Τα δύσκολα είναι για τους δυνατούς και σίγουρα το να ασχοληθεί κανείς με την ιστιοπλοΐα σε επίπεδο πρωταθλητισμού απαιτεί μεγάλη δύναμη. Όχι μόνο σωματική αλλά κυρίως πνευματική για να παίρνει τις σωστές αποφάσεις, να δαμάσεις τον άνεμο, τα κύματα και να φτάσεις στον προορισμό σου. Πόσο μάλλον όταν επιλέγεις κάποια από τις μοναχικές κατηγορίες. Αυτές που είσαι μόνο εσύ και η βάρκα σου.

Η χώρα μας έχει τεράστια παράδοση στην ιστιοπλοΐα και διαθέτει πολλούς αθλητές οι οποίοι έχουν κατακτήσει μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, Παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Η Βασιλεία Καραχάλιου είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έβγαλε η χώρα μας στην κατηγορία των Laser μετά από πολλά χρόνια και πλέον ανήκει στις κορυφαίες αθλήτριες στον κόσμο.

Μέσα από τη συνέντευξη που θα διαβάσετε παρακάτω θα καταλάβετε πως όλο αυτό μόνο τυχαία δεν συνέβη. Όπως, δεν είναι τυχαίος και ο αθλητής που θαυμάζει. Ο Ρόμπερτ Σάιντ είναι ένας από τους θρύλους της ιστιοπλοΐας αφού μεταξύ άλλων έχει στην τροπαιοθήκη του πέντε Ολυμπιακά μετάλλια σε δύο διαφορετικούς τύπους σκαφών (Laser και Star). Δεν ξέρουμε εάν η Βασιλεία Καραχάλιου θα καταφέρει να ακολουθήσει στα χνάρια του, όμως δεδομένα είναι κάτι που θα ήθελε και όπως θα δείτε ό,τι θέλει το καταφέρνει.

Η 23χρονη ιστιοπλόος μίλησε στο Sport24.gr για τη μέχρι τώρα πορεία της στην ιστιοπλοΐα και την καρμική σχέση μαζί της. Αναφέρθηκε στην απόφασή της φύγει από τη χώρα μας σε ηλικία 18 ετών και να ζήσει στην Ισπανία, αλλά και στον αγώνα που δεν θα ξεχάσει ποτέ. Μίλησε για την αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων, για τη σχέση της με την Ομοσπονδία η οποία περνάει από χίλια κύματα και για τους στόχους που έχει βάλει για το υπόλοιπο της καριέρας της.

Η κουβέντα μας ξεκίνησε γυρίζοντας το χρόνο αρκετά πίσω, στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Τότε που η Βασιλεία Καραχάλιου συνάντηση για πρώτη φορά την ιστιοπλοΐα και όπως αποδείχτηκε αυτό το ραντεβού μετατράπηκε σε έρωτα με την πρώτη ματιά. «Όλα ξεκίνησαν από την κολύμβηση όταν ήμουν τριών χρονών, έπειτα στα πέντε με πήραν στις καταδύσεις ως ταλέντο, αλλά σίγουρα δεν είχα βρει όπως αποδείχτηκε αυτό που ήθελα. Όταν τα αδέλφια μου ξεκίνησαν ιστιοπλοΐα κατάλαβα ότι βρισκόμουν σε λάθος χώρο. Στη θάλασσα, εκεί ήθελα να βρίσκομαι. Παράτησα τις βουτιές και τους βατήρες και κατέληξα σε σκαφακι optimist όπου από την αρχή ένιωσα στο στοιχείο μου. Θεωρώ ότι είμαι προνομιούχα καθότι ήμουν πολύ τυχερή στο να ανακαλύψω από νωρίς αυτό που αγαπώ».

Πιστεύω ακράδαντα στο όλα ή τίποτα

Τι θυμάται όμως από εκείνη την πρώτη της επαφή με το σκάφος της. «Η πρώτη μου επαφή με το άθλημα ήταν καθοριστική για την συνέχεια. Το να τιμονευεις έστω και για πολύ λίγο ένα σκαφακι και να ορίζεις εσύ την πορεία σου μέσα στην αχανή θάλασσα ήταν μια εμπειρία ορόσημο. Θεωρώ ότι αυτή η "χαλαρή" πρώτη φορά ανεξαρτητοποίησης ήταν αυτό που με έκανε να αγαπήσω τόσο πολύ από την αρχή αυτό το άθλημα».

