Είναι ακόμα 42 χρόνων. Άρα, έχει χρόνο μπροστά του να κάνει τους επικριτές του... να ανασκευάσουν. Όλους αυτούς που ξεχύθηκαν σε ξέφρενους εορτασμούς -στα social networks-, όταν η Liverpool ανακοίνωσε πως ο Brendan Rodgers σηκώθηκε από την καρέκλα του προπονητή και πέρασε την έξοδο του Anfield. Πόσοι ήταν αυτοί; Τόσοι που τον έκαναν trend -παγκόσμιο.

Ο ιδιοκτήτης John Henry, o πρόεδρος Tom Werner και ο πρόεδρος του συλλόγου, Mike Gordon ξεκαθάρισαν πως ένιωσαν ότι έπρεπε να κάνουν κάτι, μετά και το αποτέλεσμα της 8ης αγωνιστικής (1-1 με την Everton) μήπως και αντιστραφεί το κλίμα. Διόρθωση: όχι μήπως. Για να αντιστραφεί το κλίμα. "Η φιλοδοξία και η νοοτροπία νικητή είναι η ουσία αυτού που θέλουμε να φέρουμε στη Liverpool και πιστεύουμε αυτή η αλλαγή, μας δίνει την καλύτερη ευκαιρία για να το επιτύχουμε", εξήγησαν. Στον κόσμο. Γιατί στον ίδιο αρκέστηκαν στο " η συνεργασία μας ολοκληρώνεται εδώ" που του είπαν, δια τηλεφώνου -όπως αποκάλυψε η Daily Mail.

Εγώ νιώθω ασφαλής. Εσείς νιώθετε πίεση, για να γράφετε ιστορίες

Προηγουμένως, τον άφησαν να πάει στη συνέντευξη Τύπου και ουσιαστικά να εκτεθεί, λέγοντας ότι "δεν νιώθω πίεση. Το μόνο που νιώθω είναι ασφάλεια. Δεν εφησυχάζουμε. Με έφεραν εδώ για να κάνω μια δουλειά, υπέγραψα νέα συμφωνία και οι ιδιοκτήτες ξέρουν πως θα χρειαστεί χρόνος. Εσείς νιώθετε πίεση, για να γράφετε ιστορίες. Είναι κάτι που καταλαβαίνω και σέβομαι, γιατί αυτή είναι η δουλειά σας. Η δική μου δουλειά, είναι να ανησυχώ για την ομάδα. Αυτό είναι το μόνο είδος πίεσης που θα νιώσω ποτέ. Φυσικά, μεταξύ αυτών που με ενδιαφέρουν είναι να βλέπω την ομάδα να παίζει με μεγάλη ενέργεια, να μάχεται, να μη νιώθει φόβο. Σήμερα είχαμε αυτά τα στοιχεία. Για να κάνουμε ό,τι κάναμε πριν δυο χρόνια, θα πρέπει να "χτίσουμε" κάτι και -δυστυχώς- για αυτό θα χρειαστούμε χρόνο. Είτε είμαι εγώ, είτε είναι κάποιος άλλος σε αυτή τη θέση. Για όσο είμαι εγώ, θα συνεχίσω να αφιερώνω κάθε ικμάδα μου στο σύλλογο και στο να κάνω τους παίκτες, όσο καλύτερους μπορώ".

Μόλις εξήλθε της αιθούσης, ήταν που τον κάλεσε στο τηλέφωνο ο Mike Gordon, πρόεδρος της Fenway Sports Group, ιδιοκτήτριας της Liverpool, μεταξύ πολλών άλλων. Τι άλλων; Εδώ θα κάνουμε μια... μεγάλη στάση, αφενός για να γίνουμε κατανοητοί, αφετέρου για να μη "χαθούμε".

Σε αφιέρωμα της fastcompany.com για τις "δέκα καλύτερες πρωτοπόρες εταιρίες στον αθλητισμό", η Fenway Sports Group εμφανιζόταν στο Νο4, για λόγους που ήταν πολύ συγκεκριμένοι, με τη λίστα να ξεκινά "για τη δημιουργικότητα που έχει, ως αφεντικό οργανισμών". Τον Απρίλιο του 2014, το Forbes εξήγησε πως πρόκειται "για το πιο σοφιστικέ και δυναμικό "παίκτη", στην επικείμενη εποχή των διεθνών αθλητικών ομίλων".

