Μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες στο Τελ Αβίβ και στη Σαραγόσα ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πατήσει την κορυφή του μπασκετικού Έβερεστ. Με τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς στο ρόλο του Μήδα και τον Στόγιαν Βράνκοβιτς να υποδύεται τον από μηχανής Θεό. Ήταν η Μεγάλη Βδομάδα του "τριφυλλιού" όνομα και πράγμα. Εύκολη πρόκριση επί της ΤΣΣΚΑ με τους 35 πόντους του Ντομινίκ Ουίλκινς και ένας συγκλονιστικός τελικός και ρεβάνς κόντρα στη Μπαρτσελόνα.

Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς που σφράγισε με ένα μπλοκ τον τίτλο, ο Παναγιώτης Γιαννάκης που σήκωσε ως αρχηγός το τρόπαιο, ο 22χρονος -τότε- Νίκος Οικονόμου, ο Θανάσης Παπαχατζής το δεξί χέρι του "Μπόζα" κι ο αντίπαλος Χοσέ Λουίς Γκαλιλέα διηγούνται την ημέρα με κωδικό όνομα "το πρώτο".

Βράνκοβιτς: "Εκείνη τη σεζόν είχαμε καλή ομάδα. Δεν είχαμε ξεκινήσει καλά, αλλά ξέραμε ότι έχουμε καλή ομάδα. Νέος προπονητής, νέο ρόστερ. Έπρεπε να περάσει καιρός για να βρούμε χημεία. Στην αρχή δεν παίζαμε καθόλου καλά. Αλλά από την άλλη είχαμε έμπειρους παίκτης. Είχαμε παίξει σε αρκετά φάιναλ-φορ"

Παπαχατζής: "Την ΤΣΣΚΑ την είχαμε κερδίσει εύκολα και θεωρούσαμε ότι τους έχουμε. Δεν τους φοβόμασταν καθόλου. Γιατί ξέραμε ότι δεν παίζουν καθόλου άμυνα και γνωρίζαμε πως ότι και να γίνει στην επίθεση θα βάζαμε. Αντίθετα εμείς ήμασταν μια σοβαρή αμυντική ομάδα. Ο προπονητής το είχε περάσει αυτό μετά από πολύ κόπο".

Οικονόμου: "Στο Παρίσι τα πράγματα ήταν πιο εύκολα γιατί δεν υπήρχε ο Ολυμπιακός και αυτός το μεγάλο "πρέπει" στον ημιτελικό. Είχα λιγότερο άγχος στον ημιτελικό σε σχέση με τα δύο προηγούμενα φάιναλ-φορ. Και είχαμε πολύ καλή ομάδα. Καλύτερη από τις δύο προηγούμενες σεζόν.

Παπαχατζής: "Δεν υπήρχε πίεση, κυρίως γιατί δεν υπήρχε ο Ολυμπιακός. Είχα την τύχη να είμαι και στη Σαραγόσα και το κλίμα τότε ήταν πολύ διαφορετικό. Γιατί υπήρχε τρομερό άγχος για το παιχίδι με τον Ολυμπιακό. Και μεγάλη στενοχώρια όταν χάσαμε. Την θυμάμαι πολύ έντονα παρότι έχουν περάσει τόσα χρόνια".

Γιαννάκης: "Μπορούσαμε να πάρουμε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και την περασμένη χρονιά, γιατί εμείς ματσάραμε καλύτερα απέναντι στη Ρεάλ. Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία. Και αυτό είχε πειράξει πολύ αυτούς που έμειναν και την επόμενη χρονιά: εμένα, τον Στόικο, τον Νίκο, τον Φραγκίσκο. Τον κορμό της ομάδας, δηλαδή".

Παπαχατζής: "Το ότι δεν θα συναντούσαμε τον Ολυμπιακό ήταν κάτι σημαντικό. Μας είχε αποφορτίσει και έπαιξε ρόλο αυτό, γιατί υπήρχε το σύνδρομο. Το βλέπαμε σαν γιορτή. Τα δύσκολα τα είχαμε περάσει, ήταν η σειρά με τη Μπενετόν. Γιατί είχαμε βρεθεί σε μια φάση που μας θεωρούσαν όλοι τελειωμένους. Και στο Παρίσι πήγαμε τελικά με άλλον αέρα".

