Ζόραν Σλίσκοβιτς: "Το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου ότι έφυγα από την ΑΕΚ"

Η ΑΕΚ των αρχών της δεκαετίας του 1990, ήταν μία από τις ωραιότερες ομάδες που έχουμε δει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ελκυστικότατη. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς στα καλύτερα του, προπονητική ιδιοφυία, Μελισσανίδης και Καρράς με νεανικό ενθουσιασμό στο τιμόνι της ΠΑΕ, παίκτες πρώτης γραμμής, ταλέντα που έμπαιναν στην ομάδα και αμέσως έβγαζαν τον καλύτερο τους εαυτό. Και ξένοι πραγματικά ποιοτικοί. Σαβέφσκι, Σλίσκοβιτς…

Σλίσκοβιτς; Αλήθεια που χάθηκε εκείνη η ψηλόλιγνη φιγούρα, που έμεινε μόλις δύο σεζόν, αλλά αγαπήθηκε αρκετά από τον κόσμο της ομάδας; Προσέφερε και πολλά. 75 εμφανίσεις με 40 γκολ παρακαλώ σε δύο μαγικές χρονιές για την Ένωση. Δυο πρωταθλήματα, τελικός κυπέλλου, αποθέωση. Από το 1992 έως το 1994, όλη η φίλαθλη Ελλάδα είχε μάθει το όνομα του. Και το παρουσιαστικό του με την χαρακτηριστική άσπρη τούφα στο μαλλί, που θύμιζε τη διάσημη τότε δημοσιογράφο Άννα Παναγιωταρέα. Του κόλλησαν και το σχετικό παρατσούκλι, φίλοι και αντίπαλοι. Για πλάκα όμως, όχι με κακία, αφού δεν προκάλεσε αντιπάθειες στο πέρασμα του από τα μέρη μας.

Τον βρήκαμε στην πατρίδα του, την Κροατία (σ.σ. μισός Βόσνιος, μισός Κροάτης), σε μία πόλη κοντά στο Ντουμπρόβνικ, όπου προπονεί μία παιδική ομάδα. «Αυτό μου αρέσει περισσότερο φίλε. Να προπονώ παιδιά. Κανονικός προπονητής μεγάλης ομάδας, δε μπορούσα να γίνω με τίποτα. Με τα παιδιά το χαίρομαι», μας είπε στο ξεκίνημα της συνομιλίας μας.

Μιας συνομιλίας που ειλικρινά δεν περιμέναμε πως θα εξελιχθεί σε μία κατάθεση ψυχής και συναισθήματος από τον Ζόραν Σλίσκοβιτς. Μιλούσαμε τηλεφωνικά με τον 50αρη σήμερα πρώην επιθετικό και όταν του ζητούσαμε να θυμηθεί κάποιο περιστατικό με τον κόσμο της ομάδας, βούρκωνε, η φωνή του έσπαγε και οριακά δεν έκλαιγε. Ανατριχίλα. Πραγματικά συγκινήθηκε πολύ με τις μνήμες από την εποχή εκείνη. "Δε μπορώ να τα ξεχάσω. Τι κόσμος ήταν αυτός; Τι αγάπη μου έδειχναν; Απίστευτη εποχή, θα έδινα τα πάντα να τα ζούσα ξανά. Σαν την ΑΕΚ δεν υπάρχει τίποτα, φίλε".

Μιλάει για την Ορίτζιναλ, τον κόσμο που έμπαινε μέσα για να αποθεώσει τα ινδάλματα του, πως ένιωθε όταν άκουγε το όνομα του από την εξέδρα. Το καλύτερο του παιχνίδι, το μεγάλο του λάθος που ακόμη και σήμερα μετανιώνει που το έκανε. Για τον «ηγέτη Μανωλά», τους παίκτες που ξεχώρισε από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Και τη μεγάλη του επιθυμία. Να δει ξανά ένα ματς της ΑΕΚ, στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Οκ, φίλε Ζόραν, η συνέχεια δική σου, όπως τόσο αυθεντικά την κατέθεσες στο Sport24.gr για την αγαπημένη σου ΑΕΚ. Την ομάδα που όπως είπες έχεις στην καρδιά σου, όσο καμία άλλη.

-Που σε πετυχαίνουμε σήμερα; Σε έχουμε χάσει…

Μένω σε μία πόλη κοντά στο Ντουμπρόβνικ και ασχολούμαι με παιδιά. Προπονώ δηλαδή μία τοπική παιδική ομάδα και με γεμίζει πολύ αυτό. Δούλεψα και σε μεγάλη ομάδα ως προπονητής, όμως δεν ήταν κάτι που μου ταίριαξε. Τώρα έχω 30 παιδιά που δουλεύω εδώ, μακάρι να μπορέσουν να κάνουν καριέρα, γιατί όχι και στην Ελλάδα.

