"Ο τύπος ασχολείται με το μπάσκετ 24/7! Έχει τρομερές ιδέες, απίστευτη τεχνογνωσία, όλα όμως ξεκινούν από την προσωπικότητά του ως άνθρωπος". Αυτά τα λόγια δεν ανήκουν προφανώς στον Ηλία Ζούρο, αλλά κατέφτασαν εκ Γεωργίας και δια στόματος Μανούτσαρ Μαρκοϊσβίλι. Ο εν... μπασκετική αποστρατεία Γεωργιανός αποφάσισε πρόσφατα αφήσει στην άκρη την ιδιότητα του αθλητή και να αναζητήσει αυτή του προπονητή, με πρώτη φιλοδοξία να ενταχθεί στο προπονητικό τιμ της εθνικής του, στο πλευρό δηλαδή του ομοσπονδιακού τεχνικού, Ηλία Ζούρου. Πρόσφατα μάλιστα βρέθηκε και στην Αθήνα, παρακολουθώντας δια ζώσης τη δουλειά του Έλληνα τεχνικού στο Περιστέρι.

Ο ίδιος, σε ένδειξη μετριοπάθειας δηλώνει πως δεν βιάζεται να μπει στο κουρμπέτι της προπονητικής, ο Ηλίας Ζούρος από την πλευρά του, λίγο μετά την ολοκλήρωση της συνέντευξής του στο Sport24.gr τον διέψευσε: " Θα προλάβει να είναι μαζί μας στο EuroBasket”.

Η επίκληση στον Μαρκοϊσβίλι και η πρωτοβουλία να απευθυνθούμε σε έναν άνθρωπο που έζησε τον Ηλία Ζούρο ως παίκτης και πλέον ως επίδοξος προπονητής, ήταν η αναζήτηση μίας γνώμης… εκ των έσω, η οποία ίσως και να είναι αντιφατική με την κοινή γνώμη από τον έξω (μικρο)κόσμο. Αυτόν, όμως, που διαμορφώνει γνώμες, συνειδήσεις, ακόμη και καριέρες.

Ανεξάρτητα από την υπόληψη του Ηλία Ζούρου στην ελληνική μπασκετική συνείδηση, το πόρισμα από μία προπονητική καριέρα 30 ετών περιλαμβάνει μία σταθερά και μία ταυτότητα: Αυτή του πολυταξιδεμένου προπονητή που, με μία βαλίτσα στο χέρι, έχει περάσει τα περισσότερα του χρόνια στο εξωτερικό: Τουρκία, Λιθουανία, Μαυροβούνιο, Γεωργία, Γαλλία -μέχρι- και Λίβανος έγιναν αφορμή για να αποδράσει τρεις φορές από την Ελλάδα μετά από δύσκολες θητείες, ατυχείς συγκυρίες αλλά και λανθασμένες επιλογές.

Όχι ότι εκεί τα βρήκε πιο εύκολα. Στη Μπουντούτσνοστ δεν υπήρχαν ρουχισμό και εγκαταστάσεις, στη Γαλλία έσωσε τη Ρασίνγκ του μπάτζετ των 450.000 ευρώ, στη Ζάλγκιρις απολύθηκε από τον -ιδιόρρυθμο- Βλάντιμιρ Ρομανόφ για τα… άστρα (του είχε ζητήσει ροτέισον βάσει αστρολογίας), στην Αναντολού Εφές κλήθηκε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά μεσούσης της σεζόν. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών; Όλοι του ζήτησαν να επιστρέψει.

Σε πολλές περιπτώσεις το έκανε. Τελευταία, η επιστροφή για λογαριασμό του Περιστερίου, σε ένα σαφώς πιο ασφαλές περιβάλλον, που ουδεμία σχέση έχει με εκείνο του 2004 όταν η ομάδα υποβιβάστηκε.

Συνέντευξη στον Χρήστο Μπαρούνη

Πλέον, με την εκκίνηση του 6-0 σε ΕΚΟ Basket League και Baskeball Champions League, ο Ηλίας Ζούρος δείχνει περισσότερο σίγουρος για τον τρίτο του επαναπατρισμό, όσες και οι φορές που έκατσε στον πάγκο του Περιστερίου, όπου το καλοκαίρι διαδέχτηκε τον Αργύρη Πεδουλάκη. Με τον νυν προπονητή του Παναθηναϊκού, τον συνδέουν τρεις θητείες -εκατέρωθεν- στο Περιστέρι, μία συνύπαρξη στην ομάδα του 1993 -έκαστος στο πόστο του- αλλά και η κοινή τους τόλμη να δέχονται προκλήσεις μεγαλύτερων ομάδων.

Όλα τα παραπάνω περιστρέφονται γύρω από τον πυρήνα της συνέντευξής του στο Sport24.gr, που δεν είναι άλλος από τη νέα πρόκληση με το Περιστέρι. Παράλληλα, όμως, δυναμώνουν την μεγάλη αντίθεση στην υποδοχή και αντιμετώπιση που είχε -ή έχει- σε Ελλάδα και εξωτερικό για το πιο αδικημένο ίσως επάγγελμα στον χώρο του αθλητισμού.

Ο Ηλίας Ζούρος θέτει το γεμάτο γήπεδο ως το πραγματικό πεδίο Πρωταθλητισμού για το Περιστέρι, παραδέχεται το λάθος του με τον Ολυμπιακό το 2012, δίνει πατρικό συγχωροχάρτι στον Γιάννη Αγραβάνη που δεν ακολούθησε την ομάδα στα σύνορα με την εμπόλεμη ζώνη της Συρίας και εκφράζει τον προβληματισμό του για όσα συμβαίνουν στο ελληνικό μπάσκετ.

Μετά από πολλές δύσκολες θητείες, αρκετές φορές σύντομες και όχι πάντα με δική σας ευθύνη, σε ομάδες που διένυαν περιόδους κρίσης, όταν Οκτώβρη μήνα βλέπουμε να φεύγουν προπονητές από ομάδες της EuroLeague, πόσο ευτυχισμένος είναι ο Ηλίας Ζούρος του 6-0;

Κάθε προπονητής θα ήταν ευτυχισμένος με το 6-0. Αλλά δεν είμαι ευτυχισμένος με αυτό. Είμαι ευτυχισμένος με τη διαδικασία και με το γεγονός πως είμαι σε ένα σωματείο που δείχνει και έχει δείξει επίσης στο παρελθόν υπομονή στο έργο του προπονητή.

