Ο Λευτέρης Πετρούνιας έγινε γνωστός στον περισσότερο κόσμο εδώ και περίπου 1,5 χρόνο ή για την ακρίβεια εδώ και σχεδόν 500 ημέρες. Στις 18/04/2015 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Μονπελιέ και έκτοτε αγνοεί τι θα πει ήττα σε μεγάλη διοργάνωση. Αυτό μαρτυρούν τα δύο συνεχόμενα χρυσά μετάλλια σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα κάτι που είχε να συμβεί από το 1996 και τον Γιούρι Κέκι, χρυσό στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Γλασκώβης, χρυσό στους πρώτους Ευρωπαϊκούς Αγώνες και το αποκορύφωμα ήρθε με το χρυσό στο Ρίο.

Εκεί θα λέγαμε ότι έκλεισε και ο πρώτος κύκλος μιας πορείας που ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια στο γυμναστήριο της Νέας Σμύρνης και έφτασε μέχρι την κορυφή του κόσμου. Μία κορυφή που ήρθε μέσα από δυσκολίες και πολλές αποτυχίες.

Ο δεύτερος κύκλος θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει ήδη εάν ο Δημήτρης Ράφτης δεν επέμενε να ξεκουραστεί για μερικές μέρες ώστε να γεμίσει τις μπαταρίες του. Θα το διαβάσετε παρακάτω, θα το δείτε και στα social media. Η γυμναστική είναι η ζωή του Λευτέρη Πετρούνια και σκοπεύει να συνεχίσει να διασκεδάζει για πολλά χρόνια ακόμα.

Φυσικά, για να καταφέρεις να φτάσεις στην κορυφή πρέπει να στοχεύεις σε αυτή και να έχεις τεράστια υπομονή και επιμονή. "Είχα ξεκινήσει να πιστεύω σε μία διάκριση από όταν ήμουν μικρός. Όταν σταμάτησα, το έκανα γιατί έπαψα να το πιστεύω. Ήθελα να κάνω ένα διάλειμμα. Ήμουν σε περίεργη ηλικία. Το σώμα μου με βοήθησε περισσότερο από ότι περίμενα στην επιστροφή μου. Όταν με είδε ο κ. Ράφτης έβλεπε έναν άτεχνο αθλητή να έχει ταλέντο να προσπαθεί να κάνει επικίνδυνα πράγματα. Η εξέλιξη μου στους κρίκους ήταν κατακόρυφη"

Στην πορεία του μέχρι την κορυφή δεν ήταν όλα ρόδινα. Μπορεί το 2011 να κατέκτησε από πουθενά το χάλκινο μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη: "Μετά από εκείνο το μετάλλιο πίστεψα ότι θα ανεβαίνω συνέχεια στο βάθρο. Δεν ήταν όμως έτσι τα πράγματα. Απέτυχα για τρεις διαδοχικές χρονιές και όλο αυτό με πείσμωσε. Έμαθα όμως να χάνω και αυτό με βοήθησε να μάθω να κερδίζω".

Σε όλα τα ατομικά αγωνίσματα η ψυχολογία παίζει καθοριστικό ρόλο. Ειδικά, όταν πας σε μία διοργάνωση που ονειρευόσουν από παιδί με τον τίτλο του φαβορί. "Κάθε τίτλος που έχω είναι τιμητικός αλλά και ένα βάρος. Σε κάθε αγώνα πρέπει να αποδεικνύεις ότι δίκαια έχεις αυτόν τον τίτλο και όπως καταλαβαίνεις η πίεση μεγαλώνει όταν τους έχεις κερδίσει όλους. Από ένα σημείο και μετά είχα κλειδώσει στο μυαλό μου ότι θα πάρω το χρυσό, αλλά ταυτόχρονα δεν άφηνα τον εαυτό μου να συνειδητοποιήσει το βάρος που έφερα. Πήγα στο Ρίο με μοναδικό στόχο να κατακτήσω το χρυσό μετάλλιο και τα κατάφερα".

Σαν να πίνω καφέ

Ήταν από τους πρώτους Έλληνες αθλητές που αγωνίστηκαν στο Ρίο και ήταν κοινό μυστικό πως εύκολα θα έπαιρνε την πρόκριση στον τελικό. Αυτή όμως δεν ήρθε με τον τρόπο που θα ήθελε, δηλαδή με την πρώτη θέση.

"Δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο με πείσμωσε ότι πέρασα ως δεύτερος. Λίγο πριν αγωνιστώ έμαθα ότι ο Βραζιλιάνος πήρε 15.500 η οποία δεν είναι καμία σπουδαία βαθμολογία για το άθλημα μας. Αυτό με χαλάρωσε και πήγα στον προκριματικό πιο συντηρητικά. Ο Κινεζος αγωνιζόταν δέκα ώρες μετά από εμένα έχοντας και το αβαντάζ ότι πάντα οι αθλητές που αγωνίζονται στο ομαδικό παίρνουν μεγαλύτερη βαθμολογία.

Μόλις έμαθα ότι με πέρασε έφαγα τον κόσμο να δω πως με πέρασε. Έψαχνα παντού να βρω το πρόγραμμα του. Ρωτούσα παντού εάν έτυχε κάποιος να τον δει. Την επόμενη ημέρα ξεκινήσαμε προπονήσεις. Εκεί είδα το πρόγραμμα του και αναρωτήθηκα πως έχασα. Βέβαια έμαθα ότι είχε κάνει την εκτέλεση της ζωής του. Για να μην παρεξηγηθώ είναι ένας καλός αθλητής και τον γνωρίζω.

Όλο αυτό, λοιπόν, με πείσμωσε. Ο προπονητής μου προσπαθούσε να με κρατήσει ήρεμο. Χαρακτηριστικά μου έλεγε να μπω στον τελικό, να κάνω το πρόγραμμα μου έτσι όπως μπορώ και εάν το έκανα ήταν σίγουρος ότι θα πάρω 16.000 βαθμούς και ότι θα τους κόψω τα πόδια".

Λίγες ώρες πριν τον τελικό οι αθλητές κάνουν μία τελευταία πρόβα εκεί που διεξάγονται οι αγώνες και στη συνέχεια όποιος ήθελε έκανε ζέσταμα στο προθερμαντήριο. Εκείνος δεν ήθελε γιατί... "Ήθελα απλά να τελειώσει όλο αυτό. Για να καταλάβετε πόσο σίγουρος ήμουν. Περιμέναμε 45 λεπτά όπου είχα τελειώσει το ζέσταμα μου και μετά είχαμε πει με τον προπονητή μου να κάνουμε μία ακόμα επαφή πριν από τον τελικό στο προθερμαντήριο. Όταν ήρθε η ώρα όμως δεν ήθελα να κάνω τίποτα. Το είπα στον προπονητή μου και το σεβάστηκε. Ήθελα μόνο να μπω να αγωνιστώ στον τελικό".

Πάντως, υπήρξαν και πράγματα που δεν τα περίμενε να συμβούν: "Έμαθα ότι μετά την προπόνηση που έκανα άλλαξαν το στρώμα της προσγείωσης και το παλαντζάρισμα των κρίκων. Άλλαξαν την ελαστικότητα των κρίκων. Σκέφτηκα ότι κάτι παίζει. Με την αλλαγή που έκαναν για να σας δώσω να καταλάβετε αυτό κάνει τους κρίκους πιο αργούς. Εγώ το κατάλαβα στη δεύτερη άσκηση μου. Στους κρίκους έχουμε το πιο σκληρό στρώμα. Η δύναμη που δέχεσαι είναι 11.8 φορές το βάρος σου. Καταλαβαίνεις λοιπόν πόσο δύσκολο είναι"

Ό,τι του είπε ο προπονητής του το έκανε και μάλιστα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μάλιστα, το έκανε με το γνωστό χαλαρό του στιλ. Άλλοι κάνουν κρίκους και ζορίζονται και εκείνος είναι τόσο άνετος σαν να πηγαίνει βόλτα. "Είναι ένα αβαντάζ που έχω σε σχέση με τους άλλους αλλά πραγματικά δεν ξέρω πως το κάνω. Αν κόψεις το κεφάλι μου την ώρα που κάνω την προσπάθεια μου και το βάλεις σε μία φωτογραφία που πίνω καφέ δεν θα έχει καμία απολύτως διαφορά.

