Σκυλί του πολέμου

Σε λίγες ημέρες (18/08), ο Εστέμπαν Καμπιάσο θα σβήσει μια τούρτα με 35 κεράκια. Μέσα στο γήπεδο, όμως, ο Αργεντινός «σκύλος» που ετοιμάζεται να κλείσει ο Ολυμπιακός, δείχνει να έχει πιει νερό από την πηγή της αιώνιας νεότητας.

22 Μαΐου του 2010. Στους διαδρόμους των αποδυτηρίων του «Σαντιάγο Μπερναμπέου» της Μαδρίτης, ο Ζοσέ Μουρίνιο δέχεται συγχαρητήρια από γνωστούς και αγνώστους. Λίγα λεπτά νωρίτερα, είχε οδηγήσει την Ίντερ στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ για πρώτη φορά ύστερα από 48 ολόκληρα χρόνια, βάζοντας το κερασάκι σε ένα ιστορικό τρεμπλ.

Ο Ρόναλντ Κούμαν, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί στην Μπαρτσελόνα και διατηρούν καλή σχέση, τον πλησιάζει με ένα μεγάλο χαμόγελο. «Είναι δίκαιο να μιλούν όλοι για τον Μιλίτο (σ.σ. είχε πετύχει και τα δύο γκολ της Ίντερ στο 2-0 επί της Μπάγερν Μονάχου), αλλά για εμένα ο νούμερο ένα παίκτης αυτής της ομάδας είναι ο Καμπιάσο» του λέει.

Ο Πορτογάλος τεχνικός ανταποδίδει με νόημα το χαμόγελο, προτάσσει το χέρι και ανταλλάσσει μια θερμή χειραψία με τον Ολλανδό συνάδελφό του. «Φαίνεται πως ξέρεις από ποδόσφαιρο» η ατάκα του.

Πολλοί που ξέρουν από ποδόσφαιρο και είχαν την τύχη να συνεργαστούν με τον Εστέμπαν Ματίας Καμπιάσο Ντελεό, αναγνωρίζουν στον Αργεντινό αμυντικό μέσο την χρησιμότητά του σε κάθε ομάδα που αγωνίστηκε, την σταθερή βελτίωση και ωρίμανσή του μέσα στο γήπεδο και είχαν το κεφάλι τους ήσυχο με αυτόν στην μεσαία γραμμή

«Δεν υπάρχει κανένα γκλάμουρ σε αυτόν τον φαλακρό Αργεντινό, αλλά είναι το καρδιοχτύπι της Ίντερ που έγινε η κυρίαρχη δύναμη του ιταλικού ποδοσφαίρου», η δεύτερη ατάκα - ύμνος του «SpecialOne» για τον «HardOne» (σκληρό) που θέλει να προσθέσει στο μηχανοστάσιό του ο Ολυμπιακός.

Ποιο ποδόσφαιρο; Το μπάσκετ!

Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα (όπως κάθε Αργεντινός που σέβεται τον εαυτό του) και ο Φερνάντο Ρεδόντο (λόγω θέσης στην οποία εν τέλει καθιερώθηκε) υπήρξαν τα ποδοσφαιρικά ινδάλματα του Καμπιάσο.

Το πρώτο είδωλό του, όμως, φορούσε αθλητικά μποτάκια, είχε το «23» στην πλάτη και έπιανε την μπάλα με τα χέρια! Ο Μάικλ Τζόρνταν αποσπούσε τα «ωωωω» του μικρού Εστέμπαν κάθε φορά που τον έβλεπε στην τηλεόραση. Ο Καμπιάσο ήθελε να μοιάσει στον «MJ» και ο μπαμπάς Κάρλος, φανατικός του μπάσκετ, ονειρεύονταν να δει τον γιο του στο ΝΒΑ.

Ήταν μόλις τριών ετών όταν οι γονείς του ανακάλυψαν πόσο τον τραβάει η πορτοκαλί μπάλα και τον έγραψαν στον αθλητικό όμιλο Χιμνάσια ι Εσγρίμα ντε Βίγια ντελ Πάρκε (GEVP), μαζί με τον αδελφό του Νικολάς. Στον συγκεκριμένο όμιλο ήδη αγωνίζονταν ο μεγάλος τους αδελφός, Φεδερίκο.