Η πίεση βέβαια δεν είναι όπως σε κάποιες άλλες ομάδες, που δεν υπάρχει καθόλου υπομονή. Είναι ένας σύλλογος που έχει υπομονή, που θέλει να χτίσεις κάτι και αυτό που χτίζεται, έρχεται μέσα από την υπομονή και τη δουλειά και όχι μέσα από το αποτέλεσμα. Το λέω αυτό γιατί το 6-0 είναι μία αρχή, θα μπορούσαν όμως να υπάρχουν και ήττες. Σημασία έχει πώς δέχονται οι άνθρωποι και τις νίκες και τις ήττες, πώς βλέπουν το μέλλον και ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας. Οι στόχοι μας εξαρχής ήταν να είμαστε μία ανταγωνιστική ομάδα.

Ήταν; Έχει αλλάξει αυτό;

Όχι, ούτε έχει αλλάξει, ούτε έχει αυξηθεί, ούτε έχει μειωθεί η πίεση. Κάποιοι γέλασαν στην αρχή, εγώ όμως λέω πως όταν ξεκινά μία περίοδος, για οποιαδήποτε ομάδα εκτός αυτών της EuroLeague, ο πρώτος στόχος πάντα είναι να εξασφαλίζεις με ηρεμία την κατηγορία και από εκεί και πέρα με δουλειά και συγκέντρωση να φτάνεις όσο ψηλότερα μπορείς. Αν ξεκινάς και ο πρώτος στόχος σου είναι ότι η ομάδα πρέπει να βρεθεί στον τελικό του πρωταθλήματος ή οπουδήποτε, είσαι σε λάθος δρόμο.

Όταν οι ομάδες έχουν τόσο μεγάλη πίεση και δεν υπάρχει υπομονή και στήριξη στο έργο των προπονητών και των παικτών, αυτόματα αυτό γυρίζει ανάποδα. Άρα, υπομονή. Είμαι 33 χρόνια προπονητής και αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι, σε όλο τον κόσμο, σε οποιοδήποτε σύλλογο υπήρξε υπομονή ακόμα και σε κακές περιόδους, όταν ένας προπονητής μένει και είναι σοβαρός και σωστός επαγγελματίας, τα αποτελέσματα είναι 100% βέβαιο ότι θα έρθουν.

Άρα, μετά την πρώτη σας συμμετοχή στους τελικούς του 2001 με τον Ολυμπιακό, δεν βλέπετε στη φετινή σεζόν σαν μία ευκαιρία για τη δεύτερη;

Όχι. Δεν μπορώ να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Αν το κάνω θα είμαστε τελείως λάθος. Η δική μας διαδικασία είναι ότι πρέπει να βελτιωνόμαστε καθημερινά, μπασκετικά και πνευματικά, κάποιοι παίκτες δεν έχουν ακόμη τη γνώση της διαδικασίας, δεν έχουν τη γνώση του πώς κερδίζονται μεγάλα παιχνίδια, δεν πιστεύω λοιπόν ότι η ομάδα αυτή τη στιγμή μπορεί να κοιτάζει τόσο μακριά. Αν κοιτάζει έτσι θα βρίσκεται σε λάθος δρόμο.

Αυτό που θέλουμε είναι να είμαστε ανταγωνιστικοί και στο τέλος της σεζόν να έχουν βελτιωθεί όλοι οι παίκτες. Όταν μπούμε σε “πρέπει” θα είμαστε σε λάθος δρόμο. Πρέπει για εμάς είναι να γεμίσει το γήπεδο. Να μην υπάρχει ούτε μία άδεια θέση. Αν το καταφέρουμε, για εμάς αυτό είναι Πρωτάθλημα.

Πόσο εφικτό, όμως, είναι αυτό όταν βλέπεις το γήπεδο του Ατρόμητου να μη γεμίζει, για ένα άθλημα μάλιστα που είναι σαφώς μεγαλύτερης δημοτικότητας στην Ελλάδα;

Εγώ πιστεύω ότι θα καταφέρουμε κάποια στιγμή να το έχουμε γεμάτο. Αυτός είναι ο στόχος μας, αυτός είναι ο Πρωταθλητισμός μας. Να παίξουμε ωραίο μπάσκετ, να δώσουμε στον κόσμο μας αυτό που ζητά: μαχητικότητα. Να παλέψουμε για κάθε μπάλα και όταν θα χάσουμε να έχουμε παλέψει πρώτα.

Με τι θα είναι ικανοποιημένος ο Ηλίας Ζούρος στο τέλος της σεζόν;

Θα είμαι πολύ ικανοποιημένος αν η ομάδα μπορέσει να αποδώσει το μπάσκετ που οραματίζομαι και αυτό που θέλουμε να δούμε στο παρκέ. Από εκεί και πέρα ο Θεός ξέρει πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε.

Ίσως οι παράγοντες θα έπρεπε να περνάνε από σεμινάρια

Γιατί τόση επιμονή στο εξωτερικό όλα τα προηγούμενα χρόνια; Νιώθατε πιο ήρεμος; Νιώθατε ότι ξεφεύγετε από την εύκολη αποδόμηση των προπονητών στην Ελλάδα;

Στην Ελλάδα εκμηδενίζουμε ή αποθεώνουμε τους προπονητές μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Για μένα υπάρχουν οι καλοί επαγγελματίες, άνθρωποι που αγαπάνε τη δουλειά τους, από εκεί και πέρα όμως υπάρχουν οι καλές και κακές στιγμές, η τύχη και η ατυχία, οι τραυματισμοί, οι συγκυρίες, όλα μπορούν να αλλάξουν σε μία στιγμή. Αυτά όλα δεν μειώνουν τη δουλειά του προπονητή.