Η FSG ιδρύθηκε το 2001, ως New England Sports Ventures, γιατί τότε ένωσαν τις δυνάμεις τους o John W. Henry (ιδρυτής της μεγαλύτερης εταιρίας μεσιτείας εμπορευμάτων στην Αμερική, πριν γίνει ιδιοκτήτης των Boston Red Sox) με τον Tom Werner (τηλεοπτικός παραγωγός επιτυχημένων σίριαλ όπως το Cosby Show, το Roseanne κλπ., σεναριογράφος, σκηνοθέτης και επιχειρηματίας, απόφοιτος του Harvard. το 1990 ήταν μεταξύ αυτών που αγόρασαν τους San Diego Padres και το 2001 διεκδίκησε τους Boston Red Sox), τον Les Otten (δημιουργός της American Skiing Company και μεταξύ των ιδρυτών των Maine Energy Systems) και την New York Times Company.

Τον Μάρτιο του 2011 μετονομάστηκαν σε Fenway Sports Group και έως τότε, είχαν περιέλθει στην κατοχή τους οι Boston Red Sox και Liverpool, μαζί με τα γήπεδα τους (Fenway Park και Anfield), το 80% του New England Sports Network, το Roush Fenway Racing (εκ των μεγαλύτερων ομάδων που μετέχουν στο NASCAR) και την Fenway Sports Management, που από το 2004 απασχολείται με αποκλειστικές συμφωνίες για χορηγίες -βγάζει από αυτή τη διαδικασία το ποσό των 60 εκατ. δολ. το χρόνο.

Μεταξύ των πελατών είναι ο LeBron James, ο οποίος στο πλαίσιο της συνεργασίας πήρε ένα μικρό πακέτο μετοχών στη Liverpool. Έτσι έγινε ο πρώτος επαγγελματίας αθλητής που στο pick της καριέρας του, μπήκε στην ιδιοκτησιακή ομάδα οργανισμού του επιπέδου της Liverpool. Ο King γνώρισε τους ιδιοκτήτες, στο opening του Fenway Park, όπου είχε παραστεί για να προμοτάρει τα νέα ακουστικά που είχε υπογράψει μαζί με τον Dr. Dre. Στη συνάντηση που είχαν λίγους μήνες μετά, διαπίστωσαν πως έχουν την ίδια -τεράστια- επιθυμία για παγκόσμια επέκταση. "Και αν δεν είχαμε αγοράσει τη Liverpool, δεν θα είχαμε κάνει ποτέ αυτήν τη συζήτηση".

Η εξαγορά και ο πρώτος χρόνος λειτουργίας

Για να προστεθούν οι Reds στη -μακροσκελή, είναι η αλήθεια- της FSG, χρειάστηκε να δώσει στις 6 Οκτωβρίου του 2010, το ποσό των 435 εκατομμυρίων ευρώ. Σημείωση: οι ψήφοι για την αγορά (ή όχι) ήταν 3-2, μολονότι υπήρχε θέμα βιωσιμότητας. Γιατί η προθεσμία αποπληρωμής των δανείων που είχε πάρει η Liverpool έληγε στις 6/10. Από εκείνη την ημέρα και μετά, οι πιστωτές θα είχαν το δικαίωμα να ζητήσουν πίσω τα δάνεια. Και εάν δεν είχαν αποπληρωθεί τα 331.500.000 ευρώ, θα υπήρχε πρόβλημα. Κατά συνέπεια, έπρεπε να βρεθεί άμεσα μια λύση. Όχι όποια κι όποια, αλλά ένας αξιόπιστος αγοραστής που θα εμπόδιζε τις εξελίξεις. Διαφορετικά, στις 11/10 του 2010, η Royal Bank of Scotland, ο βασικός πιστωτής του συλλόγου (από εκεί δανείστηκαν χρήματα οι Tom Hicks και George n. Gillett χρήματα, για να πάρουν την ομάδα -ειρήσθω εν παρόδω και εκείνοι είναι Αμερικανοί) , μπορούσε να αποσύρει τα κεφάλαια, να κλείσει τους λογαριασμούς, να "παγώσει" τις πιστωτικές κάρτες και να αναλάβει τη διαχείριση του οργανισμού, κατά τρόπο που έκρινε πως είναι σωστός.

