Πως οι γυναίκες στα μαχητικά, κατάφεραν να σπάσουν τα στερεότυπα
Πως θα σας φαινόταν αν γνωρίζατε μια γυναίκα και σας έλεγε ότι κάνει πυγμαχία ή Kick Boxing, Muai Thai, Brazilian jiu jitsu ή MMA; Ποια θα ήταν η πρώτη σκέψη που θα πέρναγε από το μυαλό σας;
Παλαιότερα τα πράγματα ήταν λίγο πιο σύνθετα. Γυναίκα και πολεμικές τέχνες ή μαχητικά σπορ ήταν απλά δυο πράγματα ασύμβατα, σαν το νερό με το λάδι. Μέσα σε μια κοινωνία με πολλά ταμπού, όπου ακόμα και οι άντρες των πολεμικών τεχνών ήταν κακοχαρακτηρισμένοι, δεν υπήρχε και πολλής χώρος για τα θηλυκά.
Θυμάμαι εκείνα τα πρώτα κορίτσια στα μέσα της δεκαετίας του 90, που έκαναν σιγά σιγά την εμφάνιση τους στα ανδροκρατούμενα (δημοτικά τότε) συνοικιακά γυμναστήρια, διχάζοντας αθλητές και δάσκαλους για τον αν έπρεπε να βρίσκονται εκεί.
Τι κότσια πρέπει να ήθελε( ή τρέλα) για να αντέξουν όλα αυτά που άκουσαν (και δεν ήταν και λίγα) και στο τέλος να αποδείξουν ότι δικαίως κατέκτησαν ένα μέρος του χώρου.
Οι πολεμικές τέχνες έγιναν προσιτές για όλους και τα γυμναστήρια πιο φιλόξενα από ποτέ. Κάθε γυναίκα μπορεί ελεύθερα να ασχοληθεί με όποια πολεμική τέχνη θελήσει χωρίς να πρέπει να δώσει λογαριασμό σε κανένα ,εκτός βέβαια από την Ελληνίδα μάνα φυσικά, που πάντα θα έχει τις αντιρρήσεις της. Αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με το φύλλο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟ fightsports.gr
