Στο μυαλό του Τάκη Μπαλτάκου

"Η ζωή είναι σκληρή. Δεν είναι για τους αδύναμους". Το πιο δύσκολο πράγμα "είναι να πειθαρχείς στον εαυτό σου, σε σχέση με τις ενστικτώδεις παρορμήσεις". Όταν έχεις πίστη όμως, "στον εαυτό σου και στο Θεό, όλα γίνονται. Είναι ο μόνος δρόμος για τη λύτρωση. Αλλιώς, πας σε ψυχίατρο". Αυτά είναι κάποια από τα πράγματα που μας είπε ο Τάκης Μπαλτάκος, στη συνάντηση που είχαμε μαζί του για να μας... ξεναγήσει στη ζωή του.

Μας αποκάλυψε το δόγμα ("ή όλα ή τίποτα"), τη βάση του τρόπου που έχει επιλέξει να ζει ("δεν εγκαταλείπω"), τον ηθικό κώδικα που έχει στις μάχες του ("επικρατέειν ή απόλλυσθαι"), το ρόλο που έπαιξε ο Γιώργος Βαρδινογιάννης στην εμπλοκή του με τα αθλητικά δρώμενα, μας μίλησε για τη φιλία του με τους Αντώνη Σαμαρά, Κώστα Καραμανλή, Παύλο και Θανάση Γιαννακόπουλο, για την πρόταση του Παναθηναϊκού στον Γιάννη Ιωαννίδη, για το τέλος του χαρτοπόλεμου ανακοινώσεων με τον Ολυμπιακό και επισημαίνει πως "αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, από τον πρόεδρο μέχρι τον μασέρ, είναι ότι είμαστε πρωταθλητές σε τίτλους, σε Ελλάδα και Ευρώπη. Είμαστε Η μεγάλη ομάδα του ελλαδικού χώρου". Για κοπιάστε.

Διαβάστε τι δήλωσε ο Τάκης Μπαλτάκος για τη Νέα Δημοκρατία

Η ιστορία ξεκινά από τη Μάνη, πριν 100 και πλέον χρόνια, και μια βεντέτα που είχε ως συνέπεια να ξεριζωθεί η οικογένεια του. Έγινε κλήρωση μεταξύ των δυο οικογενειών, για να σταματήσει η βεντέτα -που είχε στοιχίσει τις ζωές πολλών ανθρώπων- και οι ηττημένοι της κλήρωσης αυτής που ήταν η οικογένεια μου, έφυγαν από το Οίτυλο της Μάνης. Από εκεί, πήγαν στις Κροκεές, της Λακωνίας. Ένα τμήμα της οικογενείας πήγε στην Αιτωλοακαρνανία, άλλο στην Πάργα και άλλο στη Μάλτα. Η δική μου οικογένεια πήγε κατ' αρχήν στις Κροκεές και μετά στο Παναιτώλιο Αγρινίου. Στις αρχές της δεκαετίας του '50, μετά τον Ανταρτοπόλεμο, η οικογένεια μου εγκαταστάθηκε στην Αθήνα" στο πλαίσιο της αναζήτησης μιας καλύτερης ζωής στην πρωτεύουσα.

Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, η οικογένεια του χρειάστηκε να επαναπροσδιοριστεί αρκετές φορές. "Μάθαμε πως πρέπει να επιβιώνουμε κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες". Όσο σκληρό και αν είναι. "Δεν υπάρχει σκληρό. Η ζωή είναι γενικά σκληρή. Δεν είναι για τους αδύναμους". Το σπίτι, στην Αθήνα, ήταν στην οδό Καλαβρίας, πάροδο της Πανόρμου, όπου ο πατέρας του, Δημήτρης είχε καφενείο. Η μητέρα του, Θεοδώρα ασχολείτο με τα παιδιά. "Αμφότεροι δεν είχαν τελειώσει το δημοτικό σχολείο και απ' όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, τους θυμάμαι να λένε "γράμματα, γράμματα, μάθε παιδί μου γράμματα". Υπάρχει και ταινία με αυτό τον τίτλο (γελάει)". Εκείνος γεννήθηκε στο μαιευτήριο "Έλενα", που είναι στα 100 μέτρα από το γήπεδο της Λεωφόρου. "Σχολείο πήγα απέναντι από το "Έλενα", άρα πάλι δίπλα στο γήπεδο". Ήθελε, δεν ήθελε, ήταν διαρκώς εν μέσω της ατμόσφαιρας που απέρρεε από την έδρα του Παναθηναϊκού. "Ο πατέρας μου ήταν φανατικός Παναθηναϊκός και με πήγαινε στο γήπεδο από... Ούτε θυμάμαι. Από νηπιακή ηλικία. Δεν έχανε αγώνα. Ποτέ".

Πρέπει να κυβερνήσεις την Ελλάδα

Υπήρχε μια φράση που του είχε πει ο πατέρας του, που όφειλε να "κουβαλά" μαζί του, εφ' όρου ζωής; "Από πέντε χρόνων, μου έλεγε "πρέπει να κυβερνήσεις την Ελλάδα". Δεν είχα πάει σχολείο ακόμα και μου έλεγε "πρέπει να κυβερνήσεις την Ελλάδα". Δεν ξέρω τι είχε δει. Μα ήμουν ακόμα παιδί, έπαιζα μπάλα με τους φίλους μου, δεν καταλάβαινα... Πήγα 6, 7, 8 και πάντα μου έλεγε "πρέπει να κυβερνήσεις την Ελλάδα".

Είχε τα όνειρα που είχε κάθε παιδί, ώσπου μπήκε στην εφηβεία και αποφάσισε ότι αυτό που ήθελε να κάνει στη ζωή του ήταν να μπει στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Πώς έγινε λοιπόν, δικηγόρος; "Ήταν εκ παραδρομής. Είχα σκοπό να πάω στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, αλλά δεν με έπαιρναν, γιατί σε ηλικία 16 χρόνων είχα 6 βαθμούς μυωπία και απαγορευόταν να περάσω έστω ιατρικές εξετάσεις -γιατί τότε περνούσαν στα 16 εξετάσεις. Δεν υπήρχαν Πανελλήνιες, όπως τώρα.

Φωτογραφίες: Μενέλαος Μυρίλλας, SOOC

Σκέφτηκα λοιπόν, από τη στιγμή που δεν μπορώ να πάω στο χώρο που έχει απόλυτη πειθαρχία, όπως ήταν η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων -στην οποία πήγε ο γιος μου μετά-, να πάω σε χώρο που δεν έχει καμία πειθαρχία. Δεν έχει αφεντικά, είσαι μόνος, εσύ και ο εαυτός σου. Δεν έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου. Αυτός ήταν ο μόνος λόγος. Επέλεξα τη δικηγορία, γιατί δεν είχε τους αυστηρούς κανόνες που γενικά έχει ο δημόσιος και ιδιωτικός τομέας. Δεν έχει υπαλληλική σχέση η δικηγορία. Κάτι που δεχόμουν για το στρατό, αλλά όχι για την υπόλοιπη ζωή. Αφού δεν πήγα εκεί όπου δεχόμουν να πειθαρχήσω, αποφάσισα πως δεν θα πειθαρχήσω σε κανέναν άλλον", έπρεπε ωστόσο, να πειθαρχήσει στον εαυτό του.

"Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Το πιο δύσκολο. Τα ορμέμφυτα, οι ενστικτώδεις παρορμήσεις, τα πάθη, δύσκολα τιθασεύονται. Θέλει πολύ σκληρότητα, κατά του εαυτού σου φυσικά. Πρέπει να γίνεις κοσμοκαλόγερος, αλλιώς δεν γίνεται. Ο πήχης δυσκολίας ανεβαίνει στο χώρο της δικηγορίας, στον οποίον οι αντίπαλοι σου σε ωθούν να "βγάλεις" τα ένστικτα σου. Πόσο χρόνο χρειάστηκε να καταλάβει ποιο είναι το "παιχνίδι" και πώς εκείνος θα κινηθεί; Χρειάστηκα ένα με δυο χρόνια για να προσαρμοστώ στα δεδομένα της δουλειάς μου. Ήταν πάρα πολύ επίπονη διαδικασία. Πολύ δύσκολη, πολύ χρονοβόρα". Τι τον δίδαξε εκείνη η περίοδος; "Πως όλα γίνονται, αρκεί να πιστεύεις στον εαυτό σου και σε ανώτερη δύναμη, όπως την προσδιορίζει η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος. Το να πιστεύεις στον εαυτό σου και στο Θεό, είναι ο μόνος δρόμος για τη λύτρωση και την επιτυχία. Άλλος δεν υπάρχει. Αλλιώς πας σε ψυχίατρο ή τραγουδάς μια ζωη τα λόγια του Νταλάρα: "έγραψε η πόρνη ιστορία ότι ξοφλήσαμε…"

Την ευθύνη τη διαχειρίστηκα για πλάκα

Το πρώτο δικηγορικό γραφείο, στο οποίο εργάστηκε ήταν αυτό του Τρύφωνα Κουταλίδη, νομικού εκπροσώπου του Αριστοτέλη Ωνάση και του Κωνσταντίνου Καραμανλή, μεταξύ πολλών άλλων. "Με γνώρισε σε μια συνάντηση, επαγγελματική, με κάποιον άλλον επιχειρηματία και μου πρότεινε συνεργασία. Ξεκίνησα από πολύ ψηλά. Πώς διαχειρίστηκα την ευθύνη; Σαν να μη συμβαίνει απολύτως τίποτα. Όταν πιστεύεις, δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο. Τη διαχειρίστηκα για πλάκα την ευθύνη. Σαφέστατα δούλευα πολλές ώρες. Δεν υπάρχουν ωράρια στους δικηγόρους. Δεν υπάρχουν αυτά. Και το βράδυ που κοιμάσαι, απαντάς σε ερωτήσεις τι θα κάνεις την επομένη. Ξυπνάς τη νύχτα και λες "το έκανα, δεν το έκανα, πώς θα το κάνω;. Ειδικά στην αρχή".

Σε αυτό το γραφείο, στο οποίο πήγε το 1983, γνώρισε τον Κώστα Καραμανλή. "Ήλθε το 1985, μετά το μεταπτυχιακό που είχε κάνει στη Βοστόνη. Μοιραστήκαμε τον ίδιο χώρο, για τέσσερα χρόνια". Δεδομένων των ωρών που αφιέρωναν στη δουλειά τους, μοιράστηκαν τελικά, τη ζωή. "Ήταν η αρχή μιας φιλίας" που κρατά ακόμα και σήμερα, γιατί όπως λέει για τον τρόπο που έχει επιλέξει να ζει "δεν εγκαταλείπω. Οι φιλίες δεν είναι θέμα ευλογίας, αλλά θέμα βούλησης. Στο δρόμο σου θα βρεθούν τα πάντα. Και το καλό και το κακό. Η επιλογή είναι θέμα υποκείμενης βούλησης, το οποίο η εκκλησία ονομάζει "αυτεξούσιο". Όλα θα σου τύχουν. Και οι ευκαιρίες και οι δυσχέρειες. Και οι καλοί και οι κακοί. Το τι θα κάνεις και τι θα επιλέξεις, είναι θέμα δικό σου. Τώρα, αν διατηρείς τις φιλίες.... Αυτό στη μονάδα των Βατραχανθρώπων που ήθελα να πάω -αλλά δεν πήγα και τελικά πήγε ο γιος μου-, το λένε με δυο λέξεις: "δεν εγκαταλείπω". Κάτι που έχει και κόστος. "Είπαμε ότι πρέπει να αντέχεις. Σε όλα.

Κάποια χρόνια νωρίτερα, το 1978, είχε γραφεί στη Νέα Δημοκρατία. Στην ΟΝΝΕΔ γνώρισε τον Αντώνη Σαμαρά, το 1981, για να ξεκινήσει άλλη μια σχέση ζωής. "Ήμουν πάντα Δεξιός. Γεννήθηκα σε οικογένεια Δεξιών ". Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως έπρεπε να γίνει πολιτικό ον. "Ο Αριστοτέλης λέει πως αν δεν ασχοληθείτε με την πολιτική, θα καταντήσετε να σας κυβερνούν κατώτεροι σας", οπότε για εκείνον η ενασχόληση με τα πολιτικά δρώμενα ήταν υποχρέωση. Παρεμπιπτόντως, από το 1989 έως το 1993 συνεργαζόταν με άλλο δικηγορικό γραφείο: αυτό του Αλέξανδρου Λυκουρέζου, με τον οποίον επίσης ανέπτυξε μια σχέση ζωής.

Παράλληλα, έμαθε πως "το ποινικό δίκαιο δεν είναι για εμένα. Με τον Λυκουρέζο συνεργαζόμουν πάντα στο δικό μου κομμάτι, που το αστικό-εμπορικό, αλλά είδα από κοντά το ποινικό δίκαιο και διαπίστωσα πως δεν μου άρεσε, ως χώρος. Δεν μου "πήγαινε". Γιατί; Πρέπει να υπερασπίζεσαι και ανθρώπους που δεν θες να υπερασπίζεσαι. Οι άνθρωποι στους οποίους ήθελα να προσφέρω δικηγορικές υπηρεσίες δεν τελούν αδικήματα. Ούτε έμποροι ναρκωτικών είναι, ούτε βιαστές... Στο ποινικό , αναγκάζεσαι να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που δεν θα καλούσες ποτέ στο σπίτι σου. Εγώ, αντίθετα θέλω να συνεργάζομαι με ανθρώπους, που θα μπορέσω να τους καλέσω στο σπίτι μου ή να με καλέσουν στο δικό τους και να θέλω να πάω. Στον έμπορο ναρκωτικών δεν θέλω να πάω".

