Χιλιάδες Αλβανοί μεταναστεύουν στη Νότια Ιταλία σε αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο. Τον Δεκέμβριο του 2011, ένα τέκνο της Βορείου Ιταλίας «μετανάστευσε» στην Αλβανία. Και, τέσσερα χρόνια μετά, ο Τζιοβάνι (Τζιάνι για όλους) Ντε Μπιάζι λατρεύεται ως εθνικός ήρωας, αφού οδήγησε τους «αετούς» στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, για πρώτη φορά στην ιστορία τους.

Και, επειδή τίποτα δεν γίνεται τυχαία, ο 59χρονος πρώην προπονητής των Μόντενα, Μπρέσια, Τορίνο, Λεβάντε και Ουντινέζε, μεταξύ άλλων, πάλεψε σκληρά για να αλλάξει νοοτροπία στους Αλβανούς ποδοσφαιριστές. Το «κλειδί», όμως, ήταν η δουλειά που έγινε για να πεισθούν νεαροί παίκτες με αλβανική καταγωγή να επανδρώσουν μια νεανική εθνική ομάδα, η οποία έριξε σημαντικά το μέσο όρο ηλικίας.

"Όταν ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια, ήμασταν στην Γεωργία και είχαμε πολύ λίγους διαθέσιμους ποδοσφαιριστές. Τους είπα ότι αν πιστέψουμε στους εαυτούς μας, μπορούμε να τα καταφέρουμε. Κάποιοι ίσως γέλασαν μαζί μου, αλλά αυτοί που γέλασαν τότε, τώρα πανηγυρίζουν μαζί μας" εξηγούσε ο Ντε Μπιάζι, μετά την ιστορική νίκη στο Έρεβαν επί της Αρμενίας (3-0), η οποία σφράγισε την πρόκριση στα τελικά τουEuro2016.

Τα γελάκια κόπηκαν, τα κεφάλια χαμήλωσαν και η δουλειά απέδωσε καρπούς. Η νοοτροπία δεν αλλάζει εύκολα και ο Ντε Μπιάζι συνάντησε αρχικά χαρακτήρες που του θύμιζαν πολύ τους συμπατριώτες του: Εύκολη χαλάρωση, το «δεν βαριέσαι αδελφέ, πάμε παρακάτω» και βόλεμα με «τα λίγα και καλά».

"Αυτό που προσπάθησα να περάσω στα παιδιά μου ήταν η ιδέα του να μην επαναπαύονται με τις επιτυχίες τους και να έχουν πάντα «δίψα» για να προοδεύουν, να αποδεικνύουν την βελτίωσή τους" εξηγεί ο νέος εθνικός ήρωας των Αλβανών ο οποίος, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, πήρε την αλβανική υπηκοότητα, ενώ αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Κοινωνικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο των Τιράνων.

Δεν τον πτόησε το διπλό «όχι»

Εκτός από τη νοοτροπία, όμως, ο Ιταλός τεχνικός χρειάζονταν και ταλέντο. Και δεν περίμενε να του έρθει, αλλά το αναζήτησε. Μαζί με τον στενό του συνεργάτη, Πάολο Τραμετσάνι (άλλοτε μέσος των Ίντερ και Τότεναμ), «όργωσε» όλη την Ευρώπη για τους νεαρούς, ταλαντούχους ποδοσφαιριστές με καταγωγή από την Αλβανία, προκειμένου να τους πείσει να «απαρνηθούν» την εθνική ομάδα της χώρας όπου γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν. Να τους πείσουν ότι, επιτέλους, κάτι καλό γίνεται στην Αλβανία.

Το προσπάθησαν με όλους. Με άλλους πέτυχαν, με άλλους όχι. Στην δεύτερη κατηγορία, ο Σκόντραν Μουστάφι, με τον οποίο ο Ντε Μπιάζι μίλησε κατ' ιδίαν, όταν έπαιζε στην Σαμπντόρια. Ήθελε να παίξει με την Αλβανία, αλλά από την άλλη, ήταν αρχηγός στην Κ21 της Γερμανίας. "Θέλω να περιμένω μια κλήση από την μεγάλη εθνική» μου είπε. Θα έλεγα ότι μάλλον καλά έκανε, αφού χάρη στον τραυματισμό του Μάρκο Ρόις, πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Και το κατέκτησε" θυμάται ο προπονητής για την αποτυχημένη απόπειρά του με τον νυν κεντρικό αμυντικό της Βαλένθια.

Ο έτερος μεγάλος (αποτυχημένος) στόχος ήταν ο Αντνάν Γιανουζάι. Για τον νυν μεσοεπιθετικό της Μπορούσια Ντόρτμουντ, ο Ντε Μπιάζι έκανε τα αδύνατα δυνατά. Κυριολεκτικά. "Ήταν μια Οδύσσεια. Αφού του τηλεφώνησα, βρήκα τον αριθμό του κινητού του πατέρα του, ο οποίος είναι Αλβανός. Τον βομβάρδισα με μηνύματα σε τρεις γλώσσες: Αλβανικά, αγγλικά, γαλλικά. Πρέπει να του έστειλα κοντά στα εκατό, ήμουν στα όρια της παρενόχλησης. Δεν μου απάντησε ποτέ, ούτε καν για να μου πει «ευχαριστώ, δεν με ενδιαφέρει". Καταλαβαίνω την επιλογή του Βελγίου, αλλά η συμπεριφορά θα μπορούσε να είναι καλύτερη" λέει με παράπονο. Δεν πειράζει, όμως, το μοναστήρι να είναι καλά.