-Να γυρίσουμε το χρόνο 24 χρόνια πίσω; Πως έγινε η μεταγραφή;

Με ήξερε ο κ. Μπάγεβιτς, από την θητεία μου στη Ντινάμο Ζάγκρεμπ και με ζήτησε. Αμέσως δέχθηκα και ήρθα Ελλάδα. Ήξερα ότι είχαμε πολύ καλή ομάδα και γίναμε ακόμη καλύτεροι τη διετία που ήμουν και εγώ. Όχι μόνο λόγω της δικής μου παρουσίας (γέλια). Αλλά και εγώ κάπως βοήθησα (σ.σ. τι κάπως δηλαδή; 40 γκολ σε 75 συμμετοχές είχε ο άνθρωπος, δεν το λες και λίγο).

Ξεχνιούνται εκείνα τα χρόνια;

-Τα θυμάστε τα χρόνια εκείνα;

Ξεχνιούνται; Απίθανα χρόνια. Στην αρχή καθυστέρησα να προσαρμοστώ, αλλά μετά πήρα μπρος και ειδικά δεύτερο χρόνο νομίζω ήμουν από τους καλύτερους παίκτες. Άσε, καλύτερα να μην τα θυμάμαι τώρα όμως.

-Γιατί;

Γιατί ήθελα να μείνω και τρίτο χρόνο στην ΑΕΚ και τελικά έφυγα, επειδή δε δέχθηκα τη συμφωνία που μου πρότεινε η διοίκηση και ο Μπάγεβιτς.

-Δεν κατάλαβα. Αφού ήσουν από τους καλύτερους παίκτες, τι έγινε; Σου πρότειναν να φύγεις;

Όχι, απλώς υπήρχε ένα θέμα με τους ξένους, ήταν τρεις, θα παίρναμε κάποιον, μου ζήτησαν να υπογράψω νέο συμβόλαιο, αλλά να πάω για ένα χρόνο σε άλλη ομάδα στην Ελλάδα και μετά, θα γίνονταν τέσσερις οι ξένοι και θα γύριζα πίσω στην ΑΕΚ.

-Και τελικά;

Εγώ ένιωσα ριγμένος, γιατί πίστευα πως με τη χρονιά που είχα κάνει, τα γκολ που είχα βάλει, έπρεπε να μείνω χωρίς συζήτηση και όχι να πάω δανεικός κάπου και να γυρίσω μετά. Τα μέτρησα λάθος τα πράγματα.

-Δηλαδή;

Δηλαδή έπρεπε να δεχθώ αυτό που μου έλεγε ο Μπάγεβιτς. Έκανα λάθος, φίλε. Λάθος που μετανιώνω ακόμη και σήμερα που μιλάμε. Το πιο μεγάλο λάθος στην καριέρα μου. Αν γύριζα το χρόνο πίσω, θα έπραττα διαφορετικά. Κρίμα. Έτσι είναι η ζωή.

-Και πήγατε Πανηλειακό…

Ακριβώς. Πήγα Πανηλειακό και μετά κόπηκε η επαφή με την ΑΕΚ, οπότε γύρισα Κροατία.

-Σας στοίχισε πολύ;

Πάρα πολύ. Όχι μόνο επαγγελματικά, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, γιατί αγάπησα πολύ την ΑΕΚ, τον κόσμο της, δέθηκα μαζί τους.

-Θυμάμαι ότι ο κόσμος σας είχε σε μεγάλη εκτίμηση.

Ναι, βέβαια. Στην αρχή όπως σου είπα ξεκίνησα μουδιασμένα, οπότε και εκείνοι ήταν επιφυλακτικοί μαζί μου. Στην πορεία άλλαξαν όλα προς το καλύτερο. Ήθελα λίγο καιρό να νιώσω πιο οικεία. Όταν κατάλαβα ότι ο κόσμος με πίστευε, πήρα τα πάνω μου.

Ηγέτης ο Μανωλάς, τρομερός παίκτης ο Σαβέφσκι

-Πολλοί λένε πως εκείνη η ΑΕΚ ήταν μία από τις καλύτερες ομάδες που πέρασε από το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Φυσικά. Ήταν σίγουρα η καλύτερη ομάδα της Ελλάδας εκείνα τα χρόνια. Νομίζω με διαφορά από τον Ολυμπιακό, αλλά και από τον δυνατό Παναθηναϊκό.