Πώς όμως, έκαναν το βήμα οι Αμερικανοί; Είχαν δει τι είχε προηγηθεί στη Manchester United και στην Aston Villa (είχαν επίσης περάσει σε αμερικανικά χέρια) και είχαν μάθει ότι πρόκειται για την 8η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ομάδα του πλανήτη -βάσει των εσόδων που είχαν καταγραφεί στην αναφορά της Deloitte, για το 2010. Αν έκαναν απόσβεση; Μετά τη σεζόν 2013-14, μόνο από το μερίδιο που τους αντιστοιχούσε από τα έσοδα της Premier League, πήραν 131.454.891 ευρώ, οπότε μπορείτε να υποθέσετε. Αν δεν είστε των υποθέσεων, ιδού η αναφορά.

Τον πρώτο χρόνο της ιδιοκτησίας, οι της FSG προέβησαν σε σειρά αλλαγών. Κατ' αρχάς, απομάκρυναν τον προπονητή Roy Hodgson (στις 8/1, έπειτα από έξι μήνες συνεργασίας), γιατί δεν έφερνε αποτελέσματα. Όρισαν τον Kenny Dalglish, ως... υπηρεσιακό, πριν του δώσουν τριετές, στις 12/5 και τον απολύσουν το 2012. Στις 31/1 πούλησαν τον Fernando Torres στην Chelsea, για 68.000.000 ευρώ και έδωσαν 78 εκατ. ευρώ για να πάρουν τους Andy Carroll και Luis Suarez, στις 9/6 πρόσφεραν 21.500.000 ευρώ για τον διεθνή με την U21 Jordan Henderson, επένδυσαν άλλα 36.000.000 ευρώ για να αποκτήσουν τους Steward Downing, Charlie Adam και Alexander Doni και άλλα 75.500.000 ευρώ, προκειμένου να προσθέσουν στο ρόστερ τους Jose Enrique, Sebastian Coates και Craig Bellamy -ενώ πούλησαν τους Σωτήρη Κυργιάκο, Emiliano Insua, David Ngog και Raul Meireles.

Μετά, ενημέρωσαν επί της διάθεση τους να τεθούν εκτός της συλλογικής πώλησης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της Premier League, στο εξωτερικό, για να αυξήσουν τα έσοδα. Το αίτημα δεν έγινε αποδεκτό. Ακολούθησε σωρεία άλλων μετακινήσεων (προς και από), με το ΤΟΡ10 να αφορά και αυτή του Louis Suarez, ο οποίος πουλήθηκε στην Barcelona -το καλοκαίρι του 2014- για 100.000.000 ευρώ, ενώ είχε σκοράρει 33 γκολ, σε 31 ματς. Αλλά δεν σας είπαμε ποιος αποφάσισε για τις μεταγραφές -και τις πωλήσεις.

Η επιτροπή μεταγραφών -κατά τα αμερικανικά πρότυπα

Πριν λίγες εβδομάδες, η Fenway Sports Group συγκάλεσε σύσκεψη για να δει τι έχει στα χέρια της και τι πρέπει να γίνει, για να βγει από το... λάκκο που είχε μπει η Liverpool. Μεταξύ των ερωτημάτων που τέθηκαν, ήταν α) επρόκειτο για λάθος στρατηγική; β) γίνεται λάθος η προσέγγιση παικτών; γ) τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία; δ) είναι θέμα προπονητή ή στ) είναι θέμα διαχείρισης της επιτροπής; Γιατί κατά τα αμερικανικά πρότυπα (καθότι οι ιδιοκτήτες τυγχάνουν Αμερικανοί), ο τεχνικός διαχειρίζεται τους παίκτες που του φέρνει η διοίκηση. Δεν διαλέγει εκείνος. Ή τουλάχιστον, δεν διαλέγει μόνο εκείνος. Αυτό που κάνει, είναι να λειτουργεί μέσα στο πλαίσιο ομάδας που αφορά σκάουτς, στατιστικολόγους και τους συμβούλους των Henry και Werner, που από ό,τι φαίνεται έως τώρα -σύμφωνα με την Telegraph " περισσότερο ενδιαφέρονται για να διατηρηθούν σε αυτήν την επιτροπή, από το να την "τρέξουν" όπως πρέπει. Και αυτή είναι η ρίζα του προβλήματος".

Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι... ξέρετε τι γίνεται

Στα χρόνια που πέρασε ο Rodgers στη Liverpool, η διοίκηση έδωσε 395.000.000 ευρώ για μεταγραφές, που ήταν λίγο αμφιλεγόμενες -όπως γράφουν τα βρετανικά μέσα-, αν σκεφτείτε ότι για κάθε Luis Suarez που έφευγε, έπαιρνε έναν Mario Balotelli. Θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζετε ότι ο προπονητής ήταν στην εξαμελή επιτροπή, που τώρα πια είναι πενταμελής και είχε ως στόχο "να έχουμε ανθρώπους, ειδικούς για κάθε τομέα, ώστε να μπορούμε να συνδυάσουμε το old school με αυτά που ισχύουν τώρα στο ποδόσφαιρο. Έχουμε μια πολύ ενδελεχή άποψη για τους παίκτες, για το ποιον πρέπει να πάρουμε και ποιον όχι", είχε πει ο Rodgers το 2013. Προφανώς... δεν το πέτυχε.

Ποιοι όμως, κάνουν κουμάντο σε αυτήν την επιτροπή;

Mike Gordon: Ο 50χρονος πρόεδρος της Fenway Sports Group -έχει το δεύτερο μεγαλύτερο πακέτο μετοχών- μεγάλωσε στο Milwaukee, ως παιδί πουλούσε ποπ κορν σε ματς των Brewers, είχε πάθος για το baseball, σπούδασε στη Βοστώνη, έκανε τεράστια καριέρα στα οικονομικά -θεωρείται από τα πιο λαμπρά μυαλά στις ΗΠΑ, στο συγκεκριμένο τομέα-, δεν μιλά στον Τύπο και αποφεύγει τις δημόσιες εμφανίσεις. Είναι σε καθημερινή επικοινωνία με όλα τα άλλα μέλη και μετρ στο να βρίσκει λύσεις σε δύσκολα προβλήματα. Είναι στο επίκεντρο κάθε μεγάλης απόφασης που αφορά τη Liverpool.

Ian Ayre: Είναι ο διαπραγματευτής και αυτός που συνδέει το Anfield με τη Βοστώνη, αλλά και εκείνος που μιλά με παίκτες και ατζέντηδες, για μεταγραφές. Έχει ομάδα που δουλεύει για εκείνον (βρίσκει ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης, σε κάθε θέση), σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων στην Ασία, ήταν διευθυντής στην Pace Systems, εκ των κορυφαίων εταιριών στην Ευρώπη σε σχεδιασμό, παραγωγή και προμήθεια εξοπλισμού ασφαλείας και επιτήρησης χώρου (με audiovisual υλικό που αναμεταδίδεται). Όταν επέστρεψε στη Μεγάλη Βρετανία, πέρασε τρία χρόνια στην Huddersfield Town, πριν γίνει πρόεδρος στην Premium TV. Επέστρεψε στην Ασία, για την Total Sports Asia και το 2007 του ανατέθηκε το διαφημιστικό τμήμα της Liverpool. Τα έσοδα αυξήθηκαν κατά 85% και ήταν εκείνος που διασφάλισε τη διαφήμιση φανέλας με την Standard Chartered -την έκλεισε σε τιμή ρεκόρ.

