Brock Lesnar: The end of an era

Ένας φανερά απογοητευμένος Lesnar ανακοίνωσε, αμέσως μετά την λήξη του αγώνα με τον Alistair Overeem, πως εγκαταλείπει την ενεργό δράση.

Η ανακοίνωση αυτή, σε συνδυασμό με την απογοητευτική του εμφάνιση κόντρα στον Overeem, έδωσαν αφορμή σε πολλούς σχολιαστές να τον κατηγορήσουν ότι ήταν πάντα ένας υπερτιμημένος fighter με μεγάλο όνομα αλλά λιγοστές ικανότητες και ελάχιστη αφοσίωση στο άθλημα.

Άλλοι πάλι ισχυρίστηκαν ότι μετά την ασθένεια του στο τέλος του 2009 ο Lesnar, όσο καλός και αν ήταν προγενέστερα, είχε ουσιαστικά τελειώσει. Προσπαθώντας να εκτιμήσουμε τον αληθινό Lesnar, ας θυμηθούμε τη διαδρομή του στο UFC.

Οι επιτυχίες

Ο πρώτος αγώνας του Lesnar στο UFC ήταν κόντρα στον τέως πρωταθλητή Frank Mir. Σημειωτέων ότι μπαίνοντας σε εκείνο τον αγώνα ο Lesnar είχε μόνο έναν επαγγελματικό αγώνα στο βιογραφικό του, αλλά τα αφεντικά του UFC τον ρίξανε κατευθείαν στα βαθιά νερά κόντρα στον Mir. Αν και έχασε εκείνο τον αγώνα με submission, ο Lesnar έδειξε σε όλους πως ο Mir ήταν στα μέτρα του, ρίχνοντας τον επανειλημμένα στο καναβάτσο, ελέγχοντας τον στο έδαφος και τιμωρώντας με τον με γροθιές.

Ο επόμενος αγώνας ήταν κόντρα στον βετεράνο Heath Herring, έναντι του οποίου ο Lesnar κυριάρχησε πλήρως, ρίχνοντας τον στο έδαφος σε κάθε γύρο και τιμωρώντας τον με αμέτρητες γροθιές και γονατιές. Ακολούθησε ο αγώνας για τον τίτλο κόντρα στον πρωταθλητή Randy Couture. Μετά από έναν ισορροπημένο πρώτο γύρο ο Lesnar έπιασε τον πρωταθλητή με ένα straight right πάνω από το αυτί, ρίχνοντας τον στο καναβάτσο και κερδίζοντας παράλληλα τον τίτλο. Στο UFC 100, το μεγαλύτερο event στην ιστορία του αθλήματος, o Lesnar υπερασπίστηκε με επιτυχία τον τίτλο του, διαλύοντας τον Mir με αδυσώπητο ground and pound στον δεύτερο γύρο και εκδικούμενος ταυτόχρονα την προγενέστερη ήττα του.

Οι απογοητεύσεις

Η ρεβάνς με τον Mir στο UFC 100 αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της παντοδυναμίας του Lesnar. Ακολούθησαν 3 διαδοχικές απογοητευτικές εμφανίσεις με τον Shane Carwin, τον Cain Velasquez και προσφάτως με τον Alistair Overeem. Το σκηνικό και στους 3 αγώνες ήταν πάνω-κάτω το ίδιο, με τον Lesnar να χάνει τις ανταλλαγές στο standup, να το βάζει στα πόδια καταδιωκόμενος μέσα στο οκτάγωνο και να πέφτει τελικά στο καναβάτσο στην βρεφική στάση μέσα στον πρώτο γύρο. Αν και κατάφερε, με αμφιλεγόμενες διαιτητικές αποφάσεις, να επιβιώσει του ξυλοκοπήματος από τον Carwin και να διατηρήσει τελικά τον τίτλο του στο UFC 116, κόντρα στους Velasquez και Overeem o Lesnar έχασε μέσα στον πρώτο γύρο.

Γιατί η πτώση;

Όσο παράξενο και αν φαίνεται σήμερα, αξίζει να θυμηθούμε πως αμέσως μετά το UFC 100 οι ειδικοί αναρωτιόντουσαν ποιος θα μπορέσει να σταματήσει τον Lesnar και πόσα χρόνια θα κρατήσει η κυριαρχία του, ενώ οι συγκρίσεις με τον Fedor Emelianenko έδιναν και έπαιρναν. Πώς φτάσαμε, λίγο παραπάνω από 2 χρόνια μετά, η φήμη και το ρεκόρ του Lesnar να έχουν πέσει τόσο;

O Lesnar ήταν ένας γενετικά προικισμένος αθλητής με τρομακτική δύναμη, ταχύτητα μέγεθος και αθλητικότητα. Παράλληλα ήταν ένας καταπληκτικός παλαιστής με πολλά χρόνια εμπειρία και λαμπρό ρεκόρ στην ερασιτεχνική πάλη. Καθότι όμως ξεκίνησε να προπονείται στο MMA στην ηλικία των 27-28 ετών, δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει το standup που αναλογεί σε έναν πρωταθλητή στο UFC, και στην πορεία του στο άθλημα βασίστηκε αποκλειστικά στην πάλη και τα φυσικά του προσόντα προκειμένου να καλύψει τις χτυπητές του αδυναμίες στην πυγμαχία και το Muay Thai. Οι πρώτοι του αντίπαλοι στο UFC ήταν τέτοιας δυναμικότητας που του επέτρεψαν να καλύψει τα κενά του και να εκμεταλλευτεί τα όπλα του στο έπακρο. Μετά το UFC 100 όμως, δηλαδή από το τέλος του 2009 και τις αρχές του 2010, το επίπεδο του ανταγωνισμού στο heavyweight division ανέβηκε δραματικά, και οι αδυναμίες του Lesnar «έλαμψαν» σε κάθε αγώνα.