Το μπάσκετ μετατράπηκε σε πάθος και, όταν ο πατέρας του τον πήγαινε να δει αγώνες πρωταθλήματος των μεγάλων, στο ημίχρονο πατούσε παρκέ και προσπαθούσε να σκοράρει στις μπασκέτες κανονικών διαστάσεων. Ο Κάρλος και η σύζυγός του Τίτα προτιμούσαν να ασχολείται με το μπάσκετ, αφού θεωρούσαν πως το ποδόσφαιρο είναι γεμάτο «βρωμιά», ακόμα και σε τόσο τρυφερές ηλικίες.

Από τα τέσσερα έως τα έντεκα, το μπάσκετ ήταν το μοναδικό που τον απασχολούσε, δίνοντας κάποτε μια νίκη στην ομάδα του με τρίποντο πίσω από την σέντρα! Κάπου εκεί, όμως, αποφάσισε να το αφήσει στην άκρη και να ρίξει το βάρος στην ασπρόμαυρη μπάλα και το ποδόσφαιρο. Ήταν ταλαντούχος μπασκετμπολίστας και πολλοί γνωστοί του, του έλεγαν πως έκανε λάθος που διάλεγε την «άλλη» μπάλα.

Διαψεύστηκαν πανηγυρικά, αν και ο Εστέμπαν εξηγεί πως το μπάσκετ τον βοήθησε σημαντικά και στο ποδόσφαιρο. Πως; «Με την πανοραμική ματιά στο γήπεδο, γιατί ο πλέι μέικερ πρέπει να έχει τον έλεγχο των συμπαικτών του. Και επίσης τον συντονισμό στο άλμα» εξηγεί ο αποτυχημένος μπασκετμπολίστας, αλλά υπέρ - επιτυχημένος ποδοσφαιριστής.

Πως γεννήθηκε ο «Κούτσου»

Έχασε αρκετά νωρίς τα (λίγα) μαλλιά του. Από μικρός τον ακολουθεί το παρατσούκλι «Κούτσου», το οποίο σημαίνει «γέρος». Πολλοί θεωρούν ότι του αποδόθηκε λόγω της φαλάκρας και γιατί «μεγαλοδείχνει», αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα.

«Εγώ ήμουν μικρούλης, πολύ αδύνατος και ξανθός όπως ένας χαρακτήρας στην τηλεόραση, ένας κωμικός με το παρατσούκλι Κουτσουφλίτο (σ.σ. ο Χουάν Ντίας) Αρχικά με φώναζαν έτσι και αυτό έγινε εν τέλει Κούτσου» εξηγεί ο Αργεντινός, ο οποίος χρησιμοποίησε τις διδαχές του μπάσκετ στο ποδόσφαιρο, όπως έκανε και με το τένις, ένα ακόμα από τα πάθη του.

«Κάποτε άκουσα τον (σ.σ. Γκιγέρμο) Βίλας να λέει πως στο τένις είσαι η ρακέτα σου και εσύ. Στο ποδόσφαιρο, όμως, υπάρχει ένας παράγοντας που πρέπει να σε θέλει, ένας προπονητής που πρέπει να σε θέλει, φίλαθλοι που επίσης έχουν επιρροή, πολλοί διαφορετικοί παράγοντες» είχε πει σχετικά ο «Κούτσου», ο οποίος στην φωτό καμαρώνει με το έτερο μεγάλο του ίνδαλμα (εκτός ποδοσφαίρου), τον Ρότζερ Φέντερερ.

Στην υπηρεσία της ομάδας

Από μικρός έμαθε να δουλεύει για το σύνολο, αδιαφορώντας για την προσωπική του προβολή. «Θέλω η ομάδα στην οποία ανήκω να είναι η καλύτερη και δεν με ενδιαφέρει να «σωθώ» εγώ. Η δουλειά μου είναι να κατευθύνω την μπάλα και να οργανώνω, γι' αυτό τους χρειάζομαι όλους και γι' αυτό με απασχολεί να υπηρετώ την ομάδα» εξηγεί για το πώς σκέφτονταν από τα πρώτα κιόλας βήματά του στο ποδόσφαιρο, τα οποία τον έφεραν στην «ποδοσφαιρομάνα» Αρχεντίνος Τζούνιορς, από το φυτώριο της οποίας βγήκαν παίκτες όπως ο Μαραντόνα και ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε.

