"Reds" & "blancos", πριν 37 χρόνια

Το βράδυ της 26ης Μαΐου, στο στάδιο "Olympiyskiy" του Κιέβου, Λίβερπουλ και Ρεάλ Μαδρίτης θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους στον 63ο τελικό της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης (26ο από τότε που το Κύπελλο Πρωταθλητριών μετονομάστηκε σε Champions League). 17 τρόπαια θα βρεθούν στο χορτάρι, 12 από τη μεριά των "blancos" και 5 από τη μεριά των "reds". Οι Ισπανοί, που κατεβαίνουν στο παιχνίδι με τον τίτλο του φαβορί, θέλουν να επιστρέψουν στη Μαδρίτη με την "decimotercera", το 13ο δηλαδή "Κύπελλο με τα μεγάλα αυτιά" στην ιστορία τους. Η αλήθεια είναι ότι μετά την ιστορική "décima" του 2014, ο λογαριασμός έχει χαθεί για τους "μερένγκες", οι οποίοι κυριαρχούν απόλυτα στην Ευρώπη την τελευταία πενταετία. Έχουν κατακτήσει τα τρία από τα τέσσερα τρόπαια και πηγαίνουν ολοταχώς για ένα ακόμα.

Από τη μεριά του, ο Ζιντάν, αν η Ρεάλ φύγει νικήτρια από το Κίεβο, θα φτάσει τις τρεις κατακτήσεις στο Champions League και θα ισοφαρίσει το ρεκόρ των Μπομπ Πέισλι (3 με τη Λίβερπουλ) και Κάρλο Αντσελότι (2 με τη Μίλαν & 1 με τη Ρεάλ). Μην ξεχνάμε ότι ο Ζιζού ήταν παρών και στη "décima", ως βοηθός του Αντσελότι το 2014 στον πάγκο των "μπλάνκος". Επίσης η Ρεάλ κυνηγάει το "three-peat", κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ στα χρόνια του Champions League και που στο παρελθόν έχουν πετύχει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών μόνο η Ρεάλ (1956-1960), ο Άγιαξ (1971, 1972 & 1973) και η Μπάγερν (1974, 1975 & 1976).

Η Λίβερπουλ τώρα, θέλει να προσθέσει το έκτο τρόπαιο στη συλλογή της, 13 χρόνια μετά το έπος της Κωνσταντινούπολης και 11 χρόνια μετά τον χαμένο τελικό απέναντι στη Μίλαν στο ΟΑΚΑ. Ο Γιούργκεν Κλοπ ψάχνει τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο, μετά τους χαμένους τελικούς του 2013 στο Champions League απέναντι στη Μπάγερν (ως τεχνικός της Μπορούσια Ντόρτμουντ) και του 2016 στο Europa League απέναντι στη Σεβίγια (ως τεχνικός της Λίβερπουλ). Αν κατακτήσει το τρόπαιο η Ρεάλ, θα αυξήσει σε 18 τους ισπανικούς τίτλους (13 η Ρεάλ & 5 η Μπαρτσελόνα), μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τη διαφορά από τις δεύτερες Ιταλία και Αγγλία (12 τίτλους έκαστη), ενώ αν το πετύχει η Λίβερπουλ, τότε η Αγγλία θα φτάσει τα 13 τρόπαια (6 η Λίβερπουλ, 3 η Μαν. Γιουνάιτεντ, 2 η Νότιγχαμ Φόρεστ και από ένα η Τσέλσι και η Άστον Βίλα) και θα περάσει μόνη της στη δεύτερη θέση της λίστας. Επίσης, αν η Ρεάλ φύγει νικήτρια, τότε οι ισπανικοί σύλλογοι θα έχουν πέντε σερί κατακτήσεις (4 η Ρεάλ & 1 η Μπάρτσα), ισοφαρίζοντας έτσι το επίσης "ισπανικό" σερί με τις 5 κατακτήσεις της Ρεάλ στο ξεκίνημα της διοργάνωσης (και μια μόλις κατάκτηση πίσω από το απόλυτο ρεκόρ σερί κατακτήσεων από ομάδες της ίδιας χώρας, που ανήκει στην Αγγλία από το 1977 μέχρι το 1982).

Φάση από τον τελικό του 1981. Ο Λόρι Κάνιγχαμ (δεξιά πεσμένος) έχει βγάλει τη σέντρα, ο Στίλικε πηδάει για κεφαλιά, όμως ο Ρέι Κλέμενς μπλοκάρει.