Είναι κάτι που το έχω από μικρός, ανεβαίνω πάνω στους κρίκους και δεν ζορίζομαι καθόλου. Σίγουρα είναι ένα από τα πράγματα που με ωφελούν στη βαθμολογία αφού δεν είναι το ίδιο το να βλέπεις κάποιον να του πετάγεται και η τελευταία φλέβα στο πρόσωπο και κάποιον άλλον να είναι χαλαρός".

Χαλαρός έδειχνε και την ώρα του προγράμματος του Ζανέτι, αλλά όπως παραδέχτηκε δεν ήταν τόσο.. άνετος. "Από την τρίτη άσκηση του Ζανέτι κατάλαβα ότι έχω κερδίσει, στην έξοδο το επιβεβαίωσα, αλλά πριν καν ξεκινήσει την προσπάθεια του ήμουν σίγουρος ότι δεν μπορεί να πάρει 16.000 βαθμούς. Όχι μόνο εκείνος, αλλά κανείς από όσους συμμετείχαν στον τελικό. Μπορεί να υπάρχουν αθλητές που είναι πιο δυνατοί και έχουν μεγαλύτερο συντελεστή δυσκολίας, αλλά κανείς δεν παίρνει το βαθμό εκτέλεσης που παίρνω εγώ. Σίγουρα, δεν ήμουν τόσο χαλαρός εκείνη την ώρα αφού περίμενα να δω τι θα γράψει ο φωτεινός πίνακας για να επιβεβαιωθεί. Μπορεί να πιστεύεις ότι ήσουν καλύτερος αλλά αυτοί που αποφασίζουν είναι οι κριτές".

Πάντως, οι πρώτοι που έσπευσαν να τον συγχαρούν ήταν ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Γυμναστικής και εκείνος της ΔΟΕ. "Την ώρα που έκανε το πρόγραμμα του ο Ζανέτι κατέβηκαν κάτω ο πρόεδρος της FIG, Μπρούνο Γκράντι και ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ. Με το που ολοκλήρωσε το πρόγραμμα του ο Βραζιλιάνος ήρθαν και οι δύο και μου έδωσαν το χέρι πριν καν βγει η βαθμολογία. "Συγχαρητήρια ελπίζω να νιώθεις το ίδιο όπως και όταν ήσουν λαμπαδηδρόμος" και του είπα ότι αισθάνομαι ακόμα καλύτερα και γέλασε".

Ξέσπασα σε λυγμούς αλλά δεν το είδατε

Εμείς τον είδαμε μόνο να πανηγυρίζει εκείνος όμως μας αποκάλυψε ότι ξέσπασε σε λυγμούς παρά το γεγονός ότι εμείς δεν το είδαμε αυτό. "Τη στιγμή που βγήκε η βαθμολογία είχα τα χέρια ψηλά και πάω προς τον προπονητή μου και χώθηκε στην αγκαλιά του για να μην με δείχνει η κάμερα. Είχα λυγμούς χωρίς να κλαίω κάτι που οφείλεται στην πίεση που είχα. Βούρκωσα, αλλά δεν δάκρυσα. Δεν μπορούσα να το ελέγξω. Ήταν με διαφορά από τις πιο έντονες στιγμές που έχω ζήσει στη ζωή μου".

Η αγάπη του για την Ελλάδα είναι γνωστή άλλωστε όπως παραδέχεται "δεν μπορώ να καταλάβω γιατί λένε όλα αυτά για την Κοπακαμπάνα. Δεν είναι τίποτα σε σχέση με τις ελληνικές παραλίες". Για αυτό και η στιγμή που άκουσε τον Εθνικό Ύμνο από το ψηλότερο σκαλί του βάθρου ήταν μια δικαίωση για εκείνον. "Είναι μεγάλη τιμή να σηκώνεται ένα στάδιο όρθιο και εξαιτίας σου να ακούει τον εθνικό ύμνο της χώρας σου. Λατρεύω τη χώρα μου. "Είμαστε δυνατός λαός. Δεν είναι τυχαίο ότι η Τζαμάικα, η Κούβα και η Ελλάδα είναι οι χώρες με τον μικρότερο πληθυσμό και τις μεγαλύτερες επιτυχίες".".

