Δίχως αμφιβολία το 2015 ήταν η χρονιά του Λευτέρη Πετρούνια. Ό,τι και να γίνει στη συνέχεια της καριέρας του αυτή η σεζόν θα τον σημαδεύει για πάντα, αφού σήμανε το μεγάλο του αθλητικό βήμα και κυρίως την απόλυτη κυριαρχία του στους κρίκους. Μία κυριαρχία που δεν ήρθε εύκολα, αλλά μέσα από πολλές ώρες μέσα στο γυμναστήριο και αμέτρητες προπονήσεις.

Σε μία από αυτές βρεθήκαμε και εμείς με τον παγκόσμιο πρωταθλητή των κρίκων να μας υποδέχεται με το γνωστό του χαμόγελο πριν αφεθεί στα χέρια του προπονητή του, Δημήτρη Ράπτη.

Οι δυο τους έχουν χτίσει μία σπάνια σχέση ανάμεσα σε προπονητή και αθλητή η οποία βασίζεται στον σεβασμό και στην εμπιστοσύνη. Πως θα μπορούσε να συμβαίνει αλλιώς όταν μετά από πέντε χρόνια κοινής πορείας έφτασε η ώρα να δικαιωθούν οι κόποι και των δύο.

Μετά από περίπου δύο ώρες που παρακολουθήσαμε την προπόνηση με τα όργανα που έχουν ξεμείνει από την εποχή των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας ήρθε η ώρα ο Λευτέρης Πετρούνιας να μας ανοίξει το σπίτι του και την καρδιά του. Φυσικά, δεν μας υποδέχτηκε μόνος του. Ο παιχνιδιάρης σκύλος του, "Τσαμπ" (σ.σ. από τον Τσάμπιον) ήθελε να γνωρίσει τα νέα πρόσωπα που μπήκαν στο σπίτι.

Το ξεκίνημα στο γυμναστήριο του Πανιώνιου

Όλα ξεκίνησαν από το γυμναστήριο του Πανιώνιου εκεί όπου σε ηλικία περίπου πέντε ετών μπήκε για πρώτη φορά για να μπορέσει να κατευνάσει τη... ζωηράδα του. Από την πρώτη στιγμή έδειξε σε όλους ότι το είχε και τα επόμενα περίπου δέκα χρόνια της ζωής του θα τον βρουν μέσα στα γυμναστήρια.

Βέβαια, ο ίδιος όπως παραδέχεται δεν είχε στο μυαλό του να ασχοληθεί με τη γυμναστική αφού η μεγάλη του αγάπη ήταν το ποδόσφαιρο. "Με την ενόργανη ασχολήθηκα σε ηλικία πέντε χρονών. Μου άρεσε και το ποδόσφαιρο και ακόμα μου αρέσει. Οι γονείς μου γνώριζαν τι εστί ενόργανη γυμναστική και ευτυχώς με πήγαν εκεί. Έτσι, σε ηλικία πέντε ετών, επειδή είχα μπόλικη ενέργεια και με παρότρυνση της δασκάλας επειδή σκαρφάλωνα παντού, με πήγαν εκεί" μας είπε προσπαθώντας να συγκρατήσει τα γέλια του.

Το πως κατέληξε στο να ασχοληθεί με τους κρίκους και όχι με κάποιο άλλο όργανο μάλλον ήταν μοιραίο όπως παραδέχεται. " Ήταν αστραπιαία η σχέση μου με τους κρίκους. Από τις λίγες αναμνήσεις που έχω σε αυτή την ηλικία θυμάμαι τον εαυτό μου να μπαίνει στο γυμναστήριο και το βλέμμα μου να σταματά πάνω στους κρίκους και να με πιάνει ρίγος.

Ήθελα φυσικά να ανέβω πάνω και να κάνω κρίκους. Έτσι ξεκίνησε αυτή η "σχέση που κρατάει ακόμα" τόνισε αρχικά για να επισημάνει και το ρόλο που έπαιξε ένας άλλος σπουδαίος αθλητής στα πρώτα του χρόνια: "Στην πορεία έβλεπα και τον Δημοσθένη Ταμπάκο ο οποίος ήταν ένας μεγάλος αθλητής".