Ένα πολύ ενδιαφέρον ιστορικό στοιχείο, είναι ότι η Ρεάλ Μαδρίτης έχει χάσει τελευταία φορά τελικό στη διοργάνωση (είτε Κύπελλο Πρωταθλητριών, είτε Champions League) το 1981, με αντίπαλο τη Λίβερπουλ! Από τότε οι "μερένγκες" έχουν αγωνιστεί σε έξι ακόμα τελικούς στη διοργάνωση και τους έχουν κερδίσει όλους! Μένει λοιπόν να δούμε αν οι "reds" θα καταφέρουν να σπάσουν αυτό το σερί των "μπλάνκος" 37 χρόνια μετά το ραντεβού του "Παρκ ντε Πρενς". Να πούμε ότι ο φετινός, είναι ο πέμπτος τελικός ανάμεσα σε αγγλικές και ισπανικές ομάδες. Ο πρώτος ήταν εκείνος του 1981 με νικήτρια τη Λίβερπουλ, οι επόμενοι τρεις είχαν νικήτρια τη Μπαρτσελόνα, μια φορά απέναντι στην Άρσεναλ (2006) και δυο φορές απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (2009 & 2011). Άρα λοιπόν, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα του φετινού τελικού, οι Ισπανοί θα συνεχίσουν να έχουν το προβάδισμα απέναντι στους Άγγλους, στις μεταξύ τους μονομαχίες.

Η Αγγλία έχει να κατακτήσει το τρόπαιο από το 2012 (Τσέλσι), ενώ η Ισπανία από πέρυσι (Ρεάλ Μαδρίτης). Τέλος, για να ολοκληρώσουμε με τα στατιστικά, ο φετινός είναι ο 16ος τελικός στη διοργάνωση για τη Ρεάλ, που έχει χάσει μόλις 3 από τους 15 στους οποίους έχει συμμετάσχει. Για τη Λίβερπουλ είναι ο 8ος τελικός στην ιστορία της, με τους "reds" να έχουν πάρει τους 5 από τους 7 μέχρι σήμερα. Πολλά έχουν αλλάξει στα 37 χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από το 1981 μέχρι σήμερα. Τότε η Λίβερπουλ κυριαρχούσε σε Αγγλία και Ευρώπη, ενώ η Ρεάλ περνούσε μια παρατεταμένη περίοδο παρακμής, κυρίως στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Σήμερα οι "μερένγκες" μπορεί να "παίρνουν" λίγα πράγματα στην Ισπανία, όμως κανείς δεν αμφισβητεί την πρωταγωνιστική τους παρουσία στο Champions League.

Οι "reds", που μετράνε 28 ολόκληρα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα στην Αγγλία, θέλουν να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο τον τίτλο τους ως ο πλέον πετυχημένος σύλλογος της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρώπη, προσθέτοντας το έκτο τρόπαιο στη συλλογή τους. Οι Μαδριλένοι είναι σαφώς το φαβορί, αλλά αυτό θα πρέπει να αποδειχτεί και μέσα στο γήπεδο. Μην ξεχνάμε ότι οι δυο φιναλίστ είχαν φέτος τις δυο πιο παραγωγικές επιθέσεις (40 τέρματα η Λίβερπουλ, 30 η Ρεάλ), κάτι που ευχόμαστε να φανεί και στον τελικό. Στο σημερινό κείμενο, θα θυμηθούμε αναλυτικά τον μεγάλο τελικό του 1981 και θα δούμε όλες τις ευρωπαϊκές αναμετρήσεις μεταξύ Λίβερπουλ και Ρεάλ μέχρι σήμερα.

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ ΚΑΙ ΤΗΣ ΡΕΑΛ ΤΟ 1981

Τέρι Μακ Ντέρμοτ, Φιλ Νιλ και Κένι Νταλγκλίς ποζάρουν με το τρόπαιο του 1978, το οποίο κατέκτησαν νικώντας 1-0 την Μπριζ (με σκόρερ τον Νταλγκλίς) στον τελικό του "Γουέμπλεϊ" (AP Photo)

Πριν δούμε την πορεία που έκαναν Λίβερπουλ και Ρεάλ Μαδρίτης στο Κύπελλο Πρωταθλητριών της σεζόν 1980/81 για να φτάσουν στον μεγάλο τελικό, ας θυμηθούμε πρώτα σε ποια κατάσταση βρίσκονταν γενικότερα εκείνα τα χρόνια στην Ευρώπη. Η Λίβερπουλ ζούσε τη χρυσή εποχή της, έχοντας κατακτήσει την προηγούμενη οκταετία τέσσερις ευρωπαϊκούς τίτλους, πρώτα δυο Κύπελλα UEFA (το 1973 απέναντι στην Γκλάντμπαχ και το 1976 απέναντι στην Μπριζ) και στη συνέχεια δυο συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών, κατά σύμπτωση απέναντι στις ίδιες δυο αντιπάλους (το 1977 με την Γκλάντμπαχ και το 1978 με την Μπριζ)! Τη διετία που μεσολάβησε μέχρι την περίοδο 1980/81, τα σκήπτρα πήρε μια άλλη αγγλική ομάδα, η Νότιγχαμ Φόρεστ του Μπράιαν Κλαφ, με δυο επίσης σερί κατακτήσεις του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (το 1979 απέναντι στη Μάλμε και το 1980 απέναντι στο Αμβούργο).

