Σαλπιγγίδης: "Ο ΠΑΟΚ καθόρισε τη ζωή μου"

Τρίγωνο Πολίχνης. Φθινόπωρο 2000. Ο 19χρονος Δημήτρης Σαλπιγγίδης έχει επιστρέψει στον ΠΑΟΚ μετά από τον μονοετή δανεισμό του στη Λάρισα. Ξέρει ότι είναι ένας πιτσιρικάς στον οποίο δεν πιστεύουν πολλοί. Δανεικός δεν ήθελε να (ξανα)πάει. Προπονήσεις έκανε ατομικές. "Τρεις μήνες πήγαινα, έτρεχα, έφευγα. Καθόμουν και σκεφτόμουν τι να κάνω. Χτυπάει το τηλέφωνο. Ήταν ο πρόεδρος μιας ερασιτεχνικής ομάδας στο Α' Τοπικό και μου έκανε πρόταση. Σοκαρίστηκα. Πέρασαν πολλά από το μυαλό εκείνη τη στιγμή".

Ωραιόκαστρο. Καλοκαίρι 2016. Ο 35χρονος Δημήτρης Σαλπιγγίδης είναι εκτός γηπέδων από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο και ετοιμάζεται για διακοπές με την αγαπημένη του σύζυγο, Ευαγγελία, και τις δυο κόρες του. Απαλλαγμένος από άγχη πια, όχι όμως οριστικά και από τη σκέψη για το ποδόσφαιρο. Χαλαρός. Ηρεμος. Χαμογελαστός. Με σκέψεις πολλές για το μέλλον, όχι όμως με χρονοδιαγράμματα και προγράμματα ακόμη. Αν είναι να' ρθει η πρόταση η καλή, θα έρθει. Αλλιώς, θα προσπεράσει. Και ο “Σάλπι” που γυμναζόταν καθημερινά πριν από τις διακοπές, θα το πάρει οριστικά απόφαση για το τρίτο κεφάλαιο της ζωής του. Μετά το εφηβικό, μετά το επαγγελματικό, το οικογενειακό που τόσο τον “γεμίζει” ως άνθρωπο.

Μαζί του ταξιδέψαμε για τέσσερις ώρες. Στα νιάτα του, σε άλλες εποχές, σε πολλές στιγμές με τον ΠΑΟΚ, τον Παναθηναϊκό, την εθνική Ελλάδας, στην Ελλάδα των 90's και του σήμερα, σε μέρη μακρινά όπως η Νότιος Αφρική και κοντινά όπως η Λάρισα και η Καβάλα. Και ακόμη πιο κοντά. Μέσα στην πόλη όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε, αγαπήθηκε, κυνηγήθηκε. Στην παλιά τη γειτονιά, στα σχολειά και στα γήπεδα του έφηβου “Σάλπι”.

Δεν θα τον δούμε σε πάγκο μελλοντικά. Τον απωθεί η έξτρα πίεση, την έζησε σχεδόν 15 χρόνια σε κάθε εκατοστό του σώματος, σε κάθε κύτταρο του DNA του, σε κάθε γωνιά του μυαλού. Ούτε για γραφείο τον βλέπουμε. Θα του ταίριαζε γιατί τα θέλει όλα "τακτοποιημένα" - κι ας ήταν μπάχαλο σε πολλές περιόδους της ζωής του - όμως μάλλον ως "δάσκαλο" θα τον παρακολουθούμε τα επόμενα χρόνια: "Είναι εκπληκτικό να ασχολείσαι με τα παιδιά. Κουραστικό, αλλά υπέροχο".

Παιδί του Αποστόλη και της Κούλας. Μια "κανονική" ελληνική οικογένεια. "Κλασικός μπαμπάς, κλασική μαμά”. Γιος Δημήτρης, κόρη Ειρήνη. "Χαμηλών τόνων ο πατέρας μου. Κακό λόγο δεν έχω ακούσει. Αγαπητός πολύ! Συνεργείο αυτοκινήτων και ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής. Ξεκίνησε 'εξάρι΄, συνέχισε αριστερός μπακ. Τον πρόλαβα κιόλας, παίξαμε μια αφορά αντίπαλοι. Εκείνος στον Θεοδοσιακό, εγώ πιτσιρικάς στον Αστέρα Αμπελοκήπων. Μου έλεγε 'έλα ρε, έλα να με περάσεις αν μπορείς'. Χάσαμε με πολλά γκολ. Πιο δυναμική η μητέρα μου. Ναι, ερχόταν κάθε χρονιά στο πρώτο ματς της σεζόν στην Τούμπα από τότε που επέστρεψα από τον Παναθηναϊκό. Τους έβλεπα στη Νότιο Αφρική, στην Πολωνία, στην Ελβετία και την Αυστρία και χαιρόμουν με τη χαρά τους. Εκεί τους έβλεπα ότι αληθινά το απολάμβαναν και ένιωθαν υπερήφανοι, όπως και οι γονείς όλων των παιδιών της εθνικής που είχαν έρθει μαζί μας".

