Το αγαπημένο του μέσο για μεγάλα ταξίδια δεν είναι τα αεροπλάνα, αλλά τα τρένα υψηλής ταχύτητας. Και ο ίδιος έμοιαζε με τέτοιο στο ξεκίνημα της καριέρας του. Στη συνέχεια, όμως, ο Μανουέλ Ντα Κόστα έκανε πολλές στάσεις. Περισσότερες απ' ότι και ο ίδιος θα ήθελε.

Ήταν ένα από τα τραγούδια που συντρόφευαν τα παιδικά μας χρόνια. Το ρεφρέν έλεγε κάπως έτσι: «Γύρω γύρω όλοι, στην μέση ο Μανώλης». Εν προκειμένω ο «Μανώλης», ο Μανουέλ Μαρουάν Ντα Κόστα Τριντάντε Σενουσί (ένας είναι!), δεν ήταν στην μέση, αλλά μάλλον έμεινε στην μέση, αφού δεν έκανε την καριέρα που το ξεκίνημά του προοιώνιζε.

Ψηλό παλικάρι (1,92), δυνατό στο ψηλό παιχνίδι, τιμώντας και το ζώδιό του (ταύρος) και αξιοπρεπέστατο με την μπάλα στα πόδια (κυρίως στο δεξί), με έφεση στις σαραντάρες πάσες, έκανε τα πρώτα του βήματα στη Νανσί, με την οποία κατέκτησε το Λιγκ Καπ Γαλλίας το 2006, σημειώνοντας το γκολ - σφραγίδα πρόκρισης στον ημιτελικό με τη Λεμάν, αλλά όντας απών από τον τελικό.

Οι (λίγες) εμφανίσεις του με την γαλλική ομάδα και, κυρίως, το εντυπωσιακό παρουσιαστικό του και οι υψηλές προδριαγραφές, προκαλούν το ενδιαφέρον ομάδων όπως η Ίντερ, η Νιούκαστλ ή η Μπορντό. Ο ίδιος επιλέγει την Αϊντχόφεν, κυρίως επειδή η ολλανδική ομάδα παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ. «Είναι πολύ ταλαντούχος αμυντικός και είμαι πολύ χαρούμενος που τον αποκτήσαμε» δηλώνει ο παλαίμαχος, σπουδαίος στόπερ και προπονητής τηςPSV, Ρόναλντ Κούμαν, για μια μεταγραφή που στοίχισε 1,5 εκατομμύρια ευρώ.

Στο μάτι του Άρνεσεν

Με την ερυθρόλευκη φανέλα της Αϊντχόφεν (έκανε «πρόβες» από τότε φαίνεται), όπου υπήρξε συμπαίκτης (και καλός φίλος) με τον Ιμπραΐμ Αφελάι, πραγματοποιεί καλές εμφανίσεις στο πρωτάθλημα και στο Τσάμπιονς Λιγκ με Λίβερπουλ και Άρσεναλ, συμβάλλοντας στην σπουδαία πρόκριση της Αϊντχόφεν εις βάρος των «Κανονιέρηδων» στα προημιτελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Τραβάει την προσοχή του τότε αθλητικού διευθυντή της Τσέλσι (και νυν του ΠΑΟΚ), Φρανκ Άρνεσεν, ο οποίος είχε μόνιμη ανοιχτή δίοδο επικοινωνίας με την Αϊντχόφεν, όπου άλλωστε ο Δανός είχε υπάρξει ποδοσφαιριστής, βοηθός προπονητή και αθλητικός διευθυντής.

Ο Ντα Κόστα έπαιζε κατά κόρον με παρτενέρ στο κέντρο της οπισθοφυλαξής τον Άλεξ, ο οποίος αγωνίζονταν στην Αϊντχόφεν ως δανεικός από την Τσέλσι. Το φλερτ υπήρχε, αλλά ο Μανουέλ δεν έμελλε ποτέ να δουλέψει υπό τις οδηγίες του Ζοσέ Μουρίνιο, έστω και αν ο ίδιος, όπως είναι λογικό, δήλωνε πως το ήθελε πολύ.

Η «εξαφάνιση» στην Ιταλία

Μικροπροβλήματα τραυματισμού και μια απίθανη «γκάφα» των ανθρώπων της Αϊντχόφεν, οι οποίοι τον χρησιμοποίησαν σε αγώνα Κυπέλλου με την Χίρενφεϊν ενώ δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής, με αποτέλεσμα ηPSVνα χάσει το ματς στα χαρτιά, βάζουν ένα μάλλον άδοξο τέλος στην ολλανδική του θητεία, όπου πάντως κατέκτησε τα δύο πρωταθλήματα που κοσμούν το παλμαρέ του.