Η κουραστική ξεκούραση, ο Σαμαράς και ο Καραμανλής

Για χρόνια "κάναμε παρέα και οι τρεις μας (ο Σαμαράς, ο Καραμανής και εκείνος). Βγαίναμε έξω, μαζί. Σε επίπεδο πολιτικής συνεργασίας, είχαμε συνεργασία σε καθημερινή βάση. Ήμουν στην ΟΚΕ (Ομάδα Κοινοβουλευτικού Ελέγχου "δηλαδή σκιώδης κυβέρνηση") του Υπουργείο Εξωτερικών από το 1985. Στην ΟΚΕ ήταν και ο Καραμανλής. Έτυχε δηλαδή, να είμαστε μαζί και στο γραφείο του Κουταλίδη και στην ΟΚΕ του Εξωτερικών -υπήρχαν ΟΚΕ για όλα τα Υπουργεία. Πρακτικά, είχαμε τον έλεγχο όσων αφορούσαν το συγκεκριμένο Υπουργείο, για τα πάντα, για επερωτήσεις, ερωτήσεις, πολιτική δραστηριότητα του Υπουργείου, ανακοινώσεις κλπ.

Η ημέρα ήταν γεμάτη από αδρεναλίνη. Ξυπνούσα 06.30 με 07.00 και ξεκινούσα την ημέρα που δεν είχε ωράριο. Για παράδειγμα, ενδεχομένως να έπρεπε να παραστώ σε μια εκδήλωση, στις 12 το μεσημέρι. Πήγαινα εκεί και το βράδυ ξενυχτούσα, ώστε να τακτοποιήσω ό,τι έπρεπε να έχω κάνει στις 12.00. Θα ξαναπώ ωστόσο, ότι για αυτό διάλεξα τη δικηγορία και δεν έγινα υπάλληλος τραπέζης. Όχι. Δεν αισθανόταν την ανάγκη για ξεκούραση, γιατί "η ξεκούραση είναι πολύ κουραστικό πράγμα", όπως λέει. Η ξεκούραση σε τσακίζει.

Πόσο εύκολο είναι να περνάς από το ένα θέμα (που μπορεί να αφορά μια υπόθεση του δικηγορικού γραφείου), στο άλλο (που σχετίζεται με την πολιτική), εν ριπή οφθαλμού; "Σίγουρα δεν είναι εύκολο. Πρέπει να "στρίβεις", διανοητικά εννοώ, για να περνάς από το ένα θέμα στο άλλο". Αυτό ήταν ένα ακόμα στοιχείο που όπως εξηγεί, τον "έδενε" με τους Σαμαρά και Καραμανλή. "Ζούσαν αντίστοιχη ζωή και είναι εξαιρετικά ευφυή άτομα. Είναι δύσκολο να βρίσκεις ανθρώπους που να σε καλύπτουν, να σου θέτουν διανοητικές προκλήσεις, αλλά η ζωή στα φέρνει. Στα δίνει. Απλώς, πρέπει να έχεις το βλέμμα να δεις πως στα έδωσε και να μην τα προσπεράσεις. Θα σου δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσεις τέτοιους ανθρώπους, ο καθένας με την ποιότητα του, αλλά πρέπει να έχεις τη δυνατότητα να αντιληφθείς ότι εδώ πρέπει να μείνω -και όχι να πάω παρακάτω".

Με τον Καραμανλή τους "έδενε" και κάτι ακόμα: ο Παναθηναϊκός. "Ναι. Λέγαμε, π.χ. για τον Σαραβάκο. Συζητούσαμε γιατί έχασε κάποιο πέναλτι, τι έχει το παλικάρι και δεν έπαιξε καλά και τέτοια". Του ζητήσαμε να επιστρέψει στην ΟΚΕ και να μας πει πώς εξελίχθηκε από εκεί, η πολιτική του καριέρα. "Ήμουν παράλληλα και σε μια οργάνωση που είχε δημιουργήσει ο Ανδριανόπουλος, ονόματι ΚΙΠΑΕΑ και ήταν αντιπρόεδρος ο Καραμανλής -πάλι με τον Καραμανλή ήμουν. Σχετιζόταν και αυτή με την εξωτερική πολιτική. Αυτές ήταν οι δραστηριότητες μου, έως το 1992. Από το 1990 που έγινε ο Σαμαράς Υπουργός Εξωτερικών, ήμουν και σε μια επιτροπή συμβούλων του. Όταν παραιτήθηκε από Υπουργός Εξωτερικών, την άνοιξη του '92 μετά την κόντρα που είχε με τον Μητσοτάκη, παραιτήθηκα και εγώ από όλα. Σταμάτησα κάθε πολιτική δραστηριότητα και ασχολήθηκα μόνο με τη δικηγορία . Η καθημερινότητα απέκτησε αίφνης ελεύθερο χρόνο. Όχι για πολύ "αφού τότε άρχισα να ασχολούμαι με τον Παναθηναϊκό".

Το 1992 ήταν που ανέλαβε χρέη νομικού συμβούλου, στην ΚΑΕ Παναθηναϊκός. "Παράλληλα, ήμουν νομικός σύμβουλος της ΕΠΑΕ", από το 1991. Πώς είχε προκύψει αυτή η ενασχόληση; "Τώρα μπορώ να το πω. Έχουν περάσει πολλά χρόνια. Είχα αναλάβει μια υπόθεση του Παναθηναϊκού -στο ποδόσφαιρο-, χωρίς να πάρω αμοιβή. Δεν ήθελα να πάρω αμοιβή από τον Παναθηναϊκό. Αυτός ο οποίος με προώθησε -ας το πούμε έτσι- στην ΕΠΑΕ, ήταν ο Γιώργος Βαρδινογιάννης. Μίλησε στον τότε Πρόεδρο, τον Γιώργο Δέδε και πήγα στην ΕΠΑΕ. Στην ΕΠΑΕ ωστόσο, γνώρισα τον Θανάση Γιαννακόπουλο, ο οποίος ήταν αντιπρόεδρος της ΕΠΟ και μέλος της ΕΠΑΕ και μου πρότεινε να πάω στην ΚΑΕ που τότε ξεκινούσε. Το καλοκαίρι του 1992 πήραμε τον Γκάλη και ξεκίνησε έτσι το "χτίσιμο" της μεγάλης ομάδας του Παναθηναϊκού". Στην ΕΠΑΕ έμεινε έως το 1997 "οπότε παραιτήθηκα, γιατί δεν ήθελα να είμαι άλλο και στους δυο ρόλους. Και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ".

Η ποδοσφαιρική ομάδα του συλλόγου έγινε διασπαστικός παράγοντας, για τις οικογένειες Βαρδινογιάννη και Γιαννακόπουλου. Όπως έχει πει ο Παύλος Γιαννακόπουλος " εντελώς πραξικοπηματικά, δόθηκε το 51% των μετοχών της ΠΑΕ στον κ. Βαρδινογιάννη, κι εμείς που κάναμε τόσους κόπους και θυσίες, μείναμε απ' έξω ". Ποια ήταν η στάση που τήρησε ο ίδιος, δεδομένης της σχέσης που είχε και με τις δυο οικογένειες; " Δεν πήρα θέση, γιατί δεν μπορούσα να πάρω θέση", εξηγεί. Άλλωστε αυτά είχαν γίνει δέκα χρόνια πριν. Συνέχισε να συνεργάζεται με την οικογένεια Γιαννακόπουλου, στο μπάσκετ, έως το 2007. Πράγμα που σημαίνει ότι δούλεψε με όλα τα μέλη της οικογενείας.

