Βαρβαρέσος: "Δεν θα με λυγίσουν!"
Ο Δημήτρης Βαρβαρέσος σε μια συνέντευξη μέσα από τη φυλακή μίλησε για τη μεγάλη του αγάπη για την πυγμαχία, τα βιώματα στην φυλακή και τον Ολυμπιακό.
Μία από τις πιο συγκλονιστικές συνεντεύξεις που έχουν γίνει στο Fightsports.gr είναι αυτή του νεαρού πυγμάχου Δημήτρη Βαρβαρέσου. Ο αθλητής από την Πάτρα που έχει μία ντουζίνα διακρίσεις στο μποξ μίλησε μέσα από την φυλακή για την μεγάλη του αγάπη την πυγμαχία, τι τον ώθησε να ξεκινήσει, τον Ολυμπιακό, το παιχνίδι που δεν ξέχασε ποτέ, τα βιώματα του στην φυλακή.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Δημήτρη από ποια ηλικία ξεκίνησες την πυγμαχία και τι σε ώθησε να ασχοληθείς με το μποξ;
«Ξεκίνησα με την πυγμαχία σε ηλικία 16 χρονών. Διάφοροι λόγοι με ώθησαν να ασχοληθώ και να αγαπήσω αυτό το άθλημα, αφορμή στο να έρθω κοντά στην πυγμαχία ήταν όταν παρακολούθησα για πρώτη φόρα έναν αγώνα του αδελφού μου Σ.Β. Αμέσως κατάλαβα την μαγεία αυτού του αθλήματος, έχοντας πίστη στον εαυτό σου, ψυχική και σωματική δύναμη που απαιτείται και η ένταση μάχης, με έκανε να θέλω να δοκιμάσω τα όρια του εαυτού μου».
Ποιες ήταν οι διακρίσεις σου στο ερασιτεχνικό;
«Οι διακρίσεις μου είναι το 2007 οπού πήρα στα 66 κιλά το Πανελλήνιο πρωτάθλημα Παίδων (παρόλο που ήμουν μονό 6 μήνες πυγμάχος- εκτός του τελικού- τους υπόλοιπους αγώνες νίκησα όλους με νοκ άουτ), το 2009 πήρα την Α κατηγορία ανδρών στα 75 κιλά και το 2010 πήρα χρυσό μετάλλιο στο διεθνές τουρνουά Κύπρου. Ενδιάμεσα είχα κι άλλες διακρίσεις σε κάποια τουρνουά όπως τα Χρυσά Γάντια, στην Κρήτη, στο GALA κ.α. αλλά θεωρώ πως δεν έχουν την ίδια βαρύτητα όπως τα πρωταθλήματα».
Η Πάτρα είναι πυγμαχούπολη και έχει βγάλει κι άλλους καλούς πυγμάχους. Βλέπε Μπερδέσης, Αθανασοπούλου κτλ. Ήταν κι αυτός ένας λόγος που σε παρακίνησε να ασχοληθείς;
«Όχι, οι συγκεκριμένοι που ανέφερες δεν επηρέασαν καθόλου την απόφαση μου να ασχοληθώ με την πυγμαχία. Αντίθετα, αθλητές της γενιάς μου όπως ο Ηλίας ο Ahmed που μπορεί να μην είναι τόσο γνωστά ονόματα με το ταλέντο τους και τον χαρακτήρα τους με ωθούσαν να συνεχίσω και να προσπαθώ κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερος».
Τι είναι η πυγμαχία για σένα κι αν υπήρξαν δύσκολες στιγμές στην ζωή σου που σε βοήθησε να ξεφύγεις;
«Η πυγμαχία είναι για μένα ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Όταν ήμουν σε αγωνιστική περίοδο, έκανα προπόνηση τρεις φορές την μέρα και το βράδυ όταν κοιμόμουν έβλεπα στον ύπνο μου ότι βάζω γάντια. Αυτή την περίοδο έζησα κάποιες πολύ δύσκολες καταστάσεις, αλλά τίποτα δεν με σταμάτησε στο να συνεχίσω να παλεύω».
Βλέπουμε την αγάπη σου για τον Ολυμπιακό. Θα ήθελες κάποια στιγμή να παίξεις πυγμαχία με τα «ερυθρόλευκα»;
«Θα ήταν τεράστια τιμή για μένα να αγωνιστώ και να φτάσω όσο το δυνατόν ψηλότερα με την τιμημένη φανέλα του Ολυμπιακού. Όταν παίζεις για τον δαφνοστεφανωμένο στο στήθος είναι τεράστια τιμή, είτε παίζεις πυγμαχία είτε άλλο άθλημα».
