Η Ρεάλ πληγώνει τα παιδιά της

25 χρόνια, 725 παιχνίδια και 19 τίτλους. Οι μυθικοί αριθμοί του Ίκερ Κασίγιας στην Ρεάλ Μαδρίτης, από την οποία φεύγει, άθελά του, ο 34χρονος τερματοφύλακας - μύθος. Δεν ήταν ο πρώτος και, πιθανότατα, ούτε ο τελευταίος.

Ύστερα από ένα θρίλερ στην διαπραγμάτευση (σας θυμίζει κάτι;), ο Ίκερ λέει «αντίο» στην ομάδα της καρδιάς του, μια ομάδα της οποίας υπήρξε ποδοσφαιριστής – σύμβολο, έχοντας κερδίσει με το σπαθί του τον σεβασμό και την εκτίμηση των περισσότερων. Όχι, όμως, και όλων.

Σε αυτούς τους «άλλους», βρίσκεται και ο Φλορεντίνο Πέρεθ. Επηρεασμένος σταθερά απ' όσα του έλεγε ο Ζοσέ Μουρίνιο στην διάρκεια της θητείας του, ο πρόεδρος - απόλυτο αφεντικό θέλει να αλλάξει σελίδα και να αποκόψει το τελευταίο κομμάτι της «προηγούμενης» Ρεάλ, οδηγώντας ουσιαστικά τον Κασίγιας σε αποχώρηση, από την στιγμή που είναι προχωρημένη η απόκτηση του Νταβίδ Δε Χέα.

Ο Ίκερ, γνωρίζοντας ότι ο φυσικός του διάδοχος στην Εθνική Ισπανίας θα είχε τον πρώτο λόγο για να κάθεται κάτω από τα δοκάρια, δεν θέλησε να περάσει άλλη «χρονιά Μουρίνιο», όταν με τον Πορτογάλο βρέθηκε να «σκουπίζει πάγκο», ως αναπληρωματικός του Ντιέγο Λόπεθ.

Ποτέ δεν μίλησε, ποτέ δεν γκρίνιαξε, παρ' ότι ο «Special One» άφηνε συνεχώς αιχμές και στον Τύπο διέρρεε πως ο Κασίγιας ήταν το «καρφί» στα αποδυτήρια και ότι φρόντιζε να δίνει πληροφορίες στην σύντροφό του, δημοσιογράφο Σάρα Καρμπονέρο.

«Ειπώθηκε ότι ήμουν χοντρός και δεν ήμουν επαγγελματίας. Εγώ χρωστάω τα πάντα στον σύλλογό μου και αυτόν κοιτάω. Επέλεξα να σιωπήσω και να μην μετατρέψω το θέμα σε τσίρκο» εξήγησε αργότερα για την ένταση στην σχέση του με τον Μουρίνιο, ο οποίος τον θεώρησε «προδότη», όταν πήρε τηλέφωνο Τσάβι και Κάρλες Πουγιόλ, προκειμένου να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις των διεθνών Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, οι οποίες είχαν φτάσει στα άκρα λόγω, κυρίως, του Ζοσέ.

Πάντα με αξιοπρέπεια, ο Κασίγιας υπέμενε τα «καψώνια» και δικαιώθηκε, αφού η μοίρα θέλησε να σηκώσει το πολυπόθητο, ιστορικό δέκατο Τσάμπιονς Λιγκ, όταν πλέον ο Μουρίνιο είχε αποχωρήσει.

Η τελευταία εικόνα του από την Ρεάλ, όμως, δεν είναι αυτή που θα ήθελε. Αρκετοί φίλαθλοι, επηρεασμένοι και από την καμπάνια μερίδας του Τύπου, αποδοκίμασαν αρκετές φορές τον «Άγιο Ίκερ» ο οποίος, για να μην είμαστε και άδικοι, δεν είναι πλέον στο σούπερ επίπεδο προηγούμενων ετών.

Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν έπρεπε να τον ωθήσουν σε αποχώρηση, όπως συνέβη στο παρελθόν με πολλούς ποδοσφαιριστές από τα (πλούσια) φυτώρια της Ρεάλ, οι οποίοι δεν έφυγαν όπως τους άρμοζε, ενώ κάποιοι δεν πρόλαβαν καν να παίξουν στην πρώτη ομάδα.