Οι Γιαννακόπουλοι με έκαναν μέλος της οικογένειας τους

Ποιος ήταν ο κορμός αυτής της σχέσης, με ανθρώπους που είναι τόσο διαφορετικοί ο ένας με τον άλλον, αλλά στις δυσκολίες γίνονται "ένα"; " Αυτό ακριβώς ισχύει. Κατ' αρχήν, είμαι Παναθηναϊκός από παιδί και ήμουν φίλαθλος του μπάσκετ του Παναθηναϊκού. Πήγαινα ανελλιπώς σε όλους τους αγώνες, τότε που ήταν το Νο1 στην Ελλάδα ο Κολοκυθάς, ο μεγαλύτερος Έλληνας παίκτης πριν τον Γκάλη -και ο μεγαλύτερος Έλληνας παίκτης που γεννήθηκε στην Ελλάδα. Ήμουν λοιπόν, από το γυμνάσιο μπασκετικός φίλαθλος του Παναθηναϊκού. Επειδή το σχολείο μου ήταν δίπλα στον "Τάφο του Ινδού", φεύγοντας πήγαινα στις προπονήσεις. Το να ασχολούμαι με το μπάσκετ του Παναθηναϊκού, είναι κάτι που με συγκινεί. Η οικογένεια Γιαννακόπουλου, με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή με ιδιαίτερη θέρμη. Έγινα μέλος της οικογένειας τους".

Πόσο διαφορετικός είναι ο Παύλος Γιαννακόπουλος, για τον οποίον υπάρχει η εικόνα του ισχυρού ιδιοκτήτη που όπως είχε πει "άλλοι τα τρώνε στον τζόγο ή στις γυναίκες, εγώ τα τρώω στον Παναθηναϊκό", από τον Θανάση που φαίνεται να είναι πιο allegro τύπος, από τον Κώστα, ο οποίος δεν θέλει να φαίνεται και από τον Δημήτρη, που ήλθε ως διάδοχος κατάσταση; " Αυτή ακριβώς είναι η χαρακτηρολογία. Όπως ελέχθει ακριβώς τώρα. Για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, γιατί η είδηση είναι τι κάνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος -οι άλλοι ό,τι ήταν να το κάνουν, το έκαναν-, πιστεύω πως έχει το ίδιο πάθος με τον πατέρα του και το θείο του. Αναγκαστικά, λόγω της διαφοράς ηλικίας που έχουν, είναι περισσότερο οργανωτικός. Έχει και πάθος, αλλά έχει και οργανωτικότητα. Το να συνεργάζεσαι με αυτήν την οικογένεια, είναι σχολείο. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον".

Πόσο ιδιαίτερα ήταν τα πρώτα χρόνια, από τη στιγμή που υπήρχε μια εγκατεστημένη αυτοκρατορία και άρα ένα κατεστημένο που έπρεπε να "διαλύσει" ο Παναθηναϊκός, ώστε να βρεθεί στην κορυφή; " Ναι, υπήρχε το κατεστημένο του Ολυμπιακού και του Ιωαννίδη. Τέσσερα χρόνια είχε αγώνες και πολύ πίκρα. Επί τέσσερα χρόνια προσπαθούσαμε να "σπάσουμε" το κατεστημένο του Ολυμπιακού, στο μπάσκετ, λόγω του Ιωαννίδη και του Κόκκαλη. Πρακτικά, αυτό σήμαινε πως ο Ολυμπιακός έλεγχε τα πάντα και έπρεπε τουλάχιστον να ισορροπήσουμε την κατάσταση. Μα δεν μας άφηνε. Δεν μπορούσαμε να παίξουμε. Ήταν αδύνατο να βγεις στην επιφάνεια. Αυτό μας πήρε τέσσερα χρόνια, από το 1992 έως το 1996 και πολλή προσπάθεια".

Ο Ιωαννίδης είναι πολεμιστής, του ζητήσαμε να έλθει στον Παναθηναϊκό

Χρόνια μετά, όταν παρουσίασε το βιβλίο του "Το τέλος του Εφιάλτη" (με θέμα την Κρυπτεία -την μυστική αστυνομική οργάνωση της αρχαίας Σπάρτης- και τις απόπειρες σύλληψης του -προδότη- Εφιάλτη) μεταξύ εκείνων που το παρουσίασαν ήταν και ο Ιωαννίδης. Τι είχε αλλάξει; "Όταν είσαι πολεμιστής, εκτιμάς τον άλλον που επίσης είναι πολεμιστής, ανεξάρτητα για τι μάχεται. Δεν έχει σημασία τόσο πολύ ο σκοπός για τον οποίον μάχεται. Σημασία έχει ότι μάχεται. Ο Ιωαννίδης είναι πολεμιστής, κάτι το οποίο εκτιμώ". Κάπως έτσι, φτάσαμε στο θρίαμβο της ανατροπής, το 1996 - "όταν του ζητήσαμε μαζί με τον Θανάση Γιαννακόπουλο, να έλθει στον Παναθηναϊκό. Ήταν όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό. Τη διαμεσολάβηση την είχαν κάνει εγώ".

Το τηλέφωνο δεν του έπεσε από τα χέρια. "Ίσα ίσα και εκείνος εκτιμά τους πολεμιστές. Σημασία έχει να είσαι μαχόμενος άνθρωπος. Δεν δέχθηκε, αλλά δεν του έκανε εντύπωση. Δεν μπορούσε να το κάνει. Ήταν σαν να πάω εγώ, δικηγόρος στον Ολυμπιακό. Δεν γίνεται. Του το είχαμε προτείνει, αλλά είχαμε επίγνωση πως δεν μπορεί να έλθει. Υπ' όψιν, δεν τον ήθελαν και οι φίλαθλοι. Κάτι που σεβόμαστε. Η Θύρα 13 δεν ήθελε ούτε να ακούσει για αυτόν.

Είχε πει ότι "βγήκε" από την πολιτική, το 1992, όταν παραιτήθηκε ο Σαμαράς, δεν τον ακολούθησε στην Πολιτική Άνοιξη "γιατί δεν ήθελα να ασχοληθώ με την πολιτική, υπό άλλη έννοια και ιδιότητα, πλην της Νέας Δημοκρατίας" και επανήλθε στην πολιτική σκηνή "όταν επανήλθε ο Σαμαράς, τον Ιούνιο του 2004, οπότε εξελέγη Ευρωβουλευτής". Στο μεσοδιάστημα, δεν τον είχε ενοχλήσει ο Καραμανλής, να συνεργαστούν, δεδομένης της σχέσης τους;

"Εκεί ήμουν, αλλά δεν το ήξερε κανείς, πέραν των Καραμανλή και Αγγέλου. Δεν ήθελα εμφανή ανάμειξη στην πολιτική. Για αυτό και έκανα αυτά που έπρεπε να κάνω και ήθελα να κάνω, αλλά τα έκανα με γνώση μόνο του Καραμανλή και του Αγγέλου. Κανενός άλλου. Δεν ενδιαφερόμουν για την προβολή. Την είχα άλλωστε, από τον Παναθηναϊκό", όπου έμεινε έως το 2007. Έως τότε, ο Παναθηναϊκός είχε γίνει η νέα δύναμη, σε Ελλάδα και Ευρώπη "ένεκα της οικογένειας Γιαννακόπουλου". Ποια ήταν η πιο ιδιαίτερη στιγμή; "Το πρώτο πανευρωπαϊκό, με τον Βράνκοβιτς που "έκοψε" το σουτ του Μοντέρο, στο Παρίσι. Το συναίσθημα ήταν λυτρωτικό, διότι είχαμε αγωνιστεί πάρα πολύ, για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα. Και φτάσαμε στην κορυφή, εκεί όπου δεν είχε φτάσει ποτέ καμία άλλη ελληνική ομάδα".