Οικονόμου: "Το να παίζεις με άλλη ελληνική ομάδα δεν βγαίνει σε καλό. Γιατί καταναλώνεις φοβερή ενέργεια και νιώθεις πολύ μεγάλη πίεση για τον ημιτελικό. Τότε, στο Τελ Αβίβ και στη Σαραγόσα ξοδέψαμε τρομερή ενέργεια για να καταφέρουμε να κερδίσουμε εμείς τον Ολυμπιακό και ο Ολυμπιακός εμάς και η κατάκτηση δεν ερχόταν".

Βράνκοβιτς: "Δεν θα έλεγα ότι μας επηρέασε το γεγονός ότι δεν παίξαμε με τον Ολυμπιακό. Είναι να διαφορετικό να παίζεις με τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη και διαφορετικό στην Ελλάδα".

Γιαννάκης: "Στο παρελθόν οι ελληνικές ομάδες πήγαιναν με βλέψεις στο φάιναλ-φορ, ακόμη και ως φαβορί, αλλά πάντα κάτι συνέβαινε".

Οικονόμου: "Κι εμείς παίζαμε στον τελικό με μια ομάδα που μας είχε κερδίσει δύο φορές εκείνη τη χρονιά".

Γκαλιλέα: "Εμείς ήμασταν το φαβορί στον τελικό. Είχαμε κάνει εκπληκτική χρονιά. Είχαμε κερδίσει τη Ρεάλ στη Μαδρίτη και τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα. Είχαμε φτάσει με άνεση στο φάιναλ-φορ".

Παπαχατζής: "Στο ΟΑΚΑ είχαμε χάσει και μάλιστα εύκολα. Είχαμε φάει 100 πόντους, νομίζω ότι είχαμε χάσει 78-97 (σ.σ 74-95).

Γκαλιλέα: "Να κερδίσεις 20 πόντους τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα; Είναι από τα ματς που σου μένουν".

Παπαχατζής: "Δεν ήμασταν εμείς το φαβορί. Σε καμία περίπτωση. Η Μπαρτσελόνα είχε κάνει μια πολύ καλή σεζόν με ελάχιστες ήττες. Ήταν η καλύτερη ομάδα εκείνη τη στιγμή".

Γκαλιλέα: "Δεν ήμασταν ομάδα του ενός. Ήταν προϊόν ομαδικής δουλειάς. Είχαμε πολλούς παίκτες που έβαζαν τη μπάλα στο καλάθι, τον Φεράν, τον Καρνισόβας, τον Τσάβι Φερνάντεθ. Ο καθένας τους θα μπορούσε να είναι ο πρωταγωνιστής σε ένα ματς, αυτή ήταν εξάλλου και η δύναμη μας".

Γιαννάκης: "Δεν ξέρω αν ήμασταν το φαβορί. Ήμασταν σίγουρα μια ομάδα με προσωπικότητες, όπως ο Ντομινίκ και ο Στόικο, που έδιναν άλλη αίγλη στο παιχνίδι. Ο Ουίλκινς ήταν σίγουρα μια ατραξιόν για το τουρνουά. Ένα πολύ μεγάλο όνομα, παρότι δεν είχε κάνει τόσο συχνά μεγάλες εμφανίσεις μες στη σεζόν. Είχε κάποιες εξαιρετικές στιγμές, όπως ο ημιτελικός με την ΤΣΣΚΑ, ή αν θυμάμαι καλά το παιχνίδι με την Μπενετόν. Η παρουσία του, αλλά και των υπολοίπων δημιουργούσε μια αίσθηση ότι είχαμε αβαντάζ".

Οικονόμου: "Τότε εμείς, εγώ κι ο Φράνκι, ήμασταν 21-22 ετών. Παίρναμε από τους μεγάλους. Τον Ουίλκινς, τον Βράνκοβιτς, τον Γιαννάκη, τον Κόρφα".