Ο αγώνας με τον Carwin στο UFC 116 ήταν ενδεικτικός. Με μεγάλο όγκο και μεγάλη εμπειρία στην ερασιτεχνική πάλη, ήταν φανερό πως ο Carwin δύσκολα θα καταβληθεί στο έδαφος από τον Lesnar όπως οι προηγούμενοι αντίπαλοί του. Παράλληλα ο Carwin είχε δείξει σε προηγούμενους αγώνες πως οι πυγμαχικές του ικανότητες ήταν απείρως καλύτερες από τις αντίστοιχες του Lesnar, οπότε η βραδιά φαινόταν εξαρχής εξαιρετικά δύσκολη. Και πραγματικά μετά από ένα αποτυχημένα takedown attempt ο Lesnar βρέθηκε, κάπου 60 δευτερόλεπτα από την έναρξη του αγώνα, να είναι αναγκασμένος να πυγμαχήσει με τον θηριώδη αντίπαλο του. O Carwin ήξερε πως το μόνο για το οποίο χρειαζόταν να ανησυχεί ήταν ένα εξαιρετικά προβλέψιμο straight right ή ένα πάλι προβλέψιμο jab-cross combo. Το straight right του Lesnar που ακολούθησε ήταν πράγματι τόσο προβλέψιμο (το γνωστό ‘telegraphing’) που επέτρεψε στον Carwin να πιάσει την μπουνιά του Lesnar στον αέρα (!) και να αντεπιτεθεί με ένα θηριώδες uppercut που καθόρισε την πορεία εκείνου του αγώνα.

Κόντρα στον Velasquez, όσο κι αν πολλοί έκαναν μετά λόγο για την ασθένεια του Lesnar και την σημασία που ίσως έπαιξε, πιστεύω ότι είδαμε έναν καταπληκτικό -για τις δυνατότητές του- Lesnar, που βγήκε με φοβερή ταχύτητα και πάθος στον αγώνα και προβλημάτισε τον αήττητο Velasquez όπως δεν τα είχε καταφέρει μέχρι τότε κανείς άλλος. Για κακή του τύχη ο Velasquez έδειξε μια απίστευτη ελαστικότητα και ικανότητα να επανέρχεται στα πόδια του μετά από κάθε takedown, οπότε πάλι ο Lesnar βρέθηκε αναγκασμένος να πυγμαχήσει με τον αντίπαλο του κάπου 2 λεπτά μετά την έναρξη του αγώνα. Η συνέχεια γνωστή.

Και ερχόμαστε στον πρόσφατο αγώνα με τον Overeem. Πριν τον αγώνα αρκετοί ειδικοί προέβλεπαν νίκη του Lesnar ή τουλάχιστον ένα μακρύ βράδυ με έναν ισορροπημένο αγώνα. Όπως όμως πολύ εύστοχα παρατήρησε ένας ξένος ανταποκριτής, αυτό που παρακολουθήσαμε στο οκτάγωνο εκείνο το βράδυ δεν ήταν ο Lesnar αλλά ένα φάντασμα που απλά έμοιαζε στον Lesnar, με το γνωστό σπαθί τατουάζ και όλα τα συναφή. Ήδη από το staredown o Lesnar ξεροκατάπινε και φαινόταν φοβισμένος (πρωτοφανές για τον συγκεκριμένο αθλητή). Εν συνεχεία για άγνωστο λόγο αντί να προσπαθήσει να ρίξει τον αντίπαλο του στο καναβάτσο προτίμησε να σταθεί όρθιος και να δοκιμάσει την τύχη του στο standup απέναντι στον παγκόσμιο πρωταθλητή kickboxing με αποτέλεσμα να χάσει τον αγώνα πολύ γρήγορα. Η ανεξήγητη αυτή επιλογή του Lesnar οδήγησε πολλούς κακόβουλους σχολιαστές να εικάσουν πως είχε ρίξει λευκή πετσέτα πριν καν ξεκινήσει ο αγώνας, και κατέβηκε μόνο για να εισπράξει μια τελευταία αρπαχτή (της τάξης των 400.000$). Αν και κάτι τέτοιο μου φαίνεται από τραβηγμένο έως γελοίο, φοβάμαι πως μπορεί να μη μάθουμε ποτέ τις αληθινές προθέσεις του Lesnar εκείνο το βράδυ.

Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα ξαναδούμε αυτόν τον εξαιρετικό αθλητή στο οκτάγωνο. Ειδήμονες και απλοί φίλαθλοι θα αναλύουν για πολλά ακόμα χρόνια αυτήν τη χαρισματική προσωπικότητα που τάραξε τα νερά του αθλήματος και δίχασε όσο κανείς άλλος.