Οι βραζιλιάνοι έδωσαν μια πειστική παράσταση στον αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού. Οι φίλοι των ‘σελεσάο’ βέβαια έχουν δει στο παρελθόν την αγαπημένη τους ομάδα να παίζει πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο.
Άνθρωποι ακραίων συναισθημάτων και ακραίων αντιδράσεων. Έτσι είμαστε οι περισσότεροι Έλληνες, εύκολα απογοητευόμαστε και πολύ εύκολα “πετάμε στους ουρανούς”. Αυτό δίνει και αφορμή για τις περιβόητες…κωλοτούμπες, στις οποίες αναφερόμαστε κάθε φορά, που η άποψη αλλάζει από την μια μέρα στην άλλη!
Όσο αναλύουμε το μπάσκετ μέσα από τη στατιστική απεικόνισή του, τότε ο Κόμπι Μπράιαντ (κι όλοι οι σταρ του… ανάλογου «τζορντανικού» είδους) θα κλέβουν τη δόξα του MVP από τους πολεμιστές (Πάου Γκασόλ και Ρον Αρτέστ) του κόσμου αυτού.
Ο Ότο Ρεχάγκελ δεν ξεψυχάει με τίποτε. Δεν κέρδισε μόνο τη ΝΙγηρία. Κέρδισε, ταυτόχρονα, όλους εμάς τους δημοσιογράφους που τον είχαμε βγάλει ξοφλημένο. Η εύκολη ανάγνωση είναι να πούμε ότι ο Γερμανός είδε τα λάθη του, τα διόρθωσε κι έπραξε το σωστό.
Η σχέση του Ότμαρ Χίτζφελντ με το ελβετικό ποδόσφαιρο δεν είναι χθεσινή. Τουναντίον χρονολογείται από το 1971, όταν ως ποδοσφαιριστής περνούσε τα σύνορα της (πάλαι ποτέ) Δυτικής Γερμανίας για να φορέσει τη φανέλα τη Βασιλείας. Ως ποδοσφαιριστής δεν ήταν κάτι το ξεχωριστό για την πατρίδα του, όμως στην Ελβετία αναγνωρίστηκε ως ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς του πρωταθλήματος.
Έβαντ Λίνεν λοιπόν… Ο Ολυμπιακός, έχει πλέον προπονητή. Αφού το σήριαλ, είχε ένα σωρό επεισόδια, αφού χρειάστηκε να αισθανθεί άσχημα ο Αλέκος Αλεξανδρής, αντιμετωπίζοντας την δυσπιστία του κόσμου και του Τύπου, τελικά ο Σωκράτης Κόκκαλης πείστηκε να κάνει πίσω και να επιλέξει κάτι διαφορετικό, από αυτό που είχε αρχικά στη σκέψη του.
Από την εποχή που οι Άγγλοι κλωνοποίησαν τον Πίτερ Σίλτον και τον έβαζαν να παίζει μέχρι τα 40 του ήταν φανερό ότι στην θέση του τερματοφύλακα είχαν φανερό πρόβλημα. Πιο μεγάλο ήταν το πρόβλημα του γερο-Σίλτον, που στο ματς με τη Γερμανία, έβλεπε πρώτα που σούταραν τα πέναλτι οι Γερμανοί και μετά έπεφτε στη σωστή γωνία!
Η διακοπή των φυσικών νόμων, για να συμβεί κάτι έξω και πέρα από αυτούς, είναι τα θαύματα. Συνεπώς κανείς δεν μπορεί να επενδύει σε μια τέτοια διαδικασία και ακόμα περισσότερο, δε νοείται να υπολογίζει στην επανάληψή της. Επιπλέον είναι ύβρις και αχαριστία για κάποιον που έγινε κοινωνός θαύματος, να επιστρέφει στην προηγούμενη κατάσταση από δική του ευθύνη, απαιτώντας ταυτόχρονα ένα νέο, ακόμα μεγαλύτερο.
Γύρισε λοιπόν! Η αποκατάσταση μιας αδικίας συντελέσθηκε. Δεν πίστευα εκείνο το καλοκαίρι του 2008 ότι θα έλθει η στιγμή που ο Νίκος Λυμπερόπουλος θα επέστρεφε στην ΑΕΚ. Όμως να που γίνονται και όμορφα πράγματα σε αυτήν την ομάδα που μόνο ασχήμιες βίωσε την τελευταία διετία.
Δεν είναι η πρώτη φορά που στους τελικούς, αλλάζει τελείως πρόσωπο και μεταμορφώνεται. Κι εδώ που τα λέμε για τον Ολυμπιακό ήταν (κατά μία έννοια) εύκολο. Χειρότερα από την Τετάρτη, δεν θα μπορούσε να παίξει! Οπότε η αναγέννησή του, η ενέργεια και το πείσμα που έβγαλε μέσα στο παρκέ, ήταν εντός λογικής, ειδικά όταν μιλάμε για πλέι-οφ και τελικούς.
