Το "Δεν μπορώ να περιμένω" του ΠΑΟΚ γύρισε σπίτι του: Το 24ωρο που η Θεσσαλονίκη δεν κοιμήθηκε

Το Σάββατο της 20ης Απριλίου 2019, η Θεσσαλονίκη κοιμήθηκε κάτω από φώτα κόκκινα, όπως το θέλει ο στίχος. Νωρίτερα, είχε επιβεβαιωθεί κι ο άλλος στίχος, αυτός που μιλάει για φωτιά στο λιμάνι. Οι φίλοι του ΠΑΟΚ φρόντισαν να δώσουν τον τόνο με τους πυρσούς σε όλο το μήκος της παραλίας. Η μέρα που ξημέρωνε δεν θα ήταν μια Κυριακή σαν όλες τις άλλες, η μέρα θα έστεφε τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή Ελλάδας, οπότε δεν θα μπορούσε να είναι ίδιο ούτε το Σαββατόβραδο.

10.45: ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ, ΠΑΡΑΛΙΑ

Ο ήλιος έλαμπε, τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά, η παραλία ήταν γεμάτη και ο ποδηλατόδρομος είχε κίνηση. Παρόλα αυτά, η κατάσταση στον Λευκό Πύργο δεν ήταν η συνηθισμένη. Νόμιζες πως βρίσκεσαι έξω από γήπεδο, με πάγκους και καντίνες να είναι στη θέση τους από νωρίς. Ταυτόχρονα, γίνονταν οι εργασίες για την εγκατάσταση της γιγαντοοθόνης. Όσοι κι αν ήταν οι υπεράριθμοι στην Τούμπα, η έδρα του ΠΑΟΚ δεν θα τους χωρούσε όλους, κάποιοι θα ζούσαν τον αγώνα και τη φιέστα στον Λευκό Πύργο. Που παρεμπιπτόντως, για τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης είναι απλά "ο Λευκός", σκέτο.

11.33: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΑΣ, ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ

Ένα χιλιόμετρο μακριά, ο ΠΑΟΚ ζει και αναπνέει στο Μακεδονία Παλάς. Το πούλμαν δεσπόζει στην είσοδο, οι παίκτες και οι άνθρωποι της ομάδας χαλαρώνουν στο λόμπι του ξενοδοχείου. Την ίδια ώρα, όποιος περνάει έξω από το δημαρχείο, δεν μπορεί παρά να προσέξει πως δίπλα στην ελληνική σημαία και σ'αυτήν της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχει και αυτή του ΠΑΟΚ.

12.19: ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ, ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΔΑΜΙΔΟΥ ΚΙ ΕΝΑ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ

Πόση ζωή μπορεί να έχει έξω από ένα γήπεδο εξίμισι ώρες πριν από τη σέντρα; Ανάλογα. Αν μιλάμε για την Τούμπα, αν μιλάμε για την ημέρα που ο ΠΑΟΚ θα στεφθεί πρωταθλητής Ελλάδας. Κόσμος ψωνίζει στην μπουτίκ, τα τραπεζάκια στήνονται μπροστά από τις καντίνες, τα λουκάνικα μυρίζουν από πολύ μακριά. Οι μπίρες είναι ανοιχτές και, γιατί όχι, ένα ζεϊμπέκικο για τον Δικέφαλο.

12.48: ΤΑ ΧΑΡΤΑΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΝΤΙΑΚΟΙ ΧΟΡΟΙ

Δύο κορίτσια κι ένα αγόρι φροντίζουν να τυλιχτούν καλά τα ρολά. Αυτή τη φορά δεν πρόκειται να προκαλέσουν κανένα πρόβλημα. Τα ζεϊμπέκικα δίνουν τη θέση τους στα ποντιακά. "ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί".

13.41: ΤΟ ΑΣΠΟΜΑΥΡΟ ΦΙΔΙ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ

Το πανό που θα καλύψει την κερκίδα απέναντι από τα επίσημα δεν είναι απλή ιστορία. Για να μπει στο γήπεδο χρειάζεται ομαδική προσπάθεια. Θα κάνει το γύρο του γηπέδου, θα φτάσει στην θύρα 5, θα χρειαστούν δεκάδες χέρια για να μπει στο γήπεδο σαν ασπρόμαυρο φίδι.

15.10: ΦΑΓΗΤΟ, ΠΟΤΟ ΚΑΙ "ΟΛΟΥΣ ΘΑ ΣΑΣ ΤΡΕΛΑΝΟΥΜΕ"

Οι ποδοσφαιρόφιλοι της χώρας γνωρίζουν το γλέντι που στήνεται από νωρίς πέριξ της Τούμπας όταν παίζει ο ΠΑΟΚ. Πανσέτες, κρέατα, μαλαματίνες, μπύρες, κλασικό τελετουργικό πριν τον αγώνα. Όταν όμως η Κυριακή έχει απονομή πρωταθλήματος, ακόμα κι αυτή η διαδικασία είναι αλλιώς. Τα πρώτα μπουκάλια αδειάζουν πριν καν εμφανιστούν τα κρέατα, θέσεις δεν υπάρχουν πουθενά. Το σύνθημα παντού είναι το ίδιο, "πρωτάθλημα θα πάρουμε, όλους θα σας τρελάνουμε". Και όλοι έχουν την ίδια ιστορία να πουν. Για τον φίλο τους, οπαδό του Άρη, που αυτό το Σαββατοκύριακο πήγε στο εξωτερικό, στη Βέροια, στη Χαλκιδική ή προμηθεύτηκε τα απαραίτητα την Παρασκευή για να περάσει 48 κλεισμένος σπίτι. Όλοι ξέρουν έναν τέτοιον.