Βράνκοβιτς: "Μιλάμε για τον τελικό. Οπότε ο αντίπαλος σου θα είναι σίγουρα καλός. Η Μπαρτσελόνα ήταν μια πολύ δύσκολη ομάδα".

Γιαννάκης: "Εγώ από τη δική μου πλευρά είχα μεγάλο κίνητρο γιατί στον ημιτελικό της περασμένης χρονιάς, στη Σαραγόσα, ελέγχαμε το παιχνίδι κόντρα στον Ολυμπιακό, αλλά είχα την ατυχία να τραυματιστώ κατά τη διάρκεια του αγώνα και τελικά χάσαμε".

Γκαλιλέα: "Ο Παναθηναϊκός είχε παίξει πολύ καλά στον ημιτελικό. Εμείς από την άλλη δεν ήμασταν το ίδιο καλοί".

Γιαννάκης: "Εμείς είχαμε αποκτήσει πολύ καλή ψυχολογία γιατί στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ, η οποία ήταν από τις ομάδες που προέβαλαν ως φαβορί για το τουρνουά, είχαμε κερδίσει εύκολα. Δεν μπορούσαν να μας ματσάρουν και ο Ντομινίκ ήταν εκπληκτικός. Αυτή η νίκη μας είχε δώσει ώθηση".

Παπαχατζής: "Προσωπικά ένιωσα μεγαλύτερη πίεση στο ματς με τη Μπενετόν στο Τρεβίζο, παρά στο φάιναλ-φορ ή στον τελικό συγκεκριμένα. Είχαμε κερδίσει στο πόντο στο ΟΑΚΑ με ένα άστοχο σουτ του Χένρι Ουίλιαμς και είχαμε χάσει εύκολα στο δεύτερο παιχνίδι. Η ομάδα έδειχνε ότι δεν πατούσε καλά στα πόδια της για να κερδίσει το τρίτο ματς. Με το που περάσαμε αισθανθήκαμε καλά".

Οικονόμου: "Υπήρχε πίεση και άγχος".

Γκαλιλέα: "Και για μας υπήρχε πίεση, γιατί εκείνη την εποχή η Μπαρτσελόνα δεν είχε πάρει τίτλο. Δεν είναι μόνο θέμα προϊστορία, έχει να κάνει και με τα media. Ήταν μια μεγάλη πρόκληση για όλους μας. Θέλαμε να γίνουμε πρωταθλητές, να πατήσουμε την κορυφή. Είχαμε επιστρέψει όμως στον τελικό μετά το 1991, με προπονητή τον Μάλκοβιτς. Είχαμε χάσει από τη Γιουγκοπλάστικα. Και τώρα παίζαμε στο ίδιο γήπεδο".

Γιαννάκης: "Πριν από ένα τέτοιο παιχνίδι υπάρχει πάντα πίεση και προσμονή. Μην ξεχνάμε ότι καμία ελληνική ομάδα δεν είχε κατακτήσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα".

Βράνκοβιτς: "Μετά τη νίκη με τη Μπενετόν στα προημιτελικά ξέραμε ότι μπορούμε να πάρουμε τον τίτλο".

Αισθανόσουν ότι ξέρει τι κάνει

Βράνκοβιτς: "Είναι ένας μεγάλος προπονητής. Είχε κερδίσει τίτλους πριν έρθει στον Παναθηναϊκό με τη Γιουγκοπλάστικα και τη Λιμόζ. Οπότε είχε την εμπειρία να διαχειριστεί την κατάσταση".

Γκαλιλέα: "Η παρουσία του Μπόζα στον απέναντι πάγκο ήταν κίνητρο για μένα. Είναι ο μέντορας μου. Αυτός με εμπιστεύτηκε και με βοήθησε να γίνω επαγγελματίας".

Γιαννάκης: "Μες στη χρονιά υπήρχαν συγκρούσεις. Αλλά δεν έμενε ποτέ στη σύγκρουση. Αναφέρομαι σε μπασκετικές συγκρούσεις. Ήταν απόλυτος στον τρόπο. Θεωρούσε ότι τα πράγματα πρέπει να γίνουν με έναν τρόπο κι αν δεν το κάνεις, δεν θα παίζεις. Ήθελε η ομάδα να εκτελεί με τον τρόπο που αυτός θεωρούσε αποτελεσματικό".

