"Τρωτός Άτρωτος", ο Παναγιώτης Γιαννάκης στο Talk Radio: "Ατρωτος ένιωσα όταν κερδίσαμε τη Σοβιετική Ένωση το 1987"

Στο Talk Radio 98.9 και στην εκπομπή των Σπύρου Λάμπρου και Άννας Σταματιάδου, βρέθηκε ως καλεσμένος ο Παναγιώτης Γιαννάκης και μίλησε μεταξύ άλλων και για την αυτοβιογραφία του, "Τρωτός Άτρωτος", την οποία έχει συγγράψει ο δημοσιογράφος και διευθυντής του SPORT24, Παντελής Βλαχόπουλος, και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ.

Ο "Δράκος" του παγκόσμιου μπάσκετ διηγήθηκε στα στούντιο της 24MEDIA και τον Παντελή Βλαχόπουλο, όλη την πορεία της μυθιστορηματικής ζωής του από τα παιδικά χρόνια του στην οδό Πάτμου 24 στη Νίκαια, έως την καταξίωση και τις μεγάλες επιτυχίες της Εθνικής ομάδας.

Η αυτοβιογραφία του Παναγιώτη Γιαννάκη αποτελεί μία βουτιά στην αθλητική ιστορία της χώρας και είναι ένα μάθημα ζωής από έναν άνθρωπο που όσες φορές έπεσε άλλες τόσες σηκώθηκε.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του Παναγιώτη Γιαννάκη:

Με αφορμή την 28η Οκτωβρίου ο "Δράκος" ανέφερε αρχικά: “Πρέπει να λες όχι στη ζωή σου αρκετές φορές, γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσεις να ανακαλύψεις τον εαυτό σου".

Για ένα περιστατικό θαυμασμού που δεν θα ξεχάσει ποτέ: "Υπήρχαν στιγμές που ο κόσμος με αγκάλιαζε και δάκρυζε αλλά πάντα θυμάμαι μια ιδιαίτερη στιγμή που μια ηλικιωμένη, όταν ήμουν ακόμη αθλητής, σταμάτησε στην Ιερά Οδό με το ταξί της. Δεν ήταν οδηγός, ήταν επιβάτης και με είδε στο δρόμο. Με είδε γιατί περίμενα και εγώ ταξί και μου είπε πέρασε παιδί μου να σε πάμε όπου πας.

Εγώ πήγαινα στην τότε αρραβωνιαστικιά μου και μετέπειτα σύζυγο μου Ευγενία στην Αγία Βαρβάρα εκείνη πήγαινε στην Πετρούπολη, Καμία σχέση η διαδρομή. Με πήγε δεν με άφησε να πληρώσω. Πάντα την θυμάμαι κυρίως γιατί ήταν μια κυρία που δεν φαινόταν ευκατάστατη και μου έκανε τρομερή εντύπωση".

Για τον τίτλο "Τρωτός Άτρωτος" που επέλεξε για την αυτοβιογραφία του: "Όλοι οι άνθρωποι αισθανόμαστε πολλές φορές αδύναμοι, βλέπουμε βουνά στη ζωή μας. Πρέπει όμως να ξυπνήσουμε τον άτρωτο που έχουμε μέσα μας.

Γιατί πολλές φορές δεν έχουμε τα σωστά ερεθίσματα. Οι άνθρωποι έχουν πολλές δυνάμεις, και εγώ κατα λάθος βρήκα το μπάσκετ, θα μπορούσα να μην το είχα βρει ποτε. Ήθελα να γίνω πολιτικός μηχανικός, ήμουν καλός στα μαθηματικά. Βέβαια βρήκα γαμπρό πολιτικό μηχανικό.

Τα μαθηματικά είναι κοντά με τη ζωή και το μπάσκετ αρκεί να έχεις πάθος να βγαίνει απο μέσα σου και θέληση κάθε μέρα να ξεπερνάς τον εαυτο σου να συγκριθείς και να χάσεις”.