Πάλη, αθλητικό σχολείο, ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, ΠΑΟΚ. Δανεικός στη Λάρισα, επιστροφή, αγωνία, δυσκολίες πολλές. Μέχρι εκείνον τον χειμώνα του 2000. "Είχα πάει και σε δικηγόρο για να μείνω ελεύθερος. Μου είχαν πει ότι θα μου έκοβαν το ποδόσφαιρο στον ΠΑΟΚ, επειδή δεν πήγαινα δανεικός. Ωμά. Κάποια στιγμή, εκείνη την ημέρα που είχα πάει στον δικηγόρο, μου ανακοίνωσαν ότι θα επέστρεφα στην ομάδα. Μην φανταστείτε κάτι σπουδαίο, δεξί μπακ έπαιζα στις προπονήσεις. Την ήξερα τη θέση από μικρός! Πλησίαζε ο Γενάρης, ευτυχώς βρέθηκε λύση, προέκυψε η Καβάλα όπου ήταν προπονητής ο Κώστας Ιωσηφίδης. Ε, από' κει ξεκίνησαν όλα".

Ενάμιση χρόνο στην Καβάλα, επιστροφή στον ΠΑΟΚ. Του Μπάγεβιτς. "Πάλι δανεικός θα πήγαινα. Άλλαξε ο προπονητής, ήρθε ο Αναστασιάδης, μου είπε 'θα μείνεις'.

Η ζωή του δεν είναι ο ΠΑΟΚ. Τη ζωή του, όμως, την καθόρισε ο ΠΑΟΚ. "Ναι, και με δύσκολες στιγμές. Αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στη ζωή. Δυτικές συνοικίες, τσακώνονται πιο εύκολα εδώ. Πιο ένθερμοι! Μπορώ να το καταλάβω ότι τους πείραξε περισσότερο όταν είχα φύγει, να ένιωθαν ότι ήμουν ένα κομμάτι τους. Τους καταλαβαίνω. Αλλά αν δεν ήταν ο ΠΑΟΚ δεν θα ήταν αυτή η ζωή μου. Τη σημάδεψε τη ζωή μου ο ΠΑΟΚ. Όλα τα παιδιά θέλουν να είναι με τον πρώτο, αλλά σ' αυτή την πόλη, αν γεννηθείς στη Θεσσαλονίκη, γίνεσαι ΠΑΟΚτσής, δεν μπορείς να γίνεις κάτι άλλο. Είναι το πάθος, είναι το συναίσθημα, είναι η ταύτιση με την ομάδα!". Αυτά τα ολίγα ως ορεκτικό. Τα περισσότερα έπονται. Και γραπτώς και... τηλεοπτικώς με τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη οδηγό στον δικό του τον δρόμο...

Πώς είναι ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης εκτός ποδοσφαίρου για 10 μήνες;

"Εμένα μου έκατσε καλά, ήταν μια συνειδητή απόφαση εκείνη την περίοδο έπειτα από πολλή σκέψη και πίεση για να είμαι ειλικρινής, αλλά επέλεξα αυτό που έλεγε η καρδιά, αυτό που ήθελα πραγματικά. Να πάρω χρόνο για τον εαυτό μου και την οικογένεια μου και να ξεκουραστώ ψυχικά και σωματικά. Μου βγήκε σε καλό. Δεν περνάω κρίση όπως πολλοί μου έλεγαν ότι θα συμβεί, είμαι καλά".

Σύνδρομο στέρησης;

"Όχι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι επιφυλάσσει το μέλλον".

Υπήρξε διάστημα που σκέφτηκες να πας αλλού;

"Η αλήθεια είναι ότι το σκεφτόμουν σοβαρά εκεί στο Γενάρη. Δεν είναι όμως κάτι που μου έχει φύγει και σήμερα από το μυαλό. Σίγουρα δεν το σκέφτομαι, αλλά αν προέκυπτε κάτι που θα μου έκανε το κλικ μπορεί και να το τολμούσα".

Και για εξωτερικό;

"Μάλλον όχι, αλλά οι προοπτικές της πρότασης που είχα πέρσι το καλοκαίρι από Κύπρο ήταν μια πολύ καλή επιλογή. Μου προσέφερε μια καινούρια εμπειρία, ήταν οικεία η γλώσσα, ήταν κάτι καινούριο και διαφορετικό για μένα και την οικογένειά μου, μακριά από το ελλαδικό χώρο. Ωστόσο αυτό που υπερίσχυε μέσα μου ήταν ότι ήθελα να ξεκουραστώ και να ηρεμήσω, να πάρω χρόνο για την οικογένειά μου. Ήταν πολλοί οι προσωπικοί παράγοντες, όπως ότι ήρθε στον κόσμο το δεύτερο παιδί μου, λόγω των καθημερινών και μη υποχρεώσεων έλειπα μεγάλα χρονικά διαστήματα. Όσον αφορά την καριέρα μου λειτουργούσα πάντα ανάλογα με το πώς ένιωθα, θεωρώ ότι μου βγήκε σε καλό γιατί ηρέμησα".