-Γιατί αυτό;

Μα γιατί είχαμε τα πάντα. Πολύ καλό προπονητή, φοβερούς παίκτες. Υπήρχε αμυντικός σαν τον Μανωλά στην Ελλάδα; Για μένα από τους καλύτερους στην Ευρώπη. Ηγέτης με όλη τη σημασία της λέξης. Ήξερε ακριβώς τι απόφαση να πάρει μέσα στο παιχνίδι και πώς να μας μιλήσει στα αποδυτήρια. Τον θαύμαζα. Από τους καλύτερους συμπαίκτες που είχα ποτέ. Τον βάζω στο ίδιο επίπεδο με Μπόμπαν και Προσινέτσκι.

Υπήρχε ξένος σαν τον Σαβέφσκι; Τρομερό μυαλό. Και ήμασταν οικογένεια. Μπορεί να μην είχαμε τόσα λεφτά όσα ο Παναθηναϊκός, ενδεχομένως και ο Ολυμπιακός, δεν θυμάμαι καλά. Είχαμε όμως άλλα πράγματα.

-Στην Ευρώπη γιατί δεν κάνατε καλή πορεία εκείνη τη διετία; Το ’92-’94;

Δεν ξέρω ειλικρινά. Κάτι δε μας έβγαινε. Θυμάμαι ένα ματς με τη Μονακό, που είχε βέβαια, Σίφο, Τζορκαέφ, Κλίνσμαν, με Βενγκέρ προπονητή. Ήταν άλλο επίπεδο. Παίξαμε καλά, πλησιάσαμε στην πρόκριση, αλλά ως εκεί.

-Θυμάστε καθόλου τα ντέρμπι με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό;

Ναι, ναι. Ένα περίεργο πράγμα. Με τον Ολυμπιακό δεν μπορούσαμε να παίξουμε το παιχνίδι μας, ειδικά εκτός έδρας. Μας δυσκόλευε πολύ, δεν τον είχαμε που λένε. Πολλά προβλήματα. Με τον Παναθηναϊκό από την άλλη, τα πηγαίναμε καλύτερα, δεν είχαμε τόσα θέματα. Μου έκανε εντύπωση τότε που ο Ολυμπιακός έχανε βαθμούς με μικρές ομάδες και στα ντέρμπι έπαιζε πολύ διαφορετικά. Είχε εξαιρετικές μονάδες, όχι όμως σύνολο.

Η ΑΕΚ είναι για μένα τα πάντα

-Πρώτο ματς δικό σας με φανέλα ΑΕΚ;

Ένα ματς με Άρη, που νικήσαμε 1-0. Θυμάμαι τα πάντα, κάθε στιγμή. Ξέρεις γιατί; Επειδή η ΑΕΚ ήταν και είναι για μένα το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής μου. Μεγαλύτερο και από ομάδες που είχα στη Γιουγκοσλαβία. Δε μπορώ να στο εξηγήσω. Μου λείπουν τα πάντα από εκείνη την περίοδο. Τα ματς, ο κόσμος της ΑΕΚ, η Ορίτζιναλ, η Νέα Φιλαδέλφεια, η αποθέωση. Στα λέω φίλε και συγκινούμαι. Και ας έχουν περάσει 25 χρόνια.

-Όντως σας ακούω συγκινημένο.

Μα ξέρεις τι είναι ακόμη και τώρα να μου στέλνουν μηνύματα στο facebook, με θαυμασμό και αγάπη. Μου γράφουν «Ζόραν, παικταρά, μακάρι να είχαμε παίκτες σαν και εσένα σήμερα». Με αγγίζουν όλα αυτά πολύ στην ψυχή μου.

-Το ξέρετε ότι η ομάδα έπεσε στην Τρίτη Εθνική και ανέβηκε πάλι;

Αν το ξέρω λέει. Τι ρωτάς; Τρελάθηκα, στεναχωρήθηκα. Η ΑΕΚ στην Τρίτη Εθνική. Νόμιζα πως ήταν πλάκα. Ανακουφίστηκα που ανέβηκε πάλι. Τώρα θέλει υπομονή, γιατί δεν είναι εύκολο να πάρεις αμέσως το πρωτάθλημα, όταν έχεις παίξει δύο χρονιές σε Γ’ και Β’ Εθνική. Θα γυρίσουμε στην κορυφή πάντως, θα δείτε.

-Με τον Μπάγεβιτς τι σχέση έχετε;

Πολύ καλή. Με στήριξε πολύ τότε. Αλλά τότε κάπου μπερδευτήκαμε, εκείνο το καλοκαίρι που έφυγα για Πανηλειακό. Και εγώ όμως τον δικαίωσα με την απόδοση μου. Ακόμη και σήμερα μιλάμε. Είχα έρθει το καλοκαίρι Ελλάδα, βρεθήκαμε για ένα ποτό και τα είπαμε. Μια χαρά.