Dave Fallows: Είναι διευθυντής στο τμήμα της "κατασκοπείας" και αυτός που... στρατολογεί. Πήγε στη Liverpool το 2012, μετά την έξοδο του από την Manchester City -όπου επίσης, εργάστηκε ως σκάουτ και μάλιστα δημιούργησε υποδομές, χρησιμοποιώντας την τελευταία τεχνολογία. Προηγήθηκε η δουλειά στους Bolton Wanderers, ως αναλυτής απόδοσης. Ο ρόλος του είναι να συντονίζει ό,τι αφορά το σκάουτινγκ, να μιλά με τους υφισταμένους του, να σχεδιάζουν τις επόμενες κινήσεις, να διαχειρίζεται την σταθερή ροή των αναφορών και να τα συνδέει όλα αποτελεσματικά.

Barry Hunter: Είναι ο πρώτος σκάουτ, ο υπεύθυνος των έξι που απασχολούνται μόνο για την ανδρική ομάδα. Ήταν ποδοσφαιριστής. Διεθνής με τη Βόρειο Ιρλανδία και αμυντικός. Έβγαλε τη φανέλα και πήρε το laptop το 2006, για την Blackburn Rovers και φιλοξενούσε ραδιοφωνικό εκπομπή, δυο φορές κάθε εβδομάδα. Πήρε δίπλωμα στο εφαρμοσμένο μάνατζμεντ, από το Warwick University και το 2008, τον κάλεσε ο Glen Roeder να δουλέψει στη Νorwich City. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, πήγε στη Manchester City ως senior scout -είχε τον έλεγχο της Ιταλίας, της Ελβετίας και της Ρωσίας. Το 2012 τον προσέλαβε η Liverpool. Έκτοτε διαβάζει όλες τις εκθέσεις και διαμορφώνει τις τελικές αναφορές για τους παίκτες που θέλουν οι Reds.

Michael Edwards: Είναι διευθυντής της τεχνικής κατάρτισης και ο λιγότερο γνωστός εκ των μελών της επιτροπής. Η επιρροή του αυξήθηκε κατακόρυφα, όταν ο Damien Comolli βρήκε δουλειά στη Liverpool, ως διευθυντής ποδοσφαίρου. Είχαν δουλέψει μαζί στην Tottenham. Είναι απόφοιτος του University of Sheffield, με δίπλωμα στη διοίκηση επιχειρήσεων και πληροφορικής. Χρησιμοποίησε τις γνώσεις επί της πληροφορικής, στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Ήταν ο υπεύθυνος για την ανάλυση απόδοσης στην Portsmouth από το 2003 έως το 2009, πριν πάει στο Λονδίνο για τους Spurs και μετά στο Anfield, όπου έγινε υπεύθυνος στο τμήμα ανάλυσης δεδομένων και στατιστικών. Συγκεντρώνει υλικό από όλες τις λίγκες και μετέχει στο σχεδιασμό αποστολών που αφορούν την "κατασκοπεία".

Αντιλαμβάνεστε ότι εφόσον η δουλειά του Rodgers κρίθηκε αποτυχημένη, το αυτό ισχύει και για τη δουλειά των συγκεκριμένων ανθρώπων -σημειωτέον, ο Jürgen Klopp με τον οποίον διαπραγματεύεται η Liverpool, έχει ενημερώσει πως αν συνεχίσει η επιτροπή να αποφασίζει για τις μεταγραφές, δεν θα μπορέσει να αποδεχθεί την πρόταση . Και άρα, ο ιδιοκτήτης John W. Henry πρέπει να πάρει αποφάσεις.

Η επιλογή του Rodgers και... η κατάληξη

Ο Brendan Rodgers είχε αναλάβει τη δουλειά, τον Ιούνιο του 2012 (για 6.700.000 ευρώ το χρόνο -συν τα μπόνους- έως το 2018) και είχε χαρακτηριστεί ως "το φαβορί για να απολυθεί πρώτος, από την ερχόμενη Premier League". Αν ένιωσε; Όχι δα. Γιατί όσο ζούσε τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του, στην Swansea και την πρόσληψη στη Liverpool "πέρασα την πιο τραυματική τετραετία της ζωής μου, καθώς "έχασα" τη μητέρα μου, τον πατέρα μου και το 2014 χώρισα έπειτα από 23 χρόνια σχέσης και 13 γάμου, πήγα στα δικαστήρια στο πλευρό του γιου μου, που είχε κατηγορηθεί για σεξουαλική επίθεση". Οπότε τι να του πουν οι άλλοι για τη ζωή τους; Ή να του πει η ίδια η πρώην σύζυγος, Susan που "πόσταρε" φωτογραφίες σαν και αυτήν που ακολουθεί, μετά το διαζύγιο -είχε μετακομίσει στην Ισπανία και ζούσε τη στιγμή, μαζί με τα παιδιά τους, τον Anton και την Mischa.