Οικονόμου: "Είχε βρεθεί ξανά σε τελικό. Μέτρησε η εμπειρία του".

Γιαννάκης: "Ο ρόλος του Μπόζα ήταν πολύ σημαντικός".

Παπαχατζής: "Μίλησε πολύ ήρεμα στους παίκτες και τους αποφόρτισε".

Οικονόμου: "Δεν έκανε κάτι διαφορετικό. Σαν να παίζαμε ένα ακόμη ευρωπαϊκό παιχνίδι. Κάναμε την ίδια προπόνηση. Δεν έδωσε σημασία επειδή ήταν αρχικά ο ημιτελικός και στη συνέχεια ο τελικός. Δεν το ανέφερε καν. Ούτε το έκανε όλη τη χρονιά. Δεν έλεγε πάμε για τον ημιτελικό, πάμε για τον τελικό, πάμε για την κατάκτηση. Ποτέ! Ήταν μια πολύ ήρεμη κατάσταση για την ομάδα. Και όσο βλέπεις ήρεμο τον προπονητή, τόσο ήρεμος είσαι κι εσύ".

Παπαχατζής: "Να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό, γιατί ότι έχουμε κάνει ως τώρα αρκεί. Δεν έχουμε να πετύχουμε κάτι παραπάνω. Έχουμε προετοιμαστεί όλη τη χρονιά για αυτό το ματς, ότι έχουμε κάνει θα βγει στο γήπεδο. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε να παλέψουμε". Αυτό τους είπε πριν το ματς".

Γιαννάκης: "Δεν ήθελε να ρισκάρει τον τρόπο με τον οποίο ήθελε η ομάδα να κερδίζει. Ήταν καταλυτικός ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζε τις δυσκολίες που παρουσιαζόντουσαν μες στο ματς, αλλά και μες στη χρονιά. Άσχετα με το ποιοι έπαιζαν είχε μια σκληρή στάση απέναντι στην προσπάθεια των παικτών. Αισθανόσουν ότι ξέρει γιατί κάνει ότι κάνει".

Παπαχατζής: "Δεν προσπάθησε να πει στους παίκτες πόσο σημαντικό ήταν αυτό το ματς. Επικοινωνιακά δεν ήθελε να τους τσιτώσει, το αντίθετο. Τους αποφόρτισε και αυτό τους βοήθησε πολύ, ειδικά τους Έλληνες. Το έλεγαν πριν το ματς, το έλεγαν και μετά. Ο τρόπος που αντιμετώπισε το παιχνίδι ο προπονητής στο ψυχολογικό κομμάτι, ήταν καθοριστικός. Ήταν πολύ καλός σ' αυτό".

Γιαννάκης: "Δεν ήταν ότι μας μίλησε με διαφορετικό τρόπο ή μας είπε κάτι το ξεχωριστό, αλλά ότι έβγαζε την άνεση ότι το έχει ξακάνει. Το ότι έχει πετύχει πολλές φορές. Δεν φοβόταν να προσπαθήσει να κάνει κάτι και να χάσει. Είχε αποφασιστικότητα στα πιστεύω του. Και το μετέδιδε αυτό. Ότι ξέρει".

Το ελέγχαμε πλήρως

Οικονόμου: "Όταν μπήκαμε στο γήπεδο, νομίζαμε ότι παίζαμε στο ΟΑΚΑ. Ήταν εκπληκτικό! Πρέπει να υπήρχαν 11-12 χιλιάδες Έλληνες. Όλα ήταν πράσινα. Και λέγαμε μεταξύ μας: πρέπει να το πάρουμε. Πρέπει να το πάρουμε για τον κόσμο που είχε έρθει".