Στην αγκαλιά της «Βασίλισσας»

Στις ακαδημίες, ο «Κούτσου» δοκιμάστηκε σε όλες σχεδόν τις θέσεις (εκτός από αυτή του τερματοφύλακα, ξεκινώντας με επιτυχία ως κεντρικός αμυντικός) και, σχεδόν πάντα, ανταποκρίνονταν στην εντέλεια. «Μακάρι να είχα είκοσι παίκτες όπως εσύ, να μπορώ να τους βάζω εδώ και εκεί και να αποδίδουν εξίσου» του έλεγαν οι προπονητές, δίνοντάς του δύναμη για να δουλέψει ακόμα περισσότερο.

Η σκληρή δουλειά απέδωσε καρπούς και η αναγνώριση δεν άργησε. «Δεν είμαι ένας παίκτης που κάνει ξεχωριστά πράγματα, τα οποία να τραβούν την προσοχή του κόσμου, αλλά πάντα σκοτώνομαι για να τα δώσω όλα για την ομάδα και να είμαι ο καλύτερος στην θέση που παίζω» λέει σχετικά ο Καμπιάσο, ο οποίος σε ηλικία 15 ετών κλήθηκε στην Εθνική Αργεντινής Κ17.

Με την «Αλμπισελέστε» Κ21, έδωσε το παρών στο περίφημο τουρνουά της Τουλούν όντας μετά βίας 16 ετών. Ως ο Βενιαμίν της ομάδας, έπαιξε μόνο στο ματς για την τρίτη θέση με την Κολομβία, όπου ο Χοσέ Πέκερμαν τον ξεκίνησε ως αριστερό χαφ και, στο δεύτερο ημίχρονο, τον έβαλε ως «πεντάρι», την αγαπημένη του θέση. Ο πιτσιρικάς έκανε φοβερό παιχνίδι, έδωσε την ασίστ στον Λεονάρντο Μπιατζίνι για το τελικό 2-1 και έκανε «κλικ» στον απεσταλμένο της Ρεάλ Μαδρίτης.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, μαζί με τον αδελφό του Νικολάς (τερματοφύλακας με προοπτικές, αλλά όχι ανάλογη συνέχεια), τον οποίο επίσης ήθελαν στην «Βασίλισσα», έπαιρνε το αεροπλάνο για την Μαδρίτη και το μεγάλο όνειρο. Ήταν δεν ήταν 16 ετών και, παρ' όλα αυτά, ενσωματώθηκε στην προετοιμασία της πρώτης ομάδας, δίπλα σε «ιερά τέρατα» όπως ο Ραούλ, ο Ρομπέρτο Κάρλος ή ο Κλάρενς Ζέεντορφ.

Έμενε στο ίδιο δωμάτιο με τον Σέρβο Ντέγιαν Πέτκοβιτς και, μέσα στο γήπεδο, αντάμωνε με το μεγάλο του ίνδαλμα, τον Φερνάντο Ρεδόντο. Ο «Πρίγκιπας» τον πήρε υπό την προστασία του και τον βοήθησε πολύ τους πρώτους μήνες στην Ρεάλ. Εκτός γηπέδου, ο συμπαίκτης του στις μικρές εθνικές ομάδες, Λέο Μπιατζίνι, ο οποίος έμεινε με την οικογένειά του σε διπλανό κτίριο και έπαιζε στην Ατλέτικο, ουσιαστικά τον «υιοθέτησε».

Πρωταθλητής μαζί με τον «Τσόρι»

Δύο χρόνια στα τμήματα υποδομής τον βοήθησαν να ωριμάσει ως ποδοσφαιριστής και ως άνθρωπος. Έπρεπε, όμως, να κάνει το «αγροτικό» του πριν μπορέσει να φορέσει την βαριά φανέλα της πρώτης ομάδας. Το έκανε για τέσσερα χρόνια στα πάτρια εδάφη.

