώνοντας 29 συμμετοχές (2 γκολ), με την ομάδα του να φτάνει μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου (είχε αποκλείσει τις Σαραγόσα και Ατλέτικο Μαδρίτης πριν αποκλειστεί από τη Βαλένθια). Μόλις ολοκληρώθηκε η σεζόν, ο Κρόιφ τον πήρε πίσω στη Μπαρτσελόνα, όπου πλέον είχε συμπαίκτη του τον αδερφό του, Ρουτζέ, τον οποίο ο Ολλανδός τεχνικός είχε προβιβάσει από την Μπαρτσελόνα Β.

ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΤΗΣ DREAM TEAM ΚΑΙ ΤΗΣ QUINTA DEL MINI

Πίσω, από αριστερά: Χεσπ, Ζιοβάνι, Λουίς Ενρίκε, Κόουτο, Όσκαρ, Ριβάλντο. Μπροστά, από αριστερά: Ρουτζέ, Φερέρ, Θελάδες, Σέρτζι, Φίγκο.

Εδώ να πούμε ότι ο Όσκαρ υπήρξε ένας από τους "συνδετικούς κρίκους" της Dream Team του Κρόιφ με την επόμενη χαρισματική γενιά των "culés", δηλαδή την Quinta del Mini ή Quinta de lo pelat, δηλαδή τη "σειρά του καραφλού", όπως ονομάστηκε λόγω του Ιβάν ντε λα Πένια. Ο Γκαρθία αγωνίστηκε στην μεγάλη ομάδα του Ολλανδού, έζησε την απομάκρυνση του Κρόιφ από τον πάγκο και στη συνέχεια είδε την "παρέα" του Ντε λα Πένια να δημιουργεί νέες, υψηλές προσδοκίες ανάμεσα στους φίλους της ομάδας, χωρίς όμως να καταφέρνει να ανταποκριθεί σε αυτές και τελικά να "διαλύεται", δίνοντας τη θέση της στους Βραζιλιάνους (Ρονάλντο, Ριβάλτο, Ζιοβάνι, Άντερσον). Η σεζόν 1995/96, μόλις δηλαδή επέστρεψε από την Αλμπαθέτε, υπήρξε μια χρονιά μεγάλων αλλαγών στην ομάδα. Είχαν αναχωρήσει οι Κούμαν, Ρομάριο και Στόιτσκοφ και είχαν έρθει οι Φίγκο, Χάτζι, Ποπέσκου και Προσινέτσκι. Εξαιρώντας τον Πορτογάλο, οι υπόλοιποι δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, παρόλα αυτά η Μπάρτσα μπήκε στην τελική ευθεία, διεκδικώντας όλους τους τίτλους, αλλά τελικά δεν κατέκτησε κανέναν.

Έχασε πρωτάθλημα και Κύπελλο από την Ατλέτικο, ενώ αποκλείστηκε στα ημιτελικά του UEFA από την Μπάγερν. Ο Όσκαρ αναδείχθηκε εκείνη τη σεζόν πρώτος σκόρερ των "culés" στο πρωτάθλημα με 10 γκολ, ενώ αγωνίστηκε ως καθαρόαιμος επιθετικός στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου UEFA μέσα στο Μόναχο με αντίπαλους τους Βαυαρούς. Θυμάται ο ίδιος: " Φορούσαμε πράσινες εμφανίσεις και έκανε πολύ κρύο. Οι Ναδάλ, Αμπελάρδο και Σέρτζι ήταν τιμωρημένοι, οπότε ο αδερφός μου είχε παίξει αριστερό μπακ, ενώ ο Πεπ Γουαρδιόλα είχε αναλάβει το μαρκάρισμα του Κλίνσμαν! Το πρώτο μας ημίχρονο ήταν εκπληκτικό, εγώ άνοιξα το σκορ στο 14' αλλά αντί να βάλουμε πέντε γκολ πήγαμε στα αποδυτήρια μόνο με το 0-1. Αυτοί έκαναν την ανατροπή στην επανάληψη και τελικά ισοφάρισε ο Χάτζι για το τελικό 2-2. Ο Κρόιφ μας είχε δώσει συγχαρητήρια, αλλά στη Βαρκελώνη χάσαμε 1-2 και αποκλειστήκαμε. Γενικά εκείνη τη χρονιά οι ξένοι δεν μας βοήθησαν όσο θα θέλαμε. Ο Φίγκο ήταν εκπληκτικός, αλλά οι υπόλοιποι δεν τα πήγαν καλά. Ο Ποπέσκου ήταν καλός, όμως δεν έκανε τη διαφορά, ενώ οι Προσινέτσκι και Χάτζι είχαν συνεχόμενους τραυματισμούς. Και ο Κόδρο, ο Βόσνιος, που είχε έρθει από τη Ρεάλ Σοθιεδάδ όπου τα έβαζε όλα, δεν απέδωσε γιατί σκεφτόταν συνέχεια τον πόλεμο στην πατρίδα του και τους δικούς του ανθρώπους".