Ποιες ήταν οι ομάδες από την Κύπρο;

"Ομόνοια και Απόλλων".

Με τον Πανιώνιο τι συνέβη;

"Το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά, αλλά τελικά δεν το επέλεξα. Δεν ήταν προσωπικό το ζήτημα, η οικογένειά μου θα με ακολουθούσε. Δεν ήθελα να πάω και να είμαι στο 50% του εαυτού μου, θέλω να δίνω το 100%".

Δείτε τη Unique video εξομολόγηση του Δημήτρη Σαλπιγγίδη στο Sport24.gr

Έχεις σκεφτεί την επόμενη μέρα;

"Όχι καθόλου. Είναι καλό να είσαι μέσα στο χώρο που αγαπάς και ξέρεις, να επιλέξεις σωστά αυτό που σου ταιριάζει. Αν επέλεγα κάτι, θα ήταν αυτό που θα μου έφερνε τη λιγότερη φασαρία στη ζωή μου, γιατί στην Ελλάδα όλα παρεξηγούνται. Όταν πας να κάνεις κάτι καλά, έχεις από πίσω σου μια μερίδα ανθρώπων που σε κατακρίνουν. Γενικά δεν έχω καταλήξει κάπου στο μυαλό μου, δεν ξέρω καν αν θα είναι στο χώρο. Θα μου άρεσε να κάνω κάτι δικό μου, κάτι σε σχέση με τα παιδιά. Αυτό που σκέφτομαι τώρα είναι οι διακοπές με την οικογένειά μου και σχεδιάζω πως θα εκμεταλλευτώ το χρόνο μου μαζί τους. Αν προκύψει, κάτι το καλοκαίρι, το συζητάμε".

Πώς περνάει ο χρόνος σου τώρα, εκτός από την οικογένεια;

"Το να ασχολείσαι με τα παιδιά σου τρώει χρόνο και ενέργεια, αλλά είναι τόσο εποικοδομητικό γιατί σε αισθάνονται κοντά τους. Μπορείς να δεις την οικογένειά σου, να δεις φίλους, να κάνεις πράγματα για τον άνθρωπο και όχι τον επαγγελματία. Να φύγεις μια εκδρομή, να κάνεις πράγματα που δεν μπορούσες".

Θα το έλεγα καψώνι, αλλά και λύτρωση

Τώρα που έχεις αρκετό ελεύθερο χρόνο ανακάλυψες κάτι που δεν το είχες όσο ήσουν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;

"Νομίζω είναι η αίσθηση της ανεμελιάς περισσότερο, ότι θα σηκωθώ το πρωί και δεν θα έχω πρόγραμμα. Το πρόγραμμά μου το φτιάχνω εγώ".

Μέσα σ όλο αυτό το διάστημα, σκέφτηκες να πας να παρακολουθήσεις ένα ματς στην Τούμπα;

"Υπό άλλες συνθήκες θα το έκανα, αλλά η αλήθεια είναι πως για μένα ακόμα η κατάσταση είναι λίγο περίεργη. Ο κόσμος μ’ αγαπάει και μου το δείχνει στην καθημερινότητά μου, απλά φαντάζομαι πως μέσα σε μια τόσο μεγάλη μερίδα ανθρώπων θα υπάρχουν και περίεργοι που θα δημιουργήσουν φασαρία και δεν θέλω να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Όλο αυτό το εννιάμηνο δεν επέλεξα να μείνω σπίτι για να δω κάποιο παιχνίδι, αλλά έχω παρακολουθήσει και ματς ευρωπαϊκά και της Σούπερ Λίγκας αν μείνω στο σπίτι".

Μήπως ο τρόπος που τελείωσες από τον ΠΑΟΚ, ίσως και από το ποδόσφαιρο, ήταν άδοξος; Δηλαδή μια απλή δήλωση, ενώ ακόμη έκανες ατομική προπόνηση με τον Τούντορ;

"Καψώνι θα το έλεγα εγώ (γέλια). Εμένα πραγματικά μου έδωσε οξυγόνο, ήταν σαν λύτρωση, ο τρόπος ίσως να ήταν λάθος. Μετά το παιχνίδι με τη Λοκομοτίβ που πάλι τα έβαλαν μαζί μου, του είπα ότι αν συνεχιστεί αυτό πρέπει να βρεθεί μια λύση. Θα μπορούσε να είχε τελειώσει εκεί, αλλά είχα εντολή να ξεκινήσω κανονικά".