Παπαπαχατζής: "Ξέραμε από τα δύο ματς της κανονικής περιόδου ότι δεν μας βγαίνουν τα μαρκαρίσματα. Ήμασταν πιο αργοί. Για αυτό είχαμε προετοιμάσει μια άμυνα ζώνης, την οποία τελικά χρησιμοποιήσαμε για 20 λεπτά. Ο προπονητής την είχε κρύψει. Προτίμησε να χάσει με μεγάλη διαφορά στο ΟΑΚΑ, παρά να τους δείξει ότι θέλουμε να παίξουμε ζώνη. Παίζαμε ζώνη εκείνη τη χρονιά, αλλά απέναντι τους τη βάλαμε πρώτη φορά στον τελικό".

Βράνκοβιτς: "Ξεκινήσαμε καλά. Ήμασταν μπροστά με 12-13 πόντους".

Παπαχατζής: "Η Μπαρτσελόνα ήταν μια κλασσική ομάδα ρυθμού, που είχαμε δει ότι είχε πρόβλημα όταν ετοιμαζόταν να επιτεθεί εναντίον ζώνης. Ο Βράνκοβιτς ήταν το κλειδί. Γιατί ήταν ο κεντρικός στη ζώνη και δεν επέτρεψε lay-up στους αντιπάλους, ενώ παράλληλα έπαιρνε εύκολα τα ριμπάουντ".

Γιαννάκης: "Ήταν από τα παιχνίδια που τα ελέγχαμε πλήρως".

Παπαχατζής: "Κι ο Ουίλκινς ήταν καλός, έστω κι αν δεν ήταν τόσο αποτελεσματικός όσο στον ημιτελικό. Καλά, δεν θα γινόταν να βάλει σε δύο συνεχόμενα ματς 35 πόντους.

Γκαλιλέα: "Δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Θυμάμαι ότι είχα κάνει ένα coast-to-coast και τελείωσα με ένα floater -με το αριστερό μάλιστα- πάνω από τα χέρια του Ουίλκινς. Σκόραρα πάνω από τον Ντομινίκ! Αυτό είναι κάτι που λες στα εγγόνια σου. ΟΚ, μπορεί να ήταν λίγο υπέρβαρος, αλλά και πάλι ήταν ο ΝΤΟ-ΜΙ-ΝΙΚ".

Βράνκοβιτς: "Ήταν ένας σπουδαίος παίκτης. Ο καλύτερος ξένος που ήρθε στην Ευρώπη από το ΝΒΑ.

Γκαλιλέα: "Από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του ΝΒΑ, ένας από τους πιο θεαματικούς. Είχαν έρθει και άλλοι εκείνη την εποχή, όπως ο Τσέιμπερς στη Μακάμπι, ή ο Σούγκαρ Ρέι Ρίτσαρντσον, αλλά αυτός ήταν πάνω από αυτούς. Ήταν πάνω από τους σπουδαίους παίκτες. Ήταν ένας σούπερ-σταρ".

Βράνκοβιτς: "Από την αρχή έμεινε έκπληκτος με το πόσο δύσκολο ήταν το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Νόμιζε ότι θα έρθει και όλα θα είναι εύκολα. Ε και στην προετοιμασία ήρθε με κάποια κιλά παραπάνω. Αλλά ήταν πάνω από όλα επαγγελματίας. Ήξερε τι πρέπει να κάνει για να κερδίσουμε. Και έπαιξε πραγματικά καλά".

Οικονόμου: "Αν έλεγες στον Ντομινίκ από την αρχή ότι πρέπει να παίξει μόνο αυτά τα ματς, θα ήταν η καλύτερη του. Αυτό ήθελε. Ήταν έτοιμος. Σαν να προετοιμαζόταν εξ αρχής για αυτά τα παιχνίδια".

Γιαννάκης: "Παρότι ο Ντομινίκ δεν ήταν στην καλύτερη του επιθετική βραδιά, δείχναμε ότι ήμασταν η καλύτερη ομάδα στο γήπεδο. Κι αυτό γιατί είχαν παίξει σημαντικό ρόλοι οι Έλληνες, τα νέα παιδιά, όλοι όσοι έπαιξαν στο ματς".

