Μαραθώνιος της Αθήνας: Το ψυχικό σθένος του Καραΐσκου και το δυνατό αίτημα για ειρήνη
Ο 40ος Μαραθώνιος Αθήνας πέρασε στην ιστορία με ένα ρεκόρ τερματισμού! Από τους 21.000 δρομείς τερμάτισαν 17.000 και εξέπεμψαν μηνύματα ειρήνης, κατάπαυσης του πυρός στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά και ψυχικής ενδυνάμωσης.
Παραδείγματα, ανθρώπων που στάθηκαν και πάλι όρθιοι στη ζωή κερδίζοντας απανωτές μάχες με υπομονή, επιμονή και σθένος πέρασαν τη γραμμή του τερματισμού του Μαραθωνίου της Αθήνας. Άνθρωποι που λύγισαν και απέδειξαν ότι δεν είναι απαραίτητο να είσαι ατσάλινος και άτεγκτος, ανάλγητος και αναίσθητος για να είσαι δυνατός.
Δυνατός είναι και ο ευαίσθητος και ο ευάλωτος, αυτός που έκλαψε και γονάτισε, αυτός που δεν έζησε το άγγιγμα της θεάς τύχης και δοκιμάστηκε σκληρά και στέκεται όρθιος. Κυρίως αυτός είναι ο δυνατός.
Κατά ένα μαγικό τρόπο ειδικά ο Μαραθώνιος -απ' όλο το αθλητικό φάσμα-, συνδέεται πιο εύκολα με τους ευαίσθητους δυνατούς, ίσως επειδή η φύση του προσομοιάζει τη ζωή και ο τερματισμός του είναι λυτρωτικός.
Αμέτρητες τέτοιες περιπτώσεις στέκονται κάθε χρόνο στην αφετηρία του Μαραθώνα, μία εξ' αυτών είναι και ο πανελληνιονίκης Παναγιώτης Καραΐσκος που παλαιότερα είχε εξομολογηθεί ότι είχε υπάρξει τοξικοεξαρτημένος και με όχημα τον Μαραθώνιο ξανακέρδισε τη ζωή που ήθελε να έχει. Τον ενέπνευσαν όσοι δάκρυζαν από χαρά και ικανοποίηση τη στιγμή του τερματισμού.
Παναγιώτης Καραΐσκος: Κατάλαβες εσύ υγρασία;
Χαράλαμπος Πιτσώλης: Είχε λίγο, ναι.
Παναγιώτης Καραΐσκος: Δεν ένιωσα κάτι τέτοιο. Μόνο τη ζέστη μετά τα μισά της διαδρομής. Ευτυχώς, είχε πότε πότε ένα αεράκι και μας δρόσιζε.
Το Νο 1 και το Νο 2 του πανελλήνιου πρωταθλήματος του 40ου Μαραθωνίου της Αθήνας συνομιλούσαν πριν από τις απονομές. Κατάκοποι από τα 42.195 μέτρα που προστέθηκαν στη ραχοκοκαλιά τους. Οι φωτογράφοι ήθελαν μια σειρά λήψεων από τους πρωταγωνιστές και όσο ο νικητής Καραΐσκος στεκόταν μπροστά στο φακό τους, ο Χαράλαμπος -ή “λέγε με όπως σου βγαίνει, απαντάω σε όλα” (π.χ. Μπάμπης, Χάρης, “ψιτ”)- σχολίαζε με χιούμορ τις πόζες.
Στη συνέχεια, ο φακός στράφηκε στον Χαράλαμπο και Χάρη και Μπάμπη και γελαστό παιδί και ο Καραΐσκος στο άκουσμα της προτροπής “σειρά σου να τον πειράξεις” έφυγε σφαίρα από τη θέση του και δοκίμασε να ανταποδώσει το τσίγκλισμα. Ο Πιτσώλης στεκόταν μπροστά στο backdrop (υφασμάτινο φόντο, σαν αφίσα) των απονομών. Ο πρωταθλητής του 2023 διαπίστωσε ότι ανάμεσα στο backdrop και το έδαφος υπήρχε ένα κενό από το οποίο χωρούσε το πόδι του.
Έτρεξε πίσω από την αφίσα -κρυμμένος απ' όλους- με στόχο να σκουντήξει με τις μύτες των παπουτσιών του τις φτέρνες του Πιτσώλη, όσο εκείνος πόζαρε. Ψαγμένο πείραγμα, απόδειξη ότι τα εγκεφαλικά κύτταρά του δεν κουράστηκαν όσο το σώμα του. Ωστόσο, δεν πρόλαβε ούτε ν' ακουμπήσει τον αντίπαλό του.
