Στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο υπήρχε πάντα αυτή η ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπων που εκτός από την ενασχόλησή τους με το άθλημα, είτε ως παίκτες, είτε ως προπονητές και παράγοντες, είχαν έναν επιπλέον προορισμό. Να αιφνιδιάζουν όλους εμάς με την συμπεριφορά τους, τα καμώματα και την εκκεντρικότητά τους. Τους έχουμε θαυμάσει στους αγωνιστικούς χώρους, τους έχουμε απολαύσει στους πάγκους, σήμερα όμως θα κάνουμε ένα βήμα παραπέρα και θα τους αναζητήσουμε στα προεδρικά πάλκα.

Το Sport24.gr σας παρουσιάζει την γραφικότητα σε όλο της το μεγαλείο. Δυο αξεπέραστοι πρόεδροι "θρύλοι" παρελαύνουν από το σάιτ και σας αναγκάζουν να υποκλιθείτε μπροστά στο μεγαλείο του ψυχεδελικού σουρεαλισμού που έχει χαρακτηρίσει τα λεγόμενα και τις πράξεις τους. Ήδη απολαύσατε το αφιέρωμα στον παλάβρα Χεσούς Χιλ και πλέον στο δεύτερο μέρος σειρά έχει ο έτερος Δελαπατρίδης της Πριμέρα, ο Μανουέλ Ρουίθ ντε Λοπέρα, πρώην πρόεδρος της Μπέτις και κάτοχος μέχρι σήμερα του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ομάδας της Σεβίλλης. Πάμε λοιπόν...

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: MANUEL RUIZ DE LOPERA / BETIS

Σήμερα θα δούμε έναν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα από αυτόν που συναντήσαμε στο πρώτο μέρος της ενότητας. Ο σημερινός πρωταγωνιστής δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον αθυρόστομο Χεσούς Χιλ, δεν θα διανοείτο ποτέ να κατεβάσει καντήλια, θεούς και δαίμονες με την ευκολία που το έκανε ο μακαρίτης πλέον πρόεδρος της Ατλέτικο. Συμπεριφορές, σκεπτικά και αντιδράσεις, όλα είναι διαφορετικά ανάμεσα στον Χιλ και στον πρόεδρο που θα σας παρουσιάσουμε σήμερα.

Ο βίος και η πολιτεία τους όμως κατατάσσουν αμφοτέρους στην κορυφή της κατηγορίας των γραφικών της Πριμέρα Ντιβισιόν. Γνώμη μας είναι δε, πως αν γινόταν Ολυμπιάδα γραφικότητας ανάμεσα στους ποδοσφαιρικούς παράγοντες όλου του κόσμου, σίγουρα θα έπαιρναν άνετα την πρόκριση στην τελική φάση. Το αν θα κατάφερναν να ανεβούν και στο βάθρο, θα το κρίνετε εσείς. Ας αφήσουμε όμως τις πολλές εισαγωγές και ας περάσουμε στη δράση. Αμετανόητοι ποδοσφαιρόφιλοι, υποκλιθείτε μπροστά στον γνήσιο απεσταλμένο του Θεού, τον βασιλιά του κιτς και της θρησκοληψίας, πρόεδρο της Μπέτις, ντον Μανουέλ Ρουίθ ντε Λοπέρα!

ΣΤΗ ΦΤΩΧΟΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛ ΦΟΝΤΑΝΑΛ

Ο Μανουέλ Ρουίθ ντε Λοπέρα γεννιέται στις 13 Αυγούστου του 1944 στη Σεβίλλη και όχι στην Κόρδοβα όπως λανθασμένα πιστεύουν πολλοί. Γόνος φτωχής οικογένειας περνάει δύσκολα και στερημένα παιδικά χρόνια. Μεγαλώνει στο Ελ Φοντανάλ, μια υποβαθμισμένη συνοικία της ανδαλουσιάνικης πρωτεύουσας και πολύ γρήγορα παίρνει την απόφαση να σταματήσει το σχολείο, κάτι το οποίο θα τον "κυνηγάει" σε όλη του τη ζωή, αφού η έλλειψη σπουδών είναι μέχρι και σήμερα η "αχίλλειος πτέρνα" του, το μεγάλο και ίσως μοναδικό του παράπονο.

Ο Λοπέρα και ο Ιησούς της Μεγάλης Εξουσίας. Σύμφωνα με τον πρώτο, υπήρχε διαρκής επικοινωνία με τον δεύτερο...

Βοηθάει τον πατέρα του στο μικρό καφενείο που διατηρεί η οικογένεια στη γειτονιά και για να συμπληρώσει το χαρτζιλίκι πουλάει νερό στις κερκίδες του "Βιγιαμαρίν", του γηπέδου της Μπέτις. Μαθαίνει τους νόμους της πιάτσας σε πολύ δύσκολες εποχές και στήνει την πρώτη του "επιχείρηση". Γίνεται δανειστής αλλά όχι τοκογλύφος. Κάνει αιματηρές οικονομίες και καταφέρνει πολύ σύντομα να δημιουργήσει ένα σημαντικό κεφάλαιο. Ξεχωρίζει ανάμεσα στους "συναδέλφους" του για την τιμιότητά του και σύντομα όλοι όσοι έχουν ανάγκη ρευστού τον προτιμούν, αφού είναι αρχή του να βγάζει το κέρδος του χωρίς να εκμεταλλεύεται τους πελάτες του.

Πρωταρχικό ρόλο στη διαμόρφωση του μικρού Λέτε (εκ του Μανολέτε) παίζει η μητέρα του, μια θεούσα που προέρχεται από ένα μικρό χωριό της επαρχίας της Κόρδοβα. Είναι αυτή που θα τον διαπαιδαγωγήσει ανάλογα και θα του μεταφέρει τα δυο βασικά στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν μέχρι και σήμερα: τον φανατικό καθολικισμό και την απόλυτη αίσθηση του κιτς.

ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ

Πολλά μπορεί να προσάψει κάποιος στον ντον Μανουέλ, δεν μπορεί όμως παρά να υποκλιθεί μπροστά στο φοβερό επιχειρηματικό του πνεύμα, στην μοναδική ικανότητα που έχει να μυρίζεται το κέρδος. Ασχολείται με δεκάδες μπίζνες και πετυχαίνει σε όλες. Είναι αυτός που φέρνει για πρώτη φορά Μερσεντές στη Σεβίλλη αλλά και ο πρώτος που εισάγει έγχρωμες τηλεοράσεις στην Ανδαλουσία. Το κεφάλαιό του είναι πλέον τεράστιο, αλλά δεν του φτάνει. Αποφασίζει να στραφεί καθ’ ολοκληρία στην αγορά γης και γίνεται κτηματομεσίτης. Εκεί είναι που ο Λοπέρα δίνει πραγματικό ρεσιτάλ. "Μυρίζεται" από απόσταση τα οικόπεδα φιλέτα, τα οποία στη συνέχεια μοσχοπουλάει. Επεκτείνει τις επιχειρήσεις του μπαίνοντας και στις εργολαβίες. Σηκώνει ολόκληρους ουρανοξύστες στη Μαδρίτη και βιομηχανικά τετράγωνα στη Σεβίλλη και συσσωρεύει απίστευτα κέρδη. Η περιουσία του τη δεκαετία του ’70 είναι μυθική. Θεωρείται τότε ο πλουσιότερος άνθρωπος της Σεβίλλης.

"Δεν πήγα στο Μπιλμπάο γιατί βοηθούσα την Μπέτις με άλλο τρόπο, πιο σημαντικό. Βρισκόμουν σε διαρκή επαφή με τον Θεό, παραθέτοντάς του επιχειρήματα για να τον πείσω να δώσει την νίκη σε μας!"

Ο ντον Μανουέλ όμως δεν σταματά πουθενά. Απλώνει τα "πλοκάμια" του σε όλους τους τομείς της επιχειρηματικότητας. Σήμερα διατηρεί δεκάδες εταιρείες, ανώνυμες και περιορισμένης ευθύνης. Μεσιτικά γραφεία σε όλη την Ισπανία, χρηματιστηριακά γραφεία, επενδυτικές εταιρείες, αμέτρητο αριθμό ακινήτων, έναν ιδιόκτητο ουρανοξύστη στη Μαδρίτη, μερίδια σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, ναυτιλιακά γραφεία, μεταφορικές εταιρείες, κέτερινγκ, ναυπηγεία και έναν ατελείωτο ακόμα αριθμό που δεν έχει και ιδιαίτερο νόημα να απαριθμήσουμε εδώ. Ο Λοπέρα θεωρείται από τους πλουσιότερους Ισπανούς, κανείς όμως δεν γνωρίζει ακριβώς πόσο μεγάλη είναι η περιουσία του, ούτε καν η Εφορία, η οποία εδώ και αρκετό καιρό προσπαθεί να βγάλει άκρη χωρίς να τα έχει καταφέρει μέχρι τώρα, αφού ελάχιστες από τις εταιρείες του ιδιοκτήτη της Μπέτις είναι στο όνομά του.

Το σίγουρο πάντως είναι πως ο ντον Μανουέλ είναι μακράν - με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο - ο πιο πλούσιος από τους ιδιοκτήτες της Πριμέρα Ντιβισιόν. Ας δούμε λοιπόν πώς ο πιτσιρικάς που δρόσιζε από την στάμνα του τους θεατές του "Μπενίτο Βιγιαμαρίν", κατάφερε να γίνει ο κάτοχος του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της αγαπημένης του ομάδας, της Ρεάλ Μπέτις Μπαλομπιέ.

ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Τον Σεπτέμβριο του 1991 ο Λοπέρα γίνεται μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Μπέτις. Ο τότε πρόεδρος Ούγκο Γαλέρα τον ονομάζει αντιπρόεδρο, υπεύθυνο για οικονομικά θέματα της ομάδας. Στις 30 Ιουνίου του 1992 ο ντον Μανουέλ παρουσιάζει τραπεζικές εγγυήσεις για την κάλυψη του ποσού που απαιτείται από το σχέδιο εξυγίανσης του συλλόγου. 680 ολόκληρα εκατομμύρια πεσέτες (περίπου 4 εκ. ευρώ) δίνουν στον μεγιστάνα της Σεβίλλης το 52% των μετοχών της Μπέτις και αυτόματα τον καθιστούν τον 34ο πρόεδρό της. Το ίδιο βράδυ ο ίδιος δηλώνει συγκινημένος πως ότι έχει καταφέρει, το χρωστάει στον Ιησού της Μεγάλης Εξουσίας (μια από τις τρεις σημαντικότερες θρησκευτικές αδελφότητες της πόλης).

Σε χριστουγεννιάτικο τραπέζι με τους παίκτες της Μπέτις και τον Χαβιέρ Ιρουρέτα

Η αλήθεια είναι πως οι σχεδόν δυο δεκαετίες που ο Λοπέρα βρέθηκε στην Μπέτις, ήταν σαφώς τα πιο επιτυχημένα χρόνια στην ιστορία του συλλόγου, κυρίως οι δυο περίοδοι με τον Σέρα Φερέρ στον πάγκο της ομάδας. Υπάρχουν πολλοί που τον θεωρούν ως τον καλύτερο πρόεδρο στην υπεραιωνόβια ιστορία των "βερδιμπλάνκος", η άρνησή του όμως να αποδεχτεί πως ο κύκλος του είχε τελειώσει και κατά συνέπεια να αποσυρθεί ανοίγοντας τον δρόμο στην διοικητική ανανέωση, έστρεψαν τελικά την μεγάλη μάζα των οπαδών εναντίον του, βυθίζοντας παράλληλα την ομάδα σε μια συνεχόμενη αγωνιστική κρίση.

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η δημιουργία της πλατφόρμας "Por nuestro Betis" (για την Μπέτις μας), μιας κίνησης που έφτασε να αριθμεί χιλιάδες μέλη και μια ηγετική συμβουλευτική ομάδα αποτελούμενη από 16 προσωπικότητες της πόλης, μια από τις οποίες δεν ήταν άλλος από τον Λορένθο Σέρα Φερέρ. Η πλατφόρμα δεν έχανε ευκαιρία να κατηγορεί τον Λοπέρα για κακοδιαχείριση στη διοίκηση και για εκμετάλλευση των πόρων της ομάδας προς όφελός του. Εδώ να πούμε πως ο ιδιοκτήτης της Μπέτις είχε ιδρύσει μια εταιρεία η οποία διαχειριζόταν τα δικαιώματα εικόνας όλων των παικτών της ομάδας, ενώ όλες οι διαφορετικές λειτουργίες του συλλόγου ήταν συνδεδεμένες με επιχειρήσεις του Λοπέρα.

