Το πάρτι που έστησαν οι φίλοι του Παναθηναϊκού AKTOR από την στιγμή που ολοκληρώθηκε ο τελικός του Final Four με τη Ρεάλ Μαδρίτης είναι ενδεχομένως πιο έντονο από οποιοδήποτε άλλο στο παρελθόν.

Ο τρόπος με τον οποίο υποδέχθηκαν την αποστολή της ομάδας στο "Ελευθέριος Βενιζέλος" και την (καθ)οδήγησαν ως το ΟΑΚΑ (σε μια διαδρομή που έγινε σε περίπου τρεις ώρες) καταδεικνύει του λόγου το αληθές. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα, το ξεφάντωμα και το ξέσπασμα του ενθουσιασμού δεν είχε να κάνει μόνο με την επιτυχία αυτή καθαυτή της κατάκτησης του τίτλου της EuroLeague, αλλά πολύ περισσότερο με την άμεση σύγκριση της κατάστασης που προηγήθηκε την προηγούμενη τριετία.

Η κατάκτηση του τίτλου της EuroLeague για πρώτη φορά μετά από το 2011 αποτελεί μια στιγμή που ουσιαστικά απέβαλε την αφόρητη πίεση που υπήρχε εντός του συλλόγου για την επιστροφή στην κορυφή. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως πρόκειται για μια διαδικασία που δεν προέκυψε αίφνης τους τελευταίους δέκα μήνες, αλλά για μια προσπάθεια που έμενε ημιτελής το 2016/17 και το 2017/18, όταν το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs δεν έφερε την πρόκριση στο Final Four. Απλά ό,τι (δεν) συνέβη την τελευταία τριετία εκτόξευσε απλά την ανάγκη του κόσμου της ομάδας να την ξαναδεί στην πρώτη γραμμή της διεκδίκησης του τροπαίου.

Το δέντρο και το δάσος

Είπαμε λοιπόν, πως το 7ο τρόπαιο της EuroLeague αποτέλεσε την αφορμή για μια έκρηξη χαράς στους φιλάθλους της ομάδας. Αυτό έχει να κάνει με τον συναισθηματικό αντίκτυπο. Υπάρχει όμως κάτι ακόμη: ο αγωνιστικός.

Για πρώτη φορά μετά από τουλάχιστον μια πενταετία, ο Παναθηναϊκός AKTOR θα μπει στην αγορά της free agency το φετινό καλοκαίρι δίχως την υποχρέωση (sic) των ριζικών αλλαγών. Χωρίς να αναζητά τον προπονητή που θα τον καθοδηγήσει, χωρίς να ψάχνει για πέντε ή έξι ξένους παίκτες, που θα τον βοηθήσουν να αλλάξει ριζικά η εικόνα του.

Η βάση υπάρχει, χτίστηκε το περσινό καλοκαίρι και εκ του αποτελέσματος έκανε τη δουλειά της. Σε τέτοιο βαθμό που ο Παναθηναϊκός AKTOR μπορεί να νιώθει σίγουρος ότι η κουλτούρα (αγωνιστικά) που χτίζει τους τελευταίους δέκα μήνες αποδίδει και είναι ικανή να τον διατηρήσει στον... αφρό.

Προφανώς η κατάκτηση του τροπαίου της EuroLeague σε ένα χρόνο δεν θα είναι εύκολη ιστορία. Σίγουρα όμως θα είναι πιο απλή, από την άποψη πως όλη η αγορά αντιλαμβάνεται πλέον πως κάτι... γίνεται στο ΟΑΚΑ. Όπερ και σημαίνει πως οι μεταγραφικοί στόχοι δεν θα χρειαστεί να πληρωθούν παραπάνω από την αντικειμενική αξία που έχουν στην αγορά, ώστε να φορέσουν τη φανέλα με το τριφύλλι.

Οι ισχυροί δεσμοί εντός των αποδυτηρίων και το παράδειγμα

Κρατήστε κάτι ακόμη απ' όσα έγιναν φέτος στον Παναθηναϊκό AKTOR: Δημιουργήθηκαν ισχυροί δεσμοί μεταξύ των πρωταγωνιστών αυτής της πορείας. Ο Εργκίν Αταμάν με τον Κώστα Σλούκα αποτέλεσαν τις κολόνες αυτής της συνθήκης στο ΟΑΚΑ, δεδομένου πως είναι εκείνοι που διαμόρφωσαν το μονοπάτι πάνω στο οποίο περπάτησαν άπαντες.

Κι αν για κάποιους αυτό φαίνεται απλό σε μια ομάδα που έμαθε να κερδίζει ξανά και ξανά (κάτι που αγνοούσε ως συνθήκη την προηγούμενη τριετία), ας λάβουμε υπ' όψιν τον τρόπο που διαχειρίστηκαν τον -μειωμένο σε σχέση με άλλους- ρόλο τους εκείνοι που δεν αποτέλεσαν τις βασικές επιλογές του 57χρονου τεχνικού στη διάρκεια της φετινής αγωνιστικής περιόδου.

Ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Παρά τα πολλά μηδενικά που υπάρχουν στο συμβόλαιο που υπεγράφη πέρσι, είδε τον Ντίνο Μήτογλου να επωμίζεται το μεγαλύτερο βάρος στο "4". Ε και; Μπήκε στο πνεύμα του συνόλου, αποδέχθηκε την κατάσταση και επιχείρησε στη διάρκεια της σεζόν να κερδίσει κάτι παραπάνω.

Το έκανε. Η εμφάνιση στο Game 5 με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ (μετά από ένα δεκαήμερο στο νοσοκομείο) και ο τρόπος με τον οποίο λειτούργησε αμυντικά στον τελικό με τη Ρεάλ Μαδρίτης είναι ενδεικτικά. Γιατί αν δεν υπήρχε αυτός (μαζί με τον Λούκα Βιλντόσα) να συμμαζέψει την κατάσταση στο πίσω μέρος του παρκέ στο δεύτερο δεκάλεπτο της μονομαχίας με τη Ρεάλ Μαδρίτης, τότε δεν θα φτάναμε στο σημείο να δούμε τη ραψωδία του Κώστα Σλούκα στο δεύτερο μέρος.