Αποτελεί δίχως αμφιβολία το αγώνισμα που όλοι πάντα περιμένουν να δουν σε παγκόσμια πρωταθλήματα και Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι με διαφορά το πιο προβεβλημένο αφού ο τίτλος του πιο γρήγορου ανθρώπου στον κόσμο πάντοτε έδινε άλλη… αίγλη. Επιπρόσθετα, είναι όμως και το μεγαλύτερο πρόβλημα της IAAF.

Το γιατί θα σας το αναλύσουμε μέσα από αυτό το κείμενο κάνοντας ένα ταξίδι στο χρόνο. Αφορμή για αυτό το κείμενο στάθηκε η υπόθεση του Γκάτλιν. Ο Αμερικανός είναι ο πιο πρόσφατος παγκόσμιος πρωταθλητής και η εμπλοκή του σε ένα ακόμα σκάνδαλο ντόπινγκ δεδομένα αμαυρώνει την ήδη «τσαλακωμένη» εικόνα του.

Μπορεί ο Τζάστιν Γκάτλιν να έχει απασχολήσει με τις υποθέσεις ντόπινγκ άλλες δύο φορές στο παρελθόν, ωστόσο δεν είναι ο μόνος. Για την ακρίβεια οι περισσότεροι παγκόσμιοι πρωταθλητές και πρωταθλήτριες από 1983 όταν και ξεκίνησε ο θεσμός μέχρι και σήμερα έχουν εμπλακεί με οποιονδήποτε τρόπο σε υποθέσεις ντόπινγκ! Μάλιστα, όσο περνούν τα χρόνια και οι χρόνοι πέφτουν τόσο αυξάνονται και τα κρούσματα.

Όπως βλέπετε και στο γράφημα που βρίσκεται ακριβώς από πάνω από το 1985 και μετά τα κρούσματα έχουν αυξηθεί, ενώ κάθε φορά που έχουμε ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ τόσο πληθαίνουν οι αθλητές που βρίσκονται θετικοί.

Επιστρέφοντας στα παγκόσμια πρωταθλήματα το ποσοστό των κατόχων του τίτλου στους άνδρες που δεν έχει βρεθεί θετικό είναι απελπιστικά μικρό. Από τους εννιά παγκόσμιους πρωταθλητές μόνο οι τέσσερις δεν έχουν τιμωρηθεί ποτέ για εμπλοκή τους σε υπόθεση ντόπινγκ και από αυτούς μόνο οι Μπολτ και Μπέιλι δεν έχουν δει τα ονόματα τους να συνδέονται με κάποια ιστορία.

Ανάλογα είναι και τα πράγματα στις γυναίκες. Εκεί είχαμε περισσότερες αθλήτριες που κατέκτησαν τον τίτλο (13), αλλά και περισσότερα κρούσματα. Συνολικά εννιά από αυτές έχουν τιμωρηθεί για χρήση απαγορευμένης ουσίας ή έχουν εμπλακεί σε υποθέσεις ντόπινγκ.

Αθροιστικά στους 22 παγκόσμιους πρωταθλητές μόλις οι 6 δεν έχουν εμπλακεί σε υπόθεση ντόπιγνκ, δηλαδή μόλις το 27,3 %! Μία διαφορετική ανάγνωση είναι ότι το 72,7% έχει εμπλακεί σε υπόθεση ντόπινγκ. Αν μη τι άλλο πρόκειται για ένα ποσοστό το οποίο δεν περνά απαρατήρητο.

Ας δούμε όμως αναλυτικά τα πράγματα...

ΑΝΔΡΕΣ

1983 (Ελσίνκι), 1987 (Ρώμη), 1991 (Τόκιο): Carl Lewis

Η λίστα των μεταλλίων του Carl Lewis είναι ατελείωτη. Τόσα στις μικρές αποστάσεις όσο και στο μήκος κυριάρχησε για σχεδόν 15 χρόνια. Ανάμεσα σε αυτά είναι και δέκα μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα εκ των οποίων τρία χρυσά και μάλιστα διαδοχικά στα 100μ.

Ο Αμερικανός σπρίντερ δεν πιάστηκε ποτέ όσο αγωνιζόταν να έχει κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών. Αυτό όμως συνέβη αρκετά χρόνια αργότερα. Συγκεκριμένα, το 2003 ο διευθυντής της υπηρεσίας αντι-ντόπινγκ των ΗΠΑ από το 1991 μέχρι το 2000 παρέδωσε στο Sport Illustrated έγραφα που αποδείκνυαν πως μεγάλα ονόματα του στίβου είχαν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών από το 1988 μέχρι και το 2000.