Δηλαδή τι έγινε, πώς το σκεφτόσουν εκείνες τις ημέρες;

"Άδοξο δεν πιστεύω ότι ήταν, απλά ήταν λάθος ο τρόπος την τελευταία στιγμή ενώ είχαν προηγηθεί τόσες κουβέντες. Σε έναν αθλητή που θεωρείς ότι δεν μπορεί να προσφέρει τόσο πολύ αγωνιστικά, μπορείς να του κάνεις μια κουβέντα και να του πεις ‘εμείς σε θέλουμε εδώ με λιγότερο χρόνο συμμετοχής γιατί σε χρειαζόμαστε περισσότερο για κάποιους άλλους λόγους, όχι ότι σου κάνουμε χάρη βέβαια, συμβιβάζεσαι με αυτό, μπορείς’; Κατ’ εμέ έτσι θα έπρεπε να λειτουργούν όλες οι ομάδες, να έχουν πρότυπα μέσα στα αποδυτήρια για τα νέα παιδιά, για το πώς θα έπρεπε να λειτουργούν. Σήμερα με τα σόσιαλ μίντια, την ανάπτυξη της τεχνολογίας και τα χρήματα είναι εύκολο για έναν νεαρό ποδοσφαιριστή να χάσει το δρόμο του και το στόχο του. Στη δική μου περίπτωση ήταν μια εξέλιξη πραγματικά που εμένα με ηρέμησε, ήταν το καλύτερο δυνατό στην περίοδο που μου συνέβη.

Απλά έπρεπε να γίνει πιο νωρίς για να ξεκαθαρίσω και εγώ και να μη φτάσουμε στο σημείο να μου πει ο προπονητής «πήγαινε και κάνε κοιλιακούς στη γωνία», ενώ ήταν ξεκάθαρα τα πράγματα. Ουσιαστικά το μόνο που με πείραξε ήταν οι τελευταίες δύο μέρες. Πριν από αυτό είχαμε μια χαρά συνεργασία. Έβαλα τον εκπρόσωπό μου να μιλήσει μέσα Ιουλίου και με είχαν συνέχεια στην αναμονή με αποτέλεσμα να φτάσουμε 25 Αυγούστου. Με τον κύριο Σαββίδη μιλήσαμε μόνο στο τέλος. Όταν κάποιος θέλει να κρατήσει έναν ποδοσφαιριστή γιατί τον θεωρεί χρήσιμο ποδοσφαιριστή, τον κρατά. Αμα θέλεις να τον κρατήσεις για τα αποδυτήρια τον κρατάς. Αν τον θεωρείς ανάξιο ή δεν σου κάνει για την ομάδα, τον αφήνεις. Εμένα μου ανέφερε ότι ήθελε να μείνω στην ομάδα χωρίς να μου έχει γίνει συγκεκριμένη πρόταση. Κατά τη γνώμη μου είναι λάθος όταν δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο αντικείμενο, ένα συγκεκριμένο πόστο μετά να έρχονται να με βρίζουν. Απλά κάναμε μια γενική κουβέντα".

Ποια η άποψή σου για τον κ. Σαββίδη και τον ΠΑΟΚ στη διάρκεια της προεδρίας του;

"Θεωρώ ότι είναι ένας άνθρωπος που δίνει χρήματα και έχει βελτιώσει την ομάδα σε πολλά λειτουργικά θέματα, αλλά πιστεύω ότι η ομάδα υπολείπεται σε θέματα δομής, δηλαδή από το πώς θα στηθεί ένα γραφείο μέχρι το πώς θα στηθεί η ομάδα την επόμενη χρονιά. Πιστεύω πως όταν πας να χτίσεις κάτι, οι πολλές και οι συχνές αλλαγές σε φθείρουν, αλλά πρέπει να έχεις τους σωστούς ανθρώπους".

Για τον Τούντορ;

"Μπορώ να εκφράσω την άποψη μου για όσο τον έζησα. Ξέχωρα από αυτό που μου έκανε που δεν μου άρεσε, είναι ένας άνθρωπος που οι ποδοσφαιρικές του ιδέες μου άρεσαν, αλλά θεωρώ λάθος να τις εφαρμόσει στην Ελλάδα. Εδώ το τοπίο είναι αρρωστημένο και κάποιες τοποθετήσεις του για τους ποδοσφαιριστές δεν μου άρεσαν".

