Το παιχνίδι με τη Βίρτους Μπολόνια δεν μας έκανε σοφότερους σε ό,τι αφορά στον Ντίνο Μήτογλου. Ναι, τούτη την ώρα, ο 27χρονος φόργουορντ είναι ίσως ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στο "4" σε ολόκληρη την EuroLeague. Παρά τον τεράστιο ανταγωνισμό από παίκτες και παίκτες (βλ. Άλεκ Πίτερς, Τσίμα Μονέκε, Τόρνικε Σενγκέλια κλπ).

Η πληθωρικότητα, οι διαφορετικοί τρόποι εκτέλεσης και το "δέσιμο" της ρακέτας με τον εκάστοτε ψηλό είναι στοιχεία που αποτυπώνονται ανάγλυφα στο παρκέ, σε τέτοιο βαθμό που πλέον άπαντες (ανα)γνωρίζουν ότι ο Ντίνος Μήτογλου κουβαλάει τον Παναθηναϊκό, σε αυτό το διάστημα των τριών διαδοχικών νικών. Κατά βάση δηλαδή, γιατί δεν είναι μόνος -δεν θα μπορούσε άλλωστε.

Ο Εργκίν Αταμάν μοιράζει -πιο ξεκάθαρα από ποτέ- τους ρόλους σε περιφέρεια και ρακέτα, με άλλους να το εκμεταλλεύονται και άλλους να περιμένουν την ευκαιρία τους. Μιλάμε άλλωστε για έναν τόσο μακρύ μαραθώνιο, που καθιστά άπαντες απαραίτητους. Ακόμη κι αυτούς που κόντρα στη Βίρτους Μπολόνια δεν πάτησαν το παρκέ, παρά μόνο για την προθέρμανση (βλ. Κάιλ Γκάι).

Η πρώτη πραγματική γεύση

Η παρουσία του Κέντρικ Ναν στην αρχική πεντάδα του Παναθηναϊκού έδινε εξ αρχής την αίσθηση πως θα τον δούμε πιο ενεργητικό από ποτέ. Όπως κι έγινε. Πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό του αγώνα άρχισε το trash talk με τον Ντάνιελ Χάκετ (έσπευσε να τον... καλωσορίσει με τον τρόπο του), για να ακολουθήσει μετά η δράση.

Τον είδαμε να επιτίθεται κάθετα στο αντίπαλο καλάθι, να πηγαίνει περισσότερο (απ ό,τι μας είχε δείξει ως τώρα) σε προσωπικές φάσεις, να επιδιώκει να δημιουργήσει για τον εαυτό του. Δεν το έκανε πάντα με συνέπεια, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι. Το μείζον ήταν να αρχίσει να νιώθει πιο άνετα, πιο οικεία στον αγωνιστικό χώρο.

Ο λόγος που περιορίστηκε ο ρόλος του μετά από την ανάπαυλα, ήταν προφανής: ο Εργκίν Αταμάν έκλεισε ξανά το rotation. Τόσο όσο χρειαζόταν, με τους παίκτες που ξέρει καλά και τον ξέρουν καλύτερα. Άφησε δηλαδή στην άκρη το process του Κέντρικ Ναν, για να μην χρειαστεί να θυσιάσει μια νίκη και, ταυτόχρονα, επηρεάσει την ψυχολογία του συνόλου, μπροστά στη δυνατότητα της τρίτης σερί επικράτησης στην EuroLeague.

Ο ισορροπιστής της περιφέρειας

Εκείνος που επί μονίμου βάσεως κάνει πολλά περισσότερα απ' όσα θα περίμενε κανείς, δίχως να παίρνει τη δέουσα προβολή, είναι ο Τζέριαν Γκραντ. Ο πιο οικονομικός (sic) παίκτης της πράσινης περιφέρειας, ο μοναδικός που είναι λειτουργικός κι αποτελεσματικός ανεξαρτήτως των προσώπων που τον πλαισιώνουν.

Το απέδειξε για πολλοστή φορά το βράδυ της Παρασκευής 17 Νοεμβρίου, κλείνοντας τον αγώνα με 7 ασίστκ και 5 κλεψίματα. Δίχως να υποπέσει σε λάθος. Για δεύτερη σερί αγωνιστική. Είναι, αν μη τι άλλο, εντυπωσιακό το γεγονός πως στη διαβολοβδομάδα είχε 12 ασίστ και 7 κλεψίματα, δίχως να καταγραφεί κάποιο λάθος στην στατιστική του. Σε περίπου μία ώρα συνολικής παρουσίας στο παρκέ (59'13'').

Έχει ήδη ειπωθεί, αλλά αξίζει μια μικρή υπενθύμιση: αποκτήθηκε δίχως να σηκώσει ιδιαίτερη σκόνη, αλλά αποδεικνύεται ο πιο αποτελεσματικός περιφερειακός του Παναθηναϊκού.

Η διαφορά σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν

Παρεμπιπτόντως, ο Παναθηναϊκός της πρώτης περιόδου και της τέταρτης περιόδου δεν είχε σε τίποτα να κάνει με αυτόν που βλέπαμε στον πρώτο μήνα της EuroLeague. Σε ό,τι αφορά στη δημιουργία και τα λάθη.

Μην ξεχνάμε άλλωστε πως ο Παναθηναϊκός της εκκίνησης της regular season ήταν η χειρότερη ομάδα της διοργάνωσης στο "ασίστ/λάθη" με 0.93 τελικές πάσες για κάθε χαμένη κατοχή. Στο παιχνίδι με τη Βίρτους Μπολόνια το συγκεκριμένο νούμερο ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο. Ήδη από την πρώτη περίοδο, κατά την οποία οι πράσινοι έδωσαν 7 ασίστ, δίχως να υποπέσουν σε κάποιο λάθος. Στη δεύτερη και την τρίτη υπήρξε ραγδαία πτώση με 4 ασίστ για 6 λάθη (εξ ου η αλλαγή ρυθμού και η κακή απόδοση) -φάνηκε πως δεν ήταν λειτουργική η πεντάδα με Κώστα Σλούκα, Λούκα Βιλντόσα και Κέντρικ Ναν μαζί στην περιφέρεια.

Πριν φτάσουμε στην τέταρτη, όπου ξανά υπήρξε μεγάλη αποδοτικότητα (6 ασίστ για 2 λάθη).

Η σημασία του πάγκου

Παρεμπιπτόντως, αξίζει να σημειωθεί κάτι που ίσως πέρασε στα... ψιλά ελέω του εντυπωσιακού τελευταίου δεκαλέπτου και της πληθωρικής εμφάνισης του Ντίνου Μήτογλου. Ποιο είναι αυτό; Το γεγονός πως ο Λούκα Βιλντόσα κράτησε όρθιο τον Παναθηναϊκό την δύσκολη στιγμή.

Ήρθε από τον πάγκο και προσέφερε πολύ γρήγορα στην επίθεση (11 πόντοι σε μια περίοδο), σε ένα διάστημα που συνολικά η ομάδα του Εργκίν Αταμάν υπολειτουργούσε στο μπροστινό μέρος του παρκέ. Αν λοιπόν δεν έβρισκε εκείνος τόσο εύκολα (και συνάμα αποτελεσματικά) τον δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι, τότε η διαφορά στο 30ό λεπτό θα ήταν μεγαλύτερη από το -1 (62-63) που καταγράφηκε.

Κι αν γινόταν αυτό, ουδείς μπορεί να πει με σιγουριά και ασφάλεια πως το αποτέλεσμα της βραδιάς θα ήταν το ίδιο...