Η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων

Πριν από δύο εβδομάδες, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ τη γλίτωσε εκτός έδρας απέναντι στο Μεσολόγγι. Κυρίως γιατί οι παίκτες του Ντίνου Καλαμπάκου δεν είχαν την ποιότητα να βάλουν ένα/δύο μεγάλα σουτ στην τελική ευθεία της αναμέτρησης, όταν δηλαδή χρειαζόταν κάτι που θα μετέφερε μεγαλύτερη πίεση στην απέναντι πλευρά.

Το Λαύριο είχε αυτό το "κάτι" που χρειαζόταν για να μετατραπεί μια πολύ σπουδαία εμφάνιση σε ιστορική νίκη. Ο Γκλεν Κόζι έβαλε δύο μεγάλα τρίποντα, ο Ντέβιν Ντέιβις έκανε εξαιρετική δουλειά σε άμυνα και επίθεση, ο Βασίλης Μουράτος είναι σταθερός όσο ποτέ άλλοτε. Αυτοί κι άλλοι τόσοι λόγοι που έφεραν την ομάδα του Χρήστου Σερέλη να κερδίζει το τριφύλλι και να αναγκάζει τον ιδιοκτήτη του, Γιάννη Ψαρράκη, να βάλει τα κλάματα την ώρα που έκανε δηλώσεις στην ΕΡΤ.

Την ίδια ώρα, στην απέναντι πλευρά, ο προβληματισμός είχε μεγαλώσει σε τέτοιο βαθμό που ο Γιώργος Βόβορας ένιωσε την ανάγκη να απολογηθεί. Όχι για το αποτέλεσμα (αυτό είναι το έλασσον), αλλά για την εικόνα.

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ

Η διαβολοβδομάδα της EuroLeague και τα παιχνίδια με τη Ρεάλ Μαδρίτης και την Άλμπα Βερολίνου στο ΟΑΚΑ έδωσαν την (ψευδ)αίσθηση ότι ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ έκανε βήματα προόδου. Στην πράξη βέβαια μόνο έτσι δεν είναι. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, οι πράσινοι αποδίδουν χειρότερα από αγώνα σε αγώνα, κι αυτό αφορά τη μεγάλη εικόνα.

Δεν περιορίζεται στην επιθετική συνέπεια, τις επιλογές εκτέλεσης και την ένταση στην άμυνα. Οι πράσινοι είναι απογοητευτικοί, δίχως να υπάρχει μια σταθερά στο παιχνίδι τους. Πέραν της δεδομένης εξάρτησης από την αποτελεσματικότητα του Ιωάννη Παπαπέτρου και του Νεμάνια Νέντοβιτς (αμφότεροι είναι υποχρεωμένοι κάθε βράδυ να παίζουν στα "κόκκινα" για να έρθει το θετικό αποτέλεσμα).

Το hero ball ήταν ξανά απαραίτητο για να αλλάξει ο ρυθμός του αγώνα στο Λαύριο, κάτι που δεν συνέβη ποτέ.

ΥΠΟΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ

Πριν καν ξεκινήσει η σεζόν, ο πήχης (των αποτελεσμάτων) μπήκε πολύ χαμηλά στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Απολύτως δικαιολογημένα λόγω των νέων συνθηκών που διαμορφώθηκαν. Μόνο ένα πράγμα επισημάνθηκε ξανά και ξανά από τους πράσινους στη διάρκεια της off season: ότι αυτή η ομάδα θα στηρίζεται στην άμυνα και την προσπάθεια στο πίσω μέρος του γηπέδου, ότι δεν θα δίνει τίποτα εύκολο στον αντίπαλο.

Τρεις και κάτι μήνες μετά το πρώτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ μόνο συνεπής με τις προγραμματικές δηλώσεις δεν είναι στο συγκεκριμένο κομμάτι. Για την ακρίβεια, είναι υπόλογος αυτών.

ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ

Μέσα σε όλα, ο Γιώργος Βόβορας ήταν εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να πάει σε επιλογές υψηλού ρίσκου. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Ουδεμία όμως έχει αποδώσει μέχρι στιγμής, με δύο εξ αυτών να κρίνονται ως οι πλέον ανεπαρκείς: ο Ζακ Όγκαστ και ο Μάρκους Φόστερ.

Δύο παίκτες με πηγαίο επιθετικό ταλέντο, αλλά προφανή έλλειψη γνώσης του πώς πρέπει να λειτουργήσουν σε προσωπική και ομαδική άμυνα. Δεν το έκαναν ποτέ ως τώρα στην καριέρα του, δεν το κάνουν ούτε στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ.

Ενδεχομένως το τεχνικό επιτελείο των πρασίνων να είχε τη φιλοδοξία να αλλάξει τη νοοτροπία και την πνευματική προσέγγισή τους, εκ του αποτελέσματος όμως φαίνεται πως αυτό δεν έχει γίνει ούτε στο ελάχιστο.

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ "1"

Η απόφαση να δοθεί στον Χάουαρντ Σαντ Ρος ο ρόλος του βασικού πόιντ γκαρντ και να πλαισιωθεί με παίκτες που δεν είναι καθαροί δημιουργοί (βλ. Πιερ Τζάκσον, Κίφερ Σάικς, Σέλβιν Μακ) δεν έχει αποδώσει. Για την ακρίβεια, η απάντηση δίνεται τη δεδομένη χρονική στιγμή από το ίδιο το τριφύλλι.