Για το πώς άλλαξε η ζωή του ένα απόγευμα, όταν τον ανακάλυψε τυχαία ο πρώτος του προπονητής: "Έπαιζα μπάσκετ στα ανοιχτά γήπεδα του Πλάτωνα, στην Πέτρου Ράλλη.

Πηγαίνοντας πίσω για να αφήσω την μπάλα στον επιστάτη που μας τη δάνειζε, γιατί δεν είχαμε δικιά μας μπάλα, με σταματάει ο πρώτος προπονητής μου, ο Βύρων Κρίθαρης, και μου λέει "παιδί μου, εσύ γιατί δεν έρχεσαι να κάνεις προπόνηση με την ομάδα;"

Τότε, εγώ ντροπαλός, του λέω πως θα έρθω. Ήρθε και ένας παράγοντας. Μου έδωσαν 20 δραχμές, μου είπαν να βγάλω φωτογραφίες και να πάω για προπονήσεις. Έτσι ξεκίνησα σε ηλικία 12 ετών“.

Για τα πρώτα του βήματα στο μπάσκετ: “Περνούσα καλά με τον αθλητισμό. Τον αγαπούσα. Έβγαζα τον εαυτό μου, τον χαρακτήρα μου. Ξεπερνούσα την ντροπαλότητα που είχαν σαν παιδί”.

Για τον Νίκο Γκάλη: "Δεν ήμασταν ίδιοι χαρακτήρες, αντιμετωπίζαμε αλλιώς τα πράγματα. Καταφέραμε να συνεργαστούμε και να δημιουργήσουμε μια ομάδα και μια εποχή που βοήθησε το μπάσκετ να κάνει βήματα.

Αυτό είναι και ένα μήνυμα στους ανθρώπους. Δηλαδή άσχετα αν δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, μπορούν να βρίσκουν τρόπους να συνεργάζονται. Αυτό μας λείπει σαν λαός. Δεν έχουμε μάθει να συνεργαζόμαστε με ανθρώπους με διαφορετικό τρόπο σκέψης".

Για τα νέα παιδιά που ασχολούνται με τον αθλητισμό: "Ο αθλητισμός έχει το μεγαλύτερο ποσοστό αντικειμενικότητας. Δεν παίζει ρόλο ούτε χρώμα, ούτε καταγωγή, ούτε όνομα. Εμένα, ο Δημήτρης μου, ο γιος μου, δεν κατάφερε να γίνει μπασκετμπολίστας σε υψηλό επίπεδο, Εγώ ήμουν παιδί ποδηλατά.

Στον αθλητισμό είσαι μόνος σου και δοκιμάζονται τα συναισθήματα σου, η αθλητική σου ικανότητα, η τεχνική σου ικανότητα και η πνευματική σου δύναμη. Και αυτό είναι μέρος της διαδικασίας για να παίρνεις αποφάσεις στα δύσκολα παιχνίδια.

Πρέπει να καταλάβουν οι γονείς ότι το παιδί τους θα πάρει προσόντα όχι μόνο για τον αθλητισμό, αλλά και για τη ζωή του. Στη ζωή του θα τα βρει όλα αυτά στην καθημερινότητα. Να τα πηγαίνουν λοιπόν τα παιδιά στον αθλητισμό γιατί έτσι θα δουν τα παιδιά πως θα είναι η ζωή μετέπειτα. Θα ασχοληθεί και με το σώμα του”.

Για τις στιγμές στην καριέρα του που ένιωσε τρωτός και άτρωτος: ""Όταν τραυματίστηκα στην Αμερική ένιωσα τρωτός, αλλά μετά από λίγο κατάλαβα ότι μπορώ να γίνω άτρωτος με σκληρή δουλειά και πόνο στην προπόνηση και προσμονή.

Άτρωτος ένιωσα όταν κερδίσαμε τη Σοβιετική Ένωση το 1987".

Η αυτοβιογραφία του Παναγιώτη Γιαννάκη, "Τρωτός Άτρωτος", κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ.

Χορηγός το SPORT24.

Εδώ μπορείτε να παραγγείλετε το βιβλίο.