Premier 2018-19: Ποιος θα πιάσει τη Σίτι;

Τον Αύγουστο ο κολιός και την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου η καθιερωμένη ματιά στην μάχη της Premier League. Πιστοί στην παράδοση, είμαστε έτοιμοι να τα βάλουμε κάτω, να δούμε τι έκαναν το καλοκαίρι οι ομάδες του αγγλικού Top6 και πώς περιμένουμε να τις δούμε στο χορτάρι.

Φέτος θα συμπληρωθούν δέκα χρόνια απ'την τελευταία φορά που μια ομάδα διατήρησε τον τίτλο της στην Αγγλία. Δεν ήταν μια οποιαδήποτε ομάδα, ήταν η Γιουνάιτεντ της τριετίας 2007-09, η μηχανή του Φέργκιουσον που πήρε τρεις συνεχόμενες Premier League και τις συνδύασε με ένα αήττητο Champions League το 2008 και μια αήττητη πορεία στον τελικό της διοργάνωσης το 2009. Από τότε καμία πρωταθλήτρια δεν έχει υπερασπιστεί τον τίτλο της. Και καμία δεν είχε περισσότερες πιθανότητες να το καταφέρει απ'τη φετινή Σίτι.

Ο τίτλος για το "ποιος θα πιάσει την ομάδα του Γκουαρδιόλα" είναι σωστός, αν σκεφτεί κανείς πως ήρθε η περσινή κατάκτηση. Πάμε να δούμε λοιπόν πως μπαίνουν στη φετινή μάχη οι πρωταθλητές και η Γιουνάιτεντ, η Τότεναμ, η Λίβερπουλ, η Τσέλσι και η Άρσεναλ, πάντα με βοήθεια απ'τα γραφήματα των xGoals απ'την περσινή σεζόν.

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΣΙΤΙ: ΑΝΕΤΗ ΣΤΗΝ POLE POSITION

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΠΕΡΥΣΙ: Κυριαρχία άνευ προηγουμένου. Περισσότεροι βαθμοί από ποτέ, περισσότερα γκολ από ποτέ, περισσότερες νίκες, μεγαλύτερο σερί νικών, μεγαλύτερη διαφορά τερμάτων, μεγαλύτερο ποσοστό κατοχής, γρηγορότερη κατάκτηση τίτλου.

Η Σίτι ήταν τουλάχιστον μία κλάση πάνω απ’τις άλλες πέντε ομάδες του Top6 και μίλια μπροστά απ’τις υπόλοιπες 14. Δεν έκανε χρονιά αποτελεσματικότητας, αλλά σεζόν ξεκάθαρης ανωτερότητας. Το γράφημα λέει πως η Σίτι ήταν καλύτερη απ’τον αντίπαλο (είχε πάνω από 0.40 xGoals περισσότερα απ’τον αντίπαλο της) σε 32 απ’τους 38 αγώνες.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ: Όχι πολλά. Ο Μαχρέζ ήρθε για 68 εκατομμύρια απ’τη Λέστερ, συν δύο πιτσιρίκια (Σάντλερ, Αρζανί) που ήρθαν για ψίχουλα. Η Σίτι δεν έχασε κάποιον απ’τους περσινούς πρωταγωνιστές, αλλά το μεγάλο θέμα είναι αυτός που δεν ήρθε.

Ο Γκουαρδιόλα από πέρυσι ήθελε παίκτη στη θέση του 6, μια αναβάθμιση/κάλυψη εκεί που παίζει ο Φερναντίνιο. Τον Φρεντ προσπάθησε να τον πάρει τον Ιανουάριο, αλλά η Σαχτάρ απάντησε “ελάτε ξανά το καλοκαίρι” κι όταν ήρθε το καλοκαίρι, ο Μουρίνιο έκλεψε τον Βραζιλιάνο.

Ο Ζορζίνιο της Νάπολι έγινε αυτομάτως ο Νο1 στόχος, αλλά κι εκεί φιάσκο: η πρόσληψη του Σάρι στην τεχνική ηγεσία της Τσέλσι έφερε τον Ζορζίνιο πακέτο στο Λονδίνο και τελικά η Σίτι δεν πήρε κανέναν.

ΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ: Τρεις νίκες και μια ισοπαλία, όπως και πέρυσι. Παρόμοια εικόνα κυριαρχίας, ασταμάτητη παραγωγή φάσεων, με κάποια μικρά θέματα στην άμυνα. Για να γκελάρει χρειάστηκε να δεχθεί γκολ με το χέρι και να χάσει πολλές ευκαιρίες κόντρα στη Γουλβς.

Αξίζει να κρατήσουμε κάτι: σε δύο εντός έδρας παιχνίδια ο Πεπ έχει ξεκινήσει μαζί Αγουέρο και Ζεσούς, μια φορά σε 3-5-2 και μία σε ρόμβο. Δίδυμο που ήθελε να φτιάξει και στο περσινό ξεκίνημα, αλλά δεν τον άφησαν οι τραυματισμοί που είχαν αμφότεροι οι φορ του.

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΦΕΤΟΣ: Θα είναι χειρότερη. Αν όχι στην εικόνα, σίγουρα στα αποτελέσματα. Αποκλείεται να κάνει τόσες νίκες, βαθμούς, κτλ. Όμως, το αβαντάζ της Σίτι και το πρόβλημα των υπολοίπων είναι πως ούτως ή άλλως η διαφορά της είναι μεγάλη.

Και δεν ήταν διαφορά αποτελεσματικότητας/απόδοσης: δεν το πήραν περίπατο επειδή 1-2 παίκτες στην επίθεση έκαναν τη σεζόν της ζωής του ή ο τερματοφύλακας έπιανε τα άπιαστα. Η Σίτι ήταν μίλια μπροστά στην απόδοση σε άμυνα και επίθεση, κάτι που την κρατάει μπροστά απ’τους μνηστήρες, ακόμα και αν παρουσιαστεί λίγο χειρότερη από πέρσι.

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ: ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΠΕΡΥΣΙ: Ο Μουρίνιο έχει δηλώσει αρκετές φορές πως η περσινή 2η θέση της Γιουνάιτεντ είναι ένα απ’τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της καριέρας του. Πράγματι, η απόδοση της ομάδας του ήταν για να μείνει εκτός τετράδας, αλλά παρόλα αυτά τερμάτισε δεύτερη.

Όμως, δεν υπάρχει επίτευγμα Μουρίνιο σ’αυτήν την άνοδο, γιατί είχε να κάνει σχεδόν αποκλειστικά με την εξωπραγματική απόδοση του Ντε Χέα. Το γράφημα λέει πως η Γιουνάιτεντ του “αμυντικού και συντηρητικού" Μουρίνιο δέχθηκε τελικές για να φάει 44 γκολ (τα περισσότερα πίσω απ’την Άρσεναλ) και χάρις σε ρέντα και Ντε Χέα έφαγε μόνο 25.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ: Ήταν σε πόλεμο. Στην πρώτη συνέντευξη Τύπου, την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας, ο Μουρίνιο ρωτήθηκε για τον Πογκμπά και την κατάκτηση του Μουντιάλ: “Δεν πρέπει να κάνουμε εμείς κάτι για να πάρουμε ο,τι καλύτερο απ’αυτόν, αλλά αυτός θα πρέπει να βρει τρόπο να μας δώσει ο,τι καλύτερο έχει".

Ο Μουρίνιο ζήτησε παίκτες, ο Γούντγουορντ αρνήθηκε, σε ένα power game το οποίο έφερε τον Πορτογάλο σε πολεμική κατάσταση. Η κάθε πλευρά έχει τα δίκια της: ο Μουρίνιο δικαιούται να λέει πως δεν μπορεί να δουλέψει αν η διοίκηση δεν τον ακούει, ο Γούντγουορντ δικαιούται να λέει πως ο Μουρίνιο δεν βελτιώνει αυτούς που έχει και δεν μπορεί να ζητάει κι άλλους 29χρονους όταν τον χειμώνα έκανε τον 29χρονο Σάντσες τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη της Λίγκας.