Ο Σέζαρ Λουίς Μενότι τον ήθελε διακαώς στην Ιντεπεντιέντε και στην ομάδα της Αβεγιανέδα έμελλε να στεριώσει για τρία χρόνια, φτάνοντας στο σημείο να φορέσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Με συμπαίκτες όπως ο Γαμπριέλ Μιλίτο ή ο Ντιέγο Φορλάν, ο «Κούτσου» εξελίσσει και άλλο το ταλέντο του και, μετά από μια «γεμάτη» τριετία, θεωρεί πως ήρθε η ώρα να παίξει επιτέλους στην Ρεάλ. Στην «Βασίλισσα», όμως, έχουν άλλη άποψη. Προσπαθούν να του βρουν ομάδα στην Ευρώπη, ο ίδιος δεν πείθεται από τις προτάσεις και επιστρέφει στην Αργεντινή, για λογαριασμό της Ρίβερ Πλέιτ.

Οι πρωταθλητές του «Κλαουσούρα» του 2002. Ο Εστέμπαν Καμπιάσο, τρίτος από δεξιά στην δεύτερη σειρά. Δεξιά του ο «Τσόρι» Ντομίνγκες με μπλε μαλλιά!

Στους «Εκατομμυριούχους» συμπίπτει με έναν ικανότατο προπονητή (Ραμόν Ντίας) και ένα ρόστερ γεμάτο ταλέντο: Αριέλ Ορτέγα, Φερνάντο Καβενάγκι, Αντρές Ντ' Αλεσάντρο, Εδουάρδο Κουδέτ, Μαρτίν Ντεμιτσέλις και, ναι, «Τσόρι» Ντομίνγκες!

Με τον νυν ηγέτη του Ολυμπιακού, ο Καμπιάσο πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος «Κλαούσουρα» του 2002, σε μια θριαμβευτική διαδρομή όπου ο Εστέμπαν σκόραρε σε θρίαμβο 3-0 επί της Μπόκα Τζούνιορς στο «Μπομπονέρα», ενώ αμφότεροι πέτυχαν γκολ στη νίκη - σφραγίδα τίτλου επί της «δικής του» Αρχεντίνος Τζούνιορς (συμπτώσεις της ζωής) με 5-1. Ήταν 12 Μαΐου του 2002 και ο «Κούτσου» ήξερε πως, πλέον, είχε έρθει η στιγμή για την «Βασίλισσα».

Το γκολ στο «Μπομπονέρα»

Η πεντάρα της στέψης

«Δεν ντρέπομαι να κάνω υποδείξεις στον Ζιντάν»

Ήταν μόλις 22 ετών, αλλά το (αγωνιστικό) θράσος και η αυτοπεποίθηση του «χτυπούσαν κόκκινο». Δεν φοβόνταν να παλέψει για να καθιερωθεί στους «galacticos», λέγοντας σε συνέντευξή του πως «δεν ντρέπομαι να κάνω υποδείξεις στον Ζιντάν. Είναι λογικό στην θέση που παίζω να τους μιλάω και ο «Ζιζού» είναι ως άνθρωπος εξίσου μεγάλος ως ποδοσφαιριστής, γιατί ξέρει να ακούει».

Τον συγκρίνουν με τον Ρεδόντο και, παρά την βαριά «ταμπέλα», ανταποκρίνεται αρκετά ικανοποιητικά, αποσπώντας τα εγκώμια του προπονητή του, Βιθέντε Ντελ Μπόσκε.

«Θα είναι ένας από τους πολυτιμότερους παίκτες της ομάδας τα επόμενα χρόνια. Είναι ένας μέσος με πολλή ποιότητα και πολύ ώριμος, παρ' ότι είναι 22 ετών. Ίσως να έχει τα φυσικά χαρακτηριστικά του Ζιντάν και σύντομα θα δείτε πόσο θα ευνοηθεί ο Ζινεντίν από το να έχει τον Καμπιάσο στο πλευρό του» έλεγε ο Ντελ Μπόσκε.