Δέχτηκα τηλεφώνημα ότι θα με απαγάγουν

Έχεις κάνει λάθη;

"Αν γύριζα το χρόνο πίσω στα 18 μου δεν θα έλεγα τι ομάδα είμαι, διότι στην Ελλάδα αν λες τον τρόπο που μεγάλωσες ή αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι ωραία, θα το βρεις μπροστά σου. Φυσικά κι έχω κάνει λάθη και εις βάρος μου, επειδή έτσι ένιωθα τότε. Όπως μια διαμάχη με το περιβόητο ‘σουτ’ που έκανα στη θύρα 4. Όσο είσαι νέος είσαι και πιο αυθόρμητος. Όσο περνούν τα χρόνια, ηρεμείς. Το γεγονός ότι έφυγα και πήγα στον Παναθηναϊκό δεν το θεωρώ λάθος, αλλά επαγγελματικά σωστό. Η καλύτερη κίνησή μου ήταν να φύγω στο εξωτερικό και για εμένα για την ηρεμία μου, και την εμπειρία που θα μάζευα από εκεί και για την οικογένειά μου. Η αλήθεια είναι ότι είχα προτάσεις, για παράδειγμα από τη Μέταλουργκ Ντόνετσκ, αλλά στα 24 μου χρόνια δεν ήθελα".

Είχε ακουστεί ότι υπήρχε ομάδα ελληνική που σου έλεγε τότε ‘κάνε την προσφυγή και μείνε ελεύθερος’. Ισχύει κάτι τέτοιο;

"Ναι, υπήρχε και είπα όχι".

Ποια ομάδα;

"Ο Παναθηναϊκός. Πρώτα έγινε αυτό και μετά ήρθε η μεταγραφή. Είχα και προτάσεις από κάποιες άλλες ομάδες, αλλά ποτέ σε ευθεία κουβέντα".

Αληθεύει ότι τότε σε ματς της Εθνικής, που ήσουν στην Αγγλία με την εθνική ομάδα, σε πήραν τηλέφωνο και απείλησαν ότι θα σε απαγάγουν όταν επιστρέψετε στην Ελλάδα για να μην γίνει η μεταγραφή;

"Ναι ισχύει. Ουσιαστικά είχε τελειώσει η μεταγραφή μου στον Παναθηναϊκό και δέχτηκα αυτό το τηλεφώνημα ότι θα γίνει η απαγωγή στο αεροδρόμιο".

Μήπως γυρνώντας πίσω στον ΠΑΟΚ είχες μια παραπάνω ανεκτικότητα; Δηλαδή σου άλλαζαν θέση, είχες δεύτερο ρόλο…

"Σαν άνθρωπος θέλω να προσαρμόζομαι με την εξέλιξη του ποδοσφαίρου και τις ανάγκες της ομάδας, δεν με απασχολεί κάτι άλλο. Απλά πιστεύω ότι με την επιστροφή μου εδώ ίσως περίμεναν περισσότερα απ’ ότι θα μπορούσα να δώσω σύμφωνα με τις συνθήκες που επικρατούσαν συν το γεγονός ότι με περίμεναν στη γωνία για κριτική".

Υπάρχει κάποιο παράπονο από την τότε διοίκηση;

"Πιστεύω ότι οι ομάδες πρέπει να χτίζονται με μια ασπίδα, να αισθάνονται ελεύθεροι οι ποδοσφαιριστές και οι άνθρωποι που είναι κοντά στο ποδόσφαιρο το καταλαβαίνουν αυτό. Και για να μην παρεξηγηθώ, μιλάω για το μίσος, την εμπάθεια, αυτά πρέπει να κρατιούνται έξω από το σύλλογο. Κανένα παράπονο δεν έχω και δεν κατηγορώ κανέναν ότι δεν το έκανε, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να βάλει τις πλάτες του να προστατέψει τον άλλον".

Το έζησες και στον Παναθηναϊκό αυτό, αλλά επειδή το βίωνε ένας φίλος σου. Ο Λουκάς Βύντρα.

"Ναι, το βουητό δεν μπορείς να το ελέγξεις. Ο Λουκάς είχε τη δύναμη μέσα στο γήπεδο να το αντέξει και να το πολεμήσει. Έκανε τη φασαρία χειροκρότημα και για να το κάνεις αυτό πρέπει να έχεις μεγάλη δύναμη και την ασπίδα του συλλόγου".

Ποιες στιγμές σε σημάδεψαν στον ΠΑΟΚ;

"Ένας από τους στόχους μου όταν επέστρεψα, γιατί δεν το κατάφερα στην πρώτη μου θητεία, ήταν να παίξω στο Τσάμπιονς Λιγκ με τον ΠΑΟΚ. Είναι ένα απωθημένο, δεν το έχω καταφέρει μέχρι στιγμής. Τότε στο παιχνίδι με τη Μακάμπι έγινε ένα λάθος, είναι ξεκάθαρο αυτό, αν και αγωνιστικά δεν πήγαμε καλά. Όπως ευκαιρία ήταν και με τον Άγιαξ, ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι".