Ξεχωριστό ρόλο σε όλη αυτή την πορεία του Λευτέρη Πετρούνια έχει παίξει ένας άνθρωπος που συνηθίζει να μένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ο Δημήτρης Ράφτης είναι ο προπονητής του Έλληνα γυμναστή, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. "Έχουμε γίνει φίλοι πια. Είναι ο άνθρωπος που θα του πω τα προβλήματά μου και όλα όσα με απασχολούν. Είναι ένας απίστευτος άνθρωπος και εξαιρετικός προπονητής".

Στο γυμναστήριο είναι πάντοτε χαλαρός πάντως δεν είναι το ίδιο και την ώρα του αγώνα. "Ο κόουτς είναι ήρεμος μέχρι τη στιγμή που θα πάει να με ανεβάσει στους κρίκους. Νομίζεις ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αναίσθητος. Θα σου πω ένα παράδειγμα. Τον ρώτησα μια μέρα πριν τον τελικό αν έχει άγχος και μου απάντησε πως ότι ήταν να γίνει έχει γίνει απλά εμείς θα το μάθουμε αύριο. Τη στιγμή όμως που είναι να με ανεβάσει στους κρίκους νιώθω στα χέρια του το τρέμουλο και όταν προσγειώνομαι βλέπω τις αντιδράσεις του και τον τρόπο που πανηγυρίζει".

Είπα μπράβο στη μητέρα μου, έτσι είμαι κι εγώ

Πέρα από τον Λευτέρη Πετρούνια ο Δημήτρης Ράφτης έχει και άλλους αθλητές ανάμεσα στους οποίους και ο Βλάσης Μάρας. Ο Λευτέρης κατάφερε να σπάσει την "κατάρα" του μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες για αυτό όπως μας αποκάλυψε μόλις βγήκε το αποτέλεσμα είπε στον προπονητή του: "Δεν πρόλαβε να μου πει κάτι γιατί εγώ του μίλησα πρώτος. Του είπα ότι του ανήκει εδώ και δώδεκα χρόνια και ότι είναι δικό του" δείγμα της εξαιρετικής σχέσης των δύο ανθρώπων.

Δεν είναι όμως η σχέση του με τον προπονητή του εξαιρετική, αλλά και με όλα τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας της γυμναστικής. "Είμαστε μια οικογένεια" τόνισε και στη συνέχεια αναφέρθηκε στην τοποθέτηση της μητέρας του "Έχουμε πάρα πολλά κοινά στοιχεία με την μητέρα μου και ένα από αυτά είναι ότι δεν μου αρέσει η αδικία. Καταλαβαίνω τι ήθελε να πει η μητέρα μου. Ένιωσε ότι εκείνη τη στιγμή γινόταν μια αδικία προς τα άλλα παιδιά.

Η μητέρα μου με είδε και το 2012 και το 13 και το 14 όταν άλλοι έπαιρναν μετάλλιο και εγώ έφευγα με σκυμμένο κεφάλι. Τώρα είδε το Βλάση Μάρα και τη Βασιλική Μιλλούση να είναι έτσι και εγώ να είμαι μπροστά στις κάμερες. Τα παράπονα πρέπει να ακούγονται μια φορά. Δεν την είχα δει που μίλησε. Μου το έδειξαν οι φίλοι μου το βράδυ. Μπορώ να σας πω ότι της είπα μπράβο. Έτσι, είμαι και εγώ. Δεν μπορώ την αδικία και μπορώ να σου πω ότι την έχω νιώσει αρκετές φορές. Δεν είναι λίγες φορές που ο προπονητής μου με έχει βγάλει έξω από το γυμναστήριο για να ηρεμήσω".

Αν όχι τους Ηλιάδη, Γιαννιώτη και Μάρα τότε ποιον;

Εκείνος ήταν από τους τυχερούς που έφεραν ένα από τα έξι μετάλλια της χώρα μας. Όπως λέει με το γνωστό του χιούμορ "Μόλις πήρε το χρυσό η Κορακάκη είπα: Ωπ! Συνάδελφος της Stoiximan, άρα πρέπει να πάρω και εγώ χρυσό".