Τελικά, η Γιουνάιτεντ πήρε τον Φρεντ για 60 εκατομμύρια απ'τη Σαχτάρ, ενώ έδωσε 22 και για τον 19χρονο δεξιό μπακ Ντιόγκο Νταλότ, που ήρθε άγουρος και τραυματίας απ'την Πόρτο.

ΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ: Το κλίμα ήταν τόσο κακό (Πογκμπά: "Αν μιλήσω, θα φάω πρόστιμο") που αρκούσε η ήττα απ'την Μπράιτον για να γίνει "τελικός" το ντέρμπι με την Τότεναμ. Η Γιουνάιτεντ αντέδρασε, ο Μουρίνιο δεν πήγε ξανά σε παθητική λογική, η ομάδα του ήταν πιο ενεργητική και aggressive από ποτέ, αλλά τελικά ήρθε εντός έδρας συντριβή με 0-3.

Ο Πορτογάλος έδωσε σόου στις δύο επόμενες συνεντεύξεις Τύπου, η Γιουνάιτεντ ήταν και πάλι καλή και πέρασε απ'την Μπέρνλι.

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΦΕΤΟΣ: Δεν θα βγει ξανά δεύτερη αν έχει την περσινή εικόνα. Ο κεραυνός δεν πέφτει στο ίδιο σημείο δεύτερη φορά. Κορυφαίος είναι ο Ντε Χέα, αλλά δεν γίνεται να επαναλάβει τα ίδια για να βγάλει τη Γιουνάιτεντ 2η από 5η. Χρειάζεται βελτίωση και μάλιστα ορατή.

Θα είναι δύσκολη ακόμα και η τετράδα αν η Γιουνάιτεντ συνεχίσει να ποντάρει στα κέφια του Ντε Χέα και την ικανότητα του Μουρίνιο να κερδίζει τα οριακά ματς.

ΤΟΤΕΝΑΜ: ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΕΟ ΓΗΠΕΔΟ

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΠΕΡΥΣΙ: Σταθερότητα, σήμα κατατεθέν. Μια καλή, οργανωμένη ομάδα, βρήκε το δρόμο της μετά το κλασικό αργό ξεκίνημα και πήρε ξανά με άνεση τη θέση στην τετράδα.

Λίγο χειρότερη απ'τη Λίβερπουλ σε άμυνα/επίθεση, η Τότεναμ εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως οι Κόκκινοι τερμάτισαν ασθμαίνοντας τη σεζόν και βγήκε 3η. Δεν πήγε παραπάνω γιατί δεν είχε την μεγάλη αποτελεσματικότηα του 2016-17.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ: Τίποτα. Μηδέν, ζερό, νάδα. Η Τότεναμ έγραψε ιστορία, έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία της Premier που δεν απέκτησε κανέναν ποδοσφαιριστή την καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο.

Η ομάδα βγάζει προς τα έξω πως η μεγάλη της επιτυχία είναι που δεν έχασε κανέναν παίκτη της, ούτε καν ενεπλάκη σε ψυχοφθόρα σίριαλ. Ισχύει, αλλά όχι πως δεν θα τη βελτίωναν μια-δυο καλές προσθήκες.

ΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ: Μαζεύει βαθμούς χωρίς να είναι καλά. Αγκομαχώντας πήρε το διπλό στην πρεμιέρα με τη Νιουκάστλ, δυσκολεύτηκε σε μεγάλο διάστημα με τη Φούλαμ.

Η νίκη στο Ολντ Τράφορντ ήταν μεγάλη, σε ένα γήπεδο που ο Ποκετίνο δεν είχε πανηγυρίσει ούτε ένα γκολ τα τέσσερα χρόνια που είναι στο τιμόνι. Ο Αργεντινός προσπάθησε μάταια να εξηγήσει πως το ματς δεν ήταν για 3-0, πως η Τότεναμ δυσκολεύθηκε και κινδύνευσε πολύ, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο.

Τελικά ήρθε η απρόσμενη ήττα απ'τη Γουότφορντ να αποτυπώσει την πραγματικότητα.