Οι προβλέψεις του μετέπειτα παγκόσμιου πρωταθλητή με την Ισπανία δεν δικαιώθηκαν και, νικημένος στον ανταγωνισμό από Κλοντ Μακελελέ και Φλάβιο Κονσεϊσάο, ο Καμπιάσο είδε το συμβόλαιό του να τελειώνει και να μην ανανεώνεται. Όχι, πάντως, ότι μετάνιωσε γι' αυτό που θα ακολουθούσε.

Η μεταμόρφωση του Καμπιάσο

Η Ίντερ είδε μια μεγάλη ευκαιρία με την περίπτωσή του και δεν την άφησε να πάει χαμένη. Στην Ιταλία, ο Καμπιάσο μεταμορφώθηκε, εξελίχθηκε. Στην Ισπανία ήταν ένας πιο ντελικάτος μέσος, ο οποίος είχε ως πρωταρχικό, σχεδόν αποκλειστικό στόχο την δημιουργία.

Στους «Νερατζούρι» γύρισε λίγο πιο πίσω, από «μισό - οκτάρι» έγινε «εξάρι», ανταποκρινόμενος στην εντέλεια σε μια θέση που ήξερε καλά. Τα κατάφερε σε τόσο ικανοποιητικό βαθμό, μάλιστα, που έμεινε δέκα ολόκληρα χρόνια (!) στην Ίντερ, γευόμενος με την ομάδα του Μιλάνο τις μεγαλύτερες επιτυχίες των τελευταίων δεκαετιών. Ο «Κούτσου» προσφέρει τρομερή δουλειά, τρεξίματα, τάκλιν όποτε ήταν απαραίτητο και πνεύμα νικητή, το οποίο έχτισε μέσα από τα χρόνια και τους δεκά.

«Ο ιδανικός τακτικά αμυντικός μέσος είναι αυτός που δίνει ισορροπία, καλύπτει στις αλλαγές και φροντίζει να βοηθάει στην επίθεση, όταν αυτό είναι απαραίτητο» εξηγεί ο ίδιος για το πώς πρέπει να παίζει κάποιος στην θέση του. «Όσο πιο κεντρικά παίζω, τόσο πιο άνετα νιώθω: Έχεις το γήπεδο μπροστά σου, 35 μέτρα σε κάθε πλευρά. Η ταχύτητα δεν είναι το φόρτε μου, αλλά το συνδυαστικό παιχνίδι και η διορατικότητα» προσθέτει, επισημαίνοντας ότι «πρέπει να κατανοείς το παιχνίδι και να το διαβάζεις σωστά».

Για τα τάκλιν τονίζει πως «θα το κάνω μόνο αν θεωρώ ότι θα φτάσω στην μπάλα. Δεν θα πέσω για να πέσω. Αν πέσεις, έχεις 67% πιθανότητες να μην τα καταφέρεις και 33% να πετύχεις. Το καλό σενάριο, είναι να ανακτήσεις την μπάλα. Το κακό, να σε περάσουν και να μην μπορείς να σηκωθείς ή να χτυπήσεις πέφτοντας γιατί θα σε πατήσει ο αντίπαλος. Αν δεν είσαι σίγουρος, είσαι σχεδόν σίγουρα χαμένος».

Παρά την θέση του στο γήπεδο (ο ίδιος λέει ότι δεν έχει πρόβλημα να παίζει με δεύτερο αμυντικό χαφ ή και μόνος του), έχει αρκετά γκολ (86 σε 658 ματς). Πως το εξηγεί; «Όποτε ανεβαίνω στην επίθεση, το κάνω με την πεποίθηση ότι η φάση πρέπει να τελειώσει σε γκολ, όχι δικό μου, αλλά της ομάδας. Ποτέ δεν θεωρώ τελειωμένη μια φάση, γι' αυτό και κυνηγάω τα ριμπάουντ. Ως χαφ, πρέπει να σκέφτεσαι πολύ την ισορροπία, γι' αυτό σχεδόν πάντα όταν σκοράρω, η ομάδα χάνει ή είναι ισόπαλη στο σκορ. Όταν νικάμε, γενικά έχω τάση να κάθομαι πιο πίσω» λέει.

ΤοTop-5του στη Ίντερ

Προσοχή, «δαγκώνει»!