Στις 30 Ιουνίου του 2006, κάτω από τη γενική κατακραυγή για τη μη ανανέωση του συμβολαίου του Σέρα Φερέρ (ο οποίος λίγες μέρες αργότερα υπέγραψε στην ΑΕΚ), αλλά και μετά την καταδίκη του για φοροδιαφυγή από την ισπανική δικαιοσύνη με άμεσο αποτέλεσμα την έκπτωσή του από το προεδρικό αξίωμα, τοποθετεί στη θέση του τον Χοσέ Λεόν, έναν διακοσμητικό αχυράνθρωπο, εξοργίζοντας ακόμα περισσότερο τους φίλους της Μπέτις.

Τον Νοέμβριο του 2006 προκηρύσσει εκλογές οι οποίες διεξάγονται στις 7 Γενάρη του 2007. Καθώς δεν συζητάει την πώληση, αλλά μόνο κάποιον για βιτρίνα στο πάλκο, κανείς υποψήφιος δεν παρουσιάζεται και έτσι συνεχίζει ο Χοσέ Λεόν. Τον Ιούνιο του 2008 ανακοινώνει για πρώτη φορά την πρόθεσή του να πουλήσει το πακέτο των μετοχών του. Εκδηλώνεται αμέσως ενδιαφέρον από διάφορους υποψήφιους αγοραστές που όμως στη συνέχεια εξαφανίζεται παντελώς, όταν ο ντον Μανουέλ ενημερώνει πως κοστολογεί την κάθε μετοχή 16 φορές παραπάνω από την αγοραστική της αξία, 1000 ευρώ δηλαδή για κάθε κομμάτι αξίας 60 ευρώ!!!

Πανό κατά του Λοπέρα στην κερκίδα του "Μπενίτο Βιγιαμαρίν"

Οι υπεύθυνοι όμως της πλατφόρμας "Por nuestro Betis" κάνουν πλέον πιο προσεκτικές κινήσεις, προσπαθώντας να δημιουργήσουν έναν όμιλο με πολυσυμμετοχικό σχήμα, το οποίο θα μπορούσε να αποσπάσει το μετοχικό πακέτο από τον Λοπέρα κάνοντας μια οικονομική υπέρβαση και οδηγώντας την Μπέτις σε μια καινούργια διοικητική εποχή. Τον Ιούλιο του 2009 χιλιάδες "μπέτικος" διαδηλώνουν στη Σεβίλλη, ζητώντας από τον Λοπέρα να πουλήσει και να φύγει. Έναν χρόνο μετά, τον Ιούλιο του 2010, ο Λοπέρα ανακοινώνει την πώληση των μετοχών του στον επιχειρηματία Λουίς Ολιβέρ αντί του ποσού των 18 εκατομμυρίων ευρώ, όμως λίγες μέρες αργότερα η δικαστής Μερθέδες Αλάγια μπλοκάρει την αγοραπωλησία λόγω εκτεταμένων παρατυπιών στη συμφωνία.

Από εκείνο το σημείο και μέχρι σήμερα, η Μπέτις βρίσκεται κάτω από δικαστική επιτήρηση, ενώ ο Λοπέρα - που συνεχίζει να διατηρεί στην κατοχή του το 51% των μετοχών του συλλόγου - αντιμετωπίζει συνεχόμενες κατηγορίες κυρίως για φοροδιαφυγή και πλαστογράφηση κατά συρροή, με πολλές καταδίκες και σωρεία προστίμων. Τον Μάιο του 2014 η δικαστής Αλάγια ανακοινώνει την δίωξη του Λοπέρα για κακοδιαχείριση και φορολογικές απάτες στη διάρκεια της προεδρίας του στην Μπέτις. Τα δικαστικά μέτωπα συνεχίζουν να είναι ανοιχτά για έναν άνθρωπο, ο οποίος κάποτε υπήρξε ο αγαπημένος παράγοντας των φίλων της Μπέτις και που πλέον είναι persona non grata στο "Μπενίτο Βιγιαμαρίν" (το οποίο σημειωτέον όταν ανέλαβε πρόεδρος των "βερδιμπλάνκος" φρόντισε να μετονομάσει σε στάδιο "Μανουέλ Ρουίθ ντε Λοπέρα"!).

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΛΟΠΕΡΙΚΗΣ ΤΡΕΛΑΣ

Θα πείτε, ωραία όλα αυτά, αλλά πού είναι η τρέλα; Τι είναι αυτό που κάνει τον Λοπέρα γραφικό και ικανό να σταθεί δίπλα σε ένα ανάστημα ανάλογο του Χεσούς Χιλ; Αρκετά λοιπόν με τα βιογραφικά και την πορεία του ιδιοκτήτη της Μπέτις. Ας τα αφήσουμε στην άκρη για να περάσουμε στο ζουμί της υπόθεσης. Όπως στην περίπτωση του Χιλ, έτσι και εδώ οι ιστορίες είναι ατελείωτες, οπότε θα περιοριστούμε στην παρουσίαση των πιο αντιπροσωπευτικών από αυτές. Η σειρά είναι τελείως τυχαία. Απλά απολαύστε...

ΣΕ ΣΥΝΕΧΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

Στον επαναληπτικό του ημιτελικού του Κυπέλλου Ισπανίας το 2005, όπου η Μπέτις αγωνίζεται με την Αθλέτικ στο Μπιλμπάο και παίρνει πανηγυρική πρόκριση (αντιμετώπισε στον τελικό την Οσασούνα κατακτώντας τον τίτλο), ο Λοπέρα απουσιάζει. Οι δημοσιογράφοι τον ανακαλύπτουν στο σπίτι του την επόμενη μέρα και τον ρωτούν γιατί δεν βρέθηκε κοντά στην ομάδα του. Αυτός απαντά κατά λέξη: "Δεν πήγα στο Μπιλμπάο γιατί βοηθούσα την Μπέτις με άλλο τρόπο, πιο σημαντικό. Βρισκόμουν σε διαρκή επαφή με τον Θεό (!!!!)". Κόκαλο ο Τύπος...

