Το άστρο του Christian Coleman ανατέλλει

Το 2009, ο Usain Bolt δημιούργησε νέα ιστορικά δεδομένα, "σπάζοντας" το παγκόσμιο ρεκόρ που είχε δημιουργήσει ο ίδιος στα 100 μέτρα (9.69''), όταν τερμάτισε σε 9.58''. Πολλοί προσπάθησαν έκτοτε να το ρίξουν από την κορυφή, κάποιοι (Yohan Blake, Asafa Powell) έφτασαν κοντά. Ουδείς τα κατάφερε. Ώσπου μια μέρα, ρώτησαν τον Bolt αν θα δούμε κάποτε μια καλύτερη επίδοση. Εξήγησε "φυσικά, αλλά θα χρειαστεί τις τέλειες συνθήκες. Δηλαδή, τέλεια τεχνική στον αγώνα και τέλειες καιρικές συνθήκες".

Ο Christian Coleman έφτασε πέρυσι στο... σχεδόν τέλειο και η ηλικία του (22), του επιτρέπει να προσδοκά πως λίαν συντόμως να διανύσει και τα τελευταία εκατοστά που τον χωρίζουν από το άριστο. Θα μου πεις "ποιος είναι αυτός;". Θα σου πω περίμενε και θα μάθεις. Γιατί ούτως ή άλλως θα το δεις ψηλά ψηλά το όνομα του στις προσεχείς διοργανώσεις.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΡΕΚΟΡΝΤΜΑΝ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΣ ΜΕ ΡΕΚΟΡ ΣΤΟ ΜΠΕΡΜΙΓΧΑΜ

Στο Παγκόσμιο κλειστού του Μπέρμιγχαμ έδειξε ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει. Όπως αναμενόταν, ήταν ο μεγάλος νικητής στην κούρσα της μιας ανάσας. Ο Αμερικανός τερμάτισε σε 6.37 και πέτυχε ρεκόρ διοργάνωσης και παράλληλα έδειξε πως μόνο τυχαίες δεν ήταν οι εμφανίσεις, που προηγήθηκαν στη σεζόν. Ο Αμερικανός κατέκτησε το πρώτο του χρυσό στη διοργάνωση και το δεύτερο μετάλλιο του, μετά το ασημένιο το καλοκαίρι στο Λονδίνο.

Θυμίζουμε πως τον περασμένο μήνα είχε καταρρίψει το Παγκόσμιο ρεκόρ του Maurice Green, το οποίο κρατούσε εδώ και 20 χρόνια ο συμπατριώτης του (3/2/1998 στη Μαδρίτη). O δις ασημένιος Παγκόσμιος Πρωταθλητής στο Λονδίνο στα 100 και τα 4Χ100 μέτρα, ολοκλήρωσε την κούρσα του σε 6.34 στους Εθνικούς Αγώνες κλειστού στίβου των ΗΠΑ.

Η αλήθεια είναι πως θα είχε πετύχει αυτό το ρεκόρ ένα μήνα νωρίτερα και συγκεκριμένα στις 20 Ιανουαρίου, αν είχε καταγραφεί η επίδοσή του (6.37) σε μίτινγκ της πόλης Κλέμσον στη Νότια Καρολίνα στις 20 Ιανουαρίου. Για τεχνικούς λόγους, εκείνο το ρεκόρ δεν κατέστη δυνατό να επικυρωθεί, αλλά ο Coleman με νέα σπουδαία εμφάνιση έγινε ο νέος κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ, έστω και με μικρή καθυστέρηση.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ "ΝΕΟΣ BOLT"

Το εύλογο ερώτημα που τίθεται για τον διάδοχο του Usain Bolt, είναι "what's next", γιατί... με μια αγάπη, δεν τελειώνει η ζωή. Σωστά; Ε, ούτε οι αγώνες της μιας ανάσας θα τελειώσουν επειδή έφυγε ο Τζαμαϊκανός. Ο τίτλος του Blasting News για το παιδί που θα γνωρίσεις σήμερα, ήταν "Next Usain Bolt in the making? Keep an eye on Christian Coleman" και αυτό ακριβώς θα κάνουμε.

Ως τριτοετής φοιτητής του University of Tennessee πρόσφατα (δηλαδή, στις 8/6) έφτασε 0.24 από το να καταρρίψει το υπερ-ρεκόρ του Τζαμαϊκανού στα 100 μέτρα, όταν τερμάτισε σε 9.82'', στα προκριματικά του NCAA Championships. Και ΟΚ, το παγκόσμιο ρεκόρ δεν το "πήρε", αλλά κατάφερε να κάνει τον καλύτερο χρόνο σε ό,τι αφορά τα 100μ. σε κολεγιακό επίπεδο. Αυτό που είχε να πει ήταν "ο ουρανός είναι το όριο, αναφορικά με την ερώτηση σας πόσο γρήγορα πιστεύω πως μπορώ να τρέξω. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν να προκριθώ στον τελικό. Δεν κοιτούσα το χρόνο ή το ρεκόρ".