Στο εξωτερικό οι άνθρωποι σέβονται πολύ περισσότερο τον ρόλο και το έργο του προπονητή. Το ευχάριστο για μένα ήταν πως όπου δούλεψα με αγάπησαν, δεν είναι τυχαίο πως όπου πήγα με ζήτησαν πίσω. Στη Ζάλγκιρις με ζήτησαν τρεις φορές πίσω, στην Εφές το ίδιο, στο Παρίσι το ίδιο, με τον Ολυμπιακό είχαμε φτάσει πολύ κοντά μία χρονιά. Ο καθένας παίρνει τις αποφάσεις του, οι οποίες εκ των υστέρων φαίνονται αν είναι σωστές, αλλά αυτό που εκτιμώ είναι πως όταν γίνεται μία μεγάλη προσπάθεια, όταν είσαι μέσα στον χώρο το πρώτο πράγμα που έχει σημασία είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις και να κερδίζεις από αυτή τη διαδικασία. Για μένα το τώρα είναι πιο σημαντικό από όλα, είμαι πολύ ευχαριστημένος γιατί ζω την καθημερινότητα του προπονητή, η εθνική ομάδα είναι μία δουλειά που καλώς ή κακώς είναι part time δεν μπορείς να παρέμβεις ιδιαίτερα ειδικά με τα παράθυρα που η προετοιμασία των αγώνων είναι τρεις μέρες.

Ο Μανούτσαρ Μαρκοϊσβίλι μίλησε για έναν προπονητή που δουλεύει 24/7 και για μία ομάδα fun to watch, τω πολλών και όχι του ενός. Αυτή είναι η φιλοσοφία σας για φέτος;

Εξαρτάται την ομάδα. Έχω δουλέψει σε ομάδες που είχαν σταρ και ομάδες που δεν είχαν σταρ, που δεν είχαν τον παίκτη που θα έκανε τη διαφορά. Νιώθω ότι το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα ότι πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένες συνεργασίες και αμυντικά και επιθετικά, υπάρχει μία διαφορετικότητα στον τρόπο που δουλεύουμε σαν ομάδα. Ακόμα δεν έχω περάσει τη φιλοσοφία που θα ήθελα στην ομάδα μου, αλλά τα παιδιά είναι αγαπημένα και αυτό είναι που θέλουμε εμείς.

Θα υπάρχουν δύσκολες στιγμές και αυτό είναι σίγουρο, θα υπάρξουν ήττες, ίσως και συνεχόμενες. Στο μπάσκετ, όμως, γίνεσαι καλύτερος μέσα από την καθημερινότητα μέσα από τη δουλειά. Μέσα από αυτά μαθαίνεις και προχωράς και μέσα από τη διάρκεια. Αυτό είναι το πρόβλημα που έχουν οι παράγοντες. Οι παράγοντες θα έπρεπε να περνάνε ίσως από σεμινάρια. Πέρυσι είχα βρεθεί για μία εβδομάδα στις προπονήσεις της Φενέρ για να παρακολουθήσω και μίλησα αρκετά με τον Ζέλικο. Όταν μιλήσαμε για τα παλιά, μου είπε πως όταν οι πρόεδροι απολύουν τον προπονητή σχετικά από μία ομάδα ουσιαστικά παραδέχονται ότι έχουν κάνει οι ίδιοι λάθος. Δεν έχει προλάβει ο προπονητής να εμφυσήσει τη φιλοσοφία του και την ομάδα του σε μία ομάδα σημαίνει ότι έχει κάνει λάθος η διοίκηση και όχι ο προπονητής.

Στη Γεωργία διαδεχτήκατε τον Κοκόσκοφ. Στην Εφές τον Σαρίτσα. Στον Ολυμπιακό παλιότερα τον Ιωαννίδη. Τώρα στο Περιστέρι τον Πεδουλάκη, αλλά αυτή τη φορά μετά από επιτυχημένη πορεία. Σας αγγίζουν οι συγκρίσεις;

Όχι, εμένα δεν με αγγίζουν. Κάθε διαδοχή και κάθε κατάσταση είναι διαφορετική. Για παράδειγμα την εθνική γεωργίας αντικατέστησε ο Κοκόσκοφ, ο οποίος τυγχάνει να είναι ένας πάρα πολύ καλός μου φίλος, ο οποίος πρότεινε και πίεσε να αναλάβω εγώ την Εθνική ομάδα. Έρχομαι στο Περιστέρι και αντικαθιστώ τον Αργύρη Πεδουλάκη.

Είναι δύο ομάδες και δύο χρονιές πολύ διαφορετικές. Πέρυσι ήταν μία χρονιά η ποία είχε πολύ άγχος για να σωθεί η ομάδα, γιατί προερχόταν από την Α2. Τα αποτελέσματα ευνόησαν στην αρχή οπότε μετά είχε μία άνεση στο να μπορέσει να αποδώσει και να παίξει αυτό που έπαιξε. Φέτος είναι μία τελείως διαφορετική κατάσταση. Είναι μία ομάδα που έχει χτιστεί για δύο υποχρεώσεις την εβδομάδα. Μία ομάδα που θα πρέπει να αρχίσει να σταθεροποιείται σε ένα αρκετά καλό επίπεδο και να είναι ανταγωνιστική.

Δεν θα πρέπει να γίνονται συγκρίσεις. Είναι λάθος αυτό που γίνεται από τον κόσμο. Και θα πω και κάτι άλλο. Κάθε προπονητής διαγράφει την πορεία του. Δείχνει τι έχει κάνει, πόσο έχει δουλέψει και πόσος σεβασμός υπάρχει σε αυτόν. Για μένα η μεγάλη χαρά κάνοντας αυτή τη δουλειά είναι που έχω κερδίσει τον σεβασμό τόσων ανθρώπων στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα δυστυχώς… κανείς προφήτης στον τόπο του! Επειδή υπάρχουν αντιπαλότητες μέσα από ομάδες, πράγματα που είναι έξω από τον αθλητισμό, δημιουργούνται κακές προσεγγίσεις για τη δουλειά και το έργο των προπονητών. Εμένα δεν με αγγίζουν όλα αυτά, αγαπώ αυτό που κάνω, το μπάσκετ είναι η ζωή μου, είναι 24 ώρες τη μέρα, όπως και η οικογένειά μου. Αυτά τα δύο πράγματα αγαπώ περισσότερο.