Το χειρότερο είναι πως ο αθεόφοβος λέει την αλήθεια. Είχε περάσει όλη την ημέρα μόνος του μέσα στην εκκλησία του σπιτιού του (σωστά διαβάσατε, ο πρόεδρος έχει χτίσει ναό μέσα στο απέραντο σπίτι του στον οποίο χωράνε να εκκλησιαστούν άνετα 50 άτομα) συνομιλώντας με τον Ιησού και παραθέτοντάς του επιχειρήματα για να τον πείσει να δώσει την νίκη στην Μπέτις.

ΙΣΟΒΙΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Όταν αναλαμβάνει την προεδρία, υποχρεώνει τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου να αλλάξουν το καταστατικό του συλλόγου αφαιρώντας την παράγραφο που αναφέρεται στις εκλογές. Αντί αυτής προσθέτουν μια καινούργια στην οποία αναφέρεται πως ο Λοπέρα φέρει τον τίτλο του "ισόβιου προέδρου" και εναπόκειται στην διακριτική του ευχέρεια το αν και πότε θα αποχωρήσει. Όταν τον κατηγορούν για "Ναπολεόντειο" συμπεριφορά, αυτός απαντά: "Ήταν συμβουλή του Ιησού, δεν ενήργησα μόνος μου"...

ΦΡΑΓΚΟΦΟΝΙΑΣ ΕΚ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΣ

Τα χρήματα είναι η μονομανία του Λοπέρα. "Αν πίσω από τον τοίχο υπάρχει μια πεσέτα, το καταλαβαίνω αμέσως", λέει ο ίδιος. Τρελαίνεται να κοροϊδεύει τους παίκτες του σε σχέση με τα λεφτά. Είναι γνωστό πως πριν από κάθε αγώνα (όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος) επισκεπτόταν την ομάδα και πάντοτε έταζε πριμ. Σπάνια το έδινε, αλλά αν δεν το υποσχόταν θα μαράζωνε. Οι παίκτες βέβαια τον είχαν πάρει χαμπάρι, με αποτέλεσμα ο χαβαλές να πηγαίνει σύννεφο. "Τάξε πρόεδρε! Δώσε κι άλλα! Φτιάξε μας! Είσαι ο άνθρωπός μας!" και διάφορα τέτοια ευτράπελα ακούγοντανκάθε φορά που ο ντον Μανουέλ έκανε την εμφάνισή του στο ξενοδοχείο.

Πριν τον τελικό του Κυπέλλου με την Οσασούνα ανακοινώνει στους ποδοσφαιριστές πως ο κάθε ένας από αυτούς θα πάρει 10 εισιτήρια για τις ανάγκες του. Φανταστείτε την έκπληξη όλων, όταν ανακαλύπτουν πως τα 9 από τα 10 έχουν αφαιρεθεί από τους μισθούς τους. Οι αρχηγοί το αναφέρουν στον πρόεδρο και αυτός χαμογελώντας σαρδόνια τους αποστομώνει: "Δεν θα βάλουμε τον σύλλογο μέσα επειδή θέλουν να σας δουν οι δικοί σας. Άλλωστε όλοι διαθέτουν τηλεόραση. Και βέβαια έχουν το προνόμιο να σας βλέπουν στα σπίτια σας όποτε θέλουν. Όποιος θέλει γήπεδο πληρώνει".

ΧΟΑΚΙΝ 1

Όταν ο Λοπέρα πληροφορείται πως η μεγάλη του αδυναμία, ο Χοακίν, συζητάει κρυφά με την Βαλένθια για ενδεχόμενη μεταγραφή του, γίνεται έξαλλος. Ο ίδιος έχει έρθει σε προφορική συμφωνία με τη Λιόν, η οποία προσφέρει πολύ περισσότερα χρήματα από τις "νυχτερίδες". Αποφασισμένος να μην αφήσει την "αχαριστία" του Χοακίν να περάσει έτσι, έρχεται αμέσως σε τηλεφωνική επαφή μαζί του και του ανακοινώνει πως συμφώνησε να τον δώσει δανεικό για ένα χρόνο στην Αλμπαθέτε (ομάδα που τότε αγωνιζόταν στην β’ κατηγορία Ισπανίας). "Πάρε το αυτοκίνητό σου", λέει στον σοκαρισμένο παίκτη "και τράβα κατευθείαν στα γραφεία της Αλμπαθέτε για να υπογράψεις τα χαρτιά. Σε περιμένουν ο πρόεδρος της ομάδας και οι δικηγόροι μου".

Ο Χοακίν υπήρξε μια από τις μεγάλες αδυναμίες του Λοπέρα

Πράγματι ο φουκαράς ο Χοακίν παίρνει το αμάξι και μιά και δυό στο Αλμπαθέτε (γύρω στις 4 ώρες ταξίδι). Φτάνει έξω από τα γραφεία του συλλόγου, αλλά εκεί δεν υπάρχει ψυχή. Παίρνει τον Λοπέρα στο τηλέφωνο και του λέει: "Πρόεδρε εδώ δεν υπάρχει κανένας. Τι να κάνω;" "Να περιμένεις" ακούγεται ξερή η απάντηση του ντον Μανουέλ και η συνομιλία διακόπτεται. Αμέσως μετά ο Λοπέρα ενημερώνει τους δημοσιογράφους της πόλης του Αλμπαθέτε για το τί έχει συμβεί και θρονιάζεται μπροστά στην τηλεόρασή του για να απολαύσει τη συνέχεια. Η είδηση παίζει στα δελτία των τοπικών καναλιών και ο Χοακίν μαθαίνει για το καψώνι από κάτι πιτσιρικάδες που σκάνε μύτη έξω από τα γραφεία της ομάδας και τον παίρνουν στο ψιλό. Τελείως φρικαρισμένος επιστρέφει στη Σεβίλλη και πληροφορείται πως ο Λοπέρα (μέσα σε ένα απόγευμα) έχει συμφωνήσει τελικά με τη Βαλένθια για την μεταγραφή.