ΤΟ "ΕΞΑΡΙ" ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΣΑΝ "ΕΝΝΙΑΡΙ"

Χρίστο Στόιτσκοφ, Ριβάλντο και Όσκαρ Γκαρθία

Και συνεχίζει ο Όσκαρ Γκαρθία αναφερόμενος στον Γιόχαν Κρόιφ: " Εγώ ήμουν εξάρι, αλλά επειδή είχα την αίσθηση του γκολ, ο μίστερ με χρησιμοποιούσε συχνά σαν σέντερ φορ, κάτι που μου άρεσε πολύ. Πάντα ένιωθα άνετα μέσα στην περιοχή. Στη φιλοσοφία του Κρόιφ, το εξάρι πατάει περιοχή, δεν μένει στατικό. Σε εκείνη την Μπαρτσελόνα το πιο δύσκολο πράγμα ήταν να είσαι 6 και 9 μαζί, γιατί έπρεπε να βάζεις γκολ, παίζοντας όμως με πλάτη στο τέρμα. Εγώ, ως εξάρι πετύχαινα τέρματα, γιατί συνήθως τα αντίπαλα αμυντικά χαφ δεν με ακολουθούσαν, ενώ τα σέντερ μπακ ήταν απασχολημένα με τον σέντερ φορ. Είχα πάντως ευκολία στο να σκοράρω. Όταν τα ματς δυσκόλευαν, ο Κρόιφ μου έλεγε "πήγαινε μέσα και καθάρισέ το". Αυτό ήταν το στιλ του. Έβγαινες από την ομιλία του για την τακτική ανάλυση του παιχνιδιού και σκεφτόσουν, δεν γίνεται, πρέπει να είναι πειραγμένος, αλλά μέσα στο γήπεδο, αυτά που είχε πει και φαίνονταν περίεργα, εφαρμόζονταν στην εντέλεια! Θυμάμαι, μια φορά σε ματς με την Εσπανιόλ που ήταν στο 1-1, με είχε βάλει μέσα και μου είχε πει ακριβώς αυτό. Βάλε ένα γκολ να το καθαρίσουμε. Και είχα σκοράρει στο 90'!"

Μέχρι και το 1996, τη χρονιά δηλαδή που αναχώρησε ο Κρόιφ από την Μπαρτσελόνα, ο Όσκαρ είχε φορέσει τη φανέλα όλων των μικρών Εθνικών της Ισπανίας, από την U16 μέχρι και την U23, με την οποία πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, έχοντας προπονητή τον Χαβιέρ Κλεμέντε και συμπαίκτες τους Μεντιέτα, Αρανθάμπαλ, Ραούλ, Καράνκα, Μοριέντες, Ντε Λα Πένια και τον δικό μας Ντάνι Γκαρθία Λάρα! Εκεί ο Όσκαρ σκόραρε δις στη φάση των ομίλων (στο 1-0 επί της Σαουδικής Αραβίας και στο 1-1 με τη Γαλλία, αμφότερα στο 80' των συναντήσεων), όμως η Ισπανία αποκλείστηκε στα προημιτελικά χάνοντας 4-0 από την πανίσχυρη Αργεντινή των Σανέτι, Αγιάλα, Κρέσπο, Πιόχο Λόπες, Ορτέγα, Σιμεόνε, Γουστάβο Λόπες, Σορίν και Βερόν. Αυτό ήταν και το τελευταίο ματς που ο Όσκαρ φόρεσε τη φανέλα της "Roja", αφού ποτέ δεν κλήθηκε στην Εθνική των Ανδρών. Τη σεζόν 1996/97, με τον Ρόμπσον πλέον στον πάγκο και την παρουσία της Quinta del Mini (Ντε λα Πένια, Ρουτζέ και Θελάδες, αφού ο Βελαμαθάν είχε ήδη φύγει για την Οβιέδο), μαζί με τους νεοφερμένους Ρονάλντο, Λουίς Ενρίκε και Ζιοβάνι, ο Όσκαρ - και λόγω ενός τραυματισμού - έχασε έδαφος, φτάνοντας μόλις τις 14 συμμετοχές στην Πριμέρα (4 γκολ).