Και μάλλον όλα αυτά αποτελούν λόγους για να χαρακτηρίζουν τον Coleman τα διεθνή media ως "τον επικρατέστερο να γίνει ο επόμενος πιο γρήγορος άνθρωπος επί Γης". Nα σου συστήσω τον μέντορα του. Πες ένα γεια στον Justin Gatlin, τον άνθρωπο που τον νίκησε στο Λονδίνο στον τελικό των 100 μέτρων (χρυσό ο Gatlin, ασημένιο ο Coleman, χάλκινο ο Bolt).

Οι -εξ Atlanta- Seth και Dr. Daphne Coleman έχουν τρία παιδιά: την Cailyn, την Camryn, πρώην σπρίντερ του Georgia Southern και τον Christian, o oποίος επίσης, ξεκίνησε την ενασχόληση του με το στίβο, από τα σπριντ και τα άλματα, όταν ήταν 5 χρόνων. Μετά, είχε άλλες δουλειές. Για την ακρίβεια, το football, με το οποίο ασχολούνταν τα εξαδέλφια του. Με αυτό ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο στο high school έως τη στιγμή που κατάλαβε πως... αυτό δεν θα του έδινε πλήρη αθλητική υποτροφία. Τότε, το γύρισε ξανά στο στίβο. Μόλις εμφανίστηκε το University of Tennessee στο διάβα του, κολέγιο στο οποίο είχε φοιτήσει και ο Justin Gatlin, ήταν πολύ βέβαιος για το αγώνισμα που ήθελε να ασχοληθεί. Αν μπορούσε; "Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, οι γονείς μου με πίεζαν να ξεχωρίζω, να είμαι ο καλύτερος με ό,τι και αν καταπιανόμουν. Μετά την όποια επιτυχία, μου έλεγαν "ναι, ΟΚ, αλλά μπορείς να κάνεις και αυτό". Θέλω να πω ότι μου έβαζαν επόμενους στόχους, δεν μπορούσα να εφησυχάσω. Και τελικά, όλο αυτό έγινε η νοοτροπία που έχω και θα έχω: ό,τι δηλαδή, και αν επιτύχω πάντα θα υπάρχει κάτι που θα μπορώ να κάνω καλύτερα".

Credit: University of Tennessee

Το Tennessee αποφάσισε να προσφέρει την (πλήρη) αθλητική υποτροφία Fred R. Langley στον Christian, διότι κάτι είχε δει. Το 2016, η Beth Alford-Sullivan, διευθύντρια του κολεγίου στο στίβο και μέλος της προπονητικής ομάδας που εμφάνισαν οι ΗΠΑ στους Αγώνες της Αθήνας, δήλωσε ότι "έγινε το παιδί που μας επέτρεψε να "χτίσουμε" το πρόγραμμα μας, γύρω του". Παρεμπιπτόντως, από του χρόνου θα απονέμουν το Christian Coleman Champions Award.

Αλλά να σου πω τι είχε προηγηθεί: η πρώτη θέση στα 200μ., στο πρωτάθλημα κλειστού στίβου του NCAA και το ασημένιο στα 100 και τα 200 μέτρα ανοιχτού στίβου. Όλα αυτά τα είχε κάνει ως δευτεροετής, οπότε "έπεσε" κάτω των 10'' στα 100μ. Τον κάλεσαν (εύλογα) στα trials της Ολυμπιακής Ομάδας "και ένιωσα όπως το ελάφι όταν πέφτουν πάνω του φώτα αυτοκινήτου. Δεν ήξερα τι να σκεφτώ, γιατί ήμουν... ο κανένας".

ΟΤΑΝ ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΡΙΟ

Η εντός στίβου πραγματικότητα, ήταν διαφορετική εξ ου και κατέκτησε μια εκ των θέσεων, για το Rio. Εκεί έτρεξε με την ομάδα 4Χ100. Στα προκριματικά, γιατί τον τελικό τον παρακολούθησε από τις εξέδρες. Τη θέση του την πήρε ο Gatlin και φυσικά ο μικρός δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα. Μετάλλιο δεν φόρεσε (οι Αμερικανοί ακυρώθηκαν, γιατί η τελευταία αλλαγή σκυτάλης ήταν καταστροφική), αλλά η... όρεξη του Coleman είχε "ανοίξει".