Τον Ρανιέρι τον έφαγε η καλοσύνη του

Ποια είναι η πιο μεγάλη χαμένη σου ευκαιρία σε παιχνίδι;

"Μεγαλύτερη ευκαιρία σαν ομάδα, ήταν σε εκείνο το ματς στο Μουντιάλ με την Κόστα Ρίκα. Ήταν πάρα πολύ δύσκολη περίοδος για την ομάδα και κυρίως στα αποδυτήρια ήταν περίεργο το κλίμα, και θεωρώ ότι είχαμε χάσει τον προσανατολισμό μας. Την ενότητα στα ματς την αποκτήσαμε λόγω φόβου έκθεσης. Όταν καταλαβαίνεις ότι είσαι μόνος σου και απειλείσαι, τότε συσπειρώνεσαι. Ήταν μια ομάδα στα μέτρα μας, και πιστεύω ότι έπρεπε να περάσουμε εμείς και όχι οι άλλοι. Μου στοίχισε το δοκάρι στον τελικό με τον Παναθηναϊκό και τα ματς με την Κόστα Ρίκα και τον Άγιαξ".

Σε πιο παιχνίδι αισθάνθηκες ότι έβαλες τη σφραγίδα σου με την Εθνική ομάδα;

"Δεν μπορώ να ξεχωρίσω αν είναι το ματς στην Ουκρανία ή με τη Νιγηρία. Νομίζω ότι το ματς που χάρηκα περισσότερο στην καριέρα μου ήταν το ματς με τη Νιγηρία λόγω και διοργάνωσης. Όσον αφορά τον Παναθηναϊκό ήταν η νίκη με τη Ρόμα εκτός έδρας. Με τον ΠΑΟΚ δεν μπορώ να σου πω ένα. Σίγουρα στην Κωνσταντινούπολη, σίγουρα και με την Τότεναμ".

Είναι ορισμένα αξέχαστα γκολ…

"Στο Λονδίνο είχα και τύχη με το μέρος μου. Είχα και ανάποδα το σώμα μου… Απλώς ξέρεις πού είσαι και προσπαθείς να τη στείλεις στη γωνία".

Οι καλύτερες εμφανίσεις σου στον ΠΑΟΚ, πάντως, έγιναν πριν φύγεις, στην πρώτη θητεία σου.

"Θεωρώ ότι με την επιστροφή μου έκανα κάποιες καλές χρονιές, αλλά σύμφωνα με τους αριθμούς σίγουρα ήταν πριν φύγω".

Καλύτερη σεζόν στον Παναθηναϊκό;

"Νομίζω ήταν επί Πεσέιρο. Με την ομάδα γενικά πέρασα καλά".

Κομβικά σημεία και άνθρωποι που σε στήριξαν στην καριέρα σου;

"Η οικογένειά μου, η μάνα μου και ο πατέρας μου. Ο Αναστασιάδης ήταν ένας από τους ανθρώπους που με στήριξαν".

Ο Κλάους 101 γκολ, εσύ 113, αισθάνεσαι ότι απειλείσαι, τον βλέπεις σαν διάδοχό σου;

"Ε, άμα μείνει και άλλο στην ομάδα δεν θα με περάσει; Πιστεύω ότι είναι. Παρόμοιες ιστορίες! Μόνο που ο Στέφανος δεν έφυγε από την ομάδα. Δεν ξέρω αν θα τελειώσει την καριέρα του στον ΠΑΟΚ. Τον έχω συμβουλεύσει και αγωνιστικά και για την καριέρα του".

Είσαι ο παίκτης με τα περισσότερα γκολ σε ευρωπαϊκά ματς ελληνικών ομάδων, και όμως δεν έχεις παίξει στο εξωτερικό, θεωρείς ότι έχεις αδικήσει τον εαυτό σου;

"Στα μάτια κάπου άλλου μπορεί να ισχύει, εγώ στην καριέρα μου πέρασα πολύ όμορφα και έχω κάνει πολλά πράγματα. Έκανα επιλογές που καμία δεν ήταν με το ζόρι. Το εξωτερικό δεν προέκυψε βάση συνθηκών και όταν μου παρουσιαζόταν δεν το ήθελα. Μια πολύ καλή πρόταση που μου ήρθε ήταν από την Αγγλία και την Πρέμιερ Λιγκ, απλά εγώ είχα πάρει τότε την απόφασή μου. Και τη χρονιά εκείνη υποβιβάστηκε".

Η άποψη σου για προπονητές με τους οποίους έχει συνεργαστεί σε Εθνική ομάδα και Παναθηναϊκό;

"Ο Πεσέιρο φωνακλάς πολύ! Πειθαρχία πολλή, το οποίο έκανε πολύ καλό στην ομάδα, γιατί αν τους άφηνες ανεξέλεγκτους, τους έχανες! Ο Τεν Κάτε πολύ δύσκολος άνθρωπος. Θεωρώ ότι είχε κόντρες και προστριβές με αρκετούς. Ο Μουνιόθ, ωραίος προπονητής. Φοβερός προπονητής ήταν ο Σάντος. Πολλή ώρα βίντεο, τακτική, ομιλία. Ήταν κουραστικό αλλά όσο χρειαζόταν. Επιβαλλόταν με τον τρόπο του στους παίκτες μέχρι το Μουντιάλ και είχε πολύ καλό τιμ".