Βέβαια, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, οφείλουμε να μεταφέρουμε και κάτι ακόμα: ο Rodgers είχε συνάψει σχέση με την Charlotte Searle, πρώην διοργανώτρια ταξιδιών στη Liverpool, πριν κατατεθεί η αίτηση για διαζύγιο από τη γυναίκα του (που φυσικά ζητά τα περισσότερα από την αυτοκρατορία των 102 σπιτιών που είχαν αποκτήσει). Υπάρχουν μάρτυρες που έχουν καταθέσει ότι έβλεπαν να παρκάρει την Porsche του, κοντά στο σπίτι της στο Southport δυο χρόνια πριν αποκαλυφθεί το τέλος του γάμου του. Θυμούνται και μια μέρα του Απρίλη που μια μαινόμενη γυναίκα, εμφανίστηκε στο κατώφλι, κρατώντας ένα μπαστούνι του cricket και ουρλιάζοντας στον Rodgers να βγει έξω. Στο ίδιο μέσο (Mirror) αναφέρεται πως από την ημέρα που ανέλαβε τους Reds, ο 42χρονος προπονητής άλλαξε στιλ, έχασε κιλά και έκανε λεύκανση στα δόντια. Παρεμπιπτόντως, και η πρώην σύζυγος του άλλαξε άρδην.

Είχε αποκαλύψει εν τω μεταξύ, πως κάθε φορά που δυσκόλευαν τα πράγματα, θυμόταν μια ιστορία που του είχαν πει, όταν πρωτοξεκίνησε την προπονητική ( "ασχολήθηκα με αυτή, για έναν λόγο: να κάνω τη διαφορά για τους ανθρώπους. Όχι μόνο τους ποδοσφαιριστές. Όλους"), για τον Jimmy Sirrel. " Η σύζυγος του, Cathy είχε πεθάνει Παρασκευή βράδυ και εκείνος παρουσιάστηκε κανονικά, στο ματς του Σαββάτου. Έκανε τη δουλειά του, η ομάδα του κέρδισε το ματς και μετά πήγε στο bar που συνήθιζε να συναντά την Cathy, μετά τα ματς για ένα ποτό. Κάποιος τον ρώτησε πού είναι η γυναίκα του. Απάντησε "πέθανε χθες βράδυ". Είχε χάσει τη γυναίκα της ζωής του, το δεξί του χέρι, αλλά και πάλι είχε κάνει τη δουλειά του. Όλο αυτό, σε κάνει να σκέφτεσαι". Αυτά που έχουν σημασία. Όχι τις μουρμούρες. " Το moto μου είναι per aspera ad astra (μέσα από τις δυσκολίες, φτάνεις στα αστέρια)" είχε πει, όπως ολοκλήρωνε την τοποθέτηση του στο τι θεωρεί σημαντικό και τι όχι.

Μετά, το... άνοιξε με πλήθος φράσεων που έχουν ως στόχο να εμπνεύσουν τον άνθρωπο. Στην πλούσια λίστα του, υπήρχε το "λέω στους παίκτες μου "το στέμμα είναι στο κεφάλι σου. Εσύ είναι ο βασιλιάς της μοίρας σου" και το "μπορείς να ζήσεις για ημέρες χωρίς νερό, αλλά δεν μπορείς να ζήσεις δευτερόλεπτο χωρίς ελπίδα", για να χαθεί λίγο αργότερα... η μπάλα. Όσο αυξανόταν η δημοφιλία του, τόσο έχανε κάθε αίσθηση μέτρου. Κάπως έτσι, προέκυψαν ατάκες του στιλ "ο μεγαλύτερος μέντορας που είχα ήταν ο εαυτός μου" ή το "το πρόβλημα με το να είσαι προπονητής, είναι ότι προσπαθείς να φτιάξεις ένα αεροπλάνο, ενώ πετάς".