Εδώ να πω ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εκείνη την εποχή στη διοργάνωση έπαιρναν μέρος μόνο οι πρωταθλήτριες ομάδες κάθε χώρας. Κάτι τελείως διαφορετικό δηλαδή από το σημερινό Champions League, αφού με καλές κληρώσεις, μια ομάδα μπορούσε τότε να προχωρήσει πολύ, αλλά από την άλλη, το παραμικρό "λάθος" σε έστελνε σπίτι σου. Από τη μεριά της, η Ρεάλ Μαδρίτης βρισκόταν εκείνα τα χρόνια μακριά από την εποχή της μεγάλης της κυριαρχίας στο ξεκίνημα της διοργάνωσης, όταν είχε κατακτήσει τα πέντε πρώτα τρόπαια (1956-1960) συν ένα έκτο το 1966, με την περίφημη ομάδα των "Yé-yé". Από τότε μέχρι το 1981, στην δεκαπενταετία που μεσολάβησε, η Ρεάλ δεν αγωνίστηκε σε κανέναν τελικό, έφτασε όμως τέσσερις φορές μέχρι τους "4". Στους τρεις πρώτους ημιτελικούς που συμμετείχε, αποκλείστηκε από τους μετέπειτα νικητές της διοργάνωσης.

Το 1968 από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ των Μπάσμπι και Μπεστ με συνολικό σκορ 3-4, το 1973 από τον Άγιαξ του Κρόιφ με συνολικό σκορ 1-3 και το 1976 από την Μπάγερν του Μπέκενμπαουερ με συνολικό σκορ 1-3. Τον τέταρτο ημιτελικό τους, οι "μερένγκες" τον έδωσαν το 1980 με αντίπαλο το Αμβούργο του Κέβιν Κίγκαν, νίκησαν 2-0 στο "Μπερναμπέου", όμως οι Γερμανοί τους εξαφάνισαν στον επαναληπτικό με το εκκωφαντικό 5-1 και τους στέρησαν την ευκαιρία να διεκδικήσουν το έβδομο τρόπαιό τους μέσα στο σπίτι τους, αφού ο τελικός (τον οποίο κέρδισε η Νότιγχαμ) διεξήχθη στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου". Μετά το έκτο Πρωταθλητριών της Ρεάλ το 1966 και την "λάτιν" κυριαρχία στη διοργάνωση (από ισπανικές, πορτογαλικές και ιταλικές ομάδες), τα τρόπαια πέρασαν αποκλειστικά στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη (Σκωτία, Ολλανδία, Δ. Γερμανία και Αγγλία).

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΤΟΥ 1981

Ο Ρέι Κένεντι σουτάρει ανάμεσα στους Ούλι Στίλικε (αριστερά) και Βιθέντε ντελ Μπόσκε (δεξιά, με το "6"), στη διάρκεια του τελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1981 (AP Photo/StaffLipchitz)

Η Λίβερπουλ πήρε μέρος στο Κύπελλο Πρωταθλητριών της σεζόν 1980/81 ως πρωταθλήτρια Αγγλίας της περιόδου 1979/80. Ήταν ο τέταρτος τίτλος που κατακτούσαν την τελευταία πενταετία οι "reds", τερματίζοντας πρώτοι, με δυο βαθμούς διαφορά από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (60 έναντι 58). Η "αρμάδα" του Μπομπ Πέισλι έφτασε αήττητη στον τελικό του "Παρκ ντε Πρενς", με πέντε νίκες και τρεις ισοπαλίες (23-4 τέρματα). Ξεκίνησε τις υποχρεώσεις της στον πρώτο γύρο με αντίπαλο την Όουλουν Παλοσεούρα από τη Φινλανδία. Στο πρώτο εκτός έδρας ματς, οι Άγγλοι παραχώρησαν ισοπαλία 1-1, όμως στο "Άνφιλντ" έβρεξε γκολ! Σούνες και Μακ Ντέρμοτ πέτυχαν ισάριθμα χατ-τρικ, ο Φέρκλαφ πρόσθεσε δυο ακόμα και από ένα σημείωσαν οι Λι και Ρέι Κένεντι, με τελικό σκορ 10-1! Στον δεύτερο γύρο (φάση των "16"), η Λίβερπουλ κληρώθηκε με την σκωτσέζικη Αμπερντίν, το εμπόδιο της οποίας ξεπέρασε με δυο νίκες, 0-1 εκτός (Μακ Ντέρμοτ) και 4-0 εντός (Νιλ, Νταλγκλίς, Χάνσεν και αυτογκόλ του Μίλερ).