Υπήρχε ωστόσο, μια αμφισβήτηση. "Έκαναν ένσταση, τη νύχτα. Είχαμε πανηγυρίσει και είχαμε πάει για ύπνο, όταν μας ενημέρωσαν πως στις 2 τα ξημερώματα είχε κάνει ένσταση η Μπαρτσελόνα. Δεν πρόλαβα καν, να πάω από το ξενοδοχείο εκεί που ήταν η έδρα της FIBA και η ένσταση είχε απορριφθεί". Γιατί το 2007 αποφάσισε να φύγει από τον Παναθηναϊκό; "Είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου να επιστρέψω στην πολιτική. Έπρεπε να είμαι κοντά στον Σαμαρά, γιατί αυτό ήθελε εκείνος, αυτό ήθελα και εγώ". Είχε προκύψει η πληροφορία ότι υπήρξε μια διένεξη με την οικογένεια Γιαννακόπουλου. "Άνευ σημασίας. Δευτερεύον. Δεν έγινε κάτι το ιδιαίτερο". Είμαστε όλοι ένα.

Μια από τις υποθέσεις που ξεχώρισαν, στην πρώτη του θητεία ως νομικού συμβούλου στην ΚΑΕ Παναθηναϊκός, ήταν η εισβολή του Παύλου Γιαννακόπουλου στον αγωνιστικό σε αγώνα με την ΑΕΚ, για να τραβήξει τον πρώτο διαιτητή του ματς. Και ενώ όλοι είχαν ως δεδομένη την τιμωρία του, ο Μπαλτάκος είχε παραδώσει στην εκδίκαση της υπόθεσης από τον αθλητικό δικαστή, έγγραφο για τη νέα μετοχική σύνθεση της ΚΑΕ. Σε αυτήν, ως πρόεδρος εμφανιζόταν ένας εξάδελφος του Παύλου "και άρα δεν μπορούσε να τιμωρηθεί η ομάδα, καθώς ο Παύλος ήταν φίλαθλος. Ήταν μια κίνηση απρόσμενη, αλλά αυτό είναι το σωστό. Αυτό είναι που πρέπει να κάνεις. Οι κινήσεις πάντα πρέπει να είναι τέτοιες που να μην έχουν προβλεφτεί και να είναι εκτός της κοινής λογικής. Τώρα, βέβαια τα έχουν αλλάξει και μια ομάδα μπορεί να τιμωρηθεί και για τους φιλάθλους". Όταν, πρόσφατα, βρέθηκε σε ανάλογη κατάσταση ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος "δεν ήμουν στον Παναθηναϊκό. Δεν συμμετείχα, λόγω της πολιτικής".

Ο Παναθηναϊκός είναι η μεγαλύτερη ομάδα της Ευρώπης, με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο

Επέστρεψε φέτος, οπότε παρατηρείται και μια σαφέστατη αλλαγή, στον τρόπο που προσεγγίζει η ΚΑΕ Παναθηναϊκός τις ανακοινώσεις/απαντήσεις στην ΚΑΕ Ολυμπιακός. Από πολύ νωρίς, έγινε ξεκάθαρο πως για αυτή την αγωνιστική περίοδο έχει επιλεγεί ο δρόμος της σιωπής. "Το πρώτο πράγμα που είπα οτι δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων. Οι ομάδες υπάρχουν για να παίζουν μπάσκετ, να αγωνίζονται μέσα στο παρκέ και ο καλύτερος να κερδίζει. Οι ανακοινώσεις δεν λένε τίποτα. Εξιτάρουν τους φιλάθλους και δεν κερδίζεις απολύτως τίποτα".

Το δεύτερο πράγμα που είπε ήταν ότι "δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ πως ο Παναθηναϊκός είναι η μεγαλύτερη ομάδα, ο πλέον πολυνίκης σύλλογος στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο. Στην Ελλάδα, η διαφορά είναι χαοτική. Στην Ευρώπη είναι μεγάλη. Δεν υπάρχει κάποιος που να 'χει έξη ευρωπαϊκά", όσα έχουν σηκώσει οι "πράσινοι" από καταβολής Euroleague."Πρέπει πάντα να θυμόμαστε πως είμαστε Η μεγάλη ομάδα του ελλαδικού χώρου. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ. Από τον πρόεδρο, μέχρι τον μασέρ, πρέπει όλοι να έχουν επίγνωση ότι είμαστε πρωταθλητές σε τίτλους, σε Ελλάδα και Ευρώπη και να προσαρμόζουμε ανάλογα τη συμπεριφορά μας. Δεν καταδεχόμαστε να απαντάμε σε άλλους, που είναι πολύ πίσω από τον Παναθηναϊκό.

Τι συνέβη ακριβώς με τη Euroleague και την υπογραφή του νέου δεκαετούς συμβολαίου και την πρόταση της FIBA; Γιατί ο Παναθηναϊκός ήταν η τελευταία ομάδα που υπέγραψε, δέκα ημέρες αργότερα από τους υπόλοιπους συλλόγους της διοργάνωσης. " Η FIBA έκανε μια προσπάθεια, πολύ μεγάλη που μέχρι τώρα δεν έχει ευοδωθεί. Εμείς περιμέναμε αρκετό διάστημα, γιατί θέλαμε να δούμε τι θα γίνει. Είναι γνωστό πως είμαστε κοντά στη FIBA, ότι στηρίζουμε και την Ελληνική Ομοσπονδία και τη FIBA. Δεν θέλαμε να υπογράψουμε αβλεπεί. Όταν είδαμε ότι η FIBA δεν θα διοργανώσει τελικά, πρωτάθλημα στο επίπεδο που εμείς θέλουμε να συμμετάσχουμε, τότε υπογράψαμε στην Euroleague".