Τραγική ειρωνεία; Την ίδια ώρα, ο καλός του φίλος και αντίπαλος στην Μπαρτσελόνα, ο Τσάβι, επέλεξε ο ίδιος να αποχωρήσει από την ομάδα του και το έκανε με ονειρεμένο τρόπο, σηκώνοντας το τρεμπλ και γνωρίζοντας την απόλυτη αποθέωση από τον κόσμο.

Τα δάκρυα του Ραούλ

Ένα παρόμοιο «αντίο» με τον Κασίγιας βίωσε και ο Ραούλ. Ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Ρεάλ, ο μέχρι πρότινος «αρχί - γκολτζής» του Τσάμπιονς Λιγκ, ο κορυφαίος Ισπανός επιθετικός όλων των εποχών, θεωρήθηκε επί της ουσίας «περιττός» στα 33 του και, πάντα με γνώμονα την αξιοπρέπειά του, αποφάσισε να αποχωρήσει, για να αποδείξει στη συνέχεια με την φανέλα της Σάλκε ότι μπορούσε ακόμα να προσφέρει.

«Σήμερα είναι μια πολύ σκληρή και δύσκολη ημέρα για εμένα. Το να είμαι ποδοσφαιριστής της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής μου. Νιώθω ακόμα ποδοσφαιριστής και θέλω να συνεχίζω να νιώθω ποδοσφαιριστής για όσο χρόνο μπορώ και μου το επιτρέπει το σώμα μου» έλεγε, με δάκρυα στα μάτια, το αιώνιο «7» της Ρεάλ, τον Ιούλιο του 2010.

Ο Ραούλ έφυγε στα σιωπηλά (στις εξέδρες μαζεύτηκαν μερικές εκατοντάδες φίλαθλοι για να τον αποχαιρετήσουν), σχεδόν από την πίσω πόρτα, ενοχλημένος από την στάση του συλλόγου (και του Φλορεντίνο Πέρεθ) απέναντί του. Τρία χρόνια αργότερα, επέστρεψε στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» ως παίκτης της Αλ Σαντ (ομάδα στην οποία θα αγωνίζεται πλέον ο Τσάβι) και γνώρισε την αποθέωση που του είχαν στερήσει όταν αποχώρησε. Η πληγή έκλεισε λίγο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επουλώθηκε 100%.

Οι μεν και οι "δεν"

Παραδοσιακά, η Ρεάλ είναι η ομάδα που «αγοράζει» και όχι αυτή που «δημιουργεί», ειδικά από την στιγμή που εφαρμόστηκε ο «νόμος Μποσμάν». Μια ματιά στα ρόστερ της «Βασίλισσας» από την σεζόν 1995-96 και μετά (στο τέλος του κειμένου), θα σας δώσει μια ιδέα για την φιλοσοφία της Ρεάλ, η οποία αποχαιρετά το τελευταίο μεγάλο «διαμάντι» του φυτωρίου της.

Και δεν το κάνει με τον πλέον αρμόζοντα τρόπο, όπως συνέβη με τον Μίτσελ ή τον Γκούτι, παίκτες που μεγάλωσαν και ανδρώθηκαν στην ομάδα - θρύλο της Μαδρίτης, αλλά έκλεισαν τις καριέρες τους χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, σε Μεξικό και Τουρκία αντίστοιχα.

Αμφότεροι, βεβαίως, πρόλαβαν να γευτούν πολλές χαρές με την λευκή φανέλα, κάτι που δεν συνέβη με ποδοσφαιριστές που δεν είχαν καν την ευκαιρία να παίξουν με την πρώτη ομάδα, παρ' ότι αναμφίβολα είχαν το ταλέντο για να το κάνουν.

Ο πιτσιρικάς Νταβίδ Σίλβα με τον Μίτσελ

Σε ηλικία 14 ετών, ο Νταβίδ Σίλβα πέρασε από δοκιμαστικό, τρέλανε τον Μίτσελ (επικεφαλής των τμημάτων υποδομής τότε), αλλά δεν αποκτήθηκε γιατί ήταν «κοντός». Ο άσος της Μάντσεστερ Σίτι, βεβαίως, θα έπαιζε με κλειστά μάτια στην Ρεάλ, όπως αναμφίβολα ισχύει και για τον Χουάν Μανουέλ Μάτα, ο οποίος πέρασε τέσσερα χρόνια στα φυτώρια, αλλά δεν του δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να παίξει με τους «μεγάλους».