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΦΕΤΟΣ: Η σεζόν ξεκίνησε με εξωαγωνιστικό προβληματισμό που λίγο θέλει να μετατραπεί σε γκρίνια και αγωνιστικό πρόβλημα: το νέο γήπεδο όχι μόνο δεν θα είναι έτοιμο στην ώρα του, αλλά τα ρεπορτάζ λένε πως η Τότεναμ σίγουρα θα παίζει στο Γουέμπλεϊ μέχρι τον Δεκέμβριο και μπορεί να μείνει εκεί μέχρι το τέλος της σεζόν.

Ναι, το Γουέμπλεϊ δεν θα είναι φέτος όσο ξένο ήταν πέρσι, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πως η εξέλιξη δεν θα επηρεάσει την ομάδα και τον κόσμο.

ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΟΙΤΑΕΙ ΨΗΛΑ

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΠΕΡΥΣΙ: Ο Σαλάχ πήρε αιχμάλωτη την Πρέμιερ Λιγκ και η τριάδα με Μανέ-Φιρμίνο σκόρπισε τρόμο. Η άμυνα είχε τρομερά θέματα, αλλά το πράγμα άρχισε να φτιάχνει μετά την 9η αγωνιστική και την τεσσάρα απ'την Τότεναμ.

Στην ουσία η αμυντική λειτουργία βελτιώθηκε και πριν έρθει ο Φαν Ντάικ, αλλά μ'αυτόν έδεσε σίγουρα το γλυκό.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ: Η σεζόν ξεκίνησε και τελείωσε με αιφνιδιασμούς. Κανείς δεν περίμενε πως πριν καν μπει ο Ιούνιος η Λίβερπουλ θα έδινε 45 εκατομμύρια για να πάρει τον Φαμπίνιο απ'την Μονακό, κανείς δεν περίμενε πως η τελευταία κίνηση θα ήταν ο ερχομός του Άλισον για 62.5 εκατομμύρια.

Ενδιάμεσα έγιναν τα αναμενόμενα, δηλαδή ήρθε ο Σακίρι ως μία ακόμα λύση μεσοεπιθετικά και φόρεσε τα κόκκινα ο Ναμπί Κεϊτά, που είχε συμφωνήσει από πέρυσι για 60 εκατομμύρια. Μετά από δύο χρονιές με θετικό πρόσημο στο ταμείο εσόδων-εξόδων, η Λίβερπουλ είπε στον Κλοπ "ήρθε η ώρα να ξοδέψεις κι εσύ".

Το πρόβλημα είναι πως ο Κλοπ ήθελε μέσο που θα έδινε γκολ και ασίστ, διάλεξε τον Φεκίρ, τον έκλεισε, τον έφερε στο Λίβερπουλ και η μεταγραφή κατέρρευσε, λόγω ιατρικού προβλήματος.

ΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ: Τέσσερα στα τέσσερα, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες. Δεύτερο καλό νέο, η Λίβερπουλ κερδίζει ματς που συνήθως τις κοστίζουν βαθμούς.

Ανησυχητικό νέο, η εικόνα είναι ακόμα περίεργη. Ο Μανέ πετάει, αλλά Σαλάχ-Φιρμίνο είναι ντεφορμέ και ας σκοράρουν. Ο Κεϊτά έχει προσφέρει, αλλά ακόμα παίζει κρατημένος (αυτό είναι καλό), ενώ ο Φαμπίνιο θα μπει μετά την διακοπή. Ο Φαν Ντάικ είναι σούπερ, ο Γκόμεζ παίζει καταπληκτικά δίπλα του, η άμυνα συνεχίζει στον δρόμο της βελτίωσης που ξεκίνησε πέρυσι.

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΦΕΤΟΣ: Πρωταθλητισμό. Μπορεί να υπάρχει ως κλισέ, αλλά είναι ψέμμα πως οι φίλοι της Λίβερπουλ λένε κάθε χρόνο πως "φέτος είναι η χρονιά μας". Σίγουρα αυτοί που το λένε κάθε χρόνο είναι οι οπαδοί άλλων ομάδων για να τους πειράξουν.