Φήμες ότι τον θέλει η Ρεάλ Μαδρίτης, στη συνέχεια η Πόρτο ως αντικαταστάτη του Πέπε (που πήγε, βεβαίως, στην Ρεάλ Μαδρίτης!), η Γιουβέντους και (ξανά) η Ίντερ και, εν τέλει, μεταγραφή έναντι 4,5 εκατομμυρίων ευρώ στην Φιορεντίνα. Τον ενθουσιάζει η προοπτική να παίξει στο « καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου», όπως χαρακτηρίζει το Καμπιονάτο, διαλέγοντας το «54» για την φανέλα του, αφού σε αυτό τον αριθμό κατέληγε ο ταχυδρομικός κώδικας στο σπίτι του στην Γαλλία.

Εκεί σίγουρα θα προτιμούσε να γυρίσει μετά από λίγες εβδομάδες, όταν διαπίστωσε ότι το κλίμα στην Ιταλία δεν τον «σηκώνει». Ο προπονητής των «Βιόλα», Τσέζαρε Πραντέλι, απαιτεί να μάθει ιταλικά για να μπορεί να συνεννοείται με τους συμπαίκτες του μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ο Ντα Κόστα κάνει δίωρα μαθήματα τρεις φορές την εβδομάδα, αλλά ποτέ δεν «έπαιρνε» τα γράμματα και, εν τέλει, μετανιώνει πικρά που επέλεξε το Καμπιονάτο, όπου το πέρασμά του από την Φιορεντίνα (και στη συνέχεια από την Σαμπντόρια ως δανεικός) ξεχάστηκε πολύ γρήγορα από τους «τιφόζι». Αλλά και από τον ίδιο.

Το «Σφυρί» της ελπίδας

Τον Αύγουστο του 2009, έρχεται μια μικρή λύτρωση. Η Γουέστ Χαμ παραχωρεί στην Φιορεντίνα τον Σάβιο Νσερέκο και, ως αντάλλαγμα, οι «Βιόλα» δίνουν 4,2 εκατομμύρια ευρώ και τον Ντα Κόστα, ο οποίος στο πρωτάθλημα της δύναμης και της κόντρας, βρίσκει την υγειά του. Ήταν ακόμα 23 ετών, αλλά είχε ήδη παίξει σε τέσσερις ομάδες και αυτή θα ήταν η πέμπτη.

«Η ζωή μου θα μπορούσε να δώσει θέμα για ένα μικρό βιβλίο» παραδέχονταν ο ίδιος, επισημαίνοντας ότι «έχασα μέρος του ενθουσιασμού μου για το ποδόσφαιρο στην Ιταλία, όπου έπαιξα λίγο. Εδώ ο κύριος Τζόλα (σ.σ. πρώτος του προπονητής στην Γουέστ Χαμ, θα ακολουθούσε ο Άβρααμ Γκραντ) με έβαλε στην ομάδα, όλος ο κόσμος με καλωσόρισε και είμαι πολύ ευτυχισμένος που βρίσκομαι εδώ».

«Είμαι αμυντικός, αλλά μου αρέσει να ανεβαίνω και να επιτίθεμαι, γιατί δεν μου αρέσει να χάνω. Ξέρω ότι κάποιες φορές βάζω σε κίνδυνο την ομάδα μου, αλλά μου αρέσει να βοηθάω και στην επίθεση» εξηγεί ο ίδιος για το «κουσούρι» του, το οποίο δεν επισήμαινε ο δημοσιογράφος της «Guardian», Στιβ Κλάριτζ, κάνοντας ένα ενδιαφέρονscoutingreportγια τον νέο αμυντικό του Ολυμπιακού.

«Ο Μανουέλ Ντα Κόστα δεν πανικοβάλλεται, μοιάζει με τον Ρίο Φέρντιναντ ως προς την φυσικότητα στο παιχνίδι του. Όπως, όμως, συμβαίνει και με τον Φέρντιναντ, όταν σου φαίνονται όλα εύκολα, υπάρχουν και στιγμές όπου χάνεις την συγκέντρωσή σου και αυτές τις τιμωρεί ο αντίπαλος. Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο με τον Ντα Κόστα» έγραφε ο Κλάριτζ, ο οποίος εξήρε τις μακρινές πάσες του Ντα Κόστα, την δύναμή του, αλλά και την ισχυρή προσωπικότητά του. Χαρακτηριστικά που, πάντως, δεν βοήθησαν το ψηλόσωμο στόπερ να κάνει μεγαλύτερη καριέρα.

Η επίθεση και το αλκοόλ

Ο υποβιβασμός της Γουέστ Χαμ και μια οικονομική διαφωνία με την διοίκηση των «Σφυριών» τον φέρνουν εκτός ομάδας το καλοκαίρι του 2011. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε απορρίψει πρόταση της Σπαρτάκ Μόσχας, γιατί δεν ήθελε να παίξει στην Ρωσία. Ελλείψει προτάσεων, αποδέχεται αυτή της Λοκομοτίβ, όπου παίρνει την θέση του Μάρκο Μπάσα, ο οποίος μετακόμισε στην Λιλ.