Τολμήσαμε να τη ρωτήσουμε πως και δεν κατέληξε σε κάποιο πλήρωμα και επέλεξε το μοναχικό κόσμο του Laser Radial και εκείνη φρόντισε να μας λύσει την απορία με τον πλέον εμφατικό τρόπο. «Νομίζω ότι ο κάθε άνθρωπος επιλεγεί την προσωπική του πορεία βάσει του χαρακτήρα του ή τέλος πάντων βάσει των ροπών που έχει αναπτύξει και βάσει των εμπειριών του. Δεν μπορώ καν να με φανταστώ μέσα σε διπλό σκάφος. Ένας από τους πολλούς λογούς είναι το ότι με απορροφά τόσο πολύ όλο αυτό που θεωρώ ότι θα’ ταν αδύνατο να "προσγειώνομαι" κάθε λίγο για να επικοινωνήσω με το πλήρωμα μου. Είναι σίγουρο ότι δεν θα λειτουργούσε μια τέτοια συνεργασία».

Αυτή η επιλογή της φάνηκε από νωρίς να έχει αποτελέσματα. Γρήγορα άρχισαν να έρχονται οι νίκες τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων δείγμα του ταλέντου της. Στην Ελλάδα δεν είχε αντίπαλο και σύντομα αποφάσισε να ανοίξει τα φτερά της για το εξωτερικό. Πώς όμως πήρε αυτή την απόφαση: «Ένα από τα μότο που πιστεύω ακράδαντα είναι το "όλα η τίποτα", και για να τα κερδίσεις όλα πρέπει να καταθέσεις και τα όλα σου. Αλλιώς μένεις στο τίποτα. Ναι, θα έκανα ότι χρειαζόταν προκειμένου να φτάσω εκεί που στοχεύω. Δύσκολη απόφαση και ριψοκίνδυνη, αλλά είχα αρωγούς και την οικογένεια μου, η όποια με στήριζε ολοκληρωτικά. Αυτό τα έκανε όλα πολύ πιο βατά και εύκολα».

Φυσικά, δεν ήταν όλα ρόδινα και υπήρξαν αρκετές δυσκολίες. Βλέπετε, έπρεπε να μπει σε έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής, να αλλάξει τη ρουτίνα της, όμως δεν μετανιώνει στιγμή για αυτή την απόφαση. «Ξέρεις όλα μια απόφαση είναι. Πολλές οι δυσκολίες, από το ότι έπρεπε πια να φροντίζω για το καθετί μου μονή μου μέχρι το γεγονός της προσαρμοστικότητας στις πολύωρες και εξαντλητικές προπονήσεις, όπως επίσης και να καταφέρω να προσαρμοστώ στην κοινή ζωή της ομάδας, που σήμαινε καθόλου η ελάχιστος προσωπικός χρόνος. Δε μετανιώνω λεπτό όμως. Αυτή πια είναι η ζωή μου».

Πλέον μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια που βρίσκεται στην Ισπανία μπορεί να δει ξεκάθαρα τις διαφορές που υπάρχουν στον τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων εκεί σε σχέση με εδώ. «Θεωρώ ότι εκεί βλέπουν τα πράγματα πολύ πιο επαγγελματικά και σε αντιμετωπίζουν και ως επαγγελματία, όταν βλέπουν τις ώρες που δουλεύεις και τις θυσίες που κάνεις. Ακόμα κι αν είσαι 18 χρονών και ας είναι πολύ μεγαλύτεροι σου ηλικιακά σε σέβονται, σε εκτιμούν και αντανακλάται αυτό στον τρόπο που σου φέρονται και στον τρόπο που σου μιλούν!»

Από τις 12 Ιουνίου του 2017 βρίσκεται σταθερά μέσα στις 20 καλύτερες αθλήτριες της κατηγορίας της και μάλιστα πριν από λίγες ημέρες βρέθηκες για πρώτη φορά στη δεύτερη θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Παράλληλα, έχει κατακτήσει μετάλλια σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα. Ποιος είναι ο αγώνας που δεν θα ξεχάσει ποτέ; «Η regatta του 2017 στο Miami! Ήταν η regatta-breakthrough.. Ο αγώνας που εισήρθα με εμφατικό τρόπο στο πάνθεον του υψηλού επίπεδου των γυναικών!»

