Η πρώτη ταινία που καθιέρωσε τον Ισπανό σκηνοθέτη Άλεξ Ντε λα Ιγκλέσια είχε τίτλο «Η ημέρα του θηρίου». Μια από τις τελευταίες δουλειές του ήταν ένα ντοκιμαντέρ για την ζωή του Λιονέλ Μέσι.

Ο τίτλος, απλός και λιτός: «Messi». Με βάση τα όσα έχει κάνει εσχάτως ο Λέο, θα μπορούσε κάλλιστα να τιτλοφορείται «Το θηρίο επέστρεψε».

Πάμε να δούμε γιατί και πως, μέσα από τις σχέσεις του Αργεντινού, σημείου αναφοράς στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, με τους προπονητές του στην Μπαρτσελόνα.

Το «όχι» του Ράικαρντ στην Γιούβε

Κόντρα στην Γιουβέντους, μόλις στα 18 του χρόνια και σε ένα φιλικό παιχνίδι, ο Λιονέλ Μέσι έκανε για πρώτη φορά τον ποδοσφαιρικό πλανήτη να ασχοληθεί μαζί του. Με περίσσιο αγωνιστικό θράσος, εξέθεσε βετεράνους όπως ο Φάμπιο Καναβάρο ή ο Πατρίκ Βιεϊρά, προκαλώντας σοκ στον Φάμπιο Καπέλο, ο οποίος μετά το ματς ζήτησε από τον άλλοτε παίκτη του, Φρανκ Ράικαρντ, να του δανείσει τον Αργεντινό πιτσιρικά για την σεζόν 2005-06.

Η προσπάθειά του έπεσε στο κενό, αφού ο Ολλανδός είχε αποφασίσει να δώσει ευκαιρίες στο φαινόμενο που είχε στα χέρια του. «Οι παίκτες ζητήσαμε από τον Ράικαρντ να ανεβάσει τον Μέσι στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας» αποκάλυψε χρόνια αργότερα ο Ροναλντίνιο για την προώθηση - εξέλιξη του Αργεντινού, ο οποίος πάντα νιώθει υπόχρεος στον Ράικαρντ, αφού υπό τις οδηγίες του μπήκε στον κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Δεν έλαμψε άμεσα, τόσο γιατί ήταν ακόμα πιτσιρικάς και άγουρος, αλλά και λόγω των συχνών μυϊκών τραυματισμών, που τον έριχναν τόσο αγωνιστικά, όσο και ψυχολογικά. Και, εν τέλει, επηρέασε και την σχέση του με τον Ράικαρντ, αφού προέρχονταν από τραυματισμό, όταν ο προπονητής του αποφάσισε να τον αφήσει εκτός 18άδας από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2006.

Η Μπαρτσελόνα κατέκτησε την κούπα με τα μεγάλα αυτιά, αλλά ο Αργεντινός λάμπει δια της απουσίας του από τα πανηγύρια, αφού δεν πηγαίνει καν να πάρει το μετάλλιό του. Χρόνια αργότερα παραδέχθηκε πως μετάνιωσε γι' αυτή του την στάση, στο πιο δύσκολο κεφάλαιο της συμβίωσης με τον Ράικαρντ, στον οποίο χρωστάει πολλά, αφού τον βοήθησε για να γίνει καλύτερος, αλλά όχι για να κάνει το απόλυτο «μπαμ».

Το Πεκίνο και τα ψάρια

Ο Πεπ Γκουαρδιόλα ήξερε ότι η επιτυχία του στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα εξαρτιόνταν, όχι αποκλειστικά αλλά σε μεγάλο βαθμό, από την εκμετάλλευση του ποδοσφαιρικού φαινομένου με το όνομα Λιονέλ Μέσι.