Στο EuroCup το 2010, προπονητής της χρονιάς ο Ηλίας Ζούρος. Στην Ασία το 2004, προπονητής της χρονιάς ο Ηλίας Ζούρος. Στην Ελλάδα, γιατί απλά… Ηλίας Ζούρος;

Αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω εγώ. Σίγουρα στην Ελλάδα θέλουν να εκμηδενίζουν καταστάσεις. Ήταν και μία κακή συγκυρία τότε και με την Εθνική, αλά εγώ θα πω ότι μέσα από αυτή τη δουλειά, τουλάχιστον προπονητικά, αρχικά απέκτησα δύο πολύ καλούς φίλους, τον Δημήτρη Πρίφτη και τον Σωτήρη Μανωλόπουλο, δύο καταπληκτικά παιδιά και πολύ καλούς προπονητές που εξελίχθηκαν. Εγώ πιστεύω πολύ στη συνεργασία του σταφ. Πρέπει οι βοηθοί να λειτουργούν με μυαλό σαν να είναι πρώτοι προπονητές. Όπου έχω δουλέψει πάντα αυτό ζητάω από τους συνεργάτες μου, γι' αυτό πάντα έχουμε μία ομαλή συνεργασία. Στην Ελλάδα, όμως, πολύς κόσμος εκμηδενίζει, χλευάζει. Το είδαμε με τον Αντρέα Τρινκιέρι, πιο παλιά είχε χλευαστεί ο Γιόνας Καζλάουσκας, έχουν χλευαστεί πολλοί προπονητές. Με την πορεία τους όλα αυτά τα χρόνια, όμως, δείχνουν ότι είναι καλοί προπονητές.. Απλά στην Ελλάδα δεν έχουμε υπομονή.

Στο Περιστέρι, λοιπόν, για τρίτη φορά…

(γελάει) Είχα βρεθεί αρχικά στα πρώτα μου βήματα σαν συνεργάτης του κόουτς Φώσκολου, με τους Νόρις, Μπέργουολντ, Κορωνιό, Μυλωνά, με τον Αργύρη Πεδουλάκη παίκτη, μια ομάδα πολύ δυνατή τα πολύ καλά χρόνια του Περιστερίου και του μπάσκετ! Τα αναπολούμε γιατί είχαμε καλούς ξένους, γεμάτα γήπεδα και όχι από χούλιγκανς! Κόσμος που αγαπούσε το μπάσκετ και έφτιαχνε πολύ δυνατές έδρες.

Έπειτα, ξεκίνησα το 2004 τη σεζόν αλλά λόγω οικονομικών προβλημάτων η ομάδα αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει και βρέθηκε στην Α2. Δεν μπόρεσε να ακολουθήσω την ομάδα γιατί πίστευα ότι δεν ήταν σωστό για μένα να βρεθώ στην Α2 αλλά προτίμησε να πάω για έναν χρόνο στην Αμερική, ένα μέρος που έχω βρεθεί πολλές φορές. Βρέθηκα από πολύ νωρίς και παρακολούθησα μεγάλα προγράμματα των Γιούτα, των Σπερς από πολύ παλιά και ευχαριστώ πολύ τον κόουτς Θοδωρή Ροδόπουλο που μου άνοιξε από νωρίς αυτή την πόρτα. Έχω βρεθεί στα Summer League με το Χιούστον, με του Σακραμέντο Κινγκς. Νιώθω βέβαια ότι ίσως δεν πρέπει να τα διαφημίζω όλα αυτά…

Ίσως στην Ελλάδα και να χρειάζεται…

Ίσως και να χρειάζεται στην Ελλάδα, όντως, γιατί κάποια περίοδο κάποιος χρειάστηκε μία βοήθεια στην Αμερική και όταν του είπα ότι ξέρω εκεί τον πρώτο προπονητή , τους συνεργάτες, τον γενικό διευθυντή και όλους στον οργανισμό, έμεινε έκπληκτος και μου λέει "μα κόουτς κανένας δεν ήξερε ότι έχεις βρεθεί". Κάνω οτιδήποτε γιατί μου αρέσει. Έχω καλές σχέσεις και γνωριμίες γιατί συνεργάζομαι στους προπονητές. Ο κόουτς των Μπρούκλιν Νετς, Κένι Άτκινσον, ήταν συνεργάτης μου στο Παρίσι για δύο χρόνια, έχω λοιπόν πολλές φιλίες και σχέσεις με προπονητές με τους οποίους ανταλλάσσουμε απόψεις. Αυτό πρέπει να κάνεις. Όταν σταματάς να ασχολείσαι τότε σταματάς να προχωράς και να γίνεσαι καλύτερος.

Άρα είστε υπέρμαχος του γηράσκω αεί διδασκόμενος; Σε μία πρόσφατη συνέντευξή σας στον Γιάννη Φιλέρη είχατε πει ότι έχετε αλλάξει από τα πρώτα σας χρόνια, στον Ολυμπιακό…

Το μπάσκετ προχωρά και εξελίσσεται εκπληκτικά γρήγορα. Αυτό είναι το ένα κομμάτι. Το ότι κάθε άνθρωπος, όταν μεγαλώνει σε ηλικία ωριμάζει είναι κι αυτό σημαντικό. Άλλο η γνώση και άλλο η εμπειρία. Την εμπειρία δεν μπορείς να την αποκτήσεις αν δεν τη ζήσεις. Είναι σαν το παλιό καλό κρασί!

Είναι το πιο αδικημένο επάγγελμα αυτό του προπονητή;

Καταρχήν είναι το πιο δύσκολο. Οι περισσότεροι προπονητές έχουν αρκετά θέματα υγείας, ιδιαίτερα σε μεγαλύτερες ηλικίες. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι το δεύτερο άθλημα σε τακτική στον κόσμο. Θέλει πολύ υψηλή μπασκετική ευφυΐα από τους παίκτες, γι’ αυτό κι εγώ στο σκάουτινγκ πάντα ψάχνω παίκτες με υψηλό μπασκετικό IQ. Κι όταν αστοχήσω έχω πρόβλημα, γιατί έχω πρόβλημα και αμυντικά και επιθετικά.