Ο Ρανιέρι; Τελικά εσύ τον "έφαγες", έτσι δεν γράφτηκε;

"(Γέλια) Ο Ρανιέρι ήταν ένας ζεστός και ομιλητικός άνθρωπος αλλά δεν γνώριζε την κατάσταση. Δεχόταν πράγματα από την καλοσύνη του".

Οι προπονητές στον ΠΑΟΚ;

"Ο Αναστασιάδης ήταν καλός, είχε την ικανότητα να παίρνει από τον ποδοσφαιριστή το 100%. Ο Φρίνγκερ θυμάμαι είχε και κάποιες προπονήσεις σε στυλ αθλοπαιδιών να κάνουμε προπόνηση να αποσυμπιεστούμε, ή έχει τύχει να χάσουμε ένα ματς και την επόμενη ημέρα να μπαίνει στο γήπεδο και να σφυρίζει. Τον Κωστίκο λίγο τον έζησα, δεν θυμάμαι πολλά. Ο Άγγελος ήταν ο προπονητής που είχα περισσότερο. Για τη δεύτερη φορά που γύρισα δεν έχω να σας πω κάτι για κάποιον που δεν μου άρεσε".

Ο Ολυμπιακός πήρε και τίτλους που δεν άξιζε

Η εικόνα σου για τον Ιβιτς;

"Καθώς η ομάδα έμπαινε στα play off, κανείς δεν περίμενε ότι θα πάει έτσι. Για τη μεταδοτικότητα, τη σοβαρότητα του Ίβιτς, είναι γνωστό στο χώρο ότι έχει το πακέτο. Με βάση αυτά που έχω ακούσει και τον άνθρωπο που ξέρω, είναι ένα παιδί που έχει μεταδοτικότητα. Ο ΠΑΟΚ όπως και άλλες ομάδες φαντάζομαι, όταν δεν επιτυγχάνει έναν στόχο, δέχεται μεγάλη πίεση. Στη δεύτερη θητεία μου στον ΠΑΟΚ, κάθε χρόνο όταν έκανε κοιλιά η ομάδα, δεν στηριζόταν ο προπονητής και σκέφτονταν την αλλαγή. Όταν χτίζεις μια ομάδα, όμως, τα θεμέλια πρέπει να είναι γερά".

Αισθάνεσαι ότι ο ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή σαν μέγεθος στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι στο νούμερο 2;

"Είναι στο κυνήγι, είναι και βάση αποτελεσμάτων εδώ και 6 χρόνια, αλλά βαρεθήκαμε και συνέχεια το ίδιο έργο για το ποδόσφαιρο. Βλέπεις σε άλλες χώρες ότι κάθε χρόνο το πρωτάθλημα το παίρνει άλλος. Βέβαια ο Ολυμπιακός είναι εκεί που είναι και δεν είναι τυχαίο. Ωστόσο έχει πάρει και κάποια πρωταθλήματα που δεν άξιζε. Για να φτάσεις λοιπόν στο σημείο αυτό να είσαι νούμερο 2, οργανώνεις τους ποδοσφαιριστές, έχεις ένα πλάνο σαν ομάδα, τη στήνεις και εδραιώνεσαι".

Έχει απαξιωθεί το πρωτάθλημα ή πρόκειται για κρίση που θα περάσει;

"Πιστεύω ότι στο ποδόσφαιρο πρέπει να ξεκινήσουμε από το μηδέν και μαζί οι ομάδες. Η διαιτησία είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι. Στην Ελλάδα για να γίνεις διαιτητής πρέπει να έχεις τρέλα και να είσαι άξιος. Στην ένταση του αγώνα κάνεις πράγματα που τα βλέπεις μετά στο βίντεο και δεν τα αναγνωρίζεις!".

Τη χρονιά 2009-2010 θεωρείς ότι ευνοήθηκε ο Παναθηναϊκός από τη διαιτησία;

"Θεωρώ ότι δεν γίνονταν σφαγές. Ήμασταν δυνατοί και είχαμε καλές διαιτησίες".

Δείτε τη Unique video εξομολόγηση του Δημήτρη Σαλπιγγίδη στο Sport24.gr

Αισθάνεσαι ότι έχει χαθεί η χαρά του ποδοσφαίρου με όλα αυτά που ζει ο Έλληνας;

"Όταν περνάς δύσκολα σαν λαός, δεν έχεις όρεξη να κάνεις πράγματα και τα 10-20 ευρώ που έδινες για το γήπεδο προτιμάς να τα δώσεις για το σπιτικό σου. Επίσης αυτός που μπορεί να τα δώσει, αν τα δώσει πολλές φορές εκδηλώνει την αγανάκτησή του. Μπορεί να πάει στο γήπεδο, αλλά δεν πάει γιατί φοβάται για τη σωματική ακεραιότητα τη δική του και της οικογένειάς του. Η τηλεόραση δεν νομίζω ότι έκανε κακό στο ποδόσφαιρο, γιατί αυτός που αγαπάει το ποδόσφαιρο θα πάει στο γήπεδο να δει ζωντανά το παιχνίδι. Όταν δεν έχεις όρεξη και δεν είσαι καλά, δεν θα πας εύκολα στο γήπεδο".