Η τελευταία φορά που η Λίβερπουλ μπήκε σε σεζόν με στόχο να διεκδικήσει το πρωτάθλημα ήταν το καλοκαίρι του 2008 και τελικά μάζεψε 86 βαθμούς, αλλά τερμάτισε πίσω απ'τη Γιουνάιτεντ. Φέτος σίγουρα θα κοιτάξει ψηλότερα απ'το "να βγούμε τετράδα" που ίσχυσε τις προήγουμενες δύο σεζόν.

ΤΣΕΛΣΙ: ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΜΠΑΛΑ

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΠΕΡΥΣΙ: Ο,τι έκανε και πρόπερσι. Είτε το πιστεύετε, είτε όχι, η εικόνα της 5ης Τσέλσι του 2018 είχε ελάχιστες διαφορές με την εικόνα της πρωταθλήτριας Τέλσι του 2017.

Έκανε σχεδόν τις ίδιες φάσεις στην επίθεση, δέχθηκε λίγο περισσότερες στην άμυνα, αλλά δεν της κόστισε αυτό: το πρόβλημα ήταν πως δεν γινόταν να συνεχιστεί η απίστευτη επιθετική αποτελεσματικότητα του 2017. Η Τσέλσι πέρυσι έβαλε όσα γκολ "έπρεπε" και μοιραία βγήκε 5η.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ: Μια ιστορική αλλαγή. Μετά από σχεδόν 15 χρόνια στον reactive ρόλο της αντεπίθεσης, η Τσέλσι αποχαιρέτησε τον Κόντε και πήρε τον Σάρι, που θα επιχειρήσει να φέρει το Sarriball στο Λονδίνο.

Στην καρδιά της νέας λειτουργίας ήρθε για 57 εκατομμύρια ο Ζορζίνιο απ'την Νάπολι, μετατοπίζοντας τον Καντέ στο οκτώ. Ο Κόβατσιτς ήρθε ως δανεικός απ'τη Ρεάλ ως μια ακόμα λύση στον άξονα, ενώ το μεγάλο ρίσκο πάρθηκε στο τέρμα.

Ο Κουρτουά ήθελε να επιστρέψει στη Μαδρίτη και έφυγε για τη Ρεάλ και η Τσέλσι αποφάσισε να κάνει τον 23χρονο Κεπά τον πιο ακριβό τερμαφύλακα στην ιστορία, με κόστος απόκτησης τα 80 εκατομμύρια.

Στα συν του καλοκαιριού το γεγονός πως ο φευγάτος Αζάρ πείστηκε να παραμείνει και να δώσει (τουλάχιστον) έναν ακόμη χρόνο στο νέο εγχείρημα, με την ελπίδα πως πλέον θα παίζει ένα ποδόσφαιρο που θα του αρέσε και θα τον αναδεικνύει.

ΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ: Τέσσερα στα τέσσερα, αλλά με δυσκολία. Η διαφορά στο μάτι είναι εμφανής, η Τσέλσι παίζει εντελώς διαφορετικά, προσπαθεί να μάθει το ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Τα αποτελέσματα λένε πως τα καταφέρνει, η εικόνα όμως στο χορτάρι λέει πως έχει ρέντα, γιατί στην ουσία είναι ακόμα πολύ μακριά απ'την απόδοση που απαιτείται.

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΦΕΤΟΣ: Θα αλλάξει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται: εικόνα που θα ικανοποιεί περισσότερο, σκαμπανεβάσματα, παίκτες που ίσως δυσκολευτούν, παίκτες που θα λάμψουν. Στις στραβές θα υπάρχουν οι νοσταλγοί της "παλιάς Τσέλσι", αλλά νομίζω πως το στοίχημα θα κερδηθεί.

ΑΡΣΕΝΑΛ: Ο ΑΡΣΕΝ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΠΙΑ ΕΔΩ

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΠΕΡΥΣΙ: Τίποτα. Έζησε ένα αργό θάνατο της εποχής Βενγκέρ. Η επίθεση κάτι έκανε, η αμυντική λειτουργία ήταν τραγική, ο χαρακτήρας ανύπαρκτος και κάπως έτσι η Άρσεναλ ξεκίνησε το 2018 με επτά συνεχόμενες ήττες εκτός έδρας στο πρωτάθλημα.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ: Βασικά όλη τη χρονιά προετοιμαζόταν για την επόμενη μέρα χωρίς τον Βενγκέρ. Και για να το κάνει πήρε διευθυντή ποδοσφαίρο, chief scout, άνθρωπο για τα media και τις συμφωνίες και στο τέλος πήρε και έναν προπονητή.