Καταστρέφουμε το προϊόν μας

Στο ματς με την ΑΕΚ είχατε το μειονέκτημα ότι στον απέναντι πάγκο υπήρχε ένας πρώην συνεργάτης σας (Γιώργος Λιμνιάτης) που ξέρει τη φιλοσοφία σας…

Με τον Γιώργο είμαστε σαν αδέρφια, γνωρίζει όλη τη φιλοσοφία μου απ' έξω, αλλά κάναμε κι εμείς κάποιες εκπλήξεις στην ΑΕΚ γιατί όσο και να γνωρίζεις δεν προλαβαίνεις εκείνη τη στιγμή να αντιδράσεις. Εγώ, όμως, στέκομαι στο δικό μου σταφ, προετοιμαστήκαμε σωστά, δώσαμε διαφορετική κατεύθυνση στην άμυνά μας και αν δεν έχαναν τη συγκέντρωσή τους κάποιοι παίκτες στη διάρκεια του ματς, θα είχαμε ακόμα καλύτερη παρουσία αμυντικά. Δώσαμε απλά παιχνίδι προσωπικοτήτων, κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις γι’ αυτό και τα παιχνίδια κερδίζονται από τους παίκτες. Για εμάς βγήκαν ο Χάτσερ και ο Γκρέι στις δύσκολες στιγμές, αν και όλοι οι παίκτες έκαναν δύσκολη δουλειά.

Επισκιάζεται η επιτυχία ενός προπονητή μετά από μία τόσο μεγάλη νίκη στο ΟΑΚΑ όταν ακολουθούν αυτά που ακολούθησαν;

Επειδή μου κάνατε μία ερώτηση για τα χρόνια που δουλεύω στο εξωτερικό, θα σας πω ότι εμένα μου φαίνονται αστεία όλα αυτά που γίνονται στην Ελλάδα. Όταν μπαίνουμε στη διαδικασία να υπάρχει αμφισβήτηση για όλα τότε δεν αγαπάμε το μπάσκετ. Και είναι κρίμα γιατί ήταν ένα παιχνίδι διαφήμιση για το ελληνικό μπάσκετ. Ένα πολύ ωραίο παιχνίδι, για δύο πολύ καλές ομάδες, από δύο επιτελεία που δούλεψαν πολύ. Αν μπαίνουμε στη διαδικασία να συζητάμε για ένα-δύο σφυρίγματα και να λέμε ότι αλλοίωσαν το αποτέλεσμα. Εκπλήσσομαι από όλα αυτά και λυπάμαι πραγματικά, με μεγάλο σεβασμό για την ΑΕΚ. Άλλωστε τώρα, το τονίζω αυτό, δεν απευθύνομαι στην ΑΕΚ ούτε και μιλάω μόνο για το συγκεκριμένο ματς αλλά γενικά. Είναι αμαρτία να καταστρέφουμε το προϊόν μας. Ήταν ένα πολύ ωραίο ματς, με προσωπικότητες, με πολύ καλή δουλειά από όλους και είναι άδικο αυτό που έγινε.

Τα 2003 φτάσατε να προπονείτε ακόμα και ομάδα της Βηρυτού, η οποία μια δεκαετία πίσω ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Και πόλεμος να γίνεται έξω, ο Ηλίας Ζούρος θα είναι στο γραφείο και θα προετοιμάζεται για το επόμενο παιχνίδι;

Το θέμα είναι πώς το βλέπεις εσύ. Εγώ ασχολούμουν μόνο με το μπάσκετ. Ποτέ δεν υπήρξε κάτι άλλο που να με απασχολήσει. Η ομάδα πήρε το Πρωτάθλημα, πήρε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ασίας, ήταν μία ομάδα που τα κατέκτησε όλα. Στη Βηρυτό είναι όλοι άρρωστοι με το μπάσκετ. Τα γήπεδα είναι γεμάτα. Όταν παίζαμε ντέρμπι, το γήπεδο ήταν γεμάτο 4,5 ώρες πριν!

Όταν, λοιπόν, βρεθήκατε στο Γκαζιαντέπ, για μία μπασκετική μάχη κοντά στον πραγματικό πόλεμο της Συρίας, πόσο δύσκολο ήταν να προετοιμάσετε την ομάδα σας;

Για μένα δεν ήταν πρόβλημα. Δεν το σκέφτηκα ποτέ. Είχαμε και διαβεβαιώσεις από την ομάδα βέβαια ότι δεν υπήρχε κίνδυνος. Είμαι σίγουρος ότι ακόμα και η Γκαζιαντέπ δεν θα ήταν εκεί αν όντως υπήρχε πρόβλημα. Εντάξει, κάποιοι παίκτες μας το είχαν στο μυαλό τους και είναι λογικό, γιατί πάντα σκέφτεσαι το θέμα της υγείας. Η διοίκησή μας έκανε καταπληκτική δουλειά στο να μάθει και την τελευταία λεπτομέρεια πριν φύγουμε.

Άρα το θέμα με τον Αγραβάνη θεωρείται λήξαν;

Ήταν μία λανθασμένη προσέγγιση, τα λάθη είναι ανθρώπινα. Ο Γιάννης κατάλαβε το λάθος του, ζήτησε συγγνώμη, η διοίκηση χειρίστηκε το θέμα άψογα, από εκεί και πέρα ό,τι γίνεται μένει στην ομάδα. Το Περιστέρι είναι μία οικογένεια, είμαστε όλοι πολύ αγαπημένοι και είμαστε ένας οργανισμός που κινείται πάρα πολύ σωστά.

Καθαρά δικό μου λάθος ό,τι έγινε με τον Ολυμπιακό

Το καλοκαίρι του 2012, έχοντας επαναφέρει την Εφές στους τελικούς του τουρκικού πρωταθλήματος, μετά την αποτυχημένη προσπάθεια της τουρκικής ομάδας να προσλάβει τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, η πόρτα του Ηλία Ζούρου χτύπησε ξανά ανοίγοντάς του τον δρόμο της επιστροφής. Ο ίδιος, ωστόσο, την έκλεισε χωρίς δεύτερη σκέψη, στηριζόμενος σε όσα -θεωρούσε πως- τον περίμεναν στην... άλλη πλευρά. Η όποια συζήτηση με τον Ολυμπιακό δεν αποτυπώθηκε ποτέ στο χαρτί. Με υπογραφές. Οι ερυθρόλευκοι πήραν τον Γιώργο Μπαρτζώκα, η Εφές τον Οκτάι Μαχμούτι και ο Ηλίας Ζούρος έμεινε χωρίς ομάδα.