Μια από τις ατάκες που έχει ξεστομίσει -σε αυτό το πλαίσιο- και χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα από τους επικριτές του, ήταν όταν μετά την πρώτη εμφάνιση του Mario Balotelli (εμφανίστηκε, αντί του Suarez) με τη Liverpool (το 3-0 επί της Tottenham Hotspur), που ήταν θετική, ο Rodgers ενημέρωσε στη συνέντευξη Τύπου πως " έπαιξε καλά, γιατί εγώ του έμαθα να μαρκάρει, στις εκτελέσεις των κόρνερ". Και όχι, δεν θα μπούμε στον πειρασμό να θυμίσουμε με πόσους είχε συνεργαστεί ήδη ο Ιταλός.

Η πρώτη... έκρηξη στα social networks

Λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει η σεζόν 2012-13, εμφανίστηκε στα αποδυτήρια, κρατώντας τρεις φακέλους. Εξήγησε στους παίκτες του πως το περιεχόμενο τους αφορούσε τους τρεις που ήταν βέβαιος πως θα τον απογοητεύσουν, στην πορεία της χρονιάς. Ποια ήταν αυτά τα ονόματα;

Και τι προσπαθούσε να επιτύχει, μέσω της διαδικασίας; " Αυτό που θέλω να υπογραμμίσω, είναι πολύ απλό. Αυτό που θέλουμε να επιτύχουμε αυτή τη σεζόν, ξεκινά αύριο. Για εμένα, ο ουρανός είναι το όριο για εσάς. Οι πρώτες ημέρες μου εδώ, αφορούσαν την ανάλυση του ρόστερ, του σταφ, των ανθρώπων. Πιστεύω πως υπάρχουν τρεις που θα μας απογοητεύσουν φέτος (κραδαίνει τους φακέλους), σε ό,τι αφορά το σκοπό, τον τρόπο που θα παλέψουν. Και έχω γράψει ήδη τα ονόματα τους. Πού θέλω να καταλήξω; Βεβαιωθείτε πως δεν είστε στο φάκελο. Γιατί είστε πολύ σημαντικοί. Αν θέλουμε να επιτύχουμε, να είμαστε η καλύτερη εκδοχή αυτού που μπορούμε να γίνουμε, πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Αλλά πιστεύω ότι τρεις θα μας απογοητεύσουν. Κάντε ό,τι μπορείτε, για να μην είστε αυτοί οι τρεις".

Για την ιστορία, δεν επρόκειτο για παρθενογένεση. Το τρικ αυτό, το είχε χρησιμοποιήσει πρώτος ο Sir Alex Ferguson, το 1993, προφανώς με καλύτερα αποτελέσματα από το 0-3, με το οποίο ξεκίνησε την αγωνιστική περίοδο η Liverpool. Ο Ferguson είχε διασφαλίσει, με αυτόν τον τρόπο, ότι η ομάδα του δεν θα "απογειωθεί", μετά την κατάκτηση του πρώτου τίτλου, έπειτα από 20 χρόνια και όπως είχε διευκρινίσει μήνες αργότερα, οι φάκελοι ήταν άδειοι. Οπότε ναι, μπορείτε να πείτε ότι ο Rodgers δεν έκανε την έκπληξη, ούτε σε αυτήν την παράμετρο. Σημασία είχε βέβαια, το mind game. Και όταν έχεις συνεργαστεί με τον Jose Mourinho (ο Πορτογάλος είχε προσλάβει τον Ιρλανδό το 2004, για να αναλάβει την εφηβική ομάδα της Chelsea), προφανώς και ξέρεις τα καλύτερα που 'χουν προκύψει σε αυτόν τον τομέα, από καταβολής σπορ. Μετά... διαλέγεις αυτό που ταιριάζει στην περίπτωση σου.