Περήφανη «αλεπού»

Ύστερα από μια δεκαετία, θα περίμενε καλύτερη συμπεριφορά από την Ίντερ. Το νέο αφεντικό, ο Ινδονήσιος Έρικ Τοχίρ, τον ενημέρωσε ότι δεν τον υπολογίζει, μόλις μια εβδομάδα πριν από τον τελευταίο του αγώνα ως «Νερατζούρο». Αποχαιρέτησε την ομάδα της καρδιάς του μαζί με τον φίλο του Χαβιέρ Ζανέτι, με τον οποίο έχουν μαζί το εστιατόριο «Botinero» στο Μιλάνο, αλλά και μια σχολή ποδοσφαίρου για παιδιά.

Ο «Πούπι» παρέμεινε στην Ίντερ ως αντιπρόεδρος, αλλά ο «Κούτσου» ήθελε να συνεχίζει να παίζει μπάλα. Ένιωθε ότι είχε δυνάμεις να το κάνει και το επιβεβαίωσε περίτρανα στην Λέστερ και το πιο απαιτητικό πρωτάθλημα, το αγγλικό.

Ο Ντιέγκο Σιμεόνε του τηλεφώνησε και του πρότεινε να τον ανταμώσει στην Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά ο Καμπιάσο ήθελε να δοκιμάσει στην Πρέμιερ Λιγκ, λέγοντας «όχι» και στην Βαλένθια. Και δεν το μετάνιωσε.

Στις «Αλεπούδες» της Λέστερ ο Εστέμπαν «κατάπιε» χιλιόμετρα, ηγήθηκε της ομάδας του στην μεσαία γραμμή, συνέβαλε αποφασιστικά στην παραμονή - μικρό θαύμα της ομάδας του Νάιτζελ Πίρσον και, συν τοις άλλοις, πήρε τον τίτλο του κορυφαίου, από τους φίλους της ομάδας.

«Είμαι σίγουρος ότι, αν θέλει, και του χρόνου θα παίζει με την Λέστερ στην Πρέμιερ Λιγκ» προέβλεπε ο Ζοσέ Μουρίνιο για τον άλλοτε ποδοσφαιριστή του, παραμονές ενός αγώνα της Τσέλσι με τις «Αλεπούδες», όπου υπενθύμισε ότι «ο Καμπιάσο ανήκει στην χρυσή μου ομάδα της Ίντερ και είναι από τους ποδοσφαιριστές που σημαίνει πολλά για εμένα. Είναι καταπληκτικός με την Λέστερ και είμαι πολύ χαρούμενος γι' αυτόν».

Ο Πίρσον τον χαρακτήρισε πολλές φορές «απίστευτο» λόγω των εμφανίσεών του, ενώ ο διάδοχός του, ο γνωστός μας Κλαούντιο Ρανιέρι, του τηλεφώνησε και τον παρακάλεσε να ανανεώσει το συμβόλαιό του. Ο Καμπιάσο, όμως, φαίνεται πως έχει πάρει την απόφασή του να δοκιμάσει σε άλλες (ελληνικές;) πολιτείες, αφού συν τοις άλλοις δεν φέρεται να είχε και τις καλύτερες των σχέσεων με τον πρώην ομοσπονδιακό μας προπονητή.

Καμπιάσο, ο παίκτης της χρονιάς!

Μαραντόνα: «Δεν μου αρέσει ο Καμπιάσο»!

Η «Αλμπισελέτε» του αφήνει μια μάλλον γλυκόπικη γεύση. Σε επίπεδο Κ20, κατέκτησε δύο Παναμερικανικά (το πρώτο με συμπαίκτες τους Αϊμάρ - Ρικέλμε, το δεύτερο με συμπαίκτη τον πρώτο σκόρερ Λουτσιάνο Γκαλέτι, αμφότεροι στην ιδανική ενδεκάδα του τουρνουά) και ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, σκοράροντας μάλιστα τον τελικό κόντρα στην Ουρουγουάη (2-1), το 1997 στην Μαλαισία, απαντώντας σε γκολ με φάουλ του Πάμπλο Γκαρσία.