Στα προημιτελικά οι "reds" αντιμετώπισαν την ΤΣΣΚΑ Σόφιας (που είχε αποκλείσει στον πρώτο γύρο την κάτοχο Νότιγχαμ Φόρεστ). Η πρόκριση ήρθε από το πρώτο κιόλας ματς, στο "Άνφιλντ", με το 5-1 (χατ τρικ ο Σούνες, Λι και Μακ Ντέρμοτ), ενώ στη Βουλγαρία ο Ντέιβιντ Τζόνσον σφράγισε το εισιτήριο (0-1). Επόμενος αντίπαλος στα ημιτελικά ήταν η Μπάγερν. Και τα δυο παιχνίδια ήρθαν ισόπαλα (0-0 στην Αγγλία, 1-1 στο Μόναχο), όμως οι "κόκκινοι" πέρασαν στον τελικό με το εκτός έδρας γκολ του Ρέι Κένεντι. Η Ρεάλ Μαδρίτης συμμετείχε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών της σεζόν 1980/81 ως πρωταθλήτρια Ισπανίας της περιόδου 1979/80. Ήταν ο τρίτος σερί τίτλος που κατακτούσαν οι "μερένγκες" στη Λίγκα (και πέμπτος την τελευταία εξαετία), με μία δραματική ανατροπή στην προτελευταία αγωνιστική, όταν προσπέρασαν τη Ρεάλ Σοθιεδάδ και τερμάτισαν πρώτοι με έναν βαθμό διαφορά από τους Βάσκους του Σαν Σεμπαστιάν (53 έναντι 52). Οι "μπλάνκος" έφτασαν στον τελικό με έξι νίκες, μια ισοπαλία και μία ήττα (14-3 τέρματα).

Στην πρώτη φάση αντιμετώπισαν την ιρλανδική Λίμερικ, την οποία απέκλεισαν με δυο νίκες (1-2 στην Ιρλανδία με γκολ των Χουανίτο & Πινέδα & 5-1 στη Μαδρίτη με δυο γκολ του Σαντιγιάνα και τρία ακόμα από τους Ντε Λος Σάντος, Κάνιγχαμ και Πινέδα). Στον επόμενο γύρο κληρώθηκαν με την ουγγρική Χόνβεντ, κερδίζοντας εντός (1-0, Σαντιγιάνα) και εκτός (0-2, Κάνιγχαμ & Φρανθίσκο Γκαρθία). Στα προημιτελικά βρήκαν απέναντί τους την Σπαρτάκ Μόσχας, με την οποία έφεραν 0-0 στην Τιφλίδα, για να την αποκλείσουν με τα δυο γκολ του Ισίδρο στη Μαδρίτη. Τέλος, στα ημιτελικά, αντιμετώπισαν την Ίντερ και ξεπέρασαν το εμπόδιό της με το 2-0 του "Μπερναμπέου" (Σαντιγιάνα & Χουανίτο), παρά την ήττα τους 1-0 στον επαναληπτικό του Μιλάνου με το γκολ του Μπίνι. Οι "μερένγκες" βρίσκονταν ξανά σε τελικό του Κυπελλου Πρωταθλητριών μετά από 15 ολόκληρα χρόνια!

ΠΩΣ ΠΑΡΑΤΑΧΘΗΚΑΝ ΟΙ ΔΥΟ ΦΙΝΑΛΙΣΤ ΣΤΟ "ΠΑΡΚ ΝΤΕ ΠΡΕΝΣ"

Ξεκινάμε με τη Λίβερπουλ, η οποία ήταν τυπικά γηπεδούχος. Ο Μπομπ Πέισλι, η θρυλική αυτή μορφή των "reds", επέλεξε το κλασικό 4-4-2 με τον Ρέι Κλέμενς στην εστία. Ο Φιλ Νιλ ήταν στο δεξί άκρο της άμυνας, ο Άλαν Κένεντι στο αριστερό, με το δίδυμο των Άλαν Χάνσεν και Φιλ Τόμπσον (αρχηγός) στα στόπερ. Την τετράδα του κέντρου αποτελούσαν οι Ρέι Κένεντι και Σάμι Λι ως αριστερό και δεξί εξτρέμ αντίστοιχα, ο Γκρέιαμ Σούνες ως άτυπο αμυντικό χαφ (αν και μπορούσε να ανταποκριθεί σε όλους τους ρόλους ως κεντρώος) και ο Τέρι Μακ Ντέρμοτ, περισσότερο ως οργανωτής, αλλά και αυτός με συμμετοχή στο ανασταλτικό παιχνίδι της Λίβερπουλ. Τέλος, προωθημένοι στην επίθεση ήταν ο Ντέιβιντ Τζόνσον και ο Κένι Νταλγκλίς.