Πώς βλέπει το ελληνικό πρωτάθλημα; " Πρέπει να πλησιάσουν οι άλλες ομάδες τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Να γίνει το πρωτάθλημα πιο ανταγωνιστικό. Πρέπει οι ομάδες που είναι στις θέσεις, 3, 4, 5, 6 να είναι πιο ανταγωνιστικές από ό,τι είναι σήμερα, διότι αυτό δεν ωφελεί τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό εν όψει των ευρωπαϊκών αγώνων". Και του χρόνου που θα αλλάξει το σύστημα της Euroleague, η κατάσταση θα γίνει χειρότερη. " Σαφώς. Οι ισπανικές ομάδες παίζουν σε πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, το ίδιο συμβαίνει και στην Ιταλία". Εδώ όμως, δεν υπάρχουν χρήματα. " Δεν λέω ότι είναι εύκολο".

Ή όλα ή τίποτα, είναι το δόγμα. Η μέση οδός είναι για τους ξενέρωτους

Ο θαυμασμός που τρέφει για την αρχαία Σπάρτη, ήταν ο λόγος που αφιέρωσε ατελείωτες ώρες για τη συλλογή στοιχείων και τη συγγραφή του πρώτου του βιβλίου, με τίτλο "Το τέλος του Εφιάλτη". Ακολούθησε δεύτερο ("Ερμοκοπίδες), με θέμα ανάλογο του πρώτου. Ποια ήταν η ανάγκη που τον ώθησε να βρει χρόνο και να τον εκμεταλλευτεί κατ' αυτόν τον τρόπο; " Και εκεί, ήθελα να το εξαντλήσω. Ή όλα ή τίποτα, είναι το δόγμα. Η μέση οδός είναι για τους ξενέρωτους. Η καταγωγή μου είναι από τη Μάνη, η Μάνη είναι το σημείο στο οποίο κατέφυγαν οι τελευταίοι Σπαρτιάτες, τον τρίτο αιώνα μετά Χριστόν, μετά μια επιδρομή των Γαλατών στην Πελοπόννησο και η Μάνη είναι μια περιοχή που ουδέποτε υποδουλώθηκε.

Αυτό σημαίνει ότι οι τελευταίοι Σπαρτιάτες είναι οι σημερινοί Μανιάτες. Άρα λοιπόν, ήταν και θέμα προγόνων. Ήθελα να ασχοληθώ και να γράψω ένα βιβλίο, το οποίο να τιμήσει αυτούς τους ανθρώπους. Το ερέθισμα ήταν το βιβλίο ενός Αμερικανού, ονόματι Steven Pressfield, με τίτλο "Οι Πύλες της φωτιάς" που είναι οι Θερμοπύλες. Το βιβλίο ήταν πολύ καλό, έγινε best seller και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, πλην όμως δεν αναφερόταν στους Σπαρτιάτες. Εκείνος περιέγραφε σημερινούς Αμερικανούς πεζοναύτες. Επειδή λοιπόν, το είδα αυτό το βιβλίο σκέφτηκα να γράψω κάτι που να εκπροσωπεί αυτό που πραγματικά ήταν οι Σπαρτιάτες, όπως προκύπτει από τον Ξενοφώντα, τον Θουκυδίδη, τον Πλούταρχο και τους υπολοίπους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς. Αυτό έκανα".

Έγραψε για την Κρυπτεία, μυστική αστυνομική οργάνωση της αρχαίας Σπάρτης και τις απόπειρες σύλληψης του Εφιάλτη. "Η αρχαία Σπάρτη ήταν το πρώτο κράτος-πόλη που είχε μυστική υπηρεσία. Προ αυτής, δεν είχε σκεφτεί ποτέ κανείς, να κάνει κάτι τέτοιο, αυτό που σήμερα είναι η ΕΥΠ ή η CIA. Σήμερα, όλες οι χώρες έχουν μυστικές υπηρεσίες. Η Σπάρτη ήταν η πρώτη που το εφήρμοσε αυτό". Στα του Εφιάλτη " ήταν βεντέτα αυτό. Από τη στιγμή που είχαν σκοτωθεί δικοί τους από τον Εφιάλτη, θα τον άφηναν να ζήσει;" Δεν γίνεται αυτό . Έπρεπε να εκτελεσθεί και εκτελέσθηκε.¨

Δεν μισείς τον αντίπαλο. Τον εξοντώνεις, αλλά δεν τον μισείς

Το αγαπημένο του βιβλίο, είναι "Η τέχνη του πολέμου" του Sun Τzu, με όσα αναγράφονται στις σελίδες του -για στρατηγικές σε μάχες, για όπλα και τους μεγάλους στρατηλάτες- είναι ο τρόπος που λειτουργεί και σκέφτεται. " Ισχύει. Σημασία δεν έχει μόνο η μάχη, αλλά και ο τρόπος παίζει ρόλο. Μπορεί να κερδίσεις τη μάχη και με τρόπους που δεν είναι ηθικοί". Μια ιδανική μάχη, για εκείνον, πώς είναι; Ποιοι είναι οι ηθικοί κώδικες; " Είναι ο ηθικός κώδικας τον Σπαρτιατών, ο οποίος συμποσούται σε τρεις λέξεις: επικρατέειν ή απόλλυσθαι. Δηλαδή, ή θα επικρατήσεις ή θα σκοτωθείς. Δεν υπάρχει μέση οδός.

Όπως είπα και πριν "όλα ή τίποτα. Θα μιλήσω για τους Σπαρτιάτες, επειδή τα δόγματα τους τα αποδέχομαι. Πρώτα από όλα, δεν μισείς τον αντίπαλο. Ο αντίπαλος είναι το εφαλτήριο για να γίνει μια μάχη. Χωρίς αντίπαλο, δεν μπορείς να πολεμήσεις. Άρα λοιπόν, δεν μισείς τον αντίπαλο. Τον εξοντώνεις, αλλά δεν τον μισείς. Ας πούμε, οι Σπαρτιάτες δεν καταδίωκαν ποτέ τους αντιπάλους. Δεν υπάρχει η έννοια της καταδίωξης. Γιατί; Διότι για να τους καταδιώξεις, σου έχουν γυρίσει την πλάτη. Έλεγαν λοιπόν, ότι "εμείς δεν καταδιώκουμε δειλούς. Όταν μου γυρίσεις την πλάτη, δεν ασχολούμαι. Δεν ασχολούμαι με "κότες".

Σε κάθε μάχη εν τω μεταξύ, έχεις και την πρόκληση να αποδείξεις πως είσαι καλύτερος. " Ναι. Σαφώς. Αυτό το λέει ο Όμηρος. Υπάρχει η φράση "αἰέν ἀριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων". Τη λέει ο πατέρας στο γιο. Σημαίνει "πάντα να αριστεύεις και να είσαι πάνω από τους άλλους". Τι έχει θυσιάσει για να μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες που προκύπτουν από τον τρόπο που σκέφτεται, τον τρόπο που λειτουργεί, τον τρόπο που ζει; " Τίποτα. Αν επιμένετε, θα σας πω ότι έχω θυσιάσει το περιττό". Που στην περίπτωση του, είναι; "Δεν μπορώ να καθίσω και να παίξω τάβλι ή Monopoly. Αυτό είναι χαμένος χρόνος. Δεν μπορώ να κάθομαι στον καναπέ και να βλέπω τούρκικα σίριαλ. Αυτό είναι χαμένος χρόνος. Έχω θυσιάσει το περιττό. Έχω θυσιάσει το "λίπος" της ζωής, που είναι ευχάριστο. Γιατί το λίπος είναι ευχάριστο, είναι πολύ γλυκό να τρως το λίπος, το ξύγκι από το κρέας. Είναι κάτι το ελκυστικό. Αλλά παχαίνει. Αυτό που πρέπει να θυσιάσει κανείς, αν θέλει φυσικά, είναι το λίπος της κοινωνικότητας που είναι η χαζή και ανούσια διασκέδαση. Η φράση "σκοτώνω την ώρα μου".

