Ο Ντουέιν Μπέικον και η περίοδος χάριτος που τελείωσε στο Βερολίνο

Το -29 από την Άλμπα Βερολίνου και η απογοητευτική εμφάνιση έφταναν προκειμένου να αλλάξει άρδην η μεταγραφική στόχευση του Παναθηναϊκού. Δεν είναι μυστικό άλλωστε το γεγονός πως αν το παιχνίδι της Mercedes Benz Arena εξελισσόταν διαφορετικά, τότε ο Τζέικ Λέιμαν θα ήταν αυτός που θα φορούσε την πράσινη φανέλα για το υπόλοιπο της σεζόν.

Εν τέλει όμως, οι εξελίξεις πρόλαβαν τις υπογραφές με τον 28χρονο φόργουορντ, ο οποίος βρισκόταν σε διαδικασία αναμονής για να ταξιδέψει στην Αθήνα. Κι έτσι, ο Ντουέιν Μπέικον κατέληξε στο ΟΑΚΑ. Από το πουθενά.

Πήγε κόντρα στα λεγόμενά του

Πριν από έξι μέρες, μετά από το παιχνίδι με το Λαύριο, ο Ντέγιαν Ράντονιτς μίλησε πιο ξεκάθαρα από ποτέ σε ό,τι αφορούσε στον Ντουέιν Μπέικον. Δίχως να τον υποχρεώνει κάποια συνθήκη (θα μπορούσε ενδεχομένως να μην είναι τόσο κάθετος), θέλησε να "ξεκόψει" οποιαδήποτε συζήτηση αφορούσε στον 27χρονο φόργουορντ.

Το έκανε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, χρησιμοποιώντας δύο επιχειρήματα στην τοποθέτησή του. Το πρώτο είχε να κάνει με τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά ("το προφίλ του Ντουέιν Μπέικον είναι διαφορετικό από αυτό που χρειαζόμαστε" είχε πει σχετικά) και το δεύτερο με τον χαρακτήρα του ("την ίδια στιγμή δεν ξέρω γιατί είναι ακόμα ελεύθερος, για μας ήταν και είναι σημαντικό να έχουμε πληροφορίες για τα πάντα" είχε προσθέσει).

Στην πράξη βέβαια, όσα (δεν) έγιναν στο παιχνίδι με την Άλμπα Βερολίνου οδήγησαν στην αναίρεση των λεγομένων του. Κι αν μέχρι πριν από μερικές ημέρες έδειχνε ξεκάθαρα πως δεν βάζει νερό στο κρασί του, στην πράξη αποδείχθηκε το ακριβώς αντίθετο.

Θεμιτό ή μη, μικρή σημασία έχει από την στιγμή που ολοκληρώθηκε η μεταγραφή του πρώην παίκτη της Μονακό. Το μείζον είναι πλέον ο Ντέγιαν Ράντονιτς να εντάξει τον αθλητή στο σύνολο και να πάρει από αυτόν όσα περισσότερα μπορεί, δίχως παράλληλα να θυσιάσει τις βασικές αγωνιστικές δομές που έχει δημιουργήσει.

Όπως αντίστοιχα ο νεοαποκτηθείς φόργουορντ να λύσει (πολλά) περισσότερα προβλήματα στον Παναθηναϊκό από αυτά που μπορεί να δημιουργήσει, βάσει αγωνιστικών χαρακτηριστικών.

Το νέο στοιχείο και η συνθήκη που δεν αλλάζει

Για το πολύπλευρο επιθετικό ταλέντο του Ντουέιν Μπέικο δεν χρειάζεται συζήτηση. Κυρίως γιατί έχει την προσωπική φάση και το κάθετο παιχνίδι, στοιχεία που... αγνοούνται στο υπάρχον υλικό. Κι αυτό δεν είναι κάτι που προκύπτει ως αυθαίρετο συμπέρασμα, αλλά επιβεβαιώνεται από τους αριθμούς που προσφέρει το InStat Scout.