Υπήρξαν όμως δύο περιπτώσεις αθλητών που δεν γινόταν να μην αναφερθούμε. Η πρώτη είναι ο Ηλίας Ηλιάδης που δεν κατάφερε να διακριθεί και η δεύτερη ο Σπύρος Γιαννιώτης που στα 36 του έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. "Το πρωί που αγωνίστηκε ο Ηλιάδης είχα στο νου μου να ρωτήσω τι έκανε το απόγευμα. Τότε που λογικά θα ήταν οι ημιτελικοί και ο τελικός. Όταν γύρισα από την προπόνηση το απόγευμα και ρώτησα μου είπαν ότι αποκλείστηκε από τον πρώτο γύρο και δεν μπορούσα να το πιστέψω. Στεναχωρήθηκα γιατί είναι ένας άνθρωπος ο οποίος μου έδειξε την εκτίμηση και την στήριξη του από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε και φυσικά τον θαυμάζω. Είναι ένας τεράστιος αθλητής. Εύχομαι ειλικρινά να συνεχίσει και πρέπει να το κάνει.

Για τον Σπύρο δεν έχω τι να πω. Το γεγονός ότι στα 32 του στο Λονδίνο ήταν τέταρτος και επέστρεψε στα 36του όντας ουσιαστικά πρώτος τα λέει όλα. Στα δικά μου μάτια είναι πρώτος με ένα χιλιόμετρο διαφορά. Ο Σπύρος είναι ένας αθλητής ο οποίος επίσης θαυμάζω για το ήθος και τον χαρακτήρα του. Δεν συναντάς συχνά έναν αθλητή τέτοιου βεληνεκούς, γιατί μην ξεχνάμε ότι ο Σπύρος έχει κατακτήσει τόσα μετάλλια σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά πρωταθληματα, να είναι τόσο χαμηλών τόνων".

Στην πορεία του όλα αυτά τα χρόνια είχε και εκείνος αθλητές που θαύμαζε από το χώρο της γυμναστικής. "Είχα ως πρότυπο τον Δημοσθένη Ταμπάκο. Επίσης θαυμάζω τον Βλάση Μάρα. Είναι ένας αθλητής με διάρκεια. Βρίσκεται ανάμεσα στους κορυφαίους εδώ και 15 χρόνια. Έχει συνεχόμενη παρουσία στο κορυφαίο επίπεδο από το 2001 κατακτώντας μετάλλια σε Παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Αν δεν θες να μοιάσεις σε αυτόν τον αθλητή σε ποιον να θες να μοιάσεις; Πέρα από αυτά είναι και ένας εξαιρετικός άνθρωπος"

Όταν έχεις απέναντι σου έναν αθλητή που δεν φοβάται να μιλήσει και για θέματα ταμπού δεν γίνεται να μην τον ρωτήσεις για το ντόπινγκ . "Η γυμναστική είναι ένα σπορ καθαρό. Πέρασα από τρεις ελέγχους στις 6 το πρωί. Μακάρι εκτός από ούρα να έπαιρναν και αίμα μπας και καθάριζε ο αθλητισμός. Δεν ξέρω γιατί κάποιοι αθλητές ντοπάρονται. Γιατί να πάρω κάτι και να κινδυνεύω να πεθάνω στα 40 μου. Καλύτερα να πάω σπίτι μου. Θέλω να δω το παιδί μου να είναι αθλητής και όχι απαραίτητα πρωταθλητής. Αν είναι να βγει θα βγει"

Υπάρχει όμως και η πλευρά του Λευτέρη Πετρούνια μακριά από τα γυμναστήρια. Αν και είναι ένα παιδί που σπάνια μιλάει στον εαυτό του, όταν του το ζητήσαμε να το κάνει η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκε. "Θα έλεγα ότι είμαι πεισματάρης, επίμονος, λίγο εγωιστής, αλλά έχω φιλότιμο. Είναι κάτι το οποίο το έχω διδαχτεί από την οικογένεια μου. Είμαι ένα χαρούμενο άτομο γενικότερα και θέλω να βάζω ψηλούς στόχους σε ότι κάνω στη ζωή μου".