Ποια είναι η αμέσως επόμενη μάχη που πρέπει να κερδηθεί; " Να απαλλαγεί η χώρα από τα μνημόνια. Αυτό είναι το βασικό". Σε προσωπικό επίπεδο; " Το να απαλλαγεί η χώρα από τα μνημόνια, είναι προσωπική υπόθεση. Αυτό το λέει ο Καζαντζάκης στην "Ασκητική": να λες ότι αν ο κόσμος δεν σωθεί, θα φταίω εγώ". Δεν είναι μεγάλο το βάρος; " Εξαρτάται τι σηκώνει κανείς και τι δεν σηκώνει. Πολύ είναι το βάρος, αλλά αν έχεις προπονηθεί, το σηκώνεις".

Η Ελλάδα δεν αντέχει τους πολιτικούς που δεν είναι Μαυρογιαλούροι

Η δικηγορία είναι μέρος της καθημερινότητας του, απ' όταν ήταν φοιτητής. Είναι κάτι με το οποίο δεν έχει πάψει να ασχολείται ποτέ, μέσα στα χρόνια. Στο πελατολόγιο του υπάρχει και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο οποίος επίσης ήταν στο πάνελ της παρουσίασης του πρώτου του βιβλίου, όπως και η Γιάννα Αγγελοπούλου. Μια προσωπικότητα που έχει αμφισβητηθεί εντόνως, στην Ελλάδα. " Είμαι δικηγόρος τους από το 1991. Είναι σχέση ζωής. Είχε ξεκινήσει, όταν "έβγαλα" το διαζύγιο της Γιάννας, από τον πρώτο σύζυγο της, για να μπορέσει να παντρευτεί τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Από τότε έχω δικηγορική σχέση μαζί τους. Ότι και αν έχει ακούσει η Γιάννα, το αντέχει. Διαθέτει πάρα πολύ ισχυρή προσωπικότητα. Το μόνο πρόβλημα που έχει είναι ότι είναι πάρα πολύ καλή, για να δραστηριοποιείται στην Ελλάδα. Υπερβαίνει το ελληνικό πολιτικό και πολιτιστικό περιβάλλον¨.

Δεν αντέχει τους πολιτικούς που δεν είναι Μαυρογιαλούροι. Τους αποβάλει. Δυστυχώς, είναι έτσι το σύστημα που δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Η Αγγελοπούλου είναι το ακριβώς ανάποδο. Είναι μια γυναίκα που αν ήταν πολίτης μιας άλλης Δυτικής χώρας, θα ήταν αδιαφιλονίκητα το Νο1 της πολιτικής σκηνής εκείνης της χώρας. Στην Ελλάδα αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει. Είναι πιο καλή από ό, τι πρέπει. Γιατί; Έχει πλήρη οικονομική ανεξαρτησία, έχει αποφασιστικότητα, αποφασίζει γρήγορα και άμεσα και είναι Ελληνίδα πραγματική. Με ότι μπορεί να λέει αυτή η λέξη. Επιπλέον, υπάρχει ένα πολιτικό κατεστημένο που είναι σχεδόν αδύνατον να το κάμψεις. Είναι παντελώς αδύνατο να σε δεχθεί, εάν δεν υποκύψεις. Είναι πολύ δύσκολο να το νικήσεις. Θέλει ιδιαίτερη αποφασιστικότητα, πολύ χρόνο και άλλες ’’βοήθειες ,, που δεν μπορεί να της έχει ένας άνθρωπος σήμερα στην Ελλάδα. Μη ξεχνάτε πως υπάρχουν πολιτικές οικογένειες, οι οποίες εκπροσωπούνται στη Βουλή περίπου 60 με 70 χρόνια, ανελλιπώς. Από προπολεμικά".

Η ρίζα αυτού του προβλήματος αφορά τη λογική του "δούναι και λαβείν" που είχε αναπτυχθεί ως το κατ' εξοχήν μέσο ψηφοθηρίας; " Βέβαια. Ο Σαββόπουλος έχει ένα τραγούδι που λέει "φταίει το λαούτο του, φταίει και ο λυράρης, μα φταίει και ο ίδιος ο λαός, γιατί είναι μαραζιάρης". Δεν είναι λόγια δικά μου. Είναι στίχοι του Σαββόπουλου. Να μη ξεχνάμε πως η οικογένεια Παπανδρέου, είναι στη Βουλή από προπολεμικά. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, παππούς του σημερινού, ήταν βουλευτής πριν το '40. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν βουλευτής, πριν το '40. Ο Μητσοτάκης είναι βουλευτής από το 1946. Λέω τώρα, τρεις οικογένειες. Αφήνω άλλες πολλές. Δεν είναι εύκολο να μπεις σε αυτό το κύκλωμα".

Από την κουβέντα μας, δεν γινόταν να λείψει η αναφορά στα γεγονότα του Απριλίου του 2014 και το video που είχε διαρρεύσει η Χρυσή Αυγή, με πρωταγωνιστή τον τότε γενικό γραμματέα της Κυβέρνησης, Παναγιώτη Μπαλτάκο , να συνομιλεί με τον Ηλία Κασιδιάρη. Αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του, εκείνος παραιτήθηκε. Ποια ήταν η ουσία της όλης ιστορίας; " Δεν είναι ώρα ακόμα, να πούμε τι συνέβη, γιατί είναι πολύ κοντά -χρονικά- τα περιστατικά. Σίγουρα αυτό που λένε πως ήταν δύσκολο να με πιάσει κανείς στον "ύπνο", έχει λογική. Δεν θέλω να πω κάτι περισσότερο". Η επιδίωξη ποια ήταν; "Δεν ήταν μια συζήτηση. Έχω πει πολλές φορές πως απέναντι από το γραφείο μου, στη Βουλή, ήταν αυτό του Κασιδιάρη και δίπλα του Μιχαλολιάκου. Δεν ήταν κάτι που επέλεξα, δεν έγινε επίτηδες, αυτό ήταν. Η επιδίωξη ήταν πάντα να παραμείνει η Νέα Δημοκρατία στην εξουσία, όσο περισσότερο γίνεται. Να μη χάσει την ταυτότητα της και να μην καταλάβουν την εξουσία οι αριστεροί", γιατί όπως έχει πει πολλάκις "αντικομουνιστής γεννήθηκα και έτσι θα πεθάνω". " Ναι το έχω πει και είμαι από κούνια".