Ανάμεσα σε αυτά ήταν και εκείνο του Carl Lewis. Η υπόθεση έφτασε στον ανώτατο βαθμό τόσο στις δικαστικές αίθουσες όσο και στη ΔΟΕ. Αρχικά ο Αμερικανός αρνήθηκε τις κατηγορίες, μετά παραδέχτηκε ότι έπαιρνε σκευάσματα αλλά δεν ήξερε τι ήταν και στο τέλος πως είχε βρεθεί θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ τουλάχιστον τρεις φορές. Οι δικηγόροι πάτησαν στο γεγονός πως οι ποσότητες των σκευασμάτων που βρέθηκαν στο αίμα του σήμερα θα ήταν εντός των επιτρεπόμενων ορίων (έχουν ανέβει αφού δεν θεωρείται ότι σε μικρότερες ποσότητες δεν βοηθά στις επιδόσεις των αθλητών) και έτσι μπόρεσε να διατηρήσει τα μετάλλια του.

1993 (Στουτγάρδη): Linford Christie

Ο πρώτος που διαδέχτηκε τον Lewis στον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή ήταν ο Linford Christie. Ο Βρετανός με καταγωγή από την Τζαμάικα έγινε ο πρώτος Ευρωπαϊκός που έσπασε το φράγμα των 10 δευτερολέπτων και στη Στουτγάρδη ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του δύο φορές απασχόλησε τις Αρχές για υποθέσεις ντόπινγκ. Η πρώτη αφορούσε δείγμα του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988 το οποίο ήταν θετικό στην ουσία ψευδοεφεδρίνη. Δεν τιμωρήθηκε όμως καθώς τα μέλη της αρμόδιας επιτροπής της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής είχαν ψηφίσει τότε 10 υπέρ της τιμωρίας και 11 κατά… Δεν συνέβη όμως το ίδιο και το 1999 όταν ένα δείγμα του βρέθηκε θετικό στην ουσία νανδρολόνη με τη IAAF να τον τιμωρεί με διετή αποκλεισμό.

1995 (Γκέτεμποργκ): Donovan Bailey

Επόμενος πιο γρήγορος άνθρωπος στον κόσμο ήταν ο Donovan Bailey. Γεννημένος στην Τζαμάικα έτρεξε για τον Καναδά και του χάρισε πολλά μετάλλια. Εκείνα που ξεχωρίζουν ήταν τα χρυσά στα 100μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Σε αντίθεση με τους δύο προηγούμενους το ονομά του δεν μπλέχτηκε ποτέ σε υπόθεση ντόπινγκ, αλλά η καριέρα του σταμάτησε άδοξα όταν υπέστη ρήξη αχίλλειου τένοντα στο δεξί πόδι. Έπειτα από αυτόν τον τραυματισμό του το 1997 δεν μπόρεσε ποτέ να επανέλθει στο 100% και αναγκάστηκε να σταματήσει το 2001.

1997 (Αθήνα), 1999 (Σεβίλλη), 2001 (Έντμοντον) : Maurice Greene

Η «βολίδα από το Κάνσας» ήρθε στο προσκήνιο για να δώσει ξανά τα πρωτεία των 100 μέτρων στις ΗΠΑ. Ο Maurice Greene «έσπασε» τα χρονόμετρα» κυριάρχησε σε απόλυτο βαθμός από το 1997 μέχρι το 2004 και δημιούργησε το δικό του μύθο.

Ένα μύθο που σίγουρα αμαυρώθηκε από τα όσα έγιναν το 2008. Τότε που ο Μεξικανός δισκοβόλος Angel Guillermo Heredia αποκάλυψε στους “Times” ότι ο Greene του είχε δώσει 10.000 δολάρια για να τον προμηθεύσει με αναβολικά. Ο Αμερικανός σπρίντερ δέχτηκε ότι όντως συναντήθηκε μαζί του, ότι του έδωσε το συγκεκριμένο ποσό αλλά αρνήθηκε ότι τα φάρμακα τα πήρε για εκείνον, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι τα πήρε για άλλα μέλη του προπονητικού του γκρουπ.

Αυτός ο ισχυρισμός προφανώς και έπεισε όλους τους αρμοδίους αν κρίνουμε από το γεγονός ότι ο Greene έγινε πρεσβευτής της IAAF.