Θεωρητικά έχει ελεύθερο χρόνο πρακτικά όμως δεν μπορεί να τον εκμεταλλευτεί λόγω της μεγάλης κούρασης από τις καθημερινές προπονήσεις. "Υπάρχει ελεύθερος χρόνος, κουράγιο δεν υπάρχει. Μου αρέσει να βγω μία βόλτα με τους φίλους μου. Να πάω για έναν καφέ ή ένα κρασί. Να δω την οικογένεια μου. Να βγάλω βόλτα τα σκυλιά μου. Μου αρέσει να βλέπω ταινίες. Δεν κάνω κάτι εξωπραγματικό" .

Έμαθα να νικάω μέσα από τις ήττες

Μπορεί το ποδόσφαιρο να του αρέσει και να παίζει αριστερός εξτρέμ, αλλά εάν δεν έκανε γυμναστική μάλλον θα τον κέρδιζε ο στίβος. "Αν κάνεις γυμναστική η αλήθεια είναι ότι μπορείς να κάνεις ότι θες μετά. Για παράδειγμα ο Λαβιλενί έκανε γυμναστική μέχρι τα 15 του. Νομίζω ότι εάν σταματούσα τη γυμναστική θα έκανα επί κοντώ".

Πολλούς τους αλλάζει η επιτυχία εκείνος όμως είναι ξεκάθαρος με αυτό. "Δεν πρόκειται να με αλλάξει η επιτυχία. Είμαι σίγουρος για αυτό. Σε κάποια πράγματα μπορεί να με βοηθήσει ανοίγοντας μου κάποιες πόρτες, αλλά στον χαρακτήρα μου δεν πρόκειται να το κάνει με τίποτα. Ο ένας λόγος είναι ότι απέτυχα για να επιτύχω.

Το είπα και το ξαναλέω. Αν δεν μάθεις να χάνεις δεν θα μάθεις να κερδίσεις και εάν κερδίσεις χωρίς να έχεις χάσεις θα χάσεις γρήγορα. Παίρνω για παράδειγμα τον εαυτό μου. Το 2011 πήρα μετάλλιο στο πρώτο μου ευρωπαϊκό, μπήκα μέσα σε μεγάλα ονόματα και όλοι έψαχναν να δουν τι έγινε. Τότε λανθασμένα σκέφτηκα ότι από εδώ και πέρα θα παίρνω μετάλλια κάτι που ήταν φυσικά λάθος. Απέτυχα το 2012, το ίδιο το 2013 και το 2014. Έμαθα να χάνω για να μάθω να κερδίζω.

Ο άλλος λόγος που δεν πρόκειται να αλλάξω είναι ότι στο ανέβασμα είναι όλοι δίπλα σου στο κατέβασμα συνήθως δεν είναι κανείς. Είναι αποδεδειγμένο ότι εάν αλλάξεις και μυαλά στο κατέβασμα είναι πιθανό να σου βάλουν και μία τρικλοποδιά. Δεν θέλω να μου συμβεί αυτό και δεν θέλω να αλλάξω σε καμία περίπτωση. Κάποια στιγμή και εμένα η πορεία μου θα είναι πτωτική και θέλω τις σχέσεις που είχα πριν και μετά την επιτυχία μου να τις διατηρήσω χωρίς να μου ρίχνουν σφαλιάρες για να πέσω πιο κάτω".

Οι στόχοι για την επόμενη ημέρα έχουν ήδη μπει. Νέο πρόγραμμα για την επόμενη τριετία με στόχο τη διατήρηση των σκήπτρων σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πρωτάθλημα και πρόγραμμα έκπληξη ενόψει Τόκιο. Από τον Οκτώβριο θα είναι και πάλι μέσα στα γυμναστήρια αλλά αυτό του φαίνεται παράξενο. "Έχω μάθει στη ζωή μου να κάνω 3-4 μέρες διακοπές. Φέτος θα κάτσω για 20 ημέρες και μου φαίνεται υπερβολικό. Δεν σου κρύβω ότι και τώρα που μιλάμε θέλω να πάω να κάνω προπόνηση. Ξέρω ότι θα πεις ότι αυτός είναι καμένος, αλλά έτσι είμαι. Πιέζω τον εαυτό μου όμως για να κάνω διακοπές ώστε να γεμίσω τις μπαταρίες μου. Θεωρητικά το αργότερο μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου θα είμαι στο γυμναστήριο, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα το έχω κάνει νωρίτερα".