Τι σε ενοχλεί περισσότερο;

"Υποσχέθηκαν πολλοί πολλά που δεν έγιναν. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που μπορώ να πάω σούπερ μάρκετ, να πάω μια βόλτα με την οικογένεια μου η τους φίλους μου, δεν έχω προβλήματα. Τον σταυρό του μαρτυρίου τον τραβάει ο κόσμος. Αυτά που λέγονταν ήταν μη ρεαλιστικά. Αυτό που καταλάβαινα είναι ότι ο κόσμος θα ματώσει, ο λαός. Αλλά είμαστε και μια χώρα που αντέχει στα δύσκολα. Αλλάζει και η κοινωνία. Άνθρωποι που έχουν έρθει από άλλες χώρες αν μείνουν εδώ θα εξαπλωθούν, θα γίνουν περισσότεροι, δεν το λέω ρατσιστικά αυτό, συμβαίνει και σε άλλες χώρες. Η Ελλάδα στηρίζεται στη γλώσσα της, στη θρησκεία της, το σπίτι την οικογένεια. Υπάρχουν πραγματικά καλοί άνθρωποι που θέλουν ένα καλύτερο μέλλον για την οικογένειά τους, υπάρχουν και άλλοι. Με στενοχωρεί να βλέπω ανθρώπους να κοιμούνται έξω που δεν έχουν να φάνε. Επίσης θεωρώ ότι είμαστε ένας παράδεισος της Ευρώπης, γεωγραφικά ανεκμετάλλευτος και με ανοργανωσιά. Πιστεύω ότι θέλουν να μας διαχειρίζονται, και έχουν ένα σημαντικό λόγο, το οικονομικό. Όλο αυτό γίνεται συνδυαστικά".

Πιστεύεις ότι η απόφαση για να φύγει κάποιος στο εξωτερικό παίρνεται πιο εύκολα από παλιά;

"Είναι μια πάρα πολύ δύσκολη απόφαση ειδικά όταν έχεις μια οικογένεια. Είναι όπως το βλέπει ο καθένας. Για τα νέα παιδιά, όταν σπουδάζουν κάτι και δεν υπάρχει προοπτική σε αυτή τη χώρα, είναι μια λύση".

Ωραιότερα γήπεδα όπου έχεις αγωνιστεί;

"Με τη Σάλκε στη Γερμανία και περισσότερο η έναρξη του Euro, στην Πολωνία".

Πιο καυτή έδρα;

"Δεν θα πάει το μυαλό σας, αλλά ήταν στη Δανία!".

Πιο δύσκολος αντίπαλος;

"Ο Ινιέστα! Σε ένα ματς που έπαιζα χαφ – εξτρέμ! Με ζάλισε. Και ο Σωκράτης ο Παπασταθόπουλος στις προπονήσεις της εθνικής. Με "έχει" ο Σωκράτης!".

Καλύτεροι συμπαίκτες;

"Στην Εθνική πολλοί. Σπουδαίοι παίκτες. Ο Καραγκούνης, ο Κατσουράνης, τα παιδιά του 2004, ο Γιούρκας… Ο Ζιλμπέρτο βέβαια. Ο Λέτο, ο Σισέ. Τρελοκομεία! Και στον ΠΑΟΚ πολλοί".

Καλύτεροι φίλοι;

"Είναι κάποιες σχέσεις που κρατάνε ακόμα. Είναι παιδιά που τα έβαλα στην καθημερινότητά μου, στη ζωή μου, τα αγαπάω πολύ. Ο Καρυπίδης, ο Βύντρα, ο Σπυρόπουλος, ο Φωτάκης…"

Καλύτερη συνεργασία με συμπαίκτες επιθετικούς;

"Με τον Γιασεμάκη, τον Κλάους, με τον 'Παπ'".

Ωραιότερο γκολ;

"Στον Παναθηναϊκό με την ΑΕΚ στο 1-4 του ΟΑΚΑ, με την Ατλέτικο Μαδρίτης… Στον ΠΑΟΚ με την Κέρκυρα με ανάποδο ψαλιδάκι, είναι κι άλλα, δεν τα θυμάμαι…"

Τι θα θυμάσαι;

"Πολλά. Καλά και άσχημα, Τσακωμούς συμπαικτών, πλάκες, φοβερές στιγμές… Μέχρι και μέσα σε μπαούλα είχαμε κρυφτεί κάποια στιγμή".