Ο Ελβετός fighter μπορεί να ήταν τρομερά προικισμένος ως προς την τέχνη του, όμως είχε ακόμη ένα σπουδαίο προτέρημα που έκανε τον κόσμο να τον αγαπήσει… Οι Ιάπωνες μάλιστα, όντας «δεμένοι» με τον «Mr. K-1» ζήτησαν από τη σύζυγό του να κρατήσουν τις στάχτες του, ώστε να τις τοποθετήσουν στον ιστορικής σημασίας ναό του Kyoto.

Πράγματι, η κ. Hug δέχτηκε κι έτσι μέχρι σήμερα οι στάχτες του Ελβετού φυλάσσονται εκεί. Σημειώνεται πως η λευχαιμία είχε διαγνωστεί στον Hug σε νοσοκομείο της Ιαπωνίας στις 17 Αυγούστου και πριν αποφασίσει να επιστρέψει στην Ευρώπη, δυστυχώς η αρρώστια ήταν καλπάζουσας μορφής και μόλις στις 23 Αυγούστου ο θρύλος έπεσε σε κώμα για να καταλήξει την 24η Αυγούστου.Ο θάνατός του… παράδειγμα.

Μπορεί ο τίτλος να ακούγεται κάπως σκληρός, αλλά για τον «Σαμουράι με τα μπλε μάτια» γράφτηκαν πολλά και πράγματι αποτελούν και μέχρι σήμερα παράδειγμα για τους νεότερους μαχητές. Οι περισσότεροι γιατροί που εξέτασαν τον Hug διαπίστωσαν την έντονη χρήση στεροειδών και βάσει αυτού, αργότερα γράφτηκαν πολλά βιβλία για το συγκεκριμένο θέμα, ώστε όλοι οι νεότεροι αθλητές να παραδειγματιστούν από τον θάνατο ενός φοβερού και τρομερού πολεμιστή, που τελικά φάνηκε… μικρός μπροστά στην ύπουλη παρουσία του καρκίνου, αλλά και τη μάστιγα των στεροειδών. Φυσικά, το όνομα του Andy ουδέποτε επισκιάστηκε απ’ αυτές τις έρευνες, καθώς ο ίδιος με τη φιλοσοφία και την καλοσύνη του είχε καταφέρει, δικαίως, να αγιοποιηθεί στα μάτια όλου το κόσμου.

Η αδιαμφισβήτητη τέχνη…

Ευτυχώς, εκτός από τα δυσάρεστα η 35χρονη ζωή του Andy Hug περιέχει και πολλά καλά, όμορφα και θεαματικά πράγματα. Το βασικό όλων; Μα, φυσικά η παρουσία του στις πολεμικές τέχνες. Πάμε όμως να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Σε ηλικία 6 ετών, ο Andy ξεκινάει την αθλητική του καριέρα, όπως και τα περισσότερο παιδιά από το ποδόσφαιρο. Ποδοσφαιριστής; Εξαιρετικός… Μόλις στα 10 του κατάφερε να πάρει συμμετοχές στην εθνική ομάδα Κ-16 της Ελβετίας! Όμως, από τη ζωή του μικρού Andy κάτι έλειπε… Ο πατέρας του ήταν λεγεωνάριος και πέθανε στην Ταϊλάνδη, χωρίς ποτέ να δει τον γιο του. Επίσης, η μητέρα του ήταν μια γυναίκα με πολλά ψυχολογικά προβλήματα γεγονός που ανάγκασε τους παππούδες του να πάρουν υπό την κηδεμονία τους κι αυτόν και την αδερφή του. Τέλος πάντων, ο Hug ήταν κενός και ολίγον νευρικός. Έτσι, ο παππούς του τον έγραψε σε μια σχολή Καράτε, όταν ο Ελβετός ήταν 11 ετών κι κάπου εκεί μία όμορφη ιστορία με άσχημο τέλος ξεκινά!

Από νωρίς πρωταθλητής και καλεσμένος στο Κ-1

Ο Hug έδειξε από πάρα πολύ νωρίς ότι θα γίνει ένας τεράστιος μαχητής, καθώς από τα 18 του κι έπειτα εντός συνόρων δεν είχε αντίπαλο. Αργότερα, οι προπονητές του βλέποντας την άνοδό του αποφάσισαν να τον βγάζουν εκτός, κι ο “Mr. K-1” άρχισε να προσθέτει στην τροπαιοθήκη του πανευρωπαϊκούς και παγκόσμιους τίτλους. Το 1993 αποτέλεσε γι’ αυτόν ημέρα σημαδιακή, αφού τότε ιδρύθηκε ο θεσμός του K-1 και οι διοργανωτές κάλεσαν με συνοπτικές διαδικασίες τον Hug να αγωνιστεί.

Πράγματι, ο Andy δέχτηκε την πρόσκληση-πρόκληση και τα πήγε εξαιρετικά! Το 1996 σ’ έναν συγκλονιστικό τελικό ο Hug κέρδισε τον Mike Bernardo, ενώ τις δύο επόμενες χρονιές 1997, 1998 έφτασε μέχρι τον τελικό του Κ-1, όμως δεν κατέκτησε τους τίτλους, αφού έπεσε πάνω στους Ερνέστο Χουστ και Πίτερ Αέρτς αντίστοιχα. Γενικά, τόσο με το Καράτε όσο και με το Κ-1 ο Andy Hug θεωρείται ένας πραγματικός θρύλος μια έχει κατακτήσει συνολικά 31 διακρίσεις παγκόσμιου επιπέδου, ενώ έρευνες για τη συγκεκριμένη περίπτωση έδειξαν ότι ένας τέτοιος αθλητής γεννιέται μια φορά στα 100 χρόνια.

Διαβάστε ακόμη στο fightsports.gr

Ορδές με άγριους Χούλιγκανς

Έχει πεθάνει δικός μας από αναβολικά

Ο Τούρκος να φοβάται