Liverpool FC (Μπομπ Πέισλι): Κλέμενς, Νιλ, Άλαν Κένεντι, Τόμπσον, Ρέι Κένεντι, Χάνσεν, Νταλγκλίς (85' Τζίμι Κέις), Λι, Τζόνσον, Μακ Ντέρμοτ, Σούνες.

Από τη μεριά του, ο Βούγιαντιν Μπόσκοφ, ο Γιουγκοσλάβος προπονητής της Ρεάλ, κατέβασε σύστημα 4-3-3 με τον Αγουστίν Ροντρίγκεθ στην εστία. Ο Ραφαέλ Γκαρθία ήταν στο δεξί άκρο της άμυνας, ο Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο στο αριστερό, με το δίδυμο των Αντόνιο Γκαρθία και Αντρές Σαβίδο στα στόπερ. Τριάδα στο κέντρο με τον Βιθέντε ντελ Μπόσκε στη θέση του αμυντικού χαφ και τους Άνχελ ντε λος Σάντος και Ούλι Στίλικε ως εσωτερικά χαφ. Τέλος, την επιθετική τριάδα μπροστά, αποτελούσαν ο Σαντιγιάνα (αρχηγός) στη θέση του σέντερ φορ, με τους Χουανίτο (δεξιά) και Λόρι Κάνινγχαμ (αριστερά) να τον πλαισιώνουν.

Real Madrid CF (Βούγιαντιν Μπόσκοφ): Αγουστίν, Ραφαέλ Γκαρθία (87' Φρανθίσκο Πινέδα), Καμάτσο, Στίλικε, Σαβίδο, Ντελ Μπόσκε, Χουανίτο, Άνχελ, Σαντιγιάνα, Αντόνιο Γκαρθία, Κάνινγχαμ.

Οι δυο ομάδες έφτασαν στο Παρίσι με διάφορα προβλήματα. Για τη Λίβερπουλ, ο Άλαν Κένεντι είχε υποστεί κάταγμα στον καρπό του δεξιού του χεριού στον πρώτο ημιτελικό με την Μπάγερν και το ιατρικό τιμ χρειάστηκε να αυτοσχεδιάσει, τοποθετώντας ένα μεταλλικό στήριγμα με επίδεση στο χέρι του παίκτη, ώστε να το κρατάει ακίνητο. Ο Κένι Νταλγκλίς είχε τραυματιστεί στον αστράγαλο στα πρώτα λεπτά του επαναληπτικού με τους Βαυαρούς και είχε μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για περίπου ένα μήνα. Η Ρεάλ δεν είχε μαζί της τον βασικό της τερματοφύλακα, Μαριάνο Γκαρθία, ενώ ο Στίλικε αγωνίστηκε με ενοχλήσεις στο γόνατο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως για τους "μερένγκες", ήταν ο Λόρι Κάνιγχαμ, ο οποίος τον Νοέμβριο του 1980, σε ματς με την Μπέτις, είχε σπάσει ένα δάχτυλο του ποδιού του, είχε περάσει από χειρουργείο και είχε χάσει όλη την υπόλοιπη σεζόν, έφτασε δηλαδή στον τελικό χωρίς ούτε ένα λεπτό αγωνιστικής δράσης τους προηγούμενους έξι μήνες!

Και οι δυο φιναλίστ είχαν χάσει το πρωτάθλημα στις χώρες τους, η μεν Λίβερπουλ είχε τερματίσει στην 5η θέση, εννιά βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια μετά από 71 χρόνια, Άστον Βίλα, η δε Ρεάλ είχε χάσει τον τίτλο κυριολεκτικά στο τελευταίο λεπτό της Λίγκας από τη Ρεάλ Σοθιεδάδ, σε ένα δραματικό φινάλε, με τους Βάσκους να πετυχαίνουν στο 90' το γκολ που τους έδωσε την πρώτη θέση. Έτσι λοιπόν, τόσο οι "reds", όσο και οι "μπλάνκος", έπρεπε να κατακτήσουν το τρόπαιο, αν ήθελαν να αγωνιστούν και την επόμενη σεζόν στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ (27/5/1981)

Από αριστερά: Γκρέιαμ Σούνες, Τέρι Μακ Ντέρμοτ, Κένι Νταλγκλίς και Άλαν Χάνσεν, με το Κύπελλο Πρωταθλητριών, αμέσως μετά τη λήξη του τελικού του 1981 στο "Παρκ ντε Πρενς" (AP Photo/StaffLipchitz)