Έχεις κάποιο «απωθημένο»; Δηλαδή κάποιον αθλητή που θα ήθελες να παίξεις;
«Δεν θα έλεγα πως έχω κάποιο απωθημένο για κάποιον συγκεκριμένο αθλητή, ίσως αν μπορείς να το πεις απωθημένο, είναι το ότι κατάφερα να πάρω το 2010 την πρόκριση για το Πανευρωπαϊκό της Ρωσίας, όπου θα γινόταν στη Μόσχα, στην καρδιά της πυγμαχίας, αλλά δεν είχε λεφτά η Εθνική ομάδα για να με στείλει. Είναι πολύ άσχημο να καταφέρνεις να πάρεις το εισιτήριο για ένα τέτοιο τουρνουά και τελικά να σου μένει στην τσέπη σαν ένα κοινό χαρτάκι».
Ποιο παιχνίδι δεν ξεχνάς ποτέ και γιατί;
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ το παιχνίδι με τον Σαββίδη στα Χρυσά Γάντια το 2009, οπού πάνω από χίλια άτομα στο κλειστό στάδιο της ΕΑΠ, φώναζαν ρυθμικά το όνομα μου, παιχνίδι το οποίο είχα κερδίσει 3-0.Επίσης δεν θα ξεχάσω ποτέ και στο διεθνές τουρνουά της Κύπρου στον ημιτελικό που είχα παίξει με τον Μιχαηλίδη, και ενώ κανείς δεν πίστευε ούτε καν πως θα αντέξω να βγάλω τους γύρους, τους διέψευσα απόλυτα κερδίζοντας, μετά από ένα απίστευτο παιχνίδι»
Στην φυλακή βρίσκεις τρόπο και χρόνο να προπονηθείς;
«Ναι προπονούμαι σε καθημερινή βάση και είναι κάτι το οποίο βοηθάει στο να σπάει η ρουτίνα της φυλακής και να διατηρώ(όσο γίνεται) την φυσική μου κατάσταση. Από εκεί και πέρα, με οποιοδήποτε άθλημα και να ασχολείσαι, σε οποιαδήποτε περίοδο της ζωής σου είναι κάτι το θετικό».
Πώς κατέληξες εκεί;
«Από νεαρή ηλικία πάντα είχα μέσα στο μυαλό μου την αίσθηση της αδικίας που υπάρχει γύρω μας σε αυτόν τον κόσμο. Όλοι έξαλλου το βιώνουμε αυτό τα τελευταία χρόνια σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό. Η συναναστροφή μου με κάποιους φίλους μου όπως ο Θέμης Δήμου αλλά κ.α., αλλά και η κοινή αίσθηση που μας αφήνει αυτός ο κόσμος μας έκανε να περάσουμε στην επίθεση. Να ληστέψουμε αυτούς που ληστεύουν νομιμοποιημένα όλο τον κόσμο. Να ζήσουμε παίρνοντας πίσω λίγα από τα κλεμμένα χρήματα των τραπεζών. Από εδώ που βρίσκομαι φυλακισμένος, αλλά όπου και να μου ξημερώσει, τα μυαλά μου θα σκέπτονται πάντα με τον ίδιο τρόπο και θα είμαι ενάντια σε ότι με χαλάει.
Όσον αφορά τα δικαστήρια εναντίον μου μέχρι στιγμής έχουν γίνει δύο και περιμένω αλλά τρία, που θα πραγματοποιηθούν το επόμενο διάστημα. Με έχουν καταδικάσει 80 χρόνια κάθειρξη για δεκάδες ληστείες τραπεζών. Ποτέ δεν ζήτησα κανενός είδους ελαφρυντικό από του δικαστικούς, που προφανώς γι’ αυτούς ληστείες τραπεζών είναι από τα πιο σοβαρά αδικήματα γιατί στρέφεται απέναντι στο σύστημα. Έτσι με βαρύτατες ποινές προσπαθούν να λυγίσουν το σθένος μας και να μας κάνουν να μετανιώσουμε. Πράγμα που δεν θα γίνει ποτέ»!
Ένα μήνυμα στον κόσμο της πυγμαχίας που περιμένει να επιστρέψεις…
«Αυτή την στιγμή βρίσκομαι φυλακισμένος για ληστείες τραπεζών, όποτε κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται το επόμενο(τουλάχιστον κοντινό) χρονικό διάστημα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η πυγμαχία δεν είναι πάντα μέσα στο μυαλό μου».
Διαβάστε περισσότερα στο fightsports.gr
Rene «Boxer» Enriquez: Το μεγαλύτερο κεφάλι της μεξικανικής μαφίας
52 blocks: Η πολεμική τέχνη της φυλακής
