Όμως, μπορεί το ευρύ κοινό να έχει συνδέσει το όνομά του με την καταστροφική επιθετικότητα μέσα στο ρίνγκ, στην πράξη όμως ο Tyson ήταν πολύ παραπάνω από ένας επιθετικός πυγμάχος με βαριά χέρια.

Ήταν ταυτόχρονα και ένας εξαιρετικός αμυντικός πυγμάχος με μια ιδιαίτερη ικανότητα να συνδυάζει την άμυνα με την επίθεση με όπλο την πυγμαχία που έμαθε από τον σπουδαίο δάσκαλό του Cus D' Amato και το στυλ Peekaboo.

O D'Amato είχε ιδιαίτερη φιλοσοφία για την πυγμαχία. Πίστευε ότι μια καλή επίθεση ξεκινούσε από μια καλή άμυνα.

"Όταν μπορείς να χτυπάς τον αντίπαλο σου ενώ αυτός δεν μπορεί να σε χτυπήσει, τότε είσαι μαχητής. Αυτή είναι η επιστήμη της πυγμαχίας"έλεγε ο ίδιος για την φιλοσοφία του. Ενώ όμως έχουν υπάρξει πολλοί πυγμάχοι που ευαγγελίζονται το "πρώτα η άμυνα" αυτός έδινε βάρος στον συνδυασμό άμυνας και επίθεσης προσθέτοντας:

"Η πυγμαχία είναι διασκέδαση, άρα για να πετύχεις, πρέπει όχι απλά να νικά, αλλά να νικάς με εντυπωσιακό τρόπο. Πρέπει να ρίχνεις γροθιές με κακές προθέσεις"και αυτές τις κακές προθέσεις δεν τις εκπροσώπησε κανείς τόσο καλά όσο ο Tyson.

Τ0 "Peekaboo" πήρε το όνομά του από το παιδικό παιχνίδι όπου κάποιος βάζει τα χέρια του μπροστά στο πρόσωπό του για να το κρύψει. Έτσι στην πυγμαχία, ο μαχητής σήκωνε και τα δύο γάντια ψηλά μπροστά στο πρόσωπό του καλύπτοντας μέχρι και την αρχή της μύτης. Έτσι μπορούσε να ρίχνει πιο εύκολα χτυπήματα όπως jabs και hooks.

Ίσως όμως το πιο βασικό χαρακτηριστικό του στυλ είναι η συνεχής κίνηση του κορμού πάνω από την μέση ώστε το κεφάλι να μην βρίσκεται ποτέ στην ίδια θέση για παραπάνω από μια στιγμές. Ο D'Amato δεν μιλούσε βασικά για το να διαβάζεις τα χτυπήματα του αντιπάλου και μετά να αντιδράς μετακινώντας τον κόσμο, αλλά να βρίσκεσαι σε μια συνεχόμενη κίνηση μετακινώντας το κεφάλι κάθε φορά σε διαφορετική θέση. Έτσι:

Α) Μπερδεύεις τον αντίπαλο που δεν μπορεί να διαβάσει την κίνησή σου και να σε πετύχει

Β) Βγάζεις χτυπήματα που λειτουργούν σαν κόντρες, αφού τον έχεις κάνει να αστοχήσει με τα δικά του, που σημαίνει ότι δεν μπορεί να τα δει πριν να είναι αργά.

Ο σκοπός ήταν δηλαδή ο πυγμάχος να αποφύγει τα χτυπήματα του αντιπάλου χωρίς να απομακρυνθεί ώστε να βγάλει αμέσως την κόντρα. Ειδικά όταν η κίνηση ήταν προς το πλάι, η επαναφορά του δώματος πρόσθετε και περισσότερη δύναμη στην γροθιά.

Δείτε μερικά παραδείγματα από τον Tyson:

Οι μαχητές του Peekaboo

Ο Tyson μπορεί να είναι ο πιο γνωστός αυτού του στυλ αλλά δεν ήταν ο πρώτος. Το peekaboo το ανέπτυξε όπως είπαμε ο D'Amatο πολύ πριν αρχίζει να προπονεί τον Tyson.

O πρώτος μαχητής που το χρησιμοποίησε αποδοτικά ήταν ο δις παγκόσμιος πρωταθλητής και χρυσός Ολυμπιονίκης Floyd Paterson. Την ίδια περίπου εποχή, ένας ακόμη μαθητής του Cus, ο José Torres, κέρδισε με αυτόν τον τρόπο και παγκόσμιο τίτλο και αργυρό Ολυμπιακό μετάλλιο.

Αργότερα ο Kevin Rooney έμαθε το Peekaboo από τον D'Amato και βοήθησε σημαντικά τον Tyson από την θέση του προπονητή. Όταν ο Tyson έδιωξε τον Rooney το '88 (είχε ήδη πεθάνει ο D'Amato) είχε 35 νίκες με 35 ΚΟ, 18 μήνες μετά θα παρουσιαζόταν αγνώριστος και να έχανε για πρώτη φορά.

Αν και πολλοί πυγμάχοι έχουν χρησιμοποιήσει το στυλ κατ' εξαίρεση, ο Tyson ήταν ο τελευταίος μαχητής που το εφάρμοσε ολοκληρωτικά και ίσως να μην υπάρξει άλλος.

Διαβάστε ακόμη στο fightsports.gr

H Irina Shayk φοράει τα γάντια της και… βγάζει τα ρούχα της (ΒΙΝΤΕΟ)

Έτσι σόκαρε τον πλανήτη ο Ζαμπίδης (ΒΙΝΤΕΟ)

Η πορνοστάρ Kleio Valentien που θέλει ραντεβού με την Ronda Rousey