Το βράδυ της 27ης Μαΐου του 1981, όλα ήταν έτοιμα στο κατάμεστο από 48.360 θεατές "Παρκ ντε Πρενς" για τη σέντρα του μεγάλου τελικού, του 26ου στην ιστορία της διοργάνωσης και του πρώτου που έφερνε αντιμέτωπες ομάδες από την Αγγλία και την Ισπανία (ακολούθησαν άλλοι τρεις, όλοι με την Μπαρτσελόνα από τη μία, απέναντι στην Άρσεναλ και δυο φορές στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Όπως είπαμε, το φαβορί ήταν η Λίβερπουλ και το αουτσάιντερ η Ρεάλ των Γκαρθία, όπως ονομαζόταν χαϊδευτικά εκείνη η ομάδα, αφού στις τάξεις της είχε πέντε παίκτες με το συγκεκριμένο επίθετο (Μαριάνο Γκαρθία, Ραφαέλ Γκαρθία, Αντόνιο Γκαρθία, Φρανθίσκο Γκαρθία και Άνχελ Γκαρθία)!

Ήταν η εποχή που ο μαδριλένικος σύλλογος είχε τεράστια οικονομικά προβλήματα, δεν είχε χρήματα για να αγοράσει ξένους παίκτες και αναγκαστικά βασιζόταν στις ακαδημίες του. Επιστρέφουμε όμως στον μεγάλο τελικό του 1981 και τον Ούγγρο διαιτητή Κάρολι Παλοτάι, ο οποίος σφύριξε την έναρξη. Από τα πρώτα λεπτά η Λίβερπουλ πήρε έλεγχο και πρωτοβουλία, προσπαθώντας να δημιουργήσει ευκαιρίες στην περιοχή του Αγουστίν, χωρίς όμως ιδιαίτερο αποτέλεσμα, αφού οι Ισπανοί αμύνονταν με επιτυχία. Η πρώτη καλή στιγμή για τους "reds" ήρθε στο 11' της συνάντησης, όταν ο Άλαν Κένεντι σούταρε δυνατά έξω από την περιοχή της Ρεάλ, αναγκάζοντας τον Αγουστίν σε μεγάλη επέμβαση.

Οι Μακ Ντέρμοτ και Νταλγκλίς έχασαν ακόμα δυο καλές ευκαιρίες και από εκεί και μετά οι "μερένγκες" άρχισαν να ισορροπούν το παιχνίδι. Ο Χουανίτο ανέλαβε δράση τροφοδοτώντας τους συμπαίκτες του, όμως τόσο ο Σαντιγιάνα όσο και ο Καμάτσο δεν μπόρεσαν να στείλουν τη μπάλα στα δίχτυα του Κλέμενς. Το πρόβλημα για τους "μπλάνκος" ήταν η "απουσία" του Κάνιγχαμ, ο οποίος ναι μεν βρισκόταν στο γήπεδο, αλλά δεν πρόσφερε σχεδόν τίποτα από την αριστερή μεριά της ισπανικής επίθεσης. Η τελευταία καλή στιγμή για τους "κόκκινους" στο πρώτο μέρος ήρθε μετά από έναν συνδυασμό των Φιλ Νιλ και Κένι Νταλγκλίς, με τον τελευταίο να τροφοδοτεί τον Σούνες ακριβώς στο ύψος της μεγάλης περιοχής. Ο Σκωτσέζος χαφ της Λίβερπουλ σούταρε με δύναμη, ο Αγουστίν απέκρουσε ασταθώς, αλλά με δεύτερη προσπάθεια μπλόκαρε τη μπάλα, πριν ο Σούνες προλάβει να πάρει το ριμπάουντ. Έτσι λοιπόν, χωρίς σκορ, οι δυο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα.

Ο Άλαν Κένεντι έχει σκοράρει και πανηγυρίζει, ο Αγουστίν βλέπει τη μπάλα στα δίχτυα του και στο βάθος αριστερά, διακρίνεται ο Ντελ Μπόσκε. Παρατηρήστε στη φανέλα του Κένεντι το λευκό αυτοκόλλητο στο μέρος όπου υπήρχε το λογότυπο της "Umbro". Οι παίκτες της Λίβερπουλ υποχρεώθηκαν να το καλύψουν στις φανέλες τους μετά από απαίτηση της UEFA, η οποία τότε απαγόρευε στους τελικούς των διοργανώσεών της την προβολή οποιουδήποτε χορηγού!