ΧΟΑΚΙΝ 2

Παραμονές του τελικού του Κυπέλλου με την Οσασούνα πηγαίνει στην προπόνηση της ομάδας και φωνάζει κοντά του τον Χοακίν. "Άκου να σου πω", του λέει, "αν παίξεις την μπάλα που ξέρεις, θα νικήσουμε. Και αν νικήσουμε, σου υπόσχομαι πως θα φέρω στο θέατρό μου (το σπίτι του Λοπέρα διαθέτει ένα υπερσύγχρονο θέατρο 150 θέσεων) την Τζένιφερ Λόπεζ να τραγουδήσει μόνο για πάρτη σου. Κάποιοι μου είπαν πως είσαι ξετρελαμένος μαζί της. Μη σε νοιάζει λοιπόν, εγώ είμαι εδώ!"

Πράγματι ο Χοακίν πραγματοποιεί μεγάλη εμφάνιση, η Μπέτις κατακτά την κούπα και ο Χοακίν θυμίζει στον Λοπέρα την υπόσχεσή του. Ο πρόεδρος τον κοιτάζει σαν να βλέπει ούφο μπροστά του και του λέει: "Πιτσιρικά τι μου λες; Τα έχεις χαμένα; Ποια είναι αυτή η Τζένιφερ Λόπεζ που θα τη βάλω και στο θέατρό μου; Αν θέλεις παράσταση, θα σε πάω στην παιδική σκηνή της πόλης να το χαρείς. Είσαι μικρός Χοακίν, γι’ αυτό αν θες τη συμβουλή μου, μείνε μακριά από πειρασμούς".

Ο ΟΡΚΩΤΟΣ ΛΟΓΙΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ "ΣΕΒΙΓΙΣΤΑ"

Την εποχή που τον κυνηγάει η εφορία με αλλεπάλληλους ελέγχους στις επιχειρήσεις του, καλεί τους δημοσιογράφους στο σπίτι του (το οποίο διαθέτει και αίθουσα συνεντεύξεων Τύπου) για να τους εκθέσει την άποψή του για τα γεγονότα. Παράλληλα φέρνει και τους αρχηγούς των Ultras της ομάδας. Εκεί λοιπόν δίνει ψυχρά το όνομα του επικεφαλής των ορκωτών λογιστών, υποστηρίζοντας πως κάνει ότι κάνει εναντίον του επειδή είναι οπαδός της μισητής αντιπάλου Σεβίγια. Δυο μέρες αργότερα ο ορκωτός παραιτείται και καταγγέλλει πως οι φανατικοί της Μπέτις του στέλνουν απειλητικές επιστολές απειλώντας τον ίδιο και την οικογένειά του με θάνατο!!! Για μια ακόμα φορά ο Λοπέρα έχει πετύχει το στόχο του, αφού όλοι ασχολούνται με το τι ομάδα είναι ο ορκωτός και αν πίσω από αυτή την ιστορία βρίσκεται ο άσπονδος εχθρός του Λοπέρα, πρόεδρος της Σεβίγια, ντελ Νίδο. Περιττό να συμπληρώσουμε πως κανείς δεν δέχεται να αναπληρώσει τον λογιστή με αποτέλεσμα να πάρει αναβολή η υπόθεση επ’ αόριστον.

Ο ΠΡΟΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗ ΓΛΙΤΩΝΕΙ ΣΤΟ ΤΣΑΚ

Όταν αρχίζουν τα πρώτα προβλήματα στην ομάδα εξαιτίας της διοίκησης του Λοπέρα, δημιουργείται μια αντιπολιτευτική κίνηση με σκοπό να τον ελέγχει. Άτυπος αρχηγός αυτής της κίνησης αναλαμβάνει ο πρώην πρόεδρος της Μπέτις, Ούγκο Γαλέρα, αυτός ο οποίος είχε πρωτοβάλει τον Λοπέρα μέσα στο Δ.Σ. της ομάδας. Όταν το πληροφορείται ο ντον Μανουέλ γίνεται έξαλλος. Στέλνει σε όλους τους συνδέσμους φιλάθλων υβριστικές επιστολές αναφερόμενες στον προκάτοχό του, διατάζει να αφαιρεθεί το όνομά του από την αναμνηστική πλάκα που βρίσκεται στο γήπεδο και αναφέρει όλους τους προέδρους της Μπέτις και κάνει ντου σε ένα κυριλέ εστιατόριο της Σεβίλλης αρπάζοντας τον Γαλέρα στα χέρια του και απειλώντας τον πως θα τον κάνει αγνώριστο από τα χαστούκια που θα του ρίξει.

Την ημέρα του θανάτου του Αντόνιο Πουέρτα, ο Λοπέρα επικοινωνεί με το επίσημο ραδιόφωνο της Σεβίγια. Κλαίγοντας με λυγμούς, λέει την παρακάτω φράση στον αέρα: "Σήμερα είμαστε όλοι μαζί σας. Σήμερα είμαστε όλοι σεβιγίστας".

Μάλιστα συμπληρώνει πως κάτι τέτοιο δεν συνάδει με τις αρχές του αλλά πως έχει ζητήσει άδεια από τον Ιησού για να κάνει μια εξαίρεση και πως σκοπεύει να το γλεντήσει όσο μπορεί. "Σα δε ντρέπεσαι που έβγαλες το όνομά μου από το γήπεδο", του λέει ο Γαλέρα, όταν πλέον έχουν μπει ανάμεσά τους οι ψυχραιμότεροι. "Θα κρεμάσω εσένα ανάποδα από το πέταλο γελοίο σκουλήκι", απαντάει ο Λοπέρα και εγκαταλείπει το εστιατόριο. Την επόμενη μέρα ρωτάει και πληροφορείται πως το συγκεκριμένο εστιατόριο είναι στέκι του πρώην προέδρου της ομάδας. Με αστραπιαίες κινήσεις το αγοράζει και θέτει ως όρο να μην αφήσουν τον Γαλέρα να ξαναπατήσει το πόδι του εκεί μέσα.

ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΟΡΕΝΘΟ ΣΕΡΑ ΦΕΡΕΡ

Το 1994 η Μπέτις βρίσκεται στην Β’ κατηγορία και αγωνίζεται μάταια να επιστρέψει στην Πριμέρα. Ο Λοπέρα διώχνει τον Κρέσιτς και φέρνει μεσούσης της περιόδου τον Σέρα Φερέρ, ο οποίος με μια εκπληκτική τελική ευθεία (11 νίκες και μια ισοπαλία) κατακτά την άνοδο την τελευταία αγωνιστική. Οι δυο άντρες διατηρούν μια καλή σχέση για αρκετά χρόνια, παρά τα κατά καιρούς ξεσπάσματα του Λοπέρα. Τα προβλήματα αρχίζουν, όταν στη δεύτερη θητεία του ο ντον Λορένθο προτείνει ένα σχέδιο αγωνιστικής εξυγίανσης του συλλόγου. Ο Μαγιορκίνος ζητάει από τον Λοπέρα πλήρη ελευθερία κινήσεων για να οργανώσει τις ακαδημίες, να αναδείξει νέα ταλέντα, να φέρει παίκτες εγνωσμένης αξίας και να αναλάβει ο ίδιος το εμπορικό μάνατζμεντ του συλλόγου. Όλα αυτά συμβαίνουν το καλοκαίρι του 2005, όταν η Μπέτις έχει κατακτήσει το Κύπελλο Ισπανίας και έχει προκριθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Λοπέρα με τον Λορένθο Σέρα Φερέρ και το Κύπελλο του 2005

Ο Λοπέρα δείχνει να συμφωνεί αρχικά, στη συνέχεια όμως αφήνει ξεκρέμαστο τον τεχνικό του, αφού εντελώς αδικαιολόγητα μειώνει το μπάτζετ και αρνείται στον Σέρα τις μεταγραφές που του έχει υποσχεθεί. Όταν μάλιστα σε μια συνέντευξη ο προπονητής ερωτάται από τους δημοσιογράφους ποιες είναι οι προοπτικές της ομάδας και αυτός απαντά στεγνά: "η Μπέτις θα γίνει αυτό που θέλει ο Λοπέρα", ο πρόεδρος γίνεται έξαλλος μαζί του και θωρακίζεται πίσω από ένα πείσμα που λίγο έλειψε να στοιχίσει στην ομάδα τον υποβιβασμό, αφού η σωτηρία και η παραμονή εξασφαλίστηκαν μόλις στην προτελευταία αγωνιστική της περιόδου. Λίγο πριν εγκαταλείψει την ομάδα και έρθει στην Αθήνα, ο Σέρα δίνει την τελευταία του συμβουλή στον ντον Μανουέλ: "Δεν μπορείς να είσαι σε διαρκή πόλεμο με όλο τον κόσμο…"

ΛΟΠΕΡΑ ΒΑΛΕ ΓΚΟΛ!

Τον Δεκέμβριο του 2005 η Μπέτις αγωνίζεται στην έδρα της με την Άντερλεχτ στα πλαίσια του ομίλου του Τσάμπιονς Λιγκ. Το παιχνίδι είναι αδιάφορο, αφού οι Βέλγοι έχουν ήδη αποκλειστεί από τη συνέχεια, ενώ οι γηπεδούχοι – ανεξαρτήτως αποτελέσματος – θα συνεχίσουν ως τρίτοι στο ΟΥΕΦΑ. Η εμφάνιση όμως της ομάδας είναι τραγική, αφού δεν υπάρχει ούτε ένας επιθετικός να βάλει τη μπάλα στα δίχτυα. Η Άντερλεχτ νικάει 1-0, ολόκληρο όμως το δεύτερο ημίχρονο είναι ένα λαϊκό δικαστήριο. Σύσσωμο το "Μανουέλ Ρουίθ ντε Λοπέρα" αποθεώνει τον Σέρα Φερέρ αναγνωρίζοντας πως ο τεχνικός δεν φέρει καμία ευθύνη για την εικόνα της ομάδας.

Και μετά το 60’ και μέχρι τη λήξη του ματς 45.000 φίλαθλοι τραγουδούν εκκωφαντικά "Lopera marca un gol, Lopera marca un gol, Lopeeeeera marca un gol" (Λοπέρα βάλε γκολ) και "Lopera bota de oro" (Λοπέρα χρυσό παπούτσι) ειρωνευόμενοι την επιθετική ανυπαρξία της ομάδας τους. Ο πρόεδρος βράζει στο πάλκο και αμέσως μετά τη λήξη, στη συνέντευξη Τύπου, ανακοινώνει την απόφασή του να μην ξαναπατήσει το πόδι του στο γήπεδο τιμωρώντας έτσι την αχαριστία των "μπέτικος" και στερώντας τους την πολύτιμη παρουσία του από την εξέδρα των επισήμων. Μένει πιστός στην απόφασή του και θα περάσει σχεδόν ενάμιση χρόνος μέχρι να επανέλθει στο προεδρικό πάλκο, όπου όμως ολόκληρο το γήπεδο θα τον υποδεχτεί πλέον με το "Lopera vete ya" δηλαδή Λοπέρα ξεκουμπίσου!

Η ΠΡΟΤΟΜΗ...

Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα ο Λοπέρα δεν μπορεί να χωνέψει πως οι "μπέτικος" δεν θα τον βλέπουν. Αποφασίζει λοιπόν να κάνει κάτι τραγικά σουρεαλιστικό. Παραγγέλνει σε έναν γλύπτη να φιλοτεχνήσει μια προτομή του και την στήνει στην αίθουσα VIP του γηπέδου της Μπέτις για να τον βλέπουν όλοι οι επίσημοι και να έχουν τον νου τους. Φαίνεται όμως πως αυτό δεν του είναι αρκετό. Έτσι αποφασίζει να ξεπεράσει κάθε όριο και διατάζει την τοποθέτηση της προτομής στο προεδρικό πάλκο, ακριβώς πάνω στο κάθισμά του. Οι φίλαθλοι παθαίνουν πλάκα. Δεν πιστεύουν στα μάτια τους.

Η προτομή του Λοπέρα στα επίσημα του γηπέδου της Μπέτις!

Ένας φωτογράφος που βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο βλέπει το σούσουρο που έχει δημιουργηθεί στη θύρα των επισήμων και ζουμάρει με τον φακό του για να δει τι γίνεται. "Είχα πιει δυο - τρεις μπύρες πριν τον αγώνα με κάτι φιλαράκια", διηγείται, "και νόμισα πως τα έχω παίξει τελείως. Αρνιόμουν να πιστέψω αυτό που έβλεπα. Με συνέφεραν τα γέλια των συναδέλφων δίπλα μου. Μερικοί θυμάμαι έκλαιγαν. Τέτοιος χαβαλές. Δεν είδαμε παιχνίδι εκείνη τη μέρα. Όλοι μιλούσαν για το φάντασμα του Λοπέρα μέσα στο γήπεδο".