Θα θυμήσουμε ότι στο πρώτο φιλικό στο εξωτερικό, το 2004, λίγο καιρό πριν το έπος της Πορτογαλίας, η εθνική μας είχε γνωρίσει τη συντριβή (4-0) στην Ολλανδία και αμέσως μετά έχασε και στην Πολωνία (1-0).
Θυμάμαι τα περυσινά και ανατριχιάζω… Κροίσοι από την Κύπρο που δεν εμφανίστηκαν ποτέ και υπόνοιες ότι η ΑΕΚ κόντεψε να μπλέξει με απατεώνες παράνομου τζόγου.
Με κόπο, ιδρώτα και πολύ άγχος οι Άγγλοι πέρασαν δεύτεροι από έναν όμιλο που φαινόταν πολύ εύκολος. Το πρόσωπο που έδειξαν στο παιχνίδι με τη Σλοβενία ήταν βελτιωμένο αλλά όχι τόσο ώστε να τους δίνει ώθηση για να φτάσουν μακριά στο θεσμό.
Τελικά η μεγάλη προσπάθεια να διχαστεί ο κόσμος της ΑΕΚ από τα αρμόδια «κέντρα Τύπου» δεν πέτυχε. Το «10 γελάνε και 20 κλαίνε όταν η ομάδα νικάει» (στα δημοσιογραφικά έδρανα μόνο ευτυχώς, διότι στις εξέδρες η συντριπτική πλειοψηφία το χαιρόταν το χθεσινό) που είχε πει κάποτε ο Μπάγεβιτς δεν απείχε εν τέλει και πολύ από την πραγματικότητα.
Και οι δύο είχαν δίκιο σε αυτά που είπαν. Και ο Μπλάνκο επειδή όντως η ΑΕΚ δείχνει όλη τη χρονιά να στερείται τακτικής συμπεριφοράς. Και ο Μπάγεβιτς όμως γιατί κάποιοι ποδοσφαιριστές επιλέγουν το πότε και πως θα παίξουν. Ο επίλογος της πιο διαιρεμένης και αλλοπρόσαλλης ΑΕΚ που είδαμε ποτέ θα γραφτεί την Τετάρτη.
“Έλα γράψε κάτι” έλεγε ο Φιλέρης και ομολογώ ότι στο 50’ του αγώνα στο Καραϊσκάκη, έπαιξα το τελευταίο μου χαρτί. Του τηλεφώνησα και του είπα: “Μα καλά δε με λυπάσαι; Εγώ παίζω καλύτερα…” Και μου απάντησε: “Ε, βάλε αυτό!”
Ένα σύνηθες συμπέρασμα στον θαυμαστό κόσμο των μαθηματικών _ από αυτά που λογικά θα πρέπει να έχει αποστηθίσει και να θυμάται ακόμα και ο πιο κουμπούρας μαθητής _ μας λεει ότι «όταν μια εξίσωση δεν έχει λύση τότε είναι αδύνατη».
Ο ΠΑΟΚ φτερουγίζει για το τσάμπιονς-λιγκ, με την ψυχή και το σπαθί του. Ο Σάντος, που πέρσι… γκρίνιαζε όλη την ώρα για την χρησιμότητα των πλέι-οφ, φέτος είναι προφανές πως δεν θα’ χανε την ευκαιρία να αρπάξει το εισιτήριο για τα προκριματικά της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης, για πρώτη φορά μετά την περίοδο 2004-05.
Λίγο πριν βγει το Sport24.gr στον…αέρα και το αγκαλιάσετε, σε μια κουβέντα που ‘χα με τον φίλο μου τον Δρακουλαράκο και τον Φιλέρη, τους ζήτησα απλά, να μην γράψω μπάσκετ! Και φυσικά το δέχθηκαν, αφήνοντάς με να ασχοληθώ με το πανέμορφο άθλημα στο οποίο άλλωστε ακόμη(τρομάρα μου) «τρώω» τα πόδια μου!
Το φάιναλ-φορ ολοκληρώθηκε με το σενάριο που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, παρακολουθώντας την Ευρωλίγκα εκ του σύνεγγυς. Τελικός Μπαρτσελόνα-Ολυμπιακός και νίκη των Καταλανών.
Πραγματικά ήταν …αφάνατος ο Ολυμπιακός στον ημιτελικό. Όσο η Παρτιζάν δεν πέθαινε, άλλο τόσο αυτός αναζητούσε τον τρόπο να την τελειώσει. Τις περισσότερες φορές ανορθόδοξα, αλλά στο τέλος με αποτελεσματικότητα.
