Από το πρωί της Κυριακής η πόλη της Αθήνας ζούσε στους ρυθμούς του Μαραθώνιου και των υπόλοιπων αγωνισμάτων που έγιναν παράλληλα με αυτόν. Οι υπεύθυνοι είχαν πάρει από νωρίς τις θέσεις τους μαζί με τους διαγωνιζόμενους και όλα έδειχναν πως θα είχαμε μια πραγματική γιορτή του αθλητισμού.

Από τις 7.00 άρχισαν να φτάνουν στην Αίγλη του Ζαππείου οι δρομείς των μικρότερων αποστάσεων οι οποίοι με τη βοήθεια των εθελοντών άρχισαν να προετοιμάζονται για τον αγώνα.

Όλα αυτά υπό τους ήχους της μουσικής η οποία πραγματικά δεν σταμάτησε λεπτό να παίζει και να δίνει ρυθμό σε όσους έτρεξαν.

Η πρώτη εκκίνηση δόθηκε στον αγώνα των 5 χιλιομέτρων με το ποτάμι των δρομέων να γεμίζει τους δρόμους της Αθήνας. Στη συνέχεια ακολούθησαν τα 10 χιλιόμετρα, ο αγώνας για τα ΑΜΕΑ και ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα με τον αγώνα των μικρών παιδιών...

Τα όσα ζήσαμε εμείς που παρευρεθήκαμε στο γεγονός, αλλά και όλοι όσοι συμμετείχαν ήταν πραγματικά μία νότα χαράς στα όσα ζούμε.

Άτομα από όλες τις άκρες της γης βρέθηκαν είτε για να τρέξουν είτε να ενισχύσουν όσους έτρεξαν. Μάλιστα, αρκετοί από αυτούς είχαν και τις σημαίες των χωρών τους όπως η οικογένεια από το Μονακό.

Υπήρχαν όμως και κάποιοι οι οποίοι τράβηξαν αμέσως τα βλέμματα πάνω τους. Για παράδειγμα μια παρέα Γάλλων οι οποίοι ακολούθησαν όπου μπορούσαν τους συμπατριώτες τους που έτρεχαν...

Οι αρχαίοι Έλληνες, ο Καίσαρας και ο Μπάτμαν

Δεν έλειψαν όμως και εκείνοι οι οποίοι έκλεψαν τις εντυπώσεις με την αμφίεση τους ή και με άλλους τρόπους.

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Μεταξύ άλλων είδαμε στον ίδιο αγώνα να τρέχουν Αρχαίοι Έλληνες, αλλά και ο Καίσαρας.

Για λόγους διαφύλαξης της τάξης ήρθε από την Γκόθαμ και ο Μπάτμαν.

Δεν έλειψαν όμως και εκείνοι που επέλεξαν απλά να βάψουν τα μαλλιά τους...

Στον αγώνα έτρεξε και ο Λουίτζι (τον Μάριο δεν τον είδαμε) μαζί με μία ζέβρα, ενώ εμφανίστηκε και μία κότα...

Ενώ αθλήτριες από την Ιαπωνία προτίμησαν να γράψουν κάποια μηνύματα στα χέρια τους (μην ρωτήσετε τι έλεγαν πραγματικά δεν ξέρουμε).

Βέβαια, είχαν και το δικός τους κοινό να τις υποστηρίξει....

Χαμόγελα και ανθρώπινες στιγμές

Πέρα από τα αξιοπερίεργα εκείνο που κρατάμε είναι τα πολλά παιδικά χαμόγελα από τα πιτσιρίκια που έτρεξαν πραγματικά με την ψυχή τους.

Άλλα πιο γρήγορα, άλλα πιο αργά, αλλά αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία αφού οι μικροί διασκέδασαν πραγματικά περνώντας στιγμές ξεγνοιασιάς.

Υπήρχαν όμως και αρκετοί γονείς οι οποίοι έτρεξαν είτε κρατώντας από το χέρι τα παιδιά τους, είτε κουβαλώντας τα μέχρι τη γραμμή του τερματισμού.

Με την κόρη του αγκαλιά τερμάτισε και ο Θεοδωρακάκος ο οποίος ήταν ο τρίτος Έλληνας που πέρασε τη γραμμή τερματισμού και στα τελευταία μέτρα όπως φαίνεται και από το βίντεο πήρε την κορούλα του αγκαλιά και ολοκλήρωσε έτσι τον Μαραθώνιο.

Πέρα από αυτά είχαμε και γονείς οι οποίοι έτρεξαν με τα παιδιά τους στο καρότσι...

Οι ανθρώπινες στιγμές υπήρξαν και αυτές στο ρεπερτόριο του Κλασικού Μαραθωνίου. Μια από αυτές ήταν η αγκαλιά του Μερούση στον Πούλιο. Ο χρυσός Πανελληνιονίκης περίμενε τον Κωνσταντίνο Πούλιο ο οποίος τερμάτισε δεύτερος και τον συνεχάρη για τη μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλε...

Ο ρυθμός της εξέδρας...

Σε αυτό το σημείο θα ήταν μεγάλη παράληψη μας να μην αναφερθούμε και στον κόσμο. Αθλητές, συγγενείς και απλός κόσμος βρέθηκαν στο Καλλιμάρμαρο και έδωσαν το δικό τους ρυθμό σε όσους τερμάτιζαν.

Φυσικά, ανάμεσά τους ήταν και πάρα πολλά παιδιά....

Τον ρυθμό έδινε μια ομάδα κρουστών οι οποίοι μετέφεραν τον παλμό τους στον κόσμο.

Όλα όσα σας περιγράψαμε και σας δείξαμε μέσα από φωτογραφίες και βίντεο ήταν μερικά από όσα έγιναν. Αυτή είναι η εικόνα του πραγματικού αθλητισμού. Αυτού για τον οποίο θέλουμε να γράφουμε και να είστε σίγουροι ότι θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.