Πώς ερμηνεύεται η απουσία του Ολυμπιακού από την ΕΚΟ Basket League από τους προπονητές; Σαν μία αισθητή και λυπηρή απουσία ή σαν μία ευκαιρία για τις ομάδες που είναι υποψήφιες να έχουν μία θέση στους τελικούς;

Για μένα όταν λείπει μία μεγάλη ομάδα είναι πάρα πολύ κακό και το καταλαβαίνουμε όλοι μεταξύ μας. Πιστεύω κι ο ίδιος ο Παναθηναϊκός το καταλαβαίνει. Είναι σαν να παίζει η Ζάλγκιρις χωρίς τη Λιέτουβος Ρίτας. Χρειάζεται πάντα το αντίπαλο δέος γιατί αυτό ξεσηκώνει τον κόσμο, αυξάνεται ο ανταγωνισμός, το κίνητρο. Άρα, δυστυχώς για εμάς, η απουσία του Ολυμπιακού είναι αισθητή.

Μετά από τόσα χρόνια το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι δεν λέτε όχι στις προκλήσεις. Μόνο στους Κινέζους το κάνατε…

Εντάξει στους Κινέζους είπα "όχι" γιατί υπήρχε το πρόβλημα της εγκυμοσύνης της γυναίκας μου, ήταν μία πολύ δύσκολη στιγμή για την οικογένειά μας και ευτυχώς που είπα όχι. Είχα βέβαια και άλλες προτάσεις για να ξαναπάω στην εθνική Κίνας και στην εθνική γυναικών και σε ομάδες Δεν μετανιώνω για τίποτα, μπορεί να έχω πάρει κάποιες λάθος αποφάσεις στην καριέρα μου, όλα όμως είναι εμπειρία στη ζωή και όσο μεγαλώνεις βελτιώνεσαι σαν άνθρωπος, σαν προπονητής, σαν πατέρας, σαν όλα.

Στον Ολυμπιακό απαντήσατε θετικά για τη θέση του προπονητή το 2000, όπως και το 2012. Έχουμε δει αντίστοιχες επιστροφές πολλάκις στην Ελλάδα. Πόσο δύσκολο είναι για έναν προπονητή να πει όχι σε πρόταση μίας μεγάλης ομάδας, ή σε ιδιοκτήτη μεγάλης ομάδας;

Εγώ είχα πει ναι στην πρόταση του Ολυμπιακού, αλλά εφόσον δεν είχα υπογράψει συμβόλαιο δεν έπρεπε να πω όχι στην πρόταση της Εφές η οποία ήταν έτοιμη να υπογραφεί. Η Εφές μετά τη χρονιά μου και μετά την παρουσία της σε τελικούς Πρωταθλήματος, μίλησε με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν προχώρησε η διαπραγμάτευση και όταν ήρθε σε μένα εγώ είχα ήδη μιλήσει με τον Ολυμπιακό. Αν, λοιπόν, εγώ αθετούσα την κουβέντα που είχα κάνει με τον Ολυμπιακό και πήγαινα στην Εφές μπορεί τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Το λάθος ήταν δικό μου, το χρεώνομαι μόνο εγώ. Όταν δεν έχεις υπογράψει κάπου πρέπει να παίρνεις σωστά την απόφαση μόνος σου.

Τώρα μήπως ήρθε η ώρα να ρίξετε άγκυρα στην Ελλάδα για λίγα χρόνια;

Αυτό δεν μπορείς να το ξέρεις. Θα δούμε. Ποτέ δεν γνωρίζεις το μέλλον του προπονητή. Ευελπιστώ για την οικογένειά μου και τα παιδιά μου να μείνω παραπάνω χρόνια στην Ελλάδα, αλλά είμαι πάντα ανοιχτός για παντού.

ΤΟ ΑΣΦΑΛΕΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

Στη Μπούντουτσνοστ είχατε πει ότι δεν είχατε ρουχισμό και εγκαταστάσεις…

Στη Μπούντουτσνοστ πολλά δεν είχαμε. 'Ήταν μία ομάδα που έπαιζε στο EuroCup αλλά από οργάνωση ήταν σε πολύ κακή κατάσταση. Το ευχάριστο για μένα ήταν πως όταν πήγα όλοι έβαζαν στοίχημα ότι θα είχα απολυθεί γιατί ήμουν ο πρώτος ξένος προπονητής της ομάδας. Όχι μόνο η ομάδα κατέκτησε τους στόχους της και παραλίγο να φτάσει και στον τελικό, μου έγινε πρόταση για ανανέωση για δύο χρόνια, αλλά επειδή υπήρχε και η εθνική Γεωργίας και επειδή η Μπούντουτσνοστ ήταν κυβερνητική ομάδα και έπρεπε να πάρει την έγκριση από την κυβέρνηση δεν με άφησαν να δουλέψω ταυτόχρονα και στις δύο ομάδες.

Στο Παρίσι πήγατε να σώσετε μία ομάδα χωρίς μπάτζετ…

Στο Παρίσι η Ρασίνγκ σώθηκε από τον πρώτο γύρο και μιλάμε για μία ομάδα με το μικρότερο δυνατό μπάτζετ, 450.000 μεικτά, όπου είχαμε 8 παίκτες των 25.000 ευρώ που είναι το μίνιμουμ που μπορεί να έχει μία ομάδα. Χτίστηκε 15 μέρες πριν ξεκινήσει το Πρωτάθλημα, σε μία χρονιά όπου έπεφταν τρεις ομάδες από δύο και η ομάδα σώθηκε από τον πρώτο γύρο. Ήταν μεγάλη εμπειρία για μένα και το ευχάριστο ήταν ότι καταφέραμε να περάσουμε ένα διαφορετικό στυλ παιχνιδιού για να σωθεί νωρίς.