-Ποιο ήταν το καλύτερο σας ματς με τη φανέλα της ΑΕΚ;

Μμμ, δύσκολη ερώτηση. Νομίζω ένα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Φιλαδέλφεια, όπου νικήσαμε 2-0 και είχα σκοράρει. Είχα δώσει τα πάντα και ο κόσμος το αναγνώρισε. Ήμασταν στο +6 και με τη νίκη πήγαμε στο +9 και τέλος. Πήραμε τον τίτλο. Φυσικά είχε βοηθήσει πολύ και ο Βασίλης ο Δημητριάδης. Σπουδαίος σκόρερ.

-Κάνατε φοβερό δίδυμο με τον Βασίλη Δημητριάδη.

Πράγματι. Είχαμε το γκολ εύκολα, γιατί όλη η ομάδα είχε καλή χημεία και παίζαμε ο ένας για τον άλλον.

Ο κόσμος της ΑΕΚ δεν μοιάζει με καμίας άλλης ομάδας

-Όταν πήρατε τα πρωταθλήματα, δύο στη σειρά, πως ήταν; Έκσταση;

Αυτό δε μπορώ να το πω σωστά με λόγια. Έχω ξεχάσει και τα ελληνικά μου (γέλια). Έμπαινε ο κόσμος στο γήπεδο πριν τελειώσει το τελευταίο παιχνίδι, χαμός. Δε μπορούσαμε ούτε πλάγιο άουτ να κάνουμε. Απίστευτες εικόνες. Θυμάμαι τελευταίο ματς μία χρονιά ήταν με Ολυμπιακό, όπου νικήσαμε 3-1. Από το 85’ ο κόσμος είχε μπει στο γήπεδο, σου μιλάω για τρέλα, με την καλή έννοια.

-Τρομάξατε καθόλου τότε με την είσοδο του κόσμου;

Όχι φίλε, τι λες; Να τρομάξω; Το αντίθετο. Ένιωθα απίθανα. Να ξέρεις κάτι. Ο κόσμος της ΑΕΚ είναι μοναδικός, δεν υπάρχει όμοιος του στην Ελλάδα. Δε μοιάζει ούτε με του Παναθηναϊκού, ούτε με του Ολυμπιακού, ούτε ακόμη και με του ΠΑΟΚ, που λένε πως έχουμε πολλές ομοιότητες. Δε μιλάω για φανατισμό. Μιλάω για το πώς στηρίζουν και αγαπούν την ομάδα. Είναι αλλιώς να είσαι ΑΕΚ. Αν δεν το νιώσεις δεν το ξέρεις. Εγώ έγινα ΑΕΚ (σ.σ. μιλάει κα η φωνή του "σπάει" ξανά, εμφανώς συγκινημένος). Τελείωνε το ματς και φεύγαμε ώρες μετά, γιατί μας περίμεναν οι οπαδοί να μας αγκαλιάσουν, να μας μιλήσουν. Τελείωνε ο αγώνας στις 5 και πηγαίναμε σπίτι στις 8!!!

-Από παίκτες Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού ποιοι σας είχαν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση;

Από τον Ολυμπιακό σίγουρα Προτάσοφ, Λιτοφτσένκο, Εστάι. Αλλά καλύτερος παίκτης τους κατά τη γνώμη μου ήταν ο Καραπιάλης. Φοβερός χαφ.

Από Παναθηναϊκό με διαφορά ο Σαραβάκος, ωστόσο πολύ καλοί ήταν οι Δώνης και Αποστολάκης. Θυμάσαι έναν τελικό κυπέλλου που ήρθε 3-3 και πήγε στα πέναλτι;

-Ναι, φυσικά.

Τι ματς ήταν αυτό; Από τα καλύτερα που έχω παίξει ποτέ. Τρομερή ποιότητα και από τις δύο ομάδες. Στο ΟΑΚΑ, με κόσμο και από τις δύο ομάδες.

Θέλω να δω ξανά ματς της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια

-Κλείνοντας πότε θα έρθετε πάλι στην Ελλάδα;

Ελπίζω σύντομα. Ξέρεις πότε θέλω να έρθω; Όταν η ΑΕΚ θα φτιάξει ξανά δικό της γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια και να έρθω να δω ένα παιχνίδι της εκεί. Αυτό θέλω, φίλε.

-Στην Αγιά Σοφιά…

Έτσι θα το πουν;

-Ναι, έτσι φαίνεται.

Στην Αγιά Σοφιά τότε. Εκεί θέλω να έρθω. Η ΑΕΚ πρέπει να έχει δικό της γήπεδο και να πηγαίνει πάλι ο κόσμος όπως τότε.

-Θέλετε να πείτε κάτι στον κόσμο της ΑΕΚ;

Τους αγαπάω πολύ. Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ. Δε θα ξεχάσω την αποθέωση τους. Ανατρίχιαζα κάθε φορά που φώναζαν ρυθμικά το όνομα μου. Θα έρθω να τους δω σίγουρα.