Τότι, ο αιώνιος gladiator της Ρώμης

Λίγες ώρες πριν την αναμέτρηση της Μάντσεστερ Σίτι με τη Ρόμα για τη 2η αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Champions League η "Daily Mail" προειδοποιεί τους πρωταθλητές Αγγλίας πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για αυτούς, παρά την ηλικία των 38 ετών, είναι ο αιώνιος Ρωμαίος αυτοκράτορας... Φραντσέσκο Τότι.

Με το σχετικό κείμενο που συνόδευε την "υπενθύμιση" προς τον Μανουέλ Πελεγκρίνι και τους ποδοσφαιριστές του να είναι απόλυτα ξεκάθαρο και κατηγορηματικό: "Για τους Ιταλούς, ο Φραντσέσκο Τότι είναι ένα μείγμα των Στίβεν Τζέραρντ, Ράιαν Γκιγκς και Ντέιβιντ Μπέκαμ.

Στη Ρώμη θεωρείται ο Θεός, κάτι που ακόμα και ο Πάπας είναι υποχρεωμένος να αποδεχτεί. Στην ηλικία των 38 ετών, ο μεγαλύτερος Ιταλός παίκτης της γενιάς του -καλύτερος του Αντρέα Πίρλο ή του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο- θα κάνει μία σπάνια εμφάνιση στην Αγγλία το βράδυ της Τρίτης στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να κατακτήσει το Champions League, το μοναδικό βαρύτιμο τρόπαιο που λείπει από την προσωπική του συλλογή. Και με βάση τις εμφανίσεις του αυτή τη σεζόν, δεν δείχνει έτοιμος σε καμία περίπτωση να κρεμάσει άμεσα τα ποδοσφαιρικά του παπούτσι και να αράξει..."

To συγκεκριμένο αγγλικό μέσο τα έλεγε προκαταβολικά όμως κάποιοι δεν είχαν την παραμικρή διάθεση να (το) ακούσουν. Η Μάντσεστερ Σίτι θέλησε να πικάρει μέσω του επίσημου λογαριασμού της στο Twitter τον αρχηγό της ιταλικής ομάδας τονίζοντας πως δεν είχε σκοράρει ποτέ μέχρι εκείνη την ημέρα στην Αγγλία ενώ υπήρχαν και μερικοί που "χόνδρυναν" ακόμα περισσότερο το παιχνίδι, ανασύροντας από τη μνήμη τους την επίσκεψη της Ρόμα στο Μάντσεστερ το 2007 όταν και είχε γνωρίσει έναν ταπεινωτικό αποκλεισμό στα προημιτελικά της διοργάνωσης με το 1-7 από τη Γιουνάιτεντ στο "Oλντ Τράφορντ".

Θυμήθηκαν δηλαδή όχι απλά ένα ματς-εφιάλτη για τη Ρόμα (σε μία αλησμόνητη βραδιά για τον Κριστιάνο Ρονάλντο καθώς πετύχαινε τα δύο πρώτα γκολ του στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση) αλλά που κατά παραδοχή του ίδιου του Τότι "είναι η πιο θλιβερή στιγμή της καριέρας μου".

Όλοι τους όμως αυτοί πήραν πληρωμένη απάντηση λίγες ώρες αργότερα. Και αυτό γιατί η Ρόμα δεν λύγισε στο μπρα ντε φερ με τη Σίτι και είχε τον Φραντσέσκο Τότι για μεγάλο πρωταγωνιστή. Όχι μόνο πέτυχε ένα πανέμορφο γκολ (το πρώτο του μέσα στη σεζόν) που έδωσε στην ομάδα του Ρούντι Γκαρσία έναν χρυσό βαθμό (1-1) στη μάχη για την πρόκριση στην επόμενη φάση αλλά ταυτόχρονα έγραψε ιστορία.

Έγινε ο γηραιότερος παίκτης που πετυχαίνει γκολ στην ιστορία του Champions League σκοράροντας σε ηλικία 38 ετών και 3 ημερών (σε απόλυτα νούμερα μόνο ο Φέρεντς Πούσκας τον ξεπερνάει έχοντας σκοράρει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών κόντρα στη Φέγενορντ σε ηλικία 38 ετών, 5 μηνών και 20 ημερών) και παράλληλα ξεπέρασε τον μέχρι πρότινος ρέκορντμαν Ράιαν Γκιγκς (είχε σκοράρει κόντρα στη Μπενφίκα το 2011 σε ηλικία 37 ετών και 289 ημερών), έναν παίκτη που είχε βάλει και εκείνος το λιθαράκι του πριν από επτά χρόνια για την πιο μαύρη ποδοσφαιρική ανάμνηση στη ζωή του καπιτάνο...