Μετά από τέτοιες εμπειρίες ποιο είναι το ασφαλές περιβάλλον που προσφέρει το Περιστέρι;

Το ασφαλές περιβάλλον προέρχεται από το ότι η ομάδα είναι σαν οικογένεια. Αυτό έχει πολλά καλά, ίσως βέβαια να έχει και μείον. Πιστεύω ότι η ομάδα μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά αλλά εκτός από οικογένεια θα πρέπει σιγά σιγά να μπαίνουν και περισσότερες λεπτομέρειες. Η ομάδα επανήλθε μετά από 15 χρόνια στην Ευρώπη, άρα καλώς ή κακώς θα πρέπει να δουλεύει περισσότερος κόσμος που να διευκολύνει την ομαλή λειτουργία.. Θα πρέπει να υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι σε ειδικές θέσεις που να διευκολύνουν την ομαλή λειτουργία, χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι η ομάδα δεν λειτουργεί ήδη καλά.

Είμαι πολύ ευχαριστημένος και υπάρχει και πολύ καλή προσέγγιση των ανθρώπων συνολικά στο οικοδόμημα του μπάσκετ. Και δεν είναι μόνο η πρώτη ομάδα υπάρχει στόχος στους μικρούς, υπάρχει μεγάλη συνεργασία με τις υποδομές, άλλωστε οι προπονητές από το εφηβικό είναι μαζί μας, υπάρχει η Δάφνη Δαφνίου, μία ομάδα που αποτελεί ομάδα του συλλόγου και συνεργαζόμαστε για να πετύχουμε κάποια πράγματα. Υπάρχει ένα όραμα σε αυτή την ομάδα. Ευελπιστώ να προχωρήσει ομαλά με σταθερά βήματα και όχι με φωτοβολίδες, γιατί το να πας πάρα πολύ καλά μία χρονιά είναι πολύ πιο εύκολο να πέσεις κάτω. Το να κάνεις σταθερά βήματα και να καθιερώνεσαι είναι το πιο συνετό και το πιο σημαντικό σε μία ομάδα σαν το Περιστέρι. Χαίρομαι πολύ που αργά αλλά σταθερά αρχίζει και αυξάνεται, ευελπιστώ το γήπεδο να το δούμε γεμάτο.

Πόσο διαφορετικό είναι το επίπεδο ανάμεσα σε Basket League και Basketball Champions League;

Όλα τα ματς είναι δύσκολα και στο ελληνικό Πρωτάθλημα και στο εξωτερικό. Δεν υπάρχει εύκολο παιχνίδι όταν δεν υπάρχει μεγάλη ποιοτική διαφορά στο ρόστερ. Δηλαδή μία ευρωπαϊκή ομάδα έχει καλύτερους αθλητές σίγουρα, πολύ υψηλότερα συμβόλαια, άρα πολύ καλύτερη ποιότητα παικτών. Από την άλλη, όμως, κανένα παιχνίδι δεν είναι εύκολο ιδιαίτερα στο μπάσκετ όπου χρειάζεται χημεία και συνεργασίες. Όχι μόνο για την ομάδα μας, αλλά για τις περισσότερες ομάδες φέτος η προετοιμασία ήταν μικρή, με παίκτες που ήταν στις εθνικές ομάδες. Οι περισσότερες ομάδες δεν έχουν βρει ρυθμό, συνεργασίες επιθετικά και αμυντικά και αυτό το πρόβλημα αντιμετωπίσαμε και αντιμετωπίζουμε και εμείς.

Δεν προλαβαίνουμε να διορθώσουμε, οι περισσότερες διορθώσεις είναι μέσω του video, υπάρχει μία καλή προπόνηση μέσα στην εβδομάδα, οι υπόλοιπες είναι recovery και βάρη και υπάρχει και μία προπόνηση τακτικής την παραμονή του αγώνα όπου πάλι δεν προλαβαίνουμε να βάλουμε ένταση στην προπόνηση γιατί την επόμενη μέρα έχουμε παιχνίδι. Το ευχάριστο είναι ότι έχουμε 14 παιδιά με όρεξη, που μπορούν κάθε στιγμή να πουν στο γήπεδο. Γι' αυτό πιστεύουμε σε όλους και τους χρησιμοποιούμε και όλους. Κάποιες στιγμές ίσως χάνουμε την ομοιογένειά μας στο παρκέ, αλλά από την άλλη για να συντηρηθεί η ομάδα, να μπορέσει να αποδώσει και να μην έχουμε τραυματισμούς πρέπει να χρησιμοποιούνται όλοι.

Έχουμε μπει σε μία εποχή με πολλά παιχνίδια και λιγότερες προπονήσεις. Πόση επιρροή έχει πια ένας προπονητής με μία μόνο καλή προπόνηση όπως είπατε κι εσείς μέσα στην εβδομάδα;

Οι παίκτες ουσιαστικά βρίσκουν ρυθμό μέσα από τα παιχνίδια, εκεί αναπτύσσονται οι συνεργασίες. Η επιρροή του προπονητή είναι μεν σε μικρότερο βαθμό, αλλά οι παίκτες πρέπει να έχουν ψηλό IQ και να γνωρίζουν το παιχνίδι. Εγώ για παράδειγμα θέλω να δουλεύω κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, άρα οι παίκτες πρέπει να είναι συγκεντρωμένοι. Πρέπει να δουλεύουμε τα τάιμ άουτ που είναι πολύ σημαντικά στα παιχνίδια και να δίνουν πόντους, ενώ παίκτες που δεν είναι ιδιαίτερα ευφυείς ή δεν ξέρουν να αντιδρούν σωστά μέσα από τη διαδικασία των τάιμ άουτ έχουν πρόβλημα. Από την άλλη, όταν πας με το κατεστημένο, δηλαδή με αυτά που παίζεις, δεν μπορείς να δημιουργήσεις ούτε έκπληξη, ούτε να κερδίσεις κάτι, παρά μόνο μέσα από τη σταθερά των plays που έχει η ομάδα, αυτό όμως θέλει να υπάρχουν προπονητές και παίκτες που να είναι πολλά χρόνια σε μία ομάδα οπότε να έχουν εύκολη συνεργασία μεταξύ τους γιατί μέσα σε μικρή προετοιμασία όπως αυτή που έγινε φέτος δεν μπορείς να έχεις ομοιογένεια. Είδαμε για παράδειγμα σε αρκετά παιχνίδια μας και στις αμυντικές και στις επιθετικές συνεργασίες προβλήματα και στο spacing και στο passing game. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί υπάρχουν παίκτες που έχουν κατάλοιπα από προηγούμενες ομάδες, τα οποία για να σπάσουν θέλει χρόνο.

