Δεκαπέντε χρόνια πριν το γήπεδο «Σαριά» της Βαρκελώνης γκρεμιστεί για να γίνει πάρκο περιτριγυρισμένο από πολυκατοικίες, ευτύχησε να φιλοξενήσει το, κατά πολλούς, μεγαλύτερο παιχνίδι που έχει γίνει ποτέ σε Παγκόσμιο Κυπελλο. Εκεί όπου ο Πάολο Ρόσι, κατά δήλωση του Ζίκο, "σκότωσε το ποδόσφαιρο".

Ο 26χρονος επιθετικός από το Πράτο, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της κεντρικής Ιταλίας, δεν επρόκειτο να δώσει το παρών στο Μουντιάλ του 1982, στα γήπεδα της Ισπανίας. Η εμπλοκή του στο σκάνδαλο στημένων αγώνων με την ονομασία «Totonero», το οποίο είχε ξεσπάσει μια διετία πριν, του είχε στοιχίσει μια τιμωρία αποκλεισμού τριών ετών.

Η έφεση «έριξε» κατά έναν χρόνο την ποινή, λίγους μήνες πριν από το μεγάλο ραντεβού. Ο ομοσπονδιακός προπονητής Έντσο Μπέαρτσοτ, παρά την γκρίνια της κοινής γνώμης και του Τύπου, τον συμπεριέλαβε στην αποστολή της Εθνικής Ιταλίας. Κανείς δεν πίστευε πως θα μπορούσε να βοηθήσει την «Σκουάντρα Ατζούρα».

Ο ντεφορμέ Ρόσι

«Ήξερα ότι αν ο Ρόσι δεν ήταν στην Ισπανία, δεν θα είχα μια ευκαιρία μέσα στην μικρή περιοχή. Σε αυτό το κομμάτι του γηπέδου ήταν πραγματικά καλός, γρήγορος, πάντα έτοιμος να χρησιμοποιήσει προσποιήσεις» εξηγούσε αργότερα ο Μπέαρτσοτ. «Στην επίθεση είναι αναγκαίο να έχεις έναν γρήγορο φορ. Δεν χρειάζεται να είναι ψηλός, αλλά πρέπει να είναι γρήγορος για να εκμεταλλευτεί τις αντεπιθέσεις» πρόσθεσε ο Ιταλός τεχνικός, τα λεγόμενα του οποίου βρήκαν απόλυτη εφαρμογή, εκείνο το απόγευμα της 5ης Ιουλίου του 1982, στο «Σαριά».

Απέναντί της, η κακή στην πρώτη φάση Ιταλία, στην οποία είχε επιβληθεί εμπάργκο δηλώσεων προς τον Τύπο λόγω της σκληρής κριτικής που ασκούσε, συναντούσε μια Βραζιλία - χάρμα ιδέσθαι.

Ο Τέλε Σαντάνα καθοδηγούσε μια ονειρική «Σελεσάο». Με εξαίρεση τον αχαρακτήριστο τερματοφύλακα (Βάλδις Πέρες) και τον «λίγο» επιθετικό (Σερζίνιο), η Βραζιλία διέθετε απίστευτο ταλέντο μαζεμένο στην μεσαία γραμμή, με Τονίνιο Σερέζο, Φαλκάο, Ζούνιορ, Σόκρατες, Ζίκο και Έντερ. Ο Ρομπ Σμάιθ, δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Guardian», έγραφε πως εκείνη η ομάδα έπαιζε ουσιαστικά με μια διάταξη 2-7-1. Και έμοιαζε ασταμάτητη.

Η Ιταλία χρειάζονταν μόνο τη νίκη για να προκριθεί στα ημιτελικά του Μουντιάλ. Η Βραζιλία, σε μια δεύτερη φάση ομίλων όπου είχε νικήσει με ένα γκολ περισσότερο την Αργεντινή του νεαρού Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα σε σχέση με τους «Ατζούρι» (3-1 οι μεν, 2-1 οι δε), βολεύονταν με την ισοπαλία.

Οι πόρτες του παραδείσου

Ο Ρόσι, άφαντος ουσιαστικά στα ματς με Πολωνία (0-0), Περού (1-1), Καμερούν (1-1) και Αργεντινή, παίρνει μια ακόμα ευκαιρία από τον Μπέαρτσοτ. Και δεν τον απογοητεύει. Μόλις στο όγδοο λεπτό, ο Αντόνιο Καμπρίνι, συγκάτοικος του Ρόσι στο δωμάτιο, σέντραρε από τα αριστερά και ο «Παμπλίτο», όπως τον είχαν βαφτίσει για τις εμφανίσεις του στο Μουντιάλ της Αργεντινής το 1978, στέλνει με κεφαλιά την μπάλα στα βραζιλιάνικα δίχτυα.