2003 (Παρίσι): Kim Collins

Από εδώ και πέρα έχουμε πολλούς νέους παγκόσμιους πρωταθλητές μέχρι να φτάσουμε στην εποχή του Bolt. Ο πρώτος από αυτούς ήταν ο Kim Collins ο οποίος γεννήθηκε στην Ομοσπονδία Αγίου Χριστοφόρου και Νέβις.

Το 2003 ο ταλαντούχος σπίντερ κατάφερε να κατακτήσει το σημαντικότερο μετάλλιο της καριέρας του ανεβαίνοντας στην κορυφή του βάθρου στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ένα χρόνο όμως νωρίτερα από αυτό είχε απασχολήσει τους ανθρώπους του στίβου με μία άλλη περίπτωση.

Ο Collins είχε βρεθεί θετικός στην ουσία salbutamol. Τελικά απέδειξε ότι ήταν μια ουσία που περιέχονταν στην αγωγή που έπαιρνε για να καταπολεμήσει το άσθμα και του επιτράπηκε να κρατήσει το χρυσό μετάλλιο που κέρδισε εκείνη τη χρονιά στους κοινοπολιτειακούς αγώνες.

2005 (Ελσίνκι), 2017 (Λονδίνο): Justin Gatlin

Ο Αμερικανός σπρίντερ και τα όσα συμβαίνουν με αυτόν αποτέλεσαν την αφορμή για αυτό το αφιέρωμα . Ο Justin Gatlin έχει καταφέρει κάτι που δεν έχει κάνει κανένας άλλος. Έχει κατακτήσει δύο φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή με διαφορά 12 χρόνων ανάμεσα τους.

Κι αν η πρώτη σήκωσε αρκετή συζήτηση, στη δεύτερη η μπόρα ακόμα δεν έχει ηρεμήσει. Κάτι το οποίο είναι δικαιολογημένο αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για έναν αθλητή ο οποίος έχει βρεθεί δύο φορές στην καριέρα του ντοπέ! Το 2001 τιμωρήθηκε για πρώτη φορά αφού έπαιρνε αμφεταμίνες για να τον βοηθήσουν στο πρόβλημα που είχε με τη διάσπαση προσοχής με διετή ποινή. Στη συνέχεια η IAAF δέχτηκε τους ισχυρισμούς του και τον προειδοποίησε πως εάν ξαναπιαστεί θα δεχτεί δια βίου αποκλεισμό.

Όπως σωστά μπορεί να μαντέψατε ο Γκάτλιν το ξανάκανε το καλοκαίρι του 2006 για χρήση τεστοστερόνης. Τελικά κατάφερε και επέστρεψε το 2010 παρά τη μάχη που έδωσε για να μειωθεί η ποινή του.

2007 (Οσάκα): Tyson Gay

Το τελευταίο χρυσό μετάλλιο των ΗΠΑ πριν αρχίσει η "επίθεση" των Τζαμαϊκανών ήρθε στην Οσάκα το 2007. Εκεί ο Tyson Gay ήταν ο μεγάλος νικητής στη μονομαχία που έδωσε με τους Atkins και Powell. Αυτό το χρυσό μετάλλιο δημιούργησε προσδοκίες για μία λαμπρή καριέρα αφού τότε ήταν μόνο 22 ετών.

Η καριέρα του Tyson Gay είχε πολλές αυξομειώσεις και φυσικά δεν θα μπορούσε και εκείνος να απουσιάσει από τη λίστα των αναβολικών. Έτσι, το 2013 τιμωρήθηκε με αποκλεισμό ενός έτους για χρήση στεροειδών. Παράλληλα του αφαιρέθηκαν όλα τα μετάλλια που είχε κατακτήσει από το 2012 και μετά.

Όλα αυτά τα προβλήματα σε συνδυασμό με τους τραυματισμούς που αντιμετώπισε τον έκαναν να στραφεί στο μπόμπσλεϊ όμως ούτε εκεί κατάφερε να κάνει κάτι αφού την τελευταία στιγμή απέσυρε την υποψηφιότητα του για την Εθνική ομάδα.

2009 (Βερολίνο), 2013 (Μόσχα), 2015 (Πεκίνο): Usain Bolt

Μαζί με τους Lewis και Greene είναι οι μοναδικοί που έχουν κατακτήσει τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Η βασική του διαφορά με τους άλλους δύο είναι ότι ποτέ δεν ενεπλάκη το όνομα του με τη χρήση απαγορευμένων ουσιών με κανέναν απολύτως τρόπο.