Βέβαια, σε όλο αυτό είχε έναν σύμμαχο: "Με βοηθούσε και το σώμα μου σε όλο αυτό γιατί έχω δυνατό κορμό και ελαφριά πόδια και έτσι σιγά χτίστηκε η σχέση μου με τους κρίκους. Στην πορεία είδα ότι τραβάω παραπάνω και μου άρεσε πιο πολύ. Έβγαζα ασκήσεις με μεγάλη δυσκολία και αυτό πάντα βοηθάει στο να συνεχίσεις".

Το τριετές διάλειμμα, το parkour και οι τρέλες

Η μαγιά για τη δημιουργία ενός πρωταθλητή υπήρχε. Ταλέντο, διακρίσεις και γονείς γνώστες του αντικειμένου και των προσπαθειών που έπρεπε να γίνουν. Κι όμως ο Λευτέρης Πετρούνιας έκανε την εφηβική του επανάσταση φεύγοντας μέσα από το γυμναστήριο.

Ο λόγος; "Είχα κάποια προβλήματα με τους αγκώνες μου καθώς μεγάλωνα και υπήρχαν κάποιες διαμάχες με τους προπονητές που δούλευα τότε. Αυτά τα δύο σε συνδυασμό με την εφηβεία και το γεγονός ότι ήθελα να περάσω καλά με οδήγησαν στην απόφαση να φύγω από τη γυμναστική και να κάνω όλα αυτά που ήθελα" παραδέχεται λίγο πριν μας περιγράψει τι έκανε σε αυτά τα τρία χρόνια που απουσίασε από τα γυμναστήρια.

" Πραγματικά έκανα τα πάντα. Παρκούρ, βόλτες, διακοπές με τους φίλους και ό,τι άλλο μπορεί να κάνει ένα παιδί σε εκείνη την ηλικία. Έκανα τις ατασθαλείες μου. Νομίζω ότι σε αυτά τα τρία χρόνια ξέδωσα και επέστρεψα γεμάτος ενέργεια για να συνεχίσω και να κάνω όσα έχω πετύχει μέχρι σήμερα".

Το 2008 επιστρέφει στα γυμναστήρια και : " Μίλησα με τον γ.γ. της ομοσπονδίας, Θανάση Σταθόπουλο, και πήγα στο σωματείο της Ειρήνης Περιστερίου. Σε σύντομο χρονικό διάστημα μπήκα στο κλιμάκιο της Εθνικής και έκανα προπονήσεις με τον Καλίν Ζάρο. Έναν εξαιρετικό προπονητή και άνθρωπο".

Η συνεργασία τους κράτησε περίπου δύο χρόνια πριν έρθει η ώρα του Δημήτρη Ράπτη. "Οταν ο κ. Ζάρο έφυγε για τη Νορβηγία, αναγκάστηκα να ψάξω για νέο προπονητή. Με πλησίασαν πολλοί προπονητές. Για την ακρίβεια όλοι εκτός από εκείνον. Όταν του ζήτησα την άποψή του μου είπε τα καλύτερα για όλους. Η επιλογή μου έγινε σύμφωνα με τον χαρακτήρα.

Αυτός ο άνθρωπος μου φαίνεται καλός άνθρωπος είπα και έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να κάνω καλύτερη επιλογή. Είναι δίπλα μου σαν πατέρας, σαν φίλος σαν προπονητής. Όταν έφυγε ο τότε προπονητής μου."

Με πείσμωσαν οι Ολυμπιακοί του Λονδίνου

Έκτοτε, ο Λευτέρης Πετρούνιας αρχίζει την πορεία του προς την κορυφή. Το χάλκινο μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που διεξήχθη στο Βερολίνο του δίνει την ώθηση αλλά όχι και εκείνο που ποθούσε όσο τίποτα άλλο εκείνη την περίοδο.