ΠΙΣΩ ΜΟΥ Σ' ΕΧΩ ΣΑΤΑΝΑ

Το 2007 είναι μια ιστορική χρονιά για την Μπέτις, αφού συμπληρώνει έναν αιώνα ζωής. Ο Λοπέρα αποφασίζει να δωρίσει σε όλες τις ομάδες που θα αντιμετωπίσουν οι "βερδιμπλάνκος" στη διάρκεια της περιόδου μια αναμνηστική πλακέτα για τα εκατόχρονα του συλλόγου. Όλοι οι πρόεδροι και οι παράγοντες παραλαμβάνουν τις πλακέτες τους σε ειδική τελετή που γίνεται πριν τον αγώνα στην αίθουσα VIP του γηπέδου της Μπέτις και φωτογραφίζονται μπροστά από την μόνιμη βάση της προτομής του Λοπέρα. Όταν φτάνει η συνάντηση με την Σεβίγια, ο ντελ Νίδο - πρόεδρος της μισητής συμπολίτισσας - αρνείται να φωτογραφηθεί δίπλα στην προτομή και ο ντον Μανουέλ αρνείται με τη σειρά του να του δώσει την πλακέτα.

Του το φυλάει όμως μανιάτικο. Και όταν λίγο καιρό αργότερα οι δυο ομάδες κληρώνονται να παίξουν μαζί στο Κύπελλο, παίρνει την εκδίκησή του. Δεν εμφανίζεται στο γήπεδο, πιστός στην αυτοεξορία του, διατάζει όμως να τοποθετήσουν την προτομή του ακριβώς πίσω από εκεί που κάθεται ο ντελ Νίδο. Κοιτάξτε στην φωτογραφία το ύφος του προέδρου της Σεβίγια. Σίγουρα σκέφτεται "πίσω μου σ’ έχω σατανά".

ΝΤΕΝΙΛΣΟΝ, ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΡΕΚΟΡ ΤΟΥ ΛΟΠΕΡΑ

Το καλοκαίρι του 1997 ο Λοπέρα αποφασίζει να κάνει μια κίνηση που θα του εξασφαλίσει την παγκόσμια προβολή και συγχρόνως θα τον κάνει ήρωα στα μάτια των "μπέτικος". Αρχίζει μυστικές επαφές με την Σάο Πάολο και φτάνει σε συμφωνία μαζί της για την μεταγραφή του 21χρονου Βραζιλιάνου σταρ Ντενίλσον ντε Ολιβέιρα. Ο ντον Μανουέλ ρίχνει πάνω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων 5.300.000.000 πεσέτες, ήτοι 32 εκατομμύρια ευρώ, πραγματοποιώντας την ακριβότερη μεταγραφή όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο και σκορπάει θύελλα ενθουσιασμού στις τάξεις των φιλάθλων. Το νέο απόκτημα παραμένει στην ομάδα του για μια ακόμη περίοδο και φτάνει την επόμενη χρονιά στη Σεβίλλη, όπου ο Λοπέρα και οι φίλοι της Μπέτις του επιφυλάσσουν υποδοχή σωτήρα.

Ο Ντενίλσον χαρίζει στον Λοπέρα τη φανέλα της "Φλα" κατά την επιστροφή του στην Μπέτις

Η συνέχεια δεν είναι ανάλογη των προσδοκιών και το 2000 η ομάδα υποβιβάζεται. Ο Λοπέρα δίνει δανεικό τον Βραζιλιάνο στην Φλαμένγκο. Έξι μήνες αργότερα, στην χειμερινή μεταγραφική περίοδο, ο ντον Μανουέλ φωνάζει τον Τύπο για έκτακτη συνέντευξη. Όταν μαζεύονται όλοι, ο Λοπέρα παίρνει το λόγο και λέει: "Θα σας ανακοινώσω μια πραγματική βόμβα. Ετοιμαστείτε να ακούσετε ποιόν παικταρά έφερα στην ομάδα". Απόλυτη ησυχία στο press room. Και ο πρόεδρος λέει: "Ο Ντενίλσον επιστρέφει στην Μπέτις και θα μας βοηθήσει στην προσπάθεια για άνοδο". Κόκκαλο οι δημοσιογράφοι…

ΣΑΝ ΤΑ ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ

Σαν γνήσιος ψυχάκιας παράγοντας, ο Λοπέρα είχε την τάση να φορτώνει τις ευθύνες στους προπονητές και να τους αλλάζει χωρίς δεύτερη σκέψη. Στα 18 χρόνια της ηγεσίας του, 22 προπονητές πέρασαν από τον πάγκο της Μπέτις. Ο Λορένθο Σέρα Φερέρ είναι μακράν ο πιο επιτυχημένος και ο μοναδικός που κατέκτησε έναν τίτλο (Κύπελλο Ισπανίας 2005).

Τον μακρύ κατάλογο των τεχνικών που κάθισαν στον "ηλεκτρικό" πάγκο της Μπέτις επί δυναστείας Λοπέρα αποτελούν οι: Χόρχε ντ’ Αλεσάντρο, Εσναόλα, Σέρχιο Κρέσιτς, Λουίς Αραγονές, Αντόνιο Ολιβέιρα, Βιθέντε Καντατόρε, Λορένθο Σέρα Φερέρ, Χαβιέρ Κλεμέντε, Κάρλος Τιμότεο Γκριγκουόλ, Γκους Χίντινκ, Φαρούκ Χατζιμπέγκιτς, Φερνάντο Μπάθκεθ, Χουάντε Ράμος, Λουίς ντελ Σολ, Βίκτορ Φερνάντεθ, Χαβιέρ Ιρουρέτα, Λουί Φερναντέζ, Έκτορ Κούπερ, Πάκο Τσαπάρο, Χοσέ Μαρία Νογές, Αντόνια Ταπία και Πέπε Μελ. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο τραγική αν υπολογίσουμε πως ο Σέρα Φερέρ έμεινε 5,5 συνολικά χρόνια στην Μπέτις. Αυτό μας λέει πως μέσα σε μια δωδεκαετία ο Λοπέρα άλλαξε 21 προπονητές, χωρίς βέβαια να δει την παραμικρή προκοπή. Εδώ δεν φαίνεται να βοήθησε ιδιαίτερα ο Ιησούς της Μεγάλης Εξουσίας…