Πώς; Με την ανάγκη για αναζήτηση ενός καθαρού δημιουργού στην αγορά. Οι πράσινοι έχουν ανοιχτές -για τα καλά- τις κεραίες τους, με την ελπίδα πως θα βρουν τον παίκτη που θα μπορέσει να βοηθήσει στην αναπροσαρμογή ρόλων στην περιφέρεια.

Τι σημαίνει αυτό; Πως ο Χάουαρντ Σαντ Ρος δεν θα επωμίζεται τόσο μεγάλο δημιουργό βάρος, πως ο Σέλβιν Μακ θα παίξει περισσότερο στο "2" παρά στο "1". Η επιθυμία από την πράξη βέβαια απέχει αρκετά αυτή την ώρα, αφενός γιατί πρέπει να βρεθεί ο παίκτης που θα καλύπτει τις επιθυμίες του Γιώργου Βόβορα, αφετέρου επειδή -την ίδια ώρα- εκκρεμεί τι μέλλει γενέσθαι με τον Μάρκους Φόστερ.

Με την εικόνα του άλλωστε, ο 25χρονος γκαρντ δίνει το δικαίωμα για να συζητηθεί το πώς θα "σπάσει" η συμφωνία που υπεγράφη το περασμένο καλοκαίρι ανάμεσα στις δύο πλευρές. Τη δεδομένη χρονική στιγμή άλλωστε, ούτε αυτός κερδίζει κάτι, ούτε η ομάδα.

ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ

Είναι εφικτό να αλλάξει η κατάσταση στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ για το υπόλοιπο της φετινής σεζόν; Προφανώς.

Για να συμβεί αυτό όμως, απαιτείται να γίνουν πολλά από πολλούς. Κάτι που δεν είναι εφικτό να συμβεί από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά χρειάζεται χρόνο, διαφορετική προσέγγιση σε κάποια πράγματα και επαναπροσδιορισμό των απαιτήσεων για κάθε έναν από τους παίκτες που βρίσκονται στο ρόστερ. Αν υπήρχε η οικονομική άνεση, η κουβέντα θα αφορούσε δεδομένα στο πόσοι παίκτες πρέπει να αλλάξουν για να προκύψει η αλλαγή σκηνικού στο παρκέ. Επειδή δεν υπάρχει όμως, όλα περιορίζονται στους ήδη υπάρχοντες στο έμψυχο δυναμικό του τριφυλλιού. Μόνο αυτοί μπορούν να δώσουν τη λύση, κανείς άλλος.

Αντί επιλόγου: Είναι ενδεχομένως άδικο μετά από αυτό το παιχνίδι η προσοχή να στρέφεται στον ηττημένο κι όχι στον νικητή. Αυτό βέβαια σχετίζεται κατά βάση με την επιβεβαίωση των προβλημάτων που υπάρχουν στην πράσινη πλευρά. Σε ό,τι έχει να κάνει με το Λαύριο, η μεγαλύτερη επιτυχία του οργανισμού δεν είναι η νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, αλλά η συνέπεια που έχει επιδείξει τα τελευταία χρόνια στο κομμάτι της ανάδειξης παικτών. Γηγενών ή ξένων. Η λίστα περιλαμβάνει ενδεικτικά τα εξής ονόματα: Κέβιν Πάντερ, Στίβεν Γκρέι, Ουσμάν Κρουμπάλι, ΜαΚένζι Μουρ, Κάιλ Άλμαν (μόλις πριν από μερικές ημέρες αναδείχθηκε ο πολυτιμότερος του Δεκεμβρίου στο BCL) και Μαλίκ Ντάιμ. Θα ήταν όμως αφελές να μην επισημανθούν ο Δημήτρης Κακλαμανάκης, ο Γιάννης Κουζέλογλου και -κυρίως- ο Βασίλης Μουράτος.

Αυτή την ώρα, το Λαύριο έχει αφήσει στην αγορά το όνομα πως αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή για έναν νεαρό και εξελίξιμο παίκτη, που επιδιώκει μέσα από την αρμονική λειτουργία του συνόλου να ανεβάσει το κασέ του και να διεκδικήσει μεγαλύτερα συμβόλαια. Κάτι που προέκυψε βάσει της συνέπειας των τελευταίων ετών. Αυτή είναι άλλωστε που μένει στο τέλος, η διάρκεια, κι όχι η -αδιαμφισβήτητα τεράστια- επιτυχία της μιας βραδιάς. Κι άλλοι κέρδισαν τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ στο παρελθόν, δεν είχαν όμως τη σταθερότητα στην υπηρέτηση του προγράμματος, όπως τα καταφέρνει το Λαύριο. Γι αυτό κιόλας, μπορεί επί της ουσίας να περιμένει ο Χρήστος Σερέλης πως το αποτέλεσμα της Κυριακής 3 Ιανουαρίου δεν θα είναι το τελευταίο μεγάλο που θα έρθει φέτος.