Είπαμε όμως, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο και το ζωντανό σύμβολο της Ρόμα την σέρβιρε... εκτελώντας -με πλασέ σπεσιαλιτέ του- τον Τζο Χαρτ! Αμέσως μετά το φινάλε του αγώνα, ο Ρούντι Γκαρσία και οι συμπαίκτες του έπιναν νερό στο όνομά του, ιταλικός και αγγλικός Τύπος υποκλίνονταν στον "βασιλιά της Ρώμης" που παραμένει πάντα ακμαίος ενώ ο πρόεδρος Τζέιμς Παλότα δεν δίστασε να φωτογραφηθεί στις εξέδρες του "Σίτι οφ Μάντσεστερ" κρατώντας και επιδεικνύοντας με καμάρι τη φανέλα του.

Από Βασιλιάς της Ρώμης έγινε... Sir

Ήταν άλλη μία μαγική νύχτα στην τεράστια ποδοσφαιρική διαδρομή του αλλά η αλήθεια είναι πως άλλο τόσο μαγική ήταν και για όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο και τους αυθεντικούς ήρωες που γενιούνται μέσα από τον βασιλιά των σπορ. Το γιατί δεν χρειάζεται επιστημονική ερμηνεία: ο Φραντσέσκο Τότι ανήκει στο κλειστό εκείνο κλαμπ των φημισμένων εραστών της στρογγυλής θεάς που ερωτεύτηκαν σφόδρα μία ομάδα από πολύ νεαρή ηλικία και έπαιξαν αποκλειστικά για αυτήν και ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ και αυτός που λίγο πολύ όλοι τον ζηλεύουμε (με την καλή έννοια) και θα θέλαμε να ήμασταν ΕΜΕΙΣ στη δική του θέση για να ζούσαμε ένα παραμυθένιο όνειρο...

Και το ερώτημα που κάλιστα θα μπορούσε να μπει σε αυτό το σημείο είναι ένα: υπάρχει άραγε κανείς που να αμφισβητεί τη μοναδικότητα και αυθεντικότητα του Τότι; Δύσκολο θα πει κανείς, ειδικά όταν απέναντί του υπάρχει ένας παίκτης ορισμός του θρύλου: με περισσότερες από 700 συμμετοχές με τη φανέλα της Ρόμα (πρώτος σε παρουσίες για την ομάδα της αιώνιας πόλης και στην Ιταλία και στα ευρωπαϊκά Κύπελλα) και με 235 γκολ στη Serie A που τον έχουν φέρει στη 2η θέση όλων των εποχών, πίσω μόνο από τον αξεπέραστο Σίλβιο Πιόλα των 274 τερμάτων.

Έτσι λοιπόν έστειλε τη μητέρα του, Φιορέλα, να πάει να πείσει τους ανθρώπους της Ρόμα να τον αποκτήσουν και εκείνη με τη σειρά της ήρθε σε επαφή με τον πατέρα του Τζανίνι, Τζίλντο, που ήταν τότε επικεφαλής των ακαδημιών της ομάδας. "Η Λοντιτζάνι (σ.σ. το ερασιτεχνικό σωματείο στου οποίου τα τμήματα υποδομής έπαιζε ο Τότι) τον είχε ήδη υποσχεθεί στη Λάτσιο", αποκάλυψε μερικά χρόνια αργότερα σε συνέντευξή του στην Messaggero ο Τζίλντο Τζανίνι, για να συμπληρώσει:

"Ήρθε όμως σε μένα η Φιορέλα και μου ζήτησε να τον πάρω! Έπρεπε να τσακωθώ σαν τρελός με τον γενικό διευθυντή της Λοντιτζάνι, όμως στο τέλος ο Τότι ήρθε στη Ρόμα".

Και κάπου εκεί άρχισε να ζει το μύθο του με τη Ρόμα ο Φραντσέσκο Τότι. Έκανε το ντεμπούτο του στις 28 Μαρτίου 1993 κόντρα στη Μπρέσια, σε μία εποχή που η Serie A συνιστούσε την κορυφαία ευρωπαϊκή λίγκα και που προσέλκυε τους κατά τεκμήριο καλύτερους παίκτες του κόσμου και έκτοτε παραμένει πάντα στο προσκήνιο ως η ευλογημένη "σταθερά" της ομάδας του στο πέρασμα των χρόνων. Όπως ήταν δηλαδή ο Πάολο Μαλντίνι στη Μίλαν, ο Χαβιέρ Σανέτι στην Ίντερ και ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο στη Γιουβέντους, με τον ίδιο πάντως να έχει πολύ μεγαλύτερη επιρροή στην ομάδα του...