Το καλοκαίρι του 2008, όταν και ανέλαβε, έδιωξε Ντέκο και Ροναλντίνιο, στενούς φίλους του Λέο, για τους θεωρούσε κακή επιρροή για τον νεαρό. Αυτή η απόφαση «χάλασε» τον Μέσι, τον οποίο όμως ο Γκουαρδιόλα κέρδισε με μια απόφασή του: Να του επιτρέψει να αγωνιστεί με την ολυμπιακή ομάδα της Αργεντινής στους αγώνες του Πεκίνου, παρ' ότι η διοίκηση δεν ήθελε να τον αφήσει.

«Στα νιάτα μου κατέκτησα χρυσό μετάλλιο και ξέρω πως είναι ξεχωριστό. Πήγαινε να απολαύσεις την στιγμή» τον προέτρεψε ο Πεπ. Ο Λέο πήγε στο Πεκίνο, πήρε το χρυσό και γύρισε γεμάτος διάθεση να ανταποδώσει στον προπονητή του την έμπρακτη εμπιστοσύνη και στήριξη.

Οι αριθμοί του εκτοξεύονται και, ταυτόχρονα, οι τραυματισμοί εξαφανίζονται, σε μεγάλο βαθμό και λόγω της βελτίωσης της διατροφής του. Μέχρι τότε ο Μέσι, κλασικός Αργεντινός γαρ, έτρωγε κρέας μέρα παρά μέρα. Ούτε ψάρι, ούτε λαχανικά. Ο Γκουαρδιόλα του έδωσε να καταλάβει ότι μόνο καλό θα του έκανε να βελτίωνε τις καθημερινές του συνήθειες.

Ο Μέσι τον άκουσε και τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Προς το φινάλε της σεζόν, μάλιστα, ο Λέο έμαθε να κινείται σε μια θέση που θα δημιουργούσε σχολή τα επόμενα χρόνια: Αυτή του «ψευτό - εννιαριού». Παραμονές ενός καθοριστικού «Clasico», ο Πεπ είδε πως ο Αργεντινός θα μπορούσε να κάνει μεγάλη ζημιά στην Ρεάλ κινούμενος ανάμεσα στα στόπερ και τους αμυντικούς χαφ, αφήνοντας την δεξιά πλευρά όπου είχε καθιερωθεί από την πρώτη μέρα.

Τον κάλεσε στο γραφείο του στο «Καμπ Νόου», του υπενθύμισε ένα ματς με την Σπόρτινγκ Χιχόν (6-1) όπου το είχαν δοκιμάσει και του τόνισε πως «αύριο, θα παίξουμε όπως στο Χιχόν». Το αποτέλεσμα; Ένα ιστορικό 6-2, με δύο γκολ ενός ασταμάτητου Μέσι.

Το τρεμπλ της σεζόν 2008-09 αποτέλεσε το υψηλότερο και πιο αποδοτικό σημείο της σχέσης Μέσι - Γκουαρδιόλα, η οποία δέχθηκε χτυπήματα τα επόμενα τρία χρόνια. Ένα από τα πιο δυνατά, η μεταγραφή του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς και η εντύπωση που αποκόμισε ο Αργεντινός ότι περνούσε σε ένα δεύτερο πλάνο.

Στην πράξη, όμως, αυτό δεν συνέβη, ο Γκουαρδιόλα πόνταρε και πάλι στον κύριο με το «10» στην πλάτη και οι επόμενες τρεις σεζόν ήταν γεμάτες γκολ, ασίστ και τίτλους, με οδηγό το «ποδοσφαιρικό θηρίο», όπως αποκαλεί ο Πεπ τον Λέο. Ακόμα και έτσι, πάντως, μια ψυχρότητα πλανάται πάνω από την σχέση τους, χωρίς ποτέ να γίνει γνωστή η ακριβής αλήθεια για το τι συνέβη μεταξύ τους.

Ο φίλος μου ο Τίτο

Οι δύο τους γνωρίζονταν από τα τμήματα υποδομής της Μπαρτσελόνα, όταν ο Τίτο Βιλανόβα είχε παίκτη του έναν νεότατο Μέσι. Οι δύο τους συνυπήρξαν αρμονικά στην τετραετία του Τίτο ως βοηθού του Πεπ Γκουαρδιόλα, σε σημείο μάλιστα που ο Βιλανόβα μεσολαβούσε όταν προέκυπτε κάποια ένταση μεταξύ του αστέρα και του προπονητή.