Ο Usain Bolt από το 2008 μέχρι και το 2016 κατέκτησε τα πάντα στο πέρασμα του, «έσπασε» όλα τα ρεκόρ σε 100 και 200 μέτρα, δημιούργησε το δικό του μύθο και παράλληλα αποτέλεσε το μεγάλο σταρ που είχε ανάγκη ο στίβος. Στο Λονδίνο δεν έκλεισε τη σπουδαία καριέρα του έτσι όπως θα ήθελε λόγω ενός τραυματισμού που δεν τον άφησε να τρέξει στα γνωστά του επίπεδα, όμως αυτό δεν εμπόδισε τον κόσμο να τον αποθεώσει.

Άλλωστε, ο Bolt ήταν ο μεγάλος σταρ του στίβου και σε κάθε αγώνα του τα βλέμματα ήταν στραμμένα σε εκείνον. Σαν να μην υπήρχε κανένας άλλος δίπλα του. Βέβαια, σε πολλές από τις κούρσες του αυτό ακριβώς συνέβαινε αφού στις περισσότερες από αυτές κοιτούσε δεξιά και αριστερά του και δεν έβλεπε κανέναν.

2011 (Νταεγού): Yohan Blake

Η καριέρα του Yohan Blake έχει σημαδευτεί από τρία πράγματα. Το πρώτο είναι το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο του 2011, το δεύτερο η υπόθεση ντόπινγκ στην οποία είχε εμπλακεί και το τρίτο οι συχνοί τραυματισμοί του.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το 2011 στην Νταεγού η λανθασμένη εκκίνηση του Usain Bolt έδωσε την ευκαιρία στον Blake να πάρει εκείνος το χρυσό μετάλλιο. Ένα χρόνο όμως νωρίτερα ο Τζαμαϊκανός έχει βρεθεί θετικός στην ουσία 4-methyl-2-hexanamine και τιμωρήθηκε για τρεις μήνες μόλις καθώς θεωρήθηκε πολύ ήπια διεγερτική ουσία.

Ο Blake επέστρεψε, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα του ήταν οι τραυματισμοί που μέχρι και σήμερα δεν τον αφήνουν σε ησυχία.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ

1983 (Ελσίνκι): Marlies Göhr

Η αθλήτρια από την Ανατολική Γερμανία ήταν μία από τις πιο γρήγορες αθλήτριες της εποχής της. Είναι χαρακτηριστικό ότι επί μία δωδεκαετία είχε έναν από τους δέκα καλύτερους χρόνους στον κόσμο. Αποτελούσε σταθερό μέλος της σκυταλοδρομίας 4Χ100 της χώρας της κατακτώντας χρυσά μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα (1983) και Ολυμπιακούς Αγώνες (1976, 1980). Παρ' όλα αυτά στα 100μ. το μοναδικό χρυσό της καριέρας της ήρθε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Ελσίνκι το 1983.

Αντίθετα, στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα κυριάρχησε για περίπου μία δεκαετία. Από το 1978 και το ευρωπαϊκό της Πράγας μέχρι το 1986 και τη διοργάνωση της Στουτγάρδης κατάφερε να διατηρήσει τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης στον ανοικτό στίβο, ενώ ήταν σταθερά στο βάθρο και στον κλειστό. Η Marlies Göhr δεν θα μπορούσε και εκείνη να απουσιάσει από τη λίστα με το ντόπινγκ που αποκαλύφθηκε με την πρώτη του τείχους του Βερολίνου το 1989.

Συγκεκριμένα, η Marlies Göhr είχε βρεθεί να κάνει χρήση στεροειδών σε ηλικία 17 ετών και φυσικά η συγκεκριμένη φήμη την ακολούθησε και στο υπόλοιπο της καριέρας της.

1987 (Ρώμη): Silke Möller

Αθλητικά υπήρξε επί σειρά ετών στην σκιά της Marlies Göhr και αργότερα των Marita Koch και Heike Drechsler. Προερχόμενη και εκείνη από την Ανατολική Γερμανία έδωσε τη δική της μάχη για να μπορέσει να μπει ανάμεσα στις κορυφαίες πρώτιστα της πατρίδας της και στη συνέχεια σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι πρώτες διακρίσεις ήρθαν και για εκείνη με την σκυταλοδρομία 4Χ100 και για να καταφέρει να γευτεί τη χαρά ενός σημαντικού μεταλλίου έπρεπε να περιμένει το 1987.

Στη Ρώμη έδειξε ότι βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση και στον ημιτελικό κατάφερε να κάνει τον καλύτερο χρόνο στέλνοντας μήνυμα στις αντιπάλους της. Όλοι περίμεναν πως είτε η Heike Drechsler είτε η Merlene Ottey θα κατάφερναν να πάρουν τη νίκη στον τελικό, όμως η Silke Möller ή Silke Gladisch όπως έτρεξε σε εκείνη τη διοργάνωση κατάφερε να επικρατήσει με χρόνο 10.90 κάνοντας νέο εθνικό ρεκόρ.