Είναι ο παίκτης που οδήγησε το 2001 τη Ρόμα στην κατάκτηση του πρώτου της πρωταθλήματος μετά από 18 χρόνια όντας ο πραγματικός μαέστρος μίας ομάδας που περιελάμβανε πρώτα βιολιά όπως οι Μπατιστούτα, Καφού και Σαμουέλ και είχε στον πάγκο τον Φάμπιο Καπέλο. Είναι εκείνος που το 2006 πήρε το Χρυσό Παπούτσι σκοράροντας κατά ριπάς με τη Ρόμα (άσχετα αν στην ψηφοφορία για τη Χρυσή Μπάλα αδικήθηκε μένοντας στην 10η θέση) πραγματοποιώντας ίσως την καλύτερη σεζόν της καριέρας του παίζοντας ως "ψευτοεννιάρι" υπό τις οδηγίες του Λουτσιάνο Σπαλέτι.

Είναι αυτός που μάγεψε όλους τους Ιταλούς στο Euro 2000 όταν σε ηλικία 24 ετών έκανε πράματα και θάματα, σε βαθμό που οι περισσότεροι πίεζαν τον Ντίνο Τζοφ να προτιμάει εκείνον στην ενδεκάδα και να αφήσει στον πάγκο τον Ντελ Πιέρο. Είναι ο ίδιος που έξι χρόνια αργότερα σήκωνε στο Βερολίνο τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή με την εθνική Ιταλίας.

Τα κοπλιμέντα άλλωστε που έχει εισπράξει όλα αυτά τα χρόνια από σπουδαίους ανθρώπους του calcio μόνο τυχαία δεν είναι. "Ο Τότι είναι ένα μνημείο του ιταλικού ποδοσφαίρου και είναι ένας από τους ελάχιστους παίκτες που δεν έχει αντικαταστάτη καθώς δεν υπάρχει κανείς που να παίζει όπως αυτός", έχει δηλώσει ο Μαρτσέλο Λίπι, με τον Τζοβάνι Τραπατόνι να συμφωνεί και να επαυξάνει λέγοντας: "Υπάρχει μόνο ένας Βαν Γκογκ και μόνο ένας Τότι".

Και φυσικά δεν είναι οι μόνοι Ιταλοί τεχνικοί που έχουν αφιερώσει μελιστάλαχτα λόγια για να προσεγγίσουν τον παίκτη-φαινόμενο των ιταλικών γηπέδων εδώ και πάνω από μία 20ετία. Ο Λουτσιάνο Σπαλέτι έχει ομολογήσει πως "ευκολότερα φεύγει το Κολοσσαίο από τη Ρώμη παρά ο Τότι", ο Κάρλο Αντσελότι τον έχει χαρακτηρίσει ως το αδιαμφισβήτητο σύμβολο της Ρόμα ενώ ο νυν ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής Ελλάδας, Κλάουντιο Ρανιέρι, έχει δηλώσει με νόημα:

"Είναι ο σπουδαιότερος παίκτης με τον οποίο έχω συνεργαστεί. Έχω δουλέψει με τον Φρανκ Λάμπαρντ και τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο αλλά ο Φραντσέσκο είναι καλύτερος. Είναι τόσο σημαντικός σε αυτό το σύλλογο όσο το Κολοσσαίο για τη Ρώμη".

Ούτε Ρεάλ, ούτε Μπάρτσα, μόνο Ρόμα

Από τότε που πρωτοπάτησε το πόδι του στο "Olimpico" έχουν κάτσει στον πάγκο της Ρόμα συνολικά 16 προπονητές και κάποιοι από τους νυν συμπαίκτες του ήταν αγέννητοι (!) όταν εκείνος έπαιζε για πρώτη φορά, όμως ακόμα και σήμερα, στα 38 του χρόνια, δεν έχει πάψει λεπτό να εμπνέει και να καθοδηγεί. Το ταλέντο και η κλάση του άλλωστε δεν εκτιμήθηκαν μόνο από τους Ρωμαίους αλλά από αρκετούς ακόμα μεγάλους συλλόγους που δεν έκρυψαν τη λαχτάρα τους να τον κάνουν δικό τους δίνοντας όσα-όσα.

Ο Τζάνι Ανιέλι θα πουλούσε και την... FIAT για να τον πάρει στο Τορίνο και στη Γιουβέντους όμως ο Τότι δεν ήθελε να φύγει από τον πόλη, το σπίτι του, την "οικογένειά" του. Για αυτό το λόγο άλλωστε έπεσαν στο κενό και οι προσπάθειες τόσο του Σίλβιο Μπερλουσκόνι για να τον πάρει στη Μίλαν (έχει παραδεχτεί δημόσια πως ο Τότι ήταν η μεγάλη του επιθυμία αλλά και ο μεγάλος ανολοκλήρωτος ποδοσφαιρικός πόθος) όσο και αυτές των Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα που ήθελαν να τον φέρουν στην Πριμέρα Ντιβισιόν.