Στον Έμερι η ομάδα έφερε τον Τορέιρα για το κέντρο με 30 εκατομμύρια, τον Λένο για το τέρμα με 25 και τον Σωκράτη για την άμυνα με άλλα 16. Όμως, τα βλέματα στο ξεκίνημα τραβάει ο 19χρονος Γκεντουζί, που τρέχει ασταμάτητα στο κέντρο.

ΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ: Είχε το πιο δύσκολο πρόγραμμα απ'όλους. Δεν είχε απαντήσεις απέναντι στη Σίτι, δεν άξιζε να χάσει απ'την Τσέλσι και τελικά απάντησε με δύο νίκες με Γουέστ Χαμ και Κάρντιφ στις οποίες όμως δεν έπεισε.

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΦΕΤΟΣ: Δύσκολα φαντάζεται κανείς μια χρονιά χωρίς διαρκή σκαμπανεβάσματα. Ο πήχης έπεσε πολύ χαμηλά τα τελευταία δύο χρόνια, θα είναι δύσκολο να μην βελτιωθεί η εικόνα και η ψυχολογία γύρω απ'την ομάδα. Ταυτόχρονα θα είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί ο στόχος που είναι η επιστροφή στην τετράδα.

ΠΡΩΤΑ ΘΑ ΤΟ ΧΑΣΕΙ Η ΣΙΤΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ

Τα τελευταία χρόνια στην Αγγλία είχαμε πρωταθλητές που "καβαλούσαν το κύμα" και έφταναν πρώτοι στην ακτή. Η Τσέλσι του 2015, η Λέστερ του 2016, η Τσέλσι του 2017 ήταν ομάδες που πήραν δίκαια το πρωτάθλημα, αλλά δεν έδειξαν ποτέ πως το οφείλουν σε κάποια εμφανή ανωτερότητα που θα τους συνοδεύσει την επόμενη σεζόν. Η Σίτι του 2018 δεν ανήκει σ'αυτήν την κατηγορία. Η ομάδα του Γκουαρδιόλα είχε όλα τα χαρακτηριστικά και το 2017, αλλά την είχε προδώσει η αποτελεσματικότητα σε άμυνα και επίθεση. Πέρυσι τα είχε και ταυτόχρονα είχε επιδόσεις που σε όλους τους τομείς ήταν μίλια μπροστά απ'τους υπόλοιπους. Πόσο μπροστά; Τόσο μπροστά.

Μοιραίο δεν ήταν μόνο το να πάρει το πρωτάθλημα περίπατο, αλλά να είναι πολύ μπροστά και στο ξεκίνημα της φετινής κούρσα. Η Σίτι ξεκινάει με αβαντάζ τέτοιο που της επιτρέπεται ακόμα και να έχει εμφανή πτώση: δύσκολα θα είναι τέτοια που θα την κάνει να χάσει τα σκήπτρα. Κάποιοι θεώρησαν πως ένα γεγονός σαν τον δίμηνο τραυματισμό του Ντε Μπρόινε πχ θα είναι αρκετό, αλλά θα χρειαστούν πολλές τέτοιες αναποδιές για να τα βρει σκούρα η ομάδα του Γκουαρδιόλα. Σίγουρα δεν θα πιάσει ξανά τους 100 βαθμούς, αλλά πόσο να πέσει;

Τα ερωτηματικά της αφορούν το 6 και τη μοναξιά του Φερναντίνιο εκεί, αλλά και τον Σανέ, που προέρχεται από περίεργο καλοκαίρι εκτός Μουντιάλ και έχει προσωπικά ζητήματα.