Η Silke Möller (αριστερά) μαζί με την Katrin Krabbe (δεξιά)

Το όνομα της Silke Möller με το ντόπινγκ μπλέχτηκε το 1992. Εκείνη, μαζί με τις Katrin Krabbe και Grit Breuer πιάστηκαν να έχουν κάνει χρήση της απαγορευμένης ουσίας clenbuterol. Η ομοσπονδία στίβου της Γερμανίας τις τιμώρησε με αποκλεισμό ενός χρόνου. Αργότερα, η Παγκόσμια Ομοσπονδία την αθώωσε, αλλά όπως συνέβη και με τις άλλες δύο αθλήτριες ουσιαστικά η συγκεκριμένη υπόθεση τελείωσε την καριέρα τους.

1991 (Τόκιο): Katrin Krabbe

Σχεδόν όσα διαβάσατε παραπάνω για τη Silke Möller ισχύουν και για την Katrin Krabbe. Κι εκείνη αρχικά έτρεξε για την Ανατολική Γερμανία. Μαζί με τις άλλες κορυφαίες αθλήτριες εκείνης της εποχής διεκδίκησε όλα τα μετάλλια και κατάφερε από μικρή να βρεθεί μέσα στα μετάλλια. Στα 19 της είχε καταφέρει να κατακτήσει τόσο τον ευρωπαϊκό όσο και τον παγκόσμιο τίτλο στην κατηγορία των Νεανίδων.

Η κορυφαία χρονιά της μικρής σε διάρκεια καριέρας της ήταν δίχως αμφιβολία το 1991. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Τόκιο κατάφερε να κατακτήσει τέσσερα μετάλλια δύο χρυσά (100, 200) και δύο χάλκινα (4Χ100, 4Χ400). Η καριέρα της ωστόσο σταμάτησε το καλοκαίρι του του 1992 με την υπόθεση που σας αναφέραμε και στην περίπτωση της Silke Möller. Η διαφορά είναι ότι η Katrin Krabbe έφτασε την υπόθεση στα άκρα.

Συγκεκριμένα, κατέθεσε μήνυση εις βάρος της παγκόσμιας Ομοσπονδίας του στίβου και πήρε ως αποζημίωση 1,2 εκατομμύρια μάρκα. Όλα αυτά την ώρα που η IAAF της είχε επιβάλει διετή αποκλεισμό.

1993 (Στουτγάρδη): Gail Devers

Το όνομα της οι περισσότεροι μη μυημένοι με τον στίβο μπορεί να το θυμούνται από το χρυσό της Βούλας Πατουλίδου στα 100μ με εμπόδια στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης. Ωστόσο, η πορεία της Gail Devers ήταν τεράστια. Τρία μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, οκτώ σε παγκόσμια πρωταθλήματα ανοικτού και πέντε σε κλειστού αποτελούν τα παράσημα της αθλητικής της καριέρας.

Τα περισσότερα μετάλλια της ήταν στα 100μ με εμπόδια ωστόσο στην πλούσια τροπαιοθήκη της έχει και τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας το 1993 στην Στουτγάρδη. Από τα προκριματικά είχε διαφανεί ότι εκείνη και η Marlene Ottey θα πάλευαν για το χρυσό και οι προβλέψεις επιβεβαιώθηκαν με τον πιο δραματικό τρόπο. Αμφότερες τερμάτισαν σε 10.82 και το χρυσό κρίθηκε στο photo finish. Τελικά, εκείνη που χαμογέλασε ήταν η Gail Devers.

Η Αμερικανίδα σπρίντερ είναι ένα από τα ελάχιστα ονόματα του άρθρου τα οποία δεν έχουν συνδεθεί καθόλου με υποθέσεις ντόπινγκ. Μάλιστα, αποτέλεσε ένα από τα βασικά πρόσωπα της USADA στην καταπολέμηση του και έχει ταχθεί υπέρ της αυστηροποίησης των ποινών σε όσους παρανομούν.