Βέβαια μας έδωσε και κάποια στοιχεία παραπάνω σχετικά με αυτά που ετοιμάζει. Είναι ένας αθλητής που το όνομα του έχει δοθεί άσκηση και όπως μας ενημέρωσε ετοιμάζει μία ακόμα καινούρια. "Η άσκηση Πετρούνιας είναι δύσκολη. Δεν κόλλησε στο καινούριο πρόγραμμα. Σίγουρα θα ετοιμάσω μία άσκηση Πετρούνιας 2. Σκοπεύω να την παρουσιάσω το 2019 και το 2020".

Οι τίτλοι ίσως του φέρουν και κάποια εμπόδια αφού όλοι θα θέλουν να τον κερδίσουν και οι κριτές ενδεχομένως να είναι πιο αυστηροί μαζί του. "Έχω αδικηθεί αρκετές φορές. Βέβαια, έχω και κάνει και εγώ λάθη. Υπήρξαν φορές που έχω κάνει προγράμματα με τον υψηλότερο βαθμό δυσκολίας και δεν τα κατάφερα. Έχω χάσει από αθλητές με μικρότερο βαθμό δυσκολίας την ώρα που το δυνατό μου στοιχείο είναι η εκτέλεση. Τώρα είναι δύσκολο να μου συμβεί αυτό γιατί σέβονται πως παρά τις σφαλιάρες που έφαγα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πηγαίνω για να κερδίσω τις επόμενες διοργανώσεις απλά με τον τίτλο μου. Θα πηγαίνω και θα προσπαθώ να μη δίνω δικαίωμα σε κανέναν να τον αμφισβητήσει".

Αν αναρωτιέστε από που βρίσκει κίνητρο για να συνεχίζει τα πράγματα είναι εντελώς απλά στο μυαλό του. "Κατακτώντας διαδοχικά αυτούς τους τίτλους και όσο πλησίαζα προς την κορυφή νιώθοντας παράλληλα μια σιγουριά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχα έναν φόβο. Πίστευα ότι όλο αυτό θα με κάνει να χαλαρώσω και πέσει η επίδοσή μου. Τώρα μπορώ να σου πω ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συμβεί αυτό. Δεν κυνηγάω μόνο τα μετάλλια. Αυτό που με κρατάει είναι η βελτίωση και το όνειρο μου. Το όνειρό μου δεν είναι να παίρνω μετάλλια είναι να κάνω γυμναστική. Η γυμναστική είναι η ζωή μου είναι πάνω απ' όλα.

Στο Ρίο ήμουν στην καλύτερη κατάσταση που έχω βρεθεί ποτέ. Δεν έχω νιώσει ξανά έτσι. Βέβαια, είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον θα βρεθώ σε ακόμα καλύτερη κατάσταση. Από όταν μικρό παιδί ήθελα να γίνω Ολυμπιονίκης, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι τώρα τελείωσαν όλα. Αντιθέτως, τώρα αρχίζουν. Μετά το ευρωπαϊκό της Βέρνης τα έδωσα όλα και κατάφερα να βρεθώ σε αυτή την κατάσταση. Μπορώ να σου πω ότι στο ευρωπαϊκό δεν ήμουν σε καθόλου καλή κατάσταση. Παρά το γεγονός ότι πήρα το χρυσό ήμουν τραυματίας και είχα πολλά προβλήματα

Μετά από κάθε αποτυχία χτυπούσα το χέρι και ήμουν σίγουρος ότι θα βγω πιο δυνατός. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Θα αντλήσω δύναμη από την αγάπη του κόσμου, από τον χορηγό μου την Stoiximan που μου δίνει έξτρα ώθηση για να συνεχίσω να βελτιώνομαι και από την αγάπη μου για την γυμναστική.

Αν όλα αυτά θέλετε να δείτε άγνωστα κομμάτια της ζωής του Λευτέρη Πετρούνια μη χάσετε το ντοκιμαντέρ που ετοίμασε ο Stoiximan για έναν Ολυμπιονίκη που είναι "γεννημένος αθλητής".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:

Μπρος στο Ρίο τι είναι ο πόνος

Η "χρυσή" χρονιά του Πετρούνια

Λευτέρης Πετρούνιας, ο Μίδας των κρίκων