Ταλέντο και "δίψα"

Ο Ντε Μπιάζι θεωρεί πως, με παίκτες όπως ο Αντνάν Γιανουζάι, ο Βαλόν Μπεχράμι ή ο Τσερντάν Σακίρι (οι δύο τελευταίοι παίζουν στην Ελβετία, όπως και ο Παϊτίμ Κασάμι), η Αλβανία θα ήταν μεταξύ των δέκα κορυφαίων εθνικών ομάδων στην Ευρώπη.

Ακόμα και μετά το «όχι» που εισέπραξε, όμως, συνέχισε να δουλεύει με στόχο να κάνει την Εθνική Αλβανίας μια φουλ ανταγωνιστική ομάδα. Έπεισε ποδοσφαιριστές που δεν είχαν ακόμα αποφασίσει ποια χρώματα θα υπερασπιστούν, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τον αμυντικό της Βασιλείας, Τόλαντ Σάκα, ο μικρός αδελφός του οποίου, Γκράνιτ, είναι στέλεχος της Εθνικής Ελβετίας. Ο Τόλαντ, με συμμετοχές σε όλες τις μικρές εθνικές ομάδες των Ελβετών, είπε το «ναι» στην Αλβανία και τώρα γιορτάζει μια ιστορική πρόκριση, ενδεχομένως πιο ξεχωριστή από το να την είχε πετύχει με τους «συνηθισμένους» Ελβετούς.

"Στην αναζήτηση που κάναμε στην Ευρώπη βρήκαμε πάρα πολλά ενδιαφέροντα νεαρά παιδιά που παρακολουθούμε με προσοχή, τα οποία μπορούν μελλοντικά να ενισχύσουν την εθνική ομάδα" εξηγεί ο Ντε Μπιάζι για το «δίκτυο» που έχει απλώσει η αλβανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία, της οποίας ηγείται ένας άνθρωπος (Αρμάντ Ντούκα), εξπέρ στα οικονομικά (με τις ανάλογες σπουδές) που βρίσκει πόρους εκεί που δεν υπάρχουν.

Ο ρόλος του Τσάνα

«Κολώνες» στην ιστορική πορεία μέχρι τα γήπεδα της Γαλλίας; Ο 21χρονος αμυντικός της Νάπολι, Ελσέιντ Χισάι, ο μεσοεπιθετικός της Ριέκα, Οντίσε Ρόσι, ο προαναφερθείς Σάκα, αλλά και ο τερματοφύλακας Ετρίτ Μπερίσα. Τον τελευταίο, ο Ντε Μπιάζι τον εντόπισε στην σουηδική Κάλμαρ και πλέον αγωνίζεται στην Λάτσιο, όντας μέχρι το καλοκαίρι συμπαίκτης του Λόρικ Τσάνα

Ο τελευταίος, εκπρόσωπος της προηγούμενης γενιάς των μεγαλύτερων σε ηλικία ποδοσφαιριστών (32 ετών πλέον), είναι παίκτης - κλειδί για τον Ντε Μπιάζι. "Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι πρόκειται για πραγματικά σημαντικό ποδοσφαιριστή γι' αυτή την εθνική ομάδα. Είναι σημαία. Μιλάει πέντε γλώσσες, έχει την στόφα του αρχηγού. Είναι ο μεταφραστής μου, όχι τόσο στο γλωσσικό, όσο στο τακτικό κομμάτι" εξηγεί τον ρόλο του μέσου της Ναντ, του γηραιότερου ποδοσφαιριστή μιας ομάδας που έχει ρίξει τον μέσο όρο ηλικίας, αλλά έχει ακόμα δουλειά.

Ταλέντο και διάθεση δεν της λείπει. Για την ακρίβεια, της περισσεύει κιόλας, στο πρόσωπο του προπονητή της. Ενός ανθρώπου που πριν από τέσσερα χρόνια φλέρταρε με τον ΠΑΟΚ (ελέω Ζήση Βρύζα, τον οποίο είχε παίκτη στο Τορίνο), είπε διστακτικά το πρώτο «si» στην πρόταση των Αλβανών, αλλά πλέον ζει μεγάλα διαστήματα στα Τίρανα, έχοντας αφήσει την οικογένειά του στην Ιταλία. Μαθαίνει αλβανικά, «ρουφάει» την ιστορία της χώρας που του άνοιξε την αγκαλιά της, λατρεύει τα τοπικά εδέσματα της (κατά προτίμηση το μπουρέκι) και, κυρίως, καμαρώνει τα νεαρά παιδιά της.

"Στα Τίρανα συνάντησα εκρηκτικά νιάτα. Σήμερα, όποιος γεννιέται σε αυτή την χώρα, έχει μια ευκαιρία, μπορεί να σπουδάσει και να χτίσει ένα μέλλον χωρίς να πρέπει να φύγει. Και η πόλη γίνεται πανέμορφη, ζωντανή". Όπως, δηλαδή, είναι η εθνική ομάδα που ο ίδιος έχτισε και δεν πρόκειται να πάει στα γήπεδα της Γαλλίας απλά για να απολαύσει την γιορτή.

Με «όπλα», κατά κύριο λόγο, παιδιά που μεγάλωσαν μακριά από την πατρίδα τους. «Όποιος παίκτης επιλέγει να παίξει με άλλη εθνική ομάδα, ο πατέρας του μου λέει: «Ναι, αλλά ως Αλβανία τι μου προσφέρεις;». Την φανέλα της χώρας σου, αυτή σου προσφέρω» απαντάει ο Τζιάνι Ντε Μπιάζι, γεννημένος στο Σαρμέντε του Τρεβίζο, αλλά με την Αλβανία πλέον στην καρδιά του.