Όλα αυτά εξηγούν γιατί πήγατε σε πιο σίγουρες και ασφαλείς λύσεις το περασμένο καλοκαίρι μεταγραφικά;

Να το εξηγήσουμε διαφορετικά. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια στο εξωτερικό, η εμπειρία μου λέει ότι μία ομάδα για να είναι ισχυρή θα πρέπει να έχει πολύ καλούς γηγενείς παίκτες. Στη Ζάλγκιρις το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να έχουμε καλούς Λιθουανούς παίκτες, στην Εφές το ίδιο με Τούρκους. Σε αυτό, λοιπόν, είχαμε αμέσως μία ταύτιση απόψεων με τη διοίκηση. Μιας και μου δίνεται η ευκαιρία θέλω να πω πολλά ευχαριστώ στη διοίκηση που μου έδωσε την ευκαιρία να βρίσκομαι εδώ.

Έχουμε μία άψογη συνεργασία με τον Γιώργο τον Πανταζόπουλο, τον κύριο Φίλιππο Κότση και τον Ανδρέα τον Πολέμη από την πρώτη μέρα. Η ταύτιση των απόψεων ήταν ότι θέλαμε καλό ελληνικό κορμό, όπως ο Σαλούστρος, όπως ο Ξανθόπουλος με τον οποίο έχω συνεργαστεί πολλά χρόνια και θεωρώ ότι έχοντας ένα τόσο καλό μυαλό στο γήπεδο που γνωρίζει τη φιλοσοφία μου είναι πολύ πιο εύκολη η δουλειά μου, πήραμε και τον Γόντικα που παρά τις αυξομειώσεις στον χρόνο συμμετοχής του τον πιστεύουμε πολύ και μπορεί να γίνει σημαντικός παίκτης για τα επόμενα χρόνια στην ομάδα, ενώ υπάρχει και ο Ζώης ο Καράμπελας στον οποίο θα επενδύσουμε.

Άρα η ομάδα έχτισε έναν καλό ελληνικό κορμό συν τους Βασιλόπουλο, Σκορδίλη και Αγραβάνη που είναι ήδη στην ομάδα. Έχουμε παιδιά που τα πιστεύουμε και δίνουν την ώθηση στην ομάδα. Όσο για τις άλλες λύσεις, εκτός του Χάτσερ, όλες έχουν το ρίσκο τους. Ο Σμιθ ήρθε για να καλύψει το κενό του Καράμπελα. Βλέποντας τις απαιτήσεις πλέον γιατί μπορεί να μην έχουμε το μεγάλο πρόβλημα τραυματισμού ευτυχώς μέχρι τώρα αλλά σίγουρα θα υπάρξει, προτιμούμε να έ3χουμε ένα ευρύτερο ρόστερ από παίκτες από το να έχουμε πιο ρηχό ρόστερ και να υπάρχουν προβλήματα.

Βλέπουμε στα πρώτα παιχνίδια σας για φέτος σε κάθε τάιμ άουτ να γίνεται μια μίνι σύσκεψη προπονητών και μετά να πηγαίνετε στους παίκτες. Είναι κάτι που το βλέπουμε και στο NBA. Πώς αντιλαμβάνεστε τη σχέση προπονητή-συνεργατών;

Εγώ πρώτα απ’ όλα αγαπάω πολύ τους συνεργάτες μου. Είναι κομμάτι του εαυτού μου, είναι σημαντικοί. Προσπαθώ πάντα να έχω το καλύτερο σταφ. Αν κάποιος είναι αδύναμος, θα βελτιωθεί και θα γίνει καλύτερος. Όλοι, όμως, είναι χρήσιμοι. Όλοι έχουν τη δική τους προσωπικότητα. Οι παίκτες είναι ομάδα, οι προπονητές είναι ομάδα και πρέπει να είμαστε μαζί ενωμένοι. Την τελική απόφαση παίρνω εγώ, αλλά αν δεν έχω την πληροφορία και τις λεπτομέρειες που μου δίνουν, η τελική απόφαση είναι πολύ δύσκολη. Παίρνουμε αποφάσεις όλοι μαζί. Μαζί κερδίζουμε, μαζί χάνουμε. Η μεγαλύτερη βαρύτητα βέβαια δίνεται στον προπονητή, εγώ θα πάρω την τελική απόφαση, αλλά έτσι είναι, γιατί αν δεν κάτι δεν πάει καλά άλλωστε ο προπονητής την πληρώνει!

Έτσι είναι. Όπως ο καπετάνιος στο καράβι.. Όταν υπάρχει φουρτούνα πρέπει να το κυβερνήσεις. Αν δεν έχεις άξιους συνεργάτες όμως; Εγώ στο Περιστέρι είμαι πολύ χαρούμενος με τους συνεργάτες που έχω, όπως και στις προηγούμενες ομάδες. Εδώ δουλεύουμε όλοι μαζί, στα τάιμ άουτ κάνουμε μία μίνι σύσκεψη για να δοθούν οι πληροφορίες από τους συνεργάτες σε συνδυασμό με αυτά που έχω ετοιμάσει εγώ. Οκ, κάποιοι παίκτες δεν έχον καταφέρει ακόμα να αντιδρούν διαρκώς σωστά, αλλά ευελπιστώ ότι θα είμαστε στον σωστό δρόμο.

Υπάρχει ένα μεγαλύτερο "πρέπει" ή έστω ένα μεγαλύτερο κίνητρο τώρα που μία φάση του EuroBasket θα γίνει στη Γεωργία;

Όχι, θα έλεγα ότι είναι επιβράβευση για όσους δουλεύουμε εκεί. Θα είναι και η ολοκλήρωση των έξι χρόνων που θα είμαι με την ομάδα. Ευελπιστούμε σε εκείνο το EuroBasket, αν οι παίκτες θα είναι υγιείς να παίξει μπροστά στο κοινό της με όλους τους παίκτες, με τον Μπιτάτζε, τον Σερμαντίνι, τον Σεγνκέλια, με κάποια παιδιά που παίζουμε εκεί, να είμαστε αρκετά ισχυρός αντίπαλος για να φύγουμε από τον όμιλο της Γεωργίας και να πάμε στην επόμενη φάση.

Photo Credits: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου/Tourette Photogrpahy