Χουάν Μάτα και Άλβαρο Νεγρέδο δεν έπαιξαν ποτέ με την πρώτη ομάδα της Ρεάλ

Κάτι ανάλογο συνέβη με τον παρτενέρ του στην δεύτερη ομάδα, επιθετικό Άλβαρο Νεγρέδο, για τον οποίο πριν από λίγες ημέρες η Βαλένθια ξόδεψε 35 εκατομμύρια ευρώ για να τον κάνει 100% δικό της. Ο Σαμουέλ Ετό έφτασε στην Μαδρίτη σε ηλικία 16 ετών, ξεκίνησε από τα φυτώρια, δόθηκε δανεικός δεξιά και αριστερά και πρόλαβε να παίξει μόλις τρία παιχνίδια με την πρώτη ομάδα, «κάνοντας όργια» στη συνέχεια της καριέρας του με Μαγιόρκα, Μπαρτσελόνα και Ίντερ. Ποιοι ακόμα δεν «ευδοκίμησαν» κατά την διάρκεια της τελευταίας 20ετίας;

Για όσους δεν το θυμούνται: Ναι, ο Σαμουέλ Ετό έπαιξε (λίγο) στην Ρεάλ

Ο Σαντιάγο Κανιθάρες, Βίκτορ Σάντσεθ, ο Χουάνφραν (ο τωρινός της Ατλέτικο), ο Ντάνι Παρέχο, ο Χάβι Γαρθία, ο Ρομπέρτο Σολδάδο ή ο Αλβαρο Μοράτα. Κάποιοι εξ' αυτών πιθανότατα να μην είναι για βασικοί στην Ρεάλ, αλλά σίγουρα ο κόσμος θα τους προτιμούσε από τους κάθε λογής αμφίβολης αξίας ξένους σούπερ σταρ δεύτερης διαλογής. Ο Μοράτα, μάλιστα, τιμώρησε πρόσφατα την Ρεάλ για την επιλογή της να μην ποντάρει επάνω του.

Τα ρόστερ της Ρεάλ Μαδρίτης, μετά τον «Νόμο Μποσμάν»:

1995-96: 28 (11: ΚΑΝΙΘΑΡΕΣ, ΤΣΕΝΤΟ, ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΣΑΝΘ, Γαρθία Κάλβο, ΣΑΝΤΣΙΣ, ΣΑΝΤΡΟ, ΓΚΟΥΤΙ, ΜΙΤΣΕΛ, ΆΛΒΑΡΟ ΜΠΕΝΙΤΟ, ΡΑΟΥΛ, Ιβάν Πέρεθ)

1996-97: 25 (10: Κανιθάρες, ΤΣΕΝΤΟ, ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΣΑΝΘ, ΓΑΡΘΙΑ ΚΑΛΒΟ, ΣΑΝΤΣΙΣ, ΓΚΟΥΤΙ, ΒΙΚΤΟΡ ΣΑΝΤΣΕΘ, ΆΛΒΑΡΟ ΜΠΕΝΙΤΟ, Ισμαέλ, ΡΑΟΥΛ)

1997-98: 27 (12: Κοντρέρας, ΚΑΝΙΘΑΡΕΣ, ΤΣΕΝΤΟ, Ρόχας, ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΣΑΝΘ, ΣΑΝΤΣΙΣ, ΓΚΟΥΤΙ, ΧΑΙΜΕ, ΒΙΚΤΟΡ ΣΑΝΤΣΕΘ, ΑΛΒΑΡΟ ΜΠΕΝΙΤΟ, ΡΑΟΥΛ, ΝΤΑΝΙ ΓΑΡΘΙΑ ΛΑΡΑ)

1998-99: 27 (12: ΚΟΝΤΡΕΡΑΣ, ΡΟΧΑΣ, ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΣΑΝΘ, ΣΑΝΤΣΙΣ, ΤΕΝΑ, ΝΤΟΡΑΔΟ, ΓΚΟΥΤΙ, ΧΑΙΜΕ, ΡΟΥΜΠΙΟ, Άλβαρο Μπενίτο, ΡΑΟΥΛ, Τότε)