16.26: ΤΟ ΠΟΥΛΜΑΝ ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΕΤΙΝΗ ΥΠΟΔΟΧΗ

Τα πέριξ της Τούμπας ζουν την ανάσταση μια εβδομάδα νωρίτερα και μέσα στη γιορτή εμφανίζεται το πούλμαν. Μαζί με αυτό, η φιγούρα του Ιβάν Σαββίδη, στον γνώριμο ρόλο της υποδοχής. Αυτή τη φορά δεν ακολουθεί ντέρμπι, κρίσιμος αγώνας. Αυτή τη φορά οι αγκαλιές κρατάνε λίγο περισσότερο.

17.06: Η ΑΝΑΜΟΝΗ ΣΤΙΣ ΚΕΡΚΙΔΕΣ, ΜΕ ΤΑ ΚΥΠΕΛΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ

Η Τούμπα είναι κατά 95% γεμάτη, δυο ώρες πριν τη σέντρα. Στις κερκίδες τα νεανικά πρόσωπα δίπλα στα πιο γερασμένα, σ'αυτά που χρειάστηκαν να περιμένουν πολύ για να έρθει αυτή η μέρα. Τα χείλη σφιχτά, περιμένουν. Μέχρι τη σέντρα, το αξιοθέατο που τραβάει τα βλέμματα είναι φυσικά το πέταλο, ενώ στα επίσημα ανεμίζει μια σημαία με το "ευχαριστώ" στον Βιεϊρίνια. Δεν είναι καινούργια, φτιάχτηκε όταν έφυγε ο Πορτογάλος από τον ΠΑΟΚ κι από τότε είχε να εμφανιστεί στο γήπεδο.

17.23-17.50: THE CHAMP IS HERE KAI ΟΛΟΙ ΧΕΡΙΑ

Μέσα στον ενθουσιασμό, μέσα στο χειροκρότημα, λίγοι θα το πήραν χαμπάρι. Όταν ο ΠΑΟΚ βγήκε για ζέσταμα, η ηχητική υπόκρουση ήταν διαφορετική, πρωτάκουστη. Από τα ηχεία της Τούμπας ακουγόταν η φωνή του Μοχάμεντ Άλι όταν είχε διακόψει την προπόνηση του Τζορτζ Φόρμαν, για να παίξει κρουστά και να φωνάξει "The champ is here". Ξανά και ξανά και ξανά, the champ is here, μέχρι να έρθει η ώρα του "όλοι χέρια, ΠΑΟΚ-ΠΑΟΚ".

18.55-19.30: ΣΕΝΤΡΑ, ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΓΛΕΝΤΙ ΣΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ

Η ώρα έφτασε, ο αγώνας ξεκινάει. Η Τούμπα βράζει και την ίδια ώρα στον Λευκό Πύργο επικρατεί το αδιαχώρητο. Το γρήγορο πρώτο γκολ διώχνει το έστω και ελάχιστο άγχος.

19.45-21.20: ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ

Δεν υπάρχει ματς, δεν υπάρχει σκορ, δεν υπάρχουν παίκτες και φάσεις. Υπάρχει μόνο η προσμονή, η ανυπομονησία. Το "Δεν μπορώ να περιμένω" γεννήθηκε σ'αυτό το γήπεδο το 2003, στον τελικό ΠΑΟΚ-Άρης. Έφυγε από τον ΠΑΟΚ, έγινε σύνθημα όλης της χώρας και 15 χρόνια μετά το 2004 έγινε πράξη περισσότερο από ποτέ. Κανείς δεν μπορούσε να περιμένει άλλο.

21.30 - 22.18: Η ΤΕΛΕΤΗ, ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ Η ΕΚΡΗΞΗ

Τα δάκρυα του Πέλκα τα είδαν όλοι, αλλά αυτά που δεν έπιασε ο φακός ήταν πολλά περισσότερα. Στις κερκίδες, στα δημοσιογραφικά, στα επίσημα, μάτια υγρά, από την ένταση, τη συγκίνηση, το "επιτέλους". Για πολλούς έγιναν λυγμοί στο βίντεο με τους ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή, στα λεπτά που όλοι όσοι βρέθηκαν στην Τούμπα είπαν πως ήταν τα πιο έντονα της βραδιάς.

00.00-03.30: "ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΟΝ ΛΕΥΚΟ"

Πάμπολλα βράδια έχει γεμίσει με κόσμο η παραλία μετά από μια νίκη. Όμως, υπάρχουν κι οι βραδιές που ο Λεύκος Πύργος είναι φίσκα από πριν, δεν περιμένει τη λήξη ενός αγώνα. Μια δεύτερη Τούμπα, που περίμενε τον κόσμο να κατηφορίσει από την "πρώτη", να ενωθούν σε μια μεγάλη γιορτή. Περίμεναν τόσα χρόνια, δεν θα του πείραζαν μερικές ώρες ακόμα, για να έρθει το πούλμαν, για να πάει το κύπελλο "στον Πύργο τον Λευκό", να γίνουν τα πράγματα όπως πρέπει, κατά τας γραφάς. Μέχρι που το πούλμαν φάνηκε και τελικά χάθηκε μέσα στο πλήθος, έγινε κομμάτι κι αυτό της ασπρόμαυρης θάλασσας.

Οι κάμερες και οι ζωντάνες συνδέσεις ολοκληρώθηκαν, τα live στα social σταμάτησαν. Η πόλη όμως συνέχισε. Οι κόρνες δεν σταμάτησαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, το ίδιο και τα γλέντια σε σπίτια και μαγαζιά.

PHOTO CREDITS: Μιχάλης Μπατσούλας