Ο Παναθηναϊκός ψάχνει την έξοδο από τον λαβύρινθο

Το παιχνίδι με την Ούνικς Καζάν ήταν μια καλή ευκαιρία προκειμένου ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ να πάρει πίσω μέρος όσων έχασε πριν από μια βδομάδα στο Βελιγράδι. Όχι όλα, γιατί -έτσι κι αλλιώς- δεν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, αλλά σε κάθε περίπτωση να ξεκινήσει το "χτίσιμο" της αυτοπεποίθησής του από μηδενική βάση, με φόντο το δύσκολο δεκαήμερο που ακολουθεί σε EuroLeague και Stoiximan Basket League.

Η ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη δεν τα κατάφερε όμως, ηττήθηκε ξανά στο γήπεδό του και κάπως έτσι ο προβληματισμός μεγάλωσε ακόμη περισσότερο. Τη δεδομένη χρονική στιγμή άλλωστε, με τρία διαδοχικά αρνητικά αποτελέσματα στην EuroLeague και συνολικά επτά ήττες σε εννέα αγώνες, είναι σαφές πως ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ απέχει αρκετά από το να θεωρηθεί συνεπής και αξιόπιστος -σε οτιδήποτε.

Πόσο εύκολο είναι να αλλάξει;

Μετά από εννέα αγωνιστικές στην EuroLeague, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ μετράει δύο νίκες και επτά ήττες. Απολογισμός όχι ιδιαίτερα κολακευτικός για τον σύλλογο, από την άλλη όμως όχι τόσο μακριά από τις πραγματικές δυνατότητες του (συγκεκριμένου) έμψυχου δυναμικού.

Γιατί κακά τα ψέματα, το τριφύλλι απέχει πολύ από το να θεωρηθεί διεκδικητής μιας θέσης στην οκτάδα ή, τέλος πάντων, να συγκαταλεχθεί στο γκρουπ των ομάδων που παλεύουν για την πρόκριση στα playoffs.

Το ερώτημα που γεννάται λοιπόν έχει να κάνει με το πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει η κατάσταση και οι πράσινοι να διαγράψουν μια πολύ καλύτερη πορεία στο υπόλοιπο της regular season. Ειδικά αν μιλάμε αποκλειστικά γι αυτούς τους παίκτες, δίχως τη δυνατότητα αλλαγών/προσθαφαιρέσεων, όπως αυτό απορρέει από τον χαμηλό προϋπολογισμό της ομάδας και την αδυναμία να "σπάσει" συμβόλαια, πληρώνοντας αποζημιώσεις.

Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ αυτή την στιγμή μοιάζει εγκλωβισμένος. Κι αυτό δεν έχει να κάνει απαραίτητα με την έλλειψη ποιότητας, όσο με το γεγονός πως ως ομάδα στερείται βασικών στοιχείων, όπως είναι το μέγεθος στην περιφέρεια, η ικανότητα στη δημιουργία και το καλό σουτ.

Στοιχεία που αρκούν για να τον περιορίσουν στη θέση του κομπάρσου που έχει, μέχρι στιγμής, στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση.

Μπερδεμένος στην πιο σημαντική θέση

Από το καλοκαίρι κιόλας, πριν καν ξεκινήσει η σεζόν, έμοιαζε ξεκάθαρο πως το βασικό ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ είχε να κάνει με το playmaking. Αυτό άλλωστε ήταν το στοιχείο που τον "πόνεσε" πέρσι περισσότερο από κάθε άλλο. Στην πράξη βέβαια, αποδείχθηκε κι αυτό που δεν λύθηκε ευθύς εξαρχής, αλλά επιχειρήθηκε να διορθωθεί με ημίμετρα και δίχως την απαιτούμενη πληθώρα επιλογών.

Κάπως έτσι, ο Κέντρικ Πέρι χρειάστηκε να επωμιστεί πολύ μεγαλύτερο βάρος από αυτό που δείχνει ότι μπορεί να κουβαλήσει, ενώ ο Ντάριλ Μέικον αναγκάστηκε να πατήσει περισσότερο στο "1" παρά στο "2". Το μείζον όμως είναι πως ούτε η προσθήκη που έγινε (βλ. Γιόγκι Φέρελ) δείχνει ικανή να διαφοροποιήσει τα δεδομένα.

Τόσο από θέμα μεγέθους (undersized κι αυτός) όσο κι από θέμα χαρακτηριστικών. Για την ακρίβεια, μοιάζει να είναι ίδιος -στη μεγάλη εικόνα- με τους δύο προαναφερθέντες παίκτες κι ως εκ τούτου να μην προσφέρει κάτι διαφορετικό από εκείνους. Παρά να παρίσταται ως έξτρα κομμάτι του έμψυχου δυναμικού.

Μέχρις εκεί. Δίχως να λύνει κάποιο από τα υφιστάμενα προβλήματα, αλλά -πολύ περισσότερο- να δημιουργεί περισσότερα.

Η χαρά του παιχνιδιού

Σε οργανισμούς όπως ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ, η νίκη είναι πάντα... υποχρεωτική. Ακόμη κι όταν μιλάμε για μια σεζόν όπου ο ετήσιος προϋπολογισμός είναι πολύ χαμηλός και απέχει αρκετά από το να θεωρηθεί αρκετός για να σημάνει την ευθεία διεκδίκηση των βασικών ευρωπαϊκών στόχων (βλ. οκτάδα).

Από την άλλη όμως, τα χρήματα δεν έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά εντός του αγωνιστικού χώρου. Κι εκεί, το τριφύλλι παρουσιάζει μεγάλο έλλειμμα. Η γλώσσα του σώματος δεν καταδεικνύει πως οι παίκτες του Δημήτρη Πρίφτη απολαμβάνουν τις στιγμές που βρίσκονται στο γήπεδο, σε πολλές περιπτώσεις μοιάζουν να μην έχουν τη χαρά του παιχνιδιού, να μην είναι σε θέση να διεκδικήσουν στο παρκέ κάτι -έστω μικρό- παραπάνω από αυτό που θεωρητικά τούς ανήκει.

Μοιάζουν να συμβιβάζονται πολλές φορές με το γεγονός πως το επόμενο σουτ θα είναι άστοχο κι αυτό συμπαρασύρει όλα τα υπόλοιπα.

Ο Δημήτρης Πρίφτης κατέδειξε το μεγαλύτερο πρόβλημα

Παρεμπιπτόντως, με την τοποθέτησή του μετά το φινάλε της αναμέτρησης, ο Δημήτρης Πρίφτης κατέδειξε πως -εκτός όλων των άλλων- η ομάδα του δεν είναι ακόμη σε θέση να εκτελεί με συνέπεια αυτά που (της) ζητάει.

"Έχω ευθύνη, η μπάλα κατέληξε στον Ιωάννη Παπαπέτρου, αλλά ήταν σχεδιασμένο κάτι άλλο. Να πάει η μπάλα στον Ντάριλ Μέικον, με έναν συνδυασμό, που δεν εκτέλεστηκε. Γι αυτό τον λόγο κατέληξε ο Ιωάννης Παπαπέτρου να πάρει αυτό το δύσκολο σουτ" ανέφερε χαρακτηριστικά ο ίδιος για το play, με το οποίο έκλεισε τον αγώνα ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ, κι ενώ είχε προηγηθεί τάιμ άουτ.

Κι αυτό είναι ίσως το Νο1 από τα προβλήματα που εντοπίστηκαν και καταγράφηκαν στο παιχνίδι με την Ούνικς Καζάν. Από κάθε άποψη...