Ποιο ήταν αυτό; Η πρόκριση στους Ολυμπιακού Αγώνες του Λονδίνου το καλοκαίρι του 2012 κάτι που είχε εκμυστηρευτεί και στη συνέντευξη που μας είχε δώσει τον Απρίλιο εκείνη της χρονιάς. Το σύστημα πρόκρισης ωστόσο δεν άφηνε πολλά περιθώρια αφού η εθνική στο παγκόσμιο τερμάτισε στην 25η θέση, μία παρακάτω από την 24η που θα μας επέτρεπε να στείλουμε ολόκληρη ομάδα στο Παγκόσμιο της επόμενης περιόδου. Έτσι, ο Λευτέρης Πετρούνιας έμεινε εκτός της τριάδας (σ.σ. Μάρας, Κοσμίδης και Τσολακίδης) και έτσι έσβησε το όνειρο συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

"Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου είναι μια πονεμένη ιστορία. Θεωρώ πως ήταν μια καλή ευκαιρία χαμένη. Έτσι, όπως έγιναν τα πράγμα πείσμωσα περισσότερο και τα αποτελέσματα φαίνονται. Θα είμαι στο Ρίο και έχω μπροστά μου αρκετά χρόνια αρκεί να είμαι καλά".

Ακολούθησαν πολλές πρωτιές και διακρίσεις στα παγκόσμια κύπελλα, ποτέ όμως σε ευρωπαϊκά ή παγκόσμια πρωταθλήματα. Η δουλειά δεν του έλειπε, ούτε το ταλέντο και έτσι έπρεπε να αλλάξει κάτι ώστε να καταφέρει να ανέβει στο βάθρο.

"Σε θέμα στρατηγικής είχαμε την ιδέα να κάνουμε παρόμοιο πρόγραμμα με τον Βραζιλιάνο που ήταν και χρυσός Ολυμπιονίκης. Στόχος μας ήταν να έρθουμε αντιμέτωποι στα ίσα στα μάτια των κριτών. Κάτι το οποίο έκανα και εκ του αποτελέσματος δικαιωθήκαμε. Στο κομμάτι της ψυχολογίας έπαιξε σημαντικό ρόλο και η συνεργασία μου με την Stoiximan. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι επιτυχίες μου ήρθαν από όταν άρχισε αυτή η συνεργασία" παραδέχεται ο παγκόσμιος πρωταθλητής.

Έτσι, το μεγάλο του όπλο έγινε η αποτελεσματικότητα του στην εκτέλεση. Αυτό ήταν που του χάρισε όλα τα μετάλλια το 2015 αφού κανείς δεν μπορούσε να τον φτάσει. Τι χρειάζεται όμως για να εκτελεί κάποιος με τόση σιγουριά το πρόγραμμα του όταν ξέρει πως σε ένα λεπτό κρίνονται οι κόποι ετών;

"Πρέπει να έχει και συγκέντρωση και αυτοπεποίθηση. Πριν από κάθε αγώνα έλεγα από μέσα μου ότι είμαι παγκόσμιος πρωταθλητής. Σημαντικό ρόλο παίζει και η δουλειά που κάνει κανείς. Με τον κ. Δημήτρη έχουμε δουλέψει πάρα πολλές ώρες για να τελειοποιήσουμε το πρόγραμμα. Βέβαια, πρέπει και να σε θέλει λίγο. Να είσαι την κατάλληλη μέρα στην κατάλληλη φόρμα για να γίνουν όλα όσα πρέπει να γίνουν".

Φτάνουμε στη φετινή μαγική χρονιά του με τον απολογισμό του να είναι ξεκάθαρα θετικός. " Ήταν η δικαίωση των κόπων μου. Προσπαθούμε με τον προπονητή μου από το 2010 προκειμένου να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα και μέχρι φέτος δεν τα είχαμε καταφέρει. Έτσι, αυτή η χρονιά ήταν μια μεγάλη δικαίωση για μένα".

Βέβαια, δεν ήταν όλα ρόδινα σε αυτή τη χρονιά υπήρχαν πολλά και σημαντικά προβλήματα. Οι προπονήσεις τις περισσότερες φορές γίνονταν κάτω από άσχημες συνθήκες, οι τραυματισμοί έκαναν την εμφάνισή τους, όμως το χειρότερο απ' όλα ήταν άλλο.