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΑΡΤΣΑ ΣΤΗΝ ΕΣΠΑΝΙΟΛ ΜΕΣΩ ΒΑΛΕΝΘΙΑ

Πανηγυρίζοντας ένα γκολ του με τη φανέλα της Βαλένθια ακριβώς μπροστά από τον Μανόλο και το τύμπανό του.

Στο τέλος εκείνης της περιόδου αγωνίστηκε στον επικό τελικό του Κυπέλλου στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου", στη νίκη των "culés" με 3-2 στην παράταση απέναντι στην εκπληκτική Μπέτις του Σέρα Φερέρ, έμεινε όμως εκτός 16άδας στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, όπου η Μπάρτσα επιβλήθηκε 1-0 της Παρί Σεν Ζερμέν με το γκολ-πέναλτι του Ρονάλντο και κατέκτησε το τρόπαιο. Στην επόμενη χρονιά, με τον Φαν Χάαλ καινούργιο προπονητή, ο Όσκαρ είχε 16 ματς στην Πριμέρα (5 γκολ), ενώ αγωνίστηκε και στον τελικό του Κυπέλλου με αντίπαλο τη Μαγιόρκα, όπου ευστόχησε στη διαδικασία των πέναλτι, κατακτώντας τελικά το νταμπλ στην Ισπανία. Η αντίστροφη μέτρηση για τον Γκαρθία είχε όμως ξεκινήσει, αφού με το ρόστερ φορτωμένο Ολλανδούς και Βραζιλιάνους, ο Φαν Χάαλ δεν τον υπολόγιζε στα σχέδιά του, με αποτέλεσμα το καλοκαίρι του 1999, τόσο ο ίδιος, όσο και ο αδερφός του, Ρουτζέ, να φύγουν από τους "μπλαουγκράνα", αναζητώντας αλλού καινούργια ομάδα. Τον Ιούλιο του 1999, ο Όσκαρ υπέγραψε συμβόλαιο με τη Βαλένθια του Έκτορ Ραούλ Κούπερ, μια πραγματική υπερομάδα με παίκτες όπως οι Κανιθάρες, Αλμπέλδα, Ανγκλομά, Καρμπόνι, Τζούκιτς, Φαρινός, Μεντιέτα, Κίλι Γκονσάλες, Ανγκούλο, Πελεγρίνο και Πιόχο Λόπες!

Μόλις έναν μήνα αργότερα, με τη φανέλα των "νυχτερίδων", ο Όσκαρ αντιμετώπισε την πρώην ομάδα του στο ισπανικό Σούπερ Καπ, κατακτώντας τελικά το τρόπαιο. Όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ο Γκαρθία δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στα "θέλω" του Κούπερ, μένοντας έτσι μεταξύ εξέδρας και πάγκου. Χρησιμοποιήθηκε κυρίως σαν αλλαγή στα τελευταία λεπτά από τον Αργεντίνο κόουτς, φτάνοντας τις 20 συμμετοχές και τα 4 γκολ στο πρωτάθλημα. Δεν αγωνίστηκε στον τελικό του Champions League (τον πρώτο από τους δυο σερί της Βαλένθια) με τη Ρεάλ Μαδρίτης, κάθισε όμως στον πάγκο, βλέποντας την ομάδα του να χάνει 3-0 από τους "μερένγκες". Έτσι, στο τέλος της σεζόν αποφάσισε να φύγει από το Λεβάντε και να επιστρέψει στη Βαρκελώνη, αυτή τη φορά όμως για να φορέσει τη φανέλα της Εσπανιόλ, εκεί όπου ήδη βρίσκονταν ο αδερφός του και οι πρώην συμπαίκτες του, Τζόρντι Κρόιφ και Τόνι Βελαμαθάν. Από τη Βαλένθια έφυγε πικραμένος, κάτι που αποτυπώνεται και στην εξής δήλωσή του: " Με τον Κούπερ μίλησα σε όλη τη χρονιά μόνο μια φορά, όταν του είπα ότι θα φύγω"... Όμως τα πράγματα δεν φάνηκαν να αλλάζουν προς το καλύτερο ούτε στους "περίκος", οι οποίοι είχαν πληρώσει 600 εκ. πεσέτες (1.2 δις δραχμές) για να τον αποκτήσουν.

ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΡΙΕΡΑ

Πανηγυρίζοντας το γκολ του εναντίον της Σαουδικής Αραβίας στη φάση των ομίλων στο Ολυμπιακό τουρνουά του 1996 στην Ατλάντα (AP Photo/Chris O'Meara)

Στα τέσσερα χρόνια που έμεινε στην Εσπανιόλ (2000-04), ο Όσκαρ αγωνίστηκε σε 54 ματς πρωταθλήματος, στα περισσότερα εκ των οποίων μπήκε ως αλλαγή (πέτυχε 4 γκολ). Ο ρόλος έστω του αναπληρωματικού χάθηκε τελείως στην τελευταία του σεζόν, όταν και συμπλήρωσε μόλις 152 αγωνιστικά λεπτά. Έτσι λοιπόν, το καλοκαίρι του 2004 έσπασε το συμβόλαιό του και λίγες εβδομάδες αργότερα υπέγραψε συμφωνία για έναν χρόνο με την Γέιδα (UE Lleida) που αγωνιζόταν τότε στην Segunda División. Όμως ούτε εκεί κατάφερε να βρει θέση βασικού, έπαιξε σε 23 ματς (3 γκολ) και στο τέλος της σεζόν αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του, σε ηλικία 32 ετών. Τα επόμενα χρόνια πέρασε από τα θρανία της ισπανικής ομοσπονδίας για να πάρει το δίπλωμα του προπονητή, ενώ παράλληλα εργάστηκε ως σχολιαστής στην Barca TV. Τον Οκτώβριο του 2009 - σπουδαστής ακόμα - ανέλαβε την πρώτη του ομάδα ως τεχνικός, την Εθνική Καταλονίας U18, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα Ισπανίας το 2010, νικώντας στον τελικό την αντίστοιχη Εθνική του διαμερίσματος της Μούρθια (3-1). Παράλληλα, ο Κρόιφ τον πήρε ως βοηθό του στην Εθνική Καταλονίας των ανδρών.

Τη σεζόν 2010/11 άφησε τους Καταλανούς U18 και ανέλαβε τους Νέους της Μπαρτσελόνα (U19), με τους οποίους κατέκτησε και τους τρεις εγχώριους τίτλους, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί στην ιστορία του συλλόγου στη συγκεκριμένη κατηγορία. Οι "Juveniles", με μεγάλους πρωταγωνιστές τους Ντεουλοφέου και Ραφίνια, πήραν πρώτα το πρωτάθλημα στον όμιλό τους, στη συνέχεια κέρδισαν το Κύπελλο με το 2-0 επί της Εσπανιόλ και ολοκλήρωσαν το "triplete" με το ισπανικό πρωτάθλημα (Copa de Campeones), νικώντας 3-1 στον τελικό τη Ρεάλ Μαδρίτης. Από εκεί και μετά η πορεία του Όσκαρ είναι γνωστή. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους Ισπανούς προπονητές της γενιάς του (και όχι μόνο), δεν έχει κοουτσάρει ακόμα ομάδα της Primera ή της Segunda División στη χώρα του, αφού είναι φανερό ότι το εξωτερικό τον "τραβάει". Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχε προτάσεις από την Ισπανία, κάθε άλλο. Στο παρελθόν τον έχουν ζητήσει ανάμεσα σε άλλες, η Βαλένθια, η Μάλαγα και η Μπέτις. Ο ίδιος πάντως συνεχίζει την "περιπέτειά" του εκτός συνόρων, αφού μετά το Ισραήλ, την Αγγλία, την Αυστρία και τη Γαλλία, σειρά έχουν η Ελλάδα και ο Ολυμπιακός.