1995 (Γκέτεμποργκ): Gwen Torrence

Ο επόμενος σταθμός των παγκοσμίων πρωταθλημάτων ήταν το Γκέτεμποργκ όπου και πάλι το χρυσό μετάλλιο κατέληξε στις ΗΠΑ, αλλά σε άλλη αθλήτρια. Αυτή τη φορά η Gwen Torrence ήταν εκείνη που ανέβασε την αστερόεσσα στο υψηλότερο σημείο του ιστού με την Αμερικανίδα να αφήνει στη δεύτερη θέση την Marlene Ottey. Το 10.85 που έκανε στον τελικό ήταν ένας χρόνος κοντά στο ατομικό της ρεκόρ και της έδωσε εύκολα το χρυσό.

Η Gwen Torrence ούτε και εκείνη είχε συνδέσει το όνομα της με κάποια υπόθεση ντόπινγκ. Αντίθετα, ήταν από εκείνες που μίλησαν πρώτες ανοικτά για την ύπαρξη του ντόπινγκ στον αθλητισμό. Συγκεκριμένα, το 1991 είχε δηλώσει: "Το ντόπινγκ υπάρχει παντού στους Ολυμπιακούς Αγώνες και είναι κάτι το οποίο πρέπει να το αποδεχτούμε. Δεν γίνεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας".

1997 (Αθήνα), 1999 (Σεβίλλη): Marion Jones

Κι αν μέχρι τώρα είχαμε μόνο περιπτώσεις αθλητριών που πιάστηκαν και αθωώθηκαν μετά ή που δεν είχαν καμία ανάμειξη με το ντόπινγκ από εδώ και κάτω πέφτουμε στο... πηγάδι των αναβολικών. Η πρώτη που σέρνει τον χορό είναι η Marion Jones. Η Αμερικανίδα σπρίντερ για μία πενταετία κυριάρχησε στο 100άρι σαρώνοντας όλους τους τίτλους που θα μπορούσε να διεκδικήσει.

Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και εκείνος της παγκόσμιας πρωταθλήτριας με την Marion Jones να φτάνει στην κορυφή δύο φορές στην Αθήνα και τη Σεβίλλη. Ο μύθος της ωστόσο θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος μετά από λίγα χρόνια. Η φήμη για τη χρήση απαγορευμένων ουσιών τη συνόδευε σε όλη την αθλητική της καριέρα. Ακόμα κι όταν ήταν στο Κολέγιο υπήρχαν άνθρωποι που υποστήριζαν ότι η Αμερικανίδα χρησιμοποιούσε απαγορευμένα σκευάσματα.

Εκείνη πάντοτε αρνιόταν οποιαδήποτε ανάμειξη της με το ντόπινγκ. Τελικά, όμως, η υπόθεση BALCO έμελλε να ξεσκεπάσει την αλήθεια. Ο πρόεδρος της εταιρίας, Martin Bashir, παραδέχτηκε ότι έδωσε τουλάχιστον τέσσερις φορές παράνομα σκευάσματα στην Marion Jones και παρά το γεγονός ότι η ίδια αρχικά αρνήθηκε τα πάντα τελικά τα επιβεβαίωσε. Όπως αποκάλυψε αργότερα στη βιογραφία της έπαιρνε την ουσία Tetrahydrogestrinone και μάλιστα, η ψευδορκία της στην αρχική της κατάθεση την οδήγησε στην φυλακή για έξι μήνες.

2001 (Έντμοντον): Zhanna Pintusevich-Block

Η αγωνιστική πρώτη της Marion Jones ξεκίνησε το 2001 όταν και ηττήθηκε για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια. Η Zhanna Pintusevich-Block ήταν εκείνη που έκανε τη μεγάλη έκπληξη νικώντας την Αμερικανίδα. Η Ουκρανή μετά το ασημένιο μετάλλιο στην Αθήνα το 1997 ανέβηκε στην πρώτη θέση και η φήμη της άρχισε να μεγαλώνει. Βέβαια, όλα αυτά μέχρι να εμπλακεί και το δικό της όνομα στο σκάνδαλο BALCO.

Το 2011 όλα αυτά κατέρρευσαν αφού αποδείχτηκε πως έκανε εκτεταμένη χρήση απαγορευμένων ουσιών. Η IAAF ακύρωσε όλα τα αποτελέσματα της από το 2002 μέχρι το 2004 και επέβαλε δεκαετή ποινή στον σύζυγο της Mark Block.

2003 (Παρίσι): Torri Edwards

Το πάρτι των αθλητριών που έχουν βρεθεί θετικές σε έλεγχο ντόπινγκ συνεχίζεται και το 2003 στο Παρίσι. Νικήτρια εκεί ήταν η Torri Edwards. Η Αμερικανίδα πήγε στη Γαλλική πρωτεύουσα έχοντας στις αποσκευές της το ασημένιο μετάλλιο στα 60μ. στον κλειστό στίβο μερικούς μήνες νωρίτερα. Στον Παρίσι έδειξε να βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση και έτσι έφτασε στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στα 100μ. και του ασημένιου στα 200μ.