Πολύ απλά γιατί ο Παναθηναϊκός απέκτησε έναν αθλητή που πέρσι ήταν πρώτος -μαζί με τον Μάικ Τζέιμς- στα isolations στην EuroLeague (με 3.7 προσπάθειες ανά αγώνα) και στις επιτυχημένες τέτοιες προσπάθειες (με 1.6 ανά αγώνα). Η διαφορά στους αριθμούς σε σχέση με τον Παναθηναϊκό του Ντέγιαν Ράντονιτς είναι τεράστια, αν σκεφτεί κανείς πως μιλάμε για μια ομάδα που εκτελεί μόλις 1.67 κατοχές από απομόνωση σε κάθε ένα από τα τέσσερα παιχνίδια που έχουν πραγματοποιηθεί ως τώρα στη διοργάνωση.

Είναι προφανές λοιπόν πόσο καλύτερη μπορεί να γίνει η προβληματική (sic) επίθεση του Παναθηναϊκού, η τρίτη χειρότερη της EuroLeague σε επίπεδο αποτελεσματικότητας, με 0.83 πόντους ανά κατοχή -είναι πάνω μόνο από τη Βιλερμπάν (0.82) και τη Βίρτους Μπολόνια (0.81).

Την ίδια ώρα όμως μοιάζει ακόμη πιο προφανές πως οι πράσινοι δεν λύνουν το πρόβλημα της λειψανδρίας στη front line. Πολύ απλά γιατί ο πρώην παίκτης της Μονακό δεν μπορεί να πάρει τα περισσότερα από τα λεπτά συμμετοχής του, ως πάουερ φόργουορντ. Ούτε να περάσει, αν χρειαστεί, στη θέση του σέντερ -αυτό μπορεί να υποχρεωθεί να το κάνει ο Ντέρικ Γουίλιαμς.

Πώς μπορεί να καμουφλαριστεί λοιπόν η συγκεκριμένη συνθήκη; Μόνο αν αντιμετωπιστεί εμπράκτως με εμπιστοσύνη ο Λευτέρης Μαντζούκας στο "4".

Η μπάλα στα χέρια του(ς)

Παρεμπιπτόντως, ένα βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα του Ντουέιν Μπέικον είναι πως είναι πιο αποτελεσματικός με την μπάλα στα χέρια. Κοινώς, θέλει να αποφασίζει ο ίδιος για τον εαυτό του, να "τρέχει" ο ίδιος την κατοχή, που θα έχει αυτόν στον ρόλο του εκτελεστή. Το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι πως στον Παναθηναϊκό βρίσκονται ακόμη τέσσερις παίκτες, που παίζουν επίσης με την μπάλα στα χέρια (Νέιτ Γουόλτερς, Πάρις Λι, Μάριους Γκριγκόνις, Ματέους Πονίτκα).

Συνειδητά στην λίστα των παικτών που αναφέρθηκαν πιο πάνω δεν περιλαμβάνεται ο Άντριου Άντριους. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός πως δείχνει να περισσεύει σε αυτή την ομάδα, αφού η πολυκοσμία στην περιφέρεια είναι ακόμη πιο έντονη.

Πόσο λειτουργική μπορεί να είναι λοιπόν μια ομάδα που έχει πέντε παίκτες με το ίδιο βασικό αγωνιστικό γνώρισμα; Σε αυτό το ερώτημα καλείται να απαντήσει ο Ντέγιαν Ράντονιτς μέσω της τακτικής προσέγγισης. Άμεσα και δίχως να υπάρχει πλέον περίοδος χάριτος. Αυτή - μοιάζει να- τελείωσε στο Βερολίνο, αν κρίνουμε από την απότομη αλλαγή μεταγραφικής κατεύθυνσης και την απόφαση να αποκτηθεί ένας παίκτης, ο οποίος μέχρι πριν από μερικές ημέρες... δεν εξυπηρετούσε το πλάνο του 52χρονου τεχνικού.