ΛΟΥΙ ΚΑΤΟΡΖ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΡΑΒΟΥΡΓΗΜΑΤΑ

Ο Λοπέρα εξερχόμενος από το δικαστικό μέγαρο της Σεβίλλης

Ο Λοπέρα είναι ονομαστός σε ολόκληρη την Ισπανία για το φρικτό του γούστο. Ο "βασιλιάς του κιτς" είναι ένας τίτλος που έχει κατακτήσει με χαρακτηριστική ευκολία, αφού είναι γνωστοί οι μοναδικοί διακοσμητικοί του συνδυασμοί. Οι περιγραφές δεν μπορούν να αποδώσουν στο παραμικρό την πραγματική εικόνα της κακογουστιάς που δέρνει τον ντον Μανουέλ. Το σπίτι του δυστυχώς δεν τον βοηθάει καθόλου σε αυτό. Η οικία του Λοπέρα, στην οδό Jabugo Νο 13, καλύπτει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο και ως εκ τούτου οι δυνατότητες διακοσμητικών εγκλημάτων είναι ατελείωτες.

Έπιπλα Λουί Κατόρζ δίπλα σε αραβουργήματα, αρχαίες ελληνικές κολόνες μαζί με μπαρόκ μπουφέδες και ρωμαϊκά ανάκλιντρα, πίνακες μοντέρνας ζωγραφικής με κινέζικα βάζα, ανδαλουσιανή λαϊκή τέχνη και τσέστερφιλντ καναπέδες και βέβαια παντού, παντού, μα κυριολεκτικά παντού ο Jesus del Gran Poder (ο Ιησούς της Μεγάλης Εξουσίας). Σε αγάλματα, πορτραίτα, προτομές, εικόνες, εικονίτσες, εικονίσματα, εικονοστάσια, φυλαχτά, κομποσκοίνια, σταυρούς, σταυρουδάκια. Στα σαλόνια, στους διαδρόμους, στα υπνοδωμάτια, στις κουζίνες, στις πόρτες, στα παράθυρα, στους τοίχους, στα μπαλκόνια, στους κήπους, στην πισίνα, στα γραφεία, στο θέατρο, στην αίθουσα Τύπου, ΠΑΝΤΟΥ.

Ο ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΕΡΤΑ

Τα γεγονότα τα ξέρουμε. Τα ζήσαμε κι εμείς έντονα λόγω των συναντήσεων της Σεβίγια με την ΑΕΚ τον Αύγουστο του 2007 στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο θάνατος του Πουέρτα βύθισε στο πένθος ολόκληρη την Σεβίλλη και μαζί της όλη την ποδοσφαιρική υφήλιο. Λίγα λεπτά μετά την τραγική κατάληξη του ποδοσφαιριστή και ενώ όλη η ομάδα βρίσκεται σοκαρισμένη στην Αθήνα, ο Λοπέρα κάνει τη δική του ανθρώπινη υπέρβαση και επικοινωνεί με το επίσημο ραδιόφωνο της Σεβίγια. Κλαίγοντας με λυγμούς, λέει την παρακάτω φράση στον αέρα: "Σήμερα είμαστε όλοι μαζί σας. Σήμερα είμαστε όλοι σεβιγίστας".

Ο Λοπέρα αγκαλιάζει τον Ντελ Νίδο στο "Σάντσεθ Πιθχουάν" την επόμενη του θανάτου του Αντόνιο Πουέρτα

Την επόμενη μέρα, όταν πλέον το "Σάντσεθ Πιθχουάν" είναι περικυκλωμένο από χιλιάδες ανθρώπους που λένε το δικό τους αντίο στον Πουέρτα, ο Λοπέρα μαζεύει όλους τους εργαζόμενους της Μπέτις – ποδοσφαιριστές, παράγοντες, προπονητές, μασέρ, γιατρούς, υπάλληλους, τους πάντες – και πηγαίνουν στο γήπεδο της Σεβίγια, όπου γίνονται δεκτοί με χειροκροτήματα. Εκεί ανεβαίνουν στα γραφεία του συλλόγου και ο Λοπέρα δίνει τα συλλυπητήριά του στον ντελ Νίδο, με μια θερμή αγκαλιά που κάνει το γύρο του κόσμου.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Ο Μανουέλ Ρουίθ ντε Λοπέρα είναι μια πολύ ξεχωριστή προσωπικότητα. Η αποστεωμένη του φιγούρα και το σαλταρισμένο του βλέμμα σε προδιαθέτουν ανάλογα. Καταλαβαίνεις αμέσως πως κάτι δεν πάει καλά. Κοιτάξτε τις φωτογραφίες και είμαι σίγουρος πως θα συμφωνήσετε μαζί μου. Δεν πίνει (παρά μόνο νερό και σέβεν ουπ όπως χαρακτηριστικά λέει ο ίδιος), δεν καπνίζει, δεν κοιμάται (όπως ισχυρίζεται), δεν τρώει (αυτό δεν χρειάζεται να μας το πει) και κάθε Παρασκευή πηγαίνει στην αδελφότητα του Ιησού της Μεγάλης Εξουσίας και παρακολουθεί την λειτουργία.

Μιλάει τα ισπανικά με μια προφορά απερίγραπτη, θεωρεί τη Σεβίλλη το κέντρο του κόσμου, έχει κολλητούς τους Los del Rio (θυμάστε, αυτούς τους αχαρακτήριστους με την Macarena) και μιλάει με τον Θεό όποτε θέλει. Κλασική περίπτωση ψυχάκια δηλαδή. Μην παραλείψετε να δείτε το βίντεο που ακολουθεί. Όσοι μιλάτε ισπανικά, προσοχή, μπορεί να ξεχάσετε και αυτά που ξέρετε. Πρόκειται για την ανακοίνωση της πώλησης του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών το 2010, την ίδια στιγμή που έξω από την αίθουσα της συνέντευξης Τύπου ακούγονται "μπέτικος" να φωνάζουν "Lopera vete ya"!

Πηγές: As, Marca, Estadio Deportivo, 20minutos.es, elmundo.es, elpais.com, andalucia.com

Βίντεο: Ο Λοπέρα ανακοινώνει την πώληση των μετοχών της Μπέτις (2010)