Ο Καραΐσκος ήταν πιο γρήγορος στον Μαραθώνιο της Αθήνας από τον συναθλητή του και ο Πιτσώλης ταχύτερος στις πόζες. Τα παιδία παίζει και στον Μαραθώνιο που είναι ένας απαιτητικός αγώνας, είναι ένας Γολγοθάς μέχρι τον τερματισμό, έχει συναισθηματική φόρτιση και πολυποίκιλα μηνύματα, αλλά είναι και χαρά, χαμόγελα, φιλίες και αγκαλιές.
Μιας τέτοιας αγκαλιάς έγιναν μάρτυρες όσοι παρακολούθησαν τον αγώνα των δύο αθλητών. Ο Καραΐσκος στάθηκε στο φίνις και περίμενε την άφιξη του Πιτσώλη, ο οποίος είχε νικήσει το 2022. Όταν έφτασε ο συναθλητής του άνοιξε διάπλατα τα χέρια του και τον αγκάλιασε.
Πολλοί τερμάτιζαν χέρι – χέρι με τους φίλους τους ή υποβασταζόμενοι από άλλους. Ένας δρομέας κατέρρεε, ήταν έτοιμος να σωριαστεί. Τον κράτησαν στα χέρια τους δύο άλλοι άνδρες που βρίσκονταν επίσης στην τελική ευθεία. Αφέθηκε ολοκληρωτικά πάνω τους ένα – δυο μέτρα πριν τον τερματισμό. Συνέχισαν να τον κρατούν όρθιο, προκειμένου να τον περάσουν από τον τερματισμό, να μην καταγραφεί εγκατάλειψη στον αγώνα.
Μετά ανέλαβαν δράση οι γιατροί του ΕΚΑΒ που είχαν το δικό τους πόστο μέσα στο Καλλιμάρμαρο και πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες, ενώ υπήρχαν και διασώστες κατά μήκος της διαδρομής, που έλαβαν την αρωγή εθελοντών ιατρών και νοσηλευτών του ΕΣΥ, υγειονομικού προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά και στελεχών παροχής Επείγουσας Προνοσοκομειακής Φροντίδας.
Ο μαραθώνιος, που είναι ο απόλυτα μοναχικός αγώνας αποδεικνύει παράλληλα ότι η λέξη ανεξάρτητος/η είναι μια ουτοπία. Το φαίνεσθαι του αγώνα είναι σε απόλυτη αντιδιαστολή με το είναι του και αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο μήνυμα που εκπέμπεται κάθε δεύτερη Κυριακή του Νοεμβρίου από την Αθήνα. Η βούληση για κάθε κατόρθωμα, αλλά και για πιο καθημερινά αποτελέσματα είναι η προϋπόθεση, αλλά είναι απαραίτητη η συνεργασία και η υποστήριξη.
Κανείς δεν είναι ανεξάρτητος και δεν θα γίνει -είτε στη ζωή είτε στον αθλητισμό-, από τον ισχυρότερο στον πιο αδύναμο. Η στιγμή που θα χρειαστούμε κάποιον, που θα αντιληφθούμε ότι είχαμε ανάγκη τη βοήθεια που λάβαμε και η συνεργασία που είχαμε μας οδήγησε στο στόχο μας θα βρίσκεται πάντα μπροστά μας. Είναι δεκάδες οι δρομείς που μαρτυρούν πόσο μεγάλη ανάγκη είχαν να ακούσουν ακόμα και το “μπράβο!” που τούς φώναζαν στη διαδρομή οι θεατές και την προτροπή να συνεχίσουν τον αγώνα μέχρι το τέλος.
Η καλή πλευρά του εαυτού μας εξάγεται σε μεγάλες ποσότητες κατά τη διάρκεια του Μαραθωνίου της Αθήνας που μας υπενθυμίζει ποιοι μπορούμε να είμαστε και τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου. Και γι' αυτή την πλευρά της αλληλεγγύης, της συμπαράστασης, της συνεργασίας και της προσφοράς αξίζει ο κόσμος να γυρίζει ακόμα.
Πηγή έμπνευσης για τα παιδιά του ΚΕΘΕΑ ο Καραΐσκος
Μια τέτοια περίπτωση ενός μοναχικού μαχητή που χρειάστηκε και βοήθεια για να ξεφύγει από τους δαίμονές του και να λυτρωθεί έχει υπάρξει και ο νικητής του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος των ανδρών, ο Παναγιώτης Καραΐσκος. Ο ίδιος είχε εξομολογηθεί παλαιότερα ότι ήταν χρήστης ναρκωτικών ουσιών, ότι έφτασε στην άβυσσο της “παραμύθας” και στο σημείο να μπλέξει με την αστυνομία και εντέλει να ξεμπλέξει επειδή είχε τη βούληση, αλλά και τη συμπαράσταση.