Θα δήλωνε ότι "όλοι ήταν στην καλύτερη φάση τους. Το να είμαι σε θέση να ζήσω αυτήν την ατμόσφαιρα, με έκανε να θέλω να αυξήσω το επίπεδο μου στον ανταγωνισμό. Έμαθα πολλά από όλους. Με βοήθησαν όλοι, μιλώντας μου για το τι πρέπει να κάνω ώστε να κάνω το επόμενο βήμα στην καριέρα μου. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, την επόμενη φορά θα είμαι στον τελικό και θα έχω την ευκαιρία να διεκδικήσω μετάλλιο". Μόλις γύρισε από το Rio, γύρισε και στα θρανία "γιατί έπρεπε να καλύψω το χαμένο έδαφος των σπουδών μου. Είχα μείνει λίγο πίσω", στις σπουδές του στον τομέα του αθλητικού management.

Όλα άλλαξαν το φθινόπωρο

Όσοι ασχολείστε με το ίδιο αντικείμενο για χρόνια, γνωρίζετε πως έρχεται μια στιγμή που "κουμπώνουν" όλα και από εκεί που ζείτε με το άγχος του "πού πάω", ο δρόμος γίνεται ξεκάθαρος. "Έχω την αίσθηση ότι αυτό που έγινε μετά τους Ολυμπιακούς, οφείλεται στη νοοτροπία μου, αλλά και τη φυσική εξέλιξη που είχα. Πάντα ήμουν το μικρό παιδί, εν συγκρίσει με τους ανταγωνιστές μου, σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη. Πάντα έδειχνα μικρότερος, ώσπου το σώμα μου "έδεσε" και έγινα πιο δυνατός. Στο κολέγιο έμαθα πώς να προσεγγίζω την κάθε μέρα, ξεχωριστά. Αυτό το σπορ αφορά στο 100% τη λεπτομέρεια και το πανεπιστήμιο μου με βοήθησε και στο να το αντιληφθώ και στο να ανταποκριθώ".

Ο Tim Hall, ο προπονητής του κολεγίου στα sprint διευκρίνισε πως "αυτό που του μάθαμε ήταν η διαδικασία. Τώρα μπορεί και ρίχνει δέκατα δευτερολέπτου, γιατί ξέρει τον τρόπο που πρέπει να δουλεύει και την πολύ συγκεκριμένη τεχνική που οφείλει να ακολουθεί. Αυτό "ξεκλείδωσε" τις ικανότητες του".

Ο Coleman πρόσθεσε ότι "συνδύασα ένα πολύ καλό πρόγραμμα προετοιμασίας, με τη σωστή νοοτροπία και οι αγώνες ταχύτητας έγιναν η απόλυτη προτεραιότητα μου. Ξεκινούσα τους αγώνες και δεν με ενδιέφερε ο χρόνος, αλλά το πώς θα εκτελέσω τεχνικά την κάθε κούρσα. Ξέρω πως είναι πολλοί εκείνοι που δεν μπορούν να καταλάβουν πόσο ανταγωνιστικό είναι το σπριντ, στο κολεγιακό επίπεδο" εκείνος όμως, τον έζησε αυτόν τον ανταγωνισμό και κάποια στιγμή αποφάσισε ότι δεν υπήρχε άλλη προοπτική, από την πρώτη θέση.

"Μετά το ρεκόρ που έκανα, ξέρω πως έγινα μέρος της ιστορίας, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την προετοιμασία μου. Νιώθω πως έχω δουλέψει σκληρά και αξίζω να βρίσκομαι στην ελίτ, αλλά τίποτα φυσικά, δεν σταματά εδώ. Πάντα ο στόχος μου είναι τα αστέρια και αν δεν καταφέρω να φτάσω εκεί, σίγουρα θα καταλήξω κάπου πολύ ψηλά. Όπου και αν διαγωνίζομαι, θέλω το χρυσό", είχε πει στις 2/8 του τρέχοντος έτους... και εν όψει του Λονδίνου.

Τον τελευταίο χρόνο τερμάτισε σε λιγότερα από 10'', έξι φορές. Έγινε ο δεύτερος στην ιστορία, μετά τον Justin Gatlin (το 2002), που διαγωνίσθηκε στα 60 και τα 200 μέτρα του κλειστού και στα 100 και τα 200 του ανοιχτού, στο NCAA championships και φόρεσε όλα τα χρυσά. Για την ιστορία, τον τελευταίο χρόνο ο Bolt έχει τρέξει σε χρόνο μικρότερο των 10'' τρεις φορές. Μην κάνεις την ερώτηση. Θα στην απαντήσει από μόνος του. "Θα ήταν τρελό να κερδίσω τον Bolt. Το βέβαιο είναι πως μια τέτοια νίκη θα με έκανε γνωστό σε ανθρώπους που δεν ξέρουν ότι υπάρχω, γιατί δεν έχω τρέξει ποτέ σε επαγγελματικό επίπεδο. Αν φτάσω στον τελικό και βρεθώ δίπλα στον Bolt, θα κάνω ό,τι μπορώ ώστε να βεβαιωθώ ότι θα θυμάμαι αυτή τη στιγμή για πάντα".