Η Λίβερπουλ είναι στα χείλη όλων ως Νο1 υποψήφια για να κοντράρει τους πρωταθλητές, παρότι πέρυσι ήταν τέταρτη: σαφές δείγμα πως οι αναλυτές (και οι μπουκ) δεν κοιτούν τόσο τη βαθμολογία, όσο αυτά που λένε οι αριθμοί και τα analytics των expected goals. Αυτά είχαν τη Λίβερπουλ πιο κοντά στη Σίτι από κάθε άλλη ομάδα. Οι μεταγραφές ήταν καλές, οι προσθήκες σημαντικές, η Λίβερπουλ πατάει καλά. Αλλά ας μην ξεχνάει κανείς πως μιλάμε για σύλλογο χωρίς πρωτάθλημα εδώ και τρεις δεκαετίες και ένα ρόστερ με άγνοια του τι σημαίνει πρωταθλητισμός. Δεν θα της φτάσει πτώση της Σίτι, θα πρέπει και η ίδια να τα κάνει όλα τέλεια, σε άμυνα και επίθεση.

Η Γιουνάιτεντ θα έπρεπε λόγω της 2ης θέσης να είναι αυτή που θα κοντράρει την Σίτι, αλλά οι μπουκ ξέρουν πως πέρυσι δεν ήταν για 2η. Η ισορροπία στο Ολντ Τράφορντ είναι λεπτή, τα πράγματα είναι οριακά. Το πρώτο που χρειάζεται η Γιουνάιτεντ είναι νίκες και το δεύτερο είναι ηρεμία. Ξέρω, θα πείτε πως αυτά τα δύο πάνε μαζί, όμως είναι γνωστό πως ο Μουρίνιο θέλει να προκαλεί εντάσεις ακόμα και στις νίκες. Νομίζω πως πλέον δεν το αντέχει η ομάδα του και συνολικά είναι ένας τρόπος management που δεν οδηγεί πια σε επιτυχίες. Είτε κερδίζει, είτε όχι, η Γιουνάιτεντ χρειάζεται μεγαλύτερο θάρρος στο χορτάρι και λιγότερη ένταση στις δημόσιες τοποθετήσεις του Μουρίνιο.

Η Τσέλσι είναι η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση, αφού έφερε τον Σάρι για να παίξει επιτέλους ως αφεντικό. Το πρότζεκτ είναι ελκυστικό, αλλά δεν πηγαίνεις απ'το μαύρο στο άσπρο χωρίς σκαμπανέβασματα και απώλειες. Είναι σημαντικό να λάμψει ο Αζάρ, είναι κομβικό να βρει τρόπο ο Σάρι να μάθει την Τσέλσι να αμύνεται ψηλά και να ανεβάσει την ψυχολογία του Μοράτα. Στόχος των Μπλε είναι η τετράδα και μπορούν να τον πετύχουν.

Η Τότεναμ κάθε χρόνο μπαίνει στο στόμα όσων ψάχνουν ποιος θα χάσει την τετράδα και κάθε χρόνο τους διαψεύδει. Σταθερή, σοβαρή, η ομάδα του Ποκετίνο την βρίσκει την άκρη, άσχετα αν δεν βρίσκει τρόπαιο ή την ευρωπαϊκή διάκριση που θα βάλουν σφραγίδα στη δουλειά που γίνεται. Η μη έλευση μεταγραφών και το φιάσκο με το νέο γήπεδο είναι σκούρα σύννεφα: θα φέρουν ψιχάλες και δεν θέλει πολύ να μετατραπούν σε μπόρα. Αν η Τότεναμ χάσει για λίγο την κλασικά καλή εικόνα της στην επίθεση, θα έχει πρόβλημα.

Τελευταία η Άρσεναλ. Πέρυσι γράψαμε πως "δεν βλέπουμε πως η φετινή σεζόν δεν θα είναι η τελευταία του Βενγκέρ, με άσχημη εξέλιξη". Όπερ και εγένετο. Βελτίωση θα έρθει φέτος, αλλά δύσκολα θα τη φέρει ξανά στην τετράδα. Όχι όσο η αμυντική λειτουργία είναι τόσο εύθραυστη, όχι όσο ο Οζίλ είναι περισσότερο πρόβλημα παρά λύση.

Τα γραφήματα είναι απ'την περσινή ανάλυση στο φινάλε της Premier League.

Photo credits: AP PHOTO