1999-00: 31 (12: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, ΝΤΟΡΑΔΟ, ΣΑΝΤΣΙΣ, ΓΚΟΥΤΙ, ΦΕΡΝΑΝΤΟ, ΜΕΚΑ, ΡΑΟΥΛ, ΣΑΡΑΤΕ, Αράντα, ΑΓΑΝΘΟ, Άλβαρο Μπενίτο, ΕΤΟ)

2000-01: 33 (12: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, ΣΑΝΤΣΙΣ, Μινιάμπρες, Κοράλες, ΓΚΟΥΤΙ, Κορόνα, Παβόν, ΡΙΒΕΡΑ, Ρουμπέν, ΡΑΟΥΛ, ΤΟΤΕ, Άλβαρο Μπενίτο)

2001-02: 35 (15: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, Κάρλος Σάντσεθ, Μπόρχα, ΡΑΟΥΛ ΜΠΡΑΒΟ, ΜΙΝΙΑΜΠΡΕΣ, Κοράλες, ΠΑΒΟΝ, ΡΟΥΜΠΕΝ, ΓΚΟΥΤΙ, Κορόνα, Ριβέρα, ΒΑΛΝΤΟ, ΡΑΟΥΛ, Πορτίγιο, Άλβαρο Μπενίτο)

2002-03: 30 (15: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, Κάρλος Σάντσεθ, ΡΑΟΥΛ ΜΠΡΑΒΟ, ΜΙΝΙΑΜΠΡΕΣ, Κοράλες, ΠΑΒΟΝ, ΡΟΥΜΠΕΝ, ΓΚΟΥΤΙ, Βάλντο, Ολάγια, Μπόρχα, ΡΑΟΥΛ, ΠΟΡΤΙΓΙΟ, ΤΟΤΕ, Άλεξ Πέρεθ)

2003-04: 31 (18: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, Κάρλος Σάντσεθ, ΡΑΟΥΛ ΜΠΡΑΒΟ, ΜΙΝΙΑΜΠΡΕΣ, ΠΑΒΟΝ, ΡΟΥΜΠΕΝ, ΜΕΧΙΑ, Ολάγια, Παρέδες, ΓΚΟΥΤΙ, ΜΠΟΡΧΑ, ΝΟΥΝΙΕΘ, Άλεξ Πέρεθ, ΧΟΥΑΝΦΡΑΝ, Ρίκι, ΤΖΟΡΝΤΙ, ΡΑΟΥΛ, ΠΟΡΤΙΓΙΟ)

2004-05: 38 (20: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, Κάρλος Σάντσεθ, ΡΑΟΥΛ ΜΠΡΑΒΟ, ΠΑΒΟΝ, ΜΕΧΙΑ, Παρέδες, ΑΡΜΠΕΛΟΑ, Παλένθια, ΓΚΟΥΤΙ, ΜΠΟΡΧΑ, ΧΑΒΙ ΓΑΡΘΙΑ, Άλεξ Πέρεθ, Χότα, ΧΟΥΑΝΦΡΑΝ, Ρίκι, Ντε λα Ρεδ, Χουράδο, ΡΑΟΥΛ, ΠΟΡΤΙΓΙΟ, Σολδάδο)

2005-06: 27 (12: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, ΝΤΙΕΓΟ ΛΟΠΕΘ, ΡΑΟΥΛ ΜΠΡΑΒΟ, ΠΑΒΟΝ, ΜΕΧΙΑ, ΓΚΟΥΤΙ, Χάβι Γαρθία, ΜΠΑΛΜΠΟΑ, ΝΤΕ ΛΑ ΡΕΔ, ΧΟΥΡΑΔΟ, ΡΑΟΥΛ, ΣΟΛΔΑΔΟ)

2006-07: 28 (11: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, ΝΤΙΕΓΟ ΛΟΠΕΘ, ΡΑΟΥΛ ΜΠΡΑΒΟ, ΤΟΡΕΣ, ΠΑΒΟΝ, ΜΕΧΙΑ, ΓΚΟΥΤΙ, Χάβι Γαρθία, ΝΙΕΤΟ, ΝΤΕ ΛΑ ΡΕΔ, ΡΑΟΥΛ)

2007-08: 25 (7: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, Κοδίνα, ΤΟΡΕΣ, ΓΚΟΥΤΙ, ΜΠΑΛΜΠΟΑ, ΣΟΛΔΑΔΟ, ΡΑΟΥΛ)