Οικονόμου: "Είχαμε δουλέψει πολύ με τον κόουτς Πολίτη. Δουλεύαμε καθημερινά τρεις ώρες το πρωί και τρεις ώρες το απόγευμα. Πολύ δουλειά με τον Σισμανίδη. Μόνο στο γήπεδο δεν κοιμόμασταν. Και αυτό βγήκε στον Μάλκοβιτς, που ήταν επίσης της πολύς δουλειάς. Και βρεθήκαμε από τα 19 μας να παίζουμε σε φάιναλ-φορ, στο Τελ Αβίβ. Η επόμενη χρονιά στη Σαραγόσα ακόμη καλύτερη και το Παρίσι ήταν το αποκορύφωμα για όλους εμάς τους μικρούς".

Παπαχατζής: "Κι ο Αλβέρτης ήταν καλός στην αρχή βάζοντας κάποια σουτ. Αλλά θυμάμαι ότι είχαν βοηθήσει ο Σταυρακόπουλος και ο Βουρτζούμης, που έπαιξαν με αυταπάρνηση στην άμυνα".

Γιαννάκης: "Οι Έλληνες είχαν μεγάλη συμβολή. Ήταν πολύ καλοί στο ματς. Κάναμε λίγα λάθη και ελέγχαμε το παιχνίδι. Ο Φράνκι, ο Νίκος, ο Τζανής, όλοι όσοι έπαιξαν δημιούργησαν μια ισορροπία".

Οικονόμου: "Είχαμε κάνει ένα πολύ καλό παιχνίδι".

Γιαννάκης : "Δεν φαινόταν με τίποτα ότι θα πηγαίναμε σ' ένα τόσο κλειστό παιχνίδι".

Βράνκοβιτς : "Μετά άρχισαν να ευστοχούν στο ένα σουτ, μετά το άλλο. Έβαλαν και κάποια τυχερά..."

Παπαχατζής: "Κάποια στιγμή προσαρμόστηκαν στη ζώνη και βρήκαν σουτ με τον Καρνισόβας".

Γκαλιλέα: "Στα τελευταία λεπτά ήμασταν πίσω στο σκορ και σιγά σιγά ροκανίσαμε τη διαφορά και καταλάβαμε ότι έχουμε ελπίδες".

Παπαχατζής: "Άρχισαν να μας πιέζουν σε όλο το γήπεδο με run-and-jump. Εκείνη τη στιγμή χτύπησαν στο αδύνατο σημείο μας, γιατί είχαμε μεγάλο μέσο όρο ηλικίας. Ο Παταβούκας ήταν εκτός, ο Γιαννάκης είχε κουραστεί και ο Κόρφας ήταν κοντός και δύσκολο να αντιδράσει σε παγίδες. Έτσι το παιχνίδι γύρισε θεαματικά εις βάρος μας. Έπεσε και ξύλο, βέβαια. Τα σφυρίγματα νομίζω ότι ήταν εναντίον μας. Αν είχαν δοθεί 2-3 φάουλ, δεν θα προλάβαινε η Μπαρτσελόνα".

Οικονόμου: "Και το ματς γύρισε..."

Είχαμε παγώσει

Γιαννάκης: "Θυμάμαι ότι κοιτάω το χρονόμετρο της επίθεσης και βλέπω ότι η μπάλα είναι στα χέρια του Στόικο. Δεν ήθελα να τελειώσουν τα 30'' και η μπάλα να μείνει στα χέρια του, γιατί βρισκόταν στη γραμμή του φάουλ, μια θέση που δεν έπρεπε να έχει τη μπάλα. Πωπω τι έγινε τώρα, είπα μέσα μου και προσπάθησα. Θέλει 2-3 δευτερόλεπτα ο Κόρφας έχει δώσει τη μπάλα στον Στόικο και σκέφτομαι να πάω να την πάρω από τα χέρια του να δοκιμάσω τουλάχιστον ένα σουτ. Νιώθω ένα πόδι τότε να μπαίνει ανάμεσα στα δικά μου και χάνω την ισορροπία μου την ώρα που πάω να την πιάσω".