Πάμε όμως στο σήμερα. Ο κόσμος ζει περίεργες ημέρες λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Σε αθλητικό επίπεδο όλα έχουν παγώσει. Πως είδε την απόφαση για την αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων; «Σαφώς στεναχωρέθηκα, τι να λέμε τώρα. Θα είναι ψεύτης όποιος αθλητής σέβεται τους κόπους του και ισχυριστεί το αντίθετο. Όμως, οφείλουμε να είμαστε και ρεαλιστές. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έπρεπε να αναβληθούν για το καλό ΟΛΩΝ. Οπότε εκεί σταματά κάθε σκέψη. Το κλείνεις στο μυαλό σου έτσι και ισορροπείς!»

Εκείνη υπό φυσιολογικές συνθήκες αυτές τις μέρες θα σφράγιζε το εισιτήριο για το Τόκιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γένοβας το οποίο επίσης αναβλήθηκε. Η πρόκρισή σου για το Τόκιο μπορεί να μην έχει έρθει τυπικά, ωστόσο σύμφωνα με τα δεδομένα φαντάζει δεδομένη. Υπάρχει κάποιο νεότερο για το τι θα συμβεί με τις προκρίσεις; «Νομίζω ότι η ΔΟΕ έδωσε στις κατά τόπους Ολυμπιακές Επιτροπές το απόλυτο δικαίωμα να φτιάξουν τις λίστες με την Ολυμπιακή Ομάδα της κάθε χώρας. Θεωρώ ότι είναι και το πρέπον να γίνει όταν πια είμαστε κοντά στους Ολυμπιακούς. Όπως και να’ χει εάν κάποιος αθλητής σέβεται τον εαυτό του και έχει σοβαρές βλέψεις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες φροντίζει να βρίσκεται ahead of the game ειδάλλως καλυτέρα να κάτσει σπίτι του. Θεωρώ ότι βάσει αποτελεσμάτων πάντα, σαφώς και είμαι μακράν πρώτη στην κούρσα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν μου κάνει κάποιος χάρη. Ό,τι έχω κερδίσει το έχω κερδίσει με αίμα, δουλειά κ ιδρώτα!»

Όσο καλοπροαίρετος και να είσαι θυμώνεις

Κάπου εδώ δεν γινόταν να μην πάει η συζήτηση και στις σχέσεις της με την Ομοσπονδία. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει εκφράσει τα παράπονά της για ορισμένες αποφάσεις της ΕΙΟ. Η άποψή της για το τι πρέπει να συμβεί με την Ομοσπονδία είναι ξεκάθαρη και αποτυπώνεται στις παρακάτω λέξεις. «Εάν την ηγεσία της ομοσπονδίας δεν την αναλάβουν πρώην αθλητές με κύρος, πυγμή και σοβαρότητα αυτός ο χώρος πάντα θα παραπαίει. Δεν είναι δυνατόν άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν περάσει από τα προβλήματα, την προετοιμασία το planning και timing, την ψυχολογία ενός αθλητή να μπορούν να εκφέρουν οποιαδήποτε γνώμη σχετικά με τον αθλητισμό. Ουσιαστικά είναι ξένα σώματα τα οποία βλάπτουν και κρατούν πίσω τους αθλητές.

Τα προβλήματα όχι μόνο δεν έχουν λυθεί αλλά συσσωρεύονται και άλλα με αποτέλεσμα αντί να βλέπουμε φως στο τούνελ να βρισκόμαστε στο απόλυτο σκοτάδι. Για παράδειγμα από την αρχή του χρόνου συμμετείχα σε δυο αγώνες, στο Miami World Cup και στο Melbourne World Championship όπου στον πρώτο ήρθα δεύτερη και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα ενδεκάτη. Ουδείς ασχολήθηκε να ρωτήσει το κόστος, τα προβλήματα , εάν χρειαζόμαστε κάτι. ΤΙΠΟΤΑ. Μόνο η Ολυμπιακή Επιτροπή μεριμνά και οι προσωπικοί χορηγοί. Τι να λέμε τώρα. Όσο καλοπροαίρετος και να είσαι ΘΥΜΩΝΕΙΣ!».