Περίπου ένα μήνα πριν από το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Γλασκώβης ο Λευτέρης Πετρούνιας χάνει τον πατέρα του ξαφνικά. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισε αφού έπρεπε να βρει τη δύναμη να ξαναμπεί μέσα στο γυμναστήριο. "Υπήρχε μία σταθερή σκέψη στο μυαλό μου. Έπρεπε να συνεχίσω και να πάω καλύτερα από ότι ήθελα γιατί με βλέπει. Σίγουρα ήμουν στεναχωρημένος αλλά με αυτή τη σκέψη κατάφερα να πάρω δύναμη και να μπω και πάλι μέσα στο γυμναστήριο".

Στον προκριματικό δεν μπορούσα να κρεμαστώ στους κρίκους από τον πόνο

Τη μάχη με τη μεγάλη απώλεια που είχε την κέρδισε, όμως λίγο πριν τη συμμετοχή του στα προκριματικά ήρθε μία μόλυνση σε παλιότερο τραύμα του να του βάλει ακόμα ένα μεγάλο εμπόδιο: "Το πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν τεράστιο αν αναλογιστούμε ότι είχα μόλις μία ημέρα χρόνο. Σκέφτηκα ότι ο πόνος ήταν φυσιολογικός. Έφερα τον πόνο με το μέρος μου και προσπάθησα να τον αντιμετωπίσω ως φυσιολογικό. Πριν αγωνιστικό στον προκριματικό δεν μπορούσα ούτε να κρεμαστώ από τους κρίκους".

Πέρα από αυτά όμως ο Λευτέρης Πετρούνιας είχε και άλλα εμπόδια στο δρόμο προς το χρυσό. "Είχα αρκετούς εχθρούς σε αυτόν τον τελικό. Η ψυχολογία που έπρεπε να αλλάξω. Το βάρος που είχα στους ώμους μου για το γεγονός ότι πρέπει να σηκώσω τη σημαία μου ψηλά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι για πρώτη φορά πήγα με τον τίτλο του φαβορί. Το άγχος του αγώνα και οι σκέψεις που προσπαθείς να τις ελέγξεις. Όλα αυτά τα βίωσα πολύ έντονα. Έκανα τεράστια προσπάθεια για να το ελέγξω και τελικά τα κατάφερα σε μεγάλο βαθμό".

Με μία εξαιρετική εκτέλεση κατάφερε να ανέβει στην κορυφή του βάθρου σε μια άκρως συγκινητική στιγμή. Με τα χέρια προς τον ουρανό αφιέρωσε τη μεγάλη του επιτυχία στον πατέρα του όμως το μυαλό του εκείνη τη στιγμή δεν ήταν στη Γλασκώβη.

"Αυτή η προσπάθεια που έκανα ήταν για τον πατέρα μου. Αμέσως μετά σκέφτηκα την πρόκριση για το Ρίο. Ό,τι την πήρα πανηγυρικά την πρόκριση για το Ρίο. Σε τρίτη φάση σκέφτηκα ότι ήμουν παγκόσμιος πρωταθλητής. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να τελειώσει καλύτερα αυτή η χρονιά. Πρέπει να ηρεμήσω και να συγκεντρωθώ γιατί έρχεται μία δύσκολη σεζόν" μας είπε αναφερόμενος στις πρώτες του σκέψεις μετά την κατάκτηση του μεταλλίου.

Θέλω να κερδίσω πανηγυρικά στο Ρίο

Το 2015 ήταν ονειρικό για εκείνον όμως ήδη σκέφτεται το 2016 με τον πήχη να ανεβαίνει και άλλο. "Έχουμε βγάλει το πρόγραμμα με τον προπονητή μου για το 2016. Αρχικά θα πάμε σε ένα αγώνα παγκοσμίου κυπέλλου στην Ντόχα και μετά θα πάμε στο προολυμπιακό τουρνουά.