«Το να φοράω την φανέλα της Εθνικής Αργεντινής αποτελεί την μεγαλύτερη τιμή της καριέρας μου» ξεκαθαρίζει ο «Κούτσου», ο οποίος σε επίπεδο Ανδρών έπαιξε μόνο στο Μουντιάλ του 2006 και αυτό δεν θα το ξεχάσει ποτέ, όχι όμως για τους λόγους που θα ήθελε.

Στην πρώτη φάση, τελείωσε ιδανικά έναν απίθανο συνδυασμό με 25 πάσες (!) για να σημειώσει ένα καταπληκτικό γκολ κόντρα στην Σερβία, αλλά στα προημιτελικά, έμελλε να είναι από τους μοιραίους της Αργεντινής, κόντρα στην οικοδέσποινα Γερμανία.

Η γκολάρα με την Σερβία

Στην διαδικασία των πέναλτι, ο Καμπιάσο ανέλαβε το τέταρτο και είδε τον Γενς Λέμαν να του λέει «όχι», να δίνει την πρόκριση στα «Πάντσερ» και να γεμίζει με πίκρα μια ολόκληρη χώρα, η οποία έκανε όνειρα για την πολυπόθητη κούπα.

Το χαμένο πέναλτι

«Θυμάμαι να πηγαίνω προς την μπάλα με αυτοπεποίθηση, να νιώθω στην συνέχεια μεγάλη απογοήτευση, το κλάμα, την παρηγοριά του προπονητή και των συμπαικτών στα αποδυτήρια. Όλοι ήρθαν να μου μιλήσουν, αλλά η αλήθεια είναι ότι εκείνη την στιγμή δεν ακούς κανέναν και τίποτα» θυμάται για την πιο πικρή στιγμή της καριέρας του και, όπως αποδείχθηκε, τελευταία του εμπειρία σε Παγκόσμιο Κύπελλο.

Το 2010, παρ' ότι προέρχονταν από μια σούπερ σεζόν με την Ίντερ, ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα δεν τον συμπεριλαμβάνει στα πλάνα του. «Μου αρέσουν οι παίκτες που προωθούν την μπάλα μπροστά και ξέρουν πώς να παίξουν με αυτή. Ο Καμπιάσο είναι καλός παίκτης τακτικά, αλλά είναι πολύ αργός με την μπάλα. Είναι από τους παίκτες που δεν μου αρέσουν, παρά την ποιότητά του» εξηγούσε, μετά το «Βατερλό» του στο Μουντιάλ, ο «Ντιεγκίτο», με τον Εστέμπαν να μην του κρατάει ποτέ κακία για τις επιλογές του.

Ο κύριος «23 τίτλοι»

Αντί να παραπονεθεί, συνέχισε να δουλεύει, να έχει «γεμάτες» χρονιές χάρη στην υγιεινή διατροφή που ακολουθεί μέχρι κεραίας, να επιστρέφει στην Εθνική Αργεντινής (όπου έχει 74 ματς και τέσσερα γκολ) και να μαζεύει τίτλους. Ο «Κούτσου», λοιπόν, έχει συνολικά 23 (!) τίτλους στην καριέρα του, όπου ξεχωρίζουν τα πρωταθλήματα σε Αργεντινή, Ισπανία και Ιταλία, το Τσάμπιονς Λιγκ και το Μουντιάλ Συλλόγων με την Ίντερ, αλλά και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κ20.

Με αυτή την συγκομιδή, έφτασε στο σημείο να είναι ο πρώτος Αργεντινός ποδοσφαιριστής σε τίτλους, ξεπερνώντας τους 22 του θρυλικού Αλφρέδο Ντι Στέφανο. Πλέον, βεβαίως, είναι ο δεύτερος, αφού τον ξεπέρασε ο Λιονέλ Μέσι (με 26 αισίως).

Τα πιο σημαντικά «τρόπαια», πάντως, είναι η Βικτόρια και ο Ντάντε, τα δύο παιδιά από τον γάμο του με την Κλαούντια. Όταν είναι μαζί τους, χαλαρώνει και αφήνει για λίγο στην άκρη το «σκυλίσιο» πρόσωπο που έχει μέσα στο γήπεδο.