Πλησιάζει λοιπόν το ξεκαθάρισμα! Θα γνωρίζουμε το βράδυ της Κυριακής την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης για το 2010, την ομάδα που θα καθίσει στον θρόνο και θα ‘χει πετύχει στο 100% τον στόχο που έθεσε, όταν ξεκινούσε το φετινό ταξίδι.
Χάνεις και τα λόγια σου, τις σκέψεις σου, καμιά φορά. Ανοίγεις, την τηλεόραση ξαφνικά στο δωμάτιο 1011 του ξενοδοχείου σου στο Παρίσι και βλέπεις την Ελλάδα να ματώνει.
Το πήγε από ‘δω, το έφερε από ‘κει, τελικά ο Ολυμπιακός κατάφερε να την κερδίσει την αναμέτρηση με την ΑΕΚ. Χάρη σε δυο γκολάρες, αυτή την φορά οι «ερυθρόλευκοι» τη βρήκαν την άκρη. Και αντέδρασαν πολύ σωστά, ακόμη κι όταν ισοφαρίστηκαν με το πέναλτι που ‘δωσε ο Τριτσώνης!
Ίσως ο Έκτορ Κούπερ να μετάνιωσε που δεν δοκίμασε το χαρτί Έντι Τζόνσον στον τελικό του Κυπέλλου. Ωστόσο, επειδή η ιστορία γράφτηκε αλλιώς, είναι προφανές ότι ο Αργεντίνος προπονητής κοιτάζει μπροστά και όχι πίσω.
Άλλο να το ακούς ως φήμη, άλλο να το διαβάζεις ως σενάριο και άλλο να επιβεβαιώνεται! Ο Ερνέστο Βαλβέρδε λοιπόν, τι είπε; Ας το δούμε άλλη μια φορά μαζί: «Περιμένω να τελειώσει η σεζόν για να δω αν θα προκύψει κάτι ενδιαφέρον. Όλα θα εξαρτηθούν από τις προτάσεις που θα έρθουν. Αν δεν συμβεί κάτι, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο».
Αργεντινο-βραζιλιανο-γαλλική (δεν στέκει ο όρος αλλά ας το πάρει το ποτάμι) υπόθεση ήταν ο τελικός, ο πιο υπολογισμένος και “υπολογιστικός” από την πλευρά των πάγκων.
Στο προηγούμενο σχόλιό μου, έγραψα τι είπαν κάποιοι άνθρωποι για το ποδόσφαιρο και που το καταντήσαμε στην Ελλάδα. Ελάχιστοι σχολίασαν και δεν μου φαίνεται παράξενο.
Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε ένα πρωτάθλημα που το ήθελε πολύ και το έδειξε με εμφατικό τρόπο σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Με τον Ηρακλή στο ΟΑΚΑ, απλά τέλειωσε ιδανικά μια δουλειά που άρχισε καλά από την 1η αγωνιστική.
Το ποδόσφαιρο τιμωρεί με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, ακόμα και τους θεατές. Πολύ εύκολα μπορεί να προσγειώσει οποιονδήποτε στην πραγματικότητα. Όποιος στήθηκε να δει το παιχνίδι του ΠΑΣ Γιάννινα με τον Παναθηναϊκό, χωρίς προηγουμένως να έχει αδειάσει το μυαλό του από τις εικόνες του Μπαρτσελόνα – Άρσεναλ, καλώς αυτοτιμωρήθηκε.
Μέρα που είναι, ο Παναθηναϊκός φαίνεται πως “κλείδωσε” τον τίτλο μετά “Βαϊών και κλάδων”, με μια νίκη που την ήθελε και την πήρε απέναντι σε μια καλή ομάδα όπως ο Ατρόμητος, που παίζει καλό ποδόσφαιρο σε όλα τα παιχνίδια του.
Θα μπορούσε να έχει κλειδώσει το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός με νίκη επί του Ολυμπιακού. Δεν το κλείδωσε όμως. Αυτοκαταδικάστηκε να το κυνηγήσει με πίεση μέχρι την τελευταία αγωνιστική. Επιπλέον διασκέδασε, με την αστοχία του, τις εντυπώσεις του αιωνίου αντιπάλου του που σ΄αυτή τη σεζόν με την εικόνα που έδειχνε, δύο ντέρμπι ήθελε και τα πήρε και τα δύο.
Η εύκολη θεώρηση του αγώνα του Παναθηναϊκού με τη Σταντάρ στη Λιέγη, είναι πως η πρόκριση χάθηκε στο πρώτο παιχνίδι, διότι απλά ισχύει ως άποψη. Η άλλη με βάση την εικόνα του αγώνα στο Βέλγιο, είναι πως οι πράσινοι δέχθηκαν ένα αστείο γκολ, αλλά από κει και πέρα δεν τους ήθελε η μπάλα, εξ ου και έχασαν τη δεύτερη ευκαιρία, την οποία έδειξαν ότι ήθελαν.
