Μην γελιέστε. Ο Πεπ Γκουαρδιόλα δεν έφυγε από την Μπαρτσελόνα, το καλοκαίρι του 2012, επειδή ένιωθε «άδειος» και ήθελε να ανανεωθεί. Το έκανε γιατί δεν μπορούσε πλέον να πείσει τους εξαιρετικούς παίκτες που υπό τις οδηγίες του εξελίχθηκαν σε αστέρες παγκόσμιας κλάσης, να κάνουν στο γήπεδο αυτά που τους ζητούσε, στον απόλυτο βαθμό.

Ένας από τους βασικούς κανόνες του Καταλανού προπονητή ήταν (και είναι στην Μπάγερν Μονάχου) αυτός των «έξι δευτερολέπτων». Σε αυτό το διάστημα, η ομάδα πρέπει να επανακτήσει την μπάλα, όταν την χάνει, προκειμένου να ξεκινήσει και πάλι την επίθεση.

Και το επιδιώκει αυτό, όχι πρωτίστως για να κατατροπώσει τον αντίπαλο, αλλά για να μην υποχρεωθεί να κάνει κάτι που είναι κόντρα στην φύση της: Να τρέχει πίσω από την μπάλα.

«Αν δεν έχουμε την μπάλα, τρέχουμε και δεν μας αρέσει να τρέχουμε», έλεγε τότε ο εξαιρετικός γυμναστής Πάκο Σεϊρούλο, η συνεργασία του οποίου με τον Γκουαρδιόλα μας πρόσφερε την τελευταία μεγάλη ομάδα που άλλαξε το ποδόσφαιρο, μετά την Μίλαν του Αρίγκο Σάκι.

Στις διδαχές του Ιταλού προπονητή στηρίχθηκε ο Γκουαρδιόλα και πολλές από αυτές ακολουθεί και ο Λουίς Ενρίκε, έστω και αν η δική του προσέγγιση, αναμφίβολα, έχει διαφορές.

Η τωρινή Μπαρτσελόνα εκμεταλλεύεται πολύ καλύτερα τις στημένες φάσεις από την «Pep Team», είναι πολύ πιο αξιόπιστη και στην αναχαίτισή τους, ενώ δεν έχει κανένα, μα κανένα απολύτως πρόβλημα να ψάξει πως θα κάνει την ζημιά στον αντίπαλο με αντεπιθέσεις, επιλογή που δεν ήταν δεδομένα στις πρώτες επί εποχής Γκουαρδιόλα.

Όλα, όμως, γίνονται με βάση την αγωνιστική ένταση. Αυτή που είχε στον απόλυτο βαθμό η Μπάρτσα που κατέκτησε το πρώτο τρεμπλ (2008-09), αυτή που είχε και η Μπάρτσα του δεύτερου (2014-15), έστω και με διαφορετική, αγωνιστική φιλοσοφία.

Τι άλλαξε από τις 6 Ιουνίου, όταν οι «Μπλαουγκράνα» κατέκτησαν στο Βερολίνο το πέμπτο Τσάμπιονς Λιγκ της ιστορίας τους, μέχρι το βράδυ της Τετάρτης (23/09), όπου η εξαιρετική Θέλτα του Εδουάρδο Μπερίσο «κατάπιε» μια άοσμη, άγευστη και «τρύπια» στην άμυνα, ομάδα; Δύο είναι οι κύριοι λόγοι.

Καταρχήν, η αγωνιστική ένταση. Στο «Μπαλαΐδος» του Βίγκο, η Μπαρτσελόνα έκανε τέσσερα (!) φάουλ σε 90 λεπτά, πρωτίστως επειδή δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τα τρεξίματα μιας Θέλτα που κατά διαστήματα την έπνιγε, παίζοντας man to man σε όλο το γήπεδο (μαθητής του Μαρσέλο Μπιέλσα ο «Τότο» Μπερίσο, αφού άλλωστε υπήρξαν συνεργάτες) και η αμυντική της τετράδα ήταν για γέλια.

Ο Ντάνι Άλβες εκτέθηκε επανειλημμένως από τον Νολίτο, ο Ζερεμί Ματιέ απλά δεν γουστάρει να παίζει ως αριστερό μπακ, ο Ζεράρ Πικέ πλήρωσε μάλλον την αγωνιστική του απραξία (δεν έπαιξε στα πρώτα τέσσερα ματς πρωταθλήματος λόγω τιμωρίας), ενώ ο Χαβιέρ Μαστσεράνο στερείται, αυτή την εποχή τουλάχιστον, της απαραίτητης έντασης για να πηγαίνει στις φάσεις πριν από τον αντίπαλο, μια από τις μεγαλύτερες αρετές του.

Σε δεύτερο πλάνο, αλλά εξίσου σημαντικό, οι συνεχόμενοι τραυματισμοί. Πέρυσι, στον δρόμο προς το τρεμπλ, η Μπαρτσελόνα έφτασε πολύ φρέσκια στην κρίσιμη καμπή, λόγω του ροτέισον του Λουίς Ενρίκε, το οποίο μπορούσε να κάνει, επειδή δεν είχε να αντιμετωπίσει κανένα σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού και κάποια μακρόχρονη απουσία.
Φέτος, ο Νεϊμάρ ξεκίνησε με μαγουλάδες (!), τραυματίστηκαν κατά σειρά Αντριάνο, Σέρτζι Ρομπέρτο, Κλαούντιο Μπράβο, Ντάνι Άλβες και Τόμας Βερμάλεν, ενώ το (πικρό) κερασάκι ήρθε με την ρήξη χιαστών του Ραφίνια, ο οποίος προορίζονταν από τον «Λούτσο» ως ο 12ος παίκτης και έδειχνε να διανύει την καλύτερη φάση της μέχρι τώρα σύντομης καριέρας του.

Εν αναμονή της προσθήκης των Αλέις Βιδάλ - Αρντά Τουράν τον Ιανουάριο (πιθανόν και του Νολίτο, ο οποίος το βράδυ της Τετάρτης κέρδισε με το σπαθί του την θριαμβευτική επιστροφή του στο «Καμπ Νόου»), και με την αποχώρηση των Τσάβι και Πέδρο, παίζουν οι ίδιοι και ίδιοι, χωρίς να έχουν ανάσες και αποτελεσματικότητα (η Μπαρτσελόνα, με εξαίρεση το ματς με την Λεβάντε, σκοράρει με το σταγονόμετρο), καθαρό μυαλό και, κυρίως, την προαναφερθείσα αγωνιστική ένταση που ξεχωρίζει την ομάδα της Βαρκελώνης, όταν κυριαρχεί των αντιπάλων της.

Κόντρα στην Θέλτα, η Μπαρτσελόνα γνώρισε την βαρύτερη ήττα της στο πρωτάθλημα από τις 7 Μαΐου του 2008, όταν βίωσε τη νύχτα της απόλυτης ταπείνωσης: Αρχικά έκανε, ως όφειλε, το «πασίγιο» (διάδρομος τιμής) στην πρωταθλήτρια Ρεάλ Μαδρίτης και, στη συνέχεια, παραδόθηκε αμαχητί στις ορέξεις της (4-1), μέσα στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου».

Φέτος, οι Καταλανοί έχουν ήδη δεχθεί τέσσερα γκολ σε τρία διαφορετικά ματς, η συμπαγής πέρυσι άμυνά τους μπάζει νερά από παντού και τα έξι δευτερόλεπτα μέσα στα οποία ο Πεπ Γκουαρδιόλα ζητούσε από τους παίκτες του να έχουν ανακτήσει την κατοχή της μπάλας, έχουν γίνει αιώνες.