Στις 18 Ιουλίου του 2004 ανακοινώθηκε πως έχει κάνει χρήση απαγορευμένης ουσίας (στεροειδών) και έτσι της επιβλήθηκε ποινή αποκλεισμού για δύο χρόνια η οποία αργότερα έπεσε στους 15 μήνες. Οι άνθρωποι της IAAF αποδέχτηκαν τον ισχυρισμό της ότι οι αυξημένοι δείκτες στον οργανισμό της προήλθαν από τη χρήση φαρμάκου όταν είχε αρρωστήσει το οποίο βέβαια δεν είχε δηλώσει. Αργότερα η Torri Edwards επέστρεψε στους στίβους και το μάλιστα κατάφερε να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο το 2007 με την ομάδα σκυταλοδρομίας των ΗΠΑ στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Οσάκα.

2005 (Ελσίνκι): Lauryn Williams

Το σερί των αθλητριών που έχουν πιαστεί ντοπέ ή έχει αναμειχθεί το όνομα τους με υποθέσεις ντόπινγκ σταματά στο 2005. Η Lauryn Williams ήταν η μεγάλη νικήτρια στον τελικό των 100μ. επιβεβαιώνοντας τον τίτλο ενός εκ των φαβορί μαζί με την Veronica Campbell-Brown η οποία θα μας απασχολήσει λίγο παρακάτω αφού κι εκείνη βρίσκεται σε αυτή τη λίστα.

Η Lauryn Williams μετά από ένα συναρπαστικό τελικό κατάφερε να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο με χρόνο 10.93, για να την ακολουθήσει η αθλήτρια από την Τζαμάικα με 10.95. Σε αντίθεση με την Jones και την Edwards η Williams δεν μπλέχτηκε σε κάποια υπόθεση ντόπινγκ και μάλιστα αποτέλεσε μέλος της επιτροπής αθλητών της WADA. Η 34χρονη σήμερα Αμερικανίδα εγκατέλειψε τους στίβους για να ασχοληθεί με το μπόμπσλεϊ όπου και εκεί είχε σπουδαίες διακρίσεις. Μάλιστα, είναι η πρώτη γυναίκα αθλήτρια η οποία κατάφερε να κατακτήσει μετάλλια τόσο στους Θερινούς όσο και στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.

2007 (Οζάκα): Veronica Campbell-Brown

Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της σχετικής λίστας και παράλληλα μία από τις συζητημένες περιπτώσεις. Η Veronica Campbell-Brown επί μία δεκαετία ήταν μέσα στα μετάλλια όλων των μεγάλων διοργανώσεων τόσο στα 100μ. όσο και στα 200μ. Σε επίπεδο παγκοσμίου πρωταθλήματος η μόνη φορά που κατάφερε να κατακτήσει την κορυφή στο κατοστάρι ήταν στην Οζάκα.

Τον Ιούνιο του 2013 ανακοινώθηκε ότι η σπρίντερ από την Τζαμάικα είχε κάνει χρήση απαγορευμένης ουσίας και αρχικά της επιβλήθηκε ποινή απαγόρευσης συμμετοχής σε αγώνες μέχρι να διαλευκανθεί η υπόθεσή της. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς η Ομοσπονδία στίβου της Τζαμάικα έκρινε πως δεν υπήρξε παραβίαση των κανονισμών και την τιμώρησε με επίπληξη.

Η αντίδραση της IAAF ήταν άμεση και προσέφυγε στο CAS κατά της συγκεκριμένης απόφασης ζητώντας την τιμωρία της. Το Ανώτατο Αθλητικό Δικαστήριο έκρινε αθώα την Veronica Campbell-Brown γιατί το εργαστήριο ντόπινγκ της Τζαμάικα δεν είχε συμμορφωθεί με όλους τους κανονισμούς της WADA, άρα υπήρχε η πιθανότητα λάθους. Έτσι, η Τζαμαϊκανή σπρίντερ συνέχισε να αγωνίζεται κανονικά και να κατακτά μετάλλια.

2009 (Βερολίνο), 2013 (Μόσχα), 2015 (Πεκίνο): Shelly-Ann Fraser

Το τρίτο μεγάλο όνομα της σχετικής λίστας το οποίο και αυτό έχει εμπλακεί σε υπόθεση ντόπινγκ είναι η Shelly-Ann Fraser. Η σπρίντερ από την Τζαμάικα μαζί με τη συμπατριώτισσα της Veronica Campbell-Brown ήταν αυτές που κυριάρχησαν στα 100μ. για αρκετά χρόνια.