ΤΑ 14 "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" ΣΤΟΝ ΓΙΟΧΑΝ ΚΡΟΪΦ

Μαζί με τον Ιβάν ντε λα Πένια σε προπόνηση της Εσπανιόλ

Ο Όσκαρ μπορεί να μην έκανε την σούπερ καριέρα ως παίκτης, όμως - όπως έγραψα και στην αρχή του κειμένου - έχει παίξει υπό τις οδηγίες πολλών μεγάλων τεχνικών, με μεγαλύτερη - φυσικά - επιρροή αυτή του Γιόχαν Κρόιφ. Ο ίδιος φρόντισε να μας το θυμίσει, αποχαιρετώντας τον "δάσκαλό" του, λίγες μέρες μετά τον θάνατο του Ολλανδού, σε ένα συγκινητικό γράμμα, στο οποίο αφιέρωσε 14 "ευχαριστώ" στον προπονητή που τον ανέδειξε. Ας θυμηθούμε τα κυριότερα σημεία εκείνης της επιστολής:

" Έγινα προπονητής χάρη σε εσένα. Ήταν πολύ σαφές μέσα μου ότι όσα μου έμαθες, θα έπρεπε να τα διδάξω κι εγώ με τη σειρά μου σε άλλους και να μην τα κρατήσω για τον εαυτό μου. Ήταν εκεί, στην προπόνηση, που έμαθα ότι έφυγες από τη ζωή. Όμως εσύ δεν θα πεθάνεις ποτέ, οι μεγαλοφυΐες δεν φεύγετε ποτέ. Η κληρονομιά σου είναι τόσο μεγάλη, ώστε ό,τι και αν γράψω, θα είναι λίγο. Οπότε θα περιοριστώ στα ευχαριστώ.

1. Ευχαριστώ που έφερες αυτό το στιλ και αυτή τη φιλοσοφία στην κατανόηση του παιχνιδιού στον σύλλογό μας.

2. Ευχαριστώ που με έκανες να αγαπήσω ακόμα περισσότερο αυτό το άθλημα.

3. Ευχαριστώ για κάθε μέρα, για κάθε προπόνηση, για κάθε μάθημα.

4. Ευχαριστώ που δημιούργησες μεγάλους προπονητές.

5. Ευχαριστώ που με έκανες να καταλάβω ότι το ποδόσφαιρο δεν φτάνει μόνο να το παίζεις, αλλά ότι πρέπει και να το κατανοείς.

6. Ευχαριστώ που πίστεψες σε εμένα ως παίκτη και μου έδωσες την ευκαιρία να ντεμπουτάρω με την ομάδα των ονείρων μου.

7. Ευχαριστώ που έκανες το ίδιο και με τον αδερφό μου, Ρουτζέ.

8. Ευχαριστώ που αποφάσισες ότι θα ήταν ο Ρουτζέ ο τελευταίος παίκτης του Άγιαξ που θα φορούσε τη φανέλα με το νούμερο "14", πριν εκείνη αποσυρθεί για πάντα.

9. Ευχαριστώ για όλες τις συμβουλές που μου έδωσες ώστε να γίνομαι καλύτερος προπονητής κάθε μέρα.

10. Ευχαριστώ για τόσες όμορφες στιγμές, όπως εκείνη με τον "Φίγκο στην κορυφή" (σ.σ. ένα συμβάν σε μια αποβολή του Κρόιφ).

11. Ευχαριστώ που με διάλεξες για βοηθό σου στην Εθνική Καταλονίας.

12. Ευχαριστώ που εμπιστεύτηκες τις προπονητικές μου ικανότητες.

13. Ευχαριστώ που υποχώρησες στον γιο σου, όταν ήθελες να εργαστώ στο Μεξικό και ο Τζόρντι ήθελε να με πάρει στο Ισραήλ.

14. Ευχαριστώ για όλα όσα κάνει το ίδρυμά σου, βοηθώντας τόσο πολύ κόσμο ".

"ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ" ΤΟΥ "ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ" ΤΟΥ ΓΙΟΧΑΝ ΚΡΟΪΦ

Στον πάγκο της Εθνικής Καταλονίας, δίπλα στον Γιόχαν Κρόιφ, σε φιλικό με την Ονδούρα (28/12/2010)

Ο Όσκαρ Γκαρθία είναι ένας από τους λεγόμενους "απόστολους" του Κρόιφ. Μαζί με τους Πεπ Γουαρδιόλα, Μίκαελ Λάουντρουπ, Ρόναλντ Κούμαν, Ερνέστο Βαλβέρδε, Φρανκ Ντε Μπουρ, Εουσέμπιο και άλλους, είναι από τους παίκτες που προπόνησε ο Ολλανδός είτε στη Μπαρτσελόνα, είτε στον Άγιαξ και τώρα αυτοί με τη σειρά τους, μεταφέρουν το "ευαγγέλιο" του Γιόχαν στις καινούργιες γενιές παικτών. Ο Όσκαρ είναι ο μικρότερος σε ηλικία "απόστολος", αλλά γαλουχημένος 100% μέσα σε μια ποδοσφαιρική λογική που συνδυάζει τις διδαχές του Γιόχαν και το DNA της Μπαρτσελόνα. Επιθετικό ποδόσφαιρο, πίεση ψηλά, κατοχή της μπάλας, σωστή και γρήγορη κυκλοφορία, πρωτοβουλία κινήσεων στον αγωνιστικό χώρο. " Οι παίκτες πρέπει να ξέρουν ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη γραμμή από τον προπονητή και μια συνέπεια στην εφαρμογή αυτής απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα προσαρμόσουμε κάποια πράγματα όταν το απαιτούν οι συνθήκες ή ακόμα και ο ίδιος ο αντίπαλος, αλλά δεν γίνεται να ξεφεύγουμε από τη γραμμή μας, από τη φιλοσοφία μας και το στιλ μας κάθε τρεις και λίγο", λέει ο ίδιος.

Ο Όσκαρ είναι φιλόδοξος, σοβαρός, εργάτης, τρία χαρακτηριστικά που απαιτεί να έχουν και οι παίκτες του. Δημιουργεί σωστές σχέσεις με τους ποδοσφαιριστές του, θέλει ένα πειθαρχημένο σύνολο και είναι ψύχραιμος στις αναποδιές. Στόχος του είναι η ομάδα να παίζει σωστό ποδόσφαιρο και να απολαμβάνει αυτό που κάνει μέσα στο γήπεδο, χωρίς όμως να ξεχνάει και τη σημασία που έχει το αποτέλεσμα. Γνωρίζει άριστα τη λειτουργία των ακαδημιών και συνεργάζεται με τους προπονητές των "μικρών", ενώ έχει μαζέψει γνώσεις και "παραλλαγές" τόσο στο στιλ των προπονήσεων όσο και στην εφαρμογή των τακτικών από πολλούς κορυφαίους προπονητές. Ο ίδιος θαυμάζει τους Γουαρδιόλα και Μουρίνιο και του αρέσει να βλέπει τον εαυτό του όχι απλά σαν το "αφεντικό" των παικτών, αλλά και σαν δάσκαλο που ρόλος του είναι να τους διδάξει και να τους μεταφέρει με τον πιο αποδοτικό τρόπο τα "θέλω" του μέσα στα αποδυτήρια και στον αγωνιστικό χώρο. Ο Όσκαρ δείχνει να διαθέτει όλα τα στοιχεία ενός σύγχρονου προπονητή, με σωστές βάσεις και εφόδια που μπορούν να τον βοηθήσουν να έχει μια πετυχημένη θητεία στον Ολυμπιακό. Όλα τα υπόλοιπα θα τα δείξει ο χρόνος.

Πηγές: As, Mundo Deportivo, laliga.es, independent.co.uk, siguetuliga.com, elpais.com, colgadosporelfutbol.com, wiki

Βίντεο: Τα γκολ των Ρουτζέ και Όσκαρ Γκαρθία με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Η δράση για τον Όσκαρ ξεκινάει στο 0:55 του βίντεο.