Αλλά μια που είπαμε για τον Mourinho, δεν πρέπει να παραλείψουμε να σας αναφέρουμε ότι οι σχέσεις τους ήταν φιλικές (τόσο που ο "Chosen one" είχε χειροκροτήσει την απόφαση της Liverpool, να προσλάβει το φίλο του), έως ότου άρχισαν να συναντιούνται στα γήπεδα -από το 2013 και μετά. Στον Rodgers ανήκει η δήλωση " η Chelsea πάρκαρε δυο λεωφορεία στο Anfield. Δεν είναι δύσκολο να κοουτσάρεις, όταν βάζεις δέκα παίκτες μέσα στη μεγάλη περιοχή". Όπως μπορείτε να καταλάβετε, κατόπιν τούτου... το σήμα που τους συνέδεε διεκόπη για πάντα.

Στη δεύτερη σεζόν έδειξε το δρόμο προς τη διεκδίκηση του τίτλου. Απέτυχε στην ούγια (στο 0-2 της Chelsea στο Anfield -και... το γλίστρημα του Gerrard-, με την εξέλιξη του 0-3 σε 3-3 για την Palace να τους αποτελειώνει και τον Suarez να ξεσπά σε κλάματα). Οι διοικούντες τον στήριξαν (μέχρι εκεί που δεν έπαιρνε) στην τρίτη του σεζόν, επιμένοντας πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Χαρακτηριστικά, τον περασμένο Ιούνιο ο Tom Werner ταξίδεψε στην Αγγλία, για να διαβεβαιώσει τον προπονητή πως δεν επρόκειτο να τεθεί θέμα μετακίνησης του (ο ίδιος είχε πει "α ν η διοίκηση θέλει να φύγω, θα φύγω") μολονότι η ομάδα είχε κάνει το χειρότερο ξεκίνημα από το 1964 (3 σερί ήττες τους είχαν αφήσει εκτός Champions League από τα Χριστούγεννα) και ολοκλήρωσε με τη χειρότερη ήττα, από το 1963 (το 1-6 από τη Stoke).

Μετά το 0-3 από τη West Ham, στις 30/8 έγινε ο κακός χαμός, με τον Mark Lawrenson, πάλαι ποτέ αμυντικό της Liverpool και της εθνικής Ιρλανδίας και νυν σχολιαστή στο BBC να λέει "δεν πιστεύω στις απολύσεις των προπονητών, γιατί πιστεύω ότι η δουλειά τους είναι πολύ δύσκολη. Παρ' όλα αυτά, η Liverpool παίζει σαν γκρουπ ανθρώπων που συναντήθηκαν πρώτη φορά, σε ένα πάρκινγκ, πριν το ματς".

Ο Rodgers βγήκε στην αντεπίθεση στις 28/9, έπειτα από το 3-2 επί της Aston Villa, οπότε είπε στη συνέντευξη Τύπου πως " κάποιοι δεν με θέλουν στην ομάδα", πριν προσθέσει " έχουμε χάσει λιγότερα ματς από την Chelsea και την Arsenal', πριν καταλήξει στο ότι υπάρχει υστερία γύρω από τους Reds.

Πριν το ματς με την Everton, υπήρχαν δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, η Liverpool θα κινηθεί προς άλλη κατεύθυνση. Η απόφαση όντως, ήταν ειλημμένη (ο προβληματισμός εντάθηκε, μετά το 0-3 από τη West Ham, στις 30/8) , αλλά όπως αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων, δεν είχε επιβεβαιωθεί η πληροφορία περί αλλαγής προπονητή νωρίτερα, διότι " δεν θέλαμε να δημιουργήσουμε πρόβλημα στην προετοιμασία της ομάδας για το Merseyside derby". Μετά το 1-1, τα πάντα είχαν τελειώσει, για τη διοίκηση που είχε δώσει 108 εκατομμύρια ευρώ, για τη συγκρότηση του φετινού ρόστερ. Το θέμα είναι αν αρκεί άλλη μια αλλαγή προπονητή, για να σώσει την κατάσταση ή χρειάζεται κάτι περισσότερο. Κάτι πιο δραστικό.