2008-09: 32 (12: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, Κοδίνα, ΜΙΓΕΛ ΤΟΡΕΣ, Γκάρι, Τέμπαρ, ΝΤΕ ΛΑ ΡΕΔ, ΓΚΟΥΤΙ, ΠΑΡΕΧΟ, ΧΑΒΙ ΓΑΡΘΙΑ, ΠΑΛΑΝΚΑ, ΡΑΟΥΛ, ΜΠΟΥΕΝΟ)

2009-10: 28 (10: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, Αδάν, ΑΡΜΠΕΛΟΑ, Μάρκος Αλόνσο, Ματέος, ΓΚΟΥΤΙ, ΓΚΡΑΝΕΡΟ, Μοσκέρα, Χουάνφραν, ΡΑΟΥΛ)

2010-11: 42 (19: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, ΑΔΑΝ, ΑΡΜΠΕΛΟΑ, ΓΚΡΑΝΕΡΟ, Τομάς Μεχίας, Χουάναν, Πάμπλο Χιλ, Καρβαχάλ, Νάτσο, Χουάνφραν, Άλεξ Φερνάντεθ, Μάντι, Μοράτα, Χοσέλου, Πάμπλο Σαράμπια, Χουάν Κάρλος, Όσκαρ Πλάνο, Ματέος, Τέμπαρ)

2011-12: 34 (16: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, ΑΔΑΝ, ΑΡΜΠΕΛΟΑ, ΓΚΡΑΝΕΡΟ, ΚΑΓΕΧΟΝ, Χεσούς, Τομάς Μεχίας, Πατσέκο, Χόρχε Κασάδο, Νάτσο, Μέντες, Μάντι, Άλεξ Φερνάντεθ, Μοράτα, Χοσέλου, Χεσέ)

2012-13: 42 (26: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, ΑΔΑΝ, ΝΤΙΕΓΟ ΛΟΠΕΘ, ΑΡΜΠΕΛΟΑ, ΚΑΓΕΧΟΝ, ΜΟΡΑΤΑ, Χεσούς, Τομάς Μεχίας, Πατσέκο, Χόρχε Κασάδο, ΝΑΤΣΟ, Ματέος, Κασεμίρο, Ιβάν, Ρίος, Φαμπίνιο, Μάριο, Ντέρικ, Γιορέντε, Μέντες, Μοσκέρα, Μάντι, Άλεξ Φερνάντεθ, Χουάνφραν, Ομάρ, ΧΟΣΕ ΡΟΔΡΙΓΕΘ)

2013-14: 37 (19: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, Αδάν, ΝΤΙΕΓΟ ΛΟΠΕΘ, Χεσούς, ΚΑΡΒΑΧΑΛ, ΑΡΜΠΕΛΟΑ, ΚΑΣΕΜΙΡΟ, ΝΑΤΣΟ, ΧΕΣΕ, ΜΟΡΑΤΑ, Χοσέ Ροδρίγεθ, Τομάς Μεχίας, Κασάδο, Γιορέντε, Χάιμε, Κίνι, Γουίλιαν Ζοσέ, Τσερίσεφ, Ματέος)

2014-15: 26 (10: ΚΑΣΙΓΙΑΣ, Πατσέκο, ΚΑΡΒΑΧΑΛ, ΑΡΜΠΕΛΟΑ, ΝΑΤΣΟ, Γιορέντε, ΜΕΔΡΑΝ, Χάβι Μουνιόθ, ΧΕΣΕ, Ντε Τομάς)

* Αρχικά, αναφέρεται ο συνολικός αριθμός των ποδοσφαιριστών που συμμετείχαν στο ρόστερ στην διάρκεια της κάθε σεζόν. Σε παρένθεση, ο αριθμός των παικτών που προέρχονταν από τα φυτώρια, ποιοι ήταν αυτοί και με κεφαλαία γράμματα ποιοι είχαν τρεις συμμετοχές και πάνω σε όλες τις διοργανώσεις

Ίκερ Κασίγιας, ο φύλακας άγγελος της Ρεάλ

Η αποκαθήλωση του «Αγίου Ίκερ»

Ραούλ, ο σκόρερ - θρύλος της «Βασίλισσας»

Ο μπαλαδόρος Γκούτι

Ο Χουάν Μάτα στα λευκά

Ο Νεγρέδο της Ρεάλ