Η πρώτη μεγάλη ευκαιρία στην επανάληψη ανήκε στη Ρεάλ. Ο Καμάτσο βγήκε τετ α τετ απέναντι στον Κλέμενς, αλλά η λόμπα που επιχείρησε κατέληξε άουτ πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Το δεύτερο ημίχρονο κύλησε χωρίς άλλες αξιόλογες επιθετικές στιγμές από τις δυο ομάδες, οι οποίες, όσο περνούσε ο χρόνος, έπαιζαν όλο και πιο προσεκτικά, δίνοντας βαρύτητα στα αμυντικά τους καθήκοντα. Μπαίνοντας στο τελευταίο δεκάλεπτο, οι περισσότεροι θεατές είχαν αρχίσει να περιμένουν την παράταση, όμως όλα άλλαξαν στο 82'. Ο Ρέι Κένεντι τροφοδότησε με πλάγιο άουτ τον Άλαν Κένεντι στην αριστερή πλευρά του γηπέδου, εκείνος μπήκε με τη μπάλα στην περιοχή, κέρδισε την κόντρα από τον Ραφαέλ Γκαρθία και πλάσαρε επιτυχημένα από δύσκολη γωνία τον Αγουστίν, ανοίγοντας το σκορ.

Αν και όλοι περίμεναν τη Ρεάλ να αντιδράσει, στα υπόλοιπα λεπτά του τελικού, η Λίβερπουλ κυριάρχησε στο γήπεδο, χάνοντας τη μια ευκαιρία μετά την άλλη για να κάνει το 2-0, όμως ο Αγουστίν δεν το επέτρεψε με τις επεμβάσεις του. Το θέμα είναι ότι οι "μπλάνκος" δεν απείλησαν ούτε μια φορά τη εστία του Κλέμενς και έτσι η λήξη βρήκε τους "reds" να πανηγυρίζουν την κατάκτηση του τροπαίου, τρίτου μέσα σε πέντε χρόνια. Η Λίβερπουλ έγινε έτσι ο πρώτος βρετανικός σύλλογος με τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών, ξεπερνώντας την Νότιγχαμ (2), ενώ έπιασε στη δεύτερη θέση της "χρυσής βίβλου" του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, τον Άγιαξ και την Μπάγερν (3), πίσω από τις 6 κατακτήσεις της Ρεάλ Μαδρίτης. Επίσης, οι "reds" συνέχισαν το απόλυτο στη διοργάνωση, αφού έκαναν το τρία στο τρία, κερδίζοντας και τους τρεις τελικούς στους οποίους είχαν πάρει μέρος.

Παράλληλα, ο Μπομπ Πέισλι έγινε ο πρώτος προπονητής στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο με τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών. Το αγγλικό ποδόσφαιρο μεγάλωσε το σερί του στις πέντε συνεχόμενες κατακτήσεις στη διοργάνωση (ισοφαρίζοντας την επίδοση της Ισπανίας με τα πέντε Κύπελλα της Ρεάλ) και ένα χρόνο αργότερα, με την Άστον Βίλα στην κορυφή της Ευρώπης, έφτασε τις έξι, δημιουργώντας έτσι το απόλυτο ρεκόρ αλλεπάλληλων κατακτήσεων για ένα κράτος, ρεκόρ που δεν έχει καταρριφθεί μέχρι σήμερα. Η Ρεάλ Μαδρίτης από τη μεριά της, έχασε την ευκαιρία να φτάσει στην séptima και χρειάστηκε να περιμένει άλλα 17 χρόνια για να ξαναπαίξει σε τελικό του Πρωταθλητριών. Ήταν το 1998 στην "Amsterdam Arena", εκεί όπου οι "μερένγκες" λύγισαν τη Γιούβε με το γκολ του Μιγιάτοβιτς και κατέκτησαν για έβδομη φορά στην ιστορία τους το "Κύπελλο με τα μεγάλα αυτιά".

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΕΩΝ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ - ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Αυτό είναι το τελευταίο μέχρι σήμερα γκολ που έχει σημειωθεί σε ευρωπαϊκή αναμέτρηση μεταξύ Λίβερπουλ και Ρεάλ Μαδρίτης. Το πέτυχε στις 11 Νοεμβρίου του 2014 ο Καρίμ Μπενζεμά στο "Μπερναμπέου" και με αυτό οι "μπλάνκος" νίκησαν 1-0 τους "reds" (AP Photo/Andres Kudacki)