Από τη στιγμή που δεν υπάρχει τόσο μεγάλη βοήθεια από την Ομοσπονδία, πώς καταφέρνει τόσο η ίδια όσο και οι υπόλοιποι μεγάλοι Έλληνες πρωταθλητές να κρατούν ψηλά την ελληνική σημαία; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: «Οι χορηγοί μας! Ανάσα ζωής! Να ξέρεις ότι βρίσκονται εκεί στις καλές αλλά και στις δύσκολες μέρες, ότι συντρέχουν ότι πολλές φορές συμπάσχουν και συμμετέχουν. Υπάρχουν άνθρωποι που θα είναι οι πρώτοι που θα νοιαστούν για το "πως πήγες", "τι δε πήγε καλά", "πως είσαι, αντέχεις"; Χωρίς αυτούς το απόλυτο μηδέν. Πως να βασιστείς και πως να ξεκινήσεις αν ξέρεις ότι ο προϋπολογισμός σου δεν φτάνει ούτε για τα βασικά. Που να πας όταν ξέρεις ότι κάτι πρέπει να θυσιαστεί. Θα φάω ή θα πάρω τον εξοπλισμό που χρειάζεται. Πως να τα χωρέσεις όλα στα ελάχιστα; Κανείς δεν ξέρει τα πραγματικά μεγέθη; Μόνο, ίσως, ο προπονητής. Μεγάλος χορηγός μου είναι η Stoiximan, ενώ δίπλα μου είναι ο Ιστιοπλοικος Ομιλος Πειραια, η Ιστιοπλοικη Ακαδημια Καναριων Νησων και προσωπικα ο προπονητής μου Tamas Eszea, το Ιδρυμα Λεβεντη, η Arla Protein,τα Holmes Place, το myathllete και η Progame η οποία διαχειρίζεται αποκλειστικά τα πνευματικά μου δικαιώματα αποτελωντας βασικο πυλωνα βοήθειας στην προσπαθειά μου».

Επιστρέφουμε όμως στο αθλητικό κομμάτι. Με δεδομένες τις αλλαγές που θα υπάρξουν στο καλεντάρι τόσο αυτής, όσο πιθανότατα και της επόμενης χρονιάς ποιοι θα είναι οι επόμενοι στόχοι της; «Ο στόχος μου πάντα είναι ένας διαμοιρασμένος σε μικρότερους. Στοχεύω να είμαι πάντα στο Top 10 παγκοσμίως το οποίο δείχνει την μακροπρόθεσμη ποιότητα ενός αθλητή και από εκεί και πέρα οι στόχοι μου στους επιμέρους αγώνες είναι πάντα το πλασάρισμα στο βάθρο. Ουτως η άλλως το μυαλό πάντα φιλτράρει και αποβάλλει τους άσκοπους στόχους».

Από την κουβέντα που είχαμε μαζί της και όσα μας είπε διαπιστώσαμε ότι δεν σταματά να βάζει ψηλά τον πήχη και να θέτει νέους στόχους. Για εκείνη όμως τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά: «Είμαι ήδη πολύ ευχαριστημένη με την δουλειά μου και τα αποτελέσματα μου. Τα υπόλοιπα τα αφήνω στον Θεό! Παρακαλώ μόνο για την υγεία μου!»

Πάντως, το μόνο σίγουρο για το μέλλον της είναι ότι δεν θέλει να φύγει μακριά από την αγαπημένη της ιστιοπλοΐα. Μάλιστα, περνούν από το μυαλό της πολλοί τρόποι που θα μπορούσε να συμβεί αυτό. «Δεν πιστεύω ότι θα εγκαταλείψω ποτέ την ιστιοπλοΐα! Με τον ένα η με τον άλλο τρόπο, για παράδειγμα μου έχει περάσει από το μυαλό να συμμετέχω και στο "The Ocean race".. την μεγαλύτερη ιστιοπλοϊκή πρόκληση. Δεν ξέρω άμα τελικά το κάνω, όμως το μυαλό μου στριφογυρίζει, δουλεύει διαρκώς ιδέες και πράγματα με τα όποια θα ήθελα να καταπιαστώ. Νομίζω ότι ήρθα για να μείνω στον χώρο αυτό».