«Το πρώτο γκολ ήταν το πιο σημαντικό της καριέρας μου. Μου άνοιξε τις πόρτες του παραδείσου» λέει για το συγκεκριμένο τέρμα ο Ρόσι, ο οποίος ένιωσε πως, επιτέλους, ξεμπούκωνε. Το καταπληκτικό γκολ της ισοφάρισης από τον Σόκρατες, τέσσερα λεπτά αργότερα, δεν έδειχνε ικανό να πτοήσει τον Πάολο.

Λάθος γύρισμα του Τονίνιο Σερέζο, κλέψιμο της μπάλας και ταχύτατη επέλαση προς την αντίπαλη περιοχή. Ο Βαλδίρ Πέρες δεν μπορεί να κάνει τίποτα (ούτε καλός τερματοφύλακας δεν θα μπορούσε!) και, στο 25ο λεπτό, ο Ρόσι βάζει ξανά μπροστά την «Σκουάντρα Ατζούρα», η οποία πάει στα αποδυτήρια με σκορ πρόκρισης.

Η Βραζιλία γνωρίζει πως είναι ανώτερη ομάδα, αλλά πρέπει να το δείξει και στο σκορ. Στο 68ο, μια προσωπική ενέργεια του «Ιταλού» (έπαιζε στην Ρόμα) Φαλκάο, διαμορφώνει το 2-2, σκορ που θα έδινε στην «Σελεσάο» το πολυπόθητο εισιτήριο για τα ημιτελικά, όπου περίμενε η Πολωνία.

Θα, αλλά δεν, αφού το όνειρο κράτησε μόλις έξι λεπτά. Ο Ρόσι, ο οποίος είχε χάσει μια μεγάλη ευκαιρία με το σκορ στο 2-1, πλασάρει από κοντά ύστερα από το πρώτο κόρνερ του αγώνα και την αδύναμη σέντρα - σουτ του Μάρκο Ταρντέλι από το ύψος της μεγάλης περιοχής. Ο επιθετικός που έφτανε ντεφορμέ και χωρίς αγωνιστικό ρυθμό στο μεγάλο ραντεβού, είχε μόλις γίνει ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία που σημείωνε χατ - τρικ επί της τρις (πεντάκις πλέον) παγκόσμιας πρωταθλήτριας!

Η σοκαρισμένη Βραζιλία

Λεζάντα: «Φανταστικό! Μια απίστευτη επιτυχία της εθνικής μας ομάδα τρέλανε την Ιταλία» ανέφερε την επομένη η «GazzettadelloSport»

«Μετά από δύο χρόνια αποκλεισμό, δυσκολευόμουν να ξαναβρώ τα πατήματά μου σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Είχα χάσει την συγκέντρωση, την συνήθεια της κούρασης, είχα χάσει την ψυχραιμία. Πριν από το Μουντιάλ είχα δώσει μόνο τρία ματς και όταν επέστρεψα, όλοι με περίμεναν ως τον Μεσσί, γιατί εκείνη την εποχή η εθνική ομάδα δεν πήγαινε καλά. Δεν άντεχα το βάρος της ευθύνης, αλλά είχα την τύχη να με καθοδηγεί ένας προπονητής όπως ο Μπέαρτσοτ, ο οποίος πίστευε πάντα σε εμένα, παρά τις κριτικές» θυμάται ο Ρόσι, ο οποίος εκείνο το απόγευμα έπαιρνε την πρώτη του «εκδίκηση» από τους επικριτές και τους αμφισβητίες.

Θα ακολουθούσαν άλλες δύο, αφού σημείωσε και τα δύο γκολ της Ιταλίας στον ημιτελικό με την Πολωνία (2-0), αλλά και το πρώτο από τα τρία τέρματα των «Ατζούρι» στον τελικό με την Δυτική Γερμανία (3-1), ο οποίος έστεφε παγκόσμια πρωταθλήτρια την εθνική ομάδα της γειτονικής χώρας, ύστερα από 44 ολόκληρα χρόνια.

«Έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που ο Πάολο Ρόσι «καθάρισε» την Βραζιλία στο Μουντιάλ της Ισπανίας και στην χώρα της πεντάκις παγκόσμιας πρωταθλήτριας, το σοκ συνεχίζεται. Σίγουρα, ούτε ο Ρόσι, ούτε οι συμπαίκτες του στην ομάδα που προπονούσε ο Έντσο Μπέαρτσοτ, δεν μπορούσαν να φανταστούν το βάρος των συνεπειών εκείνου του 3-2 στο «Σαριά» της Βαρκελώνης, εκείνο το απόγευμα της 5ης Ιουλίου του 1982» γράφει ο Βραζιλιάνος δημοσιογράφος Σίκο Μάια, στο βιβλίο «Το μυθικό μου Μουντιάλ», όπου ο Ρόσι αφηγείται εκείνη την μαγική διοργάνωση.

Λεζάντα: «Έκανα την Βραζιλία να κλάψει» ο τίτλος ενός βιβλίου που δεν κυκλοφόρησε ποτέ στην Βραζιλία

«Κατέβα από το ταξί»!

Πράγματι, η Βραζιλία παρέμεινε σοκαρισμένη για πολλά χρόνια. Σοκαρισμένη, έως και εχθρική προς τον «δήμιο» της. Εφτά χρόνια μετά από εκείνο το αξέχαστο ματς, ο Ρόσι βρέθηκε στο Σάο Πάολο για ένα τουρνουά παλαιμάχων, αφού δύο χρόνια νωρίτερα είχε κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Ένα απόγευμα και ύστερα από βόλτα, μπήκε σε ένα ταξί για να επιστρέψει στο ξενοδοχείο του. Ο ταξιτζής τον αναγνώρισε και τον υποχρέωσε να κατέβει από το αυτοκίνητο!

Ο Ρόσι, βεβαίως, δεν βοήθησε ποτέ και ο ίδιος να κατέβουν οι τόνοι, αφού το 2002, κυκλοφόρησε μια αυτοβιογραφία με τίτλο «Έκανα την Βραζιλία να κλάψει»! Ένα βιβλίο, βεβαίως, που δεν κυκλοφόρησε ποτέ στην Βραζιλία. «Εκείνη την ημέρα, οι Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές πλήρωσαν την αλαζονεία τους. Ήταν υπερβολικά σίγουροι. Και εμείς, εγώ συγκεκριμένα, το εκμεταλλευτήκαμε. Κάθε φορά που ένας αμυντικός έκανε το παραμικρό λάθος, εγώ ήμουν στην κατάλληλη θέση, έτοιμος να επιτεθώ και να βυθίσω το βραζιλιάνικο πλοίο. Ποτέ ξανά δεν ένιωσα τέτοια έμπνευση, όπως σε εκείνο το ματς» προσθέτει ο Ιταλός, η μορφή του οποίου ακόμα στοιχειώνει τους αντιπάλους του.

Λεζάντα: Με τον αέρα του χατ - τρικ επί της Βραζιλίας, ο Πάολο Ρόσι οδήγησε την Ιταλία έως την κατάκτηση του Αγίου Δισκοπότηρου του ποδοσφαίρου

«Ο θάνατος του ποδοσφαίρου»

«Εκείνη την μέρα πέθανε το ποδόσφαιρο» εξηγεί ο Ζίκο, αστέρας μεταξύ των αστέρων εκείνης της Βραζιλίας. «Αν είχαμε νικήσει σε εκείνο το ματς, το ποδόσφαιρο θα ήταν διαφορετικό. Αντ' αυτού, αρχίσαμε να δημιουργούμε ποδόσφαιρο βασισμένο στο αποτέλεσμα με οποιοδήποτε κόστος, ένα ποδόσφαιρο βασισμένο στο να καταστρέφεις το παιχνίδι του αντιπάλου, βασισμένο στα φάουλ. Εκείνη η ήττα της Βραζιλίας δεν έκανε καλό στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο» είπε, χρόνια αργότερα, ο πρώην προπονητής του Ολυμπιακού, ο οποίος όμως ένιωθε πως, εκείνο το απόγευμα, η Βραζιλία δεν θα νικούσε, ότι και αν έκανε.

«Αν είχαμε πετύχει πέντε γκολ, η Ιταλία θα έβαζε έξι, αφού πάντα έβρισκε τρόπο να εκμεταλλεύεται τα λάθη μας» συμπλήρωνε ο «Λευκός Πέλε» για την μεγαλύτερη βραδιά στην καριέρα του Ρόσι. Εκείνες τις ημέρες στην ζεστή Ισπανία, ο Πάολο και ο Αντόνιο Καμπρίνι άκουγαν συνεχώς το «Κάτω από την βροχή» του τραγουδοποιού Αντονέλο Βεντίτι. Όχι, δεν έβρεχε. Αλλά ίσως να ήταν τα δάκρυα που έχυσαν εκατομμύρια Βραζιλιάνοι, σαν σήμερα (05/07) το 1982.