Εκτός από τον τελικό του 1981, Λίβερπουλ και Ρεάλ έχουν βρεθεί αντιμέτωπες σε τέσσερα ακόμα ευρωπαϊκά παιχνίδια, όλα για το Champions League. Πρώτα στη φάση των "16" της σεζόν 2008/09 και μετά στη φάση των ομίλων της σεζόν 2014/15. Σε αυτά τα τέσσερα ματς υπάρχει απόλυτη ισορροπία, αφού στα δυο πρώτα ραντεβού, οι "reds" νίκησαν μέσα-έξω, κάτι που έκαναν με τη σειρά τους οι "μπλάνκος" στα δυο επόμενα. Συνολικά και στις πέντε συναντήσεις τους, η Λίβερπουλ έχει το προβάδισμα, αφού πήρε τον τελικό του '81 και την πρόκριση το 2009 στα προημιτελικά. Η Ρεάλ από τη μεριά της, πέρασε πρώτη από τον όμιλο του 2014, αφήνοντας τη Λίβερπουλ στην τρίτη θέση και το Europa League. Η Λίβερπουλ έχει τρεις νίκες, η Ρεάλ δυο, σε όλα τα ματς έχουν σημειωθεί γκολ. Τα τέρματα είναι 6-4 υπέρ των Άγγλων. Πριν συνεχίσουμε με την αναδρομή στο παρελθόν, ας θυμηθούμε συγκεντρωτικά τα αποτελέσματα στα προηγούμενα 5 παιχνίδια Άγγλων και Ισπανών.

*EC=European Cup (Πρωταθλητριών) / ChL=Champions League

01.	ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ - ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ 1-0	27/5/1981	EC, τελικός
02.	ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ - ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ 0-1	25/2/2009	ChL, φάση των "16"
03.	ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ - ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ 4-0	10/3/2009	ChL, φάση των "16"
04.	ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ - ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ 0-3	22/10/2014	ChL, όμιλοι
05	ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ - ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ 1-0	4/11/2014	ChL, όμιλοι

Η επόμενη συνάντηση ανάμεσα σε Λίβερπουλ και Ρεάλ Μαδρίτης, μετά τον τελικό του 1981, ήρθε 28 χρόνια αργότερα. Οι δυο ομάδες κληρώθηκαν στη φάση των "16" του Champions League της σεζόν 2008/09. Η Λίβερπουλ είχε τερματίσει πρώτη και αήττητη στον όμιλό της (με Ατλέτικο Μαδρίτης, Μαρσέιγ και Αϊντχόφεν), η δε Ρεάλ είχε έρθει δεύτερη στον δικό της (με Γιουβέντους, Ζενίτ και Μπορίσοφ). Στο πρώτο ματς, στο "Μπερναμπέου", οι "reds" έφυγαν με τη νίκη, με ένα γκολ του Μπεναγιούν με κεφαλιά στο 82', μετά από εκτέλεση φάουλ του Φάμπιο Αουρέλιο. Στον επαναληπτικό του "Άνφιλντ", ο Φερνάντο Τόρες άνοιξε το σκορ (16'), ο Στίβεν Τζέραρντ με πέναλτι (28') έκανε το 2-0, ο ίδιος παίκτης ανέβασε τον δείκτη του σκορ στο 3-0 με το ξεκίνημα της επανάληψης (47') και ο Αντρέα Ντοσένα σημείωσε το 4-0 (88') που ήταν και το τελικό αποτέλεσμα. Η Λίβερπουλ αποκλείστηκε στην επόμενη φάση από την Τσέλσι με συνολικό σκορ 5-7.

Το τελευταίο μέχρι φέτος ραντεβού των δυο φιναλίστ, ήρθε στη φάση των ομίλων του Champions League της περιόδου 2014/15. "Reds" και "blancos" βρέθηκαν στο ίδιο γκρουπ μαζί με τις Βασιλεία και Λουντογκόρετς. Στην τρίτη αγωνιστική η Λίβερπουλ υποδέχτηκε τη Ρεάλ στο "Άνφιλντ", σε ένα ματς που κρίθηκε μέσα σε ένα εικοσάλεπτο, πρώτα με το γκολ του Κριστιάνο (23') και μετά με τα δυο τέρματα του Μπενζεμά (30' & 41'). Οι γηπεδούχοι δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν και ο αγώνας έληξε 0-3. Στην επόμενη αγωνιστική, είχαμε το παιχνίδι στο "Μπερναμπέου", εκεί όπου ο Καρίμ Μπενζεμά πέτυχε στο 27' το μοναδικό γκολ της συνάντησης. Η Ρεάλ πέρασε στα νοκ άουτ ως πρώτη από τον όμιλό της, έφτασε μέχρι τα ημιτελικά, όπου αποκλείστηκε από τη Γιουβέντους, ενώ η Λίβερπουλ, ως τρίτη στο γκρουπ, συνέχισε στο Europa League, όπου αποκλείστηκε στη φάση των "32" από τη Μπεσίκτας στα πέναλτι.

* Κεντρική φωτογραφία: (AP Photo/StaffLipchitz)

Βίντεο: Highlights από το Λίβερπουλ - Ρεάλ Μαδρίτης 1-0 (27/5/1981)