Γκαλιλέα: "Βλέπω τη μπάλα να κυλάει και προσπάθησα να την μαζέψω. Θυμάμαι σκόνταψα σε άλλον παίκτη του Παναθηναϊκού και έσπρωξα τη μπάλα προς τον Μοντέρο. Δεν μπορούσα να συνεχίσω να ντριμπλάρω και από τη στιγμή που είδα έναν συμπαίκτη μου να τρέχει πιο μπροστά από μένα, του την έδωσα. Την έσπρωξα στον Μοντέρο και θυμάμαι πολύ καλά ότι ο Γιαννάκης όταν έπεσε έπιασε κάποιον από τον αστράγαλο και τον έριξε κάτω".

Οικονόμου: "Ήταν ξαφνικό. Να χάσεις το κύπελλο από μια φάση;"

Γιαννάκης: "Είμαι πεσμένος και βλέπω τον Στόικο να τρέχει..."

Παπαχατζής: "Σε τέτοιες φάσεις δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς. Βλέπαμε όλη την προσπάθεια για το κόψιμο".

Βράνκοβιτς: "Θυμάμαι πήδηξα πάνω από τον Κόρφα..."

Γκαλιλέα: " Ο Μοντέρο έκανε ένα πολύ καλό σπριντ. Σήκωσε τη μπάλα από πολύ χαμηλά και τέλειωσε τη φάση όπως θα μπορούσε. Ο κόσμος λέει γιατί δεν κάρφωσε. Ναι, αλλά αυτό δεν γινόταν. Έπρεπε να τελειώσει με ταμπλό γιατί σήκωσε τη μπάλα από τα γόνατα και ήθελε να σιγουρέψει το καλάθι".

Γιαννάκης: "Σηκώνομαι πάνω και προσπαθώ να γυρίσω όταν τον είδα να κόβει τον Μοντέρο. Συγκλονιστική προσπάθεια!"

Οικονόμου: "Για καλό δικό μας ο Στόικο αντέδρασε. Δεν το πιστεύαμε!"

Βράνκοβιτς: "Είναι κάτι που είχα κάνει τόσες φορές στην προπόνηση. Πάντα προσπαθώ να προστατεύσω το καλάθι. Αυτή είναι η δουλειά μου".

Οικονόμου: "Τι κόψιμο! Μια φάση που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη όλων".

Βράνκοβιτς: "Όταν ξεκινάς να κάνεις κάτι τέτοιο, πάντα πιστεύεις ότι θα τα καταφέρεις".

Παπαχατζής : "Την ώρα που γίνεται το κόψιμο, θυμάμαι ότι δεν διαμαρτυρήθηκε κανείς από τη Μπαρτσελόνα. Με γυμνό μάτι το κόψιμο φαινόταν καθαρό".

Γκαλιλέα: "Στην τάπα του Βράνκοβιτς η μπάλα ακούμπησε ξεκάθαρα το ταμπλό. Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν είχαμε τότε instant replay..."

Παπαχατζής: "Μετά την τάπα πηγαίνουμε στη γραμματεία και διαμαρτυρόμαστε γιατί το χρονόμετρο είχε κολλήσει".

Γκαλιλέα: "Το ρολόι είχε σταματήσει. Είχε 4'' στην προσπάθεια του Μοντέρο, είχε ξανά τον ίδιο χρόνο όταν πήραμε τη μπάλα".

Οικονόμου: " Είχαμε παγώσει. Βλέπαμε το χρονόμετρο σταματημένο και έτσι δεν είχαμε ούτε εμείς κάποια αντίδραση. Νομίζω ότι μετά από όλο αυτά θα σταματούσε το ματς".

Παπαχατζής: "Τη στιγμή που η μπάλα κυλάει στο πάτωμα και διεκδικείται ξανά, ακριβώς απέναντι από τον πάγκο μας, το χρονόμετρο κυλάει ξανά και το παιχνίδι τελειώνει. Ήταν μια δύσκολη στιγμή, γιατί είχε κολλήσει ο χρόνος και θα μπορούσαν να σκοράρουν σ' αυτό το διάστημα".