Τον Ιούνιο του 2017, μετά το 9.82'' στον ημιτελικό των 100 μέτρων, στο κολεγιακό πρωτάθλημα (NCAA Championships) που διεξήχθη στο Eugene. Σαφέστατα έγινε κάτοχος του ρεκόρ που κρατούσε από το 2011, ο Ngonidzashe Makusha, του Florida State, ο τέταρτος πιο γρήγορος Αμερικανός και ο 9ος πιο γρήγορος τύπος στην ιστορία του στίβου. Κέρδισε και στον τελικό, ενώ 35' μετά τερμάτισε πρώτος και σε αυτόν των 200μ.

Παρ' όλα αυτά, για να αποκτήσει το δικαίωμα συμμετοχής στο Παγκόσμιο του Λονδίνου, έπρεπε να τερματίσει στην πρώτη τριάδα του USA Track and Field Outdoor Championship που έγινε από τις 22 έως τις 25 Ιουνίου 2017, στο Sacramento. Εκεί, τερμάτισε πρώτος ο Gatlin (9.95), με τον 21χρονο να ακολουθεί (9.98) και τον Christopher Belcher να συμπληρώνει την πρώτη τριάδα (10.06).

Στο μεσοδιάστημα, είχε εμφανιστεί στο διάβα του η Nike και του έδωσε επταψήφια επιταγή για να τον κάνει δικό της. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα επιστρέψει στο Tennessee, για τον τελευταίο χρόνο των σπουδών του, καθώς επέλεξε να γίνει επαγγελματίας. Πτυχίο, όπως λέει, θα πάρει, αλλά στην παρούσα φάση τον ενδιαφέρει περισσότερο να μπορεί να κάνει τη δουλειά που χρειάζεται για να πρωταγωνιστήσει στο Λονδίνο και μετά στους Αγώνες του Tokyo.

Σε ό,τι αφορά το περσινό Παγκόσμιο του Λονδίνου, δεδομένου ότι η δική του δουλειά ξεκίνησε τον Οκτώβρη, θα έλεγε κανείς πως ενυπήρχε ο κίνδυνος να μείνει από... καύσιμα. "Δεν θα συμβεί αυτό. Θέλω να διεκδικήσω μετάλλια και στα 100 και στα 200. Ναι, ήταν μεγάλη η σεζόν, αλλά θα σπρώξω το σώμα και το μυαλό μου στα όρια τους, χωρίς να ξεχνώ πως έχω μια καριέρα μπροστά μου. Δεν θέλω να "καώ. Πάντα θυμίζω στον εαυτό μου ότι δεν έτρεχα τόσο γρήγορα, από όταν ξεκίνησα. Χρειάστηκε σκληρή δουλειά, την οποία σκοπεύω να συνεχίσω για να τα καταφέρω στο υψηλότερο επίπεδο. Πρέπει να συνεχίσω να κάνω ό,τι κάνω, με συνέπεια και όρεξη και αυτός είναι ο τρόπος που θέλω να σκέφτομαι και να κινούμαι, για το υπόλοιπο της καριέρας μου".

Μια φορά να τον δεις να τρέχει, ξέρεις πως αυτός ο τύπος έχει τεράστια θέληση και αποφασιστικότητα. Το αυτό λένε και οι προπονητές του. To ερώτημα που τίθεται πια είναι "μπορεί να "σπάσει" το ρεκόρ του Bolt;". Να ξεκινήσουμε από τα βασικά: είναι το νέο αίμα στους αγώνες "μιας ανάσας". Ξέχασα να σου πω ότι το 19.85 που έκανε στα 200μ., για να κατακτήσει και αυτό το χρυσό στο NCAA Championship ήταν η τρίτη καλύτερη επίθεση της χρονιάς. Αλλά και που στο είπα, ξέχνα το διότι από την ημέρα που αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας, πήρε και μια ακόμη απόφαση: να αφοσιωθεί στα 100μ. Το μέλλον είναι όλο δικό του...

Πηγές: stuff.co.nz,sportsradiownml.com, pinoyathletics.info, indianexpress.com,iaaf.org, Bleacher Report

Credits για την κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Tim Ireland