Ο Παναγιώτης, απόφοιτος του ΚΕΘΕΑ, έπεισε θεούς, δαίμονες, δικαστές και κυρίως τον εαυτό του ότι δεν άλλαξε απλά σελίδα, αλλά βιβλίο. Άρχισε να ξαναγράφει τη ζωή του από την αρχή και βρήκε νόημα σε αυτήν μέσα από τον Μαραθώνιο και τον αθλητισμό που έχει γίνει αποκούμπι, καταφύγιο και οδηγός ζωής όχι μόνο για τον Παναγιώτη, αλλά και για χιλιάδες άλλους που χρειάστηκαν να προσθέσουν ένα πανίσχυρο γρανάζι στη μηχανή τους για να τ' αλλάξουν όλα. Τέτοιο γρανάζι είναι ο αθλητισμός.
Παρεμπιπτόντως, τα παιδιά του ΚΕΘΕΑ Παρέμβαση συμμετέχουν ενεργά στο Μαραθώνιο της Αθήνας. Συνοδεύουν με τα τύμπανα που οι ίδιοι δημιουργούν τη λαμπαδηδρομία και δίνουν ρυθμό στους λαμπαδηδρόμους μέχρι να ανάψουν το βωμό. Παρακολουθούν τον Μαραθώνιο, έχουν συνδέσει την προσωπική μάχη τους με την ιδιομορφία του και εμπνέονται με ιστορίες σαν αυτή του Παναγιώτη Καραΐσκου.
Ο Παναγιώτης δεν είναι ο μοναδικός που εμπνεύστηκε και εμπνέει μέσω του αγώνα του. Εκατοντάδες έτρεξαν με στόχο να μεταδώσουν το δικό τους μήνυμα και κυρίως για να εκπληρώσουν μια υπόσχεση στον εαυτό τους.
Οι μοναδικές εικόνες και η απόγνωση του Κίπτο για τις ανιφόρες
Δρομείς σε αμαξίδιο και οι συνοδοί τους, παιδιά με τους γονείς τους, τους παπούδες και τις γιαγιάδες τους, ζευγάρια που μπήκαν χέρι – χέρι και αντάλλαξαν όρκους πίστης και αφοσίωσης. Μέχρι και πρόταση γάμου έγινε μετά τον τερματισμό. Συνολικά, 21.000 δρομείς απ' όλες τις ηπείρους έδωσαν ραντεβού στην αφετηρία στον Μαραθώνα και οι 17.000 εξ' αυτών τερμάτισαν, αριθμός ρεκόρ.
Όλοι τους ξεπέρασαν αυτό το βασανιστικό διάστημα ανάμεσα 30ο με το 35ο χιλιόμετρο, όπου νιώθουν όλες τις δυνάμεις τους να τους εγκαταλείπουν και συνέχισαν ως τον τερματισμό. Αυτό το σημείο είναι στο ύψος του Σταυρού της Αγίας Παρασκευής.
Αυτό το σημείο σχολίασε στο SPORT24 ακόμα και ο Κενυάτης Κίπτο που νίκησε στον αγώνα με ρεκόρ διαδρομής (2:10.34): “Μα πόσο δύσκολη διαδρομή είναι αυτή; Τι ανηφόρες ήταν αυτές; Πολύ σκληρός αγώνας”.
Αμέτρητοι μπήκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο κρατώντας στα χέρια τους σημαίες της Παλαιστίνης. Ζητούσαν κατάπαυση του πυρός και εκεχειρία. Ένα κοινό μήνυμα για ειρήνη, που ένωσε πολλούς και άγνωστους μεταξύ τους δρομείς, αλλά και θεατές.
Ο Μαραθώνιος της Αθήνας κάθε χρόνο διεξάγεται στη μνήμη του αγωνιστή, ειρηνιστή, βαλκανιονίκη του μήκους και πολιτικού Γρηγόρη Λαμπράκη, ο οποίος ένα μήνα πριν από τη δολοφονία του στη Θεσσαλονίκη, είχε περπατήσει μόνος του στην απαγορευμένη από την Αστυνομία Πορεία της Ειρήνης.
Ο Λαμπράκης προστατευόταν από τη βουλευτική ασυλία του και δεν μπορούσαν να τον εμποδίσουν. Φέτος που -συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από τη δολοφονία του- έγινε ξεχωριστή τελετή στη μνήμη του από τον ΣΕΓΑΣ, την παραμονή του αγώνα.
Ανήμερα του Μαραθωνίου, ήταν η σειρά των δρομέων να τιμήσουν την παρακαταθήκη και τα ιδανικά του Λαμπράκη εκπέμποντας το δικό τους αίτημα για ειρήνη στη Λωρίδα της Γάζας.