Γιαννάκης: "Είχαμε επιστρέψει και προσπαθούμε να παίξουμε άμυνα. Οι Ισπανοί είχαν πάρει πάλι τη μπάλα και έκαναν επίθεση και εκείνη τη στιγμή αντέδρασα ακαριαία, προσπαθώντας να μείνω μπροστά από τον παίκτη".

Παπαχατζής: "Το παιχνίδι λήγει και τρέχω να αγκαλιάσω τον Βράνκοβιτς. Έτρεξα να αγκαλιάσω τον Βράνκοβιτς. Είχαν πέσει όλοι πάνω του. Έκλαιγε..."

Γκαλιλέα: Ήταν μια πολύ στενάχωρη στιγμή. Στο τελευταίο λεπτό συνέβησαν τα πάντα".

Παπαχατζής: "Ήταν μια στιγμή γεμάτη ανακούφιση. Θυμάμαι ακόμη τις σφιχτές αγκαλιές. Εκείνη τη στιγμή δεν καταλαβαίνεις τι έχεις κάνει. Απλά υπάρχει εκτόνωση από την όλη κατάσταση. Εμείς είχαμε πίεση γιατί στα τελευταία τρία λεπτά ελέγχαμε το παιχνίδι και ξαφνικά πήγαμε να χάσουμε".

Οικονόμου: "Κανείς δεν είχε καταλάβει τι είχε συμβεί. Μετά το συνειδητοποιήσαμε: είχαμε πετύχει κάτι που θα έμενε στην ιστορία. Το πρώτο ευρωπαϊκό της Ελλάδας".

Γιαννάκης: "Το πρώτο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Ελλάδας. Υπήρχε μεγάλη προσμονή για αυτό. Και ήταν ακόμη πιο ξεχωριστό από τη στιγμή που ήμουν και ο αρχηγός. Μια μεγάλη τιμή. Αν και θεωρώ ότι το σημαντικότερο ήταν η παρουσία των Ελλήνων, που έκαναν τη διαφορά. Αυτός ο συνδυασμός ήταν συγκλονιστικός".

Γκαλιλέα: "Κατά τη γνώμη μου δεν ήταν δίκαιο. Η ΦΙΜΠΑ σε επικοινωνία που είχαμε με την ομάδα, παραδέχτηκε ότι το τέλος ήταν αντικανονικό. Σκέψου πόσο δύσκολο είναι να σου παίρνουν το τρόπαιο κατ' αυτόν τον τρόπο. Το τρόπαιο που ονειρεύεσαι να σηκώσεις από τότε που ξεκινάς παιδάκι να παίζεις μπάσκετ".

Γιαννάκης: "Σηκώνοντας το κύπελλο δεν είπα κάτι. Αλλά αισθανόμουν τυχερός. Τυχερός που έζησα μια τέτοια στιγμή, τόσο μεγάλη. Εκείνη τη στιγμή δεν είχα πάρει απόφαση ότι θα σταματήσω το μπάσκετ. Απλά ζούσα το υπέροχο αυτό συναίσθημα του ότι μετά από τόσα χρόνια καριέρας ανταμείβεσαι με κάτι που μένει τόσο έντονα στην ιστορία. Τα κύπελλα έχουν ξεχωριστή θέση. Σίγουρα παίζει ρόλο η διαδρομή και αυτό φαίνεται στις αντιδράσεις του κόσμου, αλλά ένας τίτλος είναι ακόμη πιο έντονος".

Βράνκοβιτς: "Μια απίστευτη ημέρα. Για μένα, αλλά και όλη την ομάδα του Παναθηναϊκού".

Παπαχατζής: "Κάθε φορά που τα σκέφτεσαι νιώθεις όμορφα. Ήταν η πρώτη φορά".

Βράνκοβιτς: "Πέρασαν 20 χρόνια. Να μου πεις ο γιος μου είναι τώρα 20 ετών. Ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα".

Οικονόμου: "Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ότι έχουν περάσει 20 χρόνια. Το σκέφτομαι βέβαια όταν υπολογίζω πόσο χρονών είμαι. Περνούν τα χρόνια. Αυτά όμως μένουν. Είναι το πιο σημαντικό. Αυτά μένουν".