Αρχικά, γνωρίζαμε ότι δεν θα πηγαίναμε, αλλά μετά έγινε γνωστό ότι η παγκόσμια ομοσπονδία. Τον Μάιο έχουμε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Βέρνη και μετά θα κάνουμε μια προετοιμασία μπαίνοντας στην τελική ευθεία για το Ρίο. Υπάρχουν πολλοί αγώνες όμως έχουμε επιλέξει αυτούς τους συγκεκριμένους. Αυτό που θέλουμε με τον προπονητή μου δεν είναι να κερδίσουμε απλά στο Ρίο είναι να κερδίσουμε πανηγυρικά"

Για να καταφέρει να πετύχει τον στόχο του έχει θέσει ως όριο τους 16.000 βαθμούς. Δεν θέλει να δει τον εαυτό του να πέφτει κάτω από τη συγκεκριμένη βαθμολογία μέσα στο 2016 και είμαστε σίγουροι ότι θα το πετύχει.

"Έχουμε δουλέψει τόσο το πρόγραμμα να έχουμε τελικό βαθμό 16, 16.100 και 16.200. Αυτός είναι ο στόχος για το 2016. Θέλουμε σε όλους τους αγώνες να πάρουμε πάνω από 16.000. Είμαι τελειομανής και δεν το θεωρώ κακό. Ίσα ίσα πιστεύω ότι είναι καλό. Όταν θες να αλλάξεις και να βελτιώσεις ένα πρόγραμμα που σου χαρίζει το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο σημαίνει ότι θέλουμε να το κάνουμε ακόμα καλύτερο".

Ο πρώτος κύκλος της συζήτησής μας έκλεισε με τη συζήτηση γύρω από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αθλητές στην προετοιμασία τους για το Ρίο και όχι μόνο. "Θεωρώ πως ο ρόλος που έχει παίξει η Stoiximan στη ζωή μου είναι καθοριστικός. Με τις δυσκολίες που κύλισε αυτή η χρονιά εγώ σίγουρα δεν θα έκανα ενόργανη γυμναστική. Πραγματικά κύλισε δύσκολα αυτή η χρονιά. Είχαμε κρύο μέσα στο γυμναστήριο, είχαμε αρκετά προβλήματα. Η Ομοσπονδία και η Πολιτεία κάνουν ότι μπορούν, αλλά υπάρχουν δυσκολίες και προβλήματα.

Εφόσον υπάρχει αυτή η στήριξη τα βγάζω από το μυαλό μου αυτά. Μέσα στον μήνα περιμένουμε να έρθουν καινούργια όργανα για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. Τα όργανα ήταν να έρθουν από το καλοκαίρι, αλλά λόγω capital control δεν ήρθαν. Ευτυχώς τώρα μπορούμε να τα πάρουμε και σίγουρα αυτό θα μας βοηθήσει όλους".

Ο ίδιος έχει περάσει αρκετά προβλήματα τραυματισμού. Στο δάκτυλο του χεριού του έχει βίδες, έχει βγάλει δύο κήλες και έχει καταπονήσει σε μεγάλο βαθμό το σώμα του. Αξίζουν τον κόπο όλα αυτά; Η απάντηση του Πετρούνια ήταν αφοπλιστική και με ποιητική διάθεση: "Η στιγμή του μεταλλίου διαγράφει όλες τις δυσκολίες που έχεις τραβήξει για να φτάσεις εκεί. Υπάρχουν πολλές δυσκολίες και τραυματισμοί. Όπως είδες και εσύ που ήσουν στην προπόνηση. Το ταξίδι έχει σημασία, αλλά όταν φτάσεις στον προορισμό σου διαγράφεις τις κακές στιγμές από αυτό το ταξίδι και έτσι μένεις με ένα ωραίο ταξίδι και έναν τέλειο προορισμό".

Οι βόλτες με το αμάξι, η θάλασσα και οι ταινίες

Υπάρχει όμως και η πλευρά του Λευτέρη Πετρούνια μακριά από τα γυμναστήρια. Αν και είναι ένα παιδί που σπάνια μιλάει στον εαυτό του, όταν του το ζητήσαμε να το κάνει η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκε. "Θα έλεγα ότι είμαι πεισματάρης, επίμονος, λίγο εγωιστή, αλλά έχω φιλότιμο. Είναι κάτι το οποίο το έχω διδαχτεί από την οικογένεια μου. Είμαι ένα χαρούμενο άτομο γενικότερα και θέλω να βάζω ψηλούς στόχους σε ότι κάνω στη ζωή μου".