Δεν μπορείς να κρίνεις τον λαό, τον εαυτό σου πρέπει να κρίνεις

Κάτι άλλο που είχε πει ήταν "να μην τους κάνουμε ήρωες", αναφερόμενος στη Χρυσή Αυγή που εξακολουθεί να είναι στη Βουλή, γιατί κάποιοι τη ψηφίζουν. " Από τότε έλεγα πως με τη διαδικασία που ακολουθούμε ως κυβέρνηση, η δύναμη της Χρυσής Αυγής δεν μειώνεται". Ποια είναι η διαδικασία που θα μειώσει αυτή τη δύναμη; " Πολιτικές τέτοιες, που θα επαναφέρουν στη Νέα Δημοκρατία τους ψηφοφόρους μας, οι οποίοι απογοητευθέντες ψηφίζουν Χρυσή Αυγή". Δεν είναι ακραία ένδειξη απογοήτευσης; "Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Δεν μπορούμε να κρίνουμε τους ψηφοφόρους. Κρίνουμε τις πολιτικές μας, ο καθένας, που τους οδηγούν σε μια συγκεκριμένη στάση εν όψει εκλογών. Δεν μπορείς να κρίνεις το λαό. Τον εαυτό σου πρέπει να κρίνεις".

Ποιες λοιπόν, είναι οι πολιτικές που πρέπει να αλλάξει η Νέα Δημοκρατία; " Να δώσει περισσότερη έμφαση στο θέμα της λαθρομετανάστευσης, περισσότερη έμφαση στο θέμα της εθνικής κυριαρχίας απέναντι στην Τρόικα, πιο κοντά στα εθνικά ζητήματα και πιο κοντά στην εκκλησία".

Υπάρχει περίπτωση σωτηρίας, μέσω Τρόικας; " Όχι, γιατί οι άνθρωποι αυτοί είναι Δυτικοί, με την πολιτιστική έννοια. Έχουν συνηθίσει σε άλλον τρόπο αντίληψης και ζωής. Δεν μπορούν να καταλάβουν πως η Ελλάδα είναι κομμάτι του Βυζαντίου. Είναι μια χώρα της Ορθόδοξης Ανατολής και ο λαός της έχει τελείως διαφορετική αντίληψη. Είναι σαν να θες να πάρεις έναν καλό μπασκετμπολίστα και να τον κάνεις ποδοσφαιριστή. Ή το ανάποδο. Δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Δεν μπορεί ποτέ καμία Τρόικα να φέρει στην Ελλάδα πολιτική αλλαγή και πολιτιστική αλλαγή, τέτοια που οι Έλληνες να γίνουν Ευρωπαίοι. Αιώνες ολόκληρους δεν ήταν Ευρωπαίοι, με την έννοια της Δυτικής Ευρώπης, αλλά άνηκαν στην Ορθόδοξη Ανατολή -κάτι που θεωρώ προσόν και όχι μειονέκτημα, για τον ελληνικό λαό. Όταν προσπαθείς να τους μετατρέψεις σε Δανούς και Ολλανδούς, το μόνο που καταφέρνεις είναι να δημιουργήσεις ένα πολιτιστικό υβρίδιο, το οποίο δεν ξέρει από πού έρχεται και πού πηγαίνει. Αποτέλεσμα τούτου είναι αυτό το πολιτιστικό υβρίδιο, οικονομικά να πτωχεύει".

Το Grexit θα γίνει γλυκά και ομαλά από τους Γερμανούς

Και τι μπορεί να γίνει; Ποια μπορεί να είναι μια ρεαλιστική αντιμετώπιση της κατάστασης; " Να γίνει αυτό που έχουν προγραμματίσει οι Γερμανοί, από κακότητα όχι μόνο από ορθολογισμό. Να γίνει αυτό που λένε συνέχεια: να έχουμε ένα διάλειμμα στο ευρώ. Μόνο αυτό τελικά, μπορεί να βγάλει τη χώρα από το οικονομικό αδιέξοδο. Όσο η Ελλάδα έχει ίδιο νόμισμα, με την πιο ισχυρή οικονομία της Ευρώπης, όσο τα ελληνικά προϊόντα έχουν την ίδια νομισματική αντιμετώπιση με αυτά της Γερμανίας δεν μπορεί να υπάρξει ανταγωνισμός. Πρέπει να έχουμε άλλο νόμισμα. Αυτό οι Γερμανοί το έχουν αντιληφθεί και για αυτό λένε διαρκώς το ίδιο πράγμα: να βγούμε από το ευρώ, Grexit και τα λοιπά. Γιατί δεν γίνεται; Θα το κάνουν.

Το Grexit δεν είναι θέμα των Ελλήνων πολιτικών για να το αποφασίσουν. Οι Γερμανοί θα το αποφασίσουν και θα το επιβάλουν. Θα το κάνουν με γλυκό και μαλακό τρόπο, ώστε να μη θιγεί το νόμισμα τους που είναι το ευρώ. Μια ξαφνική έξοδος της χώρας θα είχε δραματικές συνέπειες για το ευρώ. Οι Γερμανοί θέλουν ισχυρό ευρώ. Άρα λοιπόν, τι πρέπει να κάνουν; Να αποκόψουν το ασθενές μέλος, με τέτοια όμως αργή και συγκροτημένη διαδικασία, ούτως ώστε το νόμισμα τους να μη θιγεί από τη διαδικασία αυτή. Για εκείνους, είναι καλό να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ, αλλά είναι κακό να προκαλέσει αναταραχές. Το πηγαίνουν αργά, αλλά σταθερά".

Αν γίνει αυτό, ο ελληνικός λαός θα μπορέσει να ανασυγκροτηθεί; Να συσπειρωθεί μπροστά σε μια κοινή ανάγκη επιβίωσης; " Το βλέπω δύσκολο. Για να συσπειρωθεί ο λαός, πρέπει να συσπειρωθεί η πολιτική ηγεσία. Η ελληνική αριστερά δεν συσπειρώνεται ούτε με τον εαυτό της. Αυτοί φταίνε για την κατάντια της χώρας. Η ελληνική αριστερά είναι ο μόνος και αποκλειστικός υπεύθυνος για την κατάρρευση της χώρας".

Δηλαδή, όσα γίνονταν από τη μεταπολίτευση (με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας) δεν έπαιξαν το ρόλο τους; " Όλος ο οικονομικός μαξιμαλισμός και λαϊκισμός της αριστεράς και η προσπάθεια τους να υπάρχουν π.χ. συνεχείς αυξήσεις μισθών, σε όλο τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, χωρίς η χώρα να μπορεί να το αντέξει αυτό και μοιραία να "πέφτει" η ανταγωνιστικότητα της, δημιούργησαν το πρόβλημα. Στη συνέχεια, η πεπλανημένη αντίληψη αυτών των ανθρώπων, ότι αν δεν πάει καλά η οικονομία μιας χώρας και συγκεκριμένα της Ελλάδας, θα γίνει επανάσταση και ο λαός θα καταλάβει την εξουσία, πράγματα που δεν έχουν γίνει πουθενά στον κόσμο -μόνο στην αντίληψη των αριστερών συμβαίνουν αυτά. Αυτές οι δύο αντιλήψεις οδήγησαν στην πτώχευση της χώρας".