Όταν ο Τίτο διαδέχθηκε τον Πεπ, ο Αργεντινός δέχθηκε με ικανοποίηση την απόφαση της διοίκησης. Ο Τίτο τον ήξερε πολύ καλά και γνώριζε, όπως και ο Πεπ, ότι η επιτυχία της ομάδας εξαρτιόταν κατά κύριο λόγο από τα κέφια του Λέο. Η σχέση τους, όμως, δεν μπόρεσε να εξελιχθεί περαιτέρω, αφού ο Βιλανόβα υποτροπίασε στην ασθένειά του και, δυστυχώς, κατέληξε πριν από περίπου έναν χρόνο.

Πριν φύγει, όμως, ο Τίτο θέλησε να κάνει μια τελευταία, πολύτιμη υπηρεσία στον σύλλογο της καρδιάς του. Κάλεσε τον Μέσι στο σπίτι του και, παρ' ότι καταπονημένος από την ασθένεια, τον έπεισε πως το καλύτερο γι' αυτόν ήταν να μείνει στην Μπαρτσελόνα, την εποχή που ο Αργεντινός σκέφτονταν, πιο σοβαρά από ποτέ, να βγάλει την «μπλαουγκράνα» φανέλα. Αυτή την στιγμή, μετά και το πώς εξελίχθηκε η φετινή σεζόν, ο Αργεντινός ευγνωμονεί τον άλλοτε προπονητή του που τον μετέπεισε.

Ο «αγαθός» Τάτα

Όταν ο Τίτο υποτροπίασε για δεύτερη φορά και δεν μπορούσε να καθίσει στον πάγκο ώστε να αφοσιωθεί πλήρως στην (άνιση) μάχη που έδινε, ο τότε πρόεδρος Σάντρο Ροσέλ σκέφτηκε την λύση του Χεράρδο «Τάτα» Μαρτίνο, ύστερα και από συζήτηση με τον πρόεδρο της Παραγουάης και καλό του φίλο, Οράσιο Καρτές, ο οποίος είχε τις καλύτερες των εντυπώσεων από τον Αργεντινό, από την θητεία του στην «αλμπιρόχα».

Ο Μαρτίνο, γεννημένος στο Ροσάριο όπως και ο Μέσι, τύχαινε της αποδοχής του Λέο, με τις κακές γλώσσες να λένε πως ρωτήθηκε ο πατέρας του Χόρχε, για το αν ο σούπερ σταρ έδινε το «οκέι» γι' αυτή την επιλογή. Μια απόφαση που αποδείχθηκε εντελώς άστοχη.

Ο Μαρτίνο δεν ήταν έτοιμος για να αναλάβει ένα ποδοσφαιρικό μέγεθος όπως η Μπαρτσελόνα, δεν κατανόησε ποτέ την φιλοσοφία του συλλόγου και την πίεση Τύπου και φιλάθλων, ενώ οι ποδοσφαιριστές έλεγαν πως οι προπονήσεις ήταν απαρχαιωμένες και, σε καμία περίπτωση, δεν βοηθούσαν στην καλή προετοιμασία της ομάδας.

Ο Μέσι, μετά τα φουλ εντατικά μαθήματα τακτικής με τον Γκουαρδιόλα, δεν μπόρεσε να δουλέψει εξίσου με τον Βιλανόβα, ενώ δεν το έκανε καθόλου με τον Μαρτίνο. Κουβαλώντας έναν τραυματισμό από την προηγούμενη σεζόν και έχοντας αφήσει ξανά τον εαυτό του, επιστρέφοντας στις πίτσες και τα αναψυκτικά, έδειχνε να έχει περισσότερο το μυαλό του στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας και λιγότερο στην ομάδα του.