Θεωρητικά έχει ελεύθερο χρόνο πρακτικά όμως δεν μπορεί να τον εκμεταλλευτεί λόγω της μεγάλης κούρασης από τις καθημερινές προπονήσεις. "Υπάρχει ελεύθερος χρόνος, κουράγιο δεν υπάρχει. Μου αρέσει να βγω μία βόλτα με τους φίλους μου. Να πάω για έναν καφέ ή ένα κρασί. Να δω την οικογένεια μου. Να βγάλω βόλτα τα σκυλιά μου. Μου αρέσει να βλέπω ταινίες. Δεν κάνω κάτι εξωπραγματικό.

Απλά μετά την προπόνηση δεν έχω κουράγιο για πολλά πράγματα. Σκέψου η ημέρα μου ξεκινάει στις 8 το πρωί και τελειώνει περίπου στις 6 το απόγευμα. Μέχρι να έρθω σπίτι να κάνω ένα μπάνιο και να χαλαρώσω θα πάει 8. Αν κάποιος μετά από αυτή την ημέρα έχει κουράγιο να βγει και να ξυπνήσει την επόμενη ημέρα για να ξαναπεράσει ακριβώς τα ίδια, τι να πω, μπράβο του" .

Μετά από τις προπονήσεις εκείνο που χρειάζεται είναι ηρεμία. Που την βρίσκει; "Νομίζω ότι η θάλασσα με ηρεμεί και είναι μια εικόνα που έχω στο μυαλό μου πριν αγωνιστώ. Σκέφτομαι μια τέλεια παραλία. Με ηρεμεί να δω μόνος μου μία ταινία. Μου αρέσει και η οδήγηση. Φεύγω με το αμάξι μου και πηγαίνω πάντα παραθαλάσσια".

Εάν θα μπορούσε να ασχοληθεί με κάτι άλλο πέρα από την ενόργανη γυμναστική; "Δεν θέλω να το σκέφτομαι. Θα ήμουνα αθλητής σε κάποιο άλλο άθλημα. Δεν ξέρω εάν θα είχα την ίδια επιτυχία" ήταν η αφοπλιστική απάντηση του Λευτέρη Πετρούνια.

Πάντως, ο ίδιος φαίνεται πως έχει αποφασίσει τι θα κάνει στο μέλλον του: "Σίγουρα στο μέλλον θέλω να ανοίξω γυμναστήριο και να ασχοληθώ με το χώρο της εστίασης. Ήδη έχω κάποια σχέδια στο μυαλό μου, αλλά θα τα δούμε όλα όταν έρθει η ώρα".

Συνοπτικά τα επιτεύγματα μέσα στο 2015:

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΚΟΤΜΠΟΥΣ (ΜΑΡΤΙΟΣ):

1ος στον προκριματικό (15,575 β.) - 2ος στον τελικό (15,550 β.)

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ - ΜΟΝΠΕΛΙΕ (ΑΠΡΙΛΙΟΣ):

1ος στον προκριματικό (16,000 β.) - 1ος στον τελικό (15,866 β.)

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (ΜΑΪΟΣ):

1ος στον προκριματικό (16,000 β.) - 1ος στον τελικό (16,000 β.)

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ - ΜΠΑΚΟΥ (ΙΟΥΝΙΟΣ):

1ος στον προκριματικό (15,733 β.) - 1ος στον τελικό (15,633 β.)

ΔΙΕΘΝΕΣ ΓΚΡΑΝ ΠΡΙ ΣΟΜΠΑΤΕΛΙ (ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ):

1ος στον προκριματικό (16,000 β.) - 1ος στον τελικό (16,200 β.)

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ - ΓΛΑΣΚΩΒΗ (ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ):

1ος στον προκριματικό (15,900 β.) - 1ος στον τελικό (15,900β)