Από την κόλαση στον παράδεισο. Σε μια βδομάδα. Κι από το "τίποτα" στα "πάντα". Ο Παναθηναϊκός AKTOR βρήκε τα ψυχικά αποθέματα που ουδείς γνώριζε ότι είχε για να γυρίσει μια σειρά που έμοιαζε χαμένη -κυρίως βάσει εικόνας και ψυχολογίας.

Κι αυτό που πέτυχε το βράδυ της Παρασκευής 14 Ιουνίου δεν είχε να κάνει τόσο με το τακτικό, όσο με το πνευματικό.

Το comeback της εικοσαετίας από τους πράσινους, που μέσα σε δέκα μήνες έχτισαν τον χαρακτήρα τους. Από το "μηδέν". Από το απόλυτο τίποτα. Μέσα σε δέκα μήνες. Κι από το "πουθενά" στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης. Σε δέκα μήνες. Chapeau!

Κακά τα ψέματα, αυτό που πέτυχε ο Παναθηναϊκός AKTOR θα μνημονεύεται για χρόνια. Όχι επειδή κατέκτησε τους δύο σημαντικότερους τίτλους που διεκδίκησε, αλλά γιατί τα κατάφερε, ξεκινώντας τη φετινή προσπάθεια από πολύ μειονεκτική θέση σε σχέση με τον ανταγωνισμό.

Όταν οι άλλοι λειτουργούσαν σε ένα μοτίβο (τουλάχιστον) διετίας, εκείνος ξεκινούσε μια προσπάθεια που απαιτούσε πολλά από πολλούς. Κι όλα έγιναν.

Με πρωτομάστορα τον Εργκίν Αταμάν που έχτισε αυτό το σύνολο και πολλούς πρωταγωνιστές σε μια εξαντλητική σεζόν, η οποία ολοκληρώθηκε μετά από 82 επίσημους αγώνες.

Αυτός που δεν δεχόταν να χάσει

Πριν από δύο βράδια, ο Κέντρικ Ναν ήταν εκείνος που απέδειξε πως δεν δεχόταν να χάσει και να κλείσει τη φετινή αγωνιστική περίοδο με την απώλεια του σημαντικότερου εγχώριου τίτλου. Αυτή τη φορά, το βάρος επωμίστηκε ο διόσκουρός του. Ο Κώστας Σλούκας.

Ο διεθνής γκαρντ κουβάλησε έναν ολόκληρο οργανισμό στον τελικό της EuroLeague. Το ίδιο έκανε σχεδόν μετά από τρεις βδομάδες σε ένα αντίστοιχου επιπέδου παιχνίδι. Χωρίς επιστροφή. Με την πίεση να αγγίζει το απόλυτο και την γνώση πως οτιδήποτε λιγότερο από το τέλειο, δεν αρκεί.

Κι όταν λοιπόν ο Παναθηναϊκός AKTOR βρισκόταν πίσω με διψήφιες διαφορές, εκείνος πήρε την μπάλα με επιτακτικό τρόπο για να δώσει τη λύση.

Οι 23 πόντοι (με 4/4 δίποντα, 4/5 τρίποντα και 3/3 βολές) στο φινάλε του πρώτου μέρους ήταν εκείνοι που καθόρισαν τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Κόντρα σε όλους, απέναντι σε μια ολόκληρη (σπουδαία) αμυντική γραμμή, δεν φοβήθηκε να πάρει την ευθύνη ξανά και ξανά.

Δικαιώθηκε μέχρι κεραίας. Κι έγραψε τον επίλογο σε μια σεζόν που θα την σκέφτεται ως την κορυφαία της καριέρας του. Μακράν. Για πολλούς λόγους.

Ο "glue guy" και ο "X-Factor"

Ταυτόχρονα όμως, είδε δύο συμπαίκτες του να κάνουν ένα βήμα μπροστά στο δεύτερο μέρος. Όταν η κούραση είχε αρχίσει να παίζει τον ρόλο της. Ο ένας (Τζέριαν Γκραντ) ήταν "εκεί" για πολλοστή φορά φέτος, όταν ο Παναθηναϊκός AKTOR βρισκόταν σε δύσκολη θέση.

Ο άλλος (Χουάντσο Ερνανγκόμεθ) φόρεσε ξανά την ταμπέλα του "X-Factor" στην άμυνα. Ταυτόχρονα, κούμπωσε σε όλα ψηλά και ημίψηλα σχήματα του Γιώργου Μπαρτζώκα, περιορίζοντας σημαντικά όσα έπαιρνε ο Ολυμπιακός από το "4".

Οι δυο τους αξίζουν ένα ξεχωριστό βραβείο για όσα προσέφεραν σε αυτή τη σειρά. Ήταν εκείνοι που άλλαξαν τις ισορροπίες όταν υπήρχε... πρόβλημα και αποτέλεσαν τους +2 παίκτες στο rotation που δεν είχε ο Ολυμπιακός.

Κι αν μη τι άλλο, σε μια σειρά με τόσο μικρές διαφορές, κάθε τι παίζει τον δικό του (τεράστιο) ρόλο. Εν προκειμένω, τόσο ο Τζέριαν Γκραντ όσο και ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ θα μπορούν να λένε πως έδωσαν ανάσες ζωής στον Παναθηναϊκό AKTOR στο τελευταίο δεκαήμερο της φετινής αγωνιστικής περιόδου.

Το "κρύο αίμα" που δεν ήξερε ότι έχει

Ειδική μνεία στον Ντίνο Μήτογλου. Όχι γιατί σε επίπεδο αριθμών προκάλεσε ενθουσιασμό, αλλά γιατί την στιγμή που το άγχος είχε κατακλύσει το ΟΑΚΑ, έβαλε τις τέσσερις βολές που εκτέλεσε. Δίχως να αστοχήσει, δίχως καν να... παίξει η μπάλα με τη στεφάνη σε κάποια εξ αυτών.

Όλες μέσα, με τη μία. Μία κατάσταση που (ίσως) παρουσίασε (ακόμη και στον ίδιο) το κρύο αίμα που δεν ήξερε ότι έχει. Τουλάχιστον σε τέτοια έκταση.

Η βάση γι ακόμη μεγαλύτερα όνειρα

Η επιστροφή του Παναθηναϊκού AKTOR επικυρώθηκε λοιπόν με στόμφο. Με την κατάκτηση του τίτλου στην EuroLeague και τη Stoiximan Basket League.

Με τρόπο μαγικό για τους φίλους της ομάδας, γι αυτούς που εργάζονται πίσω από τα φώτα και κοπιάζουν ώστε να μπορεί το αγωνιστικό τμήμα να είναι... στον αφρό και να αποδίδει στο υψηλότερο επίπεδο.

Όλα αυτά που κατακτήθηκαν φέτος (πέραν των τίτλων) είναι αξιομνημόνευτα. Δίνουν επίσης την ώθηση, τη δύναμη και την σπίθα στη διοίκηση και το προπονητικό επιτελείο να κάνουν ακόμη περισσότερα, ακόμη μεγαλύτερα, ακόμη σπουδαιότερα πράγματα. Για να υπάρξει συνέχεια σε όλο αυτό. Ακόμη πιο εντυπωσιακή.