UFC 143: Τι μάθαμε...
Άλλη μια βραδιά συγκινήσεων και έναν καινούργιο πρωταθλητή στα welterweight για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια μας προσέφερε το UFC 143 του περασμένου Σαββάτου. Πάμε λοιπόν να δούμε τι μάθαμε από αυτούς τους αγώνες.
-Ο Greg Jackson έδειξε, για άλλη μια φορά, ότι δίκαια θεωρείται ο κορυφαίος προπονητής στον κόσμο. Το game plan που παρακολουθήσαμε από τον Carlos Condit το Σάββατο ήταν χωρίς αμφιβολία πέρα για πέρα δουλειά του Jackson, o οποίος είχε την διορατικότητα και το θάρρος να δει πως ο αθλητής του δεν είχε καμία τύχη κόντρα στον Diaz αν καθόταν μπροστά του για να ανταλλάξουν μπουνιές.
Stick and move με πολλές κλωτσιές και ακόμα περισσότερο τρέξιμο από τον Condit λοιπόν, ενώ εντέχνως διακήρυτταν σε όλους τους τόνους πριν τον αγώνα ότι προετοιμάζονται για ‘all out war’ (λέμε τώρα). Τελικά αντί για πόλεμο παρακολουθήσαμε κάτι που θύμιζε περισσότερο παρτίδα σκάκι, με τον Condit να παίρνει τελικά σπίτι του τον τίτλο και τον Jackson να προσθέτει άλλη μια μεγάλη νίκη στο λαμπρό του βιογραφικό.
-Ο Nick Diaz (26-8-0-1) θα πρέπει να προσθέσει λίγο ποικιλία στο παιχνίδι του, γιατί μετά το Σάββατο όλοι οι αντίπαλοί του θα προσπαθούν στο μέλλον να τον παίξουν όπως τον έπαιξε ο Condit. Ίσως αν καταδίωκε πιο ενεργά τον αντίπαλο του μέσα στο κλουβί (όπως πχ είχε κάνει παλιά ο Shogun κόντρα στον Machida) αν έριχνε πιο πολλές κλωτσιές ή αν πήγαινε για το takedown πιο νωρίς ο αγώνας να είχε λήξει διαφορετικά. Εν πάσει περιπτώσει το μοντέλο «θα σε βάλω με την πλάτη στο κλουβί και θα σε κάνω σάκο του μποξ» τελείωσε, νομίζω, το βράδυ του Σαββάτου. Αν βελτιώσει τα λάθη του μπορεί πάντως άνετα να νικήσει τον Condit σε ενδεχόμενη ρεβάνς.
-Ο Fabricio Werdum (15-5-1) έδειξε πως δίκαια λογίζεται στους 10 κορυφαίους heavyweight του κόσμου. Σπάνια αθλητική κλάση δεν είναι, ξέρει όμως κάθε φορά πως θα παίξει για να πάρει την νίκη. Μελέτησε προσεκτικά τους πρόσφατους αγώνες του Roy Nelson και είδε πως όταν αυτός τα βρει σκούρα στο standup κατεβάζει το κεφάλι και σκεπάζει το πρόσωπό του με τους αγκώνες, καλύπτοντας παράλληλα και μεγάλο μέρος του κορμού του. Απέναντι σε ένα τέτοιο καβούκι οι γροθιές δεν θα καταφέρουν πολλά (όπως κατάλαβε, πολύ αργά βέβαια, ο Cro Cop στον τελευταίο του αγώνα κόντρα στον Nelson).
O Werdum προφανώς είχε κατέβει προετοιμασμένος να χρησιμοποιήσει γονατιές, και η επίδρασή τους πάνω στον Nelson ήταν τέτοια που ήδη από τον πρώτο γύρο ο αγώνας είχε κριθεί. Δυστυχώς για τον Werdum δεν έχει καμία τύχη απέναντι στους 3 κορυφαίους του heavyweight: τους αγώνες του με τους Dos Santos και Overeem τους έχουμε ήδη δει, ενώ και ο Velasquez αν τον αντιμετωπίσει θα τον διαλύσει στο standup και θα τον εξαντλήσει με την φυσική του κατάσταση. Θα μου άρεσε να δω τον Werdum κόντρα στον Brendan Schaub, ενώ και ο Matt Mitrione θα παρουσίαζε πολύ ενδιαφέρον ως αντίπαλος. Ίδωμεν.
-Από τον Roy Nelson (16-7-0) δεν μάθαμε τίποτα καινούργιο. Το είχαμε πει πριν τον αγώνα ότι το βασικό του πλεονέκτημα είναι η σχεδόν εξωπραγματική ικανότητα που έχει να τρώει ξύλο, και ο αγώνας του Σαββάτου μας επιβεβαίωσε. Έφαγε επανειλημμένα γονατιές στο πρόσωπο που θα είχαν στείλει φυσιολογικό άνθρωπο στην εντατική ή το νεκροταφείο, χωρίς καν να δείξει ότι ήταν στα όρια του TKO. Νομίζω όμως πως και τα αφεντικά του UFC (όπως και οι θεατές) έχουν αρχίσει σιγά-σιγά να κουράζονται από το αντιαισθητικό θέαμα ενός ματωμένου "κοιλαρά" που επί 15 λεπτά τρώει ξύλο, και η πόρτα της εξόδου είναι πλέον πολύ κοντά για τον ‘Big Country’ Roy Nelson. Η επόμενη ήττα του ίσως να είναι και η τελευταία του στην διοργάνωση. Προσωπικά δεν θα μου λείψει.