Μόνο που σε αντίθετα με την Veronica Campbell-Brown η Shelly-Ann Fraser τιμωρήθηκε για χρήση απαγορευμένης ουσίας. Ήταν το 2010 όταν η Τζαμαϊκανή βρέθηκε να έχει πάρει Oxycodone. Πρόκειται για ένα παυσίπονο το οποίο δεν βοηθά σε κάτι τις αθλητικές επιδόσεις και το είχε χρησιμοποιήσει η σπρίντερ από την Τζαμάικα για τον πονόδοντο. Προς τιμή της και σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις αναγνώρισε αμέσως το λάθος της και αναγνωρίζοντας την μεταμέλεια της η WADA την τιμώρησε με ποινή αποκλεισμού έξι μηνών.

«Είμαι μία επαγγελματίας αθλήτρια και μάλιστα μία από αυτές που υποτίθεται ότι θα πρέπει να αποτελούν πρότυπο. Οπότε πρέπει να είμαι υπεύθυνη για ότι βάζω στον οργανισμό μου και αυτό έκανα» δήλωσε εξερχόμενη από την αίθουσα του δικαστηρίου.

2011 (Νταεγού): Carmelita Jeter

Την δυναστεία των αθλητριών από την Τζαμάικα κατάφερε να σπάσει η Carmelita Jeter. Η σπρίντερ από τις ΗΠΑ ήταν πάντοτε μέσα στα μετάλλια, ωστόσο η διετία 2011-12 ήταν εντυπωσιακή για εκείνη. Τόσο το 2011 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Νταεγού όσο και το επόμενο καλοκαίρι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου ανέβηκε στο βάθρο και στα τρία αγωνίσματα που συμμετείχε (100, 200, 4Χ100).

Η Carmelita Jeter κατάφερε στην Νταεγού να νικήσει την Veronica Campbell-Brown στον τελικό των 100μ. παρά το γεγονός ότι η Τζαμαϊκανή ήταν το μεγάλο φαβορί. Η Αμερικανίδα δεν έχει τιμωρηθεί για ντόπινγκ, ωστόσο είχε απασχολήσει τη δημοσιότητα για μία τέτοια υπόθεση. Συγκεκριμένα, στην υπόθεση της BALCO ήταν αναμειγμένος και ο Mark Block τον οποίο σας αναφέραμε και παραπάνω με τον προπονητή – μάνατζερ να είναι από τα κεντρικά πρόσωπα του σκανδάλου.

Ο Block, λοιπόν, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου και παρά το γεγονός ότι βρισκόταν στο δεύτερο χρόνο της δεκαετούς τιμωρίας του είχε βρεθεί στην αγγλική πρωτεύουσα και οι φήμες τον ήθελαν να λειτουργεί ως προπονητής της Carmelita Jeter. Ακόμα αλγεινή εντύπωση είχε προκαλέσει το γεγονός ότι η Αμερικανίδα δεν δεχόταν ποτέ να μιλήσει στις συνεντεύξεις της για υποθέσεις ντόπινγκ, ενώ είχε αποχωρήσει από συνέντευξη Τύπου όταν δέχτηκε σχετική ερώτηση.

2017 (Λονδίνο): Tori Bowie

Η τελευταία παγκόσμια πρωταθλήτρια είναι η Tori Bowie. Η 27χρονη Αμερικανίδα σπρίντερ μας «συστήθηκε» ως άλτρια του μήκους και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τα 100 και τα 200 όπου άρχισε να έχει σημαντικές διακρίσεις. Μετά το χάλκινο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Πεκίνου κατάφερε να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στο Λονδίνο.

Η Tori Bowie όχι μόνο δεν έχει δώσει αφορμή για να συνδεθεί το όνομα της με κάποια υπόθεση ντόπινγκ, αλλά έχει πρωταγωνιστήσει και σε ντοκιμαντέρ στο οποίο μιλά για την αντιμετώπιση του φαινομένου και εναντιώνεται σε αυτό.

Photo credits: AP Photo / Jack Smith / AP Photo/Frank Augstein / Ed Reinke /Doug Mills / Michael Probst / Tim Ireland / David J. Phillip / Martin Meissner / Michel Lipchitz / Thomas Kienzle / Denis Paquin/Jason DeCrow / Laura Rauch / Scott Heppell / Markus Schreiber / Petr David Josek