Τα δύο γκολ σε νίκη επί της πρωταθλήτριας Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης αποτελούν τοhighlightμιας διετίας στα ρηχά, στην οποία είχε να «τρέχει» ακόμα για μια εκκρεμή υπόθεση επίθεσης σε γυναίκα έξω από κλαμπ στο Λονδίνο, με το θύμα να τον κατηγορεί για σεξουαλική παρενόχληση, τον Ντα Κόστα να παραδέχεται πως την χτύπησε και να την γλιτώνει εν τέλει με ένα πρόστιμο 1.500 ευρώ.

Δύο γεγονότα, όμως, αμαυρώνουν την σεζόν του και αποτελούν, επί της ουσίας, τους λόγους της αποχώρησής του. Τον Μάρτιο του 2013, ύστερα από ματς με την Ρίο Άβε στο οποίο αποβλήθηκε, χτύπησε συμπαίκτη του (!), με αποτέλεσμα να του επιβληθεί βαρύ πρόστιμο και να τεθεί εκτός ομάδας. Δύο μήνες αργότερα, συνελήφθη να οδηγεί υπό την επήρρεια μέθης και του αφαιρέθηκε το δίπλωμα για τρεις μήνες.

Ο δάσκαλος Ρομπέρτο Κάρλος

Η Λοκομοτίβ τον αφήνει ελεύθερο, η τουρκική Σίβασπορ τον αποκτά με τριετές συμβόλαιο και στην Σεβάστεια, έστω και χωρίς να συγκλονίζει με τις εμφανίσεις του, βρίσκει ηρεμία, σταθερό χρόνο συμμετοχής και δύο «γεμάτες» χρονιές με 49 αγώνες, οκτώ γκολ και 14 κίτρινες - δύο κόκκινες κάρτες, στατιστικά που επιβεβαιώνουν την έφεση στο σκοράρισμα, αλλά και το γεγονός ότι δεν φοβάται να μπει (πολύ) δυνατά στις φάσεις.

Οι εμφανίσεις του στην ομάδα της Σεβάστειας τον επανέφεραν στο προσκήνιο, με το όνομά του να «παίζει» και για την Μαρσέιγ. Όπως συνέβη στην Αϊντχόφεν με τον Κούμαν, στην Σίβασπορ μαθαίνει πολλά από έναν ακόμα αμυντικό παγκόσμιας κλάσης όπως ο Ρομπέρτο Κάρλος.

«Υπήρξε ένα σημείο αναφοράς για κάθε ποδοσφαιριστή. Ήταν πολύ σημαντικό για εμένα να μάθω δίπλα του, αφού υπήρξε αμυντικός και ξέρει πολλά από ποδόσφαιρο. Μου έδειξε σημαντικές αμυντικές κινήσεις» λέει ο Ντα Κόστα για την συνεργασία του με τον θρυλικό Βραζιλιάνο αμυντικό των Ίντερ και Ρεάλ Μαδρίτης.

Το πικρό κεφάλαιο της Εθνικής Πορτογαλίας

Γεννήθηκε στο Σεντ Μαξ, μια κωμόπολη δέκα χιλιάδων κατοίκων στα βορειοδυτικά της Γαλλίας. Ποτέ, όμως, δεν ένιωσε Γάλλος. Όταν ήταν πιο μικρός, φορούσε ως πιτζάμα την φανέλα της Εθνικής Πορτογαλίας (!), λόγω του πατέρα του και ο ίδιος δηλώνει πως νιώθει Πορτογάλος, παρ' ότι δεν έμαθε ποτέ να μιλάει καλά τα πορτογαλικά.

Έπαιξε σε όλες τις μικρές εθνικές ομάδες της Πορτογαλίας, εξηγώντας πως ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά της γιατί ήταν η πρώτη που επικοινώνησε μαζί του, με δεδομένο ότι μπορούσε, βάσει υπηκοότητας και καταγωγής, να παίξει σε τρεις διαφορετικές εθνικές ομάδες: Γαλλία, Πορτογαλία ή Μαρόκο.

Οι πολύ καλές του εμφανίσεις σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα μικρότερων κατηγορίων και στο περίφημο τουρνουά της Τουλόν, προκάλεσαν το ενδιαφέρον των εκάστοτε ομοσπονδιακών προπονητών της πρώτης ομάδας. Ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι τον κάλεσε για ένα φιλικό με την Βραζιλία, ο Πάουλο Μπέντο τον φώναξε για μια σειρά αγώνων, αλλά δεν έμελλε ποτέ να παίξει με την Εθνική Ανδρών. «Η πόρτα της Πορτογαλίας είναι κλειστή» ξεκαθάριζε, πικραμένος, ο Ντα Κόστα, ο οποίος πείστηκε από τον Έρικ Γκέρετς να αποδεχθεί το κάλεσμα του Μαρόκου, όντας σταθερά διεθνής με τα «Λιοντάρια του Άτλαντα» από τον Μάιο του 2014, υπό τις οδηγίες πλέον του προπονητή Εζακί Μπαντού.