Βάσει αριθμών, η σεζόν του ήταν καλή (όχι, πάντως, όπως οι προηγούμενες), αλλά υπήρξε γενική απογοήτευση και, για πρώτη φορά (και τελευταία, προς το παρόν τουλάχιστον), ακούστηκαν σφυρίγματα στο «Καμπ Νόου» για την απόδοση του Μέσι. «Αν δεν με θέλουν, δεν έχω πρόβλημα να φύγω» ήταν η δήλωση - βόμβα του Αργεντινού, ενοχλημένος και με την διοίκηση που έδειχνε να έχει αφήσει την ομάδα στην τύχη της.

Ποιος είναι το αφεντικό;

Ο Λουίς Ενρίκε είναι απότομος, ενίοτε απόμακρος, αλλά πάντα ειλικρινής με τους ποδοσφαιριστές του. Αυτή η ειλικρίνεια, όμως, λίγο έλειψε να του στοιχίσει μια πρόωρη απομάκρυνση από τον πάγκο της Μπαρτσελόνα. Τον Ιανουάριο, όταν επήλθε ρήξη με τον Μέσι για το περίφημο ματς στο «Ανοέτα», ο «Λούτσο» πέταξε μια φράση που δεν άρεσε καθόλου στον σταρ της ομάδας: «Εδώ το αφεντικό είμαι εγώ».

Προέκυψαν ακόμα και φήμες που ήθελαν τους παίκτες να ζητούν την απόλυση του Λουίς Ενρίκε και την πρόσληψη του πιο «διπλωμάτη», καλύτερα διαχειρίσιμου, Φρανκ Ράικαρντ. Όλα έδειχναν αλλαγή προπονητή, αλλά ο άνθρωπος που ουσιαστικά άναψε την φωτιά, φρόντισε να την σβήσει.

Πως έγινε αυτό; Ο Λέο έβαλε νερό στο κρασί του, ανταποκρίθηκε στις συμβουλές του αρχηγού Τσάβι, τον οποίο πάντα άκουγε ευλαβικά (τι θα γίνει τώρα που θα φύγει;), ενώ τον «πίκαρε» ιδιαιτέρως η ατάκα - υπόσχεση του Κριστιάνο Ρονάλντο, ότι του χρόνου θα τον φτάσει στις «Χρυσές Μπάλες».

Ο Μέσι άφησε στην άκρη τις όποιες διαφορές του με τον «Λούτσο» και φρόντισε να ξεδιπλώσει στο γήπεδο δύο αποφάσεις που επρόκειτο να σημαδέψουν την σεζόν, τόσο σε ατομικό, όσο βεβαίως και σε συλλογικό επίπεδο: Όταν είδε πως η διάταξη με τον Λουίς Σουάρες να «πέφτει» στα δεξιά και τον ίδιο σε ρόλο «ψευτό - εννιαριού» δεν απέδιδε, συνεννοήθηκε με τον Ουρουγουανό να διατηρηθεί στον φυσικό χώρο δράσης του, την κορυφή της επίθεσης, και εκείνος ξεκινούσε ξανά τις προσπάθειες από τα δεξιά, όπως έκανε όταν έγινε επαγγελματίας.

Συν τοις άλλοις, απέδιδαν εντυπωσιακά οι διατροφικές συμβουλές του Ιταλού διαιτολόγου Τζουλιάνο Ποζέρ, στον οποίο κατέφυγε, ύστερα και από προτροπή του καλού του φίλου, Σέρχιο Αγουέρο. Ο Μέσι «θυμήθηκε» να κάνει εκ νέου ιδανική διατροφή, έχασε τέσσερα κιλά, κέρδισε σε αντοχές και, αυτή την στιγμή, πολλοί υποστηρίζουν ότι βρίσκεται στην καλύτερη φόρμα της καριέρας του. Και ο Λουίς Ενρίκε, αφήνοντας στην άκρη τον εγωισμό του, κάθεται απλά και τον απολαμβάνει.

Τα δέκα γκολ του στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ

Ο Λέο μιλάει για τον τελικό του Βερολίνου

Δέκα απίθανα «σόλο» γκολ

Ο Μέσι εκθέτει παικταράδες

Φετινά του κατορθώματα