"Εάν θα είχα κερδίσει περισσότερους τίτλους αν άφηνα τη Ρόμα; Έχω παίξει πολλά παιχνίδια, έκανα τη σωστή επιλογή! Εάν είχα παίξει σε Ρεάλ Μαδρίτης ή Μπαρτσελόνα ίσως να είχα κερδίσει περισσότερους τίτλους, ίσως όμως αν είχαν εμένα να είχαν περισσότερες ήττες, ποτέ δεν ξέρεις!", δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του με αρκετή δόση μετριοπάθειας ο καπιτάνο των Ρωμαίων αναφερόμενος στις αρκετές προτάσεις που είχε για να συνεχίσει αλλού την καριέρα του.

Και πως να άφηνε όμως τη Ρόμα όταν η ίδια η ομάδα είχε αποδείξει με τον πλέον έμπρακτο τρόπο πως πάνω από τον Τότι δεν υπάρχει κανείς; Αυτό το κατάλαβε καλύτερα από τον καθένα ο Κάρλος Μπιάνκι, ο οποίος όταν εισηγήθηκε το 1997 στους ανθρώπους της Ρόμα να παραχωρηθεί ο παίκτης ως δανεικός στη Σαμπντόρια, είδε προς μεγάλη του έκπληξη από τον Φράνκο Σένσι να τον "αδειάζει" για χάρη του Ιταλού άσου.

"Ο Σένσι μου έδωσε ψυχή. Χάρη σε αυτόν έμεινα στη Ρόμα. Ήμουν ένα βήμα από τη μετακίνηση στη Σαμπντόρια και εκείνος επέλεξε εμένα αντί για τον Κάρλος Μπιάνκι. Εάν είχα φύγει δεν θα είχα επιστρέψει ποτέ", έχει παραδεχτεί ο ίδιος ο Τότι.

Αυτό που εντυπωσιάζει ωστόσο με τον καπιτάνο των Ρωμαίων δεν είναι μόνο η δημοφιλία που απολαμβάνει στις τάξεις των οπαδών της ομάδας του αλλά και το γεγονός ότι δύο από τις δυνατότερες φιλίες που έχει δημιουργήσει στον χώρο είναι με παίκτες που έχουν συνδέσει το όνομά τους με αντίπαλα "στρατόπεδα". Ο ένας είναι ο πρώην "λατσιάλε" Αλεσάντρο Νέστα με τον οποίο ήταν συμπαίκτες σε όλες σχεδόν τις μικρές εθνικές ομάδες της Ιταλίας και ο άλλος ο "μπιανκονέρο" Τζανλουίτζι Μπουφόν.

Μοναδικός... survivor από την ομάδα του 2001

Ο αρχηγός της Γιουβέντους έδραξε μάλιστα την ευκαιρία πέρυσι και στην επέτειο των 20 χρόνων από το ντεμπούτο στη Serie A του καλού του φίλου, έγραψε σε ανοιχτή επιστολή:

"Ξεκινήσαμε μαζί στην Εθνική Ιταλίας Κ15, ζήσαμε υπέροχα χρόνια στην εθνική και συνεχίζουμε να συναντιόμαστε ως αντίπαλοι στα γήπεδα της Serie A, όπου συχνά (10 φορές για την ακρίβεια, όσα και τα γκολ που μου έβαλες) ως πρωταθλητής που είσαι ξέχασες τη φιλία μας...

Εμείς οι δύο είμαστε μία τυχερή γενιά: είναι αλήθεια ότι μετά τα 30 κάθε μία σεζόν ισοδυναμεί με επτά, όμως εσύ μοιάζεις να γυρίζεις πίσω στο χρόνο αντί να γερνάς.

Έχεις γράψει την ιστορία του ποδοσφαίρου, το παρόν και το μέλλον. Είσαι ένας παίκτης που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει. Σε αγκαλιάζω, ο φίλος σου Τζίτζι".

Για να πάμε και στο... διά ταύτα, η σχέση του Τότι με τη Ρόμα όλα αυτά τα χρόνια είναι σμιλευμένη με τέτοιο πάθος και αγάπη που δεν αντιγράφεται και μπορεί να συγκριθεί με ελάχιστες -μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού- στην ιστορία του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Θαρείς και είναι καρμική, με τις δύο πλευρές να αντλούν δύναμη η μία από την άλλη...

Ο Τότι για να παίζει ποιοτική μπάλα ακόμα και στα 38 του χρόνια και να ονειρεύεται πως μπορεί να γίνει ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του συλλόγου με δύο σκουντέτι στο παλμαρέ του. Και η Ρόμα για να βροντοφωνάζει εντός και εκτός ιταλικών συνόρων πως εδώ και 22 ολόκληρα χρόνια "c'e solo un